muglaicd2008.pdf 13675KB May 03 2011 12:00:00 AM

olmamasına karşın, Beçin Kalesi’nin duvarlarında antik çağ yapı kalıntıları devşirme malzeme olarak
kullanılmıştır. Kalenin iç kapısının sağ tarafındaki duvar, bir tapınağın altı basamaklı mermer krepisi
üzerine oturmaktadır.
Kentin ismi Ortaçağ İtalyan kaynaklarında “Pezona”, Türk ve İslam metinlerinde “Barçın”,
yakın zamanda ise “Peçin” olarak geçer. Bugünkü söylenişi Beçin şeklindedir. 17. yüzyılda Evliya
Çelebi’nin Seyahatnamesi’nde; “Beçin, kale içinde 20 evden ibaret Milas’a bağlı bir nahiye idi.” diye
yazar.
13. yüzyılın ikinci yarısında bölgeyi ele geçiren Menteşoğulları başlangıçta Milas’ı başkent
yapmışlardır. 14. yüzyılın başlarında savunması kolay olduğu için hükümet merkezini Beçin’e
taşımışlardır. Beçin, Tacettin Ahmet Gazi’nin hükümdarlığı süresince beyliğin başkenti olarak
kalmıştır. Bu kişinin 1391’de ölümünden sonra yöre, Yıldırım Beyazıt tarafından Osmanlı topraklarına
katılınca hükümet merkezi Balat’a (Milet) taşınmıştır.
Kentte günümüze ulaşan yapı kalıntıları, Milas ovasına bakan iç kalede, surlarla çevrili dış
kalede, surların dışında güneydeki Kepez ve Siğmen mevkilerinde yoğunlaşmaktadır.
EUROMOS
Milas İlçe merkezine 10 km uzaklıkta, İzmir karayolu üzerinde yer alan Euromos, antik çağda
Mylasa’dan sonra yörenin en önemli kentiydi, Kentin adı İ.Ö. 5. yüzyılda “Kyramos” ya da “Hyramos”
biçiminde karşımıza çıkıyor. Yunanca’da “Güçlü” anlamına gelen Euromos, Mausolos’un
Hellenleştirme politikası sonucu kullanılmaya başlanmıştır.
Kent kalıntıları çok yıpranmış olmalarına karşın, Asya’nın en iyi korunmuş yarım düzine
tapınağından biri de Euromos’daki Zeus Tapınağı’dır. İ.S. 2. yüzyıldan kalma yapı cephelerinde 6,
yanlarında 9 sütunlu ve Korinth düzeninde yapılmıştır. Yapının kuzey kenarındaki üç sütun ile güney
batı köşesindeki sütunun yivsiz oluşundan süsleme işinin yarıda bırakıldığı anlaşılıyor.
Kuzeye ve batıya bakan yüzlerdeki sütunların tümünde adak yazıt taşıyan panolar vardır.
Tiyatro ovanın hemen üzerindeki yamacın girintisi içinde yer almaktadır. Düz bir alan üzerindeki
Agora’yı çevreleyen Stoa’nın birkaç sütunu görülmektedir. Daha batıda bir başka Stoa daha vardır.
Zeus Tapınağı ve çevresinde 1970’li yıllarda Prof. Ümit SERDAROĞLU tarafından kazı ve
restorasyon çalışmaları yapılmıştır.
LABRANDA
Zeus Labrandos’un kutsal alanı olan Labranda, Milas’ın 14 km. kuzey doğusunda yer
almaktadır. En eski buluntular yaklaşık İ.Ö. 600 yılına aittir. İ.Ö. 6. ve 5. yüzyılda kutsal alan,
sonradan tapınak terası olarak kullanılan küçük yapay bir düzeltiden oluşuyordu. İ. Ö. 497’de kutsal
alanda bir savaş yapılır ve Karia ordusu müttefikleri Miletliler’le birlikte Pers ordusuna yenilirler.
İ.Ö. 4. yüzyıl tapınağın en önemli devridir. Mausolos (İ.Ö.377–352) ve Idrieus (İ.Ö.351–344)
adlı satraplar zamanında burası yeni bir görünüm kazanır.
İ.Ö. 355’de Labranda’daki yıllık kurban şöleninde Mausolos kendisine yapılan bir suikastten
son anda kurtulduğu için burada bir dizi yapay teraslar, küçük bir Dor bina, anıtsal merdiven, iki geniş
ziyafet salonu (Andronlar), sundurmalı yapı (Oikoi), stoa ve etrafı sütunlu Zeus Tapınağı gibi geniş
çapta inşaatlar yapılmıştır. İ.Ö. 344’de İdrieus’un ölümüyle imar faaliyetleri son bulmuştur. Kutsal
alanın kült yeri olarak kullanılması İ.S. 4. yüzyılda meydana gelen büyük yangın felaketiyle son
bulmuştur. (38)
Labranda’daki kutsal alana Mylasa’dan başlayan ve 8 m. genişliğinde olan kutsal yol ile
ulaşılırdı.
Propylon bölgesi, kuzeyde, üzerindeki dört geniş geçitle uzun odalara açılan bir duvarla
sınırlanır. Bu uzun odalar depo veya hazine odalarıdır. 12 metre genişliğindeki merdivenle orta terasa
ulaşılır. Mausolos’un Andronu (Andron B) burada yer almaktadır. En üst terasta yer alan Zeus
Tapınağı doğuya dönüktür. En eski evresi İ.Ö. 4. yüzyıla tarihlenir. Tapınağın güney batısında ve
yakınında İdrieus’un Andronu (Andron A) bulunmaktadır. Oikoi, antreler arasında yer alan iki
492