NJB-1510

Tijdschriften
518
Burgerlijk (proces)recht
Bedrijfsjuridische berichten
Nr. 4, 24 februari 2015
Mr. I.M.G. de Bakker, Bb 2015/11
Intentie tot benadeling schuldeisers
afgestraft
– Contractsvrijheid is en blijft het
uitgangspunt in ons contractenrecht.
Partijen mogen echter niet zo maar
alles overeenkomen. Daarbij is een
verschil waarneembaar tussen de
intentie tot het verrichten van een
rechtshandeling die tot benadeling
van crediteuren leidt en de feitelijke
vaststelling dat dit het gevolg is van
een verrichte rechtshandeling. Juist
dit verschil was aanleiding voor de
procedure die heeft geleid tot één
van de laatste arresten uit 2014:
HR 19 december 2014,
ECLI:NL:HR:2014:3650. In deze bijdrage
gaat schr. aan de hand van dit
arrest van de Hoge Raad in op een
belangrijk verschil in vertrekpunt
tussen art. 3:40 BW (nietig door in
strijd met goede zeden of openbare
orde) en art. 3:45 BW (vernietigbaar
door pauliana).
ORP
6e jrg. nr. 2, maart 2015
Mr. D.F. Spoormans
Kijken door een nieuwe bril naar de
stelplicht en bewijslast bij de
klachtplicht
– De Hoge Raad
heeft op 12 december
2014 een nieuw
arrest gewezen in de
kwestie Far Trading
B.V./Edco Eindhoven
B.V. Met dit arrest is
een duidelijke invulling
gegeven aan de verdeling van de
stelplicht en bewijslast bij een
beroep op de klachtplicht van de artt.
6:89 en 7:23 BW. Die invulling is
anders dan eerder werd aangenomen.
Mr. G.J.L. Bergervoet
Borgtocht als bijzondere vorm van
contractuele hoofdelijkheid
– De wijze waarop de overeenkomst
van borgtocht moet worden onderscheiden
van de onbenoemde overeenkomst
van contractuele hoofdelijkheid
is een onderwerp waar men
zowel in de wetenschap als in de
praktijk mee worstelt. Deze worsteling
valt goed te begrijpen. Borgtocht
is in het systeem van het BW namelijk
geregeld als een bijzondere vorm
van contractuele hoofdelijkheid,
maar uit de wettelijke definitie van
borgtocht in art. 7:850 BW kan een
helder onderscheid tussen de rechtsfiguren
niet worden afgeleid.
WPNR
146e jrg. nr. 7052, 28 februari 2015
Mr. A. Karapetian
Bestuurdersaansprakelijkheid na
Van de Riet/Hoffmann: over hoe het
is, hoe het was en zou moeten zijn
– De recente rechtspraak van de
Hoge Raad over de bestuurdersaansprakelijkheid
uit onrechtmatige
daad roept diverse vragen op. Deze
zijn van belang bij de verdere ontwikkeling
van het juridische kader
waarbinnen bestuurders van rechtspersonen
aansprakelijk kunnen worden
gesteld. Gepleit wordt voor een
herleving van de focus op de norm.
Mr. B. Hoops
De faillissementspauliana tegen de
overdracht onder opschortende
voorwaarde van faillissement van
de vervreemder: Een waakhond met
muilband?
– In deze bijdrage toont schr. aan
waarom het wetenschapsvereiste een
in beginsel onoverkomelijke drempel
vormt voor de toepassing van art. 42
Faillissementswet op de overdracht
onder opschortende voorwaarde van
faillissement van de vervreemder.
Mr. R.J. Holtman
Transparant offreren (I)
– Offerteperikelen in twee delen. In
het eerste deel geeft schr. een opsomming
van de rechtspraak van het Hof
Amsterdam over de stelling dat werkzaamheden
die redelijkerwijs te voorzien
zijn, niet mogen leiden tot
meerwerk.
WR Tijdschrift voor
Huurrecht
Nr. 2, februari 2015
Mr. M. Vols, WR 2015/16
Artikel 8 EVRM en de gedwongen
ontruiming van de huurwoning
vanwege overlast
– In steden is burenoverlast voor
veel inwoners een dagelijks terugkerend
probleem. Veelal kan de overlast
door de buren zelf of samen met
buurtbemiddelaars worden opgelost,
maar soms is een meer ingrijpend
optreden vereist. Als
de overlastveroorzaker
zijn woning huurt, is
het doorgaans de verhuurder
die uiteindelijk
tegen ernstige
woonoverlast optreedt.
De gedwongen ontruiming
van de huurwoning vormt het
ultimum remedium binnen de overlastbestrijding.
Het EVRM biedt
rechtsbescherming tegen de gedwongen
ontruiming van de woning. Het
EHRM merkt het verlies van de
woning aan als zeer ingrijpende
inmenging in het recht op respect
voor het privéleven en woning. Uit
art. 8 EVRM vloeit volgens het Europese
Hof voort dat de bewoner de
proportionaliteit en redelijkheid van
het (dreigende) verlies van de
woning door een rechter moet kunnen
laten toetsen. In dit artikel analyseert
schr. eerst de Europese jurisprudentie
over art. 8 EVRM om de
precieze betekenis van de voorwaarden
te achterhalen. Vervolgens
onderzoekt schr. of en hoe aan de
Europese voorwaarden wordt voldaan
in de gerechtelijke ontbindingsprocedure
(art. 7:231 lid 1 BW), de
opzeggingsprocedure (art. 7:274 BW)
en de buitengerechtelijke ontbindingsprocedure
(art. 7:231 lid 2 BW).
519
Fiscaal recht
Weekblad Fiscaal Recht
143e jrg. nr. 7086, 26 februari 2015
Drs. H.A. Bergman, mr. F.R. Herreveld
“We willen werkbare beslissingen
nemen in zaken waar veel mensen
op een verlossend woord wachten”
Maarten Feteris is de eerste fiscalist
als president van de Hoge Raad
– Nee, het was zeker geen afspraak
of regel dat er nooit een fiscalist tot
president van de Hoge Raad zou worden
benoemd. De opvolging werd tot
voor kort echter bepaald door de
betrekkelijke eenvoud van het
anciënniteitsprincipe — en laat op
de moments suprêmes nu nooit een
fiscalist de langst zittende raadsheer
zijn geweest. Inmiddels staan bij de
benoeming geschiktheid en kwaliteit
voorop. Dat verklaart waarom fiscalist
Maarten Feteris (1960) sinds 1
NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-03-2015 – AFL. 10 641