Sybille WijffelsIn de ban van een ijzige vrouw:Janáček en ‘<strong>De</strong> zaak Makropulos’Als succesvol operacomponist was Leoš Janáček een laatbloeier. Zijn beste opera’s zou hij pas na zijnzestigste levensjaar schrijven. <strong>De</strong> voorlaatste opera, tevens de laatste waarvan hij de première nog konmeemaken, was <strong>De</strong> zaak Makropulos.8<strong>De</strong>corontwerp van Josef Čapek (Praag, 1928)Eind december 1922 schrijft Janáček aan zijnvriendin Kamila Stösslova over een toneelstukvan de Tsjechische schrijver KarelČapek – <strong>De</strong> zaak Makropulos – dat hij inPraag heeft gezien. Hij omschrijft het doorČapek zelf geregisseerde stuk als het verhaalvan een meer dan 300 jaar oude vrouw –Emilia Marty – die dankzij een levenselixermooi en jong is gebleven. Helaas is zij kouden gevoelloos: ze kan geen echte emotiesmeer ervaren omdat ze alles al zo vaak heeftbeleefd. Daarom is zij ongelukkig, in tegenstellingtot ons stervelingen, die weten datons leven eindig is en daarom ieder momentgoed willen benutten. Voor Janáček is juisthet cynisme van deze vrouw, die verwikkeldraakt in een rechtszaak en zo haar geschiedenisreconstrueert, bepalend voor haarfatale attractiviteit.Čapek was op dat moment in eigen landal een succesvol schrijver, die spoedig ookelders in Europa faam zou verwerven. Metname in Engeland zou hij heel bekend wordenmet twee toneelstukken: R.U.R. (Rossum’sUniversal Robots) en Uit het leven der insecten.Daarin behandelde hij sciencefictionthema’s,zoals de wereldheerschappij diewordt overgenomen door reuzeninsectenof robots. Het van oorsprong Tsjechischewoord ‘robot’ introduceerde hij in het internationalevocabulaire. Het laatste stukschreef hij samen met zijn broer, de schilderJosef, die tevens decorontwerper was.Beiden behoorden tot de Tsjechische avantgardevan de tijd tussen de twee wereldoorlogenen maakten deel uit van de groep dePragmatici. <strong>De</strong> invloed van met name Josefsdecorontwerpen zou nog lang doorwerkenin het Tsjechische theater.Een oude zonderlingOp Janáček maakte <strong>De</strong> zaak Makropulosgrote indruk. Hij zocht spoedig contactmet Čapek om de rechten te verwerven voorde bewerking tot een opera. Čapek voeldedaar weinig voor. Hij vond het geen geschiktonderwerp voor een opera en bovendien waser een probleem met de rechten van het stuk.Gezien de buitenlandse belangstelling voorzijn werk was er onder strikte voorwaardeneen contract gesloten met een Amerikaanseagent. Maar als Janáček zelf een eigen draaiaan het verhaal zou geven, kon hij het contractwellicht omzeilen. Uit andere bronnenblijkt dat Čapek het verzoek nogal absurdvond. In zijn ogen was de componist eenoude zonderling en hij voelde er beslist nietsvoor zelf zijn stuk tot een bruikbaar tekstboekte bewerken.Janáček besloot het plan even te laten rusten:hij werkte nog aan de opera Het sluwevosje en had nog een ander stuk op het oog.Dat was hem aangeraden door Max Brod,die verantwoordelijk was voor de Duitsevertaling van zijn operalibretti. Tijdens zijnvakantie in juli 1923 las Janáček beide tekstenen koos voor <strong>De</strong> zaak Makropulos. Hij schreefopnieuw aan Čapek, die met tegenzin akkoordging en de componist voor een contract verweesnaar zijn Tsjechische agent.In november 1923 schrijft Janáček enthousiastaan Kamila dat hij aan een nieuwe operabegonnen is. Hij zal proberen de ijzige heldinwat warmte mee te geven zodat men sympathievoor haar krijgt. ‘Misschien word ik welverliefd op haar,’ voegt hij er nog aan toe:een verwijzing naar zijn vriendschap met deveel jongere Kamila, die van haar kant langetijd koel bleef. Zij was de ijzige dame in zijnleven die hem op afstand hield en de meestevan zijn brieven niet beantwoordde. Kamilazou de inspiratiebron zijn voor de belangrijkevrouwenrollen in vrijwel al zijn opera’s.ErgernisJanáčeks bewerking van <strong>De</strong> zaak Makropulosverloopt voorspoedig. Eind december1923 is al ongeveer de helft van het tekstboekgereed. Hij onderbreekt het werk voor eenvakantie in de bergen en voltooit de eersteakte in februari 1924. Half maart begint hijaan de tweede akte, die in augustus gereedkomt.Na het zomerreces volgt de derdeakte die in februari 1925 klaar is. Hij schrijftKamila dat er een last van hem is afgevallennu de eerste versie er ligt, maar hij voeltook droefheid omdat de ijskoude dameinmiddels een plekje in zijn hart heeft veroverd.Na een korte onderbreking beginthij aan het herwerken en orkestreren vande opera. Veel wordt geschrapt, verplaatsten in mindere mate herschreven. Juli 1925is de revisie van de eerste en tweede aktegereed en in het najaar volgt de herzienederde akte.Janáček neemt dan contact op met zijnmuziekuitgever, Universal Edition. Hij wilde opera zo snel mogelijk gedrukt zien inverband met deelname aan een Amerikaansoperaconcours, ter gelegenheid van deWereldtentoonstelling in 1926 in Philadelphia.Maar de uitgever vindt dat niet haalbaar,niet in de laatste plaats vanwegeJanáčeks gewoonte na voltooiing van eenwerk nog talloze correcties aan te brengen.Ook bedingt de uitgever een nieuw contractmet Čapeks agent waarin betere voorwaardenvoor de componist zijn opgenomen.<strong>De</strong> partituur arriveert echter niet op tijdvoor de repetities in Brno. <strong>De</strong> eerste exemplarenen het Tsjechische libretto komenpas 15 december binnen. In het piano-uittrekselstaat de Duitse vertaling van Brod alafgedrukt. Universal Edition heeft hem daartoeopdracht gegeven, om de opera zo snelmogelijk ook in Duitse theaters uit te kunnenbrengen. Tot ergernis van Janáček heeft Brodzich bij zijn vertaling nogal wat vrijheden
9Leoš Janáček (Schilderij: Güstav Böhm); Karel Čapek (Schilderij: Josef Čapek)gepermitteerd om in zijn ogen onduidelijkepassages te verhelderen. Zo dwingt hij decomponist tot muzikale aanpassingen. In ditgeval weigert Janáček en beklaagt zich nade première in een brief over zijn ingrepen,met name in de derde akte. Brod, nogal verrastdoor de kritiek, draait een deel van zijnwijzigingen terug, maar niet naar tevredenheidvan de componist. <strong>De</strong> correcties wordenwel in het Duitse tekstboek opgenomen, maaraan de reeds gedrukte partituur kan nietsmeer worden gewijzigd. Janáček schrijftover deze kwestie ook aan Universal Editionen de voorheen goede verstandhouding metBrod zal aanzienlijk bekoelen.Een ongeëvenaard succes<strong>De</strong> repetities in het theater in Brno verlopenaanvankelijk nogal moeizaam. <strong>De</strong> zaakMakropulos stelt hogere eisen dan Janáčeksvoorgaande opera’s. Omdat de partituur zolaat is aangeleverd, moet de première wordenverschoven naar 18 december 1926.Ook nu brengt Janáček tijdens de repetitiesnog wijzigingen aan, wat het er voorzowel de musici als de zangers niet gemakkelijkerop maakt. Hij bericht Kamila dat hijde indruk heeft dat de musici nog niet zoverzijn en dat de zangeres die de rol van EmiliaMarty zingt, maar langzaam op dreef komt:‘Het was een marteling de hele week naardie schraperige klanken te moeten luisteren.Maar nu gaat het beter, de ijzige is opgewarmd.’<strong>De</strong> dag voor de première is hij toch optimistischen bericht de muziekuitgever dat hijeen succesvolle uitvoering verwacht. Hij wildat men een vertegenwoordiger stuurt methet oog op toekomstige uitvoeringen elders.In grote theaters met een groter orkest zullenandere accenten moeten worden gelegdom de zangers niet onder te dompelen in demuziek. Na afloop van de première schrijfthij Kamila over het onverwachte succes vanzijn ijzige dame. In zijn dankwoord aan dirigenten orkest geeft hij toe dat hij er eerstniet veel vertrouwen in had. Ook Karel Čapek,wiens broer Josef de decors heeft ontworpen,is zeer ingenomen met het resultaat,dat zijn verwachtingen heeft overtroffen.Een bijzondere prestatie leverde AlexandraČvánová, die de rol van Emilia Martyzong. Zij werd niet alleen geprezen om haarvocale kwaliteiten maar ook om haar acteerprestatie,door een toeschouwer omschrevenals poëtisch en mondain. Blijkbaar isvanaf de eerste uitvoering onderkend dateen expressieve uitbeelding van deze roleven belangrijk is als de zangprestatie.Het complexe personage Emilia Marty moetniet alleen, net als Alban Bergs heldin Lulu,goed gezongen maar ook overtuigend geacteerdworden neergezet. Een rolopvattingdie in latere uitvoeringen van <strong>De</strong> zaak Makropuloszou doorwerken. Zo ontving in 1965 deZweedse sopraan Elisabeth Söderström ineigen land, voor haar interpretatie van juistdeze rol de onderscheiding van beste actrice!Voor de belangrijke première in Praag eisteJanáček een beslissende invloed op de uitvoering.<strong>De</strong> Praagse producties van Kát’aKabanová en Het sluwe vosje waren destijdsniet naar zijn wens verlopen. Over de decorsvan Čapek was hij minder enthousiast, maarhet orkest vond hij fantastisch. Ook de meestecritici waren deze keer bijna eensgezindin hun lof. <strong>De</strong> zaak Makropulos zou dan ook –afgezien van Jenůfa– Janáčeks enige operazijn die in Praag een ongeëvenaard succesbeleefde.Literatuur:John Tyrrell: Janáček’s <strong>Opera</strong>’s. A documentaryaccount, Londen 1992John Tyrrell (ed.): Intimate Letters. Leoš Janáčekto Kamila Stösslova, Londen 1994Michael Evans: Janáček’s Tragic <strong>Opera</strong>s, Londen1977George Martin: The <strong>Opera</strong> Companion to theTwentieth Century <strong>Opera</strong>, Londen 1980The Grove Dictionary of Music and Musicians,Londen 2001