مترجمانی از جنس دیگر

وراجی تلویزیونی برخاست که .... آغاز گر دور جدیدی از ارتجاع در زبان
و ساختن ژارگونی ] گنگ گویی [ سانتیمانتال و اخته بود . «
‏(مهرگان – الاهیات ترجمه – ١٣٨٧ ( ۴٢ :
اما برای پویان و دهقانی مسئله ، نه دغدغه های روشنفکران " اینکی " ، بلکه همانی
ست که مارکس در نامه اش به روگه بدان اشاره کرده و می نویسد :
» اصلاح آگاهی منحصرا در این خلاصه می شود .... بیدار کردن جهان
از خواب که در مورد خویش می بیند . «
‏(بنیامین – عروسک و کوتوله – ١٣٨۵ ( ٩٣ :
و از آنجایی که برای هر روشنفکری چون پویان و دهقانی :
» مسئله این ست که این واقعیت موجود را سرنگون سازد . «
‏(مارکس و انگلس – ایدئولوژی آلمانی – ١٣۵٨ ( :۵۴
از این روست که نزد پویان ، ترجمه نه کاری از سنخ فراهم آوردن امکان تکرار
خواندن کهنگی با لهجه های نو و سبک های گوناگون ؛ بلکه ترجمه ، برایش گونه
دیگری از همان تجربه اش در مصادرۀ موجودی بانگ آیزنهاور بود [( ١۴ )] ؛ یعنی
کنشگری برای فراهم آوردن امکان خواندن بهتر پیرامون ، تابتوان تغییرش داد .
جان گفتار نوشتارهایی چون " ادبیات چیست؟"‏ و " دن کیشوت های عصر ما " ؛
آشکارا نشان دهندۀ پایبندی پویان به چنین رویکردی در انتخاب متن برای ترجمه
است . رویکردی که کاری به ‏"بازار " ترجمه و پسند های روشنفکران و نخبگان
‏"اینکی"‏ ندارد . و ترجمۀ آثاری چون ‏"عصر روشنگری " ) ‏"رشد اندیشه ها"‏ ( و " دانش
جدید و ما بعد الطبیعه " ، نیز دقیقا در راستای بستر سازی برای همان پراتیکی ست
که مارکس در نامه اش روگه بدان اشاره کرده است .