2. - Albas

Pak histori...
Spitali është vendi ku shkojnë
njerëzit e sëmurë ose të aksidentuar
për t’u mjekuar. Në ditët tona mjekët
përdorin pajisje të teknologjisë së fundit
për të gjetur llojin e sëmundjes dhe për ta
mjekuar atë.
Ilaçet (barnat) janë shurupet dhe tabletat që mjekët
na këshillojnë të pimë për t’u shëruar. Mjekësia ka
përparuar në saje të punës së lodhshme të shumë e
shumë shkencëtarëve gjatë gjithë historisë së njerëzimit.
Njerëzit janë munduar të shërojnë sëmundjet edhe më përpara se të krijohej profesioni i doktorit dhe infermieres.
Në kohën e
lashtë ishin shamanët
ata që mjekonin
sëmundjet. Ata nuk ishin
doktorë, por magjistarë
dhe shëronin njerëzit duke
përdorur magjinë dhe barërat.
Hipokrati (i cili ka
jetuar 400 vjet para
Krishtit) është mjeku i
parë që ne njohim. Ai ishte
i pari që tha se, nëse hamë
ushqime të shëndetshme
dhe nëse kryejmë përditë
nga pak fizkulturë, do të jetojmë më gjatë
dhe nuk do na zënë sëmundjet.
0
Gjatë Mesjetës (shek.
V – XIV) Evropa ra në
kthetrat e një sëmundjeje
të tmerrshme: murtajës.
Kjo sëmundje përhapej
nga minjtë dhe ishte
vdekjeprurëse. Për ta
parandaluar murtajën
duhej që njerëzit të
kujdeseshin për higjienën
e tyre: të lanin duart,
trupin dhe dhëmbët. Atëherë nuk kishte banjë me ujë të nxehtë
dhe sapuni ishte shumë i shtrenjtë, prandaj shumë njerëz nuk i
mbijetuan dot sëmundjes.
Rilindja (shek. XIV-XVI) ishte
periudha e lulëzimit të shkencave të
ndryshme, përfshi këtu edhe mjekësinë.
U zbulua që zemra ishte organi më i
rëndësishëm i trupit të njeriut: zemra
është si pompë që vë në qarkullim
gjakun.