مترجمانی از جنس دیگر

ناگفته پیداست که این ویژگی افشا گرانه بودن در تمام آثار و ترجمه های آنها ، در
یک سطح نبوده ؛ و در برخی از آثار و ترجمه های شان ، آشکارا رخ نمی نماید .
گرچه آثار و ترجمه های این دو،‏ افشاگرانه است ؛ اما نه از آن دست افشاگری هایی
که در سطح مانده و به شعاردهی صرف می گرایند ؛ بلکه از آن گونه اند که مخاطب را
وا می دارد که از خود بپرسد : به هودۀ این آگاهی ، و در ادامه اش ، کنش و کردار ما
چه باید باشد ؟
و از سوی دیگر ؛ بخاطر آنکه بقول هنری لوفور :
» تحلیل انتقادی ، اغلب اوهام متافیزیکی را بی اعتبار می شمارد.‏ «
) لوفور – تروریسم و زندگی روزمره – ١٣٨٧ ( ٧١:
نقد افشاگرانه شان بر ‏"اینک"‏ ، بخاطر دارا بودن ویژگی تحلیلی ؛ هرگز به مرز های
نهیلیسم نمی گراید.‏ برای نمونه ؛ حتی داستان ‏"خزانی در بهار"‏ که بقول بهروز دهقانی
: یکی از ‏"قصه های نا شاد"ی ست که اوکیسی روایت می کند ؛ نیز به برداشتی نهیلیک
نمی انجامد ؛ زیرا با آنکه شخصیت اصلی داستان دخترکی مسلول است که گام به گام
به مرگ نزدیک می شود ، پیرامون او زندگی با تمام رنج هایش ، اما همچنان با
حرارت می گذرد . از این روست که این داستان شاید غمگین یا خشمگین ات کند ،
یا حتی هر دو ؛ اما افسرده و یاس زده ات نمی کند ، تا بتوانی زندگی و هستی را هیچ
بیانگاری .
ویژگی افشاگرانه بودن نقد اینک ، نزد پویان و دهقانی ؛ خود برآمدی دیالکتیکی از
آن ست که ایشان نیز چون ویلسون ) در ادبیات چیست؟ ( بر این آموزه تاکید
داشتند که :
» حقیقت یک ارزش است.‏ «
) تامس برگر و ... – دن کیشوت های عصر ما – ١٣۵۵ ( :١٢