Tekst - Vlaams Parlement

18 Stuk 872 (2010-2011) – Nr. 19
Ik schets nog even kort dat er in 2009 5215 kinderen en jongeren tot twintig jaar in pleegzorg
verbleven, kortdurend, onderbroken, lang of in crisisopvang. Ze verbleven in de drie
sectoren: bijzondere jeugdzorg, VAPH en Kind en Gezin.
1. Instroom in de hulpverlening
Pleegzorg is hulpverlening, instroom in de hulpverlening. De ontwikkelingsnoden van het
kind staan centraal. Er is de overtuiging dat opvang in een gezin het kind meer houvast en
kansen voor de toekomst geeft. Het kind krijgt er een zorgzaam netwerk bij, het krijgt een
rolmodel dat hem warmte en vertrouwen geeft. Dit is essentieel wil het kind zich op een
goede manier kunnen ontplooien. Een kind zonder zorgzaam gezin en netwerk, draagt
voor de toekomst risico’s en valkuilen met zich mee.
Een kind is in nood wanneer zijn opvoeder, zijn ouder, zijn gezin in nood verkeert, wanneer
het gezin zijn taak tegenover het kind maar moeilijk kan opnemen. We stellen vast
dat heel wat gezinnen kwetsbaar zijn en erg onder druk komen te staan.
De grote stijging van vragen naar jeugdhulp doet vermoeden dat de taak van de opvoeder
vandaag ongelooflijk complex is. Binnen pleegzorg zien wij hier verschillende oorzaken
voor. De opvoeder staat in relatie tot de samenleving. Gemeenschappen worden mobieler,
netwerken worden kleiner en verliezen aan kracht. Mensen komen onder druk te staan om
aan de zogezegd belangrijke standaarden te voldoen: succes in de liefde en in het werk,
materiële welvaart en zo meer. Tijd is een schaars goed geworden. We moeten zoveel doen
in onze afgemeten tijd. Door dit vluchtige leven verliezen wij wel eens uit het oog dat
contacten tijd vragen om te onderhouden. Relaties worden vluchtiger. Vele jongvolwassenen
van vandaag komen uit gebroken gezinnen. Een krant wijdde er een tijdje geleden
een hele reportage aan, en daaruit blijkt dat heel veel jongvolwassenen het geloof in een
levenslange relatie kwijt zijn. Door echtscheidingen raken hele familiebanden verbroken.
Daar de samenleving losser en groter is geworden, krijgen ouders ook meer diverse en
soms tegenstrijdige invloeden. Kunnen zij dit gecombineerd krijgen of worden zij hierdoor
onzeker?
Hoe kunnen wij een ouder op een positieve manier bekrachtigen in zijn relatie tot het
kind?
2. Binnen pleegzorg is het netwerk essentieel. Het geeft of ontneemt kracht en kansen
Vanuit pleegzorg hebben we specifiek oog voor het netwerk. Het netwerk moet zorgzaam
zijn voor elk individu en kan daardoor ook een ondersteuning zijn voor de ouder. Het
netwerk is essentieel: het geeft of het ontneemt kracht en kansen. Het is essentieel voor
elk individu, voor elk kind. Het is een vangnet. De samenleving heeft hierbij een rol en
moet hiervoor zorg dragen, indien nodig moeten eerstelijns- of gespecialiseerde diensten
ingeschakeld worden om het gezin of de familie te ondersteunen. Het kind hoort thuis in
een gezin: ondersteun dan ook dit gezin.
Hoewel het beeld dat ik daarnet heb gegeven over de manier waarop netwerken in onze
maatschappij onder druk staan, misschien wat somber was, zijn er toch ook wel een aantal
waarderende elementen. Ik denk dat u die in al uw commissievergaderingen zeker ook
hebt gehoord. Zo geeft de gemeente waar ik woon, subsidies aan buurtcomités. Buurtcomités
zijn een heel laagdrempelige manier om netwerken op te bouwen en elk individu een
positie te geven. Ook is er het voorbeeld van de school van de peuter van mijn schoonzus.
Op woensdag zijn alle ouders welkom in de klas. Er wordt dan met de kinderen gespeeld,
maar er wordt vooral gepraat over die kinderen, over het ouder-zijn, over de probleempjes.
Dat zijn mooie voorbeelden, maar ze zijn onvoldoende om mensen die zich echt in moeilijkheden
bevinden, te bereiken. Die zijn veel minder zichtbaar binnen dergelijke initiatieven.
We stellen dan ook voor dat er meer naar de mens in de straat zou worden gegaan.
V L A A M S P A R L E M E N T