Zilver Magazine Zomer 2021

COLUMN. THEO DE ROOIJ
Column
Theo de Rooij
Nostalgie
Tourkoorts in aantocht! De koers zelf wordt uitgebreid in beeld
gebracht, maar het gebeuren rondom het peloton is minstens zo
interessant.
De logistiek voor ploegen is tijdens de Tour simpel. De ploegbussen met de renners
en de auto’s rijden via pijlen en borden naar de parking naast het VIP-dorp. De
coureurs maken zich in de bussen klaar voor de start. Tactische bespreking,
apparatuur testen, koffie drinken, benen insmeren. En zo lang mogelijk genieten
van de relatieve rust achter het geblindeerde glas. Want rond de bussen en in het
VIP-dorp krioelen fans, journalisten en gasten.
Hoe anders was het pakweg 30 jaar geleden. De kleinere etappekoersen beschikten
meestal niet over een startdorp, ploegbussen waren een zeldzaamheid. Starten
in een pittoresk Spaans of Italiaans stadje was altijd een leuke uitdaging, improviseren.
Als sportief directeur maakte ik de avond voor de etappe een nauwkeurige
logistieke planning voor de drie ploegwagens, acht renners en vier begeleiders.
Met behulp van rondeboek, kaarten en hotelreceptie. Hoe laat, waar exact starten?
Rekening houden met files en onverwacht oponthoud. Koersen op eigen kompas en
zeker niet klakkeloos achter andere ploegen aanrijden. Niet te vroeg en niet te laat
aankomen bij de vertreklocatie, drie kwartier voor de start. Een uur voor vertrek
uit het hotel tactische briefing in een van de hotelkamers. En soms nam ik geen
enkel risico. De ochtend van Milaan-Sanremo bestelde ik vroeg een taxi om ons
vanaf het hotel te laten begeleiden naar de startlocatie in het midden van Milaan.
Bij afwezigheid van kleedruimte maakten wij ons klaar in en rond de auto’s.
Renners namen vaak koffiegeld mee voor een straf bakkie ergens in de buurt van
de start en een laatste darmlediging. Maar als mijn getrainde ogen op weg naar de
start een geschikt barretje spotten, stopten we langs de kant van de weg en liep ik
naar binnen voor een snelle scan. Een glimmende, professionele koffiemachine en
een hoekje waren voldoende. In overleg met de baas namen we een deel van zijn
zaak in beslag en veranderden deze in een gezellige kleedruimte. Het wagenpark
werd op de stoep geparkeerd, de renners stapten met stijve benen uit de drie
volgepakte ploegwagens. De mekanieker stelde de fietsen in slagorde op tegen
de gevel van het etablissement.
Onder de verbaasde blikken van de ontbijtende, een alcoholversnapering
drinkende en paffende inheemsen maakten we onszelf klaar voor de start. De
opwekkende geur van verse koffie vermengde zich met de prikkelende geur van
sigarettenrook en smeermiddeltjes van onze soigneurs. Met gevulde koerstruien,
ingevette benen, lege darmen en een verse koffiekick fietsten de renners een
klein half uur voor het vertrek van de koers naar de start. Uitgezwaaid door de
geamuseerde cafébezoekers.
Voormalig profwielrenner en tot
op de dag van vandaag in geest en
activiteit overtuigd sporter. ‘Goed
voor jezelf zorgen betekent dat je
ook voor een ander het verschil
kunt maken. Verantwoordelijkheid
nemen voor jezelf is de enige manier
om de grote pro blemen van deze
tijd op te lossen. Deze filosofische
instelling komt vaak terug in mijn
columns.’
.85
Pure nostalgie.
Theo de Rooij
ZILVER ZOMER 2021