wojsk lÄ dowych - Polska Zbrojna
wojsk lÄ dowych - Polska Zbrojna
wojsk lÄ dowych - Polska Zbrojna
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Wielowymiarowość przestępstwa<br />
Zakładka: Magazyn/Wydawnictwa Specjalistyczne<br />
na portalu: www.polska-zbrojna.pl<br />
prawo i dyscyplina<br />
poglądu, że kserokopia nie jest dokumentem<br />
w rozumieniu art. 270 § 1 k.k. 8 .<br />
Z punktu widzenia wypełnienia znamion<br />
czynu zabronionego określonego w artykule 270<br />
§ 1 k.k., a w konsekwencji pociągnięcia do odpowiedzialności<br />
karnej sprawcy takiego zachowania,<br />
bez znaczenia pozostaje kwestia podrobienia<br />
czyjegoś podpisu na dokumencie za zgodą osoby,<br />
której podpis został podrobiony. Otóż wyrażenie<br />
zgody na tego typu zachowanie jest bezskuteczne<br />
prawnie i nie uwalnia od odpowiedzialności<br />
karnej podrabiającego podpis. Ze stwierdzeniem<br />
tym koresponduje orzeczenie Sądu Najwyższego,<br />
w którym uznano, że Sama tylko okoliczność, iż<br />
osoba, której podpis podrobiono, wyraziła na to<br />
zgodę, nie wyłącza bezprawności czynu ani jego<br />
karygodności. Przepis art. 270 § 1 k.k. chroni dobro<br />
powszechne, jakim jest wiarygodność<br />
dokumentów, a w konsekwencji i pewność obrotu<br />
prawnego 9 .<br />
Podrobieniem dokumentu, w rozumieniu<br />
przepisów art. 270 § 1 k.k., będzie również podanie<br />
funkcjonariuszowi publicznemu, w tym<br />
żandarmowi, fałszywych danych o swojej tożsamości,<br />
następnie podpisanie mandatu nie swoim<br />
nazwiskiem. Tezę tę potwierdza Sąd<br />
Najwyższy, który w jednym z wyroków stwierdził,<br />
że Sprawca wykroczenia, który w postępowaniu<br />
mandatowym podaje funkcjonariuszowi<br />
organu mandatowego nieprawdziwe dane co do<br />
swojej tożsamości wpisywane do dokumentu<br />
mandatu karnego, a następnie podpisuje ten dokument,<br />
potwierdzając przyjęcie mandatu przez<br />
osobę wskazaną w nim, którą nie jest, dopuszcza<br />
się przestępstwa, określonego w art. 270<br />
§ 1 k.k., a nie tylko wykroczenia określonego<br />
w art. 65 § 1 pkt 1 k.w. 10 .<br />
Skoro fałszerstwem materialnym jest podrobienie<br />
dokumentu w celu jego użycia jako autentyczny,<br />
to a contrario należy wnioskować, że zachowaniem<br />
wyczerpującym znamiona czynu określonego<br />
w artykule 270 § 1 k.k. nie będzie<br />
stworzenie przedmiotu, który przy zachowaniu<br />
wszystkich cech dokumentu zawiera element pozwalający<br />
bez szczególnych kwalifikacji i wiedzy<br />
rozpoznać falsyfikat.<br />
Drugą formą fałszowania materialnego dokumentu<br />
jest jego przerobienie, które polega na nieuprawnionym<br />
wprowadzeniu zmiany. Może ona<br />
zostać dokonana przez usunięcie tekstu pierwotnego<br />
i zastąpienie go innym (np. dopiski, usuwanie<br />
fragmentu), jak również przez uczynienie<br />
w autentycznym dokumencie skreśleń lub uzupełnień.<br />
W przypadku niektórych dokumentów<br />
przerobienie może polegać na innym ich przekształceniu<br />
w porównaniu ze stanem pierwotnym,<br />
na przykład na zmianie ich kształtu lub<br />
wielkości 11 .<br />
W razie stwierdzenia znamienia przerobienia<br />
dokumentu jest bez znaczenia, czy dokonane<br />
w tym dokumencie zmiany odpowiadały rzeczywistości<br />
(np. poprawianie omyłkowo zapisanej<br />
daty, kwoty). Ta okoliczność może być jednakże<br />
brana pod uwagę przy dokonywaniu oceny<br />
stopnia szkodliwości społecznej danego czynu<br />
i mieć wpływ na sędziowski wymiar kary 12 .<br />
Jak słusznie podkreśla się w doktrynie, nie każde<br />
dopiski w treści dokumentu będą stanowiły<br />
jego przerobienie, nawet wówczas, gdy polegają<br />
na złożeniu na dokumencie nieautentycznego<br />
podpisu. Otóż podpis taki może nie mieć znaczenia<br />
prawnego, jak również nie zmniejszać<br />
wiarygodności w obrocie publicznym. Tak będzie<br />
na przykład w przypadku złożenia na dokumencie<br />
parafki potwierdzającej fakt jego przeczytania<br />
przez osobę ją składającą 13 .<br />
W ocenie Sądu Najwyższego, Nie jest przerobieniem<br />
dokumentu nadanie mu innej treści przez<br />
osobę, od której ten dokument pochodzi. Dla realizacji<br />
znamion przestępstwa określonego w art.<br />
270 § 1 k.k. nie ma bowiem znaczenia, czy jego<br />
treść odpowiada stwierdzonemu w nim stanowi<br />
faktycznemu. Zachowanie takie nie realizuje także<br />
znamion czynu zabronionego określonego<br />
w art. 271 k.k., albowiem przedmiotowa umowa<br />
8<br />
Wyrok SA w Lublinie z 28.10.2010 r. II AKa 242/10. „Krakowskie<br />
Zeszyty Sądowe” (KZS) 2010 nr 3, poz. 58.<br />
9<br />
Postanowienie SN z 21.06.2007 r. III KK 122/07. System LEX<br />
310185.<br />
10<br />
Wyrok SN z 4.06.2006 r. IV KK 467/05. „Orzecznictwo Sądu Najwyższego<br />
– Izba Karna i Wojskowa” (OSNKW) 2006 nr 6, poz. 62.<br />
11<br />
J. Piórkowska-Flieger. W: A. Michalska-Warias, J. Piórkowska-Flieger,<br />
M. Szwarczyk: Kodeks karny. Komentarz. Red. T. Bojarski. Warszawa<br />
2011, s. 659.<br />
12<br />
O. Górniok. W: O. Górniok et.al.: Kodeks karny. Komentarz. Gdańsk<br />
2002/2003, s. 1151.<br />
13<br />
W. Wróbel. W: A. Barczak-Oplustil et.al.: Kodeks karny…, op.cit.,<br />
s. 1326.<br />
2012/02<br />
przegląd <strong>wojsk</strong> lądowych<br />
89
Change language