DE RAMP MET VLUCHT MH17

16 ER IS GEEN DRAAIBOEK VOOR VERDRIET
Zij vroeg steeds aan Willem-Alexander en Máxima of er nog tijd was. Daar
heb ik echt niks mee. Wat moet ik die mensen nou over mijn ouders vertellen?
Het gaat toch over ons?’
✿
Overste Hans van de Ven bezocht een dorp in Pakistan op het moment dat
de ramp met vlucht MH17 plaatsvond. In 2005 was hij na de aardbeving in
het gebied hulpverlener geweest en hij wilde kijken hoe het met de wederopbouw
stond. ‘Mijn zoon belde dat er misschien wel vijftig Nederlanders
waren omgekomen. Toen ik hoorde dat het toestel onderweg was van
Amsterdam naar Kuala Lumpur vermoedde ik dat het om veel meer slachtoffers
moest gaan.’
‘Moet jij er niet heen?’ informeerde zijn zoon. Van de Ven reageerde
ontkennend.
‘Nee joh, ik zit in Pakistan.’
Een dag later belde het ministerie van Defensie. Of de overste meteen naar
Oekraïne kon vliegen om daar de politiemensen te helpen bij de repatriëring
van de slachtoffers.
Van de Ven reisde via Dubai, Wenen en Kiev naar Charkov waar hij op
zondag 20 juli aankwam. Een klein team van Nederlandse en Maleisische
hulpverleners reisden door naar Torez. Het team legde contact met de
lokale hulpverleners van de State Emergency Service (SES). Afgesproken
werd dat de forensische rechercheurs zorg zouden dragen voor de berging
van de lichamen en dat Defensie zou zorgen voor het vervoer.
Drie weken eerder was Van de Ven in Oekraïne geweest om een reddingsteam
te examineren volgens de regels van de Verenigde Naties. In Charkov
kwam hij de Oekraïense minister van rampenbestrijding tegen die hij toen
had leren kennen. ‘Er zat geen enkele relatie tussen de twee ontmoetingen,
maar het hielp wel om onze kredietwaardigheid te vergroten en invloed te
krijgen op het repatriëringsproces.’
Van de Ven heeft een indrukwekkend CV als het om rampenbestrijding
gaat. Naast de aardbeving in Pakistan in 2005 was hij onder andere betrokken
bij de hulpverlening na de aardbeving in Marokko in 2004 en die in
2010 in Haïti. Dit keer voelde het anders. ‘Omdat er zoveel landgenoten
bij MH17 waren betrokken, ervoer ik een grote emotionele betrokkenheid.
Bovendien werden wij als hulpverleners in het gebied beïnvloed door de
besluitvorming en de beeldvorming in Nederland. Daar hadden we direct
mee te maken.’
Snel, zorgvuldig en waardig waren de drie woorden die Van de Ven
voor ogen hield bij de repatriëring. Het team moest het daarbij stellen
met de beperkte middelen die in het gebied aanwezig waren. ‘Er is daar