18 magazine Leef!

Brinker Huis noemden. De dames hadden met de directie
van de KLM een contract afgesloten dat zij voor de opvang
van kinderen uit gegoede families zouden zorgdragen.
Het Hans Brinker Huis was dus geen herstellingsoord.
In Noordwijk waren nog meer kinderpensions die slechts
gezonde kinderen van rijke ouders wilden verzorgen. Die
kun je dus eigenlijk niet in het rijtje herstellings- of kuurhuizen
opnemen. Een voorbeeld daarvan is Kinderpension
Jong Holland, aan de Oranjeweg, gebouwd in 1915. De
directrice was mevrouw E.J. Alsbach, die in november
1933 op 55-jarige leeftijd naar Vught vertrok. Wel was
het hotel in de jaren 50 nog in gebruik als opvang voor
repatrianten uit Nederlands-Indië.
Ook is er geen informatie te vinden over pension-kindertehuis
Duinoord aan de Oude Zeeweg. Er bestaan wel enkele
foto’s van. Het was gevestigd in het pand waar later de
bekende fotograaf Govert de Roos zijn winkel had en waar
nog later bar ‘t Stippie in kwam.
Van Pension in ‘t Eikenloof aan de Koepelweg is bekend
dat het echtpaar Kok-Zonneveld er een ‘buitenverblijf voor
kinderen en jonge meisjes’ runde. Of dit ook echt zieke
kinderen betrof is niet bekend. Het huis was in 1907
gebouwd als vakantiehuis voor een Utrechtse notaris.
In de jaren 50 werd het een hotel-pension en in 1990
werd het weer een woonhuis.
Herstellingsoord De Blijde Burcht, Koepelweg
Gravin Van Limburg-Stirum-Gevers stichtte in 1913 op een
duintop aan de Koepelweg het herstellingsoord De Blijde
Burcht. Het gebouw diende tevens als wijkgebouw en
clubhuis. In 1957 kwam daar Villa Haesduynen.
Sonnevanck, Zuid-Boulevard
Was een pension voor jonge dames en kinderen onder
directie van de dames Aten en Mirrer, Diaconessen. Later
onder directie van de dames Faase. De samenwerking
tussen de dames Aten en Mirrer start in het kinderziekenhuis
van Loosduinen waarna zij zich vestigen in Noordwijk,
aanvankelijk in villa Dédérica waarna zij het geheel
naar hun wensen gebouwde Sonnevanck gingen leiden.
Tot het jaar 1913 verschenen advertenties voor hun ‘herstellings-
en vacantieoord’ in landelijke bladen. Daarna
werd het stil. Eerst de dood van Johanna Mirrer bracht
haar allerlaatste woonplaats onder de aandacht; Merano,
Zuid-Tirol. Johanna Aten overleed in 1936 op 62 jarige
leeftijd te Ospedaletti, Italië.
Kinderpension Villa De Luwte, Boerhaaveweg
De Luwte was een in 1913 gebouwd pand dat eind jaren ‘40,
begin jaren ‘50 gebruikt werd voor de opvang van repatrianten
uit Nederlands- Indië. Laatstelijk was het in gebruik
als verpleegstershuis van ‘Sole Mio’. Afgebroken in 1977. In
het geïllustreerd maandblad ‘Op de Hoogte’ van augustus
1919 verscheen een artikel onder de kop “De Luwte. Een
heerlijk vacantie- en herstellingsoord voor kinderen”.
De schrijfster hiervan, Mevrouw E. Dopheide-Witte bracht
een bezoek aan Zuster J. Camminga, die zich jarenlang
wijdde aan ziekenverpleging, maar haar ideaal vond in het
verzorgen van kinderen. “Hare bedoeling is kinderen uit de
‘HERSTELLINGS- EN VACANTIEOORD’ SONNEVANCK
AAN DE ZUID-BOULEVARD MET EENEN GETEEKENDE
HOLLANDSCHE VLAG IN TOP’.
PENSION-KINDERTEHUIS DUINOORD OP DE HOEK VAN DE
OUDE ZEEWEG EN DE ACHTERWEG, NU ZOU JE ZEGGEN
HOEK GRENT - ABRAHAM VAN ROYENSTRAAT. FOTOGRAAF
GOVERT DE ROOS ZOU HIER LATER KOMEN EN NOG LATER
KWAM HIER BAR ‘T STIPPIE.
HET WIJKGEBOUW AAN DE DUINWEG, BETER BE-
KEND ALS ‘DE DUINHUT’ OF DE ZIEKENBARAK, WAAR
ZUSTER VAN DEN BOS (DERDE VAN LINKS) DE SCEP-
TER ZWAAIDE (FOTO: ARIE BARNHOORN).