DE RAMP MET VLUCHT MH17

68 ER IS GEEN DRAAIBOEK VOOR VERDRIET
Het is niet altijd makkelijk dat ik zo intensief met Harrie’s nalatenschap
bezig ben geweest. Niet voor mijzelf en niet voor mijn omgeving. Soms
ben ik nog te weinig beschikbaar voor anderen, ook voor mijn eigen gezin.
Verdriet kun je eigenlijk niet delen. Het enige wat je kunt delen, zijn herinneringen.
Ik hoorde dat er mensen zijn die niet kunnen verdragen dat er
weer wordt gelachen. Dat is niet mijn weg. Humor houdt me juist nu overeind
en ik moet kunnen lachen wil ik mijn leven weer oppakken. Ik wil de
mooie momenten koesteren. En zo, stap voor stap, gaan we verder.’
✿
Twee letters en twee cijfers. MH17. Nabestaanden zijn er voorgoed mee
verbonden. Maar ook hulpverleners die gedurende de afgelopen twee jaar
bij de nasleep van de ramp betrokken waren, geven aan dat ze nooit meer
helemaal dezelfde zullen zijn. ‘MH17 is voor altijd met mij verbonden,’ zegt
overste Hans van de Ven. ‘De ramp beheerst mijn leven niet, maar heeft
wel een enorme invloed gehad. Of het mij persoonlijk heeft veranderd,
zal de tijd leren.’ Slachtofferofficieren De Ruijter en Van der Helm zeggen
dat ze het onderzoek niet hadden willen missen, maar dat ze het ook nooit
meer willen meemaken. ‘Het is heel dankbaar werk, maar je krijgt ook een
ontzettende bak ellende over je heen. Soms missen we de samenwerking.
De focus die we met elkaar hadden én met onze ketenpartners. Uiteindelijk
heeft iedereen vanuit een goed hart zijn bijdrage geleverd. Soms hadden
we daar last van, maar uiteindelijk is het positief om te zien hoeveel empathie
mensen met elkaar kunnen hebben.’
Politieman Theo Vermeulen kan MH17 nog niet afsluiten. Samen met Sylvia
van Braak fungeert hij nog als coördinator van de familierechercheurs en
blijft tot de afronding van het strafrechtelijk onderzoek bereikbaar. Op zijn
werkkamer hangt een lijst met namen van nabestaanden. Op zijn bureau
liggen de laatste pakjes met persoonlijke eigendommen die nog bezorgd
zullen worden. Niet alle spullen uit de in totaal drie catalogussen zijn
opgeëist. Na twee jaar worden deze spullen vernietigd. ‘We moeten het
afsluiten.’
✿
Boven de haard in het huis van Angela Sweeney hangt een herdenkingsgedicht
met een foto van haar zoon. Boven de bank hangen portretten
van haar kleinzoon. ‘Uncle Liam is still in the ground,’ merkte het jongetje
onlangs op. Zijn jongste nichtje Emily, wier babyportret op een bijzettafeltje
staat, heeft Liam niet meer gekend. ‘Mijn kleinkinderen zijn mijn houvast.
Je moet door met je leven. Anders ga je er aan onderdoor.’
Voor Ine van Loo en haar man is het belangrijk de herinnering aan hun