19.04.2013 Views

Bolboreta - Barbantia

Bolboreta - Barbantia

Bolboreta - Barbantia

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

A COR DOS SOÑOS - BERGEN 9<br />

Bergen<br />

María Xesús Blanco López<br />

Cando miña nai decidiu que iamos visitar ao<br />

meu pai a Bergen, sentín unha sensación<br />

fortísima. Coma se as burbullas dun caramelo<br />

líquido estalasen no centro do meu estómago.<br />

Tiña moitas ganas de ver ao meu pai. A Paco,<br />

que é como o coñece todo o mundo. Xa ía para<br />

dous meses que o Instituto de Recursos Naturais o<br />

mandara tan lonxe. E outras tantas de subir a un<br />

avión. Subir, subir…, xa subira cunha excursión do<br />

cole cando empezara a Primaria. Como molara!<br />

Todos metidos na cabina de mando. E Fabián e eu<br />

a sentarnos na cadeira do piloto, a tocar a panca<br />

de engalaxe, os botóns do acendido… E o Chuflas a<br />

mirar de esguello as auxiliares de voo. E a fardar.<br />

Porque presumir, alardear e fardar e o que máis lle<br />

gusta do mundo ao meu peor inimigo. Logo o aeroporto<br />

de Labacolla coñecíao coma se fose a miña<br />

casa. Que se temos que levar á tía Loli que se vai<br />

para Londres; que se imos recoller ao primo do avó<br />

Xosé que vén do Brasil…<br />

Pero o de voar era outra cousa. Era a primeira<br />

vez. E todo grazas ao Instituto de Recursos Naturais<br />

da Universidade de Santiago. E a esa investigación<br />

coa Universidade de Bergen para repoboar os ríos e<br />

os mares. Porque os nosos ríos xa non teñen salmóns,<br />

nin troitas… E no noso océano cada día hai<br />

menos peixes. Di meu pai que moitos enferman e<br />

morren a causa dos incendios. E da contaminación.<br />

E que Paco é veterinario de peixes.<br />

-Corre, Alberte, que imos chegar tarde!<br />

Tarde di ela. Non pensedes que é a miña culpa.<br />

E que Sara, a miña nai, é unha tardeira. Ademais,<br />

hoxe erguinme ás cinco da mañá, ou sexa, quince<br />

minutos antes de que tocara o espertador. E ela<br />

dorme que te dorme. Como vivimos en Santiago, e<br />

a só dez minutos do aeroporto, pois a enredar con<br />

cousas sen importancia. Sempre pensa que lle dá<br />

tempo a todo e chegamos xustos a todas partes.<br />

Cando chegamos, claro. E iso que papá lle regalou<br />

un reloxo cuns números ben grandes, moi romanos<br />

e moi serios, para que lle puxeran un pouco de respecto.<br />

Pero parece que isto non lle afecta.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!