Tekst - Vlaams Parlement

Stuk 872 (2010-2011) – Nr. 19 27
zaak aankaarten en de kwaliteit verbeteren zoals we doen binnen de provinciale samenwerking.
De heer John Crombez: Wat me opviel, was dat sommige pleegouders zeggen dat ze niet
begrijpen dat ze soms heel lang moeten wachten op een match, terwijl er een groot tekort
is. Waar ligt het grootste probleem? Als er tekorten zijn, is het vreemd dat ze maanden
moeten wachten op een match.
Mevrouw Krista Telemans: Ik hoop dat we een betere weg zijn ingeslagen. Het was zo dat
de diensten voor pleegzorg vroeger wierven voor hun dienst en zo probeerden een succesvolle
match te vinden. Er zijn 25 diensten in Vlaanderen. Zo kwam het dat pleegouders
maanden of jaren moesten wachten op een juiste match. Nu de diensten samenwerken
in het voortraject, worden alle geselecteerde kandidaat-pleegouders samengebracht. Dat
gebeurt ook met al de aanvragen binnen de provincie. Op die manier gaan we ervan uit
dat we meer kwaliteit bereiken en dat we meer keuzes hebben per match. Het is nog maar
sinds januari 2011 dat dat in heel Vlaanderen gebeurt. Limburg is al een paar jaren bezig
en West-Vlaanderen deed dat ook al eerder. We hopen dat het op die manier gemakkelijker
wordt om daaraan te voldoen.
Ook belangrijk is natuurlijk dat de pleegouders weten waarvoor ze staan. Elk pleeggezin
krijgt een profiel na de selectieperiode. Dat profiel wordt met die gezinnen ook besproken.
Ze hebben een keuze in wat ze in hun gezin mogelijk achten en de diensten zien wat zij er
mogelijk achten. We hopen dat het via deze nieuwe samenwerking in de toekomst beter
kan worden opgevolgd.
Ik wil ook nog even ingaan op de leeftijden. Ik zeg inderdaad dat pleegzorg als eerste
alternatief onderzocht moet worden. De minister zegt dat van nul tot zes jaar een kind
de kans moet hebben in een gezin, een pleeggezin op te groeien indien de uithuisplaatsing
nodig is. Dat ondersteunen we volledig. Het is een probleem gezinnen te vinden voor die
heel jonge kinderen. De inzet van de pleegouders is in die gevallen zeer groot. Ook de kosten
voor de kleine kinderen liggen hoger voor het pleeggezin. Het pleeggezin krijgt daar
een vergoeding voor, maar de kosten lopen toch erg op door bijvoorbeeld de aanschaf van
allerlei spullen zoals een box, kinderwagen of autostoel.
We proberen zo veel mogelijk die kleine kinderen een plek te bieden. Daarbij zoeken we
zo veel mogelijk jonge pleegouders. De gemiddelde leeftijd van pleegouders ligt rond de 45
jaar. De grote groep van grootouders als pleegouders trekt die leeftijd natuurlijk omhoog.
We zien echter dat jongere mensen een meer afwachtende houding aannemen omdat ze
nog aan het begin van hun volwassen leven staan. We bereiken die jonge generatie dan
ook heel moeilijk.
Een voorstel van ons is een hogere pleegzorgvergoeding voor die jonge kinderen, zodat
pleegouders buitenshuis kunnen blijven werken en de kinderopvang kunnen betalen.
Maar dat is maar een kleine incentive om deze mensen over de streep te trekken. De nood
moeten we kunnen aantonen. Daar zijn mogelijkheden, tijd en geld voor nodig.
Mevrouw Katrien Schryvers: U hebt sterk benadrukt dat u de begeleiding doet van de
gezinnen, dus van de natuurlijke ouders en van de pleegouders. Voor het kind in een pleegsituatie
terechtkomt, zijn er al heel wat hulpverleners gepasseerd, die deels dezelfde oefening
hebben gedaan bij de begeleiding van dat thuisgezin. Nemen jullie dat dan volledig
over? Moeten jullie weer van nul beginnen? Hoe gebeurt die samenwerking? Hoe worden
gegevens doorgegeven?
Mevrouw Krista Telemans: Ik sta zelf niet in de praktijk. Ik kan niet zeggen hoe vlot het
doorgeven van gegevens gebeurt. Het is wel de betrachting dat als het gezin al een dossier
heeft, als ik het zo mag noemen, wordt gekeken wat er al gebeurd is en welke gegevens al
V L A A M S P A R L E M E N T