Bind 2 - Løgtingið

48 Løgtingsmál nr. 9/XV 1938.
49 F.L.J.Nr. II-21.
Hølisumstøður Løgtingsins
33
til vega. Hesa uppgávu var Landsnevndin biðin um at átaka
sær. 48 Landsnevndin fekk eisini heimild til at taka í mesta lagi
100.000 kr. í láni, og á fíggjarlógini fyri 1939 játtaði danski
staturin at rinda helmingin av byggikostnaðinum, tó ikki meira
enn 75.000 kr. Landsnevndarformaðurin helt fund við amtmannin,
fútan og leiðaran á Oppebørselskontoret um, hvussu
víðari skuldi farast fram, og semja var um at seta seg í samband
við danska arkitektin Thomas Havning.
Í byggiætlan síni, ið er dagfest 24. august 1939, 49 útgreinar
arkitekturin nágreiniliga krøvini, ið teir báðir fyrrnevndu
høvdu sett til nýggja tinghúsið. Í hølunum, sum skuldu nýtast
til sjálvt Løgtingið, skuldi vera ein tingsalur, ið var størri enn
tann verandi, tó ikki tvífaldur, áhoyrarapláss, sum var umleið
tvífalt, 6 nevndarrúm og ein matvøruhandil. Løgtingsskrivstovan
skuldi hava skrivstovur til leiðaran, ein fulltrúa, løgtingsverkfrøðingin
og amtslandmátaran og eina avgreiðsluskrivstovu,
har 3 fólk skuldu starvast, umframt eitt skjalasavn.
Oppebørselskontoret kravdi 8 rúm, ið vóru 140 m 2 tilsamans.
Jarðarráðið tvær skrivstovur umframt eina avgreiðsluskrivstovu.
Rætturin ein rættarsal og eitt bíðirúm til vitnir. Umframt
alt hetta kundi møguliga eisini verða neyðugt at skipa onnur
rúm til ymiskar stovnar og ein bústað til løgtingsduravørðin.
Hetta var ein stórfingin ætlan við einum rúmmáli, ið fór at
verða umleið 7.500 m 3 . Arkitekturin metti, at tað hevði verið
„særdeles tiltalende“, um løgtingshúsið kundi verðið bygt uttast
á Tinganesi, men upphæddin, ið eigarin av Tinganesi, handilsfelagið
Mauritzen & Co. í Leith, vildi selja fyri, var umleið
100.000 kr. Henda upphædd kundi ikki góðtakast. At byggja
húsið á nýggjum grundstykki uttan fyri býin var ein vánalig
loysn, ið arkitekturin als ikki ætlaði at fáast við, og so var
einans møguleiki eftir, at ríva verandi løgtingshús niður og
byggja nýtt á sama staði. Hetta var sambært Havning ein góð
loysn, tí staðið var miðskeiðis í býnum, áin og høvuðsgøtan
vóru beint við, Tinghúsvøllurin var einasta opna plássið í
býnum, og umráðið var saman við økinum undir ahorntrøunum
niðri við bókhandilin eitt samkomustað.
Framsíðan á húsinum, ið arkitekturin hevði í huganum,
skuldi gerast úr basalti. Útveggirnir skuldu stoypast og isoler-