wojsk lÄ dowych - Polska Zbrojna

Specyficzność działań
Zakładka: Magazyn/Wydawnictwa Specjalistyczne
na portalu: www.polska-zbrojna.pl
SZKOLENIE
– trudnościami w dowodzeniu i kierowaniu
oraz utrzymywaniu łączności; dowodzenie musi
być zdecentralizowane;
– dużym zużyciem amunicji i środków walki;
– prowadzeniem walki na trzech poziomach: na
ulicy, ponad ziemią (w budynkach i systemach
podziemnych przejść) oraz na dachach budynków.
Tylko współdziałanie piechoty z kołowym
transporterem opancerzonym Rosomak w terenie
zurbanizowanym może zapewnić właściwe
wykonanie zadania przy jak najmniejszych stratach
własnych. Należy zatem wykorzystywać go
jako osłonę dla nacierającej piechoty.
Uwarunkowania
Czynniki, które muszą być brane pod uwagę
podczas planowania prowadzenia działań w terenie
zurbanizowanym przez pododdział wyposażony
w KTO Rosomak, są następujące:
1) piechota
a) czynniki sprzyjające działaniu:
– ogień broni strzeleckiej może obezwładniać
przeciwnika bez powodowania poważnych zniszczeń
budynków i infrastruktury;
– żołnierze mogą skrycie przemieszczać się
w terenie bez względu na stopień jego zniszczenia;
– walczący mają możliwość prowadzenia
okrężnej obserwacji i niszczenia celów w każdych
warunkach meteorologicznych;
b) czynniki ograniczające działanie:
– żołnierze nie mają bezpośredniego wsparcia
ogniowego i ochrony, a także możliwości wykonania
manewru na znaczną odległość;
– bezpośredni kontakt ogniowy z przeciwnikiem
naraża ich na znaczne straty;
– działanie w szyku pieszym może być utrudnione
ze względu na występowanie dużej ilości
dymów;
– piechota jest narażona na ogień własnych
wojsk;
2) KTO Rosomak
a) czynniki sprzyjające działaniu:
– może zapewnić ochronę piechocie dzięki
pancerzowi oraz umożliwić jej przemieszczanie
się w obrębie zagrożonych rejonów;
– kamera termowizyjna ułatwia prowadzenie
obserwacji w dzień, w nocy i innych warunkach
ograniczonej widoczności;
– przy jego użyciu można szybciej zaopatrywać
walczące pododdziały;
– może ułatwić ewakuację rannych pod
ogniem przeciwnika (CASEVAC);
– dzięki możliwościom trakcyjnym zapewnia
manewr w obrębie luźnej zabudowy miejskiej
czy na podejściach do miejscowości;
b) czynniki ograniczające działanie:
– przy zamkniętych włazach załoga ma małe
możliwości prowadzenia obserwacji okrężnej ze
względu na liczne pola martwe;
– żołnierze desantu nie mogą prowadzić ognia
przez otwory strzeleckie (z wyjątkiem tylnych
drzwi);
– w bezpośrednim kontakcie ogniowym KTO
jest wrażliwy na ogień broni przeciwpancernej
(RGP, PPK, armaty czołgowe i BWP) i innych
środków przeciwpancernych;
– ma ograniczone
KTO należy wykorzystać
do prowadzenia ognia
wzdłuż ulic, do organizowania
zasadzek i wspierania
kontrataków. Stanowiska
ogniowe dla transporterów
należy przygotowywać za
ścianami z wykonanymi
otworami strzeleckimi. Powinny
one zapewnić właściwą
obserwację i ochronę
oraz umożliwić prowadzenie
ognia.
możliwości manewrowe
w obrębie gęstej
zabudowy (pokonywanie
ścian, promień
skrętu) w porównaniu
z pojazdami gąsienicowymi.
Podczas działania
w terenie zurbanizowanym
zasadne jest
sprecyzowanie sposobów
współdziałania
piechoty z transporterem.
KTO działa w ugrupowaniu piechoty
lub za nią w zależności od terenu,
oddziaływania ogniowego przeciwnika i innych
czynników. Wówczas stosuje się następujące
zasady:
– piechota prowadzi obserwację, lokalizuje,
identyfikuje oraz wskazuje cele, które są niszczone
ogniem z transportera, oraz osłania go
przed ogniem ręcznych środków przeciwpancernych
w odległości do 300 m;
– KTO obezwładnia ogniem umocnione punkty
oporu przeciwnika oraz wykrywa stanowiska
ogniowe strzelców wyborowych;
– jeśli odległość stanowiska ogniowego transportera
od budynku jest niewielka, to może on
być osłaniany przez piechotę z budynku;
2012/03
przegląd wojsk lądowych
45