Cinedergi 63

EGEMEN TOKATLIOĞLU
n 80’li ve 90’lı yılların başlarını yaşamış
sinemasever herkesin hemfikir olduğu bir
konu varsa o da mutlaka o dönemin korku/
gerilim filmlerinin hayatlarına bir şekilde
damga vurduğudur. Özellikle 70’lerin sonunda
başlamış ve 90’ların ikinci yarısına kadar
büyük bir furya haline gelen Teen Slasher alt
türü, korku film severlerin favorisi olmuştur.
80’ler döneminin korku sineması adına ikon
karakterlerinin olduğu su götürmez bir gerçektir.
Michael Myers, Freddy Krueger, Jason
Voorhees gibi dönemin oldukça beğenilen
filmlerinin ana karakterleri yıllar geçmesine
rağmen hala hatırlanmakta, hatta ve hatta
yeni kuşaklar tarafından da benimsenmektedirler.
Oyuncak bebek Chucky’de bildiğimiz
gibi hayatımıza 80’li yılların sonunda giren
ikon karakterlerden biridir. 1988 yılında ilk
filmini seyrettiğimiz ‘Çocuk Oyunu’ (Child’s
Play) dönemin korku filmlerine ayrı bir renk
katmıştı. Bunun nedeni ise sapkın katil karakterin
bir bebek olmasıydı. Azılı bir suçlu olan
Charles Lee Ray’in şeytani bir ayin ile bedenini
oyuncak bir bebeğin içine saklaması ve
bir ailenin bu bebeği alması ile korku dolu
anların başlamasına şahit olmuştuk. Bu film
80’lerin korku furyasında kendine öyle bir
yer edindi ki devam niteliğinde çekilen 5 film
de yine aynı heyecanla sevenleri tarafından
beğeniyle izlendi. En son filmi 2004 senesinde
‘Seed Of Chucky’ adıyla çıkan film
serinin son halkası niteliğindeydi. Şimdiye
kadar… Bu ay içerisinde ülkemizde DVD ve
Blu-ray olarak satışa çıkacak olan ‘Curse
Of Chucky’ uzun bir aradan sonra Chucky’i
hayranlarıyla buluşturuyor. Ama ne buluşma!
Yönetmen Don Mancini orijinal filmin (Child’s
Play – 1988) senaryosunu yazan kemik isim.
Yani bir nevi köklere geri dönüş denebilir. Bu
sefer kamera arkasına geçmeyi tercih eden
Mancini bundan önceki son Chucky filmi olan
2004 yapımı ‘Seed Of Chucky’nin de kamera
arkasındaki isimdi. Bu filmin
büyük bir özelliği son filmlerde
gördüğümüz ve çıtayı -bana
göre- düşüren espri ve korku/
komedi unsurları yerine ilk iki
filmde var olan, az diyalog çok
gerilim formülüne geri dönüş
niteliği taşıması. Bu nedenle
köklere dönüş sanırım doğru
bir tespit olacaktır. Tabii ki kast
ettiğim az diyalog, Chucky’nin
daha az konuşması ama daha
gerilimli sahneler yaratması.
Son filmlerde çenesi düşük ve
espri anlayışı tavan yapmış bir
Chucky izliyorduk ki kimi fanlara
göre bu eğlenceliydi. Fakat
bu eğlenceli oluşu filmin gerilim/korku
yönüne aynı oranda
balta vuruyordu. İşte tam bu
noktada bu film, Chucky efsanesini
yine 80’lerin korku/gerilim
düzeyine taşımış. Başarılı da
olmuş.
80’ler klişelerini barındıran
film bize o dönemin sıklıkla
rastladığımız koşan ama katilden bir türlü kaçamayan
kurban karaktere, ani hareketlere ve
bununla birlikte bizi korkutan ses efektlerine yani
özlediğimiz ne varsa yer vermiş. Benim gibi yeni
dönem korku filmlerindeki dijital kaosun aksine
80’ler klişelerini özleyen herkesi tatmin edecek
daha pek çok ayrıntı mevcut.
Filmimiz Bu sefer büyük bir malikanede geçmektedir.
Tekerlekli sandalyeye mahkum Nica,
büyük bir depresyon geçiren annesi Sarah ile
yaşamaktadır. Bir gün evlerinin kapısının çalması
ve isimsiz bir paketin ellerine ulaşması ile sakin
hayatları bir kabusa dönüşecektir. Buraya kadar
80’lerden alışık olduğumuz bir senaryo görmekteyiz.
İşin heyecanlandıran kısmı da bu olsa gerek.
Chucky’nin bir eve geldiğini, o evde olduğunu ve
her an ne yapacağını bilmememiz bizi germeye
yetiyor. Nica’nın annesi Sarah’ın intihar ederek