16 magazine Leef!

‘NOG EVEN EN WE MOESTEN ONS HUIS UIT’
De financiën zijn bij Marianne (38)
en haar man een terugkerende zorg.
Al vijf jaar konden ze hun hoofd net
boven water houden, totdat Marianne
haar baan verloor. Dan gaat het bergafwaarts.
‘We gaven teveel uit, maar wilden dat
niet inzien. Door het ene financiële gat
met het andere te dichtten, kwamen
we iedere maand net uit, maar echt fijn
was dat niet. Thuis was er regelmatig
stress en voor ons huwelijk was dat
niet goed. Hoe goed we ook probeerden
onze zoon en dochter erbuiten te
houden, toch lukte dat niet helemaal.
Met opgroeiende kinderen, heb je te
maken met onverwachte uitgaven.
De schoenen van mijn zoon bleken na
de vakantie echt te klein. Toen was er
wel even paniek, want hoe gingen we
dat betalen? Onze dochter kwam zelfs
een keer ’s avonds met haar spaarpot
naar beneden. Of we misschien haar
centjes wilden. Dan breekt je hart.
Toen ik mijn baan verloor, ging het
helemaal mis. Nog even en we moesten
ons huis uit, omdat we de hypotheek
niet meer konden betalen.
Familie of vrienden om hulp vragen,
durfden we niet. We wilden een zo
‘normaal mogelijk leven’ leiden.
Ergens wist ik wel dat we gewoon de
schijn ophielden. Niemand wil toegeven
dat het niet goed gaat. Het voelt
toch als falen. Toen ik las over Schuld-
HulpMaatje heb ik wel meteen gebeld.
Natuurlijk voelde ik me een moment
bezwaard, maar ik wist gewoon dat er
iets moest gebeuren. Het gevoel van
controle was al zo lang weg.
Diezelfde week kwam het SchuldHulp-
Maatje langs. Al snel werd duidelijk dat
we eerst inzicht in onze financiën
moesten krijgen. Door een kasboek
weet ik nu wat we uitgeven. Daar
schrok ik behoorlijk van. Het was veel
meer dan ik dacht! Nu we dat weten,
zijn we bezig te besparen. Het is niet
altijd makkelijk, maar het moet. De
post durf ik ondertussen weer open
te maken. Het was even een stap, maar
ik ben blij dat ik het weer doe. Vaak valt
het mee trouwens. En als het toch tegenvalt,
dan bespreek ik dat met mijn
HulpMaatje. Door het inzicht zien we
het leven weer zonniger in. Thuis gaat
het beter en inmiddels heb ik weer
een baan. Met de extra steun van mijn
SchuldHulpMaatje weet ik zeker dat we
over een tijdje weer echt een normaal
leven kunnen leiden. Zonder excuses
en zonder stress. Daar kijk ik nu al naar
uit.’
mensen ook bang voor de reacties van anderen. De schaamte
leidt tot reacties als ‘ik zeg het niet’ en ‘ik hou het voor mezelf’.
Daardoor ontstaat eenzaamheid. Ook al ben je onder de mensen,
je gaat toch ander gedrag vertonen.’
Adry: ‘Je hebt minder te besteden en trekt je terug in huis.
Je kunt niet zomaar naar buiten of naar een feestje. Vrienden
gaan naar de film, maar daar heb je geen geld voor en dus blijf
je thuis.’
Wat zouden jullie tegen die mensen willen zeggen?
Jan B: ‘Toen ik de cursus ging volgen, kregen we de meest
dramatische casussen voorgeschoteld. Ik dacht: dat kan niet
in Noordwijk zijn. Maar ik kwam al snel van een koude kermis
thuis. Het is van alle tijden en het is overal. Dus ook in Noordwijk.
Ik snap de schaamte, maar wil mensen echt aanmoedigen eerder
om hulp te vragen. Hoe eerder ze zich bij ons aanmelden,
hoe meer wij vaak voor ze kunnen doen. Een situatie kan in een
half jaar volledig uit de hand lopen. Door zo vroeg mogelijk aan
de bel te trekken, kun je veel ellende voorkomen.’
Adry: ‘Het is best wel een stap, dat realiseren wij ons ook. Maar
zet die stap als je denkt ‘goh, een maatje zou wel fijn zijn’. Je
kunt altijd bellen voor informatie of een kennismaking. We
dwingen niemand, je kunt altijd nog terug.’
Wat gebeurt er met mijn gegevens tijdens de hulp?
Adry: ‘ Ik heb natuurlijk een dubbele pet op omdat ik bij de
gemeente werk, maar ik heb geen verklikfunctie of zoiets.
Ik ben alleen bij het eerste contact, maar voor de rest zijn het
de Maatjes die aan zet zijn. Ze hoeven ook niets inhoudelijk aan
mij te rapporteren.’
Jan M: ‘Mocht het nodig zijn, dan hebben we wel contact met
de professionele hulpinstanties. Maar dat is alleen als de cliënt
toestemming geeft.‘
Adry: ‘Er gebeurt niets achter de rug van de hulpvrager om.’
Jan B: ‘Als we dat wel zouden doen, dan doen we onszelf de
das om. Een hulpvrager past dan wel op met informatie
verstrekken. Daardoor kunnen wij geen volledige hulp meer
bieden. De besproken informatie blijft altijd binnenskamers.’
Adry: ‘Wij moeten zorgen voor openheid, transparantie en
eerlijkheid naar de hulpvrager om het benodigde vertrouwen
te krijgen en hen zo goed mogelijk te kunnen helpen.’
Hoe kunnen mensen contact opnemen?
Leo: ‘Mensen die vragen hebben of zich willen aanmelden,
kunnen dat via twee wegen doen. De eerste is via www.stichtinghulpinnoordwijk.nl,
onder ‘contact’ kan een e-mail worden
verstuurd die bij Adry terechtkomt. De tweede mogelijkheid is
telefonisch onder nummer 071-3612590 bij het secretariaat
van de parochiekern St. Jeroen en Maria ter Zee, iedere ochtend
tussen 9.00 en 12.00 uur. Vervolgens gaat een melding
vanuit het secretariaat naar Adry, die dan weer contact opneemt
met de hulpvrager. We hebben voor die weg gekozen,
omdat we het eerste contact via de kerk willen laten lopen en
omdat het secretariaat elke ochtend telefonisch bereikbaar is.’
Wanneer is dit project voor jullie geslaagd?
Leo: ‘ Aan de hand van de ervaringen die we hebben gezien in
Haarlem, Leiden en Katwijk, gaan we ervan uit dat de hulpvraag
toeneemt. Daar hebben we in de begroting rekening mee gehouden.
Ik hou er rekening mee dat we in de komende drie jaar
tot een maximum van 18 tot 20 Maatjes aan de slag hebben.
Dat hangt er wel helemaal vanaf hoe de vraag naar hulp zich
ontwikkelt.’
Adry: ‘En elke cliënt die we kunnen helpen, is een succes.’
Jan M.: ‘Als ik nu langskom, dan staat de deur wagenwijd open.
Hulpvragers zijn blij dat je er bent. Wat ik zie, is dat ze gewoon
weer durven. Dan denk ik: het is eigenlijk nu al geslaagd.’
45