wojsk lÄ dowych - Polska Zbrojna

Zakładka: Magazyn/Wydawnictwa Specjalistyczne
na portalu: www.polska-zbrojna.pl
SZKOLENIE
Jedno z narzędzi
urządzenie wprowadzono do wyposażenia sił
zbrojnych w 2008, jednak pierwsza partia została
dostarczona do Wojsk Lądowych w roku
2011. Odbiornik będzie stanowić podstawowe
narzędzie służące do określania własnej pozycji
oraz nawigowania do celu przez żołnierza.
Będzie wykorzystywany także na szczeblu
drużyny, a nawet plutonu. Wszędzie tam,
gdzie żołnierz wykonuje zadania bez pojazdu,
w którym jest zamontowany platformowy odbiornik
GPS, zastosowanie znajdzie właśnie
DAGR (Defense Advanced GPS Receiver).
Priorytety
Jako pierwsi możliwość korzystania z nowych odbiorników
GPS mają żołnierze 12 Brygady Zmechanizowanej, Centrum
Szkolenia Łączności i Informatyki oraz uczestniczący w operacji
ISAF. W następnych latach w odbiornik będą wyposażane
kolejne jednostki WLąd.
Co więcej, wyposażony w zewnętrzną antenę
oraz kabel do połączenia z zewnętrznymi urządzeniami
jest w stanie dostarczyć dane do pokładowych
systemów lub radiostacji. Przykład
takiego zastosowania urządzenia znają użytkownicy
systemu FBCB2 – BFT (Force XXI
Battle Command Brigade-and-Below Blue Force
Tracking), zamontowanego między innymi
na platformach MRAP. DAGR pełni na nich rolę
referencyjnego źródła czasu oraz źródła danych
pozycyjnych na potrzeby systemu monito-
rowania położenia wojsk własnych i nawigacji.
Wspomniane możliwości należy uwzględniać
podczas pozyskiwania kolejnych elementów
systemów wsparcia dowodzenia, zwłaszcza że
to dopiero początek eksploatacji odbiornika
w Wojskach Lądowych.
Podstawową jego zaletą i jednocześnie tym,
co różni go od wielu innych tego typu urządzeń
oraz pozwala nazwać wojskowym odbiornikiem
GPS, jest moduł SAASM (Selective
Availability Anti-Spoofing Module). Zapewnia
on dokładne informacje o położeniu
i czasie. Warto podać kilka istotnych informacji
na temat systemu GPS, które pozwolą zrozumieć
przewagę odbiorników z modułem
SAASM nad komercyjnymi odbiornikami nawigacji
satelitarnej.
Nowa jakość
Satelity pracujące w systemie GPS emitują
sygnały na dwóch częstotliwościach nośnych:
L1 = 1575,42 MHz i L2 = 1227,60 MHz. By
można było korzystać z danych nawigacyjnych,
sygnały te są kodowane przez każdego satelitę
charakterystycznym dla niego kodem. System
używa trzech rodzajów kodów różniących się
prędkością nadawania i złożonością zawartych
w nich infomacji. Pierwszy z nich to kod C/A
(coarse aquisition), powszechnie dostępny. Jego
znajomość wystarczy do pracy z odbiornikami
komercyjnymi. Specjalna konstrukcja kodu
umożliwia obliczenie odlegości odbiornika od
satelity i na podstawie co najmniej trzech pomiarów
pochodzących z różnych satelitów obliczenie
swojej pozycji. Drugi to kod P (precision),
który jest nadawany na obu częstotliwościach
nośnych. Częstotliwość nadawania tego
kodu jest dziesięciokrotnie większa od prędkości
nadawania kodu C/A, co pozwala uzyskać
proporcjonalnie większą dokładność w obliczeniach
odległości do satelity. Ponadto złożoność
tego kodu uniemożliwia poprawne jego dekodowanie
przez nieuprawnionych użytkowników.
Ostatni z kodów P(Y) jest również zaszyfrowany
i nałożony na kod P z prędkością 0,5 Hz. Jest
on nadawany w szczególnych sytuacjach w celu
zapobieżenia próbom zakłócenia pracy odbiorników
GPS.
74 przegląd wojsk lądowych 2012/03