n HET

374 H E T L E V E NVoorts werdt het op de Minnaars thuis gebragt, wat de Kinderen goeds ofkwaads uitvoerden. Dus zegt men ,als eens een zeker Jongeling onder hetvechten zich een lafhartig woord hadt laatenontvallen, dat de Overheid den Minnaardaarom in eene geldboete verwees.Daar nu dit beminnen zo zeer by hen inzwang ging, en gewettigd was, zo dat ookde aanzienelykfte en geachtfle Vrouwen onderde Maagden haare Minnaaresfen hadden,wist men 'er echter niet van dien nayver ,welke anders onder Medeminnaars plaats heeft:veel eer gaf dit, meermaalen, aanleidingtot wederzydfche Vriendfchap tusfchen deMinnaars, cn beyverden zy zich, als omftryd, om den beminden Jongeling, zo veelin hun was, tot den braafften Man te vormen.Daarenboven leerden zy de Kinderen zichzo uit te drukken, dat hun zeggen te gelykfcherpfinnig en bevallig ware, en in weinigewoorden veel betekende, LYCURGUS wildewel, dat zyne yzere Geldmunt, hoe zwaarvan gewigt, echter gering van waarde zynzou; gelyk wy boven verhaalden. Maar opde Munt der Reden ftelde hy, in tegendeel,een' veel hoogeren prys, en maakte ,dat men in weinige en geringe woordeneenen uitgebreiden en veelvoudigen zinbe.