NJB-1510

Recommendations

Info

Rechtspraak melijk heeft gemaakt dat referent en zij langer dan drie maanden in Spanje hebben verbleven en daar gezinsleven hebben opgebouwd of bestendigd. De rechtbank heeft derhalve terecht geen aanleiding gezien om de rechtsgevolgen van het vernietigde besluit van 11 oktober 2012 in stand te laten. (…) 511 20 februari 2015, nr. 201409294/1/V3 (Mrs. Lubberdink, Parkins-de Vin en Borman) ECLI:NL:RVS:2015:597 Zicht op uitzetting binnen redelijke termijn naar Sierra Leone ontbreekt, zodat de inbewaringstelling van de vreemdeling onrechtmatig is. (VW 2000 art. 59) Uitspraak op het hoger beroep van: de [vreemdeling], appellant, vs. de uitspraak van Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Utrecht, van 10 november 2014 in zaak nr. 14/21688 in het geding tussen: de [vreemdeling] en de [Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie]. (…) 1.3. Zoals de Afdeling eerder heeft overwogen (uitspraak van 22 april 2014 in zaak nr. 201401780/1/V3), is voor het zicht op uitzetting mede bepalend of de autoriteiten van het land van herkomst van de vreemdeling voldoende medewerking verlenen aan het verkrijgen van de voor uitzetting benodigde documenten. De staatssecretaris heeft zich, zo volgt uit de eerdere door hem verstrekte inlichtingen, op diplomatiek niveau langdurig ingespannen om de autoriteiten van Sierra Leone te bewegen tot afgifte van laissez passer ten behoeve van gedwongen vertrek, maar deze inspanningen hebben niet geleid tot afgifte van deze documenten. Uit de door de staatssecretaris verstrekte inlichtingen volgt dat hij op grond van de verklaringen van de minister van Buitenlandse Zaken van Sierra Leone verwacht dat de autoriteiten van dat land bereid zijn om aan de DT&V laissez passer te verstrekken. Uit deze inlichtingen volgt ook dat de door de staatssecretaris gestelde medewerking van de autoriteiten van Sierra Leone niettemin tot nog toe niet tot afgifte van laissez passer aan de DT&V heeft geleid. Evenmin heeft de staatssecretaris enig stuk overgelegd waaruit concreet blijkt hoe en wanneer de autoriteiten van Sierra Leone de gestelde medewerking gaan verwezenlijken. Onder deze omstandigheden heeft de staatssecretaris niet aannemelijk gemaakt dat aanknopingspunten bestaan die zijn verwachting rechtvaardigen dat vreemdelingen met aan de DT&V verstrekte laissez passer binnen afzienbare tijd naar Sierra Leone kunnen worden uitgezet. (…) Indien [de] medewerking [van de autoriteiten van het land van herkomst] niet aannemelijk is gemaakt, kan, zoals eerder is overwogen in de uitspraak van 5 september 2008 in zaak nr. 200805982/1, een vreemdeling niet langer ter motivering van de bewaring worden tegengeworpen dat hij niet of in onvoldoende mate aan zijn verplichting tot medewerking voldoet. Anders dan de staatssecretaris betoogt, ziet deze uitspraak ook op de situatie waarin vreemdelingen bij de autoriteiten van het land van herkomst kunnen worden gepresenteerd maar bij voortduring geen laissez passer ten behoeve van uitzetting worden verstrekt. Evenmin kan de staatssecretaris worden gevolgd in het betoog dat niettemin zicht op uitzetting binnen redelijke termijn niet ontbreekt, omdat, samengevat, de Internationale Organisatie voor Migratie (hierna: de IOM) door de DT&V wordt gefaciliteerd. Zoals de Afdeling in de uitspraak van 11 april 2014 heeft overwogen, is een mogelijk vertrek van de vreemdeling met behulp van de IOM na een door de staatssecretaris geregelde presentatie geen uitzetting als bedoeld in de uitspraak van de Afdeling van 1 juli 2009 in zaak nr. 200902298/1. 2. Op grond van het vorenstaande moet worden vastgesteld dat het zicht op uitzetting binnen redelijke termijn naar Sierra Leone ontbreekt, zodat de inbewaringstelling van de vreemdeling van aanvang af onrechtmatig is. (…) 512 23 februari 2015, nr. 201408880/1/V3 (Mrs. Lubberdink, Van der Spoel, Verheij) ECLI:NL:RVS:2015:674 Bij het opleggen van de maatregel van bewaring dient de rechter vol te toetsen of in een specifiek geval andere afdoende maar minder dwingende maatregelen dan een bewaring doeltreffend kunnen worden toegepast. (VW 2000 art. 59) Uitspraak op het hoger beroep van: de [Staatssecretaris van Veiligheid en Justitie], appellant, tegen de uitspraak van Rechtbank Den Haag, zittingsplaats Amsterdam, van 30 oktober 2014 in zaak nr. 14/23640 in het geding tussen: de [vreemdeling] en de [staatssecretaris]. 1.1. Zoals de Afdeling heeft overwogen in de uitspraak van 23 januari 2015 in zaak nr. 201408655/1/V3 (www.raadvanstate.nl) volgt uit punt 62 van het arrest van het Hof van Justitie (hierna: het Hof) van 5 juni 2014, C-146/14 PPU, Mahdi (ECLI:EU:C:2014:1320; hierna: het arrest Mahdi) dat de rechter bij de beoordeling van de rechtmatigheid van een verlengingsbesluit moet kunnen beslissen over elk relevant feitelijk en juridisch element om te bepalen of een verlenging van de bewaring gerechtvaardigd is in het licht van de in de punten 58 tot en met 61 van dat arrest vermelde vereisten. Punt 61 heeft onder meer betrekking op de vraag of in een specifiek geval andere afdoende maar minder dwingende maatregelen dan een bewaring doeltreffend kunnen worden toegepast. Volgens het Hof impliceert de voormelde bevoegdheid van de rechter een grondig onderzoek naar de feitelijke elementen van het concrete geval. Ook oordeelt het Hof dat de rechter zijn beslissing in de plaats van die van de administratieve autoriteit moet kunnen stellen en moet kunnen beslissen over de mogelijkheid om een vervangende maatregel te gelasten. Deze overwegingen van het Hof laten zich, in samenhang bezien en gelet op de daarbij gebruikte bewoordingen, niet rijmen met een enigszins terughoudende toetsing door de rechter. Die toetsingsmaatstaf dient derhalve te worden verlaten, aldus de Afdeling in de uitspraak van 23 januari 2015. De Afdeling ziet geen aanleiding om in dit geval, dat de oplegging van een maatregel van bewaring betreft, anders te oordelen. Daartoe wordt, in navolging van het Hof in punt 44 van het arrest Mahdi, overwogen dat de bewaring en de verlenging ervan soortgelijke maatregelen zijn, aangezien beide tot gevolg hebben dat de betrokken vreemdeling van zijn vrijheid wordt beroofd om zijn terugkeer voor te bereiden en/of om over te gaan tot zijn verwijdering. (…) Centrale Raad van Beroep Deze rubriek wordt verzorgd door mr. A.B.J. van der Ham, vice-president van de Centrale Raad van Beroep, en mr. J.E. Jansen, hoofd Wetenschappelijk bureau van de Centrale Raad van Beroep. 636 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-03-2015 – AFL. 10
Rechtspraak 513 17 februari 2015, nr. 14/2102 WWB-T (Mrs. Korte Claessens, Hink) ECLI:NL:CRVB:2015:459 De stelling van appellante dat in haar woning geen spullen van R zullen worden aangetroffen is een relevante gewijzigde omstandigheid. Het college had nader onderzoek dienen in te stellen naar de woonen leefsituatie van appellante in de hier te beoordelen periode en in dat kader in de eerste plaats moeten onderzoeken of de door appellante gestelde gewijzigde omstandigheid zich daadwerkelijk voordoet. (Awb art. 4:6) (…) Overwegingen 4.3. Indien periodieke bijstand is beëindigd of ingetrokken en de betrokkene een aanvraag indient gericht op het verkrijgen van bijstand met ingang van een later gelegen datum, ligt het op de weg van de aanvrager om aan te tonen dat sprake is van een wijziging in de omstandigheden in die zin dat hij op dat latere tijdstip wel voldoet aan de voorwaarden voor het recht op bijstand. 4.4. Zoals de Raad eerder heeft overwogen (uitspraak van 19 juli 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BR2972), kan, als iemand een nieuwe aanvraag om bijstand naar de norm voor een alleenstaande (ouder) indient, nadat de bijstand eerder is beëindigd, herzien of ingetrokken wegens het voeren van een gezamenlijke huishouding en de betrokkene - al dan niet onder aanwending van rechtsmiddelen tegen die beëindiging, herziening of intrekking - volhoudt dat geen sprake is of is geweest van een gezamenlijke huishouding, de aanvrager in beginsel volstaan met de onderbouwde stelling dat de (vermeende) partner op een ander adres woont. Als dat zo is, is immers niet langer voldaan aan één van de criteria voor het vaststellen van een gezamenlijke huishouding, te weten dat beiden hun hoofdverblijf in dezelfde woning hebben. Het is vervolgens aan het college om nader onderzoek te verrichten, indien aan de juistheid van deze stelling wordt getwijfeld. 4.5. Appellante heeft verklaard dat zij geen gezamenlijke huishouding met R voert en ter onderbouwing daarvan gesteld dat er geen spullen en geen kleding van R in haar woning meer aanwezig zijn. Zij heeft het college uitgenodigd ter verificatie daarvan een huisbezoek af te leggen. Vaststaat dat het college naar aanleiding van deze stelling geen nader onderzoek heeft verricht. Partijen houdt verdeeld de vraag of appellante met deze stelling heeft aangetoond dat sprake is van een wijziging in de omstandigheden. 4.6. Gelet op 4.2 is de stelling van appellante dat in haar woning geen spullen van R zullen worden aangetroffen een relevante gewijzigde omstandigheid. Deze omstandigheid is verder concreet en verifieerbaar voor het college, terwijl appellante deze omstandigheid niet verder kan aantonen. Nu appellante volhield geen gezamenlijke huishouding te voeren, had het op de weg van het college gelegen nader onderzoek in te stellen naar de woonen leefsituatie van appellante in de hier te beoordelen periode en in dat kader in de eerste plaats te onderzoeken of de door appellante gestelde gewijzigde omstandigheid zich daadwerkelijk voordoet. Het college had niet mogen volstaan met het afwijzen van de aanvraag omdat geen sprake is van gewijzigde omstandigheden. Van het college had mogen worden verlangd, als hetgeen appellante naar voren had gebracht als onvoldoende werd geacht, dat het aangaf welke (nadere) gegevens nog zouden moeten worden verstrekt, dan wel dat ter verificatie van de gestelde woonen leefsituatie een huisbezoek zou worden afgelegd, zoals nadien bij een latere aanvraag kennelijk wel is gebeurd. Dat appellant het gesprek van 5 juni 2013 voortijdig heeft afgebroken, doet er niet aan af dat zij tijdens dit gesprek verklaard heeft over een relevante gewijzigde omstandigheid. 4.7. Gelet op het voorgaande kan het bestreden besluit in rechte geen stand houden, omdat het college, door nader onderzoek naar de woonen leefsituatie van appellante achterwege te laten, heeft gehandeld in strijd met de zorgvuldigheids- en motiveringseisen als bedoeld in artikel 3:2 en artikel 7:12 van de Awb. De rechtbank heeft dit niet onderkend. 4.8. Uit 4.7 volgt dat het college de aanvraag om bijstand van 9 april 2013 opnieuw zal moeten beoordelen. Omdat de Raad geen mogelijkheden ziet zelf in de zaak te voorzien, zal het college een nieuwe beslissing moeten nemen op het bezwaar van appellante. De Raad tekent hierbij nog aan dat uit de enkele - mede aan het intrekkingsbesluit ten grondslag gelegde - omstandigheid dat van een op naam van appellante staande auto de verzekering op naam van R staat en deze auto door R werd gebruikt, geen toereikende ondersteuning kan bieden voor het standpunt dat sprake is van hoofdverblijf in dezelfde woning. 4.9. Met het oog op definitieve geschillenbeslechting ziet de Raad aanleiding om het college op te dragen het in 4.6 geconstateerde gebrek te herstellen door binnen zes weken een nieuw besluit te nemen met inachtneming van hetgeen in deze uitspraak is overwogen. 514 17 februari 2015, nr. 14/4667 WWB (Mrs. Hillen, Bandringa, Rombouts) ECLI:NL:CRVB:2015:421 Nu de Verordening 2013 onvoldoende criteria bevat om de hoogte en de duur van de verlaging van de algemene bijstand te kunnen vaststellen, betekent dit dat art. 6 van de Verordening 2013 in zijn geheel verbindende kracht mist. (WWB art. 8 lid 1 aanhef en onder b) (…) Overwegingen 4.1. Ingevolge artikel 8, eerste lid, aanhef en onder b, van de WWB stelt de gemeenteraad regels vast met betrekking tot het verlagen van de bijstand, bedoeld in artikel 18, tweede lid, van de WWB. Zoals de Raad eerder heeft overwogen (uitspraak van 14 maart 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BP6843) is hiermee aan de gemeenteraad de exclusieve bevoegdheid toegekend om regels vast te stellen met betrekking tot onder meer het verlagen van de bijstand wegens het niet nakomen van aan de bijstand verbonden verplichtingen. Zoals de Raad eveneens eerder heeft overwogen (uitspraak van 8 juli 2008, ECLI:NL:CRVB:2008:BD6943) dient deze verordening met name criteria te bevatten om de hoogte en de duur van de verlaging te kunnen vaststellen. 4.2. De Raad heeft bij uitspraak van 25 februari 2014 (ECLI:NL:CRVB:2014:608) met betrekking tot artikel 8 van de Verordening afstemming en handhaving WWB Rotterdam 2009 (Verordening 2009) geoordeeld dat de Verordening 2009, zoals gewijzigd met ingang van 1 juli 2011, geen criteria bevat op grond waarvan de hoogte en de duur van een maatregel per gedraging kan worden bepaald. Aan de orde is de vraag of de Verordening 2013, die met ingang van 1 april 2013 in werking is getreden, deze criteria wel bevat. 4.3. Artikel 6 van de Verordening 2013 luidt als volgt: Re-integratie en werkloosheid 1. Het niet of onvoldoende nakomen van een verplichting als bedoeld in artikel 9 van de WWB, artikel 37 van de IOAW, artikel 37 van de IOAZ of het door eigen toedoen niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid, leidt tot een schriftelijke waarschuwing of een maatregel, tenzij de IOAW of IOAZ op grond van artikel 3 van deze verordening wordt geweigerd. 2. Bij een lichte verplichting wordt volstaan met een schriftelijke waarschuwing. NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-03-2015 – AFL. 10 637
Page 1 and 2: NEDERLANDS JURISTENBLAD DIGITALISER
Page 3 and 4: P. 610-664 JAARGANG 90 13 MAART 201
Page 5 and 6: Vooraf 497 Opkomst en ondergang van
Page 7 and 8: in het algemeen en al helemaal niet
Page 9 and 10: Aanleiding voor digitalisering Doel
Page 11 and 12: Het vertrouwen dat ketenpartners he
Page 13 and 14: Praktijk 499 Stilzitten loont niet,
Page 15 and 16: © Shutterstock rechtbank tot een e
Page 17 and 18: Door naast het primaire verzoek de
Page 19 and 20: Het bevel gevangenneming van het ge
Page 21 and 22: Opinie 502 Stemmen bij volmacht One
Page 23 and 24: Reactie 503 Ook uit de school klapp
Page 25 and 26: Rechtspraak Aanbevolen citeerwijze:
Page 27 and 28: Rechtspraak plan dat onderdeel is v
Page 29: Rechtspraak ber 2009 met referente
Page 33 and 34: Rechtspraak informatie in te winnen
Page 35 and 36: Tijdschriften 518 Burgerlijk (proce
Page 37 and 38: Tijdschriften gen van koop. Mr. drs
Page 39 and 40: Tijdschriften Bij echtscheiding bli
Page 41 and 42: Tijdschriften arbitragereglement va
Page 43 and 44: Wetgeving Een overzicht van aanhang
Page 45 and 46: Wetgeving dat verschillende regimes
Page 47 and 48: Wetgeving sing in een meerpersoonsc
Page 49 and 50: Wetgeving zorg. Er zal onderzoek wo
Page 51 and 52: Nieuws 536 Nieuwe Aanwijzing kader
Page 53 and 54: Nieuws Strafverminderende factoren
Page 55 and 56: Universitair Nieuws de eigen werkge
Page 57 and 58: Personalia van het arbeidsrecht, wa
Page 59 and 60: Thronus Iustitiae Inspirerende pren

NJB-1510

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?