You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
A COR DOS SOÑOS - BERGEN 9<br />
Bergen<br />
María Xesús Blanco López<br />
Cando miña nai decidiu que iamos visitar ao<br />
meu pai a Bergen, sentín unha sensación<br />
fortísima. Coma se as burbullas dun caramelo<br />
líquido estalasen no centro do meu estómago.<br />
Tiña moitas ganas de ver ao meu pai. A Paco,<br />
que é como o coñece todo o mundo. Xa ía para<br />
dous meses que o Instituto de Recursos Naturais o<br />
mandara tan lonxe. E outras tantas de subir a un<br />
avión. Subir, subir…, xa subira cunha excursión do<br />
cole cando empezara a Primaria. Como molara!<br />
Todos metidos na cabina de mando. E Fabián e eu<br />
a sentarnos na cadeira do piloto, a tocar a panca<br />
de engalaxe, os botóns do acendido… E o Chuflas a<br />
mirar de esguello as auxiliares de voo. E a fardar.<br />
Porque presumir, alardear e fardar e o que máis lle<br />
gusta do mundo ao meu peor inimigo. Logo o aeroporto<br />
de Labacolla coñecíao coma se fose a miña<br />
casa. Que se temos que levar á tía Loli que se vai<br />
para Londres; que se imos recoller ao primo do avó<br />
Xosé que vén do Brasil…<br />
Pero o de voar era outra cousa. Era a primeira<br />
vez. E todo grazas ao Instituto de Recursos Naturais<br />
da Universidade de Santiago. E a esa investigación<br />
coa Universidade de Bergen para repoboar os ríos e<br />
os mares. Porque os nosos ríos xa non teñen salmóns,<br />
nin troitas… E no noso océano cada día hai<br />
menos peixes. Di meu pai que moitos enferman e<br />
morren a causa dos incendios. E da contaminación.<br />
E que Paco é veterinario de peixes.<br />
-Corre, Alberte, que imos chegar tarde!<br />
Tarde di ela. Non pensedes que é a miña culpa.<br />
E que Sara, a miña nai, é unha tardeira. Ademais,<br />
hoxe erguinme ás cinco da mañá, ou sexa, quince<br />
minutos antes de que tocara o espertador. E ela<br />
dorme que te dorme. Como vivimos en Santiago, e<br />
a só dez minutos do aeroporto, pois a enredar con<br />
cousas sen importancia. Sempre pensa que lle dá<br />
tempo a todo e chegamos xustos a todas partes.<br />
Cando chegamos, claro. E iso que papá lle regalou<br />
un reloxo cuns números ben grandes, moi romanos<br />
e moi serios, para que lle puxeran un pouco de respecto.<br />
Pero parece que isto non lle afecta.