Villa d'Arte editie 4 - 2022

interview
Between
the Sea and
the Sky
JIMMY NELSON IS THUIS
Zijn boeken Before They Pass Away en Homage to
Humanity, met indringende portretten van inheemse
gemeenschappen uit de meest afgelegen locaties,
brachten de Brits-Nederlandse fotograaf Jimmy Nelson
(1967) wereldfaam. Die zet hij met zijn Jimmy Nelson
Foundation in om meer bewustzijn te creëren en deze
gemeenschappen, wier levensstijl vaak ernstig onder
druk staat, te ondersteunen. Toen Covid hem in 2020
dwong zijn reizen on hold te zetten, trok hij fietsend
de polder in en ontdekte de exotische schoonheid van
Nederland. In zijn nieuwste boek Between the Sea and
the Sky, dat op 17 september verschijnt, toont hij ons
nu onbekende werelden in eigen land. Villa d’Arte sprak
hem over zelfacceptatie, menselijkheid en thuiskomen.
Interview Claudia Koopman
Fotografie Jimmy Nelson
Portret Jimmy Nelson © Jimmy Nelson Studio
‘ Hij trok
fietsend de
polder in en
ontdekte de
exotische
schoonheid
van Nederland’
Zijn boeken vliegen als warme
broodjes over de toonbank, zijn
foto’s zijn felbegeerde verzamelaarsobjecten
en hij geniet in zijn
vakgebied sterrenstatus. Ik tref
Jimmy Nelson blootsvoets en
in korte broek in zijn met kunst,
boeken en tijdens reizen verzamelde
artefacten gevulde kantoor.
‘Mijn kinderen hebben mijn huis
overgenomen en daar worden ook
geregeld feestjes gegeven; alles
wat breekbaar en onvervangbaar
is heb ik dus hier uitgestald,’ zegt
hij haast verontschuldigend. Wie
hem voor het eerst ontmoet, zoals
ik, zou zeggen dat de wereldberoemde
fotograaf ondanks zijn
succes toch gewoon is gebleven.
Maar niets aan Jimmy Nelson
is gewoon.
Geboren in Sevenoaks, Kent,
bracht hij als zoon van een
geoloog in dienst bij Shell zijn
kinderjaren door in olie- en gasrijke
gebieden in Afrika en Azië.
Aan dit nomadenbestaan kwam
abrupt een einde toen zijn vader
hem, zeven jaar oud, naar een
Jezuïetenkostschool in Lancashire
stuurde. De cultuurshock was
immens en Jimmy kon niet aarden
in zijn nieuwe omgeving. Wanneer
hij elf jaar later na een bezoek aan
zijn ouders in West-Afrika ziek
terugkeert door malaria, verliest
hij in één nacht al zijn haar. Inmiddels
schrijft hij deze traumatische
gebeurtenis toe aan verkeerde
medicatie en stress, maar voor
de getormenteerde tiener is het
de bevestiging van wat hij al jaren
te horen krijgt: hij is een weirdo
en een freak. Een jaar later, in
1985, wandelt hij Tibet binnen,
dat dan al dertig jaar op slot zit.
‘Niet omdat ik was gegrepen door
een of ander hoger doel. Het was
een wanhoopsdaad. Alle ellende
die je maar kunt bedenken bij een
katholieke jongensschool had ik
te verduren gehad. Toen ik mijn
haar verloor, was dat het tipping
point. Ik voelde me al lelijk en
ging gebukt onder een enorm
schuldgevoel. Wat ik in de spiegel
zag was representatief voor hoe
ik me voelde. Als ik nu foto’s zie,
vind ik dat ik er best leuk uitzag,
maar destijds was mijn zelfbeeld
compleet verwoest. Tibet was de
plek waar Kuifje - die stripboeken
waren mijn escape - kinderen
45