مترجمانی از جنس دیگر

از سوی دیگر ، گوناگونی عرصه های ترجمه از نزد این دو ؛ نه نشان از آشفتگی درونی
و اندیشه ای آنها ؛ که برآمده از آشفتگی معنوی و فرهنگی است که جامعه از پس
کودتای ١٣٣٢ و سرکوب ، دچار آن شده بود .
و این وضعیت ، روشتفکرانی چون
پویان و دهقانی را که پیوند نا گسستنی با توده ها داشتند ، وا می داشت تا هر لحظه
در سنگری ، مقاومت را تداوم بخشند ) همان که نظامیان به آن می گویند : دفاع
متحرک فعال)‏ .
چه کسی می توانست در مقابل هجوم سرکوب فرهنگی آن زمانه ، مقاومت را سازمان
دهد ، بی آنکه به ادبیات مقاومت بپردازد ؛ بی آنکه در عرصۀ نمایش ) هنر محبوب
آن زمانه ( مقاومت را به پیش برد ؛ بی آنکه بر بلندای فرهنگ عامه ، سنگری
استوار برپا سازد . این ست آن خط انسجام بخشی که عرصه های مختلف ترجمه را
در آثاردهقانی و پویان ، به هم می پیونداند.‏
اگر بارت به درستی در مورد ساختار روایت ها می گوید :
» ساختارهای روایت را در کجا بجوییم ؟ بدون شک در خود روایت ها.‏ «
) بارت – درآمدی بر تحلیل ساختاری روایت ها – ١٣٨٧ ( ٢٩ :
ساختار پراتیکالی را که کنش ترجمه ای پویان و دهقانی را در عرصەهای
گوناگون،یگانگی می بخشد ، بایست در پراتیک آنها یافت.‏ پراتیکی برآمده ازبینش
ضد"اینک ‏ِگذشته مانده".ازاین روست که گزینشگری شان در متون برای ترجمه ، نمی
تواند جزمتن های انتقادی وآینده خواه رادربرگیرد.‏ چراکه:‏
» هر گفته یکه ای که بر زبان می آرویم معنای نهایی اش را ) یعنی ،
آنچه را که به کسی می گوید ( از پرسشی می گیرد که برایش پاسخی
فراهم می آورد . «
) گادامر – هنر و زبان – ١٣٨٨ ( ٢٣ :