Yeni Ümit Say 92 deneme.indd

hemen her devrin insanının anlayabileceği bir üslûpla
anlatmakta ve konunun detaylarını geleceğin araştırmacılarına
bırakmaktadır.
İsterseniz konuyu daha küçük ayrıntılarıyla biraz
daha açalım:
Evvelâ, Kur’ân-ı Mübin “O kâfirler bakıp görmezler
mi?!.” hitabıyla şu hususları işaretlemektedir:
Bütün semâvî cisimler ve bu arada yerkürenin,
bulutumsu (nebula) bir şekilde yapışık ve bitişikken
fevkalâde bir nizam ve intizam içinde hâlihazırdaki
harika keyfiyeti aldığının anlatılması o kadar açık bir
mucizedir ki bunları görmeyen kör, görüp de itiraf
etmeyen nankördür.
Sâniyen, yerkürenin de o bulutumsu kütleden ayrılarak,
ay, güneş ve diğer gezegenler gibi bir gök cismi
olduğu vurgulanmaktadır ki, son tecrübelerin ve
araştırmaların gösterdiği de bundan başka değildir.
Sâlisen, âyetteki üslûp ve ifade tarzından, arz u semanın
yaratılışından sularda canlı cisimlerin hilkatine
kadar geçen süre ile alâkalı –mahiyetlerinin müphemiyeti
mahfuz– farklı devirlere de işaret edilmektedir
ki, küre-i arzın serencâmesi sayılan bu devirleri, A’râf
sûresindeki
א
א
אא
א א א
כ
“Rabbiniz o Allah Teâlâdır ki semaları ve yeri altı günde
yarattı...” (A’râf sûresi, 7/54) âyeti daha açık ve net bir
şekilde vurgulamaktadır ve aşağı yukarı başta jeologlar
olmak üzere günümüzün ilim adamları da hemen
hemen aynı şeyi söylemektedirler.
Sema, yerküre ve atmosfer derken bizi çok alâkadar
eden şu hususu işaretlemek de tavzih adına herhâlde
yararlı olacaktır: Allah, Enbiyâ sûresinde
אא א
א א א
א
א
“Biz, (sizin üstünüzdeki atmosfer) semayı korunmuş (koruma
hususiyetli) bir tavan yaptık; onlarsa ondaki delillerden
hâlâ yüz çevirmektedirler.” (Enbiyâ sûresi, 21/32) buyurmaktadır
ki, bu, dünyanın da gök cisimlerinden
bir cisim olmasına rağmen, göktaşlarına, ultraviyole
ışınlarına ve güneş rüzgârlarına karşı atmosferiyle
korunma altına alınmış hususi bir gezegen olduğunu
vurgulamaktadır. Aslında bu sema-i dünyanın
ervâh-ı habîse ve şeytanlara karşı da bir perde olması
söz konusudur ama, burada onun bir zırh gibi yeryüzündekileri
ve hususiyle de canlıları koruyucu bir
sera vazifesi görmesi hususu daha açıktır. Bu atmosfer
örtüsünde, bir kısım basınçlar ve bunların hâsıl
ettiği gazların terkip ve terekkübü… gibi fizikî hususiyetlerle,
aralarında belli farklılıklar bulunan yedi
tabakanın mevcudiyetinden de bahsedilmektedir ki,
bunlar erbabının malumu olduğu üzere; 1-Troposfer,
2-Stratosfer, 3- Ozonosfer, 4- Mezosfer, 5- Termosfer,
6- İyonosfer, 7- Ekzosfer gibi isimlerle yâd
edilmektedirler.
Bu husus İslâm dünyasında farklı üslûpla da olsa,
şimdiye kadar o kadar çok dillendirildi ki, konunun
artık itiraz edilmez bir müteâref hâline geldiği söylenebilir.
Aslında Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan’da bu türden
tekvînî emirlerle alâkalı her biri birer mücellet
mevzuu onlarca âyet-i kerime göstermek mümkündür;
biz burada da şimdilik değişik âyetlerin birleşik
noktası açısından kesb-i hakikat etmiş –mevzuun detaylarını
o işin uzmanlarına havale ederek– bugüne
kadar yazılmış olan ve yazılması beklenen hususları
kuş bakışı bir kere daha işaretlemekle yetineceğiz.
Günümüzdeki ilmî araştırmalar sayesinde, yerkürenin
de bir zamanlar tıpkı bir ateş topu, daha sonra
sert bir kaya (kayaç) safhalarından geçtiği, güneş sistemiyle
alâkalı bir kısım özellikleri, müteakiben arzın
atmosferle korunma altına alındığı.. dağ ve tepelerin
dünyanın dengesini sağlama gibi icraat-ı ilâhiyeye
perdedârlık yaptıkları.. kozmik ışınların güneş kaynaklı
oldukları… gibi jeoloji, astronomi, embriyoloji
ve jinekoloji ile alâkalı ulûm-u müteârefe hâlini almış
nice tespitler vardır ki bunların hemen hepsini icmalen
de olsa Kur’ân’da görmek mümkündür. Evet,
elektron kameralarla, anne karnındaki yaratılma sürecinin
nasıl geliştiği, rahimde döllenen zigotun nasıl
iki-dört-sekiz-onaltı... şeklinde mitotik olarak çift çift
bölünüp bir tekâmül vetiresi takip ettiği; kezâ yavrunun
amniyon zarı (koruyan zar) ve decidua rahim duvarı
derûnunda üç karanlık içinde yaratılış sürecinden
geçtiği hususlarını işaretleyen bir hayli âyet mevcuttur.
Bunun gibi, ancak günümüzdeki keşif ve tespitlerle
belirlenmiş bulunan, dünyanın da diğer semavî
cisimler gibi bir gök cismi olduğu; güneşin, çevresindeki
gezegenlere göre bir merkez teşkil ettiği ve
etrafındaki peyklerin onun çevresinde dönüp durdukları;
yerküreyi atmosferin bir zırh gibi sarıp korumasının
yanında yağmurlardan rüzgârlara kadar pek
çok tekvînî emirlerin ilâhî icraata perdedarlık yaptığı;
dünyanın kendi eksenine bağlı dönüp durmasıyla gece
ve gündüz hâdiselerinin tenâvübî bir keyfiyet arz etmeleri,
diğer bütün seyyarelerde de aynı hususiyetin
benzer şekilde varolduğu ve koca Güneş Sistemi’nin
Samanyolu galaksisinin çekiminde bulunduğu... gibi
hususların bir bir nazara verilmesi, bu ilâhî kitabın
zaman, mekân üstü ve beşer idrakini aşan bir mucize
olduğunu göstermektedir.
YENİ ÜMİT DERGİSİ | 7