Kadıköy Life / Mart & Nisan 2019

Perspektif
kanı Selami Öztürk’e bir mektup yazdım;
‘Kadıköylü olmak ayrıcalık ama okulumun
öğrencileri yemek yemeye giderken su
göllerinin üstünden atlıyor. Ayrıcalık bu
mu?’ diye sordum. Bu ayrıcalık tanımında
bana göre bir sorun vardı. Sonrasında onlar
da gelerek sahip çıktılar ve birçok anlamda
destek sundular. Böylelikle belediyemiz ile
ilişkilerimiz güçlendi.”
“TARİFE ÜZERİNE KÜLTÜR ÜRETİLMEZ”
Kadıköy Belediyesi ile ortaklaşa önemli
işlere imza attıklarını ifade eden Hüsamettin
Hoca, sözlerini şöyle sürdürdü: “Ayrılık
Çeşmesi’nde bir sokağı trafiğe kapatarak,
heykeller yapılmasına ön ayak olduk.
Üniversite-yerel yönetim işbirliğine güzel
bir örnekti, ortaya iyi işler çıktı. Sanatçılara
bu anlamda çok görev düşüyor. Bulundukları
kente ve o kentin yerel yönetimlerine
sırtlarını dönmemeliler. Tabii kurumlar da
bu anlamda yeniliklere ve destek sunmaya
açık olmalı. Ben Baksı Müzesi’ni kurduğumda
ülkemiz modernistleri, ‘Köyde müze mi
olurmuş?’ şeklinde serzenişlerde bulundu.
Bu fikirlerle ancak küreselin bir parçası
olursunuz. Halbuki insan geleceğe alternatif
üretmekle ve gelecek adına risk almakla
sorumludur. Tüm gerçeklik bir yerlerde dururken,
siz tarife üzerine işler yapamazsınız.
Tarife üzerine kültür üretilmez.”
ÇAĞDAŞIN VE GELENEKSELİN ADRESİ:
BAKSI MÜZESİ
“Hocam biraz da Baksı Müzesi’nden bahseder
misiniz? Nasıl oldu o yöreye ve oradaki
halka katkıları?” diye sorduğumda ise;
“Benim eskiden bir ismim vardı. İnsanlar
bana Hüsamettin Koçan derlerdi. Fakat
artık Baksı’yı kuran adam diyorlar” diyerek
başlıyor söze Koçan: “İnsan yaptığı işe çok
yabancılaşarak bakmak istemiyor esasında
ama ben gördüğüm yansımaya bakarak bir
şeyler söylemek istiyorum. ‘Baksı’ bir marka
artık. Kültür, bir sürekliliktir ve hikâyedir.
Bir hikâyenin de başlangıç, devam eden
noktası ve hayalleri olur. Baksı da kültür
hayatımıza işte tam bu boyutu kazandıracak
bir misyon üstleniyor. Geçmişe sahip
çıkıyoruz, gelecek hayallerimiz var ve bugünü
de üretimin bir parçası olarak koruyoruz.
Tabi tüm bunları yaparken çağın ruhunun
da o işin içine sinmesi şart. Yaratım, aynı
zamanda yeniliktir. Tüm bunları Baksı’da
yaşatıyoruz. Mesela şu günlerde Baksı’da
eski bir camiden çıkmış direkleri sergiliyoruz.
Müthiş bir iş.”
“ÇOCUKLARIMIZ ŞİİR OKUMALI,
SİNEMA VE TİYATROYA GİTMELİ”
Hüsamettin Hoca’ya göre Anadolu’da, hatta
İstanbul ve Kadıköy’de bile ciddi bir kültürel
yatırıma ihtiyaç var. Anadolu’yu göç ve unutmanın
coğrafyası olmaktan çıkararak, sevinç
coğrafyası haline getirmek gerektiğinin
altını çizen Hüsamettin Koçan; “Anadolu’yu
Anadolu’da tutalım” diyor ve ekiyor:
“Kadıköy’e kültürel yatırım hâlâ çok gerekli.
Evet, çok sayıda kültür merkezi var fakat
yeterli değil ve giderek ticaretleşiyor. Kadıköy’de
bir salonda sergi açmak istediğimde
bana yapılan geri dönüş bunu kanıtlar
nitelikteydi. Yapı Kredi ile anlaştıklarını
ve sergileri onların açtığını söylediler. Bu
doğru bir tavır değil. Artık sanatı ve sanatçıyı
destekleyerek, sanata umut bağlamak lazım.
Cumhuriyet’i kuranların sanata yönelik
büyük umutları vardı. Onun için sanatı
bir toplumsal dönüştürücü ve zenginleştirici
olarak düşünüyorlardı. Günümüzde
Türkiye’de devlete ait iki tane müze var. Biri
İstanbul’daki Resim ve Heykel Müzesi, diğeri
ise Ankara’daki. Bu müzelerin ikisi de Cumhuriyet’in
ilk yıllarında tek parti döneminde
açılan müzeler. O dönemlerdeki çabaları çok
değerli görüyorum. Çünkü sonrası ne yazık ki
özel sektör... Amatörlerin gençler dünyasına
açılarak kaynaklar yaratılması şart. Böylelikle
hayatlarımızdaki boşlukları sanatla doldurabiliriz.
Bizim çocuklarımız şiirler okumalı,
sinemalara, tiyatrolara gitmeli. Tüm bu
alanlardaki üretimler desteklenmeli.”
“UMUTLU OL VE
DÜNYAYA CESARETLE YÜRÜ”
Ülkemizde sanatın toplumsal boyutunu
sorduğumda ise büyük bir kararlılıkla yanıtlıyor
Hüsamettin Hoca: “Sanat, öznenin
işi. Eğer sanatçıya reçete verirsek, onu
güdümlemeye başlarız. Sanatçı, istediğini
üretme özgürlüğüne sahiptir. Hele ki bir
de kendisi ile tartışıyorsa, ondan çok fazla
şey isteyemezsiniz. Biz toplumsallaşmayı,
toplumsal siyaset olarak algılıyoruz. Fakat
sanatçı, insanoğluna ‘Bu dünya senin
sandığın kadar küçük ve dar değil, çok daha
büyük’ der. ‘Umutlu ol ve o dünyaya doğru
cesaretle yürü’ de der. Sanat eseri insanı
yüreklendirir ve yalnız bırakmaz. Eğer siz
sanatçıdan salt siyasi söylem beklerseniz,
sanatı geriye doğru itmiş olursunuz. O nedenle
eser eğer özgünse zaten toplumsaldır
ve temelinde insan vardır. Ondan sloganlı
bir toplumsallık beklemek, sanat yapıtına
yöneltilen bir haksızlık olur.”
KENDİ HAYATINIZA VE
HİKÂYENİZE SAHİP ÇIKIN!
Genç sanatçılara da tavsiyelerde bulunan
Hüsamettin Koçan, sözlerini şöyle noktaladı:
“Ben kendi sanatımın, anlama çabasında
bir yolculuk olduğunu düşünüyorum.
Yargılamaktan çok anlamayı daha yaratıcı
bir süreç olarak algılıyorum. Genç sanatçılar,
kendi hayatlarına ve hikâyelerine sahip
çıkmalılar her şeyden önce. Yaşadığımız
dünyada insana dair en özgün öykü, her
insanın kendi kişisel öyküsüdür. Kendinizi
yenilemeyi de unutmayın. Unutma üstünden
inşa edilecek bir geleceğe nazaran
hatırlamanın yarattığı bir geleceği daha
kıymetli buluyorum.”
Mart & Nisan 2019 kadikoylife.com : 59