<strong>Kerst</strong> 32 17 december <strong>2019</strong> ALWAYS ON YOUR SIDE WIJ WENSEN U EEN ALWAYS SPRANKELEND NIEUWJAAR ON YOUR SIDE REINPLUSFIWADO.COM
<strong>Kerst</strong> 33 17 december <strong>2019</strong> Hulp met <strong>Kerst</strong>mis (slot) blijven met de <strong>Kerst</strong>dagen.” En zacht ging hij verder: “Maar we hebben een probleem, we hebben geen geld en zijn ook niet verzekerd. Ik heb je dat steeds proberen te vertellen.” Janus keek op van zijn bord en antwoordde: “Schipper, ik heb je toch geroepen dat we zouden helpen. Natuurlijk hadden we graag naar huis gegaan, naar onze gezinnen, maar jullie hadden hulp nodig, dus dan vaar je niet weg. Wij wensen jullie een zalig <strong>Kerst</strong>feest en een goede vaart in het nieuwe jaar. En nu gaan we naar huis.” De schipper kneep bij het afscheid hun knuisten bijna stuk toen ze elkaar de hand schudden en de vrouw kuste Janus op de stoppelige wangen. Zoiets hadden zij nog nooit beleefd. (illustratie Willem Eerland) >> Vervolg van pagina 31 Kees stond met de werplijn gereed en toen hij de afstand goed inschatte, gooide hij de lijn over. Het einde kwam in het water terecht, maar de schipper stond met een lange pikhaak gereed en viste de lijn behendig op. Het was nog niet helemaal donker toen er een verbinding was. Zo snel als mogelijk probeerde Janus weer naar dieper water te komen. Het geluk was met hen, want hoewel het helder en koud was, kwam de mist niet terug en tegen hoog water kwam het tjalkje vlot. De tros werd ingekort en de schippers konden elkaar voor het eerst van dichtbij zien. “Waar moet je naar toe”, vroeg Janus. “Naar de Moerdijk”, antwoordde de schipper. “Dan gaan we, want we moeten vanavond ook nog zingen”’, zei Janus. En hij verdween zonder verder commentaar in zijn stuurhutje, ging rond met de sleep en zette koers naar de Moerdijk. Op het moment dat hij had gezegd dat hij moest zingen, werd hij zich er eigenlijk voor het eerst in uren van bewust dat Kees en hij niet in het koor zouden staan. En zou Neeltje zich niet ongerust maken? Op het tjalkje begrepen de schipper en zijn vrouw er niets van. Zo zou het allemaal nog duurder worden. Die schipper wist toch dat ze zelf konden draaien? Zou dit ze nog verder in de narigheid brengen? Ja, ze zouden met <strong>Kerst</strong>mis thuis zijn, maar wat had je eraan als ze nog verder in put zouden eindigen. En wat kletste die schipper nou over zingen? De vrouw had verse koffie gezet en samen zaten zij in de hut. Ieder met zijn eigen gedachten. Op de sleepboot zat Janus aan het roer en Kees op zijn vaste plaatsje in de stuurhut. Zachtjes zong Janus kerstliederen en Kees viel zo nu en dan in. Rond middernacht zei Janus tegen Kees: “Het is toch bijzonder hè, Kees, dat zoveel jaar geleden onder dezelfde sterrenhemel de Engelen door hun zang de geboorte aankondigden.” En zonder antwoord af te wachten begon hij met rustige stem te vertellen. Het <strong>Kerst</strong>verhaal uit de Bijbel. Over de geboorte van het kindeke Jezus, over de herders die de wacht hielden bij hun kuddes op de velden rond Bethlehem, toen daar opeens de engel van de Heer verscheen. Zij werd omgeven door een stralenkrans van licht. De engel bracht het nieuws van de geboorte van het kindeke in de stal. “Ere aan God in de hoogste hemel en vrede op aarde voor alle mensen die hij liefheeft.” Even was het stil en Kees schrok op toen Janus zei: “En nu koffie.” Hoewel hij Janus goed kende, was hij sprakeloos en had hij met verwondering geluisterd. Was dit zijn schipper? Die nog nooit over de Bijbel had gesproken en gewoonlijk ook weleens ruw uit de hoek kon komen als het niet helemaal naar zijn zin ging. Buiten vroor het en de sterren flonkerden. Vroeg in de ochtend kwamen ze in het haventje van Moerdijk aan. Ze meerden het tjalkje af en gingen erbij op zij. In het schamele, maar warme roefje gaven Janus en Kees de vrouw en schipper een hand. De vrouw had tranen in de ogen en de schipper zag er moe en bezorgd uit. De schippersvrouw had een schaal met roggebrood en erwtensoep gemaakt en zei: “Jullie moeten eerst wat eten.” Ze wachtte niet op antwoord en schepte de borden vol. Toen Janus en Kees zaten te eten, zei de schipper ernstig: “Uit het diepste van ons hart bedanken we jullie voor jullie hulp, we waren bang daar te moeten Nog voor de middag maakten ze vast op hun vaste plaatsje. Het was inmiddels zachtjes gaan sneeuwen. Neeltje was samen met de kinderen naar de kerk geweest. Het zangkoor had in haar oren, zo zonder Janus en Kees, anders geklonken. Toen Janus binnenstapte, stond zij achter het fornuis en was zij druk met het eten. Hij kuste zijn vrouw en zij zag dat hij moe was. “Heeft het tegengezeten, jongen?”, vroeg zij. “Eigenlijk niet”, antwoordde Janus. “We vielen in de mist en we hebben onderweg mensen kunnen helpen, dus duurde het wat langer.” Zij keek hem aan, gaf hem een kus en vroeg niets meer. Na het eten nam Janus plaats in de rookstoel. “O ja”, zei Neeltje. “Er is deze week een brief gekomen van de werf. Je hebt het vaste contract gekregen. Fijn hè?” En zonder op antwoord te wachten ging ze verder: “Ik moet denken aan een spreuk: wie barmhartig is voor een arme, leent aan de Heer, die zal…” Maar toen zag zij dat Janus dat al niet meer hoorde. Hij was weggezakt in een diepe slaap. Want af en toe hebben ook barmhartige schippers hun slaap nodig! Die Kötter Werft wünscht Ihnen und Ihren Familien frohe Weihnachten und ein gutes neues Jahr! SCHEEPSSLOPERIJ TREFFERS BV “voor al uw sloop- & saneringsschepen en overige drijvende objecten” +31(0) 23-5325211 . +31(0) 6-53187317 Contante betaling Hendrik Figeeweg 35, 2031 BJ Haarlem E-mail: treffers@hetnet.nl . Web: www.treffers-haarlem.com
Change language