DGD Jaarverslag 2011 - Buitenlandse Zaken - Belgium

6. NAAR EEN MILIEU- EN KLIMAATVRIENDELIJK
ONTWIKKELINGSBELEID
In dit deel gaan we dieper in op de belangrijkste milieu- en klimaatdossiers van het
voorbije jaar. Ook worden enkele speciale activiteiten en financieringen van de Belgische
Ontwikkelingssamenwerking belicht.
Durban: lauwe resultaten voor
een brandend probleem
Na marathonberaadslagingen
besliste de klimaatconferentie
in het Zuid-Afrikaanse Durban
(november 2011) om de opvolger
van het Kyoto-protocol tot
2015 uit te stellen. Dit protocol
is de internationale overeenkomst
tussen de EU en enkele andere
staten om de wereldwijde uitstoot
van broeikasgassen terug
te dringen. Landen zoals Canada,
Japan en Rusland blijven uit het
© Flickr / Adopt a Negotiator
Kyoto-protocol weg zolang grote
vervuilers als China en de VS niet
meedoen. De opwarming van de aarde beperken tot 2°C lijkt wel erg veraf.
Durban ging wel van start met het Green Climate Fund. Dit fonds moet
tegen 2020 een deel van de beloofde 100 miljard dollar per jaar verzamelen,
om zo de ontwikkelingslanden te beschermen tegen de gevolgen van
de klimaatverandering. Een comité met vertegenwoordigers uit Noord en
Zuid zal toezien op de geldstromen.
Een gelijkaardig comité zal de wereldwijde inspanningen voor aanpassing
(adaptation) opvolgen. De ontwikkelingslanden zullen nationale aanpassingsplannen
opmaken om hun kwetsbaarheid voor klimaatverandering te
verminderen. De meest kwetsbare landen zouden beter beschermd worden
tegen schade door extreme weersomstandigheden. Durban boekte
weinig vooruitgang in het dossier REDD+, een instrument om de uitstoot
door ontbossing tegen te gaan, en stelde een beslissing over de fi nanciering
ervan uit tot de volgende conferentie.
Meer geld voor dringende noden
Voor ontwikkelingssamenwerking is de opvolging van het klimaatverdrag
vooral van belang voor volgende domeinen: aanpassing aan de gevolgen
van klimaatverandering, maatregelen tegen ontbossing, transfer van kennis
en technologie, en de fi nanciering van dit alles.
Tijdens de klimaatonderhandeling in Kopenhagen 2009 werd afgesproken
dat de industrielanden zouden zorgen voor de zogenaamde ‘snelstartfinanciering’.
Dit zijn fi nanciële middelen voor het Zuiden om de meest
dringende noden in de strijd tegen klimaatverandering te lenigen. Tegen
eind 2012 zou deze fi nanciering in totaal 30 miljard dollar moeten opleveren.
De Belgische Ontwikkelingssamenwerking heeft in 2010 en 2011 60
miljoen euro geschonken via verschillende klimaatfondsen (het LDCF en
SCCF, zie verder) en de Belgische Investeringsmaatschappij voor Ontwikkelingssamenwerking
(BIO). Ook de Vlaamse en Waalse gewesten deden
al een duit in het zakje.
HULP BIJ AANPASSING EN TECHNOLOGIE
Het Least Developed Countries Fund (LDCF) werd in het leven geroepen om
de minst ontwikkelde landen (MOL’s) te ondersteunen bij het uitwerken en
uitvoeren van nationale programma’s voor aanpassing aan de gevolgen van
klimaatverandering. Het fonds wordt beheerd door de Global Environmental
Facility (GEF). Tien uitvoerende agentschappen, zoals UNDP, UNEP en de
Wereldbank, staan de overheden in het Zuiden bij om ontwikkelingsactiviteiten
aan te passen aan een veranderend maar moeilijk te voorspellen
klimaat. België gaf in 2011 10 miljoen euro aan dit fonds.
In tegenstelling tot het LDCF staat het GEF-Special Climate Change Fund
(SCCF) ter beschikking van alle landen in het Zuiden. België heeft ervoor
gekozen om in 2011 10 miljoen euro aan dit fonds bij te dragen. Dit geld
wordt besteed aan het stimuleren van technologieoverdracht voor zowel
mitigatie als aanpassing.
38