Veerkracht najaar 2015

15 VEERKRACHT case
Gezondheid voorop
‘Een arts die verslaafd is, heeft op allerlei manieren met drempels
te maken. Je weet bijvoorbeeld niet hoe je werkgever of
collega’s zullen reageren als je open bent over je verslaving.
We hebben dan ook nog geen vaste modus gevonden, waarbij
we kunnen zeggen: ‘Vertel alles maar aan iedereen!’ Dit is per
geval verschillend. Hier houden we bij het steunpunt rekening
mee. Tegelijkertijd willen we dat artsen actief aan hun gezondheid
werken en daarbij is iedere hindernis er één te veel. We zien
bijvoorbeeld dat zorgpraktijken niet geassocieerd willen worden
met een verslaafde collega. Dat zorgt ervoor dat een verslaafde
arts zijn problemen zo lang mogelijk geheimhoudt voor zijn
collega’s. Op de lange termijn worden die problemen daardoor
alleen maar groter, met soms forse consequenties voor meerdere
partijen als gevolg. Ook dat vraagt om gedragsverandering.
Zoals ik al eerder noemde, is het belangrijk dat iedereen inziet
dat verslaving een ziekte is die vaak prima behandeld kan worden.
Soms bemiddelen we dan ook tussen de arts aan de ene
kant en collega’s of een andere instantie aan de andere kant,
om te proberen iemand aan het werk te houden.’
Groei van het steunpunt
‘Het project gaat op dit moment een nieuwe fase in. De eerste
fase was een verkennende periode van vier jaar om te zien of
het steunpunt levensvatbaar is. Dat blijkt het geval te zijn. Er is
steeds meer belangstelling voor. En sinds september kunnen
we aanspraak maken op subsidie van het Ministerie van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport. Daarmee kunnen we het steunpunt
op allerlei manieren uitbreiden.’
Monitoring
‘Eén van de belangrijkste dingen die we gaan toevoegen, is een
monitoringsprogramma. In zo’n programma monitoren we artsen
gedurende twee tot vijf jaar bij het genezen van hun verslaving.
Het programma is er niet om artsen te inspecteren, maar om
ervoor te zorgen dat zij in het zadel kunnen blijven zitten. Het feit
dat er gecontroleerd wordt, herinnert de arts eraan dat verslaving
een chronische ziekte is waar hij of zij blijvend aan moet werken.
Daarnaast is de monitoring een prettig middel voor artsen om aan
de buitenwacht te laten zien dat er geen terugval is. In Noord-
Amerika hebben ze al bijna dertig jaar ervaring met dit soort
monitoringsprogramma’s. Daar blijft 85% van de deelnemende
artsen gewoon aan het werk. Dat is iets wat wij onze artsen ook
graag gunnen. We kunnen alleen maar artsen begeleiden die zelf
ook erkennen dat ze een probleem hebben. Maar als je niet wilt
terugvallen in je verslaving, is het wel heel verstandig om aan het
programma mee te doen.’
Wilt u anoniem contact met het steunpunt?
Bel 0900 0168 of mail naar info@abs-artsen.nl.
Hans Rode Psychiater
Movir wil graag dat verzekerden gezond en met
veel plezier aan het werk blijven. Daar hoort bij
dat verzekerden zich op tijd onder behandeling
stellen als de situatie daar om vraagt. Movir
benadrukt dat het verslaving ziet als een chronische
hersenziekte. Het is belangrijk dat artsen met een
verslavingsprobleem zich bij gespecialiseerde
centra melden, voordat functioneringsproblemen
ontstaan met alle (ernstige) gevolgen van dien.
Daarom ondersteunt Movir financieel het project
‘ABS- artsen’, dat een initiatief is van de KNMG.