16 magazine Leef!

‘Ik weet uit ervaring hoe fijn het
is als mensen je verwelkomen’
Agnes Vijgen - Dres (87) werkte
jarenlang als verpleegkundige.
Ze is geboren in Rotterdam,
maar voor een groot deel van
haar leven woonde ze in Zuid-
Limburg. Ze heeft drie kinderen,
vijf kleinkinderen en een
achterkleinkind.
‘Als er nieuwe mensen komen wonen,
dan bel ik ze op en vraag of ze het op
prijs stellen dat ik een welkomsbezoekje
breng namens Hoogwaak. Het is fijn
om kennis te maken. Ik heb dat zelf ook
meegemaakt. Nadat mijn man is overleden,
ben ik een aantal jaar geleden hier
komen wonen. Je mag best weten: ik
voelde me behoorlijk eenzaam.
Ik woonde vijftig jaar in Limburg, maar
ben naar Noordwijk verhuisd om dichter
bij mijn kinderen te kunnen wonen.
Ik kende hier helemaal niemand. En
ondanks dat ik het leuk vind om met
mensen te praten, is het toch een stap.
Toen ik een keer terugkwam van een
reis, vroeg de onderbuurvrouw of ik
zin had om een kopje thee te drinken.
Je kunt je voorstellen dat ik daar blij
mee was; je komt na zo’n reis met dorst
thuis en dan is er iemand die zoiets
voorstelt. Dan kun je haar bij wijze van
spreken wel zoenen!. Ik weet dus wat
het doet als mensen je verwelkomen.
Inmiddels ben ik ook op andere terreinen
actief binnen Hoogwaak. Samen
met de bovenbuurvrouw ga ik af en toe
uit eten en dan nemen we een aantal
mensen mee met de auto. Met diezelfde
buurvrouw wandel ik ook een aantal
keer in de week. Even lekker uitwaaien
in de duinen. Het is hier prachtig en
ik geniet volop. Ook zit ik in de menucommissie.
Daarin geven wij onze
mening over de maaltijden. Daarnaast
vind ik het leuk om tijdens het kerstdiner
een kort optreden te geven. Ik heb
een keer verteld over het schort van
mijn moeder. Het is iets kleins, maar het
zorgt voor afwisseling op zo’n avond.
Soms zou ik willen dat we hier meer
contact met elkaar hebben. Ik weet dat
niet iedereen er behoefte aan heeft
hoor. Toch zie ik ook dat veel mensen
’s avonds alleen voor de televisie zitten.
Dan denk ik weleens: dat moet toch
anders kunnen. Volgens mij zijn er best
mensen die behoefte hebben aan extra
contactmomenten. Ik denk erover na
om iets te organiseren. Wat dat is?
Misschien is een vaste koffie- en theemiddag
in de maand wel een goed idee?
Mijn kinderen komen regelmatig langs
en af en toe vlieg ik naar mijn dochter
en kleinkinderen in Londen. Inmiddels
heb ik ook een achterkleinzoon.
Hij heet Ellis. Dat is fantastisch om mee
te maken. Mijn andere kleinkinderen
brengen me weleens een bezoek.
Als ze een nieuwe liefde hebben, komen
ze langs om te kijken wat ik vind. Maar
daar zeg ik nooit veel over; het is hun
keuze. Zij mogen verliefd worden en
de partner uitkiezen die ze willen.
Na die eenzame start, heb ik het inmiddels
erg naar mijn zin. Maar contact
leggen is wel iets dat je zelf moet doen.
Zo heb ik alle buren uitgenodigd om
kennis te maken toen ik hier net kwam
wonen. Of ik maak een praatje in het
restaurant. Ik ben altijd positief ingesteld,
dat heb ik van mijn vader. Net
als hij, probeer ik zoveel mogelijk een
feestje van het leven te maken.’