kATAR-KSIAZKA-POLSKI.. - Ambasada Państwa Kataru

panarabskich poglądów emira), przy jednoczesnym negatywnym odbiorze jej działao w
Waszyngtonie, stanowi jasny przykład niekompatybilności celów. Poziom niezadowolenia
Stanów Zjednoczonych był ogromny. Z tego powodu spotkanie we wrześniu 2004 r.
pomiędzy emirem a wiceprezydentem Cheneyem zakooczyło się fiaskiem 218 . Kolejne
wydarzenia – jak chodby wojna Izraela z Libanem w 2006 r. i wkroczenie wojsk izraelskich do
Strefy Gazy w styczniu 2009 r. – jeszcze bardziej pogorszyły wzajemne relacje. Stosunki
Kataru ze Stanami Zjednoczonymi mają więc dwie strony: obustronne korzyści wynikają z
obecności amerykaoskich żołnierzy w Katarze (co daje Katarowi bezpieczeostwo i
niezależnośd). Z drugiej strony nadana autonomia (będąca odbiciem specyficznych
motywacji) może paradoksalnie odbid się negatywnie na stosunkach dwustronnych.
Chociaż zapewnienie sobie „twardego” bezpieczeostwa poprzez sojusze z
mocarstwami stanowi podstawę do realizacji celów jakim są autonomia i bezpieczeostwo,
należy zauważyd, że Katar przyjął jednocześnie dodatkową strategię. Polega ona na
dywersyfikacji bezpieczeostwa, co ma na celu wzmocnienie strategicznych filarów. W tym
miejscu należy więc zanalizowad korzyści, jakie płyną z wykorzystania przez Katar bogactwa
w surowce energetyczne w kontekście wzmacniania „miękkiego” bezpieczeostwa.
Energia i dywersyfikacja bezpieczeostwa
Odkrycie North Field przez Shell Oil w 1971 r. – największych złóż gazu ziemnego na
świecie (6 tys. km 2 ) – dało Katarowi unikatową pozycję na regionalnym i globalnym rynku
tego surowca. Rozpoczęty w połowie lat 80. rozwój swojego gazowego potencjału wyniósł
Katar na pozycję lidera eksporterów skroplonego gazu ziemnego (LNG). Katar ma również
ambicję stad się czołowym eksporterem bardziej przyjaznego środowisku paliwa
uzyskiwanego z gazu (GTL). Biorąc pod uwagę wzrastające zapotrzebowanie na LNG i GTL na
rynku światowym, szansa Kataru na odgrywanie kluczowej roli w światowym
bezpieczeostwie energetycznym wydaje się oczywista.
Katarski minister energii i przemysłu Abd Allah Ibn Hamad al-Attija to przyjaciel emira
z dzieciostwa. To również wicepremier rządu. Pod jego kontrolą ministerstwo cieszy się
względną autonomią. Działalnośd opiera się o zasady podaży i popytu oraz o kontrakty na
energię podpisywane na rynkach pozwalających osiągnąd największe ilości i ceny 219 .
Zaspakajając potrzeby energetyczne innych krajów, Katar niejako tworzy „udziałowców” w
swojej własnej stabilności i bezpieczeostwie. Chociaż nie daje to takich samych gwarancji jak
obronna umowa ze Stanami Zjednoczonymi, to jednak umożliwia to intensyfikowanie i
wzmacnianie dyplomatycznych więzów z najważniejszymi paostwami świata, co z kolei
poprawia „miękkie” bezpieczeostwo. Innymi słowy, chociaż polityka energetyczna nie musi w
całości zostad wkomponowana w politykę zagraniczną Kataru, to pośrednio może stanowid
instrument dywersyfikacji bezpieczeostwa.
218 Źródła dyplomatyczne, Doha, listopad 2008.
219 Wywiad prywatny, Doha, grudzieo 2007.
Strona 67 z 201