Egemenlerin '‹t Dalafl›'na De¤il; Halka Yap›lan Zulme Bak›n ...

ekse de bugün, çok flaflaal›, çok iddial›
birlikler geride hiçbir iz b›rakmadan
kaybolurken, bu anlamda ifl
yapan, mücadeleyi gelifltiren daha
mütevazi birlikler de oldu solda.
1992’de kurulan “Bask› ve Katliamlara
Karfl› Birlik”, 1994'te, 5
Nisan ekonomik paketine karfl› mücadele
çerçevesinde “Sömürü ve
Zulme Karfl› Güç Birli¤i”, 1 May›s
96'ya yönelik devrimcilerin birli¤i,
tutsak ailelerini biraraya getiren
DETUTAP, devrimci tutsaklar›n ülke
çap›nda merkezili¤ini sa¤layan
Cezaevleri Merkezi Koordinasyonu,
96 Ölüm Orucu’nda hapishanelerde
sa¤lanan birlik, 2000’lerdeki
Irak’ta Savafla (‹flgale) Hay›r Koordinasyonu,
Devrimci 1 May›s
Plaftormu, bunlar›n ilk akla gelen
örneklerindendir. Kuflkusuz bunlar
eksik, yetersizdir ama belli bir ifllev
de görmüfllerdir. Çünkü bunlarda
devrimcilerin mütevazi ve fedakar
emekleri, birlik konusundaki samimiyetleri
vard›.
ÖDP ve benzeri reformist çevreler
taraf›ndan zaman zaman gündeme
getirilen "Gökkufla¤› Projesi",
“Zeytin Dal›” gibi birlik önerileri de
fikir cimnasti¤i olman›n ötesine geçememifltir.
Çünkü bunlar›n hemen
tamam› zaten taklitçidir. ‹kincisi,
solun ve halk›n ihtiyaçlar›na de¤il,
en fazla yasalc›, parlamenterist çevrelerin
ihtiyaçlar›na cevap vermektedir.
Bu süreçte birlik ad›na baflka zaaflarla
da u¤rafl›ld› elbette. Hala da
u¤rafl›l›yor. Birliklere, “biz flunlarla
birlikte oluruz, bunlarla olmay›z”
diye oligarflinin tecrit politikas›na
paralel s›n›rlar çekildi mesela. Kimileri,
birlik sorununu sadece legal
parti çevreleri ve onlar›n yönetimindeki
demokratik kurumlarla s›n›rlad›.
Bir baflka yan ise, KESK, D‹SK,
TMMOB, TTB’den oluflan kurumlar›n,
kendilerini hemen tüm sola
birliklerin “merkezi” olarak dayatmas›yd›...
Birlikleri böylece imkans›zlaflt›r›yor,
zorlaflt›r›yorlard›. Ama
yine de en “birlikçi” onlard›.
Bu noktada Engels’ten biraz
uzun bir al›nt› aktarmak istiyorum.
Al›nt›y› aktarma nedenim de flu;
solda birlik istismarc›l›¤› yayg›n ve
eski bir hastal›kt›r. Diyelim bir
grup, birli¤i o dönemde savunmamaktad›r,
ama bunu söyleyemez, illa
ki birlik yanl›s› görünmek ister.
Bu da solda birlik yanl›s› görünme
konusunda adeta bir rekabete ve yar›fla
yol açm›flt›r ki, birlik konusundaki
samimiyetsizli¤i de beraberinde
getirmifltir. Evet böylesi durumlar
için flöyle diyor Engels:
'Birlik' 盤l›klar› insan› yan›ltmamal›.
Bu sözcü¤ü dillerinden düflürmeyenler
(...) ço¤u kez ayr›l›k tohumlar›n›
en çok ekenlerdir. Bu birlik
fanatikleri ya her fleyi belirsiz
bir bulamaç haline getirmeye çal›-
flan kaz kafal›lard›r -ki bunun gerçekleflmesine
bir kez izin verildi mi
ayr›l›klar› çok daha kat› z›tl›klar
halinde tekrar ortaya atarlar, çünkü
o zaman hepsi ayn› kefeye gireceklerdir-
(...) ya da bunlar bilmeden
ya da bilerek hareketi çarp›tmak isteyenlerdir.
‹flte bundan ötürü en
büyük sekterler ve en büyük kavgac›lar
ve sahtekarlar, belirli alanlarda,
birlik için en fazla ba¤›r›p ça¤›-
ranlard›r. Yaflam›m›z boyunca kimse
bize birlik 盤›rtkanlar› kadar yük
olmam›fl ve oyun oynamam›flt›r.' (F.
Engels, Seçme Eserler, Cilt-II, syf.
515)
Hayat›n
‹çindeki
TEOR‹
‹ktidar perspektifi
ve iddias›
geriledi-
¤i ölçüde, bunun
yerine “küçük olsun,
benim olsun” anlay›fl›
geçer.
Kemal: K›sa bir toparlama yaparsam;
farkl› ulus ve milliyetleri,
farkl› s›n›f ve katmanlar›, farkl›
inançlara sahip kesimleri, farkl› yafl
kuflaklar›n›, kad›n ve erkekleri, mücadelenin
tüm biçimlerini, halk›n
içinden olmayan ama halk› savunan
kesimleri ve devrimde ç›kar› olan
tüm kesimleri birlefltirmek, birlik
sorununun muhtevas›n› oluflturur.
Böyle bir birlik anlay›fl›n›n ise hedefinde
iktidar olgusu vard›r.
Her birli¤in güncel anlamdaki
ifllevi dolay›s›yla bileflimi elbette
farkl› olacakt›r fakat, Marksist-Leninistler,
oluflturulan her türlü birlikte,
ba¤›ms›zl›k, demokrasi ve
sosyalizm mücadelesini, yani devrimi
gelifltirme perspektifiyle hareket
ederler do¤al olarak.
‹ktidar perspektifi ve iddias› geriledi¤i
ölçüde, bunun yerine “küçük
olsun, benim olsun” anlay›fl›
geçer. Bu anlay›fl hakim oldu¤unda
ise, tüm devrimci, ilerici, demokrat,
anti-faflist, vatansever güçleri, ba-
¤›ms›zl›k ve demokrasi için birlefltirmek
politikas› yerine, sekterlik,
dar görüfllülük, benmerkezcilik öne
ç›kar.
Türkiye solu, SBKP’nin pragmatizmi,
AEP’in sekterizmi,
ÇKP'nin benmerkezcili¤i, sosyalist
sistemin y›k›l›fl›ndan do¤an inançs›zl›k,
legalizmle birlikte yerleflen
icazetçilik, kültürel dejenerasyonla
birlikte ilkelerin yerini ç›karc›l›¤›n
ve bencilli¤in almas›, bütün bunlar,
birlik meselesine bak›fltaki çarp›kl›klar›n
tarihsel ve güncel kaynaklar›n›
oluflturuyor.
Bu zaaflardan ar›nmayan, bunlar›
sürdüren bir birlik anlay›fl›, halk›n
birli¤ini ve dolay›s›yla mücadeleyi
büyütmez. Birlik ve ittifaklara,
dostluklara, devrimi gelifltirip gelifltirmeyece¤i,
mücadeleyi büyütüp
büyütmeyece¤i ölçüsüyle de¤il,
“kendisine tabi olup olmayaca¤›”,
kendi ifline yaray›p yaramayaca¤›
ölçüleriyle bak›l›r. Bu durumda
devrimin genel ç›karlar› gibi kavramlar,
modas› geçmifl ilan edilir ve
pragmatizm geçer akçe haline gelir.
Birlikler ancak bunlar afl›labildi-
¤i ölçüde mücadelenin ihtiyaçlar›na
cevap veren, devrimin önünü açan
bir hala dönüflebilirler diyerek noktay›
koyuyorum. Haftaya, dünya
devrim mücadelelerinden çeflitli
birlik örnekleriyle konumuza devam
edece¤iz. fiimdilik hoflçakal›n.
34 TEOR‹ 8 Haziran 2008