Tekst - Vlaams Parlement

Stuk 872 (2010-2011) – Nr. 19
65
6. Knelpunt zijn de vele wachtlijsten. Zo kan b.v. een kind dat psycho-sociale therapie nodig
heeft, vaak niet terecht bij een Centrum Geestelijke Gezondheidszorg wegens de grote
vraag in deze centra. Ook binnen pleegzorg is dit duidelijk voelbaar. Privétherapeuten
worden vervolgens ingeschakeld. Dit is nodig voor het kind, maar dit heeft ernstige en
nefaste financiële gevolgen die moeten gedragen worden door de pleegouders en het
dossier bijzondere kosten bij de diensten voor pleegzorg.
7. Indien uithuisplaatsing de noodzakelijk oplossing is, is pleegzorg het eerste te
onderzoeken alternatief.
Pleegzorg wil in de netwerken staan, gezinnen steunen met steeds de ontwikkelingskansen van
de kinderen voor ogen.
Pleegzorg heeft de grote troef van opgroeien in een gezin in handen, maar heeft noden om hier
volop van gebruik te kunnen maken.
1. Pleegzorg is binnen de bijzondere jeugdzorg en VAPH een hulpverleningsvorm na de
poort. Niet binnen gezinsondersteunende pleegzorg van Kind en Gezin. Daar kunnen
ouders rechtstreeks hun vraag stellen, zij blijven de verantwoordelijken voor hun kind. Dit
rechtstreeks toegankelijk aanbod verdient alle steun, en liefst eindelijk ook een
regelgeving. Gezinsondersteunende pleegzorg kan zo een meer ingrijpende hulpvorm
voorkomen.
Daarom stelt pleegzorg de vraag om ook meer rechtstreeks toegankelijk hulp te kunnen
bieden binnen bijzondere jeugdzorg en VAPH voor een aantal korte en minder intensieve
pleegzorgmodules.
Nog niet zo lang geleden kreeg ik telefoon van een CLB over een meisje van 15 jaar. Het
lukt thuis niet meer, maar de stap naar het comité bijzondere jeugdzorg is dan net weer
een brug te ver. En thuisbegeleiding of een andere ambulante begeleiding was dan net
weer onvoldoende. Pleegzorg is laagdrempelig, maar de huidige toegangspoort is soms
te hoog gegrepen.
2. Een ander punt is de kennis van pleegzorg in de maatschappij. We hebben het probleem
dat wij onvoldoende bekend zijn, en zeker ook onvoldoende bekend zijn de vele
mogelijkheden in pleegzorg. Dit zowel bij de man in de straat als bij hulpverleners, alsook
in diverse opleidingen tot hulpverlener.
Graag wil ik hier aansluiten op de mooie reportage in Koppen vorige week. Men had het
over crisisopvang in pleegzorg. Jammer genoeg hebben zij hier gemeld dat crisisopvang
er alleen is in West-Vlaanderen. Ik kan u hier bevestigen dat crisisopvang binnen
pleegzorg in alle provincies gebeurt.
Een punt hierbij is dat pleeggezinnen door ouders als meer bedreigend kunnen ervaren
worden dan residenties. We spreken over pleegvader of pleegmoeder wat meer als
concurrent aangevoeld kan worden dan opvoeder in een internaat. Als wij de
beeldvorming van pleegzorg meer genuanceerd kunnen brengen als ondersteunend aan
het gezin, zou dit vele kinderen ook beter op weg helpen en zou men opvang kunnen
vinden – al dan niet tijdelijk – in een ander gezin.
Het feit dat wij steeds pleegouders moeten zoeken, maakt dat wij zoveel mogelijk
trachten naar buiten te treden. Op die manier komen wij in het verenigingsleven,
5
V L A A M S P A R L E M E N T