18.10.2014 Views

Scan 6, december 2003 - UMC Utrecht

Scan 6, december 2003 - UMC Utrecht

Scan 6, december 2003 - UMC Utrecht

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

De uitvinders van de MRI sleepten dit jaar de<br />

Nobelprijs in de wacht. De MRI-scanner is een<br />

betrouwbaar en ongevaarlijk diagnostisch hulpmiddel,<br />

en niet meer weg te denken uit de ziekenhuizen.<br />

Toch klinkt er af en toe een tegengeluid.<br />

Steeds sterkere magneten voor gebruik in de operatiekamer<br />

zouden gevaarlijk zijn voor chirurgen<br />

en laboranten. Volgens fysicus Wilbert Bartels valt<br />

dat mee.<br />

“<br />

Veiligheid van MRI (magnetic resonance imaging)<br />

is een complex probleem. Een MRI scanner gebruikt<br />

een statisch magneetveld van zo’n 1,5 tesla,<br />

dat is ongeveer 30.000 keer zo sterk als het aardmagnetisch<br />

veld. Zulke sterke velden komen alleen<br />

voor in onderzoekslaboratoria en in de MRI.<br />

Bovendien hebben we er pas twintig jaar ervaring<br />

mee, waardoor we de langetermijneffecten nog<br />

niet goed kennen.<br />

Wereldwijd worden steeds sterkere magneetvelden<br />

gebruikt en wordt MRI behalve voor diagnostiek,<br />

steeds meer ingezet tijdens operaties. Dan wordt<br />

ín of net buiten de scanner geopereerd, waardoor<br />

niet alleen de patiënten eenmalig blootstaan aan<br />

tekst > Joost van der Gevel, foto > Chris Timmers, MTM<br />

Magische magneet blijft veilig<br />

de magnetische velden, maar ook de artsen en<br />

laboranten. Volgens recent onderzoek zouden<br />

hierdoor de snelheid en precisie van handelingen<br />

kunnen afnemen. Hoewel de gemeten effecten<br />

klein zijn en van voorbijgaande aard, is het belangrijk<br />

dit verder te onderzoeken. Want of die<br />

effecten ook werkelijk de prestaties van een arts<br />

in een MRI-omgeving beïnvloeden, is namelijk nog<br />

niet bekend.<br />

Sommige mensen rapporteren ook een metaalsmaak<br />

in de mond, duizeligheid, misselijkheid en het zien<br />

van lichtflitsen bij blootstelling aan een sterk magnetisch<br />

veld. Maar ook deze effecten zijn van korte<br />

duur en bovendien is niet iedereen daarvoor even<br />

gevoelig. Voor blijvende of schadelijke effecten<br />

door MRI tot 2 tesla is in de literatuur nog geen<br />

bewijs geleverd. Het bekendste gevaar van de MRIscanner<br />

schuilt in de aantrekking van gemagnetiseerde<br />

objecten. Wereldwijd zijn er tien doden<br />

gevallen door MRI. Er is eens een zuurstoffles de<br />

scanner ingezogen terwijl er een klein jongetje in<br />

lag en een schaar uit de hand van een onoplettende<br />

verpleegkundige gerukt. Ook zijn er patiënten<br />

overleden door een storing in hun pacemaker of<br />

doordat de magneet een ‘vergeten’ aneurysmaclip<br />

in hun hoofd lostrok van het bloedvat.<br />

De scanner kan ook gehoorschade veroorzaken.<br />

Behalve de grote spoel voor het sterke statische<br />

magneetveld zitten in de MRI-tunnel drie gradiëntspoelen,<br />

voor de positiebepaling van het beeld in<br />

het lichaam. Deze magneetveldjes worden snel<br />

aan- en uitgezet. Bij iedere stroomstoot gaan die<br />

spoelen trillen en dat maakt een enorm kabaal.<br />

Hoe sneller die spoelen aan- en uitgaan én hoe<br />

groter de stroom, hoe meer kabaal. Arts en patiënt<br />

moeten dus altijd hun gehoor beschermen. Maar<br />

als je moet werken in een MRI, bemoeilijkt dat de<br />

communicatie. Bij de kindercardiologie in een<br />

Londens ziekenhuis bijvoorbeeld, opereren ze in<br />

de scanner met koptelefoons op en microfoontjes<br />

voor hun mond.<br />

Door het aan- en uitschakelen van die gradiëntvelden<br />

ontstaan er in het lichaam ook stroompjes<br />

die zenuwen of spierweefsel elektrisch kunnen<br />

stimuleren. Bij een sterke stimulatie kunnen mensen<br />

lichtflitsen gaan zien of trekken hun spieren<br />

samen. In de 1,5 tesla-scanners die we nu gebruiken<br />

gebeurt dat niet, maar maken we ze veel sterker<br />

en sneller dan kan dat wel. En stimulatie van de<br />

hartspier moet je absoluut voorkomen. De groep<br />

van Peter Mansfield, een van de Nobelprijswinnaars,<br />

probeert nu die gradiëntspoelen anders te wikkelen,<br />

>> Effecten zijn klein en van korte duur<br />

waardoor ze minder herrie maken en de kans op<br />

perifere zenuwstimulatie kleiner wordt.<br />

Om het nucleaire magnetische resonantie-effect<br />

op te wekken, sturen we radiogolven het lichaam<br />

in. Daardoor kan lokaal het weefsel worden verwarmd.<br />

Normaal is die opwarming klein en ongevaarlijk.<br />

Maar dit kan gevaarlijk worden als in<br />

een MRI-scanner metalen draden worden gebruikt,<br />

zoals een voerdraad voor het dotteren of een<br />

lange ECG-kabel. Zo’n draad gaat als een antenne<br />

werken, waardoor het weefsel om de tip tot meer<br />

dan 70 graden Celsius kan worden verwarmd.<br />

De algemene opinie is echter, dat je veilig kunt<br />

opereren in een MRI-scanner. Al is het onmogelijk<br />

om dit te bewijzen. Wel is het is mogelijk aan te<br />

tonen dat iets gevaarlijk is, zoals wij deden voor<br />

het gebruik van die voerdraad. Je kunt dan voorzorgsmaatregelen<br />

nemen door veldsterkte en<br />

scansnelheid te limiteren, en door materialen te<br />

gebruiken die ongevoelig zijn voor elektromagnetische<br />

effecten – zoals kunststoffen, glas of<br />

keramiek. Daarop zijn de richtlijnen voor klinisch<br />

gebruik van MRI gebaseerd. Veel angst is ook<br />

ongegrond: voor veel mensen blijft magnetisme<br />

”<br />

toch iets magisch.<br />

l nr 6 <strong>december</strong> <strong>2003</strong> l 9<br />

commentaar opin

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!