Cinedergi 63

Bu ay vizyona girecek olan Üç Yol filminin Hırvat yıldızı Kristina
Krepela ile Yugoslavya’da yaşanan iç savaşı ve bu konuyla ilgili
filmi konuştuk. Faysal Soysal’ın çektiği ortak yapım filmin genç
yıldızı çekimlerde üzüntüden hasta olduğunu söyledi.
SERDAR AKBIYIK
n Türk sineması sadece film sayısı olarak iyiye
gitmiyor. Bazen başka ülkelerle çekilen
ortak yapım filmlerin de çoğalması umut
verici bir durum. Faysal Soysal’ın yönettiği
Üç Yol filmi Bosna Hersek ve Hırvatistan ortak
yapımı. Batman’da, Bosna’da geçen filmin
kadrosunda da Türk ve yabancı oyuncular yer
alıyor. Game Of Throns gibi ünlü yapımlarda rol
alan Hırvat Kristina Krepela ile film hakkında
konuştuk. Yugoslavya’daki iç savaşın acılarını
çeken bir insan olarak filmin çekimlerinde çok
zorlandığını söyledi güzel yıldız. Bütün bu
acılara ise Türk film ekibinin desteğiyle karşı
koyan Kristina onlar benim artık ailem diyor...
Senaryo geldi, okudunuz ve bu filmde oynamaya
karar verdiniz. Senaryoda sizi etkileyen şey
ne oldu?
Öncelikle en önemli şey hikayeyi okuduğum zaman,
o ilk okumada hissettilerim. Okuduğumda
ağladığım yerler olduğunu kabul etmeliyim,
çünkü bana ülkemde olanları hatırlattı. Projeden
korkuyordum, çünkü çok karmaşıktı,
hikaye, hikayeye bağlı rüya. Filmde iki farklı
kadını, Zenka ve Züleyha’yı oynuyorum. O
kadınları nasıl bulacağımı bilemiyordum ama
bir şekilde bir şey beni çekti. Yapmalıydım.
Bu ilk kararımdı. İkincisi hikayenin kendisi,
çünkü çok önemli bir şeyden bahsediyor.
Sadece Bosna’daki savaştan değil, savaş ve
genel olarak o duygulardan bahsediyor. Hikaye
Hırvatistan’da da geçebilirdi, Ruanda’da da ya
da Namibya’da. Ama bu hikayeye bağlanabildim
çünkü Bosnalı kadınları anlıyorum. Kendim
de savaş çocuğuyum. Büyükannem oğlunun
nerede olduğunu bilmeyen annelerden biriydi.
Hala yaklaşık 1200 kayıp kişi var Hırvatistan’da,
anneler kemiklerini arıyor, babalar, aşıklar, kocalar.
Senaryodaki bu acı bana çok tanıdık bir acı
geldi. Aşk da hikayede beni en çok etkileyen şey
oldu. Çünkü bence senaryo aşk hakkında.
Sonuçta bir oyuncu bile olsa böylesi acı ve çok
yakın geçmişte gerçekleşen şeyleri anlatmak
ve oynamak insanı duygusal açıdan yıpratabilir.
Bununla nasıl başa çıktınız?
Beni gerçekten etkiledi. Aktör olarak bir karakter
yaratamayacağınız bir senaryoydu, maskenin
arkasına saklanamazdım. O türden bir senaryo,
öyle roller değildi. Çok kişisel olmalıydı, gerçekten
kazmalı, kazmalı, diplere inmeli ve kendi
gerçeğimi bulmalıydım. Çekime Batman’da
başladık, sahne Zrinka’nın mutlu, pozitif olduğu
bir sahneydi, aşkı aramaya çıktığı bir dönemdi.
Çekimleri neredeyse sonundan başına
doğru yaptık ki bu çok güzeldi. Çünkü filmin
başında karakter çok mutsuz. Bana olan da
buydu, çektikçe ben de kişisel olarak daha çok
mutsuzlaşıyordum. Hikayeden kopmak çok zordu.
“Kendini çok zorlama” dediler çünkü hikaye
benim için çok zordu. İki kere hastalandım.
Psikolojik olarak mı yoksa fiziksel mi?
Fizikseldi çünkü sürekli mutsuzdum. Beni etkilemeye
başladı. Çok hassas ve özeldi, bu yüzden
çok tehlikeliydi benim için.
Filmde en çok dikkatimi çeken bir Türk olan
Bünyamin’in aşk anlayışıydı. Bu aslında bu
tasavvufi bir aşk. Diyor ki, “Senden ne kadar
ayrı düşersem o kadar aşka sahip olurum.” Bu
Batı’nın bakış açısına ters bir aşk anlayışı. Bunu
algılayabildiniz mi?
Bu türden bir aşkı anlıyorum bu yüzden benim
için çok özel ve zordu, çünkü benim böyle bir
aşkım vardı. Senaryoyu beğenmemim nedeni de
zaten bu türden bir aşk. Bugün herkes fiziksel
bir aşktan bahsediyor, modern aşk. Bugünde