kATAR-KSIAZKA-POLSKI.. - Ambasada Państwa Kataru

Iran Bahrajn Kuwejt Oman Katar
Arabia
Saudyjska
Liczebnośd 545 600 11 200 15 500 41 700 12 400 224 500
Rezerwy 350 000 0 23 700 0 0 0
Siły paramilitarne 40 000 11 260 6 600 4 400 0 15 500
Czołgi 1 613 180 368 117 30 910
BWP/TO 1 250 260 780 191 266 4 080
Artyleria samobieżna 310 13 41 24 28 170
Artyleria 8 200 69 218 233 89 868
Bombowce 0 0 0 0 0 0
Myśliwce 286 33 50 64 18 278
Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych The Military Balance 2007, op. cit., s. 219-243.
Paostwa Zatoki Perskiej z niepokojem patrzyły na Iran już w 1979 r. obawiając się
rozszerzenia Rewolucji Muzułmaoskiej. Niepokój był duży szczególnie w Katarze, gdzie
rewolucyjne hasła trafiłyby z pewnością na podatny, konserwatywny grunt. O ile rządy
Mohammada Chatamiego (1997-2005) przyniosły poprawę stosunków na linii Teheran –
Doha, to wojownicza retoryka jego sukcesora Ahmadinedżada wzbudza niepokój sąsiadów.
Największym zagrożeniem byłoby jednak wejście przez Iran w posiadanie broni atomowej
oraz rozwój nowych środków jej przenoszenia. Iran stałby się bezsprzecznie najsilniejszym
mocarstwem regionalnym, co w konsekwencji mogłoby doprowadzid do zwiększenia
zainteresowania tym rodzajem broni wśród pozostałych paostw arabskich. Dotyczy to przede
wszystkim Arabii Saudyjskiej, która postrzegałaby Iran jako jeszcze większe zagrożenie.
Paostwa Zatoki Perskiej podnoszą także kwestie ewentualnych zanieczyszczeo z powodu
działalności iraoskich reaktorów alarmując, że częśd instalacji znajduje się bliżej ich granicy
niż Teheranu. Nawet bez broni atomowej Iran jest poważnym zagrożeniem militarnym – bez
większych trudności Iraoczycy mogliby zablokowad całą żeglugę w regionie, co byłoby
potężnym ciosem dla Kataru. W ewentualnej wojnie Iran mógłby atakowad amerykaoskie
cele w Katarze. Tym samym próba negocjacji z Iranem oraz starania o utrzymanie status quo
w regionie są jak najbardziej zrozumiałe.
Współpraca w ramach utworzonej w 1981 r. GCC nigdy nie zapewniała
bezpieczeostwa na wystarczającym poziomie. Członkowie GCC są beneficjentami współpracy
ze Stanami Zjednoczonymi, w marginalny sposób przyczyniając się samodzielnie do wzrostu
bezpieczeostwa i stabilizacji w regionie. Mimo nowoczesnego sprzętu (przede wszystkim w
Arabii Saudyjskiej, Omanie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich), kraje regionu nie byłyby
zdolne oprzed się agresji na przykład iraoskiej, czy też do niedawna irackiej. Stacjonujące w
Arabii Saudyjskiej (Hafr Al-Batin siły koalicyjne GCC (Peninsula Shield) w liczbie 7 tys.
żołnierzy nie zostały znacząco wzmocnione od momentu ich powołania w 1986 r. Pojawiają
Strona 87 z 201