16 magazine Leef!

paspartoe
Greetje Knetsch
Het grote hart van
Mama Crazy
Greetje Knetsch (61) staat bekend als Greetje van Paspartoe, waarbij sommigen denken
dat het haar achternaam is. Ze is contactpersoon en commercieel medewerker van
Paspartoe Noordwijk. Niet alleen in Nederland zet zij zich actief in voor mensen met
een verstandelijke beperking, ze werkt ook al jaren als vrijwilliger bij Hand in Hand
Nkoranza – Ghana. Waar wordt deze energieke creatieveling door gedreven?
TEKST YVONNE ANDREE WILTENS BEELD PRIVÉ
58
We kijken naar talent
Paspartoe is een creatieve dagbestedingslocatie, onderdeel
van ’s Heeren Loo. In een nieuwbouwpand aan de Albertus
van Velsenstraat zitten 4 ateliers (schilderen, creatief, keramiek,
textiel en senioren), een winkel, galerie en kunstuitleen. Van
schilderijen tot fruitschalen, van beeldjes tot babyartikelen; de
kleurrijke creativiteit spat ervan af. In de ateliers waar Greetje
mij rondleidt wordt gewerkt door cliënten. Sommigen willen
enthousiast handen schudden en al hun werk laten zien,
anderen kruipen liever achter hun schilderdoek weg. ‘Iedereen
is bijzonder, we kijken hier niet naar niveau,’ legt Greetje uit.
‘We kijken naar behoefte en talent. Het is zó leuk als cliënten
dat hier ontdekken en verder ontwikkelen. We hebben nu
bijvoorbeeld een man met een enorm schildertalent, wat hij
tot voor kort niet wist. Hij wint de ene prijs na de andere.’
Met collega’s en cliënten
‘Ik ben in 1986 bij ’s Heeren Loo komen werken, eerst ‘gewoon’
op de groepen. We begonnen creatieve dagbesteding heel
traditioneel, met Beiersbont borduren en stoof timmeren.
Maar we bedachten steeds nieuwe dingen, dus het heeft zich
ontwikkeld. Wij waren een van de eersten die samen met onze
cliënten op stap gingen. Naar een winkeltje, naar bedrijven, naar
markten…de makers gingen mee.’ In de beginjaren was het
pionieren, het opzetten van activiteiten was altijd extra werk
voor de begeleiders. Greetje heeft zich er hard voor gemaakt dat
het werk anders zou worden georganiseerd. ‘Het heeft ‘even’
geduurd, maar sinds 2009 is dit formeel mijn functie. Dankzij
medewerking en steun van mijn werkgever, mijn betrokken
collega’s én mijn vrijwilligerswerk in Ghana.’ Lachend: ‘Oké,
ook dankzij mijn ervaring en enthousiasme.’
Vrijwilligerswerk in Afrika
‘Ik wilde ooit vrijwilligerswerk in het buitenland gaan doen.
Begin 2009 ben ik naar een project in Ghana gegaan. Mijn
man en kinderen zeiden ‘het is de kans van je leven’, en ook
hier bij ’s Heeren Loo waren ze enthousiast. Dus daar ging ik,
helemaal in mijn eentje, voor drie maanden! Het was een
cultuurshock, maar ik was ook direct verkocht.’ Community
Hand in Hand is een beschermd wonen project voor kinderen
met een beperking. Met dagbesteding en een werkplaats voor
de oudere kinderen. Op een ommuurd stuk land staan huisjes,
er werken zo’n 30 caregiving fathers en mothers; allemaal
Ghanezen. ‘Juist dat is zo belangrijk, het project is goed
geborgd in de lokale community en draait niet alleen op
vrijwilligers. Ieder jaar komen er nieuwe kinderen bij; vooral
weeskinderen, die nergens anders terecht kunnen.’ Hand
in Hand stimuleert kinderen met een beperking (van meer
voudige beperking tot Syndroom van Down) thuis te laten
wonen, of bij familie. Hen zoveel mogelijk ín de samenleving
te laten opgroeien.
Kind van de watergod
In Afrika rust, zeker op het platteland, nog een taboe op
mensen met een beperking. Kinderen worden dan ook
vaak te vondeling gelegd. Of, omdat het volgens traditioneel
Afrikaans geloof een kind van de watergod is, ‘teruggeschonken’
aan het water. Het mooie is dat dit project niet alleen
‘opvangt’ maar ook taboes doorbreekt. Zodat kinderen met
een beperking steeds beter geaccepteerd worden.
‘Toen ik in 2009 kwam woonden er 56 kinderen, inmiddels
zijn dat er bijna 100. Logisch; de kinderen die er wonen
groeien op en vertrekken niet. Waar zouden ze heen moeten?