Download (1346Kb) - Süleyman Demirel Üniversitesi

ütünlüğü kaybolur. Sosyal problemler ortaya çıkar; toplumun parçaları,parçalarla bütün arasındaki fonksiyonel bağlar kopar. Beraberinde birbirleriyleçatışan sosyal grupların varlığı gün yüzüne çıkar. Toplum, dağılma sürecinegirer. 42 Toplumun birçok sosyal gruptan teşkil ettiği bir gerçektir. Bu durumsosyal bütünleşmeyi zayıflatacağı görüşünü desteklemez. Fakat tersini düşünerekilkel sosyal gruplarda potansiyel olarak daha çok bütünleşme imkanı bulurşeklindeki görüş de yanlıştır. Çünkü sosyal bütünleşmenin dinamik bir toplumyapısında, tabakalar arası geçişlerin mümkün olduğu, sosyal mobilitenin ortayaçıkabildiği, fertlerin sosyal statülerini kendi başarıları sonucu kazandıkları, farklımenfaat gruplarının hem çatıştığı, hem de uyuşabildiği karmaşık bir yapı içindeortaya çıkışı esastır. Farklı menfaat birlikleri meydana getiren bireylerin, bumenfaat birliğini yürütebilmek, fonksiyonlarını ifa eder hale getirebilmek içinkurdukları veya kurulmuş halde buldukları sosyal kurumlar hem bireyin hem desosyal grupların bütünleşmesini kolaylaştırır. Bu hüküm kurumların sosyalihtiyaçlara cevap verdikleri ölçüde geçerli sayılabilir. 43Sivil toplum örgütlerini de bu çerçevede değerlendirmek mümkündür.Farklı amaçlarda ve faaliyetler içerisinde olan bu örgütler nihai noktada sosyalbütünleşmeyi sağlayan unsurlardan birisi olarak kabul edilebilir.Demokratikleşme süreci, sosyal politikaların uygulanması, kültür vesanat alanlarında topluma birleştirici mesajların iletiminin sağlanması, sosyalbütünleşmenin gerçekleşmesi için gerekli temel şartlardan bazılarıdır. 44 Buanlamda bu şartların hem zihniyet hem de sosyal şartlar itibariyle kazanımındasivil toplum düşüncesi ve sivil toplum örgütlerinin işlevleri gözardı edilemez.Sosyal bütünleşme statik, zora dayalı ve değişmez değildir. İstikrar vebütünleşme, menfaat çatışmalarına, değişmeye, çekişmeli pazarlığa engeldeğildir. Sosyal bütünleşme, dar ve sınırlı bir mensubiyet şuurunun üstünde milliseviyede kapsamlı bir mensubiyet şuurunun hissedilmesi ve fark edilmesidir.42 Arslantürk, Zeki-Amman, Tayfun; Sosyoloji, İstanbul-1999, s.327.43 Erkal, Mustafa; a.g.e., s. 268.44 Erkal, Mustafa; a.g.e., s.275-277.