n HET

V A N PLUTARCHUS. ij)Moeijelyk valt het te bepalen, in welk vandeze beide opzichten PLUTARCHUS het gelukkigstgeweest zy. De Natuur opende voorhem, by zyne geboorte, hare kostelykde trezoren;zyne Schriften leveren het fchoonstbewys op van zyne uitmuntende vermogens enbekwaamheden; van zyn uititekend vernuft;van zyne grote wysheid. Zyn Huwelyk wasniet minder gelukkig. Hy bekwam tot zyneBruid eene Vrouw uit een der beste Gedachtenvan Cheronéa, en die een voorbeeld wasvan wysheid, zedigheid en deugd. Zy wasgenaamd TIMOXENE. Vier Zoons, achter denanderen geboren, en een Dogtertje waren devruchten van dezen echt. Aan dit Dogtertje,het welk den wellust van beide de Ouderenuitmaakte, gaf de Vader den naam van zynebeminde TDIOXENE. Hy fpreekt van dit Kindmet veel tederheids, en verhaalt ons, dat hyvan de goedheid van deszeifs hart een gundiggevoelen opvattcde, om dat zy hare Voedderdrong, niet alleen aan andere kinderen, welkezich by haar bevonden, maar ook aan harepoppen, de borst te geven; nodende dusdeze Gasten, als 't ware, op de vriendelykdewyzc, aan hare tafel, en dezelve willendeonthalen op dat gene, 't welk voor haar nogvan alle dingen hetTmakelykst was (x). PLU-TAR-(x) II Deel, bl. 608.B 2