Zilver Magazine Zomer 2021

LEVEN. MARGRIET MEIJLING
Margriet Meijling:
// Tekst en fotografie
ASTRID OLDE OLTHUIS
ALS JE NIETS DOET,
GEBEURT ER OOK NIETS
Als je partner plots wegvalt, beland je in
een wirwar van gedachten en emoties.
Hoe pak je na een tijdje je leven weer
op? En is er daarna ruimte voor een
nieuwe liefde?
Margriet Meijling (72) verloor in 2016
haar echtgenoot Wim na een kort
ziekbed van nog geen twee weken.
Ze vertelt over het leven met en na hem.
.78
‘Een fijn en eerlijk mens, recht
toe recht aan, had geen praatjes.’
We vonden elkaar wel aardig
Margriet groeit met haar jongere broer op in
Zuurdijk in het noordelijkste gedeelte van de
provincie Groningen op een boerenbedrijf.
‘Midden in de rimboe,’ omschrijft Margriet de
omgeving. In 1957 verhuist het boerengezin
naar Marknesse in de Noordoostpolder. Het
was in de tijd van de verzuiling. Als jong
meisje verwondert ze zich erover waarom
het dorp zo verdeeld is. ‘Vijf kerken, drie
scholen, alles was apart,’ blikt ze terug. ‘Ik
dacht vaak: waarom werken jullie niet samen?’
Die gedachten vormen het fundament voor
haar humanistische ideeën. Het komt niet als
een verrassing dat de jonge Margriet op haar
17 e naar Groningen verhuist voor een studie
Sociologie. In Groningen leert ze op een feestje
Wim, student Rechten en Notariaat, kennen.
‘Hij was sportief, speelde basketbal en tennis
en we vonden elkaar wel aardig,’ glimlacht de
Losserse als ze aan dat moment terugdenkt.
‘Een fijn en eerlijk mens, recht toe recht aan,
had geen praatjes. Ik viel voor zijn mooie ogen
en lach.’ Wim studeert af en krijgt een baan als
kandidaat-notaris in Drachten. ‘We zijn in het
stadhuis van Groningen getrouwd. Ja, in die
tijd ging je niet ongehuwd samenwonen.’