Voorstellen tot werkelijkheid - Sjoerd van Tuinen

Joris van NispenKendo82 – 83De traditionele Japanse kalligrafie (sho-do) wordt uitgevoerd met de kwast.Vanzelfsprekend mogen wij postmodernen hier ook ‘de pen’ lezen.3reeds het talig geweld waarmee later, als de shinai reeds lang aan dewilgen hangt, academisch veelvuldig geschermd zal worden. De kwestiespitste zich toe op de plaatsing van een advertentie van het Japanse AsahiSports: ‘hij is tegen het plaatsen van advertenties in het algemeen (geencommerciële toestanden)’, zo wordt volgens deze secretaris door hem ‘optafel gegooid’ (NKR bulletin 1985#1/2/3). Oosterlings gevoel voor democratiewint het van zijn principes, maar hij drijft de kwestie op de spits endreigt ‘HET BIJLTJE ER BIJ NEER TE GOOIEN’ (wederom de secretaris)mocht hij ooit worden gedwongen meer advertenties in zijn prachtblad opte nemen. Oosterlings repliek culmineert in een diepzinnige reflectie opde noties van betrokkenheid en vrije wil: ‘We werken allen op basis vanvrijwilligheid. Het werk kent slechts in de vorm van verzwegen erkenningen een sporadisch door een ieder oogluikend toegestaan voordeeltje zijnbeloningen. En in persoonlijke voldoening, waaraan dat ook onttrokken magworden. Als dit laatste – om wat voor reden dan ook – op het spel wordtgezet, wordt één van de meest belangrijke peilers (sic) van de vrijwilligheidondermijnd’. Ook in het Rotterdams Dagblad legt Oosterling uit: ‘Kendokent uitsluitend gekwalificeerde leraren die niet betaald worden. Dat iseen garantie voor de integriteit van de sport, want het vrijwaart kendo vande gevaren die de commercie met zich meebrengt’. Andere tijden... of tochniet?Later dat jaar volgt een nieuwe aanvaring met de dame in kwestie,waarbij een analyse van het ledenverloop binnen de bond en aangeslotendojo en wederom de vereiste betrokkenheid van een ieder centraal staan.Oosterlings discours hierover wordt volgens hem niet op waarde geschat:zijn intentie is juist de bond van binnenuit te versterken en er een ‘goeddraaiende kendo-organisatie’ van te maken, ‘niet door af te breken, maardoor een kritische analyse te geven van de bestaande situatie. Ik geeftoe, het is een te vleiende kwalificering van het artikeltje, maar het is eenschuchtere poging’ (NKR bulletin 1985#1/2/3). Jaja, van enige zelfspot wastoen nog sprake… en die is vandaag de dag gelukkig ook weer terug, zo kanik u vertellen.Enfin – stoppen moet je op een hoogtepunt. Dat deed Oosterling dan ookmet zijn kendo. Maar daarmee begon een academisch (en de afgelopenjaren vooral maatschappelijk) avontuur waarvoor hij zich in zijn blauweperiode begin jaren ‘80 fysiek, mentaal en verbaal sterker wapende dan hijvermoedelijk zelf heeft kunnen bevroeden. Volgens de Japanse wijsheid zijnde weg van het zwaard en de weg van het penseel 3 één. Maar hier in de Hol-