Egemenlerin '‹t Dalafl›'na De¤il; Halka Yap›lan Zulme Bak›n ...

nüp duruyorlard›. Devrim için birlik
oluflturmaktan çok, onlar için mesele
varolma kayg›s›yd›. Di¤erleri de
“anti-birlikçi” geçmifllerini unutturmak
için peflpefle bu tür birlikler kuruyorlard›.
Bu kadar pragmatizmin
biraraya geldi¤i birliklerden de dolay›s›yla
devrim için bir sonuç ç›km›yordu.
Kemal: Burada flunu belirtelim.
1980 sonras› birlik konusundaki
en karakteristik özelliklerden biri,
birlik tart›flmalar› ve projelerinin
“prati¤in d›fl›nda” bir hal almas›-
d›r. Hem cunta sonras›nda örnek
verdi¤imiz FKBDC gibi birliklerde,
hem de 1980’lerin sonunda solun
büyük bölümünü çok uzun süre
meflgul eden birlik tart›flmalar›nda
en karakteristik olan budur.
12 Eylül öncesi “birlik olamad›-
¤› için yenildi¤i” tespitini yapan sol
kesimler, bu tespitin yanl›fll›¤› bir
yana, tespiti do¤ru kabul etsek bile,
bunun mant›ksal sonucu olan "peki
öyleyse neden birlik olunamad›?"
sorusunu sormaya, bunu tart›flmaya
cüret edemedi hiç. Hala da bunun
cevab›n› verememifltir bu kesimler.
1980’lerin ilk yar›s›nda esas olarak
yurtd›fl›nda bu tart›flmalar sürerken,
elbette ülke içinde gücü oran›nda
direnifli sürdürenler vard›.
1980’lerin ikinci yar›s›nda bu direnifl
kararl›l›¤›n›n somut sonuçlar›
ortaya ç›kmaya bafllad› ve gençlikte,
memur kesiminde, iflçilerde mücadele
yavafl yavafl yükselmeye
bafllad›. Cuntan›n yaratt›¤› pasifikasyon
ad›m ad›m k›r›l›p cunta sonras›
oluflan statüko afl›l›rken, siyasi
arenada esas olarak devrimci hareketin
insiyatifi ve belirleyicili¤i vard›.
Di¤er kesimlerin varolan güçleri
ise, bu devrimci geliflmenin karfl›-
s›ndayd›lar; gençli¤in statüleri k›-
ran yürüyüfllerinde, memurlar›n
sendikalaflma mücadelesinde, iflçi
direnifllerinde, k›sacas› hemen her
alanda devrimcilerin karfl›s›na “olmaz”,
“yap›lamaz”, “zaman› de-
¤il”, “kitleler haz›r de¤il” düflünceleriyle
ç›k›yorlard›. Mücadele bu
pasifist engellemeler afl›larak sürdürüldü.
1980’lerin sonlar›nda mücadele
art›k hemen her alan› içine alacak
kapsamdayd›. Uzun direnifl y›llar›nda
ve statükolar› k›rmak için bedeller
ödenirken ortada olmayanlar da
siyasi arenada boy göstermeye bafll›yordu
yavafl yavafl. Her alanda çeflitli
gruplar›n varl›¤›, birlik sorununu
da gündeme tafl›yordu do¤al olarak.
Ama iflte bu gündeme gelifl de
alabildi¤ine çarp›k bir gündeme gelifl
olacakt›.
Hayat›n
‹çindeki
TEOR‹
Kuruçeflme
tart›flmalar›ndaki
birinci
garabet;
tart›flma içindekilerin ço-
¤u mücadelenin d›fl›ndayd›.
Dolay›s›yla mücadelenin
de¤il, en fazla “kendi
grupsal, kiflisel ihtiyaçlar›”
gündemde olacakt›. ...
Kuruçeflme’dekilerin ço¤u
örgütsüzleri örgütlemiyor,
kendileri onlara ayak
uyduruyorlard›.
Mazlum: Evet, bence solda
birlik konusunun gündeme geliflindeki
en çarp›k süreçlerden biri budur
denilebilir.
Biraz önce anlat›ld›¤› gibi mücadele
gelifliyor, statükolar ad›m ad›m
afl›l›yordu. Böyle bir süreçte solun
yan yana gelmesi gerekli ve do¤ald›
ama “birlik tart›flmalar›” diye bafllayan
tart›flmalar›n bu ihtiyaçla bir
alakas› yoktu. Uzatmayal›m. Esas
olarak mücadeleyle ilgisi olmayan
geçmiflin kal›nt›s› birçok grup, bir
birlik oluflturmak üzere biraraya
geldiler. O zaman bu biraraya gelifl,
‹stanbul’da tart›flmalar›n sürdürüldü¤ü
yerden hareketle “Kuruçeflme
tart›flmalar›” diye adland›r›ld›.
Temmuz 1989’da 18 küçük-burjuva
ayd›n “Sosyalistlere” bir ça¤r›
yapt›. Bu ça¤r›yla A¤ustos’ta “Sosyalistler
aras› birli¤in teorik ve tarihsel
arka plan›, imkan ve flartlar›-
n›” tart›flmak üzere toplan›ld›. Ard›ndan
“Birlik Tart›flmalar›n› Düzenleme
Kurulu” (BTDK) ad› verilen
35 kiflilik bir kurul oluflturuldu.
Legalizmin bafl›n› Devrimci
Yol, KSD, TKEP, Troçkistler çekiyorlard›.
Asl›nda yukar›da sözünü
etti¤imiz FKBDC'den Kuruçeflme’ye,
oradan ÖDP’ye kadar tüm
tasfiyeci ad›mlar›n içinde ayn› kesimler
vard›r... Neyse, Kuruçeflme
tart›flmalar›ndaki birinci garabet;
tart›flma içindekilerin ço¤u mücadelenin
d›fl›ndayd›. Dolay›s›yla mücadelenin
de¤il, en fazla “kendi grupsal,
kiflisel ihtiyaçlar›” gündemde
olacakt›.
‹kinci garebet ise, kendi örgütüne
güvenmeyen veya örgütü zaten
bir biçimde la¤vetmifl, Leninist örgüt
anlay›fl›ndan da uzaklaflm›fl kesimlerin
Kuruçeflme’de örgütsüzleri,
bireyleri keflfetmifl olmas›yd›.
Gerçekten de 12 Eylül’ün sonuçlar›ndan
biri olarak ortada dolaflan
çok genifl bir örgütsüz kesim vard›.
Bir çok kesim de bunlar› kafalama
hayali kuruyor, "birlik projeleri"nde
bunlara özel yer veriliyordu. Bu kesimleri
örgütlemeye çal›flmak gerekirdi
elbette ama, esas olarak 12 Eylül’ün
y›lg›nlar›ndan oluflan böyle
bir kesimi temel olarak oluflturulacak
hiçbir örgütlenmenin, birli¤in
mücadelenin ihtiyaçlar›na cevap
vermeyece¤i de bafltan belliydi. Kuruçeflme’dekilerin
ço¤u örgütsüzleri
örgütlemiyor, kendileri onlara
ayak uyduruyorlard›.
Tart›flmada yer alan örgüt ve “birey”ler,
iddialar›na göre, devrimci,
sosyalist, komünisttiler. Keza hemen
hepsi, yak›n bir geçmiflte halk
savafl›n›, ayaklanmay›, iktidar›n zor
yoluyla al›nmas›n› savunan anlay›fllara
sahiptiler, fakat Kuruçeflme’de
sadece bir tart›flma vard›: Yasallaflma.
Hepsi nas›l legal platforma ç›-
k›laca¤› hesab› ve kayg›s›ndayd›lar.
Ülkemiz solunda yasalc›l›k, Kuruçeflme’de
pekifltirilmifl ve kutsanm›flt›r
dersek, yanl›fl olmaz.
Yurtd›fl›ndaki ayaklar› havada
birliklerde, iktidarlar devralan›yor,
demokratik devrimin programlar›
aç›klan›yordu. Kuruçeflme’de ise,
silahl› mücadeleden, iktidardan söz
bile edilmiyordu. ‹ki farkl› uç veya
32 TEOR‹ 8 Haziran 2008