Download this publication as PDF

100 Κ'. «ΠΤΩΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΕΓΕΡΣΙΣ.Ή ψυχή έκαστου έξ ημών, ή τοΰ ^οσκοΰ, δπως καί ήτοΰ Αουδοβίκου τοΰ ΙΔ', σκληρώς παλαίει μεταξύ τοΰ καλοΰ καίτοΰ κακοΰ. Ή μία θέλει νά είμεθα εγκρατείς καί πιστοί είς τήντιμήν, ή άλλη φέρει είς τήν άταξίαν καί εμβάλλει είς φλογεράνάκολασίαν. Τό λογικόν φέρει ημάς προς τά έδώ, ή φύσις προςτ ά εκεί. «Τό μέν πνεΰμα πρόθυμον, ή δέ σαρξ ασθενής». Ήπάλη είναι κοπιώδης, ακατάπαυστος καί ενίοτε αμφίβολος. ^)"Εχομεν νά πολεμήσωμεν τάς ταραχάς τής καρδίας, τάς ένδεχομέναςαδυναμίας καί δ λ α έν γένει δσα έμποδίζουσιν ημάςνά είμεθα αυστηροί καί άνελεήμονες προς τάς παρεκτροπάς καίαδτάςτάς βαρείας καί αύτάς τάς μακράς. Ή εκκλησία δέν έφαρ·μόζει τήν αύστηράν δικαιοσύνην τού κόσμου, άλλ' Ιχει θ η-σ α υ ρ ο ύ ς επιεικείας, συγχωρήσεως διά τούς άποπλανηθένταςκαί τούς ένοχους* υποδεικνύει είς αυτούς πάντοτε τούς τρόπουςμέ τοός δποίους νά συγχωρηθούν τά σφάλματα των, τοόςτρόπους μέ τοός δποίους θά διορθώσουν τό παρελθόν καί θά επιστρέψουνείς τό αγαθόν. Προνοεί καί άγαπα επίσης καί τοός μετανοοΰνταςκαί επιστρέφοντας, δσον καί τούς πιστούς. Δέν όπάρχειαλήθεια γλυκύτερα, οΰτε σωτηριωδεστέρα. ^)Άλλ' άν καί ή άνέγερσις είναι πάντοτε δυνατή μετά τήνπτώσιν, είναι δμως π ρ ο τ ι μ ό τ ε ρ ο ν τό νά μή πέσωμεν."Ολοι δέ δσοι έγνώρισαν τάς γλυκείας ωφελείας τής είς τόν θεόν1) «Μα ϋοηνβΐ'δΐοη» κεφ. Α' σελ. 26.—Περί τών οδυνών τούτων κα\ τοΕίφρικτοί) της αμαρτίας αγώνος, γράφει καΐ δ ίερ., Αυγουστίνος/ |στενον, έστέναζονδεδεμένος.»«Κα\ γινώσκω μέν οΐα μέλλω δράν κακά. »θυμός δέ κρείσσων τών έμών βουλευμάτίον»-Ιψαλλε καΐ ό άπό σΛηνης φιλόσοφος Ευριπίδης (Μήδεια στιχ. 1047). έ; ου καΐό λατΐνος ποιητής Όβίδιος έν τή «Μηδεί^!ι» αίιτοϋ'«V ϊ ά θ ο ιηβΙίοΓα, ρΓθΐ3θςΐ16άβίΟΓΙΟΓίΙ 5 Θ (5 η ο Γ. . . .«ού γάρ δ θέλω τοίϊτο πράσσω, άλλ' ο -μισώ τοϋτο ποιώ... τό γάρ θέλεινπαράκειταί μοι, τό δέ κ α τ ε ρ γ ά ζ ε σ θ α ι τό καλόν ο ί^χ ευρίσκω(Παύλος Ρωμ. ζ')2) Ό άγιος Αυγουστίνος έν συγκινήσει μαρτυρεί "περι τούτων έΐς τάς «Εξομολογήσεις»αύτοΒ.ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ