Stieg Larsson

tepeye çıkıp oturmuş ve kulübeyi gözetlemeye başlamıştı. Kulübe
boş gibiydi. Yaklaşık kırk dakika sonra gençlerin Volvo'su avluya
girip park etmişti. Arabadan çıkan gençlerin aceleleri var gibiydi,
ellerindeki spor çantalarına bakılırsa plajdan dönüyor olmalıydılar.
Ama kulübeye giren gençlerden biri arabaya geri dönmüş ve bir şey
alarak üzerini hemen spor bir ceketle örtmüştü. Mesafe çok uzak
olmasına rağmen Mikael bunun, bir yıllık askerlik boyunca
neredeyse evli olduğu bir AK 4 olduğunu anlamakta zorlanmamış,
hemen polisi arayıp gördüklerini anlatmıştı. Gençlerin yazlığının
etrafında, basının yoğun bir ilgiyle izlediği, üç günlük bir polis
kuşatması başlamıştı. Tabi Mikael Blomkvist, olayın mimarı olarak ilk
sırayı almanın yanı sıra, çalıştığı akşam gazetesinden, bu
hizmetinden dolayı yüklü bir para da alacaktı. Polisler operasyon
merkezini, Mikael'in oturduğu yazlığın hemen önündeki tarlada
duran bir karavana kurmuşlardı.
Mikael'e, genç bir gazetecinin gereksindiği ünü işte bu Ayılar
Çetesi olayı kazandırmıştı. Bu ünün arkasında akşam
gazetelerinden birinin Kaile Blomkvist olayı çözdü diye başlık
atmasının büyük payı vardı. Yaşlı bir köşe yazarı, Astrid Lindgren'in
genç dedektif kahramanı, Kalle'ye bir dolu göndermede bulunduğu
alaycı bir yazı kaleme almıştı. Üstüne üstlük makalenin yayınlandığı
sayfanın hemen yanma Mikael'in, ağzı yarı açık, parmağıyla bir yeri
işaret ederken çekilmiş, sanki üniformalı bir polis memuruna bilgi
veriyormuş izlenimi veren kötü bir resmini basmışlardı. Gerçekteyse
o resim çekilirken, Mikael polis memuruna tuvaletin yolunu
gösteriyordu.
Mikael Blomkvist, ön adı Carl'ı hayatı boyunca ne kullanmış, ne
de Cari Mikael Blomkvist adıyla bir metni imzalamıştı ama o günden
sonra gazeteci arkadaşları arasında Kaile Blomkvist diye
ünlenecekti; bunda bir parça alaycılık vardı, düşmanca olmasa da
pek dostça değildi. Mikael'in Astrid Lindgren'e sözü yoktu, onun
kitaplarını severdi ama bu lakaptan nefret ediyordu. Ona karşı
takınılan alaycı tavrın sönmeye yüz tutması ve ciddi gazeteci
kimliğini kazanması için çok uzun bir zaman geçmesi gerekmişti.
Ama kendisine bu isimle hitap edildiğinde hâlâ tüyleri diken diken
olurdu.
İşte bu tepkiyi gizleyebilmek için kendini gülümsemeye zorlayarak,
gözlerini soruyu soran muhabire dikti ve: