DGD Jaarverslag 2011 - Buitenlandse Zaken - Belgium

JAAR
VERSLAG
2011
VOORWOORD
De Belgische Ontwikkelingssamenwerking staat voor belangrijke
uitdagingen. De Millennium Ontwikkelingsdoelen blijven onverminderd
onze aandacht vragen, de streefdatum 2015 komt immers
snel dichterbij. Er wordt voor een aantal doelen duidelijk vooruitgang
geboekt, maar door de context van de economische crisis
staat die vooruitgang opnieuw onder druk. Zoals in dit rapport
wordt aangetoond, is volhouden dan ook de boodschap.
Daarenboven wijzigt ook de context waarin we werken. Dat werd heel duidelijk
tijdens de conferentie van Busan (Zuid-Korea), waar begin december
2011 een Partnerschap voor Doeltreffende Ontwikkelingssamenwerking werd
gesloten. Het aantal spelers op het veld is enorm gegroeid. Hulp komt niet
langer enkel uit de klassieke donorlanden, de niet-gouvernementele organisaties
en de bekende multilaterale organisaties, zoals de VN-organisaties en
de Wereldbank. Er verschijnen steeds meer specifi eke fondsen op het toneel
en Zuid-Zuidsamenwerking - hulp uit ontwikkelingslanden die de afgelopen
jaren groeiden en soms zelf evolueerden tot donor - zit duidelijk in de lift. Al
deze actoren tekenden het partnerschapsakkoord in Busan
België heeft met de ondertekening zijn engagementen uit de Verklaring van
Parijs en de Accra Actie Agenda over hulpdoeltreffendheid opnieuw bevestigd.
Daarbij wordt, naast de klemtoon op resultaatgerichtheid en transparantie, de
nadruk gelegd op ownership van de partners, afstemming van de hulp op het
beleid van deze partners en harmonisering, complementariteit en de verdeling
van het werk tussen de donoren onderling. Het nieuwe partnerschapsakkoord
beklemtoont ook de diversiteit tussen verschillende categorieën van ontwikkelingslanden,
waarvoor vaak een aanpak op maat nodig is. België engageerde
zich in dat opzicht specifi ek voor de fragiele staten.
Een belangrijk aantal partnerlanden van de Belgische Ontwikkelingssamenwerking
behoort tot die groep van fragiele staten (DR Congo, Burundi, Niger,
Oeganda en het Palestijns Gebied) en ontvangt een substantieel aandeel
van onze hulp. Deze landen behoren ook tot de armste landen en vragen
dan ook een geheel eigen aanpak. Maar situaties kunnen snel evolueren.
De Arabische lente maakte pijnlijk duidelijk dat ook ontwikkelingslanden uit
de hogere inkomensgroep, die als relatief stabiel werden beschouwd, snel
kunnen afglijden naar fragiele situaties. Er wordt van onze samenwerking dan
ook veel fl exibiliteit en aanpassingsvermogen vereist.
Ik schrijf samenwerking, omdat niet iedereen het nog aanvaardt om in termen
van hulp te spreken. Ook al zijn er grote verschillen tussen partnerlanden,
het aandeel van de ‘hulp’ in de fi nanciële stromen naar ontwikkelingslanden
bedraagt nog slechts 13%, in vergelijking met 70% in de jaren ’70. Hulp moet
dus in de eerste plaats een katalysator voor ontwikkeling worden.
In 2011 is hard gewerkt door DGD en haar partners, vertrekkend vanuit
ervaringen, evaluaties en een kritische refl ectie. In 2012 zal DGD dan ook
haar interne reorganisatie doorvoeren, waardoor men fl exibeler zal kunnen
inspelen op een veranderende omgeving. Om onze ontwikkelingssamenwerking
blijvend te moderniseren, zijn we met de nieuwe regering klaar om
ook andere uitdagingen aan te gaan: de herziening van de Wet op de Internationale
Samenwerking, de verschillende regelgevingen voor humanitaire
hulp, BTC, BIO en de niet-gouvernementele samenwerking.
Er wordt voor een aantal
Millenniumdoelen duidelijk vooruitgang
geboekt, maar door de economische
crisis staat die vooruitgang opnieuw
onder druk. Zoals in dit rapport wordt
aangeduid, is volhouden dan ook de
boodschap.
© TLB
PAUL MAGNETTE
Minister van Ontwikkelingssamenwerking
5