You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
11. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Przypomnij sobie<br />
Drugą zasadę dynamiki:<br />
→<br />
a ∼ F → w ⇒ a → = 1 →<br />
F w<br />
m<br />
zapiszemy teraz w innej postaci. W tym celu porównamy definicję przyspieszenia:<br />
→<br />
a = Δ υ<br />
→ υ<br />
= → 2 − υ → 1<br />
Δt Δt<br />
z przyspieszeniem obliczonym na podstawie drugiej zasady dynamiki (podającej przyczynę<br />
istnienia przyspieszenia):<br />
Otrzymujemy:<br />
→<br />
a =<br />
→<br />
υ 2 − → υ 1<br />
Δt<br />
Po pomnożeniu obu stron powyższego równania przez mΔt uzyskujemy:<br />
mυ → 2 − mυ → 1 = F → w Δt<br />
<br />
Iloczyn masy m ciała i jego prędkości υ → nazywamy pędem ciała i oznaczamy symbolem<br />
p.<br />
→ →<br />
p = mυ<br />
→<br />
Zwróć uwagę, że wyrażenie po lewej stronie równania (11.1) to przyrost pędu ciała,<br />
który nastąpił w czasie zmiany prędkości od υ → 1 do υ → 2 , czyli w czasie Δt. A zatem:<br />
Δp → = F → w Δt<br />
<br />
Iloczyn siły wypadkowej i czasu jej działania nazywamy często popędem siły.<br />
Wzór 11.2 odczytujemy następująco:<br />
<br />
<br />
Jak widać, zmiana pędu ciała zależy nie tylko od siły wypadkowej, ale również od czasu<br />
jej działania, i następuje tylko wtedy, gdy na ciało działa siła wypadkowa różna od zera.<br />
→<br />
F w<br />
m<br />
=<br />
→<br />
F w<br />
m<br />
98