NJB-1510

Recommendations

Info

Rechtspraak 3. De hoogte van de maatregel in verband met een gedraging, als bedoeld in het eerste lid, bedraagt bij: a. het onvoldoende nakomen van een verplichting: 30% gedurende een maand; b. het niet nakomen van een verplichting of het door eigen toedoen niet behouden van algemeen geaccepteerde arbeid: 100% gedurende een maand. 4.4. Appellant heeft aangevoerd dat hoewel de tekst van artikel 8 van de Verordening 2009 en artikel 6 van de Verordening 2013 gelijkluidend zijn, artikel 6 van de Verordening 2013, in het bijzonder bezien in relatie tot de bij deze verordening behorende integrale toelichting, wel voldoende criteria bevat om maatregelwaardige gedragingen te kunnen onderscheiden. 4.5. De Raad stelt voorop dat voor een bijstandsgerechtigde uit de verordening zelf duidelijk moet blijken welke gevolgen door het college aan zijn gedraging kunnen worden verbonden. De toelichting is niet de plaats waar de criteria moeten worden opgenomen. Deze is hooguit bedoeld om de in de verordening opgenomen criteria te verduidelijken. In artikel 6 van de Verordening 2013 ontbreken de criteria om het onderscheid te maken tussen een lichte en een gewone verplichting en tussen het niet of onvoldoende nakomen van een dergelijke verplichting. Dit voert tot de conclusie dat de gemeenteraad met artikel 6 van de Verordening 2013 geen juiste uitvoering heeft gegeven aan de hem in het kader van artikel 8 van de WWB toegekende verordenende bevoegdheid. Het standpunt van appellant dat deze criteria in de toelichting op de Verordening 2013 voldoende zijn omschreven, leidt dan ook niet tot een andere conclusie, nog daargelaten dat ook de toelichting, hoewel uitgebreider dan de toelichting bij de Tweede wijziging van Verordening 2009, nog steeds onvoldoende onderscheid aanbrengt tussen de lichte en gewone verplichting en tussen het niet of onvoldoende nakomen van een verplichting. Nu de Verordening 2013 derhalve onvoldoende criteria bevat om de hoogte en de duur van de verlaging van de algemene bijstand te kunnen vaststellen, betekent dit dat artikel 6 van de Verordening 2013 in zijn geheel verbindende kracht mist. 515 24 februari 2015, nr. 13/668 WWB (Mrs. Bandringa, Claessens, Rombouts) ECLI:NL:CRVB:2015:543 Door het met terugwerkende kracht verlenen van een verblijfsvergunning door de staatssecretaris is het college wettelijke rente verschuldigd over de achteraf toegekende bijstand. (Awb Art. 8:73) (….) Overwegingen 5.3. Thans is uitsluitend nog in geschil de weigering van het college om de wettelijke rente te vergoeden over de na te betalen bijstand vanaf 8 november 2011. Deze nabetaling betreft het verschil tussen de alleenstaande oudernorm en de reeds betaalde algemene en bijzondere bijstand aan appellante 3. 5.4. Het eerst achteraf met terugwerkende kracht verlenen van een verblijfsvergunning aan appellanten 1 en 2 door de secretaris kan niet zonder betekenis blijven voor de (rente)schade die appellanten lijden doordat eerst op een later moment bijstand is verleend. Door de verlening van bijstand met terugwerkende kracht met ingang van 8 november 2011 heeft het college erkend dat de eerdere weigering bijstand te verlenen achteraf bezien niet in stand kan blijven. De besluitvorming van de staatssecretaris dient daarom voor risico van het college te komen. Daaraan doet niet af dat, zoals het college naar voren heeft gebracht, het college er geen verwijt van kan worden gemaakt dat niet eerder tot verlening van bijstand is overgegaan. De Raad verwijst in dit verband naar zijn - aan het college voorgehouden -uitspraak van 8 oktober 2009, ECLI:NL:CRVB:2009:BK0507. In dat geval ging het om de aansprakelijkheid van de Sociale verzekeringsbank (Svb) voor schade voortvloeiend uit een besluit inzake de weigering van kinderbijslag, welk besluit door een onrechtmatig besluit van het Uitvoeringsinstituut werknemersverzekeringen inzake de intrekking van een WAO-uitkering, achteraf bezien, onjuist was. Tevens verwijst de Raad naar zijn in die uitspraak genoemde - en eveneens aan het college voorgehouden - uitspraak van 24 januari 2001, ECLI:NL:CRVB:2001:AA9616. In die uitspraak was de aansprakelijkheid van de Svb aan de orde ter zake van schade voortvloeiend uit een besluit dat door een wetswijziging met terugwerkende kracht, achteraf bezien, onrechtmatig was. 5.5. De vertegenwoordiger van het college heeft ter zitting naar voren gebracht dat het college het niet eens is met de in 5.4 genoemde uitspraken, maar heeft geen steekhoudende argumenten aangedragen waarom de Raad de - op rechtspraak van de Hoge Raad gebaseerde - lijn van deze uitspraken in dit geval niet zou moeten volgen. Op de verplichting tot betaling van wettelijke rente, zoals geregeld in artikel 4:102, tweede lid, van de Awb is in het derde lid van dit artikel een uitzondering gemaakt en die uitzondering is in het geval van appellanten niet aan de orde. 5.6. Uit 5.4 en 5.5 vloeit voort dat het college ten onrechte heeft geweigerd de wettelijke rente over de na te betalen bijstand te vergoeden. De Raad zal daarom het beroep tegen bestreden besluit 2 gegrond verklaren en dit besluit vernietigen voor zover het die weigering betreft. In aanmerking genomen dat appellanten in hoger beroep hebben verzocht het college te veroordelen tot vergoeding van schade, zal de Raad het college veroordelen tot vergoeding van de wettelijke rente over de na te betalen bijstand. De wettelijke rente moet worden berekend overeenkomstig de uitspraak van de Raad van 25 januari 2012, ECLI:NL:CRVB:2012:BV1958. Appellanten 1 en 2 hebben verzocht om vergoeding van de kosten die zij in verband met de behandeling van hun bezwaren tegen de besluiten van 29 december 2011 hebben moeten maken. 516 25 februari 2015, nr. 12/5700 WAO (Mrs. Greebe, Lange, Elshoff) ECLI:NL:CRCVB:2015:540 Het feit dat appellant op 28 juni 2011 alsnog een verblijfsvergunning is verleend, kan niet tot gevolg hebben dat hij met terugwerkende kracht vanaf 15 mei 2000 als werknemer verzekerd was voor de WAO. (Awb Art. 4:6) (…) Overwegingen 4.1. Zoals de Raad heeft overwogen in zijn uitspraak van 14 januari 2015, ECLI:NL:CRVB:2015:1, moet een aanvraag voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering na een eerdere (gedeeltelijke) afwijzing of intrekking van die uitkering naar zijn strekking worden beoordeeld. Met een aanvraag kan worden beoogd dat (met ingang van de datum waarop dat besluit zag) wordt teruggekomen van het eerdere besluit, dat bedoeld wordt een beroep te doen op een regeling bij toegenomen arbeidsongeschiktheid (Wet Amber), of dat om herziening wordt verzocht voor de toekomst. Indien in een voorkomend geval niet (geheel) duidelijk is wat met een aanvraag wordt beoogd, ligt het op de weg van het Uwv daarover bij de aanvrager nadere 638 NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-03-2015 – AFL. 10
Rechtspraak informatie in te winnen. Het onderscheid in wat de belanghebbende heeft beoogd, is van belang voor de beoordeling van de aanvraag door het Uwv en de toetsing van de beslissing op die aanvraag door de bestuursrechter. 4.2. In de uitspraak van 14 januari 2015 is verder uiteengezet op welke wijze dergelijke aanvragen door de aanvrager moeten worden onderbouwd en door het Uwv moeten worden beoordeeld, en hoe de rechter beslissingen van het Uwv op dergelijke aanvragen toetst. Voor het voorliggende geval betekent dit het volgende. 4.3. Zoals onder 4.1 is overwogen, moet de aanvraag van appellant naar zijn strekking worden beoordeeld. Het betreft hier een herhaalde aanvraag voor een uitkering op grond van de WAO per 14 mei 2001, zowel voor het verleden als naar de toekomst. Een Amber-beoordeling is in deze zaak niet aan de orde. 4.4. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op de datum in het verleden moet worden onderzocht of appellant bij zijn aanvraag nieuwe feiten en omstandigheden heeft vermeld. Ter ondersteuning van zijn verzoek om alsnog in aanmerking te komen voor een WAO-uitkering heeft appellant aangevoerd dat hem met ingang van 28 juni 2011 een vergunning tot verblijf is toegekend. Wat appellant ter onderbouwing van zijn aanvraag naar voren heeft gebracht, kan niet worden aangemerkt als nieuwe feiten of veranderde omstandigheden als bedoeld in artikel 4:6 van de Algemene wet bestuursrecht. Het feit dat appellant op 28 juni 2011 alsnog een verblijfsvergunning is verleend, kan immers niet tot gevolg hebben dat hij met terugwerkende kracht vanaf 15 mei 2000 als werknemer verzekerd was voor de WAO. 4.5. Voor zover de aanvraag betrekking heeft op de toekomst wordt het volgende overwogen. 4.5.1. Met betrekking tot de Koppelingswet hanteert het Uwv een beleid waarbij het werknemerschap met terugwerkende kracht naar 1 juli 1998 wordt beëindigd, tenzij het verzekerde risico zich heeft voorgedaan vóór het moment waarop door het Uwv is vastgesteld dat het werknemerschap ontbreekt. Dit beleid is alleen van toepassing indien de verzekeringsrechtelijke positie op reguliere wijze is verkregen (ECLI:NL:CRVB:2005:AU3910). 4.5.2. Het staat vast dat bij appellant het verzekerde risico zich heeft voorgedaan op een moment waarop het Uwv nog niet had vastgesteld dat bij appellant het werknemerschap ontbreekt. Partijen verschillen van mening over het antwoord op de vraag of appellant zijn verzekeringsrechtelijke positie op reguliere wijze heeft verkregen. 4.5.3. Het Uwv heeft met de in 3.2 vermelde brief van de Belastingdienst voldoende aangetoond dat appellant zijn verzekeringsrechtelijke positie destijds niet op reguliere wijze heeft verkregen. 4.5.4. Appellant is er niet in geslaagd om voldoende tegenbewijs te leveren. De jaaropgave 1993 van het GUO, waaruit blijkt dat appellant in dat jaar een uitkering op grond van de Ziektewet heeft ontvangen en dus kennelijk als werknemer was verzekerd voor die wet, heeft betrekking op een periode vóór de invoering van de Koppelingswet en zegt niets over de periode daarna. Het feit dat de Belastingdienst, blijkens de brief van 13 juni 2014, geen informatie meer kan verstrekken omdat het rapport dat is uitgebracht naar aanleiding van het boekenonderzoek bij Spitsbaard inmiddels is vernietigd, komt voor rekening en risico van appellant. De eigen verklaring van appellant van 10 juni 2014, inhoudende dat hij nooit een vals Nederlands paspoort op zijn naam heeft gehad, dat hij[naam 1] zijn Marokkaanse paspoort heeft laten zien en dat [naam 1] van dat paspoort een kopie heeft gemaakt, kan niet als tegenbewijs dienen. 4.5.5. Uit wat onder 4.5.1 tot en met 4.5.4 is overwogen volgt dat appellant op 15 mei 2000 niet als werknemer verzekerd was voor de WAO. Appellant heeft geen feiten en omstandigheden vermeld die het Uwv aanleiding hadden moeten geven tot een ander, voor appellant gunstiger, besluit dan het besluit waarvan herziening is gevraagd. AANWIJZINGEN VOOR AUTEURS Het verdient aanbeveling vóór het inzenden van artikelen contact op te nemen met het redactiebureau; dit kan dubbel of vergeefs werk voorkomen. Het NJB kent verschillende soorten hoofdartikelen. Voor alle artikelen geldt dat de auteur in de eerste alinea’s duidelijk maakt aan de NJBlezers waarom dit artikel interessant is om verder te lezen. • Wetenschappelijke artikelen: omvang inclusief notenapparaat 3 000 tot maximaal 5 000 woorden. Uitgebreidere versies kunnen op de NJB-site worden geplaatst. Deze artikelen voldoen aan de maatstaven van het wetenschappelijk forum. Zij vermeerderen de bestaande kennis met relevante nieuwe inzichten die methodisch worden verantwoord. • Lessen voor de praktijk: indicatie van de omvang inclusief notenapparaat 2 500 woorden. Dit is een analyse van een expert met als doel de praktijk te informeren over ‘best practices’. • Focus: indicatie van de omvang inclusief notenapparaat 2500 woorden. Deze artikelen geven een schets en ordening van interessante actuele ontwikkelingen in een deelgebied. • Essays: indicatie van de omvang 3 000 woorden. Dit is een prikkelende beschouwing over een breder onderwerp. Verwijzingen staan bij voorkeur in de tekst zelf. • Opinies zijn in beginsel gebonden aan de omvang van één pagina. Dit is 800 woorden. • Bijdragen voor de rubriek O&M omvatten maximaal 1200 woorden. • Bijdragen voor de rubriek Reacties blijven binnen de 600 woorden en een naschrift binnen de 300 woorden. - Noten kunnen alleen bij artikelen worden geplaatst; daarin geen meningen, toelichtingen of andere uitweidingen, maar alleen vindplaatsen. - Meestal ontvangt de auteur binnen 1 maand bericht of de inzending zal worden geplaatst. - Artikelen of andere bijdragen die elders in dezelfde of vrijwel dezelfde vorm zijn of worden gepubliceerd worden niet aanvaard. Bij inzending dient vermeld te worden of en waar het artikel of de andere bijdrage eveneens ter plaatsing is aangeboden. - Auteurs die bij een zaak of onderwerp waarover zij in het NJB willen schrijven, betrokken zijn of zijn geweest, dienen dat in een voetnoot te vermelden met een korte uitleg van de aard van hun betrokkenheid. - Het al dan niet op verzoek van de redactie aanbieden van artikelen aan het NJB impliceert toestemming voor openbaarmaking en verveelvoudiging t.b.v. de elektronische ontsluiting van het NJB. Een uitgebreide toelichting op het bovenstaande is te lezen in de brochure Schrijven voor het NJB, te vinden op www.njb.nl onder de knop ‘Magazine’. NEDERLANDS JURISTENBLAD – 13-03-2015 – AFL. 10 639
Page 1 and 2: NEDERLANDS JURISTENBLAD DIGITALISER
Page 3 and 4: P. 610-664 JAARGANG 90 13 MAART 201
Page 5 and 6: Vooraf 497 Opkomst en ondergang van
Page 7 and 8: in het algemeen en al helemaal niet
Page 9 and 10: Aanleiding voor digitalisering Doel
Page 11 and 12: Het vertrouwen dat ketenpartners he
Page 13 and 14: Praktijk 499 Stilzitten loont niet,
Page 15 and 16: © Shutterstock rechtbank tot een e
Page 17 and 18: Door naast het primaire verzoek de
Page 19 and 20: Het bevel gevangenneming van het ge
Page 21 and 22: Opinie 502 Stemmen bij volmacht One
Page 23 and 24: Reactie 503 Ook uit de school klapp
Page 25 and 26: Rechtspraak Aanbevolen citeerwijze:
Page 27 and 28: Rechtspraak plan dat onderdeel is v
Page 29 and 30: Rechtspraak ber 2009 met referente
Page 31: Rechtspraak 513 17 februari 2015, n
Page 35 and 36: Tijdschriften 518 Burgerlijk (proce
Page 37 and 38: Tijdschriften gen van koop. Mr. drs
Page 39 and 40: Tijdschriften Bij echtscheiding bli
Page 41 and 42: Tijdschriften arbitragereglement va
Page 43 and 44: Wetgeving Een overzicht van aanhang
Page 45 and 46: Wetgeving dat verschillende regimes
Page 47 and 48: Wetgeving sing in een meerpersoonsc
Page 49 and 50: Wetgeving zorg. Er zal onderzoek wo
Page 51 and 52: Nieuws 536 Nieuwe Aanwijzing kader
Page 53 and 54: Nieuws Strafverminderende factoren
Page 55 and 56: Universitair Nieuws de eigen werkge
Page 57 and 58: Personalia van het arbeidsrecht, wa
Page 59 and 60: Thronus Iustitiae Inspirerende pren

NJB-1510

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?