n HET

V A N L Y C U R G U S . 375bevattede ; ten dien einde de Jongelingendoor langduurig fri'zwygen africhtende opfcherpfinnigc gezegden en vaardige antwoorden.Want gelyk de fappen van die geene,welke zich zonder maat "aan de Ontuchtóvergeeven , doorgaans ontvruchtbaar zyn ,en ongefchikt tot voortteling;zo maakt ookde onmaatigheid in het fpreeken de redenydel en zonder betekenis. Koning AGIS,derhalven, wanneer een zeker Athcnienlcrfchimpte op de Spartaanfche Zwaarden, omdat zy zo klein waren, en zeide, dat deGoochelaars in de Schouwfpelcn dezelvemet gemak zouden kunnen doorzwelgen ;antwoordde daarop vaardig en nadrukkclyk:„ En doch, zeide hy, weetcn wy met deze„ handzwaardjes onze vyanden wel deegelyk„ te bereiken!" (0 My dunkt , in dedaad, dat de taal der Lacedasmoniers, welkeoppervlakkig kort fchynt te zyn , hetdoelwit by uitnemenheid bereikt, cn de gemoederender Hoorderen weet te treffen.Zo kort van ftof, en afgericht op fcherpfinnigeSpreuken was ook LYCURGUS, gelykmen(s) Dit is ongetwijfeld de fin van dit zeggen.Dan de Text heeft hier eenige verbetering nodig. KoningAGIS, hier genoemd, was AGIS de Jongere; ende Athenienfer de Redenaar DEMADES.Zie de LatonifcheSpreuken, II Deel bl. 216. C.Aa 4