Raport z pracy Ministerstwa Skarbu Państwa 2007‐2011

Raport z pracy 

Ministerstwa Skarbu 

Państwa 

2007‐2011 

Listopad 2011 r.

Spis treści: 

Podsumowanie działań………………………………..………………………………………………………….... 5 

Plan Prywatyzacji 2008‐2011……………..…………………………………………….……………………….. 17 

Akcjonariat Obywatelski …………………………………………………………………………………………….. 45 

Podjęcie spraw trudnych i „nie do rozwiązania”……………….…………….…………………………. 53 

Bezpieczeństwo gazowe – dywersyfikacja i inwestycje…………..…………………………………. 67 

Sektor paliwowy – inwestycje……..…………………………………………………………………………….. 75 

Sektor energetyczny – bezpieczeństwo i inwestycje………………………………………………….. 81 

Górnictwo – urynkowienie sektora…..……………………………………………………………………….. 97 

Konsolidacja w sektorze chemicznym…………………………………..………….………………………… 103 

Postępowanie kompensacyjne w stoczniach w Gdyni i Szczecinie………………………….... 111 

Nadzór właścicielski ‐ standardy……………….……………………………………………………………….. 121 

Grupa Bumar – narodowy koncern zbrojeniowy………………………………………………..….….. 127 

Realizacja koncepcji społecznej prywatyzacji sektora rolno‐spożywczego…………..……. 133 

Uzdrowiska – prywatyzacja i inwestycje………………….………………………………………………….. 145 

Sektor farmaceutyczny – prywatyzacja i inwestycje………………………….……………………….. 153 

Komunalizacja – współpraca z samorządami………………………………………………………………. 159 

Legislacja………………………………………………………………………………………………………………………. 163 

Właściwe gospodarowanie majątkiem Skarbu Państwa…………………………………..…………. 171 

Przyspieszenie wypłat rekompensat zabużańskich…………………….…………….…………………. 177 

Totalizator Sportowy – wybór operatora i rozwój wyścigów konnych………………………... 183 

Agencja Rozwoju Przemysłu – poprawa konkurencyjności przedsiębiorstw………………. 187 

Zmiany w Ministerstwie Skarbu Państwa ‐ struktura………………………………………………… 195 

3

Podsumowanie działań 

Ministerstwo Skarbu Państwa jest instytucją, której misją jest kontynuowanie transformacji 

gospodarczej rozpoczętej przez Polskę na początku lat 90., zwłaszcza w zakresie 

przekształceń własnościowych. Wypełnieniu tej misji służy realizacja dwóch najważniejszych 

celów, do których konstytucyjnie został zobowiązany Minister Skarbu Państwa – 

prowadzenie procesów prywatyzacji oraz sprawowanie efektywnego nadzoru nad spółkami 

Skarbu Państwa. Pośrednio działania MSP przekładają się m.in. na ograniczenie długu 

publicznego, rozwój gospodarczy i finansowanie wielu zadań publicznych. MSP przez 

minione 4 lata stało się bardziej instytucją rynku kapitałowego niż systemu politycznego. 

Wprowadzono nowe standardy nadzoru. Po raz pierwszy w historii MSP zaczęło organizować 

jawne konkursy do rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa. Opracowano tzw. ustawę o 

nadzorze, zgodnie z którą Skarb Państwa miałby m.in. sprawować kontrolę nad wybranymi 

20‐25 spółkami. Wzmocniono nadzór w mediach publicznych oraz uruchomiono cykl szkoleń 

„Board Academy” – Akademia Najwyższych Standardów” dla przedstawicieli zarządów i rad 

nadzorczych największych spółek Skarbu Państwa. 

Własność prywatna jest fundamentem nowoczesnej gospodarki, dlatego cztery lata temu 

Minister Skarbu Państwa postawił sobie za cel odblokowanie procesów prywatyzacji oraz 

kontynuowanie jej w taki sposób, aby była ona bardziej efektywna, służyła podnoszeniu 

wartości spółek oraz sprzyjała budowaniu w Warszawie Regionalnego Centrum 

Finansowego. 

Przygotowano pierwszy w historii tego resortu wieloletni program zmian właścicielskich ‐ 

„Plan Prywatyzacji 2008‐2011”, uwzględniający zarówno duże projekty giełdowe, jak i setki 

transakcji pozagiełdowych z wielu sektorów gospodarki. Dostosowano strukturę 

ministerstwa do nowej roli resortu, jako jednego z największych animatorów polskiego rynku 

kapitałowego, nie tylko wprowadzającego spółki na warszawski parkiet, ale zarządzającego 

aktywami tych już notowanych. Zainicjowano projekt Akcjonariatu Obywatelskiego, 

angażując w rozwój rynku kapitałowego setki tysięcy inwestorów indywidualnych. 

MSP odeszło od zasady „od transakcji do transakcji”, a skupiło się na celach, którym mają 

one służyć – zmianach właścicielskich i umocnieniu pozycji Warszawy jako Regionalnego 

Centrum Finansowego. Stworzono całościowy model współpracy z rynkiem, polegający m.in. 

na wsparciu Giełdy Papierów Wartościowych, dialogu z globalnym otoczeniem inwestorskim, 

promocji na świecie polskiego rynku kapitałowego oraz budowie Akcjonariatu 

Obywatelskiego. Działania te przełożyły się m.in. na znaczny wzrost zainteresowania 

globalnych instytucji finansowych Polską, a tym samym intensywny rozwój otoczenia 

giełdowego – firm prawniczych czy banków inwestycyjnych. W ciągu 4 lata zatrudnienie w 

globalnych bankach inwestycyjnych obecnych w Polsce wzrosło 3,5 krotnie. 

MSP działając zgodnie z zasadą „sprzedaż za godziwą cenę, a nie za wszelką cenę” pozyskało 

w czasach zawirowań na światowych rynkach inwestorów bezpośrednich dla setek spółek, 

wzmacniając ich możliwości konkurencyjne, zapewniając im kapitał na rozwój oraz dostęp do 

nowych rynków. Jednocześnie MSP wyraźnie postawiło na wspieranie kluczowych polskich 

przedsiębiorstw, gdzie Skarb Państwa pozostaje profesjonalnym i efektywnym właścicielem. 

Nowe podejście do roli Ministerstwa Skarbu Państwa, wymagało odpowiednich narzędzi. 

Służyły temu zmiany legislacyjne, jak i wprowadzenie na szerszą skalę nowych narzędzi 

finansowych. Opracowane przez MSP projekty legislacyjne dotyczą zarówno ustaw 

5

szczególnych (jak np. „specustawa gazoportowa”, „specustawa atomowa”, czy „ustawa 

kompensacyjna”), jak również zmian wprowadzających narzędzia przyspieszające 

prywatyzację oraz aktywizację nadzoru właścicielskiego. Dzięki temu możliwe było 

usprawnienie wycen oraz zastosowanie na szeroką skalę trybu aukcji publicznej. W 

przypadku transakcji giełdowych, oprócz prywatyzacji w drodze ofert publicznych („Fully 

Maketed Offer” prowadzone na podstawie prospektów emisyjnych) zaczęto stosować i 

rozwinięto narzędzia zbywania mniejszych pakietów akcji spółek publicznych – takie jak 

budowa przyśpieszonej księgi popytu („Accelerated Book Building”) i zlecenia do dyspozycji 

maklera na podstawie algorytmów wyznaczania minimalnych cen sprzedaży. 

Poniżej przedstawiony jest syntetyczny opis najważniejszych efektów działań MSP w 

poszczególnych obszarach. 

1. Prywatyzacja 

� W ciągu ostatnich 4 lat uzyskaliśmy z prywatyzacji prawie 45 mld zł przychodów do 

budżetu oraz blisko 15 mld zł dla samych Spółek. 

� Znaczną część przychodów do budżetu, stanowią transakcje giełdowe, a wśród nich IPO, 

SPO, sprzedaż pakietów akcji czy resztówek. W sumie z tego tytułu pozyskano około 31 

mld zł. 

� Zrealizowano rekordową liczbę projektów prywatyzacyjnych prowadzonych poza 

rynkiem regulowanym. 

� Prywatyzacją pozagiełdową objęto 600 spółek z udziałem Skarbu Państwa, 

zrealizowano ponad 1300 projektów prywatyzacyjnych. Zawarto ok. 420 umów 

prywatyzacyjnych dla prawie 400 spółek, co stanowi ponad 65% wszystkich spółek 

objętych działaniami prywatyzacyjnymi, z wyłączeniem prywatyzacji na rynku 

regulowanym. W sumie zasób Skarbu Państwa zmniejszył się o 623 spółki, 

� Sprzedano blisko 300 resztówek (pakietów w których Skarb Państwa posiada poniżej 

10% akcji lub udziałów w kapitale zakładowym spółki), 

� Z prywatyzacji pozagiełdowej uzyskano 13,4 mld zł przychodów, co stanowi blisko 

30% wszystkich przychodów prywatyzacyjnych, 

� Liczba zrealizowanych pozagiełdowych projektów prywatyzacyjnych stanowi 84% 

wszystkich transakcji. 

2. Regionalne Centrum Finansowe 

� Rozwój rynku kapitałowego największym gospodarczym sukcesem polskiej transformacji 

ustrojowej. 

� MSP od 2008 r. realizuje konsekwentnie politykę wzmocnienia polskiego rynku 

finansowego zgodnie z doktryną programową „Warszawa – Regionalne Centrum 

Finansowe”. Realizacja tej doktryny polega na realizowaniu znacznej ilości transakcji 

prywatyzacyjnych poprzez GPW. Od 2008 r. sfinalizowano szereg przełomowych 

debiutów publicznych i transakcji wtórnych, w tym IPO PZU, PGE, JSW, Tauron Polska 

Energia, Enei, ZAT, LW „Bogdanki” czy GPW, jak też wtórne oferty PGE, PZU, KGHM, 

Bogdanki, Enei, czy Lotosu. Ich wartość to 31 mld zł. Projekty te należą do największych 

tego typu w Europie. 

� 12 z 20 największych transakcji prywatyzacyjnych realizowanych przez GPW miało 

miejsce w ciągu 4 ostatnich lat. 

� Dzięki transakcjom giełdowym w ciągu 4 ostatnich lat kapitalizacja GPW zwiększyła się 

o 120 mld zł. 

6

� Wprowadziliśmy 5 spółek do WIG20: Bogdankę, Tauron, PGE, PZU i JSW. 

� MSP utrzymuje aktywny dialog z największymi przedstawicielami krajowych i 

zagranicznych środowisk inwestorskich. 

� Promujemy GPW jako regionalną platformę emisji kapitałowych wśród potencjalnych 

regionalnych emitentów. MSP było twórcą konferencji „CEE IPO Summit” oraz CEE 

Roadshow. 

� MSP efektywnie zachęca globalne instytucje finansowe do zwiększania stałej obecności 

w Polsce, zgodnie z założeniem, że stała obecność liderów globalnych rynków 

finansowych najbardziej efektywnie przekłada się na zwiększenie płynności/obrotów na 

GPW. 

� Regionalne Centrum Finansowe to nie tylko giełda – to również jej otoczenie. Na 

podstawie danych uzyskanych od banków inwestycyjnych, na koniec 2007 r. 

zatrudnienie w globalnych bankach inwestycyjnych wynosiło 990 osób, w przeciągu 

niespełna 4 lat nastąpił wyraźny wzrost – ponad 3,5 krotny. Część z międzynarodowych 

banków inwestycyjnych w ogóle nie była obecna w Polsce (np. Goldman Sachs, Morgan 

Stanley). Obecnie wszystkie największe instytucje mają swoje biura w Warszawie. MSP 

zwraca szczególną uwagę na rozwój banków inwestycyjnych w segmentach analiz i 

sprzedaży, które realnie zachęcają zagranicznych inwestorów do inwestowania na 

polskim rynku. MSP za jeden z podstawowych warunków współpracy z globalnymi 

partnerami uznało ich obecność instytucjonalną w Warszawie. 

3. Akcjonariat Obywatelski 

� MSP stworzyło kompleksowy program zbliżania ludzi i rynku. To dzięki naszym 

działaniom edukacyjnym oraz promującym rynek, inwestorzy indywidualni przestali być 

niszowym zjawiskiem – stali się jednym z filarów dokańczania transformacji 

ekonomicznej w Polsce oraz budowania siły polskiego rynku. 

� Wzrost liczby rachunków inwestycyjnych. Na koniec września 2011 r. ponad 1,5 mln 

rachunków, to wzrost o 34% w porównaniu z 2009 r. 

� Łącznie w działaniach edukacyjnych realizowanych w ramach programu „Własność to 

odpowiedzialność” wzięło udział ponad 320 tys. osób, a w realizację projektów włączyło 

się prawie 40 organizacji pozarządowych i uczelni wyższych. 

� Akcje pracownicze. 208 tys. uprawnionym pracownikom przekazaliśmy nieodpłatnie 

akcje o wartości nominalnej ponad 1,4 mld zł. Kolejne akcje warte ponad 4 mld zł 

powędrowały w ręce pracowników sektora energetycznego, w procesie konwersji akcji 

4. Bezpieczeństwo gazowe – dywersyfikacja i inwestycje 

� Rada Ministrów upoważniła Ministra Skarbu Państwa do sprawowania nadzoru nad 

budową Terminalu LNG oraz zawarciem kontraktu na dostawy LNG – kontrakt został 

podpisany, a budowa terminalu trwa. 

� Polska buduje pierwszy Terminal LNG w basenie Morza Bałtyckiego (na koniec 2010 r. 

na świecie było 83, w Europie 19). Aby budowa szła sprawniej przygotowano specjalną 

ustawę gazoportową, (weszła w życie 9 czerwca 2009 r.), która przyśpieszyła i uprościła 

wszelkie decyzje administracyjne niezbędne do zakończenia inwestycji na czas. 

Zaangażowano do budowy konsorcjum pracujące zgodnie z najlepszymi światowymi 

standardami. W dorobku tworzących go spółek znajdują się realizacje infrastruktury 

gazowej w Azji, Afryce, Europie, Ameryce Płn. i na Bliskim Wschodzie. Koniec I. etapu ‐ 

2014 r. Polska będzie mogła odbierać 5 mld m 3 gazu rocznie (1/3 zapotrzebowania 

7

kraju). Dostawy zapewni umowa pomiędzy PGNiG i Qatargas z czerwca 2009 r. ‐ 1 mln 

ton LNG rocznie (1,38 mld m 3 ). 

� MSP podjęło działania, dzięki którym ponad 1000 km nowych gazociągów 

przesyłowych, wartych 4 mld zł (wraz z interkonektorami), wartych 3,64 mld zł (z UE: 

881,8 mln zł) zostało prawie 200 km, a 800 km jest w trakcie zaawansowanej realizacji. 

� Gaz łupkowy – decyzjami korporacyjnymi MSP zachęca spółki do angażowania się w 

poszukiwanie złóż gazu łupkowego. Bierzemy czynny udział w spotkaniach 

koordynujących z przedstawicielami firm i administracji krajów, gdzie gaz łupkowy jest 

już wydobywany. 

� Kontrakt katarski – kompleksowość działań – nie tylko budujemy infrastrukturę, ale 

zapewniamy dostawy gazu dla Polski. W chwili otwarcia Terminalu do Polski będzie 

płynął statek z katarskim gazem. Kontrakt zapewni dostawy gazu w wysokości 1 mln 

ton LNG rocznie. 

� Rozbudowujemy naszą infrastrukturę (podziemne magazyny gazu, łączymy nasz system 

gazociągów z systemami innych krajów, rozbudowujemy krajową sieć przesyłową). 

� MSP podjęło działania, których efektem było rozdzielenie technicznego przesyłu gazu, za 

co odpowiedzialna jest spółka OGP GAZ‐System S.A. od obrotu, za co odpowiada PGNiG 

S.A. Dzięki temu nastąpiło wprowadzenie rynkowych zasad konkurencyjności w tym 

obszarze. 

5. Sektor Paliwowy ‐ inwestycje 

� Cztery ostatnie lata to okres inwestycji w sektorze paliwowym, wartości ponad 11 mld 

zł. 

� Grupa Lotos – Program 10+. Program inwestycyjny wartości 5,5 mld zł realizowany w 

celu zwiększenia mocy przerobowej rafinerii w Gdańsku. Skarb Państwa, jako 

większościowy akcjonariusz, wyraził w lutym 2008 r. zgodę na ustanowienie przez Lotos 

zabezpieczeń kredytów na finansowanie realizacji Programu, co umożliwiło zaciągnięcie 

kredytu w wysokości 1,75 mld USD i zakończenie inwestycji w planowanym zakresie i 

zgodnie z harmonogramem, w marcu 2011 r. 

� Inwestycje PKN Orlen obejmują budowę kompleksu petrochemicznego w Płocku i 

Włocławku (PX/PTA), wartego 4 mld zł, oraz nowej instalacji hydroodsiarczania oleju 

napędowego (HON VII) w rafinerii w Płocku, wartej 500 mln zł, 

� Naftoport przejął stanowiska przeładunkowe w Porcie Północnym, zwiększając zdolność 

przeładunkową o 1 mln ton paliw i 11 mln ton ropy naftowej rocznie. 

� Spółka PERN „Przyjaźń” kończy budowę III nitki ropociągu „Przyjaźń”, 

PKN Orlen zakończył budowę rurociągu paliwowego Ostrów Wielkopolski‐Wrocław, 

łączącego bazy magazynowe należące koncernu. Przepustowość rurociągu wynosi 1 mln 

ton rocznie, a jego operatorem jest PERN „Przyjaźń”. 

6. Sektor energetyczny – bezpieczeństwo i inwestycje 

� Pozycje spółek energetycznych budujemy przemyślanymi, biznesowymi decyzjami, 

podwyższając ich kapitały poprzez GPW (PGE – 6 mld zł, Enea, 2 mld zł) czy 

dostosowując model sprzedaży akcji Skarbu Państwa do potrzeb spółek. Spośród 

czterech, nadzorowanych przez MSP grup energetycznych, trzy: Enea S.A., PGE S.A., 

Tauron PE S.A. wprowadziliśmy na warszawski parkiet, a dla Energi szukaliśmy inwestora 

branżowego. Nasze działania łączy jeden cel – budowa silnych spółek energetycznych 

zdolnych do konkurowania ze swoimi europejskimi odpowiednikami. 

8

� Jednym z przykładów biznesowego wykorzystania posiadanych środków przez spółkę 

energetyczną była sierpniowa transakcja zrealizowana przez Tauron, który przejął od 

Vattenfall Górnośląski Zakład Energetyczny. Dzięki połączeniu tych dwóch spółek 

Tauron zyskał m.in. nową wartość w postaci wzrostu bezpieczeństwa energetycznego 

dla obecnych i przyszłych klientów. 

� Z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego ważne jest również poszukiwanie 

nowych źródeł pozyskiwania energii. Przygotowano ustawę o inwestycjach w zakresie 

obiektów energetyki jądrowej oraz inwestycji towarzyszących. To znaczący krok dla 

dywersyfikacji polskich źródeł energii. Ustawa ma jeszcze drugą, bardziej społeczną 

stronę, daje bowiem możliwość dochodzenia wywłaszczonym z nieruchomości pod 

inwestycje z zakresu energetyki jądrowej, na dochodzenie swoich praw przed sądem. Do 

tej pory mogli jedynie starać się o odszkodowanie na drodze administracyjnej, bez szans 

na zakwestionowanie przyznanych w efekcie środków. To przełom w realizacji inwestycji 

na cele publiczne. 

� Aby uporządkować i uprościć struktury organizacyjne poszczególnych grup 

przeprowadziliśmy procesy konsolidacji i restrukturyzacji w sektorze energetycznym. 

Proces konsolidacji dotyczył czterech spółek: Tauron S.A., Energa S.A., PGE S.A oraz 

ENEA S.A. Konsekwencją konsolidacji grup energetycznych była m. in. zamiana akcji 

pracowniczych spółek konsolidowanych (parterowych) na akcje spółek konsolidujących 

(dominujących). Proces konsolidacji w energetyce dał prawo nieodpłatnego nabycia 

akcji 93.115 osobom. 

7. Górnictwo – urynkowienie sektora 

� Lubelski Węgiel Bogdanka S.A. – w czerwcu 2009 r. wprowadziliśmy na warszawski 

parkiet pierwszą kopalnię węgla kamiennego. W wyniku debiutu Spółka pozyskała 528 

mln zł. Całą tę sumę przeznaczono na inwestycje – rozbudowa kopalni na polu Stafanów 

– co pozwoliło na podwojenie wydobycia (w 2010 r. Spółka wydobyła 5,7 mln ton 

węgla). Następnie, aby zwiększyć płynność akcji Spółki w grudniu 2009 r. Skarb Państwa 

sprzedał 5% akcji. Ostatecznie spółka została sprywatyzowana w marcu 2010 r. Akcje 

zaoferowane przez Skarb Państwa zostały nabyte przez wszystkie polskie Otwarte 

Fundusze Emerytalne za 1,1 mld zł. 

� Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. – debiut na GPW 6 lipca 2011 r. Wartość oferty 

publicznej wyniosła 5,37 mld zł. Ponad 168 tysięcy inwestorów indywidualnych złożyło 

zapisy na łączną liczbę około 10,6 mln akcji, czyli na prawie 27% całej oferty. W celu 

zachowania władztwa korporacyjnego w Spółce przez Skarb Państwa, dokonano zmian 

statutu Spółki, które m.in. wprowadziły ograniczenie wykonywania przez akcjonariuszy 

innych niż Skarb Państwa prawa głosu do maksimum 10% głosów w JSW S.A. 

8. Konsolidacja w sektorze chemicznym 

� Minister Skarbu Państwa wspierał oddolną inicjatywę konsolidacji spółek wokół 

Zakładów Azotowych w Tarnowie‐Mościcach S.A. i Zakładów Azotowych Puławy S.A. W jej 

wyniku powstały dwie silne grupy kapitałowe na rynku chemicznym: 

� Grupa Kapitałowa Azoty Tarnów – posiadająca akcje ZAK S.A. oraz Zakładów 

Chemicznych Police S.A., 

� Zakłady Azotowe Puławy S.A. – posiadające udziały Gdańskich Zakładów 

Nawozów Fosforowych Fosfory Sp. z o.o. oraz Azoty‐Adipol S.A. 

9

� Najważniejszym efektem konsolidacji ZAT S.A., ZAK S.A. i ZCh Police S.A. jest powstanie 

największej firmy chemicznej w Polsce o rocznych przychodach na poziomie powyżej 6 

mld zł, o zdolnościach inwestycyjnych na poziomie 2 mld zł; firmy, która ponad 

dwukrotnie zwiększyła wartości kapitałów – z 800 mln zł do 1,8 mld zł. Proces konsolidacji 

został poprzedzony procesem restrukturyzacji w Policach, dzięki któremu spółka 

odzyskała równowagę finansową i pozycję konkurencyjną. 

� Dzięki wsparciu właścicielskiemu Ciech S.A. sfinalizował największy w swojej historii 

proces restrukturyzacji, dzięki któremu pozyskał z wpływów i oszczędności 545,9 mln zł, 

co stanowi prawie 83% kwoty zaplanowanej do osiągnięcia przed końcem 2014 r. 

Zakończył również spłatę 400 mln zł zadłużenia, i tym samym wypełnił istotne 

zobowiązania wynikające z umowy zawartej z bankami finansującymi. W lutym 2011 r. 

Ciech podpisał z bankami umowę kredytową dotyczącą refinansowania zadłużenia. Banki 

udostępniły Spółce kredyty na refinansowanie i finansowanie bieżącej działalności w 

łącznej wysokości ok. 795 mln zł. Kredyt został udzielony na preferencyjnych warunkach, 

umożliwiających obniżenie kosztów finansowych w przyszłości nawet o kilkadziesiąt mln zł 

w skali roku. 

� W 2012 r. branża chemiczna będzie gotowa na prywatyzację. 

� Branża znacznie poprawiła wyniki finansowe na przestrzeni lat 2008‐2011. 

9. Podjęcie spraw trudnych i „nie do rozwiązania” 

� Dzięki zakończeniu międzynarodowych sporów Polska pokazała, że jest stabilną 

gospodarką, w której można robić bezpieczne interesy, a spory rozwiązywać zgodnie z 

globalnymi standardami. 

� Odbudowano zaufanie zagranicznych inwestorów do polskiego rynku. 

� Skarb Państwa uniknął miliardowych odszkodowań, których ciężar musiałaby ponieść 

polska gospodarka. 

� W ciągu czterech ostatnich lat zakończyliśmy spory m.in. z: 

� Eureko – spór dotyczył prywatyzacji PZU S.A. i pozostawienia pakietu 

kontrolnego w rękach Skarbu Państwa. Decyzja o sprzedaży akcji PZU 

holenderskiej spółce Eureko B.V. podjęta została w 1999 r. Efektem 

zakończonego sporu był debiut PZU w maju 2010 r. i odzyskanie przez Skarb 

Państwa kontroli nad Spółką, 

� Vivendi – spór wokół praw udziałowych Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. Na 

mocy wypracowanej ugody Skarb Państwa uzyskał zrzeczenie się roszczeń 

inwestorów zagranicznych na łączną kwotę ok. 34 mld zł oraz zaspokojenie 

wierzytelności przysługującej mu względem Elektrimu w wysokości 389,9 mln zł, 

� Nordzucker – spór dotyczył odszkodowania za odstąpienie od sprzedaży kilku 

polskich cukrowni w toku prywatyzacji polskiego sektora cukrowego w latach 

2000‐2001. W wyroku końcowym trybunał arbitrażowy oddalił wszelkie 

roszczenia odszkodowawcze Nordzucker AG oraz nakazał inwestorowi zwrócić 

stronie polskiej część poniesionych przez nią kosztów arbitrażu. 

� Likwidacja Nafty Polskiej – zapowiadana jeszcze w 2006 r., jest kolejnym dowodem na to, 

że nie ma kwestii nie do rozwiązania. NP została zlikwidowana 1 kwietnia 2011 r. 

� Założycielem Nafty Polskiej S.A. oraz właścicielem 100% akcji był Skarb Państwa. 

Podstawowym zadaniem Spółki była realizacja rządowych programów 

restrukturyzacji i prywatyzacji sektora Wielkiej Syntezy Chemicznej oraz sektora 

naftowego, przyjętych przez Radę Ministrów 12 listopada 2003 r., 

10

� Postawienie Spółki w stan likwidacji miało bezpośredni związek ze 

zrealizowaniem przez Naftę Polską S.A. strategicznych celów, jak przeniesienie 

na Skarb Państwa posiadanych przez siebie akcji PKN Orlen S.A. i Grupy Lotos 

S.A. (22 lipca 2009 r.) oraz udziałów Operatora Logistycznego Paliw Płynnych Sp. 

z o.o. (30 grudnia 2008 r.). 

� W 2009 r. uruchomiono proces likwidacji spółki Chemia Polska. Chemia Polska Sp. z o.o. 

wchodziła w skład tzw. „trójkąta gwarancyjnego” stworzonego przez byłego Ministra 

Współpracy Gospodarczej z Zagranicą Jacka Buchacza. W wyniku przeprowadzonych 

kolejnych operacji kapitałowych oraz podwyższeń kapitału zakładowego Chemii Polskiej 

Sp. z o.o. i MKG Sp. z o.o. podstawową strukturę właścicielską tych firm wyznaczał 

łańcuch wzjamenych powiązań kapitałowych, w którym jedna spółka była 

większościowym udziałowcem kolejnej. 

� Opisany układ powiązań oznaczał, że Skarb Państwa, pomimo przekazania 

kapitału potrzebnego do powstania trzech Spółek, praktycznie utracił nad nimi 

kontrolę. Wszystkie istotne decyzje zapadające na Walnych Zgromadzeniach tych 

spółek wymagały zgody nie Skarbu Państwa a pozostałych wspólników, 

reprezentowanych przez Zarząd odpowiedniej Spółki posiadającej pakiet 

kontrolny (obecnie na skutek uprzywilejowania udziałów Skarbu Państwa co do 

głosu na Zgromadzeniach Wspólników spółek, posiada on kontrolę nad ich 

majątkiem). 

� Podstawą podjęcia decyzji o likwidacji Chemii Polskiej były zalecenia Najwyższej 

Izby Kontroli dotyczące powiązań, które z powodzeniem można nazwać 

patologicznymi oraz spraw korporacyjnych. 

� Prywatyzacje ciągnące się latami 

� Zakłady Tytoniowe w Lublinie (w ciągu 16 lat cztery próby, dopiero piąta w 2010 

r. udana), 

� Sklejka Pisz (w ciągu 9 lat trzy próby, dopiero w 2010 r. czwarta udana), 

� Uzdrowiska – nie było woli politycznej do ich prywatyzacji. W 2010 r. MSP 

sprywatyzowało 8: Kraków‐Swoszowice, Ustka, Solanki Inowrocław, Ustroń, 

Połczyn, Zespół Uzdrowisk Kłodzkich, Cieplice i Wieniec; w 2011 r. Uzdrowisko 

Przerzeczyn i Uzdrowisko Świeradów‐Czerniawa. Parafowano umowy sprzedaży 

uzdrowisk: Konstancin, Iwonicz, Wysowa oraz Kamień Pomorski. Prywatyzację 

spółek uzdrowiskowych odblokował "Plan Prywatyzacji 2008‐2011”. Narodowy 

Fundusz Zdrowia, który ma obowiązek kontraktowania świadczeń w trybie 

publicznym, kieruje się jakością świadczenia i jego ceną, nie zaś strukturą 

własnościową akcjonariatu spółki uzdrowiskowej. 

� Krajowa Spółka Cukrowa – rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie programu 

prywatyzacji KSC S.A. oraz trybu zbywania akcji Spółki plantatorom buraków 

cukrowych oraz pracownikom weszło w życie 7 lat temu – 30 listopada 2004 r. 

10. Postępowanie kompensacyjne w stoczniach w Gdyni i Szczecinie 

� Do stoczni wróciło życie gospodarcze. Wrócił rentowny biznes. 

� Wszystkie istotne dla produkcji stoczniowej obszary aktywów byłej Stoczni Gdynia, w 

tym „serce stoczni” – suchy dok i suwnica – znalazły nabywców. Obecnie na terenie 

byłej Stoczni Gdynia realizowane są projekty z zakresu budowy nowych statków, 

remontów i napraw jednostek pływających, produkcji konstrukcji stalowych, 

realizowane są również zamówienia m.in. z sektora offshore wind power oraz oil&gas. 

11

� Na terenie stoczni działa obecnie m.in. Crist S.A., Nauta S.A., Energomontaż Północ S.A., 

Gafako Sp. z o.o., Euromal Sp. z o.o., Grupa Remontowa S.A., Grupa Vistal S.A. oraz 

Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna Sp. z o.o. 

� Firmy te zatrudniają ponad 3000 osób, w tym byłych pracowników stoczni. 

� Towarzystwo Finansowe Silesia, które nabyło kluczowe składniki majątku byłej stoczni w 

Szczecinie, przygotowało plan aktywizacji tych terenów, o wartości ok. 260 mln zł. 

� Podpisanych jest blisko 30 umów na dzierżawę obszarów po stoczni w Szczecinie; 

prowadzone są również rozmowy z kolejnymi zainteresowanymi i inwestorami. 

11. Nadzór właścicielski ‐ standardy 

� Profesjonalizacja – po raz pierwszy w historii MSP zaczęło organizować jawne konkursy 

do rad nadzorczych spółek Skarbu Państwa. Od początku obowiązywania zarządzenia 

regulującego te kwestie ogłosiliśmy 500 konkursów, w wyniku których w radach 

nadzorczych zasiadło blisko 850 osób. 

� MSP przygotowało projekt tzw. „ustawy o nadzorze”, zgodnie z którym kontrola Skarbu 

Państwa miałaby zostać utrzymana nad 20 do 25 spółkami, działającymi w 

strategicznych sektorach gospodarki, a członków do rad nadzorczych kluczowych spółek 

rekomendowałoby apolityczne ciało ‐ Komitet Nominacyjny. 

� Duży nacisk położono również na systematyczne podnoszenie jakości zarządzania, w tym 

poprzez szkolenia Board Academy – Akademię Najwyższych Standardów. Jest to cykl 

spotkań z przedstawicielami zarządów i rad nadzorczych największych spółek Skarbu 

Państwa dotyczący kluczowych wyzwań, które stoją przed państwowymi spółkami, 

pełniącymi role liderów gospodarczych. 

� Odpolityczniono zarządy kluczowych spółek Skarbu Państwa, konsekwentnie realizując 

obowiązek przeprowadzania postępowań konkursowych. 

� Realizując politykę dywidendową najważniejsza była analiza potrzeb inwestycyjnych i 

realnych możliwości spółki w oparciu o wypracowany zysk. Dywidenda pobierana była z 

ok.12% spółek. 96% ogólnej sumy dywidend pochodziło od 2% spółek w nadzorze MSP. 

12. Zmiany w Ministerstwie Skarbu Państwa – struktura 

� Rozdzielenie skupionych w jednym departamencie działań związanych z nadzorem nad 

spółkami z udziałem Skarbu Państwa i prywatyzacją. 

� Stwierdzono potrzebę efektywniejszego poszukiwania i lepszej współpracy z 

potencjalnymi inwestorami. W tym celu utworzono dwa departamenty: Departament 

Prywatyzacji prowadzący prywatyzację uwzględniającą wszystkie obowiązujące tryby 

prywatyzacji oraz Departament Rynków Kapitałowych odpowiadający za prywatyzację 

„giełdową”. 

� Wydzielono Departament Nadzoru Właścicielskiego, Departament Spółek Kluczowych 

� Utworzono komórkę odpowiedzialną za restrukturyzację – Departament Restrukturyzacji. 

� Na wzór „pasa transmisyjnego” Departament Restrukturyzacji po zakończeniu procesów 

naprawczych w spółkach przekazuje je do Departamentu Nadzoru, który sprawuje nadzór 

nad działalnością spółek przygotowywanych do prywatyzacji. Procesy poszukiwania 

inwestorów i przeprowadzanie prywatyzacji ma miejsce w Departamencie Prywatyzacji, 

natomiast przeprowadzanie pierwotnych i wtórnych ofert publicznych w Departamencie 

Rynków Kapitałowych. 

� Utworzono Departament Relacji Inwestorskich, którego zadaniem jest promowanie 

procesów prywatyzacji oraz współpraca z potencjalnymi inwestorami m.in. poprzez 

12

organizację roadshow inwestorskich i filed‐tripów, a także takich wydarzeń jak CEE IPO 

Summit czy CEE IPO Radshow. 

� Pomimo intensywniejszych działań resortu niż miało to miejsce w poprzednich latach, 

MSP zeszło do poziomu zatrudnienia poniżej tego z 2007 r., zmniejszając liczbę etatów o 

blisko 10% (53,5 etatów). 

� Resort skarbu podjął działania mające na celu wygospodarowanie oszczędności w 

funkcjonowaniu samego ministerstwa. W 2010 r. rozpoczął pierwszy w historii 

administracji rządowej najem samochodów. Przykładem dalszej optymalizacji kosztów 

MSP była zmiana operatora telefonów i instalacja centrali cyfrowej, co przełożyło się na 

ograniczenie kosztów połączeń. Wdrożono także usługę centralnego systemu drukowania, 

co przyczyniło się do znaczącego obniżenia kosztów związanych z wydrukiem. 

13. Grupa Bumar – narodowy koncern zbrojeniowy 

� Jako właściciel największej polskiej firmy zbrojeniowej Ministerstwo Skarbu, jest 

współodpowiedzialne za konsolidację w ramach „Strategii konsolidacji i rozwoju 

przemysłowego potencjału obronnego w latach 2007‐2012”. 

� Aktywnie działamy na rzecz zakończenia procesu. MSP konsekwentnie wnosiło spółki z 

sektora do Bumaru umacniając, zgodnie ze Strategią rządową, pozycję Bumaru, jako 

narodowego koncernu zbrojeniowego. 

� We wrześniu 2011 r. pomiędzy MSP i Bumarem zawarta została umowa w sprawie 

wsparcia niebędącego pomocą publiczną, udzielonego na przeprowadzenie prac 

badawczo–rozwojowych i wdrożeniowych, warta blisko 380 mln zł. Dzięki tej umowie 

Bumar będzie mógł zrealizować 15 projektów o istotnym znaczeniu dla bezpieczeństwa 

państwa w zakresie uzbrojenia i sprzętu wojskowego. 

14. Realizacja koncepcji społecznej prywatyzacji sektora rolno‐spożywczego 

� Szczególny nacisk położyliśmy na prywatyzację społecznościową i zaktywizowanie w tym 

procesie udziału plantatorów, rolników i pracowników spółek z sektora rolno‐ 

spożywczego. 

� Tworząc „Koncepcję Prywatyzacji Sektora Rolno‐Spożywczego” braliśmy pod uwagę 

specyfikę spółek branży oraz potrzeby środowisk rolniczych i plantatorskich. 

� Decyzje podjęte w tym zakresie dotyczą ponad 400 tys. osób uprawnionych. 

� Jedną ze szczególnych spółek z tego sektora jest Krajowa Spółka Cukrowa S.A., której 

prywatyzacja prowadzona jest w oparciu o specjalną ustawę. Podobną strategię 

prywatyzacji, stosujemy w przypadku 8 rynków rolnych i 4 spółek zajmujących się 

hodowlą i rozrodem zwierząt. We wszystkich tych podmiotach trwają procesy 

prywatyzacyjne. 

� Po znowelizowaniu rozporządzenia 13.07.2011 r. i opublikowaniu prospektu emisyjnego 

KSC S.A. 20.09.2011 r. rozpoczął się proces zbywania akcji Spółki, na rzecz pracowników i 

plantatorów buraków cukrowych związanych ze Spółką umowami kontraktacji, na 

zasadach preferencyjnych. 

15. Uzdrowiska – prywatyzacja i inwestycje 

� Sprywatyzowaliśmy 10 uzdrowisk. 

� W prywatyzowanych uzdrowiskach wynegocjowaliśmy zobowiązania inwestycyjne na 

łączna kwotę blisko 80 mln zł. 

13

� Rozumiejąc potrzebę rozwoju polskich uzdrowisk, idącego często w parze z brakiem 

kapitału na ten rozwój, o połowę zmniejszyliśmy liczbę spółek z tego sektora 

wyłączonych z prywatyzacji. 

� W ten sposób stworzyliśmy, działającym w warunkach ostrej konkurencji, uzdrowiskom 

możliwość pozyskania inwestora, który odpowiednio je doinwestuje, a dzięki temu 

spółki utrzymają markę wypracowywaną przez lata. 

� Warto także pamiętać, że Narodowy Fundusz Zdrowia, który ma obowiązek 

kontraktowania świadczeń, kieruje się jakością usług i jego ceną, nie zaś strukturą 

własnościową. Dlatego sprywatyzowanie uzdrowisk nie wpłynie na ograniczenie 

Polakom dostępu do lecznictwa uzdrowiskowego, wręcz przeciwnie, podniesie jakość i 

zakres świadczonych usług. 

16. Sektor farmaceutyczny – prywatyzacja i inwestycje 

� Ministerstwo Skarbu Państwa (bezpośrednio lub poprzez Polski Holding Farmaceutyczny) 

sprzedało akcje dziesięciu spółek z sektora farmaceutycznego. Były to zarówno transakcje 

sprzedaży całych spółek, jak Polfa Pabianice czy Cefarm Rzeszów, jak również pakiety 

resztówkowe – 2,73% GlaxoSmithKline Pharmaceuticals S.A., czy 0,08% Cefarmu Zielona 

Góra. 

17. Komunalizacja – współpraca z samorządami 

� 71 spółek przekazaliśmy nieodpłatnie na rzecz samorządów. 

� Dlaczego w niektórych przypadkach decydujemy się na komunalizację, a nie 

prywatyzację? Są spółki, które działają najbliżej lokalnych społeczności. W takich 

przypadkach to samorządy najlepiej wiedzą, co w danym momencie jest najbardziej 

potrzebne mieszkańcom czy zmiana tras kursowania PKS‐ów, czy może wybudowanie 

kanalizacji w gminie. 

18. Właściwe gospodarowanie majątkiem Skarbu Państwa 

� Od 2009 r. Minister Skarbu Państwa gospodaruje zasobem nieruchomości Skarbu Państwa 

przeznaczonym na potrzeby ponad 100 instytucji administracji państwowej i rządowej. 

MSP opracowało i wdrożyło procedurę sprzedaży nieruchomości, w oparciu o które 

funkcjonują rządowe ośrodki wypoczynkowe – sprzedany został ośrodek w Karpaczu 

(styczeń 2011 r.), a na rzecz samorządu przekazane zostały: Meduza w Kołobrzegu (maj 

2009 r.), Rybaczówka w Turawie (marzec 2011 r.), Kormoran w Łańsku (maj 2011 r.). 

Trwają prace nad zmianami właścicielskimi w kolejnych ośrodkach. 

� Skarb Państwa jest największym właścicielem komercyjnych spółek z sektora 

nieruchomości. Wzorem sektora energetycznego MSP zrealizowało proces konsolidacji 

części spółek nieruchomościowych, a następnie planuje wprowadzenie holdingu na 

Giełdę Papierów Wartościowych. Grupa PHN S.A. będzie jedną z największych 

komercyjnych spółek zarządzających nieruchomościami w regionie Europy Środkowo‐ 

Wschodniej. 

� MSP przygotowało i zaproponowało urzędom administracji rządowej wynajmującym 

lokale wspólne zamówienie na najem powierzchni biurowych co powinno przynieść 

znaczne oszczędności. 

14

19. Totalizator Sportowy – wybór operatora i rozwój wyścigów konnych 

� Objęliśmy specjalnym nadzorem proces wyboru operatora gier losowych dla 

Totalizatora Sportowego na kolejnych 7 lat. 

� Celem jaki sobie wyznaczyliśmy było wzmocnienie przejrzystości realizacji kluczowego, z 

punktu widzenia milionów użytkowników gier losowych oraz samej spółki, zadania. 

� Obecna umowa została zawarta na korzystniejszych dla Totalizatora Sportowego 

warunkach, których efektem będzie zmniejszenie kosztów ponoszonych przez Spółkę o 

ok. 800 mln zł w ciągu 7 lat, ograniczenie wyłączności obecnego operatora na 

świadczone usługi i dostawy sprzętu, oparcie zabezpieczenia wykonania umowy na 

gruncie prawa polskiego. 

20. Agencja Rozwoju Przemysłu – poprawa konkurencyjności przedsiębiorstw 

� W latach 2010‐2011 MSP wniosło do Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. 26 spółek. Kapitał 

zakładowy ARP S.A. został podwyższony o 1.556.128.000 zł. 

� Co roku do Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców trafia część przychodów z 

prywatyzacji. Od 2008 r. trafiło tam 3,45 mld zł. 

� W przeciągu 4 lat 28 spółek pozyskało środki z Funduszu Restrukturyzacji 

Przedsiębiorców. 

21. Realizacja rekompensat zabużańskich 

� Wypłacono 40 562 rekompensaty na kwotę 1,8 mld zł. 

� W październiku 2008 r. w MSP uruchomiony został jednolity ogólnokrajowy System 

Informatyczny Rejestrów (SIR) łączący zadania wojewodów, Ministra Skarbu Państwa i 

Banku Gospodarstwa Krajowego, wynikające z ustawy zabużańskiej. W ciągu kilku 

miesięcy umożliwił on likwidację kolejki osób oczekujących na wypłatę rekompensat. 

Czas oczekiwania na realizację wniosku skrócił się z 12 miesięcy do półtora miesiąca. 

15

Plan Prywatyzacji 

2008‐2011

Temat: Plan Prywatyzacji 2008‐2011 

Kwestie: Syntetyczne zestawienie zasad, celów i wytycznych, jakimi kierowało się MSP w latach 2008‐ 

2011. 

Spis treści: 

• W skrócie 19 

• Przygotowanie podstaw strukturalnych i prawnych 20 

• Promocja prywatyzacji 22 

� Spotkania Członków Kierownictwa z potencjalnymi inwestorami 22 

� Międzynarodowe wydarzenia inwestorskie 23 

� Promocja prywatyzacji i polskiego rynku kapitałowego w mediach 25 

� Działania edukacyjne 26 

• Prywatyzacja pozagiełdowa 28 

� Tryby prywatyzacji 28 

� Projekty „długotrwające”– ostatecznie zakończone w tej kadencji 33 

• Prywatyzacja giełdowa 33 

� Rynek oparty na 4 filarach 33 

� Debiuty giełdowe 35 

� Pozostałe, najważniejsze transakcje giełdowe 38 

• Otoczenie inwestorskie 41 

• Rekomendacje na przyszłość 42 

18



2011. 

W skrócie: 

Plan Prywatyzacji na lata 2008‐2011 jest realizacją obietnicy Premiera Donalda Tuska zawartej w 

expose z 23 listopada 2007 r.: 

„(...) Nie ma lepszego zabezpieczenia przed ingerowaniem polityków w zarządzanie spółkami, niż 

realne zwiększenie konkurencyjności polskich firm i polskiej gospodarki, a to uzyskamy w drodze 

mądrej, szybkiej i dynamicznej prywatyzacji.” 

Celem Planu Prywatyzacji było znalezienie do końca 2011 r. inwestorów, dla jak największej liczby 

spółek tak, by doprowadzić do zakończenia trwającego od 20 lat procesu transformacji własnościowej 

w Polsce i osiągnięcie stopnia udziału sektora publicznego w tworzeniu Produktu Krajowego Brutto 

Polski charakterystycznego dla krajów wysoko uprzemysłowionych i rozwiniętych (przykładowo 

średnia Unii Europejskiej to 5% do 8%, w Stanach Zjednoczonych Ameryki udział podmiotów 

państwowych w gospodarce wynosi 2%, w Europie Zachodniej ‐ we Francji 5%, dla porównania w 

Polsce jest to nadal aż 20%). 

Prywatyzacja, skuteczniejsza niż dotychczas, okazała się możliwa dopiero po: 

1. Odblokowaniu procedur, które polegało na uporządkowaniu istniejącej struktury 

własnościowej oraz przyjęciu rozwiązań prawnych upraszczających proces prywatyzacji. 

2. Przyjęciu założenia, że prywatyzacja poprzez giełdę powinna być priorytetowym kierunkiem 

działań prywatyzacyjnych i jest prowadzona według najlepszych międzynarodowych 

standardów, przyczyniając się do realizacji jednej z misji procesu prywatyzacji – umacniania 

pozycji Warszawy, jako Regionalnego Centrum Finansowego w regionie Europy Środkowo– 

Wschodniej, z wiodącą rolą warszawskiej Giełdy Papierów Wartościowych. 

3. Podjęciu wysiłku budowania szerokiego zrozumienia społecznego dla prywatyzacji poprzez 

określenie jasnych zasad i czytelnego harmonogramu prywatyzacji, całkowitej 

transparentności działań oraz szeroko zakrojonych akcji edukacyjnych na temat własności 

prywatnej, prywatyzacji i giełdy oraz ich znaczenia dla rozwoju gospodarczego państwa. 

Działania MSP w zakresie promocji procesów prywatyzacyjnych ujętych w 4‐letnim Planie 

Prywatyzacji oraz w zakresie promocji Warszawy, jako Regionalnego Centrum Finansowego polegały 

na dotarciu z ofertą prywatyzacyjną w sposób bezpośredni i pośredni do grona decydentów w 

zakresie lokowania inwestycji, przy jednoczesnym zdefiniowaniu pięciu grup adresatów tych działań, 

tj.: akcjonariat obywatelski, akcjonariat pracowniczy, inwestorzy krajowi i instytucjonalni, inwestorzy 

zagraniczni oraz emitenci zagraniczni. Promocja prywatyzacji wspierana była także budowaniem 

pozytywnych relacji ze środowiskiem inwestorów kapitałowych krajowych i zagranicznych, a także 

działaniami edukacyjnymi skierowanymi do ogółu opinii publicznej (program edukacyjny „Własność 

to odpowiedzialność”), jak i inwestorów indywidualnych (program edukacyjny „Akcjonariat 

Obywatelski – Inwestuj Świadomie”). 

19



2011. 

Przygotowanie podstaw strukturalnych i prawnych: 

� Ministerstwo Skarbu Państwa jest instytucją, której misja to zakończenie transformacji 

gospodarczej, którą Polska rozpoczęła na początku lat 90. Temu celowi służy 

dokończenie procesu prywatyzacji. 

� Kraje postkomunistyczne wypracowały swoje modele prywatyzacji – model polski 

zaprezentowany w „Planie Prywatyzacji 2008‐2011”, jako priorytet przyjął tryb 

sprzedaży akcji Skarbu Państwa za pośrednictwem Giełdy Papierów Wartościowych. 

29 maja 2008 r. Minister Aleksander Grad, podczas konferencji „Warsaw CEE Financial 

Hub”, przedstawił plan prywatyzacji sektora państwowego poprzez Giełdę Papierów 

Wartościowych, tym samym formalizując ideę Warszawy, jako Regionalnego Centrum 

Finansowego. 

� Realizacja idei Regionalnego Centrum Finansowego, to m.in. przyjęcie przez Skarb 

Państwa roli jednego z największych animatorów polskiego rynku kapitałowego, nie 

tylko wprowadzającego nowe spółki na warszawski parkiet, ale również 

zarządzającego aktywami tych już notowanych. To również stworzenie całościowego 

modelu współpracy z rynkiem, opartego na odrzuceniu podejścia „od transakcji do 

transakcji”. 

� Tym celom służyła zmiana struktury organizacyjnej Ministerstwa Skarbu Państwa: 

� Uznano za nieefektywne łączenie w jednym departamencie działań związanych 

z prywatyzacją i nadzorem nad spółkami z udziałem SP, 

� Stwierdzono potrzebę efektywniejszego poszukiwania i lepszej współpracy z 

potencjalnymi inwestorami. W tym celu utworzono dwa departamenty 

prywatyzacji: Departament Prywatyzacji prowadzący prywatyzację 

uwzględniającą wszystkie obowiązujące tryby prywatyzacji oraz Departament 

Rynków Kapitałowych przeprowadzający prywatyzację „giełdową”, 

� Wydzielono Departament Nadzoru Właścicielskiego, Departament Spółek 

Kluczowych i Departament Restrukturyzacji, 

� Na wzór „pasa transmisyjnego” Departament Restrukturyzacji po zakończeniu 

procesów naprawczych w spółkach przekazuje je do Departamentu Nadzoru, 

który sprawuje nadzór nad działalnością spółek przygotowywanych do 

prywatyzacji. Procesy poszukiwania inwestorów i przeprowadzanie 

prywatyzacji ma miejsce w Departamencie Prywatyzacji, natomiast 

przeprowadzanie pierwotnych i wtórnych ofert publicznych w Departamencie 

Rynków Kapitałowych, 

� Utworzono Departament Relacji Inwestorskich, którego zadaniem jest 

promowanie procesów prywatyzacji oraz współpraca z potencjalnymi 

inwestorami, zgodnie z najwyższymi rynkowymi standardami. 

� Wprowadzone zmiany organizacyjne pozwoliły m.in. na: 

� Skrócenie czasu trwania procesów prywatyzacyjnych poprzez zmiany procedur 

wewnętrznych, w tym np. opracowanie wzoru umowy prywatyzacyjnej, 

� Wzmocnienie transparentności projektów prywatyzacyjnych poprzez wyraźne 

oddzielenie zadań realizowanych w zakresie nadzoru właścicielskiego od 

prowadzenia procesów prywatyzacji, 

Misja 

Polski model 

prywatyzacji 

Idea 

Regionalnego 

Centrum 

Finansowego 

Zmiana 

struktury MSP 

Efekty zmiany 

struktury 

20



2011. 

� Przyspieszenie i usprawnienie procesów prywatyzacji poprzez oddzielenie 

nadzoru właścicielskiego nad spółkami od ich prywatyzacji, 

� Usprawnienie przepływu informacji i ujednolicenie procedur prywatyzacyjnych 

poprzez koncentrację procesów prywatyzacyjnych w dwóch departamentach 

oraz oddzielenie prywatyzacji pozagiełdowej od sprzedaży akcji na rynku 

regulowanym, 

� Zmniejszenie liczby etatów o około 17,5% w związku ze zmniejszającą się liczbą 

spółek w nadzorze Ministra Skarbu. 

� Model „Regionalnego Centrum Finansowego” oparty jest o zasadę obowiązującą na 

globalnych rynkach finansowych, nieinwazyjności państwa, będącego akcjonariuszem 

spółek publicznych. Zgodnie z powyższą zasadą rozwój rynków powinien być jednym z 

najważniejszych zadań państwa – państwo powinno być gwarantem obecności spółek 

na giełdzie, jednak co do sprawowania funkcji właścicielskich powinno być tylko 

jednym z akcjonariuszy. 

� Nowe podejście do prywatyzacji wymagało odpowiednich narzędzi. Służyły temu 

zmiany legislacyjne. jak i wprowadzenie na szerszą skalę nowych narzędzi 

finansowych. Opracowane przez MSP projekty legislacyjne dotyczą zarówno ustaw 

szczególnych (jak np. „specustawa gazoportowa”, „specustawa atomowa”, czy 

„ustawa kompensacyjna”), jak również zmian wprowadzających narzędzia 

przyspieszające prywatyzację oraz aktywizację nadzoru właścicielskiego: 

� Rozszerzono katalog trybów zbywania akcji należących do Skarbu Państwa, w 

tym zwiększano możliwości wykorzystania aukcji ogłoszonej publicznie, 

obniżono koszty oraz przyspieszono procesy prywatyzacyjne, dzięki zmianom 

w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji, 

� Umożliwiono wyznaczanie realnej wartości rynkowej zbywanych spółek, 

poprzez wprowadzenie mechanizmu obniżania ceny wywoławczej do 15% w 

przypadku wcześniejszego niepowodzenia w trybie aukcji lub przetargu oraz 

wprowadzenie rozwiązania pozwalającego wyznaczać minimalną cenę 

wywoławczą w aukcji na poziomie poniżej wartości księgowej, 

� Uelastyczniono przeprowadzanie analiz przedprywatyzacyjnych poprzez 

zmianę katalogu obligatoryjnych analiz, dostosowanie ich zakresu do 

poszczególnych spółek oraz umożliwienie dokonywania wyceny przez Ministra 

Skarbu Państwa, bez konieczności ich zlecania firmom doradczym, 

� Zwiększono jawność i przejrzystość procesów prywatyzacyjnych poprzez 

wprowadzenie kart prywatyzacji dostępnych na stronie internetowej MSP, 

� Opracowano tzw. „ustawę o nadzorze”, (nieuchwaloną przez Sejm poprzedniej 

kadencji), dzięki której możliwe byłoby wprowadzenie jednolitych i 

efektywnych mechanizmów wykonywania przez Skarb Państwa uprawnień 

korporacyjnych w spółkach z udziałem Skarbu Państwa. Zgodnie z zasadą 

nieinwazyjności ustawa przewidywała również, że kontrola Skarbu Państwa 

zostanie utrzymana nad grupą 20 do 25 spółek działających w strategicznych 

sektorach gospodarki, 

� Oprócz prywatyzacji w drodze ofert publicznych („Fully Maketed Offer” 

prowadzone na podstawie prospektów emisyjnych) zaczęto stosować i 

rozwinięto narzędzia zbywania mniejszych pakietów akcji spółek publicznych – 

takie jak budowa przyśpieszonej księgi popytu („Accelerated Book Building”) i 

zlecenia do dyspozycji maklera na podstawie algorytmów wyznaczania 

Zasada 

„nieinwazyjności” 

Zmiany 

legislacyjne 

Narzędzia 

przyspieszające 

prywatyzację 

Cena 

wywoławcza w 

aukcji 

Analizy 

Karty 

Prywatyzacji 

FMO i ABB 

21



2011. 

minimalnych cen sprzedaży. 

Promocja Prywatyzacji: 

Spotkania Członków Kierownictwa z potencjalnymi inwestorami 

1. Inwestorskie roadshow (zagraniczne) – zorganizowano szereg zagranicznych misji 

inwestorskich na szczeblu Ministra Skarbu Państwa. 

� W listopadzie 2008 r. przeprowadzono prezentację oferty prywatyzacyjnej dla 

inwestorów w krajach Zatoki Perskiej (3‐5 listopada 2008 r.), obejmującą cykl spotkań 

z potencjalnymi inwestorami w Arabii Saudyjskiej, Katarze i Kuwejcie 

reprezentującymi między innymi Ministerstwo Finansów, Gospodarki, Handlu, Izby 

Handlu i Przemysłu, Kuwait Investment Authority i Qatar Investment Authority. 

� W 2009 r. odbyły się spotkania z inwestorami w Londynie (25‐26 lutego 2009 r.), Tokio 

i Singapurze (20‐24 lutego 2009 r.), Zjednoczonych Emiratach Arabskich (14‐16 marca 

2009 r.; spotkania w Abu Dhabi oraz w Dubaju) i Stanach Zjednoczonych Ameryki (03‐ 

10 grudnia 2009 r.; spotkania w Nowym Jorku, Bostonie, San Francisco i 

Waszyngtonie). W londyńskim City Minister Skarbu spotkał się z przedstawicielami 

europejskich, amerykańskich i azjatyckich inwestorów instytucjonalnych. Podczas 

połączonej wizyty Ministra Skarbu w Azji, w Japonii i Singapurze, odbyły się spotkania 

m.in. z przedstawicielami rządu Japonii (MLIT – Ministry of Land, Infrastructure, 

Transport and Tourism, METI – Ministry of Economy, Trade and Industry), Prezesem 

Tokijskiej Giełdy Papierów Wartościowych oraz z przedstawicielami Nomura Group i 

japońskich firm energetycznych. W trakcie dwudniowej wizyty Ministra Skarbu w ZEA 

odbyły się spotkania z przedsiębiorcami potencjalnie zainteresowanymi polskimi 

firmami z branż m.in.: chemicznej, elektroenergetycznej, finansowej, kopalni węgla 

kamiennego, pasażerskiego transportu lotniczego, instytucji finansowych, przemysłu 

stoczniowego, branży uzdrowiskowej, hotelowej i turystycznej. Podczas tygodniowej 

wizyty w USA, Minister Skarbu spotkał się z kluczowymi przedstawicielami ok. 50 

funduszy inwestycyjnych. 

� W latach 2010 – 2011 Minister Skarbu Państwa odbył wizyty inwestorskie do Wielkiej 

Brytanii (Londyn), Francji (Paryż), do krajów Zatoki Perskiej (Katar, Kuwejt, ZEA), 

Skandynawii (Oslo, Sztokholm), Hiszpanii, Stanów Zjednoczonych Ameryki i Chin. 

Wizyta w Chinach (spotkania w Pekinie i Hongkongu, styczeń 2011 r.) dała możliwość 

odbycia spotkań z przedstawicielami kilkunastu instytucji, w tym funduszy 

inwestycyjnych oraz inwestorem planującym duże zaangażowanie kapitałowe w 

Polsce. Roadshow promowało polską ofertę prywatyzacyjną zarówno w kontekście 

branżowych projektów prywatyzacyjnych, jak i tych przeprowadzanych przez rynek 

kapitałowy. 

� Odbyły się także liczne wizyty inwestorskie zagraniczne tzw. non‐deal roadshows do 

najważniejszych centrów finansowych świata. Ich celem była prezentacja aktualnego 

stanu i potencjału polskiej gospodarki, wiodącej pozycji polskiego rynku kapitałowego 

w regionie Europy Środkowo‐Wschodniej (w kontekście projektów prywatyzacyjnych 

realizowanych przez MSP), nawiązywanie i kontynuacja dialogu z kluczowymi 

inwestorami instytucjonalnymi na świecie – w ramach powierzonych kompetencji, 

prezentacja warszawskiej GPW jako największej, najbardziej płynnej i 

zdywersyfikowanej giełdy w regionie Europy Środkowo‐Wschodniej; promocja rynku 

w kontekście transakcji prywatyzacyjnych realizowanych przez GPW – sukces 

debiutów PZU, Tauron, GPW. MSP jako znacząca instytucja wspierająca rozwój 

2008 r. 

2009 r. 

2010 – 2011 r. 

Non Deal 

roadshows 

22



2011. 

polskiego rynku kapitałowego. Głównymi kierunkami były: USA (Boston, Nowy Jork, 

Waszyngton), Londyn, Paryż, Szwajcaria (Zurych, Genewa), Niemcy (Frankfurt), 

Norwegia (Oslo), Szwecja (Sztokholm), Singapur, kraje Zatoki Perskiej (Katar, Kuwejt, 

ZEA, Arabia Saudyjska). 

� Odbyły się także globalne roadshows w ramach realizowanych transakcji 

prywatyzacyjnych – ich celem bezpośrednim była prezentacja transakcji 

najważniejszym inwestorom instytucjonalnym, celem pośrednim – umacnianie 

polskiego rynku kapitałowego, umacnianie pozycji Warszawy, jako Regionalnego 

Centrum Finansowego w świadomości inwestorów. Forma: globalny roadshow – 

najważniejsze centra finansowe/centra kapitału w Europie i na świecie. Przekaz: polski 

sukces prywatyzacyjny dzięki prywatyzacji przez giełdę. Warszawa jako „punkt 

zaczepienia” globalnych inwestorów w regionie Europy Środkowo‐Wschodniej. 

� Przedstawiciel MSP uczestniczyli również w konferencjach i seminariach 

zagranicznych, w celu propagowania fenomenu polskiego rynku kapitałowego i 

modelu polskiej prywatyzacji. Kierunki: Kijów, Wiedeń, Ateny, Rumunia, Zjednoczone 

Emiraty Arabskie,. Polski model prywatyzacji poprzez giełdę papierów wartościowych, 

jako priorytet rozwojowy kraju przedstawiany był także na spotkaniach z inwestorami 

i administracją w Rumunii, Grecji i Gruzji. 

2. Spotkania w MSP z krajowymi grupami inwestorów i ich środowiskiem 

� Zorganizowano spotkania m.in. z: funduszami typu private equity, domami 

maklerskimi, kancelariami prawnymi obsługującymi inwestorów, Otwartymi 

Funduszami Emerytalnymi, Towarzystwami Funduszy Inwestycyjnych, firmami 

konsultingowymi i bankami inwestycyjnymi działającymi w Polsce oraz poza granicami 

kraju. 

� Wszystkie spotkania poświęcone były prezentacji 4‐letniego Planu Prywatyzacji oraz 

miały na celu nawiązanie współpracy w zakresie jego realizacji. Ponadto 

zorganizowano jedno spotkanie „kryzysowe” z ekspertami i dziennikarzami, w celu 

poznania stanowiska m.in. liderów opinii nt. prywatyzacji w kryzysie (10 lutego 2009 

r.). 

2. Spotkania w MSP z delegacjami zagranicznymi i zagranicznymi grupami inwestorów 

� W ramach wizyt delegacji zagranicznych, przygotowano spotkania z przedsiębiorcami 

m.in. z Arabii Saudyjskiej, Zjednoczonych Emiratów Arabskich, Kuwejtu, Iraku oraz 

Republiki Czeskiej, a także spotkania z delegacjami z Chin, Niemiec, Mołdowy, 

Królestwa Holandii, Włoch, Estonii, Rumunii, Japonii, Białorusi i Egiptu. Odbyło się 

także spotkanie z radcami handlowymi wszystkich 27 państw członkowskich Unii 

Europejskiej w Ambasadzie Szwedzkiej w Warszawie. 

4. Spotkania z bilateralnymi izbami gospodarczymi i handlowymi 

� Przygotowano materiały na spotkanie z przedsiębiorcami stowarzyszonymi w 

Amerykańskiej Izbie Handlowej (American Chamber of Commerce). Odbyło się 

spotkanie z przedstawicielami biznesu stowarzyszonego w Polsko‐Brytyjskiej Izbie 

Handlowej, Amerykańskiej Izbie Handlowej oraz Francuskiej Izbie Przemysłowo‐ 

Handlowej w Polsce. W przygotowaniu są spotkania z kolejnymi izbami bilateralnymi, 

które odbędą się jeszcze w tym roku. 

Międzynarodowe wydarzenia inwestorskie 

Wydarzenia inwestorskie międzynarodowe – zorganizowane z inicjatywy MSP i we 

współpracy z instytucjami, reprezentantami środowiska inwestorów (w tym globalnymi, 

Globalne 

roadshows 

Spotkania 

poświęcone 

p[prezentacji 4‐ 

letniego Planu 

Prywatyzacyjneg 

o 

Izby Handlowe 

23



2011. 

regionalnymi i lokalnymi bankami inwestycyjnymi). 

1. Field trip globalnych funduszy inwestycyjnych (sierpień/wrzesień 2010). 

� W 2010 r. na przełomie sierpnia i września na zaproszenie Ministra Skarbu Państwa do 

Warszawy przybyli przedstawiciele ponad 20 globalnych funduszy inwestycyjnych (z 

Wielkiej Brytanii, Szwajcarii, Niemiec oraz USA). W ramach programu wizyty 

zorganizowano spotkania z Prezesem Rady Ministrów Donaldem Tuskiem, Ministrem 

Skarbu Państwa Aleksandrem Gradem, Prezesem Narodowego Banku Polskiego 

Markiem Belką, Członkami Kierownictwa Ministerstwa Finansów, Zarządem Giełdy 

Papierów Wartościowych w Warszawie. Wizyta była okazją do spotkań z kluczowymi 

instytucjami polskiej administracji oraz integracji środowiska inwestorskiego z 

instytucjonalnym. 

� Spotkanie z Premierem polskiego rządu stanowiło potwierdzenie, iż rząd pozytywnie 

ocenia rosnące zaangażowanie zagranicznego kapitału w Polsce w kontekście rozwoju 

i dywersyfikacji rynku kapitałowego i gospodarki. 

2. Central Eastern Europe IPO Summit 2011 (25‐26 maja 2011 r.). 

� Warszawska konferencja objęta honorowym patronatem Prezesa Rady Ministrów 

promująca wśród spółek z regionu Europy Środkowo‐Wschodniej ideę debiutu na 

GPW. 

� Konferencja spotkała się z ogromnym zainteresowaniem spółek, inwestorów (w tym 

zagranicznych) oraz mediów – przyciągnęła ponad 500 gości. 

� W trakcie dwóch dni spółki z regionu Europy Środkowo‐Wschodniej, rozważające 

przeprowadzenie oferty publicznej spotkały się ze światowymi inwestorami 

finansowymi, poszukującymi nowych możliwości rynkowych. Inicjatywa odbiła się 

szerokim echem w mediach krajowych i zagranicznych, owocując kilkudziesięcioma 

artykułami prasowymi, ponad 100 materiałami w mediach elektronicznych, 

kilkunastoma materiałami telewizyjnymi i radiowymi. 

3. Central Eastern Europe IPO Roadshow 2011 (wrzesień 2011 r.). 

� Roadshow to kontynuacja idei konferencji CEE IPO Summit nakierowana na 

zachęcanie zagranicznych spółek do wejścia na warszawski parkiet będący alternatywą 

dla debiutów na lokalnych giełdach. 

� Delegacja składająca się z przedstawicieli GPW, KDPW, MSP oraz jedenastu instytucji 

finansowych odwiedziła Węgry, Słowenię, Ukrainę, Litwę oraz Izrael. 

� Podczas całego roadshow odbyło się ponad 20 spotkań indywidualnych ze spółkami 

będącymi potencjalnymi emitentami. W spotkaniach grupowych i seminariach 

promujących ideę debiutu na GPW wzięło udział blisko 100 uczestników. 

� Wizyty spotkały się z dużym zainteresowaniem zarówno lokalnej prasy w 

poszczególnych krajach, jak i kluczowych międzynarodowych mediów gospodarczych 

(ponad 25 artykułów w mediach lokalnych, 10 wywiadów, 7 artykułów w prasie 

międzynarodowej, 2 konferencje prasowe). 

4. Światowe Forum Ekonomiczne w Davos (27 – 28 stycznia 2011 r.). 

� Z inicjatywy MSP został zorganizowany przez warszawską Giełdę Papierów 

Wartościowych uroczysty koktajl pod hasłem Warszawa – Regionalnym Centrum 

Finansowym Europy Środkowo‐Wschodniej oraz śniadanie z przedstawicielami 

największych globalnych banków inwestycyjnych i inwestorów. Obydwa wydarzenia 

odbyły się z udziałem Prezydenta RP i Podsekretarza Stanu MSP. Miały one na celu 

promocję polskiej gospodarki, polskiego rynku kapitałowego i planu prywatyzacji. 

Field trip 2010 

CEE IPO 

Summit 

CEE IPO 

Raodshow 

Davos 

24



2011. 

5. Forum Inwestycyjne w Tarnowie (6‐7 września 2011 r.). 

� Ministerstwo Skarbu Państwa było współorganizatorem IV Forum Inwestycyjnego w 

Tarnowie, które zorganizowane zostało w ramach wydarzeń związanych z 

przewodnictwem Polski w Radzie Unii Europejskiej. 

� Udział wzięło w nim ponad 300 osób, w tym przedstawiciele rządów, odpowiedzialni 

za przebieg procesów prywatyzacyjnych w Europie, krajowi i zagraniczni inwestorzy 

oraz przedstawiciele państw członkowskich i krajów kandydujących do Unii 

Europejskiej. 

� Podczas Forum przedstawiono m.in. raport przekształceń własnościowych w Polsce na 

tle krajów europejskich, w szczególności Europy Środkowo‐Wschodniej, obejmujący 

okres ostatnich 20 lat. 

Promocja prywatyzacji i polskiego rynku kapitałowego w mediach 

1. Wizyty dziennikarzy mediów zagranicznych 

� Warsaw Media Day ‐ spotkania studyjne dziennikarzy z 8 krajów Europy Środkowo‐ 

Wschodniej z przedstawicielami organizatorów konferencji Central Eastern Europe 

IPO Summit 2011 (2 razy – przed konferencją i w trakcie konferencji), 

� London Media Day w ramach przygotowań do konferencji Central Eastern Europe IPO 

Summit 2011 – 2 dni spotkań z dziennikarzami Podsekretarza Stanu MSP w Londynie. 

W ramach projektu zorganizowano również wizytę dziennikarzy kluczowych 

zagranicznych mediów finansowych. W Warszawie gościli dziennikarze The Economist, 

Financial News, International Financing Review/Thomson Reuters oraz Euroweek. 

� W latach 2010 i 2011 odbyły się także dwie wizyty studyjne związane z IPO spółek PZU 

S.A. i JSW S.A. 

2. Promocja branżowa Planu Prywatyzacji – media polskie i zagraniczne 

� W 2009 i 2011 r. przygotowano dwa specjalne dodatki do Warsaw Voice, 

zamieszczono 72 reklamy w prasie polskiej oraz spoty reklamowe w TVN CNBC Biznes 

oraz TV Biznes. 

� Zamieszczono reklamy w Financial Times, The Economist, Financial Times 

Deutschland, Wall Street Journal US, Wall Street Journal Asia, Wall Street Journal 

Europe, Forbes, Institutional Investor oraz International Herald Tribune. 

3. Promocja polskiego rynku kapitałowego i Warszawy jako Regionalnego Centrum 

Finansowego Europy Środkowo–Wschodniej 

� 10 tygodniowa kampania w telewizji CNN wraz z publikacją billboardów na stronach 

internetowych stacji. 

� Reklamy w Financial Times, The Economist, International Herald Tribune, Wall Street 

Journal Europe, IFR, Lufthansa Magazine, Bloomberg Markets, Financial Times 

Deutschland. 

� Teksty promujące Plan Prywatyzacji i polski rynek kapitałowy, wysyłane we 

współpracy z partnerami zewnętrznymi w newsletterach do inwestorów 

zagranicznych, kadry menadżerskiej i przedstawicieli banków. 

W 2010 r. ukazało się ok. 30 tekstów w międzynarodowej prasie gospodarczej i społeczno‐ 

politycznej na temat działań MSP (m.in. IPO PZU, Tauron, GPW), w takich tytułach jak 

Financial Times, Euromoney, The Economist, Finanz und Wirtschaft, Wall Street Journal, 

IFR, Businnesweek, Dagen Nyheter, Frankfurter Allgemeine Zeitung, International Herald 

Tribune, New York Times, The Banker, Euroweek. 

Forum w 

Tarnowie 

Warsaw Media 

Day 

London Media 

Day 

Dodatki i 

reklamy 

Kampanie 

reklamowe 

25



2011. 

W 2011 r. ukazało się ponad 30 tekstów w prasie zagranicznej na temat CEE IPO Summit 

(ukraińskie, rosyjskie, węgierskie, litewskie, słoweńskie) i ok. 110 publikacji w sieci 

(angielskie, ukraińskie, węgierskie, litewskie), 9 materiałów telewizyjnych i 4 radiowe. 

W 2011 roku ukazało się ok. 50 tekstów na temat CEE IPO Roadshow (węgierskie ‐ 11 

publikacji, słoweńskie – 3 publikacje, ukraińskie – 15 publikacji, litewskie – 12 publikacji, 

brytyjskie – 5 publikacji). 

� “Euroweek” (12 listopada 2010 r.) ‐ Now for the bond market: Poland moves on 

after glittering Warsaw Stock Exchange IPO: 

Poland capped an extraordinary year in the equity capital markets when the newly‐ 

listed Warsaw Stock Exchange began trading this week and settled in a sweet spot 13% 

above its offer price on Wednesday, after a deal that gave credence to the country’s 

ambition to become a regional financial hub for central and eastern Europe. 

� “Financial Times” (9 listopada 2010 r.) ‐ Warsaw Stock Exchange soars in symbolic 

IPO: 

The WSE has become the largest in central Europe, overtaking Vienna and Athens, and 

now only lags Turkey and Russia in emerging Europe. 

� “The Economist” (6 lipca 2011 r.) ‐ Overcoming miner obstacles 

It is more than two decades since communism crumbled in Poland but even after all this 

time the state still owns some large chunks of the country's industry. There was a 

privatisation push around the turn of the century but it ran out of steam (see chart 

below). In 2008 the present government relaunched it with the ambition to sell 800 

companies in four years and raise 55 billion zloty ($20 billion at current rates) for the 

state’s coffers. Some 500 have been dealt with so far, and 42 billion zloty raised. 

� “International Financing Review”, (listopad 2010) Poland pays up 

Poland has been one of the bright spot in European ECM in 2010, with the country 

seemingly able to withstand to volatile secondary markets that have let to many deals 

being cancelled across the rest of EMEA 

Działania edukacyjne 

� W 2008 r. na zlecenie MSP SMG/KRC Poland Media S.A. sprawdzało stan wiedzy 

społeczeństwa nt. prywatyzacji oraz tego jak jest ona postrzegana przez 

społeczeństwo. Wnioski płynące z tych badań potwierdziły konieczność podjęcia 

działań, które podniosłyby poziom świadomości w zakresie prywatyzacji i jej 

oddziaływania na obecny rozwój społeczno‐gospodarczy Polski wśród różnych grup 

wiekowych Polaków. 

� Dlatego też MSP rozpoczęło szeroko zakrojone akcje edukacyjne, wśród których 

można wyróżnić projekty skierowane do: 

� Uczniów, 

� Studentów, 

� Seniorów, 

� Społeczności lokalnych, 

� Liderów opinii, 

� Mediów lokalnych, 

Badania 

SMG/KRC 

Dla kogo 

edukacja 

26



2011. 

� Środowisk religijnych, 

które swym zasięgiem objęły ponad 320 tys. osób. 

� Działania te prowadzone są w ramach „Własność to odpowiedzialność” od 2008 r. we 

współpracy z sektorem pozarządowym. 

� W 2011 r. został wdrożony program edukacyjny o giełdzie pn. „Akcjonariat 

Obywatelski – Inwestuj świadomie”, realizowany we współpracy z najważniejszymi 

instytucjami rynku kapitałowego oraz największymi sprywatyzowanymi przez GPW 

spółkami Skarbu Państwa. 

� Istotą tych programów jest wzrost: 

� Społecznego zrozumienia dla procesu prywatyzacji, 

� Znaczenia własności prywatnej i giełdy dla rozwoju gospodarczego kraju, 

� Zrozumienia zasad funkcjonowania rynku kapitałowego i świadomego 

inwestowania w papiery wartościowe, a tym samym doprowadzenie do 

świadomego uczestnictwa obywateli w życiu publicznym, rozwoju 

społeczeństwa obywatelskiego i gospodarki oraz stworzeniu podstaw 

funkcjonowania dobrego państwa. 

1. Wybrane projekty 

� W roku 2008 odbyła się pilotażowa edycja konkursu „Własność to 

odpowiedzialność”, która potwierdziła potrzebę realizacji projektów edukacyjnych, 

czego konsekwencją było znaczące zwieszenie skali realizowanych działań. 

� W 2009 r. przeprowadzonych zostało 13 projektów adresowanych do ponad 200 tys. 

odbiorców, wśród, których znalazł się m.in.: 

� Ogólnopolski Konkurs Debat o Prywatyzacji AD REM (wzięło w nim udział 

prawie 80 tys. uczniów z ponad tysiąca szkół, 

� Cykl programów telewizyjnych „Własność to wartość” (zdobył on Pierwszą 

Nagrodę w VIII edycji konkursu im. Władysława Grabskiego na najlepsze 

publikacje, audycje radiowe oraz programy telewizyjne poświęcone tematyce 

ekonomicznej). 

� W 2010 r. zrealizowanych zostało 13 projektów edukacyjnych. 

� Odbyły się kinowe przeglądy filmów na temat własności prywatnej i 

prywatyzacji: „Kapitalizm: Love Story” oraz przegląd „Na swoim”, 

� Miała miejsce druga edycja projektu „Własność=jasność”, w której wzięło 

udział ponad 2.500 uczestników (uczniów, studentów, nauczycieli, dziennikarzy 

i przedstawicieli lokalnych samorządów) z 80 małych miejscowości., 

� Uruchomiony został również portal edukacyjny: www.PrywatyzacjaDlaLudzi.pl, 

który został wybrany przez Internautów stroną roku w kategorii Administracja 

Publiczna w VI edycji konkursu Webstarfestival. 

� W 2011 r. 

� W ramach projektu studenckiego „Kto wygrywa na prywatyzacji” odbyły się I 

Otwarte Akademickie Mistrzostwa Polski Inwestorów, w których wzięło udział 

ponad 2.800 uczestników reprezentujących 150 uczelni wyższych, 

� Realizowana jest 4. edycja projektu edukacyjnego adresowanego do seniorów. 

Dotychczas w ramach projektów seniorskich zorganizowane zostały wykłady na 

temat własności prywatnej i prywatyzacji w ponad 30 Uniwersytetach 

Trzeciego Wieku na terenie całej Polski, 

� Łącznie w działaniach realizowanych w ramach programu „Własność to 

Ponad 320 tys. 

osób 

„Własność to 

odpowie‐ 

dzialność” 

AD REM 

Własność to 

wartość 

13 projektów 

edukacyjnych 

27

Temat: 

Kwestie: 

3. 

Dodatki edukacyjnee 

w prasie: 

� W raamach 

szeerzenia 

wieedzy 

o inwwestowaniu 

u wydano 22 dodattki 

edukacy yjno‐ 

prommocyjne 

naa 

temat pprywatyzacji 

i własno ości prywaatnej 

w oopiniotwórc 

czych 

dziennnikach 

sppołeczno‐poolitycznych 

i ekonomicznych 

(Rzeczposppolita, 

Par rkiet, 

Dziennnik 

Gazetta 

Prawna, , Puls Biznnesu, 

Gaze eta Wyborrcza, 

Polskka 

The Tim mes), 

tablooidach 

(Fakkt, 

Super Express), tygodnikac ch społeczno‐politycznych 

(Polit tyka, 

� 

Newssweek 

Polskka, 

Wprost, Przekrój) i miesięcznik ku Press. 

Dodaatki 

były przzygotowywaane 

przez dziennikarzy 

y. 

� Celemm 

wszystkich 

tekstóww 

była proomocja 

pryw watyzacji i własności prywatnej j, ze 

szczeególnym 

uuwzględnienniem 

korzyyści, 

jakie niesie pprywatyzacjja 

dla ca ałości 

społeeczeństwa, 

prywatyzoowanych 

zaakładów 

i polityki paaństwa 

oraaz 

skuteczn ności 

własnności 

i gosppodarki 

prywwatnej. 

PPrywatyzzacja 

pozzagiełdowwa: 

OOd 

listopada 

2007 r. zanottowano 

reekordową 

liczbę zrrealizowanyych 

projek któw 

prywatyzacyyjnych 

prowwadzonych 

poza rynkiem 

regulow wanym. Pryywatyzacjąą 

pozagiełdową 

oobjęto 

600 sspółek 

z udzziałem 

Skarbu 

Państwaa. 

Zawarto 421 4 umów prywatyzaccyjnych 

dla 393 

sppółek, 

co stanowi 

ponnad 

65% wwszystkich 

spółek 

objęt tych działanniami 

prywwatyzacyjnym 

mi, z 

wwyłączeniemm 

prywatyzaacji 

na rynkuu 

regulowannym. 

CChoć 

z prywwatyzacji 

poozagiełdoweej 

uzyskanoo 

13,454 mld 

zł przychhodów, 

co stanowi po onad 

30% 

wszystkkich 

przychhodów 

prywwatyzacyjnyych, 

to licz zba zrealizoowanych 

ppozagiełdow 

wych 

projektów 

pprywatyzacyyjnych 

stanowi 

aż 84% % wszystkich h zakończonnych 

projekktów. 

Liiczbę 

zrealizowanych 

ppozagiełdowwych 

projekktów 

prywa atyzacyjnychh 

w poszczeególnych 

latach 

przedstawia 

poniższy wwykres: 

450 

400 

350 

300 

250 

200 

150 

100 

50 

Tryby 

prywaatyzacji 

Plan Pryywatyzacji 

20008‐2011 

Syntetycczne 

zestawiienie 

zasad, ccelów 

i wyty ycznych, jakimmi 

kierowałoo 

się MSP w latach l 2008‐ 

2011. 

odpowieedzialność” 

wzięło udział 

ponad 32 20 tys. osóbb, 

a w realizzację 

projek któw 

edukacyjjnych 

włączyło 

się prrawie 

40 organizacji o pozarządoowych 

i uczelni 

wyższychh. 

0 

Liczba 

zrealizzowanych 

ppozagiełdowwych 

projekktów 

prywattyzacyjnychh 

w latach 22008‐2011 

134 

2008 

174 

2009 

3390 

2010 

393 

11.2011 

22 doddatki 

edukaccyjno 

promoocyjne 

228

Temat: 

Kwestie: 

Procesy 

prywatyzacyjne 

prowadzone 

są w oparciu o przepisy uustawy 

o komercjaliza 

acji i 

prywatyzacjii, 

akty wykkonawcze, 

zarządzenia 

oraz we ewnętrzne procedury postępowa ania. 

DDzięki 

noweelizacjom 

aktów 

prawwnych 

oraz usprawnie eniom organizacyjnymm 

możliwe było 

leepsze 

wykoorzystanie 

różnych 

trybbów 

zbywaania 

akcji/udziałów 

Skaarbu 

Państwwa. 

Najczęściej 

sttosowanymm 

trybem pprywatyzacjii 

pozagiełdowej 

jest aukcja a ogłooszona 

publicznie 

‐ 38 8,6% 

wwszystkich 

zrealizowanych 

projektów 

pryywatyzacyjn 

nych, co potwierdzaa 

efektywn ność 

wwprowadzonnych 

zmian legislacyjnyych. 

Prywatyzacjaa 

pozagiełddowa 

prowaadzona 

jestt 

często tak kże w trybie 

negocjacjji 

podjętych h na 

podstawie 

ppublicznego 

zaproszenia 

(20% zreealizowanyc 

ch projektóww), 

przetarrgu 

publiczn nego 

(119,5% 

zreaalizowanychh 

projektów) 

oraz zzgody 

Rady y Ministróów 

(9,4% zrealizowan nych 

projektów). 

Procesy pryywatyzacji 

prowadzone 

są równie eż w innychh 

trybach pprywatyzacji 

np. 

na 

podstawiie 

zapisów wcześniej zawartej umowy 

pryw watyzacyjneej, 

przymussowego 

odk kupu 

akcji/udziałóów 

od Skarbbu 

Państwa czy też zgoodnie 

z prze episami dotyyczącymi 

zbbywania 

akc cji w 

sppółkach, 

w których Skaarb 

Państwaa 

posiada niie 

więcej niż 

25% kapittału 

zakładoowego. 

NNa 

wybór ttrybu 

prywatyzacji 

wppływa 

wielee 

czynników w takich jaak 

wielkośćć 

spółki, liczba 

pracownikóww, 

struktura 

akcjonariiatu, 

w tymm 

udział Sk karbu Państwa, 

znaczenie 

spółki i dla 

lookalnej 

spoołeczności. 

Prywatyzaccja 

pozagieełdowa 

dot tyczy najczzęściej 

małłych 

i średnich 

sppółek, 

co uuzasadnia 

cczęste 

stossowanie 

tryybu 

aukcji ogłoszonej publiczniee 

czy przetargu 

publicznego. 

. Natomiasst 

tryb neegocjacji 

oggłoszonych 

publiczniee 

trwa dłuużej 

i wym maga 

wwiększego 

zaangażowania 

ze sstrony 

inwwestorów 

w proces prywatyzaacji, 

stąd jest 

wwykorzystywwany 

przy prywatyzzacji 

więksszych 

podmiotów. 

W przypaddku 

spółek 

z 

mmniejszościoowym, 

a zwwłaszcza 

z „ „resztówkowym” 

udziałem 

Skarbbu 

Państwaa 

stosowane 

są 

trryby 

inne nniż 

publicznny, 

np. sprzzedaż 

na rzecz 

większo ościowego akcjonariussza/udziałow 

wca, 

kttóre 

pozwalają 

na wyjśście 

Skarbu Państwa zee 

spółki. 

450 

400 

350 

300 

250 

200 

150 

100 

50 

0 

4226 


20008‐2011 

Syntetycczne 

zestawiienie 



kierowałoo 


2011. 

Zrealizowwane 

pozaggiełdowe 

projekty 

pryywatyzacyjnne 

wg trybyy 

prywwatyzacji 

220 

215 

aukkcja 

negocjac cje przetarg 

publiczny 

104 

zgoda RM ttryb 

inny art. 33 rrealizacja 

pozostałe 

tryby 

ust 5 pkt 2 zapiisów 

umowy ogóółem 

Spośród 

pozzagiełdowych 

projektóów 

prywattyzacyjnych 

zakończonnych 

sukcessem, 

najwi ięcej 

umów 

prywatyzacyjnycch 

zawarto na podstawwie 

zgody wydanej przez 

Radę MMinistrów 

(101 

projektów). 

74 umowwy 

prywatyyzacyjne 

zaawarto 

na podstawiee 

przepisóww 

dotycząc cych 

zbbywania 

akkcji 

w spółkkach, 

w któórych 

Skarbb 

Państwa posiada niee 

więcej niż 

25% kapitału 

zaakładowegoo. 

Zbycia 770 

spółek dokonano w trybie aukcji ogłłoszonej 

publicznie. 

Tryb T 

74 

31 118 

7 

przymusowy 

odkupp 

7 

tryb inny art. 33 

ust 5 pkt 1 

Nowelizacja 

prawa 

Tryby 

prywattyzacji 

Od czeego 

zależy wybór 

trybu 

prywattyzacji 

229

Temat: 

Kwestie: 

negocjacji 

podjętych 

naa 

podstawie 

publiczneego 

zaprosz zenia był sttosowany 

w przypadku u 67 

projektów 

zzakończonycch 

zawarcieem 

umowyy 

prywatyza acyjnej, a w 47 przyppadkach 

zb bycie 

nastąpiło 

w ttrybie 

przettargu 

publiccznego. 

101 

zgoda RM ttryb 

inny art. 33 

ust 5 pkt 2 


20008‐2011 

Syntetycczne 

zestawiienie 



kierowałoo 


2011. 

74 

70 677 

Zaawarte 

umoowy 


wwg 

trybu prywatyzacji 

47 

aukcja negocjacje 

przetarg publiczzny 

realizacja zapisów pozostałe tryby przzymusowy 

umowy 

odkup 

Procesy 

przeekształceń 

własnościoowych 

dotyyczą 

zarówn no dużych podmiotóww 

jak mały ych i 

śrrednich 

przzedsiębiorsttw. 

W zasobbie 

Ministraa 

Skarbu Pa aństwa jestt 

coraz więccej 

podmiot tów, 

kttórych 

pryywatyzacja 

wymaga istotnych wysiłków zarówno w organnizacji 

proc cesu 

prywatyzacjii 

(np. konieeczność 

przeeprowadzennia 

procesu u restrukturryzacji), 

jak i poszukiwaniu 

innwestora. 

W procesachh 

prywatyzaacji 

322 spóółek 

z udziałłem 

Skarbu Państwa wwystąpiły 

nieepowodzen 

nia w 

reealizacji 

proojektów 

pryywatyzacyjnnych, 

spowwodowane 

głównie g braakiem 

zaintteresowania 

ze 

sttrony 

inweestorów 

luub 

zbyt nniską 

złożooną 

ofertą ą cenową. Jednak konsekwen ntnie 

podejmowanne 

kolejne próby prywwatyzacji 

dooprowadziły 

y do znalezienia 

inwesstora 

i zawa arcia 

umowy 

prywwatyzacyjneej 

dla 115 podmiotóww, 

w których 

wcześniejszy 

procees 

prywatyzacji 

zaakończył 

sięę 

niepowoddzeniem. 

Poniżej 

przeedstawiono 

przykłady spółek z uddziałem 

Ska arbu 

Państwa, 

w których wwystąpiły 

nnieudane 

próby 

prywatyzacji, 

alle 

dzięki kkonsekwentnym 

działaniom 

pprywatyzacyyjnym 

udałoo 

się pomyśślnie 

zakońc czyć ich prywwatyzację. 

� Śląskka 

Wytwórnnia 

Wódekk 

Gatunkowwych 

„Polm mos” S.A. z siedzibą w Bielsko‐Białej 

(wojeewództwo 

śląskie). Akkcje 

Spółki były trzykr rotnie oferoowane 

do zzbycia 

na rzecz r 

prywwatnych 

inwwestorów 

– bez powoddzenia. 

W 2008 2 r. w oodpowiedzi 

na zaproszenie 

do negocjacji 

offerty 

wstęppne 

złożyło 4 oferentó ów, a nastęępnie 

2 z icch 

przedstawiło 

wiążąące 

warunkki 

nabycia akcji. 

Po przeeprowadzonej 

analiziee, 

Minister SSkarbu 

Pańs stwa 

podjąął 

decyzję o odstąpienniu 

od negoocjacji 

bez wyłonienia inwestora ze względu u na 

zbyt niskie ofertty 

cenowe. W latach 2009‐2010 

przeprowad p zono 2 próby 

prywatyzacji 

spółkki 

w trybiee 

przetarguu 

publiczneego. 

W jed dnym przyppadku 

złożoona 

oferta nie 

spełnniała 

wymaggań 

formalnych, 

a w oodpowiedzi 

i na drugie zaproszeniie 

do przetargu 

nie wwpłynęła 

żaddna 

oferta. 

W 20011 

r. poddjęto 

kolejnną 

próbę pprywatyzacj 

ji w trybie negocjacjii 

podjętych h na 

podsttawie 

publicznego 

zapproszenia. 

Po przepro owadzonychh 

negocjacjjach 

wyłoniono 

inwesstora 

– sppółkę 

utwoorzoną 

przez 

pracow wników prywatyzowannego 

podm miotu 

„Spółłka 

Pracowwników 

Śląsskiej 

Wytwwórni 

Wóde ek Gatunkoowych 

POLLMOS 

S.A” . 13 

wrześśnia 

2011 rr. 

zawarto uumowę 

sprrzedaży 

85% % akcji Spółłki, 

a inwesstor 

zobowiązał 

się doo 

dalszego pprowadzeniia 

podstawoowej 

działalności 

Spółkki. 

31 

11 

7 7 6 

tryb inny art. 33 inny niż publiczny 

ust 5 ppkt 

2 

Konsekkwentna 

prywattyzacja 

i 

jej efekkty 

Trzy prróby 

prywattyzacji 

330



2011. 

� Brak zainteresowania ze strony inwestorów był również powodem niepowodzeń w 

procesie prywatyzacji spółki Szczecińskie Przedsiębiorstwo Handlowe "Elmet" w 

Goleniowie Sp. z o.o. (województwo zachodniopomorskie). Udziały Skarbu Państwa w 

Spółce były trzykrotnie wystawiane do zbycia w trybie aukcji ogłoszonej publicznie, 

jednak z powodu braku zgłoszeń, konieczne było odwoływanie aukcji. 28 lipca 2011 r. 

podczas kolejnej aukcji, inwestor indywidualny zgłosił zainteresowanie nabyciem 

udziałów Spółki stanowiących 85% kapitału zakładowego. 3 sierpnia 2011 r. zawarto 

umowę prywatyzacyjną z wyłonionym inwestorem indywidualnym. 

� W przypadku spółki Kieleckie Przedsiębiorstwo Nasienne „Centrala Nasienna” w 

Kielcach Sp. z o.o. (województwo świętokrzyskie) prowadzącej działalność w branży 

spożywczej, niepowodzeniem zakończyły się 4 próby prywatyzacji Spółki. Dopiero w 

wyniku 5. aukcji ogłoszonej publicznie wyłoniono inwestora. 18 sierpnia 2011 r. 

zawarto umowę sprzedaży 70% udziałów Skarbu Państwa w Spółce na rzecz 

prywatnego inwestora ‐ Skłodowski Spółka Jawna. 

� Proces prywatyzacji spółki DAK‐POL Zakład Drzewny w Czarnej Białostockiej Sp. z o.o. 

(województwo podlaskie) trzykrotnie kończył się niepowodzeniem. W 2010 r. do 

udziału w aukcji ogłoszonej publicznie nie zgłosił się żaden inwestor. Następnie, w 

2011 r. dwukrotnie podejmowano próbę prywatyzacji w trybie przetargu publicznego. 

Jednak w wyniku braku ofert, konieczne było unieważnienie obu przetargów. 23 

sierpnia 2011 r. ponownie opublikowano zaproszenie do przetargu publicznego. W 

wyznaczonym terminie wpłynęła 1 oferta, która spełniała kryteria formalne. 5 

października 2011 r. podpisano umowę sprzedaży 41,56% udziałów Skarbu Państwa w 

Spółce na rzecz inwestorów indywidualnych. 

� W przypadku zbycia udziałów Skarbu Państwa w spółce Gastropol Sp. z o.o. 

(województwo warmińsko‐mazurskie) z siedzibą w Olsztynie, 4 próby prywatyzacji 

Spółki w trybie aukcji ogłoszonej publicznie zakończyły się niepowodzeniem. Dopiero 

w wyniku realizacji 5. projektu prywatyzacyjnego dla tej Spółki udało się wyłonić 

inwestora indywidualnego, zainteresowanego prowadzeniem dalszej działalności w 

Spółce. 8 września 2011 r. zawarto umowę sprzedaży udziałów Skarbu Państwa 

stanowiących 85% kapitału zakładowego na rzecz osoby fizycznej. 

� Proces prywatyzacji spółki Polmozbyt w Łodzi S.A. (województwo łódzkie), działającej 

w branży przemysłu środków transportu, wymagał podjęcia 6 prób zbycia akcji. Z 

powodu niesatysfakcjonujących warunków cenowych zaproponowanych przez 

inwestorów w pierwszej próbie zbycia akcji, odstąpiono od negocjacji bez 

rozstrzygnięcia. Następnie w latach 2010‐2011 czterokrotnie Spółka była wystawiana 

do zbycia w trybie aukcji ogłoszonej publicznie, jednak z powodu braku zgłoszeń od 

inwestorów zainteresowanych nabyciem akcji od Skarbu Państwa, aukcje były 

odwoływane. 5 sierpnia 2011 r. opublikowano zaproszenie do udziału w kolejnej 

aukcji, na które odpowiedziało konsorcjum firm z branży motoryzacyjnej. Po 

przeprowadzeniu aukcji ustnej, 21 września 2011 r. zawarto umowę sprzedaży 85% 

akcji Skarbu Państwa w Spółce na rzecz inwestorów branżowych. 

� Udziały spółki NORDIS Chłodnie Polskie Sp. z o.o. z siedzibą w Wałbrzychu 

(województwo dolnośląskie) dwukrotnie były wystawiane do zbycia w trybie aukcji 

ogłoszonej publicznie. Jednak z powodu braku zgłoszeń konieczne było odwołanie 

aukcji. Proces prywatyzacji ponowiono w trybie przetargu publicznego. Na zaproszenie 

do przetargu odpowiedziała firma Nordis Chłodnie Sp. z o.o. z Zielonej Góry. 20 

kwietnia 2011 r. zawarto umowę sprzedaży 22,76% udziałów Skarbu Państwa w 

Trzy próby 

prywatyzacji 

Cztery próby 

prywatyzacji 

Trzy próby 

prywatyzacji 

Cztery próby 

prywatyzacji 

Sześć prób 

prywatyzacji 

Dwie próby 

prywatyzacji 

31



2011. 

Spółce. 

� Z powodu braku zainteresowania inwestorów, dwukrotnie odwołano aukcję zbycia 

2,15% udziałów Skarbu Państwa w spółce Gorzowskie Towarzystwo Budownictwa 

Społecznego Sp. z o.o. (województwo lubuskie). Ze względu na ważne znaczenie 

Spółki dla lokalnej społeczności, 2 września 2009 r. Minister Skarbu Państwa przekazał 

nieodpłatnie udziały w Spółce na rzecz Miasta Gorzów Wielkopolski. 

� W procesie prywatyzacji spółki ELMET‐RZESZÓW S.A. (podkarpackie), 4 próby 

prywatyzacji zakończyły się niepowodzeniem. W 2008 r. ze względu na brak zgłoszeń, 

unieważniono przetarg publiczny na zbycie akcji Skarbu Państwa w Spółce. W latach 

2010‐2011 trzykrotnie wystawiono akcje Spółki na sprzedaż w trybie aukcji ogłoszonej 

publicznie, jednak nie było zainteresowania ze strony inwestorów. 5 października 

2011 r. w trybie innym niż publiczny zawarto umowę sprzedaży 10,83% akcji na rzecz 

większościowego akcjonariusza spółki Krak‐Old Sp. z o.o. 

� Spółka Przedsiębiorstwo Projektowo–Technologiczne TASKOPROJEKT w Poznaniu Sp. 

z o.o. (województwo wielkopolskie) była prywatyzowana w trybie aukcji ogłoszonej 

publicznie. Trzykrotnie odwoływano aukcje z powodu braku zgłoszeń. W kolejnej 

próbie prywatyzacji, również w trybie aukcji udało się wyłonić inwestora, z którym 30 

maja 2011 r. podpisano umowę sprzedaży udziałów Skarbu Państwa, stanowiących 

85% kapitału zakładowego. 

� Trzykrotnie odwoływano aukcje ogłoszone publicznie, dotyczące zbycia akcji Skarbu 

Państwa w spółce Kopalnia i Prażalnia Dolomitu "Żelatowa" S.A. (województwo 

małopolskie). Do udziału w aukcjach nie zgłaszał się żaden inwestor. Dopiero na 4. 

zaproszenie do udziału w aukcji odpowiedział 1 oferent ‐ Przedsiębiorstwo Usługowo‐ 

Handlowe "Włodzimierz" S.A. z siedzibą w Katowicach. 16 grudnia 2011 r. zawarto 

umowę sprzedaży 85% akcji Skarbu Państwa. 

� W przypadku spółki Ośrodek Hodowli Zarodowej Kłanino Sp. z o.o. (województwo 

pomorskie) zaplanowana aukcja, dwukrotnie nie odbyła się z powodu braku zgłoszeń. 

W trzeciej próbie prywatyzacji, podjętej również w trybie aukcji ogłoszonej publicznie, 

udało się wyłonić inwestora, z którym 29 września 2010 r. zawarto umowę sprzedaży 

100% udziałów Skarbu Państwa. 

� Niepowodzeniem zakończyła się również pierwsza próba prywatyzacji spółki Zakłady 

Przemysłu Ziemniaczanego LUBLIN Sp. z o.o. (województwo lubelskie). Proces 

prywatyzacji prowadzony był w trybie przetargu publicznego. Na kolejne zaproszenie 

do składania ofert w przetargu, zgłosił się jeden inwestor, z którym 13 lipca 2011 r. 

podpisano umowę sprzedaży 28,06% udziałów Skarbu Państwa. 

� W procesie prywatyzacji spółki DAL Towarzystwo Handlu Międzynarodowego S.A. 

(województwo mazowieckie), dwukrotnie zamknięto przetarg publiczny bez 

rozstrzygnięcia z powodu braku zainteresowania inwestorów. Jednak w kolejnej 

próbie prywatyzacji w trybie przetargu udało się wyłonić inwestora dla Spółki i 

zawrzeć umowę sprzedaży 34,57% akcji Skarbu Państwa. 

� Prywatyzacja spółki Kozielska Fabryka Maszyn KOFAMA Sp. z o.o. (województwo 

opolskie) mimo odstąpienia od negocjacji podjętych na podstawie publicznego 

zaproszenia zakończyła się sukcesem w następnej próbie zbycia w trybie przetargu 

publicznego. 30 grudnia 2010 r. zawarto umowę sprzedaży 85% udziałów. 

� Dwukrotnie odwołano aukcje ogłoszone publicznie, w celu zbycia udziałów Skarbu 

Państwa w spółce SKINPOLEX Sp. z o.o. (województwo kujawsko‐pomorskie). 30 

grudnia 2009 r. zawarto z większościowym udziałowcem Spółki umowę zbycia 9,53% 

Dwie próby 

prywatyzacji 

Cztery próby 

prywatyzacji 

Trzy próby 

prywatyzacji 

Trzy próby 

prywatyzacji 

Dwie próby 

prywatyzacji 

Dwie próby 

prywatyzacji 

Dwie próby 

prywatyzacji 

32



2011. 

udziałów Skarbu Państwa. Zbycie nastąpiło w trybie innym niż publiczny, dotyczącym 

zbycia udziałów w spółkach, w których Skarb Państwa posiada nie więcej niż 25% 

kapitału zakładowego. 

Projekty „długotrwające” – ostatecznie zakończone w tej kadencji 

Różnorodność stosowanych trybów, ich dostosowanie w zależności od specyfiki 

prywatyzowanej spółki oraz konsekwentne realizowanie polityki prywatyzacyjnej, pozwala na 

skuteczne przeprowadzanie kolejnych projektów. Procesy prywatyzacyjne wielu spółek, które 

trwały latami zostały zakończone w ostatnim okresie. Wśród nich wymienić można m.in.: 

� Zakłady Tytoniowe w Lublinie S.A. z siedzibą w Lublinie. O ich prywatyzacji mówiło 

się od 10 lat. Próby prywatyzacji Spółki były podejmowane trzykrotnie w 1995 r., 2002 

r. i 2003 r. Dopiero przetarg rozstrzygnięty w 2010 r. przyniósł oczekiwany rezultat w 

postaci umowy sprzedaży Spółki firmie Biosyntec. 3 lutego 2011 r. podpisano umowę 

sprzedaży 70% kapitału zakładowego Spółki, na rzecz Biosyntec S.A. z siedzibą w 

Paryżu, za cenę 15,78 złotych za jedną akcję, tj. za łączną kwotę 31.856.664 zł. 

� „SKLEJKA‐PISZ” S.A. z siedzibą w Piszu. Ministerstwo Skarbu Państwa sprzedało 

udziały w grudniu 2010 r., co zakończyło 9‐letni okres prywatyzacji tej Spółki. Za 65,1 

mln zł pakiet 85% akcji Spółki nabył Paged S.A. z siedzibą w Warszawie. 

� Cefarm Białystok S.A. z siedzibą w Białymstoku. Ministerstwo Skarbu Państwa zbyło 

85% akcji Spółki w lipcu 2009 r., co zakończyło czteroletni okres prywatyzacji 

rozpoczętej w lipcu 2005 r. Za 71,5 mln zł akcje Spółki nabyła firma Farmacol S.A. z 

siedzibą w Katowicach, od 1999 r. notowana na GPW S.A. 

� Koneckie Zakłady Odlewnicze S.A. z siedzibą w Końskich. Rozpoczęty we wrześniu 

2001 r. proces prywatyzacji Spółki w 2002 r. został zakończony bez rozstrzygnięcia. 

Ogłoszone przez Ministra Skarbu Państwa zaproszenie do negocjacji w sprawie 

nabycia 85% akcji zakończyło się podpisaniem w październiku 2011 r. umowy 

sprzedaży za łączną kwotę 9,76 mln zł. 

� Marmur Sławniowice Sp. z o.o. z siedzibą w Sławniowicach. Proces prywatyzacji tej 

Spółki rozpoczęty został w grudniu 2006 r. W czerwcu 2010 r. zbyte zostało, w trybie 

aukcji, 85% udziałów Skarbu Państwa. Nabywcą była osoba fizyczna. 

Prywatyzacja giełdowa: 

Rynek oparty na 4 filarach: 

I Filar: inwestorzy zagraniczni: 

� Zagraniczne inwestycje bezpośrednie to prawie 962 mln Euro. Polska jest liderem w 

ich pozyskiwaniu – awansowaliśmy z 12. na 6. miejsce krajów najbardziej atrakcyjnych 

inwestycyjnie. 

� Zagraniczne instytucje doradcze – tradycyjnie obsługujące globalnych inwestorów – 

takie jak banki inwestycyjne i kancelarie prawne, otwierają swoje biura w Polsce. 

Banki rozszerzają zakres prowadzonej tu działalności: biura maklerskie, raporty 

analityczne, centra usług pomocniczych (administracja, księgowość). Instytucje te 

zatrudniają nowych pracowników w oparciu o lokalnie dostępny, wykształcony kapitał 

ludzki. 

� Środowisko inwestorskie z całego świata, dla którego Polska jeszcze kilka lat temu nie 

była atrakcyjnym rynkiem, uważnie obserwuje dynamiczny rozwój naszego kraju (oraz 

regionu Europy Środkowej i Wschodniej) i wzrost jego znaczenia na regionalnej i 

europejskiej arenie. 

Projekty 

trwające 

latami, 

zakończone 

sukcesem 

Cztery filary 

rynku 

33



2011. 

� Najlepszym przykładem dynamicznego rozwoju polskiej gospodarki i polskiego rynku 

kapitałowego jest Giełda Papierów Wartościowych, która stała się atrakcyjną 

platformą działalności międzynarodowych inwestorów finansowych (wg danych GPW 

za 2010 r. blisko 50% obrotów na giełdzie generowanych jest przez zagranicznych 

inwestorów instytucjonalnych). Warszawska giełda stała się także platformą 

współpracy spółek z regionu Europy Środkowo‐Wschodniej poszukujących możliwości 

pozyskania kapitału oraz globalnego środowiska inwestorskiego. Najlepszym 

dowodem współpracy była majowa konferencja CEE IPO Summit, która zgromadziła 

ponad 500 przedstawicieli spółek z regionu oraz inwestorów finansowych z kilkunastu 

krajów. 

� Warszawska giełda jest także najprężniej rozwijającą się giełdą w regionie: 

� Kapitalizacja: 108 mld Euro (wrzesień 2011 r., źródło: FESE), 

� Liczba notowanych spółek: (stan na 31 października 2011 r.) Na GPW 

notowanych jest 426 spółek w tym 37 zagranicznych, na rynku alternatywnym 

‐ New Connect 323 spółki), 

� Liczba IPO – w III kwartale br. na naszej giełdzie zadebiutowało 61 spółek, 7 na 

rynku głównym oraz aż 54 spółki na rynku New Connect. Pod względem liczby 

debiutów Warszawa była w III kwartale br. niekwestionowanym liderem w 

Europie. Wyprzedziliśmy tak duże rynki jak London Stock Exchange (29 

debiutów w III kw.), NYSE Euronext (8), hiszpańską BSE (6), czy też Deutsche 

Börse (5). Liczba debiutów na warszawskiej giełdzie stanowiła aż połowę 

wszystkich debiutów giełdowych, jakie miały miejsce na europejskich giełdach 

w III kwartale 2011r., 

� Łączna wartość wymienionych ofert wyniosła w Warszawie 1,46 mld Euro, co 

dało jej drugą pozycję w Europie. Pierwsze miejsce zajęła giełda hiszpańska 

BME, na której to wartość ofert debiutujących spółek wyniosła w III kw. br. 

ponad 6 mld Euro. 

II Filar: inwestorzy krajowi:. 

� Krajowi inwestorzy coraz częściej konkurują z regionalnymi i międzynarodowymi 

inwestorami. Przykładem jest niedawna transakcja na rynku prywatnym, której 

wartość – 18 mld zł – sprawiła, że była to największa transakcja w tym roku w Europie. 

� Aktywnym inwestorem są również spółki Skarbu Państwa: 

� Wielkie inwestycje w sektorze energetycznym np. zakup od Vattenfalla 

Górnośląskich Zakładów Energetycznych przez Tauron (4,5 mld zł) lub 

warszawskich elektrociepłowni przez PGNiG za 2,96 mld zł. Planowana jest 

budowa pierwszej elektrowni jądrowej przez PGE za ok. 40 mld zł. Enea 

planuje wielomiliardową inwestycję w budowę nowego bloku w elektrowni w 

Świerżach Górnych. 

� Realizowane inwestycje gazowe – np. Terminal LNG (4,1 mld zł), podziemne magazyny 

gazu (4,8 mld zł), gazociągi przesyłowe (5 mld zł), interkonektory (360 mln zł). 

� Nie można zapominać również o potężnej grupie inwestorów jakimi są Otwarte 

Fundusze Emerytalne, które są aktywnymi uczestnikami rynku kapitałowego, 

uczestniczą również w transakcjach realizowanych przez Skarb Państwa poprzez rynek 

kapitałowy – brały udział we wszystkich debiutach przeprowadzonych przez MSP w tej 

kadencji. Specjalna rola, jaką OFE pełnią w polskiej gospodarce oraz ich 

długoterminowe podejście do inwestycji sprawiło, że MSP zaoferowało właśnie im 

cały pakiet akcji LW Bogdanka S.A. w 2009 r. (46,7% za 1,1 mld zł). Wszystkie 14 

GPW – 

najprężniejsza 

giełda w 

regionie 

GPW – II w 

Europie pod 

względem 

wartości ofert 

Spółki SP 

aktywnymi 

inwestorami 

34



2011. 

działające w Polsce OFE wzięło udział w ofercie. 

III Filar: pracownicy przedsiębiorstw: 

� Polski rynek budują również pracownicy przedsiębiorstw, którzy ze wszystkimi 

prawami, ale i obowiązkami stają się akcjonariuszami w wielu prywatyzowanych 

spółkach. 

� 208 tysięcy pracowników z 236 spółek otrzymało akcje prywatyzowanych 

przedsiębiorstw za kadencji obecnego rządu. 

� 1,4 mld zł – wartość akcji przyznana pracownikom w ramach puli dla pracowników 

(15% wg ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji): 

� PGNiG – 30 czerwca 2008 r. Skarb Państwa sprzedał 1 akcję PGNiG, tym 

samym uruchomił proces nieodpłatnego przekazywania akcji pracownikom. 

Pracownicy wystarczająco długo czekali na akcje, które im się należały. 12 lat. 

Komercjalizacja firmy miała miejsce w 1996 r. Prawo do bezpłatnych akcji 

dostało 61,5 tys. pracowników PGNiG lub ich spadkobierców. Średnio na 

jednego uprawnionego przypadało 8.653 akcji, a pracownicy z najdłuższym 

stażem (lub ich spadkobiercy) otrzymali 19.500 akcji na osobę (takich osób 

było 18.270), 

� ZAT – proces udostępniania akcji był realizowany od lutego do grudnia 

2006 r., jednak poprawka tego rządu z 2008 r. do ustawy o komercjalizacji i 

prywatyzacji przywróciła spadkobiercom pracowników ZAT prawo do 

nieodpłatnych akcji. Skorzystało z tego 29 spadkobierców osób uprawnionych, 

którzy nabyli w ten sposób 10.600 szt. akcji. 

IV Filar: Akcjonariat Obywatelski: 

� Społeczeństwo zaufało polskiej gospodarce, mimo trudnej sytuacji na światowych 

rynkach finansowych. 

� Podczas kadencji obecnego rządu liczba rachunków maklerskich wzrosła o połowę w 

porównaniu z rachunkami otwartymi po ostatnich 17 latach – na początku naszej 

kadencji liczba otwartych rachunków maklerskich wynosiła 1 mln, obecnie jest to 

ponad 1,5 mln i ciągle rośnie. 

� Polacy zapisywali się masowo na akcje oferowane w transakcjach prywatyzacyjnych 

Skarbu Państwa – w ramach Akcjonariatu Obywatelskiego: 

� PZU S.A. – 250 tys. zapisów na akcje, 

� Tauron Polska Energia S.A. – 230 tys. zapisów na akcje, 

� Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. – 323 tys. zapisów na akcje, 

� Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. – 168 tys. zapisów na akcje. 

Debiuty giełdowe 

� Zakłady Azotowe w Tarnowie‐Mościcach S.A. 

IPO – 30 czerwca 2008 r. Dzięki debiutowi Azoty Tarnów zarobiły blisko 295 mln zł. Na 

premierowej sesji właściciela zmieniło 52 tys. akcji i 353 tys. PDA. Dzięki debiutowi 

Grupa ZAT jest obecnie konsolidatorem rynku chemicznego w Polsce. Najważniejszym 

efektem konsolidacji ZAT S.A., ZAK S.A. i ZCh Police S.A. jest powstanie największej 

firmy chemicznej w Polsce o rocznych przychodach na poziomie 6,5 mld zł o 

zdolnościach inwestycyjnych na poziomie 2 mld zł, która ponad dwukrotnie zwiększyła 

wartości kapitałów ‐ z 800 mln zł do 1,8 mld zł. 

208 tys. 

pracowników 

otrzymało 

akcje 

1,5 mln 

rachunków 

inwestorskich 

295 mln zł dla 

Spółki 

35



2011. 

� ENEA S.A. 

IPO – 17 listopada 2008 r. Enea uzyskała 2 mld zł i była to największa pierwotna oferta 

publiczna na świecie w poprzedzającym ją półroczu. W ramach krajowej i 

międzynarodowej oferty, Spółka zaoferowała sprzedaż 103.816.150 akcji zwykłych 

serii C (nowej emisji). Cena akcji emisyjnej w transzy dla inwestorów branżowych 

wyniosła 20,14 zł natomiast cena emisyjna po dyskoncie w transzy dla inwestorów 

instytucjonalnych i detalicznych wyniosła 15,40 zł na akcję. 

� Lubelski Węgiel Bogdanka S.A. 

IPO – 25 czerwca 2009 r. W wyniku debiutu Spółka pozyskała 528 mln zł. Całą tę sumę 

przeznaczono na inwestycje – rozbudowa kopalni na polu Stafanów – co pozwoliło na 

podwojenie wydobycia (w 2010 r. Spółka wydobyła 5,7 mln ton węgla). W transzy 

inwestorów indywidualnych przydzielono 1.670.000 akcji, w transzy inwestorów 

instytucjonalnych 9.000.000 akcji, transza pracownicza wyniosła 330.000 sztuk. Oferta 

cieszyła się bardzo dużym zainteresowaniem zarówno inwestorów finansowych, jak i 

indywidualnych, w związku z czym konieczna była znaczna redukcja w transzy 

inwestorów indywidualnych. Średnia stopa redukcji zapisów wyniosła tam aż 88,75%. 

W wyniku oferty, inwestorzy giełdowi i pracownicy stali się posiadaczami 32,34% 

kapitału LW Bogdanka. 

� PGE S.A. 

IPO – 6 listopada 2009 r. Wartość oferty publicznej PGE wyniosła około 6 mld zł. W 

wyniku podwyższenia kapitału zakładowego Spółka wyemitowała, a inwestorzy 

indywidualni i instytucjonalni objęli 259.513.500 praw do akcji. 30 listopada 2009 r. 

zostało zarejestrowane podwyższenie kapitału zakładowego Spółki. PGE tym samym 

utraciło status jednoosobowej spółki Skarbu Państwa (Skarb Państwa w wyniku IPO 

posiadał wówczas 85% akcji). 

W celu zachowania kontroli operacyjnej nad największą polską grupą energetyczną, 

wskazaną jako inwestor pierwszej polskiej elektrowni atomowej, o strategicznym 

znaczeniu dla bezpieczeństwa energetycznego państwa, przewidziano pozostawienie 

docelowo 51% akcji PGE we władaniu Skarbu Państwa. 

Debiut PGE na GPW należał do wyjątkowo udanych, PDA PGE podrożały o blisko 13%, 

a obroty, czyli liczba sprzedanych PDA tej Spółki, wyniosły ponad 2,5 mld ‐ w zwykły 

dzień, na całej giełdzie obroty są trzykrotnie mniejsze. Inwestorzy zgłosili łączny popyt 

na PDA o wartości około 45 mld zł, przy maksymalnej cenie z przedziału wynoszącego 

17,50 zł ‐ 23 zł. Popyt był 7,5 razy większy, niż liczba oferowanych praw do akcji. 

Ostatecznie pula PDA oferowanych inwestorom indywidualnym wyniosła 15%, tj. o 

połowę więcej niż początkowo przewidywano. Akcje przydzielono 59.845 inwestorom 

indywidualnym (w łącznej liczbie 38.927.025 szt.). Inwestorzy instytucjonalni objęli 

220.586.475 akcji PGE. 

� PZU S.A. 

IPO – 12 maja 2010 r. Był to największy debiut od początku istnienia GPW i w Europie 

Środkowo‐Wschodniej w latach 2007‐2010. Wartość oferty wyniosła 8,1 mld zł. 

Na otwarciu sesji kurs wyniósł 349 zł, co oznacza 11,68% wzrost w porównaniu z ceną 

sprzedaży akcji w ramach oferty publicznej ustaloną na maksymalnym poziomie 

312,50 zł. Dzień debiutu Spółka zamknęła z wynikiem 360 zł za akcje, co oznacza 

wzrost o 15,20% Rozwiązania dla inwestorów indywidualnych pozwoliły wyeliminować 

konieczność zaciągania kredytów w celu zakupu akcji i uniknąć redukcji zapisów. 

Zastosowanie nowych rozwiązań przyniosło efekt w postaci ponad 250 tys. obywateli, 

2 mld zł dla 

spółki 

528 mln zł dla 

spółki 

6 mld zł dla 

spółki 

Największy 

debiut w 

historii GPW 

36



2011. 

którzy złożyli zapis na ponad 7 mln akcji, co stanowiło ok. 28% całej oferty i otworzyli 

ok. 140 tys. nowych rachunków maklerskich. W budowaniu księgi popytu wzięły udział 

instytucje z trzech kontynentów, w tym największe światowe fundusze emerytalne 

oraz fundusze suwerenne i uniwersyteckie. O popularności oferty świadczy popyt na 

walory Spółki ze strony inwestorów instytucjonalnych, który ponad dziewięciokrotnie 

przewyższył podaż akcji. 

Proces pierwszej oferty publicznej akcji PZU S.A. został rozpoczęty w związku z 

realizacją Umowy Ugody i Dezinwestycji zawartej 1 października 2009 r. pomiędzy 

Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej a EUREKO B.V., PZU S.A. oraz KAPPA S.A., 

która miała na celu ugodowe zakończenie sporu pomiędzy Skarbem Państwa i 

EUREKO B.V. W procesie IPO PZU S.A. przewidziana była sprzedaż akcji PZU S.A. przez 

KAPPA S.A. (14,9% akcji) i EUREKO B.V. (nie mniej niż 5% akcji). 

Celem zawartej 1 października 2009 r. Umowy Ugody i Dezinwestycji było zakończenie 

trwającego od wielu lat sporu pomiędzy Skarbem Państwa a Eureko B.V. w kwestii 

prywatyzacji PZU S.A. oraz odzyskanie pełnej kontroli Skarbu Państwa nad PZU S.A. 

Umowa ugody zakładała m.in. zmniejszenie zaangażowania Eureko B.V. w PZU S.A. w 

wyniku przeprowadzenia procesu IPO. Podpisując umowę Eureko B.V. wyraziło zgodę 

na obniżenie swojego udziału w PZU S.A. do 23% natychmiast w wyniku wniesienia 

10% akcji PZU do Kappa S.A., do 18% po przeprowadzeniu procesu IPO PZU i docelowo 

poniżej 13%. 

� Tauron Polska Energia S.A. 

IPO – 30 czerwca 2010 r. Wartość oferty wyniosła ok. 4,2 mld zł. Ostateczna liczba 

akcji zaoferowanych i przydzielonych inwestorom indywidualnym wyniosła 

205.258.355 (po scaleniu), co odpowiada 25% ostatecznej liczby akcji oferowanych. 

Cena emisyjna ukształtowana została na poziomie 5,13 zł. Inwestorzy indywidualni 

złożyli łącznie 231.052 ważne zlecenia. Na maksymalną liczbę akcji, na którą mógł 

zapisać się inwestor indywidualny, tj. 1.500 sztuk (po uwzględnieniu scalenia w 

stosunku 1:9), złożono łącznie 191.364 zapisy. Po sesji 17 grudnia 2010 r. Tauron 

Polska Energia wszedł w skład WIG20. 

W celu zachowania władztwa korporacyjnego przez Skarb Państwa, dokonano zmian 

statutu Spółki, które m.in. wprowadziły ograniczenie wykonywania przez 

akcjonariuszy innych niż Skarb Państwa prawa głosu do maksimum 10% głosów oraz 

przyznały Skarbowi Państwa szczególne uprawnienia w zakresie powoływania i 

odwoływania członków Rady Nadzorczej Spółki do czasu posiadania przez Skarb 

Państwa co najmniej 25% akcji. 

� GPW S.A. 

IPO – 9 listopada 2010 r. Wartość oferty – 1,2 mld zł. Była to najważniejsza dla 

polskiego rynku kapitałowego transakcja prywatyzacyjna, która odbiła się szerokim 

echem zarówno w Polsce jak i wśród globalnych inwestorów zagranicznych. 

Inwestorzy indywidualni złożyli ponad 323 tysiące zapisów na akcje, a polskie i 

globalne instytucje zgłosiły popyt ponad 25‐krotnie przewyższający liczbę akcji dla nich 

przeznaczonych. Kurs akcji GPW na otwarciu wzrósł o 18,02% (w stosunku do kursu 

odniesienia 43 zł) do poziomu 50,75 zł. W ciągu całej sesji pierwszego dnia notowań 

zawarto 134.963 transakcje i była to rekordowa liczba dziennych transakcji akcjami w 

historii warszawskiej giełdy. Kurs zamknięcia wyniósł 54 zł i był wyższy o 25,6% od 

kursu odniesienia (43 zł). 

Wartość oferty 

4,2 mld zł 

Ponad 323 tys. 

zapisów 

inwestorów 

indywidualnych 

37



2011. 

� BGŻ S.A. 

IPO – 27 maja 2011 r. Publiczna oferta sprzedaży akcji BGŻ S.A. była pierwszą ofertą, w 

której Skarb Państwa oferował akcje Spółki, nad którym strategiczną i operacyjną 

kontrolę sprawuje inny podmiot niż Skarb Państwa. Od 2006 r. strategiczną i 

operacyjną kontrolę nad BGŻ wykonuje Rabobank Nederlanden. W odpowiedzi na 

ograniczone zainteresowanie rynków finansowych akcjami BGŻ S.A., wielkość oferty 

publicznej została dostosowana do odnotowanego popytu na akcje Spółki. Skarb 

Państwa zdecydował się ustalić ostateczną liczbę sprzedawanych akcji 12,05% ogólnej 

liczby akcji w kapitale BGŻ S.A. wobec oferowanych maksymalnie 37,22%, tak aby 

zapewnić spełnienie wymaganego przez Regulamin Giełdy Papierów Wartościowych 

S.A. wskaźnika akcji BGŻ będących w wolnym obrocie („free float”). Po rozliczeniu 

oferty Bank stał się spółką publiczną z ok. 15% akcji w wolnym obrocie. Ostateczna 

cena jednej akcji BGŻ została ustalona na 60 zł. Skarb Państwa pozostał 

akcjonariuszem BGŻ z udziałem wynoszącym ponad 25%, a Rabobank Nederlanden 

większościowym akcjonariuszem BGŻ S.A.. Jednocześnie Skarb Państwa osiągnął cel, 

którym było upublicznienie BGŻ S.A. 

� Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. 

IPO – 6 lipca 2011 r. Wartość oferty publicznej wyniosła 5,37 mld zł. Ponad 168 tys. 

inwestorów indywidualnych złożyło zapisy na łączną liczbę około 10,6 mln akcji, czyli 

na prawie 27% całej oferty. Zgodnie z uprawnieniami opisanymi w prospekcie 

emisyjnym, Minister Skarbu Państwa podjął decyzję o zwiększeniu puli akcji dla 

krajowych inwestorów indywidualnych z 25% do blisko 27%, co umożliwiło pełną 

realizację złożonych przez nich zleceń. W powyższej grupie znalazło się 6.959 

pracowników JSW S.A., którzy w puli dla osób uprawionych nabyli 499.904 akcji. 

Łącznie z akcjami udostępnianymi w związku z procesem IPO, udział pracowników JSW 

S.A. w akcjonariacie Spółki wyniósł ponad 17%. W budowaniu księgi popytu wzięły 

udział najważniejsze polskie instytucje finansowe (Otwarte Fundusze Emerytalne i 

fundusze inwestycyjne), jak i wiodący inwestorzy instytucjonalni z największych 

centrów finansowych na trzech kontynentach, w tym zagraniczne fundusze 

emerytalne, fundusze typu „sovereign wealth funds” oraz „mutual funds”. Polskim 

inwestorom instytucjonalnym wstępnie przydzielono około 43% oferowanych akcji, a 

zagranicznym inwestorom instytucjonalnym około 30%. 

Proces upublicznienia Jastrzębskiej Spółki Węglowej S.A. prowadzony był zgodnie z 

postanowieniami Strategii działalności górnictwa węgla kamiennego w Polsce w 

latach 2007‐2015, której głównymi celami było m.in. określenie kierunków 

działalności górnictwa, które powinny stanowić podstawę budowy strategii przez 

spółki węglowe – producentów węgla kamiennego, a także przeprowadzenie 

prywatyzacji JSW poprzez Giełdę Papierów Wartościowych. 

W celu zachowania władztwa korporacyjnego w Spółce przez Skarb Państwa, 

dokonano zmian statutu Spółki, które m.in. wprowadziły ograniczenie wykonywania 

przez akcjonariuszy innych niż Skarb Państwa prawa głosu do maksimum 10% głosów 

w JSW S.A. oraz przyznają Skarbowi Państwa szczególne uprawnienia w zakresie 

powoływania i odwoływania członków Rady Nadzorczej Spółki. 

Pozostałe, najważniejsze transakcje giełdowe 

� Sprzedaż 10% akcji PGE S.A. 

8 października 2010 r. Wartość transakcji to blisko 4 mld zł. Transakcja realizowana 

Pierwsza 

oferta 

publiczna, w 

której SP nie 

sprawował 

kontroli 

operacyjnej 

nad spółką 

Wartość ofert 

5,37 mld zł 

Zmiany w 

statucie 

Wartość 

transakcji: 

38



2011. 

była w formule budowania przyspieszonej księgi popytu (ABB), a sprzedaż 

przeprowadzono w ciągu półtora dnia od rozpoczęcia transakcji. Była to również jedna 

z największych historycznie operacji finansowych w relacji do średniego dziennego 

wolumenu obrotu akcjami Spółki – wolumen transakcji blisko dwustukrotnie 

przewyższał średni dzienny wolumen obrotów. Dyskonto w odniesieniu do ceny 

zamknięcia z dnia poprzedzającego transakcję wyniosło 5,3%. 

W transakcji uczestniczyli inwestorzy finansowi z 22 krajów z Europy, Azji oraz 

Ameryki Północnej i Południowej, a budowa księgi zakończyła się nadsubskrypcją. 

Znacznie ponad połowę oferty uplasowano wśród inwestorów polskich, z których 

najistotniejszą grupę stanowiły Otwarte Fundusze Emerytalne. 

� Sprzedaż 10% akcji KGHM S.A. 

8 stycznia 2010 r. Sprzedaż 20 mln akcji KGHM S.A. za ponad 2 mld zł. Była to w 

tamtym czasie największa w historii GPW operacja finansowa oparta na budowie 

przyśpieszonej księgi popytu (ABB). Transakcja sprzedaży akcji KGHM spotkała się z 

dużym zainteresowaniem inwestorów. Budowa księgi popytu (bookbuilding) 

przewidziana była na dwa dni, zakończyła się sukcesem już pierwszego dnia, a liczba 

zleceń kupna przewyższała o 50% liczbę sprzedawanych akcji (oversubscription). Cena 

103 zł za akcję KGHM‐u lokowała się w przedziale najwyższych 11% cen akcji Spółki w 

ostatnich 52 tygodniach. 56% oferowanych przez Skarb Państwa akcji objęli 

inwestorzy krajowi, w tym instytucje finansowe, m.in. OFE (które nabyły jedną trzecią 

dostępnej puli). Znaczący pakiet został zakupiony przez fundusz inwestycyjny 

zarządzający m.in. emeryturami pracowników KGHM. 

� Sprzedaż ponad 10% akcji Grupy Lotos S.A. 

25 stycznia 2010 r. Sprzedaż 14 mln akcji Grupy Lotos S.A. za 406 mln zł w formule 

budowy przyśpieszonej księgi popytu. Transakcja planowana na dwa dni została 

zakończona w ciągu jednego. Pod względem relacji do średniego dziennego 

wolumenu, jak również do liczby akcji Spółki będących w wolnym obrocie (free float) 

zakończona transakcja była jedną z największych w ostatnich kilku latach w Europie. 

Krajowi inwestorzy instytucjonalni objęli 83% oferty. Transakcja cieszyła się również 

zainteresowaniem zagranicznych inwestorów instytucjonalnych, m. in. z Wielkiej 

Brytanii, Szwecji czy Szwajcarii. 

� Sprzedaż 10% akcji PZU S.A. 

9 czerwca 2011 r. kwota transakcji wyniosła 3.169.129.410 zł. Transakcja realizowana 

była w formule budowania przyspieszonej księgi popytu – sprzedano 8.635.230 akcji 

po cenie 367 zł za akcję. Proces sprzedaży 10% akcji PZU to jedna z większych 

transakcji w skali całego regionu w 2011 r. W transakcji uczestniczyli inwestorzy 

finansowi między innymi z Wielkiej Brytanii, USA, Niemiec, Francji, Szwajcarii i Hong 

Kongu, a budowa księgi zakończyła się nadsubskrypcją. Ostatecznie alokacja akcji 

zakończyła się na poziomie 51% dla inwestorów zagranicznych i 49% dla inwestorów 

krajowych. W procesie sprzedaży 10% akcji PZU osiągnięto jeden z najniższych 

poziomów dyskonta w ramach transakcji realizowanych w formule przyspieszonej 

księgi popytu – dyskonto wyniosło 4,8% w stosunku do kursu zamknięcia sesji 

poprzedzającej rozpoczęcie budowania księgi popytu i 1,2% w stosunku do kursu 

zamknięcia z dnia zakończenia budowy księgi. Porównując natomiast cenę transakcji 

do średniej ceny akcji w tygodniu ją poprzedzającym, dyskonto wyniosło 4,9%. Cena 

za jedną akcję uzyskana w czasie tej transakcji przewyższa cenę po jakiej akcje PZU 

były sprzedawane w pierwszej ofercie publicznej (tj. 312,50 zł) oraz cenę, po której w 

4 mld zł 

Wartość 

oferty: 

2 mld zł 

Wartość 

transakcji 

406 mln zł 

Wartość 

transakcji: 

3,1 mld zł 

Jeden z 

najniższych 

wskaźników 

dyskonta 

39



2011. 

listopadzie 2010 r. Eureko B.V. sprzedało swój pakiet akcji polskiego ubezpieczyciela 

(tj. 365 zł). Cena osiągnięta przez Skarb Państwa w transakcji sprzedaży 10% akcji PZU 

znajdowała się w przedziale 20% najwyższego poziomu cen akcji Spółki w ciągu sześciu 

miesięcy poprzedzających transakcję. 

� Sprzedaż 11,9% akcji Tauron Polska Energia S.A. 

23 marca 2011 r. Kwota transakcji wyniosła blisko 1,3 mld zł. Transakcja realizowana 

była w formule budowania przyspieszonej księgi popytu. Dyskonto w odniesieniu do 

ceny zamknięcia z dnia poprzedzającego transakcję wyniosło 3,8% i było jednym z 

najniższych dyskont osiągniętych przez Skarb Państwa w formule budowania 

przyspieszonej księgi popytu od czasu rozpoczęcia transformacji ustrojowej. 

W transakcji uczestniczyli inwestorzy finansowi między innymi z Bliskiego Wschodu, 

Wielkiej Brytanii, Europy Środkowo‐Wschodniej, Portugalii, Hiszpanii, Niemiec, Francji, 

Belgii i Stanów Zjednoczonych, a budowa księgi zakończyła się znaczną 

nadsubskrypcją. 30% popytu zgłosili inwestorzy zagraniczni, 70% krajowi. 

� Sprzedaż akcji Mennicy Polskiej S.A. 

26 kwietnia 2010 r. Minister Skarbu Państwa wspólnie z Bankiem Gospodarstwa 

Krajowego sprzedał 42% akcji Mennicy Polskiej S.A. o wartości 347 mln zł, kończąc tym 

samym prywatyzację Spółki. MSP sprzedało wszystkie posiadane przez siebie akcje tj. 

31,6%, których nabywcami zostali krajowi i zagraniczni inwestorzy instytucjonalni, w 

szczególności OFE i TFI. Transakcja odbyła się w formule budowania przyśpieszonej 

księgi popytu („accelerated book building”), poprzedzonej spotkaniami Zarządu z 

krajowymi inwestorami instytucjonalnymi. Sprzedaż planowana na dwa dni, została 

zamknięta w jeden dzień i zakończyła się nadsubskrypcją. Osiągnięta cena na poziomie 

126 zł stanowiła ok. 3% dyskonta do ceny rynkowej z dnia transakcji. 

� Sprzedaż 16,05% akcji ENEA S.A. 

10 lutego 2010 r. Sprzedaż akcji za 1,134 mld. Transakcja została poprzedzona 

kilkudniową serią spotkań z inwestorami instytucjonalnymi ze Stanów Zjednoczonych i 

Unii Europejskiej, a w szczególności z Polski i Wielkiej Brytanii, na których zarząd Enei 

prezentował operacyjną i finansową sytuację Spółki. Budowa księgi popytu trwała 4 

dni. Pomimo niepokojów na globalnych rynkach finansowych, związanych z 

gospodarkami niektórych krajów Europy Zachodniej, budowa księgi zakończyła się 

nadsubskrypcją. 80% oferty zostało uplasowane wśród krajowych inwestorów 

instytucjonalnych, ze szczególnym uwzględnieniem alokacji dla polskich funduszy 

emerytalnych (OFE), którym przydzielono 60% oferowanych akcji. 

Po sprzedaży udział SP zmalał do 60,43% (w tym 9,43% akcje pracownicze). Celem tej 

transakcji było zwiększenie płynności akcji Enei S.A. na rynku. 

� Sprzedaż 46,7% akcji LW Bogdanka S.A. 

9 marca 2010 r. Wartość transakcji to ponad 1,1 mld zł. Po sprzedaży kolejnych 

15.882.000 akcji LW „Bogdanka” stała się prywatną Spółką ze śladowym 

akcjonariatem Skarbu Państwa na poziomie 4,3%. Ze względu na specjalną rolę, jaką 

pełnią w polskiej gospodarce OFE i ich długoterminowe podejście do inwestycji, 

Minister Skarbu Państwa zaoferował im cały pakiet akcji LW Bogdanka S.A. Wszystkie 

14 działające w Polsce OFE wzięło udział w ofercie. 

9 marca 2010 r. rozpoczął się proces udostępniania akcji pracowniczych, który potrwa 

do 9 marca 2012 r. Pula akcji przeznaczona dla pracowników wynosi 3.243.000 szt. i 

zostanie rozdysponowana pośród 3917 osób, które znalazły się na ostatecznej liście 

uprawnionych do nieodpłatnego nabycia akcji. 

Wartość 

transakcji 

1,3 mld zł 

Zakończenie 

prywatyzacji 

spółki 

Wartość 

transakcji 

1,1 mld zł 

Cały pakiet 

objęty przez 

polskie OFE 

40



2011. 

� Sprzedaż 4,15% akcji TP S.A. 

Sprzedaż realizowana była podczas 44 sesji, od 14 stycznia 2010 r. do 5 sierpnia 

2010 r. Pakiet akcji TP S.A. został sprzedany za 884.890.127,39 zł. Formuła sprzedaży 

akcji TP S.A. została zrealizowana zgodnie z założeniami dokumentu „Kluczowe spółki 

do prywatyzacji w latach 2009‐2010. Aktualizacja Planu Prywatyzacji na lata 2008‐ 

2011” przedstawionego Radzie Ministrów w sierpniu 2009 r., w którym zbycie akcji 

Telekomunikacji Polskiej S.A. zostało zaplanowane do końca 2010 r. Na tej podstawie 

opracowany został algorytm, zgodnie z którym akcje TP S.A. były sprzedawane za cenę 

nie mniejszą niż średnia z ostatnich sześciu miesięcy. Poszczególne transakcje 

odbywały się po cenach rynkowych bez dyskonta. 

� Sprzedaż resztówek 

„Resztówki” to określenie kilkuprocentowych pakietów akcji, pozostających w 

posiadaniu MSP. Na początku kadencji w nadzorze MSP znajdowały się 32 resztówki 

giełdowe poniżej 5%. Ostatnia z nich została sprzedana 17 października 2011 r. na 

GPW – 5.652 akcji BBI Capital NFI S.A. (0,01% w kapitale zakładowym) sprzedano za 

10.343,16 zł. 

Łączna kwota sprzedaży wszystkich 32 resztówek wyniosła 3.185.414.559,32 zł. W 

ciągu trzech ostatnich lat największą sprzedaną resztówką giełdową było 4,05% akcji 

Pekao S.A., cena za cały pakiet wyniosła 1,434 mld zł. Najmniejszą była resztówka 

0,000006% Banku Millenium sprzedana za 145 zł. 

W 2009 r. właściciela zmieniło 16 z nich m.in. pakiet 1,95% akcji Cersanitu S.A. (43,9 

mln zł), 0,02% Budimexu S.A. (304 tys. zł) czy 5% Mondi Packaging Paper Świecie S.A. 

(167 mln zł). Rok 2009 to również rok sprzedaży resztówkowych pakietów akcji 

banków: 4,05% akcji Pekao S.A. (1,434 mld zł), 2,49% Banku Handlowego S.A. (215 

mln zł), 3,68% Banku BPH S.A. (67 mln zł), 1,93% BZ WBK (167 mln zł) i wspomniane 

0,000006% Banku Millenium (145 zł). 

W 2010 r. sprzedano także 16 resztówek m.in. 0,04% Orbisu S.A. (729 tys. zł), 0,29% 

Wydawnictw Szkolnych i Pedagogicznych (1,26 mln zł), 3,5% Elektrobudowy S.A. (28,9 

mln zł), czy 1,58% Fabryki Obrabiarek Rafamet S.A. (1,19 mln zł). Największa 

tegoroczna transakcja to sprzedaż 4,15% akcji TP S.A. za 884 mln zł. 

Giełdowe resztówki sprzedawane były w oparciu o algorytm wyznaczania ceny 

minimalnej w oparciu o średnie ceny transakcji w ubiegłych okresach. Również w 

oparciu o dane historyczne określana była maksymalna wielkość zbywanych pakietów. 

Poszczególne transakcje odbywały się po cenach rynkowych bez dyskonta. 

Na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którym Minister 

Skarbu przejmuje od jednostek finansów publicznych m.in. akcje i udziały w spółkach i 

wykonuje z nich uprawnienia, do MSP są przekazywane akcje spółek giełdowych, 

które na bieżąco są zbywane na rynku regulowanym. Ostatnią zrealizowaną była 

sprzedaż na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie 154.173 akcji, 

stanowiących 0,1% udziału w kapitale zakładowym spółki Mostostal Zabrze Holding 

S.A. z siedzibą w Zabrzu za kwotę 221 623, 27 zł brutto. 

Wartość 

transakcji 

884 mln zł 

Na pocz. 

Kadencji 32 

resztówki 

Najmniejsza 

resztówka – 

Bank 

Millenium 

Specjalny 

algorytm 

sprzedaży 

41



2011. 

Otoczenie Inwestorskie: 

� Zagraniczne instytucje doradcze – tradycyjnie obsługujące globalnych inwestorów – 

takie jak banki inwestycyjne i kancelarie prawne, otwierają swoje biura w Polsce. 

Banki rozszerzają zakres prowadzonej tu działalności: biura maklerskie, raporty 

analityczne, centra usług pomocniczych (administracja, księgowość). Instytucje te 

zatrudniają nowych pracowników w oparciu o lokalnie dostępny, wykształcony kapitał 

ludzki – inwestując w jego dalsze profesjonalne szkolenie. 

� Środowisko inwestorskie z całego świata, dla którego Polska jeszcze kilka lat temu nie 

była atrakcyjnym inwestorem, uważnie obserwuje dynamiczny rozwój naszego kraju 

(oraz regionu Europy Środkowej i Wschodniej) i wzrost jego znaczenia na regionalnej i 

europejskiej arenie. 

� Na podstawie danych uzyskanych od banków inwestycyjnych, na koniec 2007 r. 

zatrudnienie w globalnych bankach inwestycyjnych wynosiło 990 osób. W przeciągu 

niespełna 4 lat nastąpił wyraźny wzrost – ponad 3,5 krotny. Część międzynarodowych 

banków inwestycyjnych w ogóle nie była obecna w Polsce (np. Goldman Sachs, 

Morgan Stanley). Obecnie wszystkie największe instytucje mają swoje biura w 

Warszawie. Należy podkreślić, iż MSP zwraca szczególną uwagę na rozwój banków 

inwestycyjnych w segmentach analiz spółek i sprzedaży – jest to szczególnie istotne 

dla skutecznego zachęcania zagranicznych inwestorów do inwestowania na polskim 

rynku. 

Liczba osób zatrudnionych w Polsce na dzień 

2007‐12‐31 2011‐09‐30 2012‐06‐30 (plany) 

Analizy 11 20 23 

Biuro Maklerskie 89 90 109 

Asset Management 15 56 59 

Bankowość inwestycyjna 26 49 58 

Private Wealth 

Management 

172 224 268 

Mid & Back Office 679 2978 3280 

Łącznie 992 3417 3797 

Rekomendacje na przyszłość: 

1. Ministerstwo Skarbu Państwa koncentruje swoje dotychczasowe działania związane z 

rozwijaniem polskiego rynku kapitałowego na czterech jego filarach: Akcjonariat 

Obywatelski, akcjonariat pracowniczy, krajowi inwestorzy instytucjonalni oraz inwestorzy 

zagraniczni. Działania te powinny być kontynuowane. Rekomendacje prywatyzacyjne dla 

działalności rządu mają wymiar transakcyjny i promocyjny: 

� Akcjonariat Obywatelski – kontynuacja tej koncepcji ma wymiar ekonomiczny i 

społeczny, stanowi promocję własności prywatnej w społeczeństwie. 

� Akcjonariat pracowniczy – pracownicy są i powinni być współwłaścicielami spółek 

giełdowych – większa liczba akcji posiadanych przez pracowników oznacza większą 

aktywizację kapitału i dalszą promocję idei własności prywatnej wśród najbardziej 

uzwiązkowionych grup społecznych. 

� Krajowi inwestorzy instytucjonalni – trzeba w maksymalnym zakresie bronić pozycji i 

reputacji polskich OFE. Pełnią istotną funkcję nie tylko dostarczając kapitał, ale także 

są wiarygodnymi partnerami aktywnie nadzorującymi podmioty giełdowe (przykład: 

3,5 krotny 

wzrost 

zatrudnienia w 

bankach 

inwestycyjnych 

Wytyczne dla 

wzmacniania 4 

filarów rynku 

42



2011. 

PZU, Lotos). Dzięki długiemu horyzontowi inwestowania OFE pełnią istotną rolę 

stabilizującą, szczególnie istotną w okresach dużych zmienności cen akcji na 

światowych giełdach. 

� Zagraniczni inwestorzy instytucjonalni – są przyszłością warszawskiej giełdy (kapitał 

lokalny ma ograniczone możliwości rozwoju organicznego). Obecnie inwestorzy 

zagraniczni generują ok. 50% obrotów, co jest ogromnym skokiem w porównaniu z 

30% pięć lat temu. Z punktu widzenia wzmacniania roli Warszawy, jako Regionalnego 

Centrum Finansowego, dostęp do nieograniczonego kapitału, jest elementem 

kluczowym. Chodzi tu zarówno o wymiar transakcyjny (preferencje alokacyjne) jak i 

promocyjny (roadshows, stałe i bezpośrednie kontakty z kluczowymi globalnymi 

dostawcami kapitału – „capital pools”). 

2. Przyszła polityka prywatyzacyjna powinna być oparta jak dotychczas na strategicznym 

priorytecie wzmacniania polskiego rynku kapitałowego: 

� Wszystkie prywatyzacje powinny być rozważane pod kątem możliwości ich 

przeprowadzenia przez giełdę – jeśli tylko prywatyzowany podmiot spełnia 

oczekiwania stawiane spółkom giełdowym. 

� Spółka może być indywidualnie wprowadzana do obrotu publicznego – lub jak w 

przypadku Grupy PHN, dopiero po przeprowadzeniu konsolidacji podmiotów z danego 

sektora. 

3. Przyszły nadzór na spółkami Skarbu Państwa powinien opierać się na budowaniu ich 

wartości poprzez ich konsolidację i optymalizację działalności wyrażoną m.in. w 

dezinwestycjach z branż i sektorów niezwiązanych z kluczowym biznesem spółek. 

Kluczowe jest uporządkowanie i kompleksowe uregulowanie sfery wykonywania 

uprawnień właścicielskich przysługujących Skarbowi Państwa 

Dokończenie realizacji zadania będzie możliwe po wejściu w życie projektu ustawy o 

zasadach wykonywania niektórych uprawnień Skarbu Państwa który m.in.: 

� Wprowadza jednolite i efektywne mechanizmy wykonywania przez Skarb Państwa 

uprawnień korporacyjnych w spółkach i realizacji prywatyzacji spółek z udziałem 

Skarbu Państwa. 

� Konsoliduje, na rzecz Ministra Skarbu Państwa, kompetencje nadzorcze i 

właścicielskie, które obecnie są rozproszone między różne instytucje. 

� Porządkuje zasady gospodarowania innym, niż akcje i udziały w spółkach, majątkiem 

należącym do Skarbu Państwa. 

� Określa nowe zasady selekcji kandydatów do pełnienia funkcji w organach 

nadzorczych podmiotów o kluczowym znaczeniu dla Skarbu Państwa, co ma służyć 

podniesieniu kompetencji i wzmocnieniu roli organów nadzorczych 

� Wprowadza kategorię podmiotów o kluczowym znaczeniu dla Skarbu Państwa, 

działających w strategicznych sektorach gospodarki, w których uzasadnione jest 

utrzymanie kontroli Skarbu Państwa. 

� Wyłącza stosowanie tzw. “ustawy kominowej” wobec organów spółek o kluczowym 

znaczeniu dla Skarbu Państwa. W podmiotach tych powinien obowiązywać 

motywacyjny system wynagrodzeń dla członków organów nadzorczych i 

zarządzających powiązany z wynikami pracy. 

4. Przejęcie spółek od innych ministrów 

Wytyczne dla 

polityki 

prywatyzacyjnej 

Wytyczne dla 

przyszłego 

nadzoru 

43



2011. 

Wprowadzenie tego rozwiązania pozwoli na: 

� Objęcie systemowym nadzorem właścicielskim wszystkich podmiotów należących do 


� Efektywną i spójną koordynację realizacji narodowych strategii i programów 

sektorowych. 

� Zapewnienie pozyskania środków finansowych na rozwój (np. poprzez upublicznienie) 

tych spółek oraz zachowanie kontroli w kluczowych podmiotach. 

44

Rozdział 

Akcjonariat 

Obywatelski

Temat: Akcjonariat Obywatelski 

Kwestie: Idea Akcjonariatu Obywatelskiego. Walka ze stereotypami o inwestowaniu. Co początkujący 

inwestor powinien wiedzieć, żeby inwestować na GPW. 

Spis treści: 


• Akcjonariat Obywatelski 47 

� Dlaczego wprowadziliśmy i rozwijamy ideę Akcjonariatu Obywatelskiego? 47 

� Czym jest Akcjonariat Obywatelski 47 

� Rozwiązania programowe w ramach Akcjonariatu Obywatelskiego 48 

� Efekty Akcjonariatu Obywatelskiego 49 

• Działania edukacyjne 49 

� Działania edukacyjne ‐ wybrane projekty 50 

� Dodatki edukacyjne w prasie 51 

� Plany na przyszłość – kontynuacja projektów edukacyjnych 51 

• Akcje pracownicze 51 

• Konsolidacji spółek sektora elektroenergetycznego 51 

46




W skrócie: 

� Cel Akcjonariatu Obywatelskiego: zbliżyć ludzi i rynek. 

� Wzrost liczby rachunków inwestycyjnych. Na koniec września 2011 r. ponad 1,5 mln 

rachunków, to wzrost o 34% w porównaniu z 2009 r. 

� Ok. 300 tys. uczestników projektów edukacyjnych. 

� Współpraca z kilkudziesięcioma organizacjami pozarządowymi. 

� Adresaci: uczniowie, studenci, seniorzy, społeczności lokalne, przedstawiciele środowisk 

religijnych oraz liderzy opinii. 

� Według badań Millward Brown SMG/KRC Akcjonariat Obywatelski kojarzy się przede 

wszystkim z wolnym rynkiem (ponad 70% wskazań) oraz rozwojem gospodarczym (68%). 

� Udostępnianie akcji pracowniczych – pracownicy, którzy posiadają akcje spółki utożsamiają 

z nią i czują się za nią odpowiedzialni. 

Akcjonariat Obywatelski (AO): 

Dlaczego wprowadziliśmy i rozwijamy ideę Akcjonariatu Obywatelskiego? 

W społeczeństwie wciąż pokutuje przeświadczenie, że do inwestowania na giełdzie potrzebna 

jest ekspercka wiedza i duże środki pieniężne. Realizując ideę Akcjonariatu Obywatelskiego 

MSP stara się przełamać te stereotypy. 

Już w 2010 r. w ramach AO na akcje debiutujących spółek Skarbu Państwa zapisały się setki 

tysięcy obywateli, co wskazywało na potencjał inwestycyjny Polaków. Żeby go wzmocnić MSP 

podjęło szereg działań skierowanych do obecnych i przyszłych inwestorów indywidualnych. 

Celem tych działań było pokazanie inwestorom, jak korzystać z szerokiego wachlarza 

możliwości, jakie daje rynek kapitałowy. 

Zainicjowane przez MSP działania przełożyły się na wzrost zainteresowania polskiego 

społeczeństwa aktywnym i świadomym uczestnictwem w życiu gospodarczym kraju poprzez 

zarządzanie oszczędnościami, inwestowanie w akcje spółek obecnych na GPW oraz w 

instrumenty finansowe. 

Czym jest Akcjonariat Obywatelski? 

� To długofalowy program zapoczątkowany przez Ministerstwo Skarbu Państwa w 

2010 r. przy okazji debiutów giełdowych PZU, Tauron Polska Energia i Giełdy Papierów 

Wartościowych w Warszawie, a wspierany działaniami edukacyjnymi nt. świadomego 

inwestowania na giełdzie. 

� Koncepcja Akcjonariatu Obywatelskiego polega na zainteresowaniu indywidualnych 

inwestorów powszechnym uczestnictwem w prywatyzacjach realizowanych poprzez 

giełdę oraz aktywnym udziałem w transakcjach na warszawskim parkiecie. 

� Program Ministerstwa opiera się na konkretnych rozwiązaniach dla inwestorów 

indywidualnych, które mają im ułatwić nabycie akcji spółek Skarbu Państwa 

prywatyzowanych poprzez giełdę. 

� W ramach tego programu każdorazowo, przy konstruowaniu oferty, dla inwestorów 

indywidualnych przeznacza się określoną liczbę papierów wartościowych (w granicach 

20‐30% wielkości oferty) oraz ustala maksymalny limit zakupu dla każdego nabywcy. 

� Dzięki tym działaniom wykluczone zostaje stosowanie lewarów kredytowych na zakup 

akcji, a inwestor indywidualny może precyzyjniej określić zakres kosztów związanych z 

inwestycją. 

Stereotypy o 

inwestowaniu 

Pierwsze 

efekty AO 

Pierwsze debiuty 

w ramach AO 

Transza dla 

inwestorów 

indywidualnych 

Brak lewarów 

47




� W przeciwieństwie do wcześniejszych form powszechnej prywatyzacji, Akcjonariat 

Obywatelski nie polega na rozdawaniu akcji. Indywidualni inwestorzy kupują akcje na 

zasadach rynkowych, ucząc się podstawowych mechanizmów działania giełdy. 

� MSP realizuje również szereg kampanii edukacyjnych jak np. „Akcjonariat 

Obywatelski. Inwestuj Świadomie”. Dzięki nim inwestorzy mogą się dowiedzieć w jaki 

sposób poruszać się na rynku kapitałowym, jak aktywnie zarządzać oszczędnościami 

oraz korzystać z możliwości inwestycyjnych jakie daje giełda. 

� Aktywny udział w realizacji projektów edukacyjnych biorą najważniejsze instytucje 

rynku kapitałowego: Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie, Krajowy Depozyt 

Papierów Wartościowych, Stowarzyszenie Inwestorów Indywidualnych, Izba Domów 

Maklerskich oraz spółki giełdowe PZU i Tauron PE. 

� W ramach kampanii uruchomiona została strona www.AkcjonariatObywatelski.pl – baza 

wiedzy o giełdzie i jej mechanizmach działania, a także o wszelkich działaniach o 

charakterze edukacyjnym związanych z tematyką inwestowania na rynkach 

kapitałowych (poradniki, artykuły prasowe, kalendarium spotkań i szkoleń na temat 

giełdy). 

Rozwiązania programowe w ramach Akcjonariatu Obywatelskiego 

Powszechność 

� W momencie konstruowania oferty publicznej, dla inwestorów indywidualnych 

przeznacza się określoną transzę akcji (20‐30%). 

Dostępność 

� Ustalany jest maksymalny limit akcji, na jakie może zapisać się jedna osoba. 

� Wiedza nt. maksymalnego limitu akcji wyklucza konieczność stosowania lewarów 

kredytowych na zakup akcji. 

� To wszystko w efekcie daje znaczące ograniczenie stopnia redukcji zapisów. 

Odpłatność 

� Inwestorzy indywidualni kupują akcje na zasadach rynkowych. 

Edukacja 

� Włączenie tematyki inwestowania na giełdzie do działań edukacyjnych prowadzonych 

przez MSP. 

� Działania edukacyjne prowadzone przez MSP oraz inne instytucje związane z rynkiem 

kapitałowym, w tym m.in. Giełdę Papierów Wartościowych, Stowarzyszenie 

Inwestorów Indywidualnych, domy maklerskie, zostały opatrzone logotypem 

„Akcjonariat Obywatelski”. 

Instytucje 

wspomagające 

AO 

Strona www 

Wytyczne AO 

48

Temat: 

Kwestie: 

EEfekty 

Akcjoonariatu 

Obbywatelskieego 

� Wzroost 

liczy zappisów 

na akccje 

debiutujjących 

spółek 

SP 

� Wzroost 

liczby raachunków 

innwestycyjnyych 

o 34% w stosunku do 2009 r. 

1 800 000 

1 600 000 

1 400 000 

1 200 000 

1 000 000 

800 000 

600 000 

400 000 

200 000 

0 

DDziałaniaa 

edukaccyjne: 

Akcjonaariat 

Obywattelski 

Idea Akccjonariatu 

Obbywatelskieggo. 

Walka ze e stereotypammi 

o inwestoowaniu. 

Co początkujący 

inwestor 

powinien wwiedzieć, 

żebby 

inwestowa ać na GPW. 

850 513 

853 333 

2004 4 2005 

908 926 9 

1 132 6002 

96 565 1 028 8 962 

2006 

2007 2008 

2009 

1 477 419 1 517 466 

� W 2008 

r. na zlecenie MMSP 

SMG/KRC 

Poland Media S.AA. 

sprawdzaało 

stan wiedzy 

społeeczeństwa 

nt. prywwatyzacji 

ooraz 

tego jak jest ona posttrzegana 

przez p 

� 

społeeczeństwo. 

Wnioski ppłynące 

z ttych 

badań ń potwierdziły 

koniecczność 

podj jęcia 

działłań, 

które podniosłybby 

poziom świadomo ości w zakresie 

prywatyzacji 

i jej 

oddzziaływania 

nna 

obecny rozwój spoołeczno‐gos 

spodarczy PPolski 

wśród 

różnych grup 

wiekkowych 

Polaaków. 

Dlateego 

też MSSP 

rozpoczęęło 

szeroko zakrojone działania eedukacyjne, 

wśród któ órych 

możnna 

wyróżnićć 

projekty skierowane 

do: 

� UUczniów, 

� SStudentów, 

, 

� SSeniorów, 

� SSpołecznoścci 

lokalnychh, 

� LLiderów 

opiinii, 

2010 

2011 

Adressaci 

projekktów 

449




� Mediów lokalnych, 

� Środowisk religijnych, 

które swym zasięgiem objęły już ponad 320 tys. osób. 

� Działania te prowadzone są w ramach: 

� „Własność to odpowiedzialność” od 2008 r. we współpracy z sektorem 

pozarządowym, 

� Programu edukacyjnego o giełdzie pn. „Akcjonariat Obywatelski – Inwestuj 

świadomie”, realizowany w 2011 r. we współpracy z najważniejszymi instytucjami 

rynku kapitałowego oraz największymi sprywatyzowanymi przez GPW spółkami 


� Istotą tych programów jest wzrost: 

� Społecznego zrozumienia dla procesu prywatyzacji, 

� Znaczenia własności prywatnej i giełdy dla rozwoju gospodarczego kraju, 

� Zrozumienia zasad funkcjonowania rynku kapitałowego i świadomego 

inwestowania w papiery wartościowe, a tym samym doprowadzenie do 

świadomego uczestnictwa obywateli w życiu publicznym, rozwoju społeczeństwa 

obywatelskiego i gospodarki oraz stworzeniu podstaw funkcjonowania dobrego 

państwa. 

Działania edukacyjne – wybrane projekty 

� W roku 2008 odbyła się pilotażowa edycja konkursu „Własność to 

odpowiedzialność”, która potwierdziła potrzebę realizacji projektów edukacyjnych, 

czego konsekwencją było znaczące zwiększenie skali realizowanych działań. 

� W 2009 r. przeprowadzonych zostało 13 projektów adresowanych do ponad 200 tys. 

odbiorców, wśród, których znalazł się m.in.: 

� Ogólnopolski Konkurs Debat o Prywatyzacji AD REM (wzięło w nim udział 

prawie 80 tys. uczniów z ponad tysiąca szkół), 

� Cykl programów telewizyjnych „Własność to wartość” (zdobył on Pierwszą 

Nagrodę w VIII edycji konkursu im. Władysława Grabskiego na najlepsze 

publikacje, audycje radiowe oraz programy telewizyjne poświęcone tematyce 

ekonomicznej). 

� W 2010 r. zrealizowanych zostało 13 projektów edukacyjnych. 

� Odbyły się kinowe przeglądy filmów na temat własności prywatnej i 

prywatyzacji: „Kapitalizm: Love Story” oraz przegląd „Na swoim”, 

� Miała miejsce druga edycja projektu „Własność=jasność”, w której wzięło 

udział ponad 2500 uczestników (uczniów, studentów, nauczycieli, dziennikarzy 

i przedstawicieli lokalnych samorządów) z 80 małych miejscowości, 

� Uruchomiony został również portal edukacyjny: www.PrywatyzacjaDlaLudzi.pl, 

który został wybrany przez Internautów stroną roku w kategorii Administracja 

Publiczna w VI edycji konkursu Webstarfestival. 

� W 2011 r. 

� W ramach projektu studenckiego „Kto wygrywa na prywatyzacji” odbyły się I 

Otwarte Akademickie Mistrzostwa Polski Inwestorów, w których wzięło udział 

ponad 2800 uczestników reprezentujących 150 uczelni wyższych, 

� Realizowana jest 4. edycja projektu edukacyjnego adresowanego do 

seniorów. Dotychczas w ramach projektów seniorskich zorganizowane zostały 

wykłady na temat własności prywatnej i prywatyzacji w ponad 30 

320 tys. 

osób wzięło 

udział 

w projektach 

W 2008 r. 

2009 r. 

2010 r. 

2011 r. 

50




Uniwersytetach Trzeciego Wieku na terenie całej Polski, 

� Łącznie w działaniach realizowanych w ramach programu „Własność to 

odpowiedzialność” wzięło udział ponad 320 tys. osób, a w realizację projektów 

edukacyjnych włączyło się prawie 40 organizacji pozarządowych i uczelni 

wyższych. 

Dodatki edukacyjne w prasie: 

� W ramach szerzenia wiedzy o inwestowaniu wydano 22 dodatki edukacyjno‐ 

promocyjne na temat prywatyzacji i własności prywatnej w opiniotwórczych 

dziennikach społeczno‐politycznych i ekonomicznych (Rzeczpospolita, Parkiet, 

Dziennik Gazeta Prawna, Puls Biznesu, Gazeta Wyborcza, Polska The Times), 

tabloidach (Fakt, Super Express), tygodnikach społeczno‐politycznych (Polityka, 

Newsweek Polska, Wprost, Przekrój) i miesięczniku Press. 

� Dodatki były przygotowywane przez dziennikarzy. 

� Celem wszystkich tekstów była promocja prywatyzacji i własności prywatnej, ze 

szczególnym uwzględnieniem korzyści, jakie niesie ze sobą prywatyzacja dla całości 

społeczeństwa, prywatyzowanych zakładów i polityki państwa oraz skuteczności 

własności i gospodarki prywatnej. 

Plany na przyszłość ‐ kontynuacja projektów edukacyjnych: 

� Projekty edukacyjne powinny być prowadzone równolegle z realizacją projektów 

prywatyzacyjnych. 

� Budowa społecznego zrozumienia dla procesu przekształceń własnościowych jest 

jednym z kluczowych warunków jego powodzenia. 

� Dotychczasowa formuła realizacji projektów, zakładająca współpracę z organizacjami 

pozarządowymi działającymi na rzecz wybranych grup docelowych, powinna zostać 

utrzymana przy realizacji kolejnych działań edukacyjnych. 

Akcje pracownicze: 

� MSP realizowało proces nieodpłatnego zbywania akcji osobom uprawnionym w 236 

spółkach. 

� W wyniku tego procesu 208.829 osób uprawnionych nabyło nieodpłatnie akcje o 

łącznej wartości nominalnej 1.405.253.324 zł. 

� 12 lutego 2009 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji, 

która: 

� Przywróciła spadkobiercom osób uprawnionych prawo do zawarcia umów 

nieodpłatnego nabycia akcji (zawarto 544 umowy na 162.373 szt. 

akcji/udziałów), 

� Wprowadziła do ustawy pojęcie poprzednika przedsiębiorstwa państwowego, 

co zwiększyło grono osób uprawnionych, 

� Wydłużyła termin realizacji prawa do nieodpłatnego nabywania akcji przez 

uprawnionych pracowników z 12 do 24 miesięcy. 

Konsolidacja spółek sektora elektroenergetycznego: 

� Od 13 sierpnia 2009 r. do 13 sierpnia 2010 r., na podstawie ustawy z 7 września 2007 

r. o zasadach nabywania od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacji spółek 

sektora elektroenergetycznego MSP realizowało proces zamiany akcji spółek 

Wydano 22 

dodatki 

Cel dodatków 

Wskazówki 

na przyszłość 

208 tys. 

uprawnionych 

nabyło akcje 

51




konsolidowanych na akcje spółek konsolidujących. 

� W tym czasie z prawa do zamiany akcji skorzystały łącznie 88.264 osoby 

uprawnione, które dokonały zamiany 3.640.365.566 akcji spółek 

konsolidowanych. 

� W związku z debiutem giełdowym Jastrzębskiej Spółki Węglowej S.A., w 

październiku 2011 r. uruchomiono proces nieodpłatnego zbywania akcji dla 

46.996 uprawnionych pracowników Spółki. Pula akcji JSW S.A. przeznaczona do 

nabycia przez osoby uprawnione wynosi 14 928 603 sztuk o łącznej wartości 

nominalnej 74.643.015 zł i łącznej wartości giełdowej 1.387.613.648, 85 zł 

(wartość giełdowa 92,95 zł za akcję – kurs z 18 października 2011 r.). 

52

Rozdział 

Podjęcie spraw 

trudnych i „nie do 

rozwiązania”

Temat: Podjęcie spraw trudnych i „nie do rozwiązania” 

Kwestie: Podstawy sporów. Działania Skarbu Państwa na rzecz uniknięcia miliardowych 

odszkodowań. Przebieg arbitraży 

Spis treści: 

• Zakończenie sporu z Eureko 55 

� Konsekwencje wynikające z ugody 55 

� Kalendarium sporu 56 

• Spór z Vivendi i VTI o PTC 60 

� Kalendarium postępowania arbitrażowego 61 

• Spór z Nordzucker 62 

� Argumentacja Nordzucker 63 

� Postępowanie/wyrok końcowy 63 

� Kalendarium 64 

• Postępowanie z powództwa Lutza Ingo Schapera 65 

54




Zakończenie sporu z Eureko: 

� Spór o prywatyzację narodowego ubezpieczyciela i pozostawienie pakietu kontrolnego w 

rękach Skarbu Państwa. 

� Decyzja o sprzedaży akcji PZU holenderskiej spółce Eureko B.V. podjęta została w 1999 r. 

� Konsorcjum Eureko i obecnego Banku Millennium otrzymało wtedy 30% akcji 

ubezpieczyciela. Umowa Dodatkowa z 3 kwietnia 2001 r. do Umowy Sprzedaży z 5 

listopada 1999 r. przewidywała sprzedaż Eureko kolejnych 21% akcji, dając Holendrom 

pakiet większościowy, czego jednak Skarb Państwa nie zrealizował. 

� 23 października 2002 r. Eureko złożyło skargę do Międzynarodowego Trybunału 

Arbitrażowego w Londynie, który w 2005 r. rozstrzygnął spór na niekorzyść Polski. Do 

ustalenia pozostała wysokość odszkodowania, którą holenderska spółka szacowała na 36 

mld zł. 

Konsekwencje wynikające z ugody PZU‐Eureko 

� Była to jedna ze spraw określanych mianem „nie do załatwienia”. Spór trwał prawie 10 lat. 

� Sygnał dla inwestorów ‐ Polska to bezpieczna europejska gospodarka, w której spokojnie 

można inwestować, a spory rozstrzygać zgodnie ze światowymi standardami. 

� Wzmocniony został wizerunek Polski za granicą. Długi konflikt z inwestorem zagranicznym 

powodował ostrożne podejście do Polski jako miejsca, gdzie bezpiecznie można lokować 

kapitał. 

� Elementy porozumienia: 

� Zrzeczenie się roszczeń, 

� Zgoda Eureko na rezygnację z uprawnień strategicznego inwestora w PZU, 

� Zgoda Eureko na obniżenie swojego udziału w PZU S.A. do 23% natychmiast, 18% 

po przeprowadzeniu IPO i docelowo poniżej 13%, 

� Zgoda Eureko na nieprowadzenie działalności konkurencyjnej wobec PZU S.A. 

przez 3 lata po zejściu poniżej 13%, 

� Zobowiązanie się Eureko B.V. do niezwiększania swojego udziału kapitałowego w 

PZU S.A. przez 15 lat, 

� Zrzeczenie się uprawnień indywidualnych Eureko B.V. (do powoływania 4 

członków Rady Nadzorczej i 2 członków Zarządu, w tym wiceprezesa). 

� Dzięki porozumieniu możliwy był debiut PZU: 

� Największy od początku istnienia GPW i w Europie Środkowo‐Wschodniej w 

latach 2007‐2010, 

� 251 tys. zapisów inwestorów indywidualnych, 

� Zainteresowanie inwestorów instytucjonalnych było dziewięciokrotnie większe 

niż podaż akcji. Wśród inwestorów instytucjonalnych 59% stanowili inwestorzy 

krajowi, a 41% zagraniczni, 

� W ofercie akcje Spółki przydzielono 255.541 inwestorom, w tym: inwestorzy 

indywidualni 251.288, osoby uprawnione 1.629, inwestorzy instytucjonalni 2.624, 

� Wartość oferty wyniosła ok. 8,07 mld zł i była najwyższa w historii polskiego 

rynku kapitałowego, 

� Wprowadzono rozwiązania, które wyeliminowały konieczność zaciągania 

kredytów w celu zakupu akcji i pozwalały uniknąć redukcji zapisów – brak 

lewarów. 

� Na zamknięciu można było zarobić już 15%. 

� Skarb Państwa odzyskał pełną kontrolę nad PZU. 

Spór o PZU 

Skutki ugody 

Elementy 

porozumie‐ 

nia 

z Eureko 

Debiut PZU 

55




� Rozwój firmy został odblokowany. Rozwiązanie konfliktu właścicielskiego umożliwiło PZU 

rozwój poprzez np. akwizycje w Polsce i za granicą. 

� PZU jest notowane na Giełdzie w Warszawie. Pojawienie się czołowej firmy finansowej w 

Polsce na GPW wzmocniło zarówno Spółkę, jak i parkiet. 

� Budżet państwa uniknął miliardowego odszkodowania. 

Kalendarium sporu 

27 lipca 1998 r. ‐ Podpisanie umowy z doradcą Ministra Skarbu Państwa przy prywatyzacji PZU 

S.A. 

18 marca 1999 r. ‐ Rada Ministrów wyraziła zgodę na prywatyzację PZU S.A. oraz zaakceptowała 

strategię prywatyzacji zakładającą sprzedaż pakietu 30% akcji Spółki w trybie publicznego 

zaproszenia do rokowań inwestorowi branżowemu lub grupie inwestorów zawierającej inwestora 

branżowego. 

5 listopada 1999 r. ‐ Zawarta została umowa sprzedaży pakietu 2.590.569 akcji (30%) PZU S.A. na 

rzecz Konsorcjum Eureko B.V. i BIG Banku Gdańskiego S.A. Eureko B.V. nabyło 1.727.046 akcji, co 

stanowi 20% kapitału akcyjnego Spółki; BIG Bank Gdański S.A. nabył 863.523 akcji, czyli 10% 

kapitału akcyjnego PZU S.A. Skarb Państwa uzyskał w wyniku podpisania umowy kwotę 

3.018.012.885 zł (cena jednej akcji wyniosła 1.165 zł). 

16 maja 2000 r. ‐ Eureko B.V. składa propozycję zakupu dodatkowego pakietu 20–25% akcji PZU 

S.A. Minister Skarbu Państwa przedstawia tę propozycję Radzie Ministrów, która 27 czerwca 2000 

r. zadecydowała o nierozpatrywaniu tego wniosku. 

10 listopada 2000 r. ‐ Ministerstwo Skarbu Państwa składa do XX Wydziału Gospodarczego Sądu 

Okręgowego w Warszawie pozew o ustalenie nieważności umowy sprzedaży akcji PZU S.A. 

zawartej 5 listopada 1999 r. 

3 kwietnia 2001 r. ‐ Minister Skarbu Państwa oraz Eureko B.V., BIG Bank Gdański S.A. i BIG BG 

Inwestycje S.A. podpisały Umowę Dodatkową do Umowy Sprzedaży Akcji z 5 listopada 1999 r. 

5 kwietnia 2001 r. ‐ Skarb Państwa cofnął złożony 10 listopada 2000 roku pozew o ustalenie 

nieważności Umowy Sprzedaży Akcji PZU S.A. 

14 maja 2001 r. ‐ Zawiadomienie Ministra Skarbu Państwa o podejrzeniu popełnienia przez 

prezesa zarządu PZU S.A. Władysława Jamrożego przestępstwa z art. 585 § 1 KSH w ten sposób, 

że w czasie od stycznia 1998 r. do 2000 r. jako prezes zarządu działał na szkodę PZU S.A. 

28 sierpnia 2001 r. ‐ Rada Ministrów przyjęła do akceptującej wiadomości przedstawioną przez 

Ministra Skarbu Państwa strukturę sprzedaży akcji PZU S.A. w ofercie publicznej, zakładającą 

skierowanie oferty do inwestorów indywidualnych, krajowych inwestorów instytucjonalnych, 

międzynarodowych inwestorów instytucjonalnych i wydzielonej 21% transzy dla Eureko B.V. Rada 

Ministrów wyraziła także zgodę na zbycie w trybie niepublicznym do 27,55% akcji Spółki, w celu 

emisji Globalnych Kwitów Depozytowych oraz zastosowania mechanizmu stabilizacji oferty. 

17 września 2001 r. ‐ Eureko B.V. potwierdziło gotowość nabycia 21% akcji PZU S.A. także w 

trybie rokowań przeprowadzonych z Ministrem Skarbu Państwa – w sytuacji, w której 

przeprowadzenie oferty publicznej byłoby niemożliwe. 

25 września 2001 r. ‐ Rada Ministrów wyraziła zgodę na niepubliczny tryb zbycia do 21% akcji PZU 

S.A., stanowiących własność Skarbu Państwa, na rzecz Eureko B.V. oraz na zmianę 

harmonogramu prywatyzacji i sprzedaż pozostałych akcji Spółki, należących do Skarbu Państwa w 

ofercie publicznej do końca 2002 r., a nie ‐ jak zakładała pierwotna strategia ‐ do końca 2001 r. 

4 października 2001 r. ‐ Pomiędzy Ministrem Skarbu Państwa a Konsorcjum Eureko B.V., BIG 

Banku Gdańskiego S.A. i BIG BG Inwestycje S.A., została zawarta Druga Umowa Dodatkowa do 

Umowy Sprzedaży Akcji PZU S.A. z 5 listopada 1999 r., przyznająca Eureko B.V. prawo nabycia 

Rozwój firmy 

odblokowany 

RM wyraża 

zgodę na 

prywatyza‐ 

cję 

Eureko składa 

propozycję 

zakupu 

dodatkowego 

pakietu 

Podpisanie 

dodatkowej 

umowy 

Eureko 

potwierdza 

gotowość 

nabycia 21% 

PZU S.A. 

56




pakietu 21% akcji Spółki (o którym była mowa w Umowie Dodatkowej z 3 kwietnia 2001 r.), także 

w trybie niepublicznym, za cenę 153 zł za jedną akcję (po podziale akcji w stosunku 1:10), tj. 

2.774 mld zł za cały zbywany pakiet. 

1 lutego 2002 r. ‐ List od Eureko B.V. (Arnold Hoevenaars) do Ministra Skarbu Państwa dot. 

Pierwszej Oferty Publicznej (IPO) – możliwość zwrócenia się Eureko B.V. do Rządu Holenderskiego 

z wnioskiem o ochronę interesów zgodnie z procedurą przewidzianą Umową z 1992 r. zawartą 

pomiędzy Królestwem Niderlandów i RP o wzajemnej ochronie inwestycji. 

15 lutego 2002 r. ‐ Pismem skierowanym do Prezesa Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, 

Prezes Zarządu Eureko B.V. złożył oficjalne wezwanie przedprocesowe, żądając rozpoczęcia 

pertraktacji w celu osiągnięcia polubownego rozstrzygnięcia sporu, dotyczącego realizacji umów 

zawartych z Ministrem Skarbu Państwa, zgodnie z art. 8 Umowy między Rzeczpospolitą Polską i 

Królestwem Holandii o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji z 7 września 1992 r. 

2 kwietnia 2002 r. ‐ Rada Ministrów zadecydowała o potrzebie zachowania przez Skarb Państwa 

kontroli nad PZU S.A. i zaakceptowała wykonanie przez Ministra Skarbu Państwa prawa 

odstąpienia od Drugiej Umowy Dodatkowej z 4 października 2001 r., a także wyraziła zgodę na 

zmianę strategii prywatyzacji PZU S.A. poprzez zbycie 21% akcji tej Spółki, stanowiących własność 

Skarbu Państwa na rzecz Eureko B.V., w trybie oferty publicznej, po wprowadzeniu akcji PZU S.A. 

do obrotu publicznego. 

9 kwietnia 2002 r. ‐ Zgodnie z postanowieniami umowy oraz decyzją Rady Ministrów, Minister 

Skarbu Państwa odstąpił od Drugiej Umowy Dodatkowej do Umowy Sprzedaży Akcji PZU S.A. z 5 

listopada 1999 r., zawartej 4 października 2001 r. pomiędzy Ministrem Skarbu Państwa oraz 

Eureko B.V., BIG Bank Gdański S.A. i BIG BG Inwestycje S.A. 

23 października 2002 r. ‐ Eureko B.V. wszczęło procedurę arbitrażową w sprawie PZU. 

wrzesień 2002 – kwiecień 2003 r. ‐ Najwyższa Izba Kontroli przeprowadziła kontrole prywatyzacji 

PZU S.A. w latach 2000 – 2002. Celem kontroli było zbadanie i ocena drugiego etapu prywatyzacji 

PZU S.A. ze szczególnym uwzględnieniem zgodności podjętych działań ze strategią prywatyzacji 

Spółki (zatwierdzoną przez Radę Ministrów) oraz realizacji postanowień umowy prywatyzacyjnej z 

5 listopada 1999 r. NIK poinformował, że od sierpnia 2000 r. do kwietnia 2002 r. trzej kolejni 

Ministrowie Skarbu Państwa zmieniali zasady na jakich zakładali przeprowadzenie drugiego etapu 

prywatyzacji PZU S.A. W ocenie NIK zmiany te były powodem przedłużania konfliktu pomiędzy 

Ministrem Skarbu Państwa i inwestorami, co w głównej mierze spowodowało 

nieprzeprowadzenie drugiego etapu prywatyzacji PZU S.A. NIK negatywnie oceniła nadzór 

Ministra Skarbu Państwa nad realizacją przez Konsorcjum zobowiązań wynikających z Umowy. 

28 lipca 2004 r. ‐ Komisja Nadzoru Ubezpieczeń i Funduszy Emerytalnych wyraziła sprzeciw co do 

bezpośredniego nabycia akcji PZU S.A. w ilości umożliwiającej przekroczenie 50% głosów na 

Walnym Zgromadzeniu Spółki przez Vereniging Achmea poprzez swój podmiot zależny Eureko 

B.V., powołując się na art. 35 ust. 4 pkt. 2 ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności 

ubezpieczeniowej, tj. możliwość złożenia sprzeciwu w sytuacji, w której środki przeznaczone na 

nabycie albo objęcie akcji lub praw z akcji krajowego zakładu ubezpieczeń pochodzą z kredytu lub 

pożyczki albo są w inny sposób obciążone. 

13 września 2004 r. ‐ KNUiFE podtrzymała swoją decyzję z 28 lipca 2004 r. 

24 listopada 2004 r. ‐ Minister Skarbu Państwa ogłosił przetarg ograniczony na wybór doradcy 

Ministra Skarbu Państwa przy prywatyzacji PZU S.A., którego zadaniem będzie przygotowanie i 

przeprowadzenie sprzedaży akcji Spółki w ofercie publicznej w 2005 r. 

2 grudnia 2004 r. ‐ W trakcie posiedzenia Komisji Skarbu Państwa odbyło się pierwsze czytanie 

poselskiego projektu uchwały zobowiązującej Rząd do niezawierania ugody z Eureko B.V. oraz 

zwrócenia się Rządu RP do KNUiFE o zbadanie legalności prywatyzacji I etapu PZU S.A. 

Oficjalne 

wezwanie 

przed‐ 

procesowe 

RM decydu‐ 

je o zachowa‐ 

niu 

kontroli nad 

PZU 

Minister 


odstępuje 

od umowy 

Początek 

procedury 

arbitrażo‐ 

wej 

Kontrola 

NIK 

Przetarg na 

wybór 

doradcy 

prywatyza‐ 

cyjnego 

57




14 grudnia 2004 r. ‐ Rada Ministrów wyraziła zgodę na zmianę strategii prywatyzacji Spółki 

Powszechny Zakład Ubezpieczeń S.A. oraz zaakceptowała strategię prywatyzacji tej Spółki, przy 

założeniu zachowania przez Skarb Państwa kontroli korporacyjnej nad PZU S.A., polegającej na: 

zawarciu porozumienia z Eureko B.V. na warunkach określonych we wniosku Ministra Skarbu 

Państwa, polegających m.in. na: zastąpieniu zbycia 21% akcji PZU S.A. na rzecz Eureko B.V. 

zbyciem 5% akcji PZU S.A. na rzecz Eureko B.V. i zbyciu 5% akcji PZU S.A. na rzecz Europejskiego 

Banku Odbudowy i Rozwoju, oraz sprzedaży akcji PZU S.A. w ofercie publicznej w 2005 r. 

21 grudnia 2004 r. ‐ Komisja Skarbu Państwa ponownie rozpatrzyła poselski projekt uchwały 

zobowiązującej Rząd do niezawierania ugody z Eureko B.V. oraz zwrócenia się Rządu RP do 

KNUiFE o zbadanie legalności prywatyzacji I etapu PZU S.A. 

7 stycznia 2005 r. ‐ Powołanie przez Sejm RP Komisji Śledczej do zbadania prawidłowości 

prywatyzacji PZU S.A. 

25 stycznia 2005 r. ‐ Minister Skarbu Państwa wystąpił do Eureko B.V. z prośbą o wspólne 

wystąpienie do Trybunału Arbitrażowego z wnioskiem o zawieszenie postępowania 

arbitrażowego do czasu zakończenia prac Komisji Śledczej. 

3 lutego 2005 r. ‐ Minister Skarbu Państwa wystąpił do Eureko B.V. z prośbą o przesunięcie 

terminu IPO PZU S.A. 

8 lutego 2005 r. ‐ Minister Skarbu Państwa wystąpił do arbitrów Trybunału Arbitrażowego i 

Eureko B.V. z prośbą o zawieszenie postępowania arbitrażowego. 

27 lipca 2005 r. ‐ Podjęcie przez Sejm RP uchwały o pociągnięciu do odpowiedzialności 

konstytucyjnej Ministra Skarbu Państwa Emila Wąsacza, także m.in. w związku z prywatyzacją 

PZU S.A. 

19 sierpnia 2005 r. ‐ Wydanie Wyroku Częściowego przez Trybunał Arbitrażowy, który orzekł, że 

Polska naruszyła art. 3.1, 3.5 i 5 umowy o popieraniu i wzajemnej ochronie inwestycji. Zdanie 

odrębne od wyroku zgłosił polski arbiter. 

15 września 2005 r. ‐ Zakończenie prac Komisji Śledczej do zbadania prawidłowości prywatyzacji 

PZU S.A. i przedstawione zostało Sprawozdanie z prac. 

październik 2005 r. ‐ Eureko B.V. złożyło do sądu rejonowego dla m.st. Warszawy wezwanie 

Skarbu Państwa do dobrowolnego wykonania zobowiązania wynikającego z Umowy Dodatkowej 

z 3 kwietnia 2001 r. do Umowy Sprzedaży Akcji PZU S.A., tzn. obowiązku przeniesienia 21% 

dodatkowych akcji PZU S.A. na rzecz Eureko B.V. Sąd wezwał Eureko B.V. do uzupełnienia 

wniosku i po uznaniu tego uzupełnienia za wystarczające, doręczył MSP wniosek Eureko B.V. o 

zawezwanie do próby ugodowej wyznaczając termin zajęcia stanowiska w sprawie i ewentualnie 

termin posiedzenia. 

21 października 2005 r. ‐ Ernst Jansen poinformował Ministra Skarbu Państwa, że Vereniging 

Achmea oraz Stichting Administratickantoor Achmea złożyły Wezwanie do Ugody w Sądzie 

Okręgowym w Warszawie. Podmioty te, jako akcjonariusze Eureko B.V., utrzymują, że poniosły 

znaczące straty w konsekwencji działań i zaniechań Ministra Skarbu Państwa, które mają być 

uznane za straty osobne i będą przedmiotem drugiego arbitrażu. 

22 listopada 2005 r. ‐ Złożenie przez MSP w Sądzie I instancji w Brukseli skargi o uchylenie 

wyroku częściowego Trybunału Arbitrażowego. Termin pierwszego posiedzenia został 

wyznaczony na 8 grudnia 2005 r. 

14 grudnia 2005 r. ‐ Eureko przedstawia dokonane przez PricewaterhouseCoopers oszacowanie 

straty poniesionej przez Eureko w związku z nierealizowaniem umowy przez SP – od 1,4 do 2,1 

mld Euro. 

31 stycznia 2006 r. ‐ Stanowisko Ministra Skarbu Państwa na zawezwanie do próby ugodowej 

Eureko – odmowa zawarcia ugody na warunkach przedstawionych przez Eureko. 

Zmiana 

strategii 



Komisja 

śledcza 

bada 

prawidło‐ 

wość 

prywatyzacji 

PZU 

Prośba o 

zawieszenie 

postępowa‐ 

nia arbitrażo‐ 

wego 

Wydanie 

wyroku 

częściowego 

58




7 kwietnia 2006 r. ‐ KNUiFE – sprzeciw do nabycia przez Eureko powyżej 33% akcji PZU S.A. 

7 sierpnia 2006 r. ‐ KNUiFE podtrzymanie sprzeciwu wobec nabycia powyżej 33% akcji PZU przez 

Eureko. 

11 sierpnia 2006 r. ‐ Pozew Eureko o naruszenie dóbr osobistych przez MSP. 

7 września 2006 r. ‐ Odwołanie Eureko od decyzji KNUiFE. 

3 listopada 2006 r. ‐ Posiedzenie Sądu I instancji w Brukseli w sprawie skargi na wyrok częściowy 

Trybunału Arbitrażowego. Sędzia nie poinformował, kiedy wyda wyrok. 

8 listopada 2006 r. ‐ Złożono pozew Achmea i innych akcjonariuszy Eureko B.V. w sądzie w 

Utrechcie przeciwko Skarbowi Państwa o zadośćuczynienie działań w związku z bezprawnymi w 

ocenie powoda działaniami strony polskiej w związku z brakiem realizacji umowy prywatyzacyjne 

PZU S.A. 

23 listopada 2006 r. ‐ Wyrok Sądu I instancji w sprawie skargi na wyrok częściowy Trybunału 

Arbitrażowego – oddalenie skargi RP. 

8 grudnia 2006 r. ‐ Do Ministerstwa Skarbu Państwa wpłynął pozew akcjonariuszy Eureko B.V. 

(m.in. Achmea) złożony w sądzie w Utrechcie przeciwko Polsce, z żądaniem ok. 725 mln Euro 

odszkodowania z tytułu braku realizacji umowy prywatyzacyjnej PZU S.A., co zdaniem skarżących 

doprowadziło do spadku wartości akcji Eureko B.V. oraz uniemożliwiło debiut tej Spółki na 

giełdzie i jej rozwój zgodny z oczekiwaniami akcjonariuszy. 

4 stycznia 2007 r. ‐ Złożenie apelacji od wyroku I instancji w sprawie unieważnienia wyroku 

Trybunału. 

12 lutego 2007 r. ‐ Minister Skarbu Państwa wezwał Eureko B.V. do natychmiastowego 

zaprzestania naruszeń umowy prywatyzacyjnej PZU S.A. i polegającego na ignorowaniu 

wskazanego w umowie sposobu rozstrzygania sporów (rozstrzyganie przez polskie sądy 

powszechne) poprzez wycofanie powództwa arbitrażowego Eureko B.V. w terminie 30 dni od 

daty otrzymania wezwania. 

15 lutego 2007 r. ‐ Pozew do Sądu w Warszawie Eureko B.V. przeciwko Skarbowi Państwa o 

wykonanie umowy prywatyzacyjnej z 1999 r. i aneksu z 2001 r. 

17 września 2007 r. ‐ Minister Skarbu Państwa ponownie wezwał Eureko B.V. do 

natychmiastowego zaprzestania naruszeń umowy prywatyzacyjnej PZU S.A poprzez wycofanie 

powództwa arbitrażowego Eureko B.V. w terminie do 15 października 2007 r. 

25 października 2007 r. ‐ Minister Skarbu Państwa, działając na podstawie art. 491§1 Kodeksu 

Cywilnego, odstąpił od Umowy Sprzedaży Akcji PZU S.A. Uzasadnieniem przedmiotowego 

odstąpienia było naruszenie przez Eureko B.V. artykułu 11§3 Umowy (w którym Strony 

zobowiązały się rozstrzygać spory w drodze wzajemnych negocjacji, a następnie poddać je 

rozstrzygnięciu przez polski sąd powszechny właściwy dla Sprzedającego) poprzez wszczęcie 

międzynarodowej procedury arbitrażowej w sprawie PZU S.A. 7 listopada 2007 r. Eureko B.V. 

stanęło na stanowisku, iż odstąpienie jest bezskuteczne z uwagi na to, iż Eureko B.V. nie naruszyło 

Umowy Sprzedaży Akcji PZU S.A., ponadto art. 491§1 Kodeksu cywilnego zdaniem Eureko B.V. nie 

znajduje zastosowania do zaistniałej sytuacji. Działanie to nie zostało skonsultowane z komórkami 

organizacyjnymi Ministerstwa przed jego dokonaniem. Analizy następcze (wewnętrzne i 

zewnętrzne) nie potwierdziły skuteczności dokonanej czynności, wskazując na wiążące się z jej 

dokonaniem zagrożenia. 

15 lutego 2008 r. ‐ Zawarcie pomiędzy Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej 

reprezentowanym przez Ministra Skarbu Państwa a Eureko B.V. „Memorandum Negocjacyjnego”, 

które stanowiło porozumienie między Stronami w zakresie prowadzenia negocjacji mających na 

celu zawarcie ugody w zakresie zakończenia powstałego sporu. Niezależnie toczyło się 

postępowanie arbitrażowe (rozpoczęła się tzw. faza quantum, a więc faza w której trybunał miał 

Posiedzenie 

Sądu ws. 

wyroku 

częściowego 

Pozew 

akcjonariuszy 

Eureko 

przeciwko 

MSP 

MSP wezwało 

Eureko do 

zaprzestania 

naruszania 

umowy 

prywatyza‐ 

cyjnej PZU 

II wezwanie 

MSP do 

zaprzestania 

naruszania 

umowy 

Minister SP 

odstąpił od 

Umowy 

Sprzedaży 

Akcji PZU 

Stanowisko 

Eureko w 

sprawie 

Zawarcie 

Memo‐ 

randum 

Negocja‐ 

cyjnego 

59




rozstrzygać o wysokości odszkodowania). Do czasu zakończenia postępowań mających na celu 

wzruszenie wyroku częściowego postępowanie arbitrażowe było zawieszone z mocy prawa. 

1 kwietnia 2009 r. ‐ Zawarcie drugiego „Memorandum Negocjacyjnego”. Zgodnie z Memorandum 

negocjacje były prowadzone przez zespoły złożone z przedstawicieli polskiego Skarbu Państwa i 

Eureko B.V. z zachowaniem poufności. 

1 października 2009 r. ‐ Zawarcie pomiędzy Skarbem Państwa Rzeczypospolitej Polskiej, Eureko 

B.V., PZU S.A. oraz Kappa S.A. Umowy Ugody i Dezinwestycji. 

12 maja 2010 r. ‐ Debiut akcji PZU S.A. na Warszawskiej Giełdzie Papierów Wartościowych S.A. 

18 października 2010 r. ‐ Sprzedaż przez Eureko B.V. w rezultacie przeprowadzonego przez 

Deutsche Bank AG i PKO BP S.A. procesu ABB na rynku regulowanym 11,2 mln akcji, co stanowiło 

niemal 13% kapitału zakładowego PZU S.A. 

Sprzedaż przez Eureko akcji PZU S.A. stanowiła wypełnienie zobowiązań Eureko B.V., 

wynikających z Umowy Ugody i Dezinwestycji i zakończyło proces wyjścia Eureko B.V. z 

akcjonariatu PZU SA. i docelowo skutkowało odzyskaniem przez Skarb Państwa kontroli nad PZU 

S.A. 

Spór z Vivendi i VTI o PTC: 

� 14 grudnia 2010 r. została podpisana ugoda. 

� Jest ona porozumieniem zawartym w związku z postępowaniem arbitrażowym wszczętym 

z powództwa Vivendi i VTI przeciwko Skarbowi Państwa Rzeczpospolitej Polskiej na tle 

polsko‐francuskiej umowy międzyrządowej w sprawie popierania i wzajemnej ochrony 

inwestycji (BIT). 

� Porozumienie dotyczy uznanej w postępowaniu upadłościowym Elektrim S.A. 

wierzytelności SP z tytułu tzw. kontraktów tureckich na kwotę 389.904.198,18 zł. 

� Na mocy ugody 14 grudnia 2010 r. Skarb Państwa uzyskał zrzeczenie się roszczeń 

inwestorów zagranicznych na łączną kwotę ok. 34 miliardów złotych (cofnięcie przez 

Vivendi i VTI roszczeń BIT, a przez Deutsche Telekom zawiadomienia o roszczeniu 

wynikającym z polsko‐niemieckiej umowy BIT) oraz zaspokojenie wierzytelności 

przysługującej mu względem Elektrimu z tzw. kontraktów tureckich w wysokości 389,9 

mln zł. 

� Wynikały one z Umowy Restrukturyzacyjnej zawartej 26 września 1991 r. 

pomiędzy Skarbem Państwa a Elektrim S.A., który w latach 80., działając jako 

centrala handlu zagranicznego (posiadająca monopol państwa polskiego na 

prowadzenie handlu zagranicznego) realizował kontrakty z przedsiębiorstwami 

tureckimi (w oparciu o umowy rządowe między Rządem PRL a Rządem Republiki 

Turcji). Umowa Restrukturyzacyjna regulowała zasady rozliczeń tych kontraktów 

między Elektrim S.A. a Skarbem Państwa. 

� W związku z ogłoszeniem upadłości układowej Elektrim S.A. uzyskanie od Elektrim S.A. 

pełnej kwoty z tytułu kontraktów tureckich było mało prawdopodobne ze względu na 

spodziewane redukcje wierzytelności. W wyniku ugody SP uzyskał pełną kwotę uznaną 

przez sąd upadłościowy tj. 389.904.198,18 zł (kwota wpłynęła na rachunek MSP 14 

stycznia 2011 r.). 

� Ugoda pozostaje w związku z Umową Główną zawartą (bez udziału SP) między stronami 

sporu o udziały w Polskiej Telefonii Cyfrowej Sp. z o.o. („PTC”) i innymi podmiotami. 

� W wyniku umowy Vivendi zrzekł się praw do udziałów PTC. Dzięki temu Deutsche Telekom 

został jedynym właścicielem PTC (DT dokonał drugiej płatności ceny zakupu 48% udziałów 

PTC na rzecz Elektrim. Dodatkowo nabył pozostałe 3% udziałów w PTC poprzez nabycie 

Umowa 

Ugody i 

Dezinwe‐ 

stycji 

Debiut PZU 

Ugoda 

Zapisy 

ugody 

Kontrakty 

tureckie 

Efekt ugody 

60




obu spółek holdingowych Carcom i Autoinvest). Udziały w obydwu wyżej wymienionych 

spółkach posiadał Elektrim (49% ) i Vivendi (51%). 

� Posiadanie 100% udziałów PTC przez DT oznaczało realizację zmiany marki Era na T‐ 

Mobile. 

� Zakończenie sporu to szansa na rozwój PTC i całego rynku telekomunikacyjnego w Polsce. 

� 26 maja 2011 r. ‐ Zakończenie sporu ‐ Trybunał Arbitrażowy umorzył postępowanie 

arbitrażowe z powództwa Vivendi i VTI na tle własności udziałów w PTC. 

Kalendarium postępowania arbitrażowego 

26 września 1991 r. – Zawarcie Umowy Restrukturyzacyjnej między Elektrim S.A. i Skarbem 

Państwa. 

26 listopada 2004 r. ‐ Uznanie przez Trybunał Arbitrażowy w Zurychu w postępowaniu 

arbitrażowym z powództwa T‐Mobile Deutschland GmbH („DT”) przeciwko Elektrim S.A. oraz 

Elektrim Telekomunikacja Sp. z o.o. („Telco”), że przeniesienie 48% udziałów w spółce Polska 

Telefonia Cyfrowa Sp. z o.o. („PTC”) przez Elektrim S.A. („Elektrim”) na rzecz Telco w 1999 r. było 

bezskuteczne. Trybunał orzekł także, iż nie ma jurysdykcji nad Telco i roszczenia DT względem 

Telco nie mogą być przedmiotem tego postępowania arbitrażowego. Następnie Elektrim wniósł o 

uznanie za skuteczne w/w orzeczenia na obszarze Polski. 

1 marca 2005 r. – Notyfikacja sporu przez Vivendi S.A. (“Vivendi”). 

10 sierpnia 2006 r. – Wezwanie na arbitraż ‐ Vivendi oraz Vivendi Telecom International S.A. 

(“VTI”) zawiadomiły Rzeczpospolitą Polskę o wszczęciu postępowania arbitrażowego na 

podstawie umowy między Rządem Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej a Rządem Republiki 

Francuskiej z 14 lutego 1989 r. w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji (tzw. BIT). 

Powodowie zarzucili Polsce nieprawidłowości w funkcjonowaniu polskiego wymiaru 

sprawiedliwości (w tym brak podjęcia przez Ministra Sprawiedliwości działań zmierzających do 

zapewnienia praworządności w toku postępowania o uznanie wyroku zagranicznego sądu 

polubownego). Według powodów nieprawidłowości te spowodowały ich wywłaszczenie 

(bezpośrednie) z inwestycji w spółkę Telco, którą pozbawiono przedsięwzięcia inwestycyjnego w 

jednego z wiodących operatorów telefonii komórkowej w Polsce – PTC doprowadzając do 

wywłaszczenia pośredniego. Vivendi i VTI domagały się m.in. zapewnienia przez państwo polskie 

rejestracji i uznania Telco jako właściciela 48% udziałów w PTC. W razie braku tego zapewnienia 

powodowie domagali się odszkodowania z tytułu utraty przez Telco 48% udziałów w PTC i 

odszkodowania za szkody wynikające z pozbawienia Telco inwestycji w PTC w szacowanej łącznej 

wysokości ponad 2,5 mld Euro. 

9 listopada 2006 r. – Wystosowanie przez RP odpowiedzi na wezwanie na arbitraż, w której RP 

oświadczyła, że nie uznaje roszczeń powodów i wskazała jako swojego arbitra Pana Marka Furtka. 

5 grudnia 2006 r. – Wezwanie przez Ministra Skarbu Państwa (który reprezentował RP w sporze) 

Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa do udziału w sprawie. PGSP zawarła z Kancelarią 

Linklaters umowę na obsługę prawną postępowania. 

21 sierpnia 2007 r. – Ogłoszenie upadłości układowej przez Elektrim S.A. 

11 października 2007 r. – Ustalenie przez Trybunał Arbitrażowy w Londynie (w składzie: prof. 

Ibrahim Fadlallah, Pan Marek Furtek i dr Klaus Sachs) kwestii proceduralnych i organizacyjnych 

(postępowanie toczyło się według reguł UNCITRAL) oraz harmonogramu czynności uczestników. 

30 stycznia 2008 r. – złożenie przez Vivendi i VTI pozwu, w którym domagały się restytucji 

własności spornych udziałów w PTC oraz rekompensaty za utratę możliwości korzystania z 

inwestycji (zysków), a w braku uwzględnienia tych żądań – odszkodowania w kwocie 

1.888.800.000 Euro lub 1.933.000.000 Euro. 

Zakończenie 

sporu 

Umowa 

Elektrim – 

Skarb 


Wezwanie 

na arbitraż 

Odpowiedź 

na arbitraż 

Pozew 

Vivendi 

61




30 września 2008 r. – Odpowiedź RP na pozew (brak zasadności żądań powodów). 

10 grudnia 2008 r. – Rozprawa w Hadze i dalsza wymania pism i dokumentów. 

26 października 2009 r. – Notyfikacja sporu przez Deutsche Telekom AG na podstawie polsko‐ 

niemieckiej umowy BIT. U podstaw sporu również leżała kwestia skuteczności przeniesienia 48% 

udziałów w PTC przez Elektrim na Telco. 

25 października ‐ 11 listopada 2010 r. – Zaplanowana rozprawa merytoryczna, podczas której 

miały być przeprowadzone dowody m.in. z przesłuchania biegłych (expert witnesses), na wniosek 

stron, które prowadziły rozmowy ugodowe, została odwołana. 

14 grudnia 2010 r. – Podpisanie przez Skarb Państwa – Ministra Skarbu Państwa, Vivendi, 

Deutsche Telekom AG, pana Zygmunta Solorza‐Żaka, VTI i Telekom Deutschland GmbH Ugody 

kończącej spór („Ugoda”). Ugoda pozostaje w związku z Umową Główną zawartą (bez udziału SP) 

w tym samym dniu między stronami sporu o udziały w PTC i innymi podmiotami. Skutkiem 

realizacji Ugody miało być m.in. uzyskanie przez SP kwoty z tytułu uznanych w postępowaniu 

upadłościowym Elektrim wierzytelności z tzw. kontraktów tureckich w kwocie 389.904.198,18 zł 

oraz cofnięcie przez Vivendi i VTI roszczeń BIT (a przez DT zawiadomienia o roszczeniu 

wynikającym z polsko‐niemieckiej umowy BIT). 

17 grudnia 2010 r. – Umorzenie postępowania upadłościowego Elektrim, na skutek wniosków 

wierzycieli w postępowaniu upadłościowym Elektrim (złożonych w wykonaniu Ugody oraz 

Umowy Głównej). 

31 grudnia 2010 r. – Wobec uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania 

upadłościowego Elektrim Zarząd tej Spółki odzyskał uprawnienia zarządcze nad jej majątkiem. 

14 stycznia 2011 r. – Zamknięcie Ugody: na konto MSP wpłynęła kwota wierzytelności z tzw. 

kontraktów tureckich w wysokości 389.904.198,18 zł, tj. w wysokości ustalonej Ugodą, a Vivendi, 

VTI i Deutsche Telekom AG zrzekły się roszczeń wobec RP na łączną kwotę ok. 34 mld zł 

wysuwanych na tle umów BIT. 

26 maja 2011 r. – Trybunał Arbitrażowy, na zgodny wniosek stron, umorzył postępowanie 

arbitrażowe z powództwa Vivendi i VTI na tle własności udziałów w PTC. 

Spór z Nordzucker: 

� 17 lutego 2006 r. na wniosek Nordzucker AG zostało wszczęte postępowanie arbitrażowe 

przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie Umowy między Polską Rzeczpospolitą 

Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie popierania i wzajemnej ochrony 

inwestycji, sporządzonej w Warszawie 10 listopada 1989 r. (Dz.U. z 1991r., Nr 27, poz. 

116), zmienionej Protokołem z 14 maja 2003 r. (dalej "BIT"). Postępowanie toczyło się 

przed Trybunałem Arbitrażowym ad hoc w Brukseli w oparciu o regulamin arbitrażowy 

UNCITRAL (United Nations Commission on International Trade Law). 

� 15 grudnia 2006 r. powód wniósł pozew, w którym sprecyzował swoje stanowisko, a jako 

wartość przedmiotu sporu wskazał kwotę 185,4 mln Euro tytułem odszkodowania oraz 

wnioskował o zasądzenie na jego rzecz odsetek oraz kosztów postępowania 

arbitrażowego. 

� Nordzucker AG żądał odszkodowania za odstąpienie od sprzedania jej kilku polskich 

cukrowni w toku prywatyzacji polskiego sektora cukrowego w latach 2000‐2001. 

Koncern Nordzucker nabył cukrownie dające mu około 8% udziału w polskim rynku cukru, 

twierdził jednak, że miał roszczenie o nabycie dalszych cukrowni, stanowiących tzw. Grupę 

Gdańską (cukrownie: Malbork, Nowy Staw, Pruszcz) i Grupę Szczecińską (cukrownie: 

Gryfice i Kluczewo), które dałyby mu łącznie 20% polskiego rynku cukru. 

� Nordzucker AG zarzucał Polsce naruszenie polsko‐niemieckiego traktatu o wzajemnym 

Odpowiedź 

RP na 

pozew 

Ugoda 

kończąca 

spór 

Umorzenie 

postę‐ 

powania 

upadłościo‐ 

wego 

Elektrim 

Zamknięcie 

Ugody 

Wszczęcie 

postępo‐ 

wania arbi‐ 

trażowego 

Wniesienie 

pozwu 

Żądania 

Nordzuker 

62




popieraniu i ochronie inwestycji. Zdaniem firmy, Polska, prowadząc z Nordzucker 

negocjacje w sprawie sprzedaży cukrowni z Grupy Gdańskiej i Szczecińskiej w latach 1999‐ 

2001 nie działała w dobrej wierze i odmawiając ostatecznie sprzedaży tych cukrowni 

spółce Nordzucker, kierowała się przesłankami politycznymi i narodowościowymi. W 

ocenie Nordzucker przysługiwało mu w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej roszczenie 

odszkodowawcze z uwagi na naruszenie następujących zobowiązań wynikających z BIT: ‐ 

art. 2 ust. 1 ‐ Równe i sprawiedliwe traktowanie, ‐ art. 2 ust. 2 ‐ Nieuzasadnione i 

dyskryminacyjne posunięcia, ‐ art. 3 ‐ Korzystniejsze traktowanie, ‐ art. 4 ust. 1‐ Pełna 

ochrona i bezpieczeństwo, ‐ art. 4 ust. 2 ‐ Wywłaszczenie oraz ‐ art. 8 ‐ Traktowanie nie 

mniej korzystne niż inwestycje krajowe lub inwestycje z państw trzecich. 

� Powód żądał początkowo ponad 185 mln Euro odszkodowania, ostatecznie jednak 

dochodził około 154 mln Euro odszkodowania oraz blisko 3 mln Euro tytułem zwrotu 

kosztów arbitrażu. 

Argumentacja Nordzucker 

� Jednym z argumentów Nordzucker AG było to, że ostatecznie cukrownie z Grupy 

Gdańskiej i Szczecińskiej zostały wniesione do Krajowej Spółki Cukrowej S.A., co miało być 

dowodem na faworyzowanie przez polskie władze spółki krajowej. Powód twierdził 

również, że sposób prowadzenia negocjacji przez Polskę spowodował, że inwestor nabrał 

uzasadnionego przekonania, że owe cukrownie nabędzie. Polska polemizowała z tym 

twierdzeniem, uważając, że przez cały okres negocjacji Nordzucker AG była 

poinformowana o tym, że ostateczna decyzja jeszcze nie zapadła i że Walne Zgromadzenia 

spółek sprzedających muszą jeszcze podjąć uchwały zezwalające na taką sprzedaż. 

Trybunał zgodził się ze stanowiskiem Polski. 

� Skarb Państwa nie sprzedał Nordzucker cukrowni z Grupy Gdańskiej i Grupy 

Szczecińskiej, gdyż inwestor zaoferował zbyt niską cenę za akcje, a wyceny wykonane na 

zlecenie Ministra Skarbu Państwa pokazywały, że wartość cukrowni jest wyższa niż oferta 

niemieckiej spółki. Chodziło o względy ekonomiczne. 

Postępowanie/wyrok końcowy 

� Międzynarodowemu Trybunałowi Arbitrażowemu, przewodniczył belgijski arbiter Vera 

Van Houtte przy udziale Andreasa Buchera i Macieja Tomaszewskiego jako 

współarbitrów. Pełnomocnikami procesowymi inwestora byli prawnicy kancelarii White 

& Case w Paryżu i w Warszawie. Pełnomocnikami strony polskiej byli Prof. Grzegorz 

Domański, mec. Julita Zimoch‐Tuchołka i mec. Krzysztof Zakrzewski, wspierani przez 

zespół prawników kancelarii Domański Zakrzewski Palinka. 

� Postępowanie było podzielone na trzy części, z których każda zakończona została 

wyrokiem. 

� W pierwszym wyroku częściowym Trybunał uznał, że na podstawie traktatu ma 

ograniczoną jurysdykcję do badania sporu i że rozstrzygać może tylko o tym, czy na 

etapie przedinwestycyjnym doszło do naruszenia praw inwestora do 

sprawiedliwego i równego traktowania, 

� W drugim wyroku częściowym Trybunał oddalił większość zarzutów Spółki wobec 

Polski. Uznał, że negocjacje były prowadzone przez polskie władze w dobrej wierze 

i że, wbrew twierdzeniom inwestora, podejmując decyzję odmowną, nie kierowały 

się one ani przesłankami politycznymi, ani narodowościowymi. Trybunał uznał 

jednak, że Polska naruszyła swoje obowiązki traktatowe, gdyż przedłużyła proces 

Żądanie 154 

mln Euro 

odszkodo‐ 

wania 

Argumenty 

Nordzuker 

Trzy części 

postępo‐ 

wania 

arbitra‐ 

żowego 

63




sprzedaży o ponad pół roku i nietransparentny sposób komunikowania się w tym 

okresie z inwestorem, 

� Polska zaskarżyła oba wyroki częściowe do sądu państwowego w Belgii, powołując 

się na to, że Trybunał przekroczył swoją jurysdykcję. Zgodnie z postanowieniami 

traktatu ochrona należy się inwestorowi w czasie inwestycji. Trybunał rozciągnął ją 

na okres przedinwestycyjny, co zdaniem Polski było przekroczeniem kompetencji 

ze strony Trybunału. 

� W wyroku końcowym wydanym 23 listopada 2009 r. Trybunał oddalił wszystkie zarzuty i 

roszczenia spółki Nordzucker AG, uznając, że spółka nie przedstawiła dowodów na 

odniesioną przez siebie szkodę oraz nakazał inwestorowi zwrócić stronie polskiej część 

poniesionych przez nią kosztów arbitrażu. Trybunał jednomyślnie podzielił bowiem 

stanowisko strony polskiej o braku związku przyczynowego pomiędzy naruszeniem przez 

Polskę traktatu, a szkodą, której naprawienia domagał się Nordzucker. 

� Wyrok końcowy arbitrów był prawomocny i ostateczny. 

� Nordzucker AG mogła jedynie złożyć skargę o uchylenie tego wyroku do belgijskiego sądu. 

Strona polska z kolei rozważała czy cofnąć swoją skargę na wyroki częściowe, czy też 

postępowanie kontynuować. 

� Ostatecznie, 27 sierpnia 2010 r. pomiędzy Rzeczpospolitą Polską reprezentowaną przez 

Ministra Skarbu Państwa Aleksandra Grada a Nordzucker zawarte zostało Porozumienie 

mające na celu zakończenie sporu. W Porozumieniu: 

� Strony zobowiązały się nie podejmować działań celem uchylenia lub stwierdzenia 

nieważności powyższych trzech wyroków, 

� Nordzucker zwolnił stronę polską od odpowiedzialności w przypadku zgłoszenia 

roszczenia o uchylenie lub stwierdzenie nieważności wyroków, 

� Strona polska zgodziła się na cofnięcie wniosku o uchylenie lub stwierdzenie 

nieważności dwóch wyroków częściowych. 

� W konsekwencji powyższego, Nordzucker zapłacił RP zasądzoną wyrokiem końcowym 

kwotę 71.000 Euro tytułem kosztów uzupełniającego raportu biegłego, a wobec cofnięcia 

przez RP skargi na wyroki częściowe, postępowanie przed sądem belgijskim sądem zostało 

umorzone. 

Kalendarium 

17 lutego 2006 r. – Wezwanie na arbitraż ‐ wnioskiem Nordzucker AG zostało wszczęte 

postępowanie arbitrażowe przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej ‐ na podstawie Umowy między 

Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie popierania i wzajemnej 

ochrony inwestycji, sporządzonej w Warszawie 10 listopada 1989 r. zmienionej Protokołem 

z 14 maja 2003 r. (BIT). Powód wyznaczył prof. Andreasa Buchera na Arbitra. 

15 maja 2006 r. – Odpowiedź MSP na wniosek o wszczęcie postępowania arbitrażowego, w 

którym pozwany odniósł się jedynie w sposób wstępny do twierdzeń powoda zawartych w tym 

wniosku oraz wyznaczył dr. Macieja Tomaszewskiego na drugiego Arbitra. 

28 czerwca 2006 r. – Mianowanie przez Arbitrów na Przewodniczącego Trybunału Panią Verę Van 

Houtte, która nominację przyjęła w piśmie z 29 czerwca i 7 lipca 2006 r. 

8 września 2006 r. – Podpisanie w Brukseli przez Strony Warunków Arbitrażowych. 

25 lipca 2006 r. – Zawarcie Umowy zlecenia na obsługę prawną postępowania arbitrażowego ‐ w 

trybie przewidzianym w ustawie z 29 stycznia 2004 r. Prawo Zamówień Publicznych z Kancelarią 

Prawniczą Domański Zakrzewski Palinka sp. k. z siedzibą w Warszawie. 

15 grudnia 2006 r. – Wniesienie przez Nordzucker AG pozwu, w którym zostało sprecyzowane 

Wyrok 

końcowy 

Porozumie‐ 

nie między 

SP a 

Nordzuker 

Podpisanie 

warunków 

arbitra‐ 

żowych 

64




stanowisko i została podana wartość przedmiotu sporu w wysokości 185,4 mln Euro tytułem 

odszkodowania wraz z wnioskiem o zasądzenie odsetek oraz kosztów postępowania 

arbitrażowego. 

30 kwietnia 2007 r. – Została złożona odpowiedź na pozew. 

5 – 8 listopad 2007 r. – Rozprawa. 

10 grudnia 2008 r. – Wydanie Pierwszego Wyroku Częściowego w sprawie, dotyczącego kwestii 

jurysdykcyjnych. 

29 stycznia 2009 r. – Wydanie (z datą 28 stycznia 2009 r.) Drugiego Wyroku Częściowego, w 

którym Trybunał Arbitrażowy orzekł, że Polska nie wypełniła swoich obowiązków określonych w 

art. 2 ust. 1 zdanie 1 i 3 Umowy w związku z niedokończeniem procesu sprzedaży w rozsądnym 

terminie i bezzasadnym przedłużaniem tego procesu, oraz w związku z brakiem przejrzystości 

informacji przekazywanych inwestorowi w okresie bezpośrednio poprzedzającym sfinalizowanie 

transakcji sprzedaży akcji Grup Gdańskiej i Szczecińskiej. 

13 luty 2009 r. – Wydanie zarządzenia nr 6, przyznające Stronom możliwość złożenia wniosków o 

odszkodowanie uwzględniających postanowienia Pierwszego i Drugiego Orzeczenia Częściowego 

ograniczonych tylko i wyłącznie do kwestii odszkodowania (dalej wymiana pism). 

30 października 2009 r. – Ogłoszenie przez Trybunał Arbitrażowy zakończenia postępowania. 

23 listopad 2009 r. – Wydanie Trzeciego Wyroku Częściowego – Wyroku Końcowego, na mocy 

którego m.in. Trybunał oddalił powództwo Nordzucker AG o zasądzenie odszkodowania w 

wysokości 153,7 mln Euro oraz wszelkie inne roszczenia zgłoszone przez Nordzucker AG w 

postępowaniu. 

(Wyrok końcowy arbitrów był prawomocny i ostateczny. Nordzucker AG mogła jedynie złożyć 

skargę o uchylenie tego wyroku do belgijskiego sądu. Strona polska z kolei rozważała czy cofnąć 

swoją skargę na wyroki częściowe, czy też postępowanie kontynuować.) 

27 sierpnia 2010 r. – Zawarcie Porozumienia pomiędzy Rzeczpospolitą Polską reprezentowaną 

przez Ministra Skarbu Państwa ‐ Pana Aleksandra Grada a Nordzucker AG mającego na celu 

zakończenie sporu. 

Postępowanie z powództwa Lutza Ingo Schapera: 

� Przed Trybunałem Arbitrażowym w Szwajcarii toczyło się postępowanie arbitrażowe, w 

którym o zasądzenie odszkodowania wnosił inwestor niemiecki Lutz Ingo Schaper. 

� Podstawę wszczęcia postępowania arbitrażowego stanowiła Umowa zawarta między 

Polską Rzeczpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie popierania i 

wzajemnej ochrony inwestycji, sporządzona w Warszawie 10 listopada 1989r. (Dz.U. z 

1991r., Nr 27, poz.116), zmieniona Protokołem z 14 maja 2003r. [dalej: BIT]. 

� Powód wywodził swe roszczenia z rzekomego zaistnienia nieprawidłowości w działaniu 

Urzędu Celnego w Rzepinie (nałożenie opłaty celnej, następnie przymusowa sprzedaż 

maszyn). 

� Minister Skarbu Państwa reprezentował stronę pozwaną w postępowaniu zgodnie z 

Decyzją Prezesa Rady Ministrów z 30 września1998 r. 

� 22 sierpnia 2006r. w sprawie zapadł wyrok wstępny w sprawie jurysdykcji Trybunału 

oraz odpowiedzialności pozwanego (z uwzględnieniem przyczynienia się powoda). 

� Po przeanalizowaniu treści wyroku oraz uzyskaniu rekomendacji pełnomocnika strony 

polskiej w postępowaniu kancelarii Domański, Zakrzewski, Palinka Sp.k., podjęto decyzję 

o niezaskarżaniu wyroku. 

� W marcu 2007 r. odbyła się rozprawa, na której Trybunał przedstawił propozycję ugody 

polegającej na zapłacie przez pozwanego kwoty 446.000 Euro. 

Rozprawa 

Zakończenie 

postę‐ 

powania 

Podstawa 

wszczęcia 

postępo‐ 

wania 

arbitra‐ 

żowego 

Powody 

roszczenia 

Wyrok 

wstępny 

Propozycja 

ugody 

65




� Propozycja ta, jako wysoce korzystna dla pozwanego, została co do zasady 

zaakceptowana przez stronę polską, jednakże strona powodowa wyraziła zastrzeżenia 

odnośnie jej warunków. 

� Ugody nie zawarto. 

� 23 lutego 2009 r. Sąd Arbitrażowy w Zurychu wydał zarządzenie, na mocy którego 

umorzył postępowanie arbitrażowe. 

� Tym samym Skarb Państwa uniknął milionowego odszkodowania. 

Umorzono 

postępo‐ 

wanie 

66

Rozdział 

Bezpieczeństwo 

gazowe – 

dywersyfikacja i 

inwestycje

Temat: Bezpieczeństwo gazowe – dywersyfikacja i inwestycje 

Kwestie: Działania rządu ws. dywersyfikacji źródeł gazu. Inwestycje. Efekty umowy gazowej 

Spis treści: 


• Specustawa gazoportowa 69 

• Terminal LNG 70 

• Infrastruktura gazowa 71 

• Umowa gazowa 73 

• Wdrożenie III pakietu liberalizacyjnego w Polsce 73 

• Zakończenie Umowy Leasingu Operacyjnego 73 

68

Temat: 

Kwestie: 

W skróciee: 

Bezpieczzeństwo 

gazzowe 

– dyweersyfikacja 

i inwestycje 

Działania 

rządu ws. ddywersyfikaccji 

źródeł gaz zu. Inwestycjje. 

Efekty ummowy 

gazowe ej 

� Polska buduuje 

pierwsz 

śświecie 

byłoo 

83, w Euro 

� Koniec I eetapu 

‐ 20 

zzapotrzebowania 

kraju 

� Dostawy zaapewni 

umo 

rocznie (1,338 

mld m 

� Rząd przygo 

żżycie 

9 czer 

� Ponad 100 

33,64 

mld z 

zzostało 

praw 

� GGaz 

łupkow 

zzł 

rocznie n 

koncesji (7 

� Inwestycje 

śśrodków 

UE 

3 zy Terminal LNG w bas senie Morzaa 

Bałtyckieggo 

(na konie 

opie 19). 

014 r. Będdziemy 

mog gli odbieraać 

5 mld m 

u). 

owa pomięddzy 

PGNiG i Qatargas z czerwca 2 

). 

otował specjalna 

ustawę 

gazoportową, 

aby budowa sz 

rwca 2009 rr.). 

0 km nowyych 

gazociąągów 

przes syłowych oraz 

interko 

ł (z UE: 8881,8 

mln złł), 

zostanie wybudowaanych 

do 2 

wie 200 kmm, 

a 800 km jest w realizacji. 

wy: 15 koncesji 

ma PGNNiG, 

który do d 2015 r. zzamierza 

pr 

na poszukiwwania. 

Lotoos 

ma 7 ko oncesji na sszelfie 

Morz 

na gaz łupkkowy, 

1 na ttight 

gas – gaz g zaciśniętty). 

w sektorze gazowym bbędą 

warte ponad 12,55 

mld zł, z cz 

E wyniesie 3 mld zł. 

3 ec 2010 r. nna 

gazu rocznie r (1/ /3 

2009 r. ‐ 1 mln ton LNG 

zła sprawniej 

(weszła w 

onektorów, wartych ok. 

2014 r.– wybudowan w ne 

rzeznaczać 500‐600 mlln 

za Bałtyckie ego, Orlen 8 

zego dofina ansowanie zze 

Łączn ne nakłady inwestycyjjne 

na infrastrukturę 

ggazową 

GK PPGNiG 

S.A. i 

OGP Gaz‐System 

S.A. S (w mldd 

zł) 

4,10 

1,44 

Terminal 

LNG wwraz 

z gazociąggiem 

przyłączzeniowym 

SSpecustaawa 

gazooportowaa: 

4,80 

0,67 

Magazyny gazu 

Wartoość 

Dofinnansowanie 

z UE 

3, ,64 

0,888 

Siećć 

przesyłowa ooraz 

interkonektory 

� WWeszła 

w żyycie 

4 czerwwca 

2009 r. 

� Ekspresowoo 

przygotowana 

(3 mmiesiące) 

i uchwalonaa 

jednogłośśnie 

przez Sejm w 

kwietniu 20009 

r. 

Uchwalona 

jjednogłos‐ 

nie 

669



� Dotyczy nie tylko budowy Terminalu LNG, ale także sieci przesyłowej i magazynów 

gazu ziemnego. 

� Przyspieszyła i uprościła proces uzyskiwania koniecznych decyzji administracyjnych – 

decyzji lokalizacyjnych i pozwoleń na budowę. 

� Umożliwiła skuteczne pozyskiwanie dostępu do gruntów niezbędnych pod inwestycje, 

z zachowaniem gwarancji interesów ich właścicieli. 

� Ustawa pozwoliła na sprawne i bezpieczne przeprowadzenie przetargów. 

� Efekt: do połowy 2010 r. wyłoniono wszystkich wykonawców i uzyskano wszystkie 

wymagane pozwolenia (dla 3 inwestycji bezpośrednio związanych z budową 

gazoportu: terminalu, nabrzeża statkowego, falochronu osłonowego). 

� W kwietniu 2011 r. uzyskano pozwolenia na budowę gazociągu przyłączeniowego 

Szczecin‐Świnoujście. 

Terminal LNG: 

Koordynatorem całości inwestycji jest OGP Gaz‐System S.A., której właścicielem jest w 100% 

Skarb Państwa. Inwestorem jest Polskie LNG S.A. (spółka należąca w 100% do Gaz‐Systemu), 

wykonawcą natomiast konsorcjum Saipem S.p.A. (Włochy) – Saipem SA (Francja) – Techint 

Compagnia Technica Internazionale S.p.A. (Włochy) – Snamprogetti Canada Inc. (Kanada) – PBG 

S.A. (Polska) – PBG Export Sp. z o.o. (Polska). 

Będzie to pierwszy terminal odbiorczy w basenie Morza Bałtyckiego. W końcu 2010 r. na świecie 

eksploatowane były 83 terminale odbiorcze LNG. W Europie działa obecnie 19 gazoportów, w 

budowie, rozbudowie lub fazie planowanie jest kilkanaście kolejnych. Dzięki inwestycji, w skali 

całego regionu, wpisujemy się w europejską politykę solidarności energetycznej. 

Na potrzeby inwestycji zostaną zbudowane rurociągi do odbioru gazu skroplonego ze statków, 

zbiorniki LNG oraz instalacje do regazyfikacji. Proces regazyfikacji polega na przywróceniu gazu z 

postaci skroplonej do postaci gazowej. W takiej postaci gaz jest przesyłany siecią gazociągów do 

odbiorców. Całkowita wartość brutto inwestycji to 4,1 mld zł (ok. 1,44 mld ze środków unijnych): 

� Terminal – inwestycja realizowana przez Polskie LNG S.A. ‐ 2,7 mld zł, w tym1,14 mld zł ze 

środków POIiŚ i EEPR). 

� Falochron osłonowy Portu Zewnętrznego w Świnoujściu (Urząd Morski w Szczecinie ‐ 815 

mln zł). 

� Nabrzeże statkowe (Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście S.A. ‐ 204 mln zł, w 

tym 24,5 mln euro ‐ 100 mln zł z EEPR). 

� Gazociąg przyłączeniowy Szczecin‐Świnoujście o długości 80 km (OGP Gaz‐System S.A. ‐ 

312 mln zł, w tym 50 mln Euro – 200 mln zł z EEPR w ramach wsparcia projektu Baltic 

Pipe). 

Rozpoczęcie budowy miało miejsce 23 marca 2011 r. Zakończenie I etapu planowane jest na 

30 czerwca 2014 r. 

� W I etapie rozbudowy, realizowanym do 30 czerwca 2014 r. terminal będzie miał 

zdolność regazyfikacji 5 mld m 3 gazu ziemnego rocznie. 

� II etap, obejmujący zwiększenie zdolności regazyfikacyjnej o kolejne 2,5 mld m 3 , będzie 

przeprowadzony w zależności od zapotrzebowania rynkowego. Budowany w tej 

konfiguracji terminal nie będzie miał zdolności skraplania gazu. 

Dostawy zapewni umowa pomiędzy PGNiG i Qatargas zawarta w czerwcu 2009 r. – 1 mln ton 

LNG rocznie. Obecnie przez PGNiG zarezerwowane jest 65% mocy regazyfikacyjnej terminalu. 

Polskie LNG S.A. prowadzi procedurę alokacji pozostałych 35%, zapewniając równy dostęp 

wszystkim podmiotom do infrastruktury. 

Wyłoniono 

wszystkich 

wyko‐ 

nawców 

Konsorcjum 

wyko‐ 

nawcze 

Pierwszy w 

basenie 

Morza 

Bałtyckiego 

Całkowita 

wartość 

inwestycji to 

4,1 mld zł 

5 mld m 3 

w I etapie 

Umowa z 

Qatargas 

70



Infrastruktura gazowa: 

� Około 8,44 mld zł zostanie przeznaczone na inwestycje infrastrukturalne, w tym środki 

z UE będą stanowić 1,56 mld zł. 

� Ponad 1000 km nowych gazociągów przesyłowych do 2014 r., wartych ‐ wraz z 

towarzyszącą infrastrukturą ‐ około 3,64 mld zł (z UE: 881,8 mln zł), z dostępem stron 

trzecich – wybudowanych zostało prawie 200 km, a 800 km jest w realizacji (w latach 

2005‐2007 – 58 km). 

� Przyrost pojemności magazynowej o 200 mln m 3 w 2010 r., do 2014 o 1,2 mld, do 2018 

o 1,67 mld, z dostępem stron trzecich. 

� 15 koncesji PGNiG S.A. na poszukiwanie gazu łupkowego, 500‐600 mln zł rocznie na 

poszukiwania do 2015 r. Grupa Lotos S.A.: 7 koncesji. Orlen S.A.: 8 koncesji. 

� Interkonektory 

� Realizowane inwestycje: Lasów (granica niemiecka; zakończone rurociągi Taczalin‐ 

Radakowice i Radakowice‐Gałów, do końca roku zakończone zostaną prace na 

gazociągu Jeleniów‐Dziwiszów ‐ uruchomienie rozbudowanego interkonektora 

nastąpi 1 stycznia 2012 r.), Cieszyn (granica czeska – otwarcie: 14 września 2011 r.), 

� Do końca 2011 r. 1 mld m 3 nowych przepustowości oraz 126 km nowych 

gazociągów, 

� Koszty: 356 mln zł, w tym 164,7 mln zł z POIiŚ i EEPR, 

� Możliwość eksportu nadwyżek gazu, 

� Możliwe przyszłe zwiększenie przepustowości w Lasowie, do 2,2‐3 mld m 3 rocznie 

oraz Cieszyna do 2‐2,5 mld, 

� W fazie analiz łączniki z Danią (Baltic Pipe), Litwą i Słowacją – zwiększenie 

regionalnego bezpieczeństwa energetycznego, 

� Wsparcie budowy gazociągu Baltic Pipe ze środków EEPR (50 mln euro – około 200 

mln zł) przeznaczone na stworzenie infrastruktury na polskim wybrzeżu, w postaci 

gazociągu Szczecin‐Świnoujście. 

� Europejski Korytarz Północ‐Południe 

� Poprzez system interkonektorów Korytarz może połączyć sieci przesyłowe Polski, 

Danii, Litwy, Czech, Słowacji, Węgier oraz Chorwacji, a także terminale w 

Świnoujściu i na wyspie Krk (LNG Adria) w Chorwacji, 

� Składa się z kilkunastu dwukierunkowych gazociągów – projektowanych, 

budowanych lub eksploatowanych, 

� Integracja sieci przesyłowych w skali europejskiej – możliwość uzyskania 

dofinansowania ze środków unijnych, 

� Umożliwi dywersyfikację dostaw (LNG, Norwegia) oraz integrację rynku w całym 

regionie, a także stworzenie wspólnych procedur reagowania kryzysowego. 

� Rozbudowa krajowej sieci przesyłowej 

� Największe od 20 lat inwestycje w Polsce, jedne z największych w Europie, 

� 926,7 km nowych gazociągów o najwyższych średnicach (DN 500‐800), 

� Rurociągi oddawane do użytku w okresie od 2011 do 2014 r., 

� 23 marca 2011 r. oddano do użytku tłocznię gazu w Goleniowie (62,6 mln zł), 23 

września 2011 r. zakończono modernizację tłoczni w Jarosławiu (119 mln zł), a 28 

września 2011 r. uruchomiono gazociąg Włocławek‐Gdynia po zakończeniu prac 

budowlanych na ostatnim odcinku (118 mln), 

Interkone‐ 

ktory w 

Lasowie i 

Cieszynie 

Koszt: 356 

mln zł 

Połączenie 

sieci przesyło‐ 

wych w 

Europie 

Środkowej, 

Wsch. 

i Południo‐ 

wej 

Tłocznia 

gazu w 

Goleniowie i 

Jarosławiu 

71

Temat: 

Kwestie: 

� 

� 

Bezpieczzeństwo 

gazzowe 

– dyweersyfikacja 

i inwestycje 

Działania 

rządu ws. ddywersyfikaccji 

źródeł gaz zu. Inwestycjje. 

Efekty ummowy 

gazowe ej 

Koszty: okooło3,28 

mldd 

zł, w tym środki UE: 717,1 mln zł z Prograamu 

Operac cyjnego 

Infrastrukttura 

i Środowisko, 

Inwestycjee 

umożliwiąą 

absorpcję 

gazu z Terminalu LNG, pełne 

wykorzystanie 

interkonekktorów 

orazz 

rozbudowwanych 

mag gazynów gazu, 

eksploaatację 

nowy ych złóż 

gazu (w tymm 

potencjalnie 

gazu niekonwencjonalnego). 

� Roozbudowa 

p 

� Właściciel 

� 2011 r.: 8 

od 2009 r 

� W wyniku 

do 2018 d 

� Zwiększon 

� 28 lipca 20 

mln m 

� 

3 podziemnych 

magazynó 

l i inwestor: : PGNiG S.A 

podziemnyych 

magazyn 

.), 

u inwestycji do 2014 r. 

do 3,35 mldd 

m 

na zostanie 

011 r. odda 

), 

Koszt: 4,8 mld zł, w ty 

3 ów gazu 

A., 

nów, 1,83 mld m m 

pojemność 

pojemmności 

w 9 m 

moc zatłaczzania 

i odbi 

no do użytkku 

rozbudow 

ym 673 mlnn 

zł z Progra 

3 pojeemności 

(wzzrost 

o 200 mln m 

magazynóww 

wzrośnie do 2,9 mld 

magazynachh 

oru, 

wany PMG Strachocinaa 

(z 150 do 

amu Infrastrruktura 

i Śroodowisko. 

3 

m 3 , a 

330 

Koszt: 

4 mld zł 

8 magazynów, 

1,83 mld m 3 

pojemności 

772



Umowa gazowa: 

29 października 2010 r. podpisany został Aneks nr 35 do kontraktu jamalskiego pomiędzy PGNiG a 

Gazprom Export, który ustalił: 

� Dostawy na poziomie całościowych dostaw z kierunku wschodniego sprzed 2009 r. 

(łącznie z RUE), czyli ok. 10 mld m 3 . 

� Upust warty około 250 mln USD dla dostaw w okresie 2010‐2014 r. 

� Sąd rosyjski w 2009 r. zasądził, że Gazprom ma zwrócić 26 mln USD za 2006 r. na rzecz 

EuroPol Gazu ‐ dla strony polskiej oznaczałoby to 12 mln USD – wartość upustu w 2010 r. 

to już 52 mln USD. 

� Efekt: stabilne dostawy i eliminacja niepewnych pośredników. 

� Po zakończeniu rozmów w kwestii dostaw PGNiG rozpoczął negocjacje w sprawie obniżki 

ceny w kontrakcje jamalskim. 

� Gwarancja tranzytu przez Polskę. 

� Gdyby nie umowa, to w sezonie zimowym 2010/11 wystąpiłby deficyt gazu na poziomie 2 

mld m 3 – koszty dla PGNiG i gospodarki ok. 10 mld zł. 

Wdrożenie III pakietu liberalizacyjnego w Polsce: 

17 listopada 2010 r. Urząd Regulacji Energetyki wyznaczył OGP Gaz‐System S.A. operatorem 

gazociągu jamalskiego, co jest efektem zmian w: 

� Porozumieniu między rządem RP a rządem Federacji Rosyjskiej o budowie systemu 

gazociągów dla tranzytu rosyjskiego gazu przez terytorium RP i dostawach rosyjskiego 

gazu do RP, z 25 sierpnia 1993 r. 

� Protokole o wniesieniu zmian do Protokołu Dodatkowego do Porozumienia między rządem 

RP a rządem Federacji Rosyjskiej o budowie systemu gazociągów dla tranzytu rosyjskiego 

gazu przez terytorium RP i dostawach rosyjskiego gazu do RP, z 25 sierpnia 1993 r., 

podpisanym 12 lutego 2003 r. 

Dzięki temu rurociąg jamalski został objęty przepisami III pakietu liberalizacyjnego. Od 

1 listopada 2011 r. OGP Gaz‐System S.A. świadczy usługę wirtualnego rewersu gazociągu, co 

umożliwi zakup dodatkowych ilości gazu do Polski od dostawców zachodnioeuropejskich. 

Zakończenie Umowy Leasingu Operacyjnego: 

Celem ULO było przekazanie majątku w postaci sieci przesyłowej gazu ziemnego z PGNiG S.A. do 

OGP Gaz‐System S.A. poprzez przekazanie w formie dywidendy niepieniężnej przez PGNiG na 

rzecz Skarbu Państwa, który wnosił go następnie w formie aportu na pokrycie podwyższonego 

kapitału zakładowego OGP. 

� ULO została zawarta 6 lipca 2005 r. 

� Polityka energetyczna Polski do 2030 r. założyła zakończenie realizacji ULO do 2011 r. 

� Uchwała WZA PGNiG S.A. z 20 kwietnia 2011 r. ustaliła wysokość dywidendy niepieniężnej 

należnej SP na poziomie nie wyższym niż 30,104 mln zł brutto, przekazanej w formie 

elementów systemu przesyłowego posiadających zdolność aportową i objętych ULO. 

Elementy systemu przesyłowego objęte ULO, ale nieposiadające zdolności aportowej, 

warte około 2,7 mln, zostaną objęte innym rodzajem umowy umożliwiającej OGP Gaz‐ 

System S.A. ich wykorzystywanie. 

� Zakończenie ULO nastąpiło 7 października 2011 r., a ostatnie przekazanie majątku do OGP 

GAZ‐System ‐ 6 października 2011 r. 

Ustalenia 

Aneksu 

nr 35 

Skutek nie 

podpisania 

umowy 

Gaz‐System 

operatorem 

gazociągu 

jamalskiego 

Przekazanie 

sieci 

przesyłowej z 

PGNiG do 

Gaz‐System 

73



74

Rozdział 

Sektor paliwowy – 

inwestycje

Temat: Sektor paliwowy ‐ inwestycje 

Kwestie: Opis programów inwestycyjnych. Koszty. Harmonogramy 

Spis treści: 

• Grupa Lotos – Program 10+ 77 

• PKN Orlen S.A. – HON VII, PTA/PX 78 

• Naftoport 78 

• PERN – III nitka, Adamowo, rurociąg paliwowy Ostrów Wielkopolski ‐Wrocław 78 

76

Temat: 

Kwestie: 

GGrupa 

Lootos 

– Proogram 

10+: 

PProgram 

innwestycyjnyy 

realizowaany 

w okkresie 

2007 7‐2011 w celu zwięększenia 

mocy m 

pprzeroboweej 

rafinerii w Gdańsku z 6 mln ton 

rocznie do d 10,5 mlnn 

ton (+75% %), zwiększe enia 

uudziału 

olejju 

napędowwego 

w prrodukcji 

(z 42% do 52%) 5 koszteem 

produkktów 

ciężkic ch i 

nniskomarżowwych 

(z 24% % do 16%). 

� Warttość 

inwestycji: 

1,43 mmld 

Euro (5,55 

mld zł). 

� Inaugguracja 

inwwestycji 

– 9 ssierpnia 

20007 

r., zakoń ńczenie – 288 

marca 20111 

r. 

� Pełną 

wydajnośść 

instalacjee 

osiągną w 2011 r., cz zęść włączono 

do eksploatacji 

jesz zcze 

przedd 

zakończenniem 

prograamu. 

WWalne 

Zgroomadzenie 

w lutym 2008 r. wwyraziło 

zgo odę na usttanowienie 

przez Spó ółkę 

zzabezpieczeń 

kredytóww 

na finannsowanie 

rrealizacji 

Pr rogramu 100+. 

Skarb Państwa, jako j 

wwiększościowwy 

akcjonariusz, 

wziął na siebie ryyzyko, 

które e pozwoliłoo 

na uzyskannie 

kredytów w w 

wwys. 

1,75 mmld 

USD, któóre 

wraz z zzaciągniętymm 

w grudniu 

2007 r. kredytem 

w wysokości 400 

tys. 

USD pookryły 

ok. 700% 

kosztóww 

całej inweestycji 

– po ozostałe 30% 

pochodziło 

ze środk ków 

wwłasnych 

Sppółki. 

W okresie zawirowańń 

na światowych 

rynkach 

w latach 20008‐2009, 

innwestycja 

była b 

nnajwiększymm 

placem buudowy 

w Poolsce 

– zatruudnionych 

było b około 33.500 

pracoowników. 

60% 

50% 

40% 

30% 

20% 

10% 

0% 

Przeed 

10+ 

Po 10+ 

Sektor ppaliwowy 

‐ innwestycje 

Opis proogramów 

inwwestycyjnychh. 

Koszty. Harmonogramyy 

Stru uktura pprodukccji 

paliww 

w rafinnerii 

gdańńskiej 

Benzyny 

24% 

23% 

Olej napęddowy 

Prod dukty ciężkie 

42% 

52% 

24% 

16% 

Pozostałe (LPG) 

10% 

9% 

Wartoość 

inwesttycji 

5,5 

mld zł 

Kredyttowanie 

70% 

777

Temat: 

Kwestie: 

PPKN 

Orleen 

S.A. – HON VII, I, PTA/PXX: 

� HONN 

VII – budowa 

instalaccji 

hydroodssiarczania 

oleju 

napędoowego 

w okkresie 

od marca 

20088 

r. do listtopada 

20110 

r. Wartoość 

inwesty ycji – okołoo 

500 mln zł. Inwest tycja 

zwiększa 

zdolnoości 

produkccji 

rafinerii w Płocku o 1 mln ton ooleju 

napędowego 

rocz znie. 

� Kompleks 

PTA/PPX 

– kompleks 

petrochhemiczny 

sk kładający siię 

z instalaccji 

produkuj jącej 

kwass 

tereftalowwy 

(PTA) wwe 

Włocławwku 

(wyda ajność – 6000 

tys. tonn 

rocznie, 20% 

euroopejskiej 

proodukcji) 

oraaz 

paraksyleen 

(PX) w Płocku P (400 tys. ton roccznie). 

War rtość 

inweestycji 

– okooło 

1 mld Euuro. 

Czas realizacji 

– od d 2008 r. doo 

czerwca 20011. 

Inwest tycja 

zwiększyła 

mocee 

przerobowwe 

rafinerii w Płocku z 15,1 do 166,3 

mln ton rocznie. 

NNaftoporrt: 






NNaftoport 

dyysponuje 

obbecnie 

czterema 

stanoowiskami 

pr rzeładunkowwymi: 

� „O” ( (paliwa). 

� „P” ( głównie paliwa, 

możliwwość 

przełaadowania 

ro opy). 

� „R” ( (głównie roppa, 

możliwoość 

przeładuunku 

paliw) ). 

� „T” ( głównie roppa, 

możliwoość 

przeładuunku 

paliw) ). 

W 2010 r. PPPP Nafttoport 

Sp. z o.o. przejął 

od Zarządu 

Morrskiego 

Porrtu 

w Gdań ńsku 

sstanowiska 

przeładunkkowe 

„O” (zzdolność 

przeładunkow 

wa – około 1 mln ton paliw roczn nie) i 

„ „P” (zdolnoość 

przeładunkowa 

– około 11 mln ton ropy r naftowej 

rocznie). 

W 201 11 r. 

zzaplanowano 

rozbudowwę 

zdolnoścci 

przeładunnkowych 

o 0,5‐1 mln tton 

paliw roocznie 

(„O”) ) i 2‐ 

22,5 

mln ton ropy roczniie 

(„P”). 

16 

14 

12 

10 

8 

6 

4 

2 

0 

Przeładunki 

w Naftoporcie 

20005 

20006 

2007 

22008 

Przeładdunki 

11,0034 

12, ,212 100,78 

99,841 

PPERN 

– II II nitka, AAdamowwo, 

rurocciąg 

paliw wowy Osstrów 

Wiielkopols 

ski‐ 

WWrocławw: 

� W ttrakcie 

realizacji 

– ostatni 

odcinek 

(Orzechów‐Koryttnica) 

III nnitki 

ropoc ciągu 

„Przyyjaźń”, 

termmin 

zakończenia 

– 20133 

r. 

2009 

8,095 

2010 

14,067 

Wartoość 

inwesttycji: 

500 mmln 

zł 

Wartoość 

inwesttycji: 

1 mld Euro 

Rozbuudowa 

Naftopporu 

778

Temat: 

Kwestie: 






� Do kkwietnia 

20009 

r. zakońcczono 

budoowę 

odcinka a Adamowo 

– Orzzechów‐BS 

Plebanka, ddo 

marca 20010 

r. – Zaw wady‐Koryt 

to okkoło 

730 mmln 

zł. Inwestycja 

realizowana 

jes st od 2002 

zwiększenie 

prrzepustowości 

rurociąągu 

do 63 mln ton 

rozbudowy 

możliwe 

będzie 

przekształcenie 

I nitki 

rurocią 

prodduktowy, 

doostarczającyy 

paliwo do 

bazy magazynowej 

czerwwca 

2011 r. 

w bazie mmagazynowej 

PERN w Adamowie 

dwa zbiorniki naa 

ropę naftową, 

o pojeemności 

10 00 tys. m 

90 mmln 

zł, realizacja 

– 20099‐2011. 

� PERNN 

„Przyjaźń” 

jest operatorem 

zbudowa 

paliwwowego 

Osttrów 

Wielkopolski‐Wroocław, 

odda 

Ruroociąg 

łączy bbazy 

magazzynowe 

PKNN 

Orlen, a je 

paliww 

rocznie. 

3 o‐Zawady, ddo 

lipca 200 09 r. 

nica. Koszt całej inwes stycji 

r. Jej głównnym 

celem jest 

rocznie. PPo 

zakończeniu 

ągu „Przyjaźń” 

w ruro ociąg 

OLPP w EEmilianowie. 

14 

włączono do eksploatacji 

. WWartość 

inwwestycji 

– około 

nego przez 

PKN Orlen 

ruroc ciągu 

anego do użytku 

w I kwartale 

201 11 r. 

ego przepustowość 

wyynosi 

1 mln n ton 

Wartoość 

inwesttycji: 

730 mmln 

zł 

779

Temat: Sektor paliwowy ‐ inwestycje 

Kwestie: Opis programów inwestycyjnych. Koszty. Harmonogramy 

80

Rozdział 

Sektor energetyczny 

– bezpieczeństwo 

i inwestycje

Temat: Sektor energetyczny – bezpieczeństwo i inwestycje 

Kwestie: Transakcje sprzedaży akcji czterech grup energetycznych.Kalendaria prywatyzacyjne, 

Inwestycje w każdej grupie.Szczegóły konsolidacji. Założenia specustawy atomowej 

Spis treści: 


• Prywatyzacja 83 

� Enea S.A 84 

� Energa S.A. 85 

� PGE S.A. 86 

� Tauron Polska Energia S.A. 87 

• Inwestycje 88 

• Konsolidacja w sektorze energetycznym 92 

• Specustawa atomowa 93 

• Towarowa Giełda Energii S.A. 94 

82




W skrócie: 

� Ministerstwo Skarbu Państwa nadzoruje 4 grupy energetyczne: Enea S.A., Energa S.A., PGE 

Polska Grupa Energetyczna S.A. oraz Tauron Polska Energia S.A. 

� Procesy prywatyzacji odbywają się w oparciu o dwa rządowe dokumenty: „Program dla 

elektroenergetyki” oraz „Plan prywatyzacji na lata 2008‐2011”(wraz z aktualizacjami), a 

podstawą prawną jest ustawa o komercjalizacji i prywatyzacji. 

� Prywatyzacja gdańskiej Energi nie została zakończona. PGE, która podpisała z MSP umowę kupna 

akcji Energi, nie uzyskała zgody UOKiK na koncentrację i 28 stycznia 2011 r. odwołała się od tej 

decyzji. 19 stycznia 2011 r. MSP i PGE S.A. podpisały aneks do umowy sprzedaży Energii S.A. Na 

jego mocy MSP i PGE S.A. postanowiły o zawieszeniu biegu terminu rozwiązania umowy do 

czasu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego ws. odwołania od decyzji UOKiK. 

� Prywatyzacja Enea S.A. odbywała się w 4 etapach: 17 listopada 2008 r. – IPO Enea S.A. 

(podwyższenie kapitału; 2 mld zł dla Spółki); 27 lipca 2009 r. ‐ miały rozpocząć się negocjacje z 

jednym z inwestorów, który ostatecznie nie złożył oferty; 10 lutego 2010 r. – sprzedaż 16,05% 

akcji należących do SP (celem tej transakcji było zwiększenie płynności akcji na rynku, 1,13 mld zł 

dla MSP); 28 czerwca 2010 r. – rozpoczęcie ostatnich negocjacji. Wyłączność miał francuski EDF; 

1 kwietnia 2011 r. – zakończenie procesu prywatyzacji Enea S.A. bez rozstrzygnięcia. 

� Prywatyzacja Taurona S.A. odbyła się w dwóch etapach. 30 czerwca 2010 r. miał miejsce debiut 

giełdowy. Skarb Państwa sprzedał 51,6% akcji Spółki, a wartość oferty wyniosła ok. 4,2 mld zł. 

Ostateczna liczba akcji zaoferowanych i przydzielonych inwestorom indywidualnym wyniosła 

205.258.355, czyli 25% ostatecznej liczby oferowanych akcji. Cena emisyjna ukształtowana 

została na poziomie 5,13 zł. Inwestorzy indywidualni złożyli łącznie 231.052 ważne zlecenia; 

drugi etap prywatyzacji Spółki to sprzedaż 11,9% akcji Taurona 22 marca 2011 r. po cenie 6,15 zł 

za akcję. Kwota transakcji wyniosła blisko 1,3 mld zł. Transakcja realizowana była w formule 

budowania przyspieszonej księgi popytu i wzięli w niej udział inwestorzy finansowi z szesnastu 

krajów, z trzech kontynentów. Sprzedając pakiet 11,9% MSP zakończyło tym samym proces 

prywatyzacji Spółki, pozostając w jej akcjonariacie na poziomie 30%. 

� Prywatyzacja PGE odbyła się w dwóch etapach: debiut giełdowy Spółki w formie podwyższenia 

kapitału miał miejsce 6 listopada 2009 r. – przychody dla Spółki to 5.968.810.500 zł. W ofercie 

udział wzięło ok. 60.000 inwestorów indywidualnych. Cena emisyjna akcji osiągnęła poziom 23 

zł. Łączny popyt zgłoszony przez inwestorów przy cenie maksymalnej był 7,5 razy większy niż 

liczba oferowanych akcji, a redukcja w transzy inwestorów indywidualnych osiągnęła poziom 

96,5%; drugi etap to sprzedaż 10% akcji Spółki, która odbyła się 8 października 2010 r. – kwota 

transakcji wyniosła blisko 4 mld zł. Była to największa transakcja sprzedaży w formule 

budowania przyśpieszonej księgi popytu w historii polskich rynków kapitałowych, a kwotę 4 mld 

zł uzyskano w ciągu półtora dnia od rozpoczęcia transakcji. 

� 28 grudnia 2010 r. w ramach porządkowania swojej struktury PGE kupiło od MSP pakiety 

mniejszościowe trzech spółek z Grupy PGE: 10,69% akcji PGE Górnictwo i Energetyka 

Konwencjonalna S.A., 13,87% akcji PGE Obrót S.A. i 1,47% akcji PGE Dystrybucja S.A. Wartość 

transakcji to 3.098.387.214,39 zł, natomiast 27 października 2010 r. cztery kolejne za 

101.447.698,29 zł. 

Prywatyzacja: 

Sektor energetyczny w Unii Europejskiej podejmuje działania w kierunku połączenia rynków 

poszczególnych krajów w jeden wspólny rynek europejski. Planowaną datą utworzenia tego 

rynku jest koniec 2014 r. 

2014 – 

wspólny 

rynek 

europejski 

83




Polska energetyka potrzebuje silnych grup energetycznych zdolnych do konkurowania ze 

swoimi europejskimi odpowiednikami na połączonym rynku europejskim. Takie firmy będą 

stanowić podstawę bezpieczeństwa energetycznego państwa. Kryzys pokazał, że w 

sytuacjach zawirowań na rynkach ujawniają się centra decyzyjne umieszczone w konkretnych 

krajach. 

UOKIK w swojej decyzji ws. odmowy wyrażenia zgody na połączenie PGE i Energi, nie wziął 

pod uwagę planowanych zmian organizacji rynku energii, które zaistnieją w najbliższych 

latach. Zdaniem ekspertów branży, za kilka lat na rynku europejskim będzie działać tylko kilka 

wielkich firm energetycznych, które będą posiadać potencjał rozwoju na skalę 

międzynarodową. 

Priorytetem dla polskiej energetyki powinno być zapewnienie bezpieczeństwa 

energetycznego kraju i akceptowalnych cen energii dla odbiorców. Odbywa się to poprzez 

realizację programu jądrowego i włączenie się w prace nad tworzeniem rynku europejskiego. 

Pomimo decyzji Niemiec o rezygnacji z produkcji energii opartej o technologie jądrowe 

energia z atomu jest obecna w Europie: Francja 78%, Belgia 56%, Szwecja 47%. Biorąc pod 

uwagę konieczność inwestycji w nowe moce wytwórcze w Polsce oraz wymagania trzeciego 

pakietu energetyczno‐klimatycznego wydaje się, że budowa elektrowni jądrowej zapewni 

realizację obydwu wskazanych powyżej priorytetów. Zgodnie z założeniami do projektu 

ustawy atomowej inwestorem oraz operatorem elektrowni jądrowej w Polsce będzie mógł 

być podmiot mający siedzibę w UE lub państwie członkowskim EFTA. Twórcą pierwszej 

elektrowni jądrowej w Polsce, będzie PGE S.A. a inwestycja ta ma zostać zakończona do 

2020 r. 

Enea S.A. 

� 1 kwietnia 2011 r. MSP podjęło decyzję o zamknięciu procesu prywatyzacji Spółki. 

Przy sprzedaży 51% akcji Enei S.A., zgodnie z wytycznymi Komisji Europejskiej, MSP 

kierowało się maksymalizacją ceny. Priorytetowo traktowane były również kwestie 

zachowania operacyjnej integralności Enei S.A., utrzymania przejrzystej struktury 

właścicielskiej oraz rozwoju mocy wytwórczych w Elektrowni Kozienice S.A., co 

wpisuje się w politykę bezpieczeństwa energetycznego Polski. Pomimo złożonych 

ofert Minister Skarbu Państwa nie zdecydował się na ich przyjęcie, ponieważ nie 

spełniały one stawianych warunków. 

� Enea S.A. pozostaje Spółką giełdową, realizującą własny program inwestycyjny, w tym 

budowę nowych mocy wytwórczych w Elektrowni Kozienice. Minister Skarbu 

Państwa, jako główny akcjonariusz oczekuje przyspieszenia realizacji tego programu. 

MSP planuje otwarcie na nowo procesu prywatyzacji Spółki w momencie, kiedy 

inwestycja stanie się integralną i niepodważalną częścią funkcjonowania Enea S.A. 

Kalendarium prywatyzacyjne 

2008 ‐ Debiut giełdowy (IPO) 

� 17 listopada 2008 r. – Debiut giełdowy Enea S.A. Spółka wyemitowała 103.816.150 

akcji serii „C” na łączną kwotę 2 mld zł. Cena akcji emisyjnej w transzy dla inwestorów 

branżowych wynosiła 20,14 zł, natomiast cena emisyjna po dyskoncie w transzy dla 

inwestorów instytucjonalnych i detalicznych wynosiła 15,40 zł na akcję. 

Decyzja 

UOKiK ws. 

Energi 

Program 

atomowy 

Zamknięcie 

procesu 

prywatyzacji 

2 mld zł dla 

Spółki 

84




2009 ‐ Sprzedaż 67,05% akcji 

� 27 lipca 2009 r. – Zaproszenie do negocjacji na 67,05% akcji Spółki. 

� 14 sierpnia 2009 r. – Termin składania ofert wstępnych. 

� 17 sierpnia 2009 r. – Dopuszczenie jednego z inwestorów. 

� 15 października r. – Termin złożenia oferty wiążącej. 

� 14 października 2009 r. – Inwestor poinformował MSP, że nie złoży w wyznaczonym 

terminie oferty wiążącej. 

� 16 października 2009 r. – Zamknięcie procesu. 

2010 ‐ Sprzedaż 16,05% akcji 

� 10 lutego 2010 – Jednorazowa transakcja sprzedaży pakietu 16,05% akcji. Sprzedaż 

dotyczyła 70.851.533 akcji po 16 zł za akcję. Łączna kwota transakcji to 1.133.624.528 

zł. Po sprzedaży udział SP zmalał do 60,43% (w tym 9,43% akcje pracownicze). Celem 

tej transakcji było zwiększenie płynności akcji na rynku. 

2011 ‐ Sprzedaż 51% akcji 

� 28 czerwca 2010 r. – Publikacja zaproszenia do negocjacji na 51% akcji Spółki. 

� 27 lipca 2010 r. – Pobieranie memorandum informacyjnego. 

� 13 sierpnia 2010 r. – Termin składania ofert wstępnych – przesunięty na 13 sierpnia 

2010 r. 

� 24 sierpnia 2010 r. – 5 potencjalnych inwestorów zostało dopuszczonych do 

negocjacji. 

� 5 października 2010 r. – Termin składania ofert wiążących, wpłynęły 4 oferty. 

� 12 października 2010 r. – Dopuszczenie 2 inwestorów do negocjacji równoległych 

� 28 października 2010 r. – Udzielenie wyłączności negocjacyjnej Kulczyk Holding S.A. 

(jako gwaranta) oraz Elektron Sp. z o.o. (jako kupującego) do 3 listopada 2010 r. 

� 16 listopada 2010 r. – Po zakończeniu okresu wyłączności negocjacyjnej dla Kulczyk 

Holding S.A. (jako gwaranta) oraz Elektron Sp. z o.o. (jako kupującego), MSP wróciło 

do negocjacji z pozostałymi potencjalnymi inwestorami. 

� 15 grudnia 2010 r. – Udzielenie wyłączności negocjacyjnej spółce Electricité de France 

S.A. (EDF). 

� 14/15 lutego 2011 r. – Wydłużenie wyłączności negocjacyjnej spółce Electricité de 

France S.A. (EDF). 

� 1 kwietnia 2011 r. – Zakończenie procesu prywatyzacji Enea S.A. bez rozstrzygnięcia. 

Energa S.A. 

� Prywatyzacja gdańskiej Energi nie została zakończona. PGE, która podpisała z MSP 

umowę kupna akcji Energi, nie uzyskała zgody UOKiK na koncentrację i 28 stycznia 

2011 r. odwołała się od tej decyzji. 19 stycznia 2011 r. MSP i PGE S.A. podpisały aneks 

do umowy sprzedaży Energii S.A. 


� 4 maja 2010 r. ‐ Publikacja ogłoszenia. 

� 1 czerwca 2010 r. ‐ Składanie ofert wstępnych. 

� 11 czerwca 2010 r. – Dopuszczenie do badania Spółki 5 potencjalnych inwestorów: 

CEZ a.s., Elektrowni Połaniec S.A. ‐ Grupa GDF Suez Energia Polska; Konsorcjum: 

Kulczyk Holding S.A., GS Global Infrastructure Partners II, L.P., GS Capital Partners VI 

Cel: 

zwiększenie 

płynności 

Pięciu 

potencjalnych 

inwestorów 

85




Fund, L.P.; PGE Polskiej Grupy Energetycznej S.A.; ENERGETICKY A PRUJMYSLOVY 

HOLDING, a.s. 

� 16 sierpnia 2010 r. ‐ Składanie ofert wiążących. Wpłynęły 4 oferty od: PGE, 

Elektrownia Połaniec S.A. – Grupa GDF Suez Energia Polska, Kulczyk Holding S.A. i 

Elektron Sp. z o.o. i EPH ENERGETICKÝ A PRŮMYSLOVÝ HOLDING, a.s. 

� 20 sierpnia 2010 r. – Dopuszczenie do negocjacji równoległych 2 potencjalnych 

inwestorów: PGE Polska Grupa Energetyczna S.A. i Energetický a Průmyslový Holding, 

a.s. 

� 15 września 2010 r. ‐ MSP podjęło decyzję o parafowaniu umowy z PGE Polska Grupa 

Energetyczna S.A. dot. zbycia akcji Energa S.A. 

� 29 września 2010 r. ‐ MSP i PGE podpisały umowę sprzedaży 84,19% akcji spółki 

Energa S.A. 

� 13 stycznia 2011 r. – Negatywna decyzja UOKiK ws. zakupu akcji Energa S.A. przez 

PGE. 

� 19 stycznia 2011 r. ‐ MSP i PGE podpisały aneks do umowy sprzedaży Energii S.A. 

Strony postanowiły o zawieszeniu biegu terminu rozwiązania umowy do czasu 

prawomocnego zakończenia postępowania sądowego dot. odwołania od decyzji 

UOKiK 

� 28 stycznia 2011 r. ‐ PGE złożyła odwołanie do Sądu Okręgowego w Warszawie Sądu 

Ochrony Konkurenci i Konsumentów ws. sprzeciwu UOKiK wobec przejęcia Energi 

S.A. 

� 31 maja 2011 r. – Została podpisana umowa pomiędzy MSP a Energą, w ramach 

której Spółka odkupiła akcje dwóch spółek z grupy: Energi‐Operator S.A. (za kwotę 

568.142.688,91 zł) oraz Energi Elektrownie Ostrołęka S.A. (za kwotę 17.474.964,36 zł) 

Łączna wartość transakcji to 585.617.653,27 mln zł. Operacja odbyła się w ramach 

porządkowania struktury właścicielskiej Energa S.A. 

� Skarb Państwa stał się właścicielem akcji obydwu spółek w wyniku realizacji procesu 

konwersji w energetyce. Proces ten prowadzony był do sierpnia 2010 r. i polegał na 

zamianie akcji tzw. „spółek parterowych” wchodzących w skład grupy energetycznej 

na akcje spółek konsolidujących. 

� Energa S.A. złożyła ofertę nabycia od MSP akcji, których Skarb Państwa stanie się w 

przyszłości właścicielem, w związku z realizacją procesu konsolidacji spółek sektora 

elektroenergetycznego. Takie przypadki będą miały miejsce np. ze względu na 

nieobjęcie akcji przez wszystkich uprawnionych pracowników lub ich spadkobierców. 

PGE S.A. 

� PGE jest spółką o strategicznym znaczeniu dla interesów Polski. Wybuduje pierwszą 

elektrownię atomową w kraju. Pierwszy blok elektrowni jądrowej powstanie w 2020 

r. Na tę chwilę MSP nie planuje sprzedaży kolejnych pakietów akcji. 


Debiut giełdowy 

� 6 listopada 2009 r. – Debiut giełdowy (IPO) w formie podwyższenia kapitału – 

przychody dla Spółki: 5.968.810.500 zł. W ofercie udział wzięło ok. 60.000 

inwestorów indywidualnych. Cena emisyjna akcji wyniosła 23 zł. Łączny popyt 

zgłoszony przez inwestorów przy cenie maksymalnej był 7,5 razy większy niż liczba 

oferowanych akcji, a redukcja w transzy inwestorów indywidualnych osiągnęła 

Negatywna 

dec. UOKiK 

Aneks do 

umowy 

pomiędzy 

MSP i PGE 

Energa 

porządkuje 

grupę 

kapitałową 

IPO ‐ Prawie 

6 mld zł dla 

PGE 

86




poziom 96,5%. 

� Kapitalizacja Spółki po debiucie przekroczyła 40 mld zł czyniąc z PGE największą 

polską spółkę przemysłową notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w 

Warszawie. 

� Środki pozyskane w ramach IPO zostały przeznaczone na inwestycje w rozbudowę i 

modernizację tzw. konwencjonalnych mocy wytwórczych, czyli elektrowni i 

elektrociepłowni oraz na uporządkowanie struktury właścicielskiej w Grupie PGE ‐ 

odkupienie od Skarbu Państwa pakietów mniejszościowych w niektórych istotnych 

spółkach zależnych. 

Sprzedaż 10% akcji Spółki 

� 8 października 2010 r. – Sprzedaż 10% akcji przez MSP. Kwota transakcji wyniosła 

blisko 4 mld zł. Transakcja realizowana była w formule budowania przyspieszonej 

księgi popytu i wzięli w niej udział inwestorzy finansowi z 22 krajów, z 4 kontynentów. 

Była to największa transakcja sprzedaży w formule budowania przyśpieszonej księgi 

popytu w historii polskich rynków kapitałowych, a kwotę 4 mld zł uzyskano w ciągu 

półtora dnia od rozpoczęcia transakcji. 

MSP sprzedaje PGE pakiety mniejszościowe trzech spółek z Grupy PGE 

� 28 grudnia 2010 r. ‐ Podpisanie umowy sprzedaży akcji trzech spółek: 10,69% akcji 

PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A, 13,87% akcji PGE Obrót S.A. i 1,47% 

akcji PGE Dystrybucja S.A. Skarb Państwa stał się właścicielem pakietów 

mniejszościowych w wyniku realizacji procesu konwersji akcji w energetyce. Wartość 

transakcji to 3.098.387.214,39 zł. Proces konwersji akcji w energetyce prowadzony 

był do sierpnia 2010 r. i polegał na zamianie akcji tzw. „spółek parterowych” 

wchodzących w skład grupy energetycznej na akcje spółek konsolidujących. 

MSP sprzedaje PGE pakiety mniejszościowe czterech spółek z Grupy PGE 

� 27 października 2011 r. ‐ Podpisanie umowy sprzedaży akcji czterech spółek: 82.479 

akcji PGE Elektrownia Opole S.A. z siedzibą w Bełchatowie o wartości 100.103.112,72 

zł, 24.423 akcji PGE Dystrybucja S.A. z siedzibą w Lublinie o wartości 333.862,41 zł, 96 

akcji PGE Obrót S.A. z siedzibą w Rzeszowie o wartości 190.704,96 zł, 44.087 akcji 

PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. z siedzibą w Bełchatowie o 

wartości 820.018,20 zł. Łączna wartość transakcji to 101.447.698,29 zł. Transakcja 

była efektem kontynuowania strategii porządkowania struktury właścicielskiej PGE 

S.A. 

Tauron Polska Energia S.A. 

� Ministerstwo Skarbu Państwa sprzedało 22 marca 2011 r. 11,9% akcji Tauron Polska 

Energia S.A. po cenie 6,15 zł za akcję, kończąc tym samym proces prywatyzacji Spółki i 

pozostając na poziomie 30%. Kwota transakcji wyniosła blisko 1,3 mld zł. Wszystkie 

cele związane z prywatyzacją Spółki zostały osiągnięte i Skarb Państwa nie planuje 

dalszych sprzedaży akcji Taurona. 

� Tauron jest jednym z filarów polskiego rynku kapitałowego i jedną z najbardziej 

płynnych spółek indeksu WIG20. 

Największa 

transakcja w 

formule ABB 

Wartość 

transakcji: 

3 mld zł 

Wartość 

transakcji: 

ponad 

100 mln zł 

Skarb 


pozostaje na 

poziomie 30% 

87





Debiut giełdowy 

� 30 czerwca 2010 r. – Debiut giełdowy (IPO). Wartość oferty wyniosła ok. 4,2 mld zł. 

Ostateczna liczba akcji zaoferowanych i przydzielonych inwestorom indywidualnym 

wyniosła 205.258.355 (po scaleniu), co odpowiada 25% ostatecznej liczby akcji 

oferowanych. Cena emisyjna ukształtowana została na poziomie 5,13 zł. Inwestorzy 

indywidualni złożyli łącznie 231.052 ważne zlecenia. Na maksymalną liczbę akcji, na 

którą mógł zapisać się inwestor indywidualny, tj. 1.500 sztuk (po uwzględnieniu 

scalenia w stosunku 1:9), złożono łącznie 191.364 zapisy. 

� Po sesji 17 grudnia 2010 r. Tauron Polska Energia wszedł w skład dwudziestu 

największych spółek notowanych na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie 

(WIG 20). 

Sprzedaż 11,9% akcji 

� 22 marca 2011 r. – MSP sprzedało 11,9% akcji po cenie 6,15 zł za akcję. Kwota 

transakcji wyniosła blisko 1,3 mld zł. Transakcja realizowana była w formule 

budowania przyspieszonej księgi popytu i wzięli w niej udział inwestorzy finansowi z 

szesnastu krajów, z trzech kontynentów. 

� Była to jedna z największych sprzedaży w formule budowania przyśpieszonej księgi 

popytu w historii polskich rynków kapitałowych, a kwotę blisko 1,3 mld zł uzyskano w 

ciągu jednego dnia od rozpoczęcia transakcji. 

� Globalna sprzedaż akcji Taurona to kolejna transakcja świadczącą o wiodącej roli 

GPW, jako regionalnego centrum finansowego Europy Środkowo‐Wschodniej. 

� Sprzedając pakiet 11,9% MSP zakończyło tym samym proces prywatyzacji Spółki. 

Inwestycje: 

Enea S.A. 

� Główne przygotowywane inwestycje to modernizacja istniejących mocy wytwórczych 

oraz budowa nowego bloku w Elektrowni Kozienice w Świerżach Górnych o mocy 

1000 MW. Inwestycja ma być realizowana w oparciu o następujące ramowe warunki: 

� Oddanie bloku energetycznego do użytkowania nie później niż do końca 

2016 r., 

� Moc elektryczna bloku nie niższa niż 900 MWe i nie wyższa niż 1000 

MWe, 

� Wewnętrzna stopa zwrotu IRR dla projektu nie niższa niż 8,2% a NPV nie 

mniejsze niż 900 mln zł, przy uwzględnieniu części uprawnień do emisji 

CO2 w latach 2017‐2019 i produkcji nie mniejszej niż 6,00 TWh, 

� Całkowite nakłady inwestycyjne nie większe niż 1.377.601.000 Euro, 

� Całkowite nakłady inwestycyjne w przeliczeniu na jednostkę 

projektowanej mocy nie większe niż 1.398.600 Euro/MWe, a NPV nie 

mniejsze niż 9.137 zł/MWe. 

� W obszarze dotyczącym odnawialnych źródeł energii elektrycznej i cieplnej planuje 

się rozbudowę mocy wiatrowych osiągając do 2020 r. 250‐350 MW mocy 

zainstalowanej. Równocześnie Zarząd Spółki Enea S.A. podjął decyzje o realizacji 

inwestycji w moce biogazowe, planując osiągnięcie w tym obszarze mocy około 40‐60 

MW w 2020 r. W roku 2010 Enea S.A. dokonała zakupu pierwszej elektrowni 

biogazowej w Liszkowie (woj. kujawsko‐pomorskie) o mocy 2,12 MWe, a w 2011 r. 

Oferta 

wartości 

4,2 mld zł 

WIG20 

Wartość 

transakcji 

1,3 mld zł 

Przygotowy‐ 

wane 

inwestycje 

Odnawialne 

źródła energii 

88




planuje nabyć bioelektrownie biogazowe o łącznej mocy 5 MWe. 

� W sektorze dystrybucji konieczność znacznego wzrostu nakładów inwestycyjnych w 

kolejnych latach. W planach na 2011–2015 Spółka przewiduje zwiększenie inwestycji 

z 580.000.000 zł w 2010 roku do 800–2.100.000.000 zł w różnych latach projekcji. 

Najważniejsza inwestycja to budowa nowego dwutorowego wyprowadzenia z 

Elektrowni Dolna Odra o przekroju 240 mm 2 i długości około 17 km, która umożliwi 

zmianę konfiguracji sieci 110kV przy wykorzystaniu istniejących linii 110kV Morzyczyn 

– Żydowce i Gryfino – Dąbie. 

� Poziom planowanych nakładów inwestycyjnych wynika w znaczącej części z 

konieczności rozbudowy, modernizacji i odtworzenia sieci dystrybucyjnej oraz 

dbałości Spółki dystrybucyjnej o poprawę podstawowych wskaźników ciągłości 

dostaw oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego. 

Energa S.A. 

� Planuje uruchomienie około 4,2GW nowych mocy wytwórczych, dla których wielkość 

nakładów inwestycyjnych na najbliższe 12 lat oszacowano na kwotę 28,9 mld zł. 

Dobre wyniki finansowe Grupy wskazują na pełną zdolność Grupy do finansowania 

wszystkich inwestycji ujętych w planach. 

� Spółka rozpoczęła realizację projektu budowy elektrowni Ostrołęka C ‐ efektem 

będzie uruchomienie do roku 2017 nowego bloku energetycznego, produkującego 

energię elektryczną na potrzeby Krajowego Systemu Elektroenergetycznego oraz 

energię cieplną dla ogrzewania odbiorców z terenu miasta Ostrołęka (z upustu na 

turbinie parowej). Inwestycja ma być realizowana w oparciu o następujące ramowe 

warunki: 

� Moc elektryczna bloku będzie nie mniejsza niż 850 MW i nie wyższa niż 1000 MW. 

� Finansowanie w formule Project Finance. 

� Oddanie bloku energetycznego do użytkowania nie później niż do końca 2016 r. 

� NPV dla projektu będzie wynosiło powyżej 0,8 mln zł/MW, tj. w przypadku bloku o 

mocy 850 MW nie mniej niż 680 mln zł, a w przypadku bloku o mocy 1.000 MW nie 

mniej niż 800 mln zł. 

� Wewnętrzna stopa zwrotu IRR dla projektu będzie nie niższa niż 10,0%. 

� Całkowite nakłady inwestycyjne wyniosą nie więcej niż 6.075 mln zł w przypadku 

bloku o mocy 850 MW i nie więcej niż 7.147 mln zł w przypadku bloku o mocy 1.000 

MW. 

� Energa S.A. uruchomiła również projekt budowy elektrowni systemowej o mocy 860 

MW w Grudziądzu zasilanej gazem ziemnym. Planowany termin oddania obiektu do 

eksploatacji to 2016 r. 

� Spółka przystępuje do budowy stopnia wodnego na Wiśle. Celem projektu jest trwałe 

zabezpieczenie przed katastrofą obecnie funkcjonującego stopnia Włocławek (z 

elektrownią wodną o mocy 160 MWe) oraz poprawa potencjału ekosystemów 

wodnych i od wód zależnych. W ramach projektu zostanie wybudowany kolejny 

stopień wodny na rzece, poniżej Włocławka, z elektrownią o mocy około 100 MWe, 

przyczyniając się w ten sposób do podniesienia bezpieczeństwa energetycznego 

regionu i Polski. Ponadto, nowa elektrownia wodna przyczyni się także do realizacji 

Polityki Energetycznej Polski w zakresie rozwoju potencjału wytwórczego w 

odnawialnych źródłach energii. Planowany termin zakończenia inwestycji to 2016 r. 

Sektor 

dystrybucji 

Planowane 

uruchomienie 

4,2 GW 

nowych mocy 

Projekt 

Ostrołęka C 

Budowa 

stopnia 

wodnego na 

Wiśle 

89




PGE S.A. 

� Program inwestycyjny PGE ma na celu dostosowanie mocy wytwórczych PGE do 

rosnącego, w długim okresie, popytu krajowego oraz wymagań ochrony środowiska i 

ograniczenia kosztów związanych z ochroną klimatu. 

� Program inwestycyjny Grupy PGE zakłada szereg inwestycji rozwojowych oraz 

modernizacyjno–odtworzeniowych w obszarze dystrybucji, energetyki 

konwencjonalnej i odnawialnej. 

� Najważniejsza inwestycja to budowa pierwszej elektrowni atomowej, która ma ruszyć 

w 2020 r. Szacuje się, że koszt budowy siłowni wyniesie ok. 10 mld Euro. W Polsce 

mają być wykorzystane bardzo bezpieczne urządzenia generacji III/III+. PGE 

rozpatruje obecnie trzy lokalizacje. Po przeprowadzeniu analiz oraz wyborze 

technologii zostanie podjęta ostateczna decyzja w sprawie lokalizacji tej elektrowni. 

� Jedną z największych inwestycji zrealizowanych w PGE była budowa bloku 

energetycznego o 858MW w Elektrowni Bełchatów (blok oddano do eksploatacji we 

wrześniu 2011 r.). 

� Grupa realizuje szereg inwestycji rozwojowych i modernizacyjno‐odtworzeniowych 

mających na celu dywersyfikację fuel mix, m.in. inwestycje w OZE (farmy wiatrowe 

lądowe i morskie, współspalanie biomasy), rozwój portfela projektów gazowych. 

� Jedną z najważniejszych inwestycji modernizacyjno‐odtworzeniowych realizowanych 

w PGE jest modernizacja bloków 3‐12 w Elektrowni Bełchatów. Dotychczas oddano 

do eksploatacji bloki 3,4,5,6. 

� W zakresie inwestycji w OZE, PGE Energia Odnawialna S.A. – Spółka zależna od PGE 

S.A., dokonała zakupu 100% udziałów w spółkach budujących farmy wiatrowe – FW 

Pelplin (moc 48MW), FW Żuromin (moc 60 MW). Te inwestycje przyczynią się do 

wzrostu w PGE produkcji energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. Ponadto 

PGE Energia Odnawialna S.A. prowadzi szereg własnych inwestycji w farmy on‐shore 

oraz planuje budowę morskich farm wiatrowych. W zakresie inwestycji 

zwiększających produkcję energii elektrycznej w oparciu o biomasę, na listopad 

planowane jest oddanie do eksploatacji kotła na biomasę w EC Szczecin. 

� Program inwestycyjny PGE przewiduje znaczące nakłady inwestycyjne na 

modernizację i rozwój aktywów dystrybucyjnych. Do najważniejszych 

przygotowywanych projektów w tym okresie należą inwestycje związane z 

odtwarzaniem majątku sieciowego i niesieciowego Dystrybucji oraz nakłady związane 

z wdrożeniem i rozwojem systemu zdalnego systemu odczytu danych pomiarowych i 

zarządzania pomiarami. Ponadto, program inwestycyjny w tym obszarze obejmuje 

inwestycje rozwojowe dotyczące sieci 110 kV oraz pozostałe inwestycje rozwojowe, 

w tym inwestycje związane z przyłączaniem nowych klientów do sieci średniego i 

niskiego napięcia, a także zadania z zakresu automatyzacji sieci, poprawy 

niezawodności oraz inwestycje pozasieciowe. 


� Grupa Tauron realizuje inwestycje zarówno w odtworzenie mocy wytwórczych, jak i 

w obszarze wydobycia i dystrybucji, zgodnie z przyjętą Strategią Korporacyjną. Łączne 

nakłady inwestycyjne Grupy w latach 2011‐2020 wyniosą ok. 44‐45 mld zł. 

� W ramach portfela wytwórczego zakłada się uruchomienie do roku 2020 nowych 

mocy wytwórczych w różnych technologiach na poziomie 2400 MW, w tym w 

szczególności: 

Budowa 

elektrowni 

atomowej 

Blok 858 MW 

w 

Bełchatowie 

Inwestycje 

w OZE 

Modernizacja 

aktywów 

dystrybucyjnych 

Portfel 

wytwórczy 

90




� 1010 MW w technologii opartej o węgiel kamienny (910 MW w El. Jaworzno 

III, moce w kogeneracji: 50 MW w EC Tychy, 50 MW w EC Bielsko‐Biała), 

� 735 MW w technologii opartej o paliwo gazowe, w tym 335 MW w 

kogeneracji (udział 50% w bloku gazowo‐parowym 400 MW w EC Stalowa 

Wola, budowanym z udziałem partnera strategicznego ‐ PGNiG S.A. oraz 135 

MW w EC Katowice) oraz udział 50% w bloku klasy 800 MW w El. Blachownia, 

budowanym z udziałem partnera strategicznego – KGHM Polska Miedź S.A., 

� 240 MW w biomasie (m.in. blok 50 MW w Elelektrowni Jaworzno III, 40 MW w 

EC Tychy, 50 MW w El. Stalowa Wola), 

� W ramach weryfikacji portfela aktywów wytwórczych oraz redukcji ryzyka 

związanego z ekspozycją na CO2, Tauron określił znaczenie OZE dla Grupy. 

Zgodnie ze Strategią Korporacyjną Grupa w 2020 r. będzie posiadać do 800 

MW w energetyce wiatrowej i biogazowej, 

� Kluczowe inwestycje realizowane w Obszarze Wytwarzania, 

� Budowa bloku o mocy 460 MWe na parametry nadkrytyczne w Elektrowni 

Łagisza. 

� Budowa nowego bloku energetycznego o mocy 50 MWe oraz 182 MWt, 

przystosowanego do produkcji energii elektrycznej oraz ciepła na terenie 

Elektrociepłowni Bielsko‐Biała, 

� Budowa jednostki kogeneracyjnej opalanej biomasą o mocy 50 MWe i 45 

MWt na terenie Elektrowni Jaworzno III, 

� Budowa nowego bloku energetycznego o mocy 55 MWe i mocy ciepłowniczej 

maksymalnej 86 MWt zasilanej kotłem parowym fluidalnym, 

przystosowanego do produkcji energii elektrycznej oraz ciepła na terenie 

Elektrociepłowni Tychy, 

� Modernizacja jednego z kotłów w Elektrowni Stalowa Wola w celu 

dostosowania go do spalania biomasy, 

� Budowa nowego bloku energetycznego o mocy 400 MWe i 240 MWt 

opalanego gazem ziemnym na terenie Elektrowni Stalowa Wola w ramach 

wspólnego przedsięwzięcia ze spółką Polskie Górnictwo Naftowe i 

Gazownictwo S.A. Inwestycja jest w fazie realizacji, a jej zakończenie jest 

planowane na 2014 r., 

� Budowa nowego bloku energetycznego o mocy 910 MW na terenie 

Elektrowni Jaworzno III, 

� Budowa instalacji odazotowania spalin w 6 blokach Elektrowni Jaworzno III 

oraz 4 blokach Elektrowni Łaziska, 

� Budowa na terenie Elektrociepłowni Katowice bloku opalanego gazem 

ziemnym o mocy około 135 MWe oraz 87 MWt wytwarzającego w kogeneracji 

energię elektryczną i ciepło, 

� Budowa nowego bloku energetycznego o mocy ok. 850 MWe opalanego 

gazem ziemnym na terenie Elektrowni Blachownia w ramach wspólnego 

przedsięwzięcia ze spółką KGHM Polska Miedź S.A. Oddanie inwestycji do 

eksploatacji jest planowane w 2016 r. 

� Kluczowe inwestycje realizowane w Obszarze OZE: 

� Zakup 28 września 2011 r. od niemieckiego koncernu energetycznego WSB 

Neue Energien GmbH 100% udziałów firmy Lipniki Sp. z o.o., wraz z farmą 

wiatrową Lipniki o mocy 30,75 MW, 

Obszar 

wytwarzania 

Obszar OZE 

91




� Budowa farmy wiatrowej w Wicku o mocy 40 MW, 

� Budowa farmy wiatrowej Marszewo o mocy 100 MW, 

� Zwiększenie sprawności aktualnie posiadanych jednostek wytwórczych 

energetyki wodnej poprzez modernizację istniejących elektrowni wodnych. 

� 23 sierpnia 2011 r. Tauron oraz spółka Vattenfall AB podpisały przedwstępną umowę 

sprzedaży 1.249.693 akcji spółki Górnośląski Zakład Elektroenergetyczny S.A., 

stanowiących 99,98% kapitału zakładowego GZE. Zamknięcie transakcji zostało 

uzależnione od uzyskania przez Tauron zgody Prezesa UOKiK na dokonanie 

koncentracji. 

Konsolidacja w sektorze energetycznym: 

� Procesy konsolidacji i restrukturyzacji poszczególnych Grup mają na celu 

uporządkowanie i uproszczenie struktury organizacyjnej w celu wzmocnienia ich 

pozycji rynkowej i organizacyjnej oraz usprawnienia zarządzania poszczególnymi 

Grupami. 

� Konsekwencją konsolidacji Grup Energetycznych była m. in. zamiana akcji 

pracowniczych spółek konsolidowanych (parterowych) na akcje spółek 

konsolidujących (dominujących, czyli PGE, Taurona, Energi i Enei) oraz wewnętrznej 

restrukturyzacji poszczególnych grup. Podstawą prawną do przeprowadzenia tego 

procesu były dwa akty prawne: 

� Ustawa z 7 września 2007 r. o zasadach nabywania od Skarbu Państwa akcji w 

procesie konsolidacji spółek sektora elektroenergetycznego (Dz.U. Nr 191 ,poz. 

1367), 

� Rozporządzenie Ministra Skarbu Państwa z 19 lutego 2008 r. w sprawie 

sposobu określenia liczby akcji spółki konsolidującej podlegających zamianie i 

trybu dokonywania zamiany akcji lub prawa do akcji spółki konsolidowanej na 

akcje spółki konsolidującej. 

� Prawo do zamiany powstało po upływie sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie 

ustawy o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz ustawy o zasadach 

nabywania od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacji spółek sektora 

elektroenergetycznego, tj. 13 sierpnia 2009 r. i wygasło z upływem dwunastu 

miesięcy od dnia powstania, czyli 13 sierpnia 2010 r. 

� Liczba akcji spółek konsolidujących, jakie mogły zostać wydane w zamian z akcje 

spółek konsolidowanych, nie mogła przekroczyć 15% liczby akcji, jakie Skarb Państwa 

objął na skutek podwyższenia kapitału Spółki konsolidującej aportem w postaci akcji 

spółek konsolidowanych. Ograniczenie do 15% wynika z zasady przyjętej w ustawie o 

komercjalizacji jako obowiązującej powszechnie w procesach nieodpłatnego 

wydawania akcji uprawnionym. 

� Łączna liczba uprawnionych do zamiany akcji wyniosła 93.115 osób, z czego w: 

� Tauron Polska Energia S.A. – 26.528 osób (warte blisko 1,4 mld zł), 

� ENERGA S.A. – 15.098 osób, 

� PGE Górnictwo i Energetyka S.A. – 28.781 osób, 

� PGE ENERGIA S.A. – 22.708 osób. 

� Łączna liczba akcji spółek konsolidujących przeznaczonych do zamiany wynosiła 

3.935.737.757, z czego 3.640.365.566 zostało objętych. Do tej pory nie objęto 

295.172.191 akcji. Obecnie trwa proces podpisywania umów zamiany akcji spółek 

konsolidowanych na akcje spółek konsolidujących ze spadkobiercami osób 

Zakup 

GZE S.A. od 

Vattenfall 

Podstawa 

prawna 

Prawo 

wygasło 13 

sierpnia 

2010 r. 

93 tys. 

uprawnio‐ 

nych 

92




uprawnionych. 

PGE Polska Grupa Energetyczna S.A. 

� Utworzona na bazie holdingu BOT Górnictwo i Energetyka S.A., (później pod nazwą 

PGE Górnictwo i Energetyka S.A.), Zespołu Elektrowni Dolna Odra S.A., aktywów 

pozostałych po wydzieleniu z PSE S.A. Operatora Systemu Przesyłowego wraz z 

majątkiem oraz 8 spółek dystrybucyjnych, tj. Zakład Energetyczny Białystok S.A., 

Zakład Energetyczny Warszawa‐Teren S.A., Zakłady Energetyczne Okręgu Radomsko‐ 

Kieleckiego S.A., Lubelskie Zakłady Energetyczne S.A., Zamojska Korporacja 

Energetyczna S.A., Rzeszowski Zakład Energetyczny S.A., Łódzki Zakład Energetyczny 

S.A. oraz Zakład Energetyczny Łódź‐Teren S.A. 


� Utworzona poprzez konsolidację kapitałową następujących spółek: Południowy 

Koncern Energetyczny S.A. z siedzibą w Katowicach, EnergiaPro Koncern Energetyczny 

S.A. z siedzibą we Wrocławiu, ENION S.A. z siedzibą w Krakowie, Elektrownia Stalowa 

Wola S.A. z siedzibą w Stalowej Woli. 

Energa S.A. 

� Utworzona została w wyniku konsolidacji kapitałowej Koncernu Energetycznego 

Energa S.A. z Zespołem Elektrowni Ostrołęka S.A., poprzez zawiązanie w 6 grudnia 

2006 r. przez Skarb Państwa, KE ENERGA S.A. i ZEO S.A. Spółki portfelowej pn. Energa 

S.A. z siedzibą w Gdańsku. 17 maja 2007 r. nastąpiło wniesienie przez Skarb Państwa 

po 85% akcji stanowiących własność Skarbu Państwa w spółkach KE Energa S.A. i ZEO 

S.A. na podwyższenie kapitału zakładowego ENERGA S.A. W wyniku umorzenia części 

akcji założycielskich, a także późniejszej konwersji akcji pracowniczych aktualnie Skarb 

Państwa posiada 84,18 % udziału w kapitale zakładowym Spółki. 

Enea S.A. 

� Powstała w wyniku konsolidacji spółek tzw. Grupy P‐5 tj.: Energetyka Poznańska S.A., 

Energetyka Szczecińska S.A., Zakład Energetyczny Bydgoszcz S.A., Zakład Energetyczny 

Gorzów S.A. oraz Zielonogórski Zakład Energetyczny S.A. Spółką przejmującą była 

Energetyka Poznańska S.A., która po dokonanym procesie konsolidacji przyjęła nazwę 

Enea S.A. z siedzibą w Poznaniu. Akt połączenia został zarejestrowany 2 stycznia 

2003 r. 

� 30 stycznia 2008 r. w wyniku wniesienia na podwyższenie kapitału zakładowego 

Enea S.A. wszystkich akcji, jakie Skarb Państwa posiadał w Elektrowni „Kozienice” 

S.A. z siedzibą w Świerżach Górnych, nastąpiła rejestracja podwyższenia kapitału 

zakładowego Spółki. W wyniku powyższego Elektrownia „Kozienice” S.A. stała się 

Spółką w 100% zależną od Enea S.A. 

Specustawa atomowa: 

� W celu realizacji przez PGE budowy elektrowni atomowej, przygotowano ustawę o 

przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej oraz 

inwestycji towarzyszących, która stanowi realizację zadań określonych w „Polityce 

energetycznej Polski do 2030 r.” oraz „Ramowym harmonogramie działań na rzecz 

energetyki jądrowej” przyjętych przez Radę Ministrów w 2009 r. Ustawa daje 

93




podstawy prawne do zrealizowania głównego celu, jakim jest zbudowanie w Polsce 

do 2020 r. elektrowni atomowej. 

� Ustawa stwarza ramy obejmujące całokształt procesu inwestycyjnego w zakresie 

związanym z budową obiektów energetyki jądrowej. Określa zasady i warunki 

przygotowania i realizacji tego typu inwestycji. Ustawa ta przewiduje w szczególności, 

że kluczowe elementy projektu (np. wybór dostawców i technologii) poddane będą 

procedurze zamówień publicznych, zgodnie z wiążącymi Polskę w tym zakresie 

przepisami prawa UE. Pozwoli to na zapewnienie pełnej przejrzystości realizowanych 

procesów zakupowych. Ponadto ustawa określa, organy właściwe w sprawach 

przygotowania i realizacji tego rodzaju inwestycji, a także podział korzyści pomiędzy 

gminami z tytułu realizacji inwestycji w zakresie budowy elektrowni jądrowych. 

� Ustawa weszła w życie 1 lipca 2011 r. 

Towarowa Giełda Energii S.A.: 

TGE S.A. prowadzi rynki, w których uczestniczą największe przedsiębiorstwa z sektora 

elektroenergetycznego. Akcjonariuszami TGE są: 

� Skarb Państwa ‐ 22,34% 

� PGE Elektrownia Opole S.A. ‐ 10% 

� E.ON Energy Trading SE ‐ 10,00% 

� Zespół Elektrowni Pątnów Adamów Konin S.A. ‐ 10,83% 

� PGE Polska Grupa Energetyczna S.A. ‐ 10% 

� "ELEKTRIM" S.A. w Warszawie ‐ 10% 

� Vattenfall Sales Poland Sp. z o.o. ‐ 6,82% 

� ENERGA S.A. ‐ 5% 

� Giełda Papierów Wartościowych w Warszawie S.A. ‐ 2,33% 

� RWE Polska S.A. ‐ 2% 

� Elektrim Volt S.A. ‐ 1,14% 

� PGE Górnictwo i Energetyka Konwencjonalna S.A. ‐ 1,02% 

� PKP Energetyka S.A. ‐ 1% 

� ENEA S.A. ‐ 1,02% 

� Elektrlabel S.A. ‐ 1,02% 

� Zespół Elektrociepłowni Wrocławskich Kogeneracja S.A. ‐ 4,65% 

� Bergen Energi AS ‐ 0,83% 

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest prowadzenie giełdy towarowej, gdzie 

przedmiotem obrotu są m.in.: 

� Energia elektryczna. 

� Paliwa stałe, ciekłe i gazowe. 

� Uprawnienia do emisji dwutlenku węgla. 

W sierpniu 2010 r. w ramach nowelizacji ustawy Prawo energetyczne, wprowadzono tzw. 

obligo giełdowe, czyli obowiązek publicznej sprzedaży energii przez jej wytwórców. Od tego 

czasu skierowali oni na TGE więcej energii niż obowiązujący limit. 

Podstawy 

prawne 

Założenia 

ustawy 

Akcjonariat 

TGE S.A. 

Nowelizacja 

Prawa 

Energetycznego 

94

Temat: 

Kwestie: 

Obroty eneergią 

elektrryczną: 

80 0000 

000 

70 0000 

000 

60 0000 

000 

50 0000 

000 

40 0000 

000 

30 0000 

000 

20 0000 

000 

10 0000 

000 

Źródło: TGGE 

Sektor eenergetycznyy 

– bezpieczeeństwo 

i inw westycje 

Transakccje 

sprzedaży 

akcji cztereech 

grup ene ergetycznychh.Kalendaria 

prywatyzacy yjne, 

Inwestyccje 

w każdej grupie.Szczeegóły 

konsolidacji. 

Założeenia 

specustawy 

atomow wej 

0 

Wolummen 

(MW Wh) 

WWolumen 

(MWWh) 

� TGE stała się nnajwiększymm 

miejscemm 

obrotu energią 

elekktryczną 

w Polsce. Ud dział 

wszyystkich 

rynkków 

TGE deedykowanycch 

energii elektryczneej 

w łącznymm 

godzinow wym 

zapootrzebowaniiu 

Krajoweggo 

Systemuu 

Elektroene ergetyczneggo 

od styczznia 

do czer rwca 

20111 

r. wynióssł 

średnio 664,74% 

(3,55% 

w I po oł. 2010 r.) przy minimum 

40,81 1% i 

makssimum 

84,334%. 

� Parlaament 

Euroopejski 

przyyjął 

rozporzządzenie 

o integralnoości 

i transparentnośc 

ci na 

rynkuu 

energii – REMIT. Na jego mocy ma być mo onitorowanny 

handel hurtowy 

ene ergią 

w UEE, 

w tym obbrót 

instrummentami 

poochodnymi 

na n dostawęę 

i przesył ggazu 

ziemne ego i 

prądu. 

Zapewnienie 

płynnności 

na TGGE 

to krok k do budowwy 

w Polscce 

wspólnego 

i 

transsparentnegoo 

rynku. 

� Zwiększanie 

obbrotów 

na TGE pozwwoliło 

w grudniu 20010 

r. na uruchomienie 

mechhanizmu 

maarket‐couplling 

– połącczenia 

rynkó ów energii Polski i Szwwecji. 

W tra akcie 

uzgoodnień 

są koolejne 

tego ttypu 

połączzenia. 

� 8 lisstopada 

20011 

r., Skaarb 

Państwwa, 

Elektrim m S.A., Elektrim 

VOLTT 

S.A., Zes spół 

Elekttrowni 

Pątnnów–Adamóów–Konin 

SS.A., 

ENERG GA S.A., E.ON 

Energy TTrading 

SE, PGE 

Polskka 

Grupa EEnergetycznna 

S.A., PGGE 

Elektrow wnia Opolee 

S.A., PGE 

Górnictw wo i 

Energetyka 

Konnwencjonalnna 

S.A., jakko 

akcjonariusze 

posiadający 

poonad 

80% akcji a 

zwykkłych 

TGE SS.A. 

podpisaali 

z Giełdąą 

Papierów Wartościowwych 

umowwę 

warunko ową 

sprzeedaży 

akcji TTGE. 

Miejscce 

najwięększego 

obrotuu 

w 

kraju 

REMITT 

Połączzenie 

rynkóww 

Polski 

i Szweecji 

Prywatyzacja 

95




96

Rozdział 

Górnictwo – 

urynkowienie sektora

Temat: Górnictwo – urynkowienie sektora 

Kwestie: Debiuty dwóch spółek węglowych. Struktury transakcji. Inwestycje 

Spis treści: 


• Bogdanka S.A. – zmiany w strukturze właścicielskiej 99 

• Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. 100 

98



W skrócie: 

� LW Bogdanka S.A. – w czerwcu 2009 r. została wprowadzona na warszawski parkiet i była 

pierwszą kopalnią węgla kamiennego notowaną na GPW. W wyniku debiutu Spółka pozyskała 

528 mln zł. Całą tę sumę przeznaczono na inwestycje – rozbudowa kopalni na polu Stafanów 2 

– co pozwoliło na podwojenie wydobycia (w 2010 r. spółka wydobyła 5,7 mln ton węgla). 

Następnie, aby zwiększyć płynność akcji Spółki w grudniu 2009 r. Skarb Państwa sprzedał 5% 

akcji. Natomiast w marcu 2010 r. pakiet 46,7% został zaoferowany polskim funduszom 

emerytalnym, które obecnie są najważniejszymi akcjonariuszami Spółki. Skarb Państwa za 

zbyte akcje otrzymał kwotę 1,2 mld zł. 

� Jastrzębska Spółka Węglowa S.A. – debiut 6 lipca 2011 r. Wartość oferty publicznej wyniosła 

5,37 mld zł. Ponad 168 tys. inwestorów indywidualnych złożyło zapisy na łączną liczbę około 

10,6 mln akcji, czyli na prawie 27% całej oferty. W celu zachowania władztwa korporacyjnego 

w Spółce przez Skarb Państwa, dokonano zmian statutu Spółki, które m.in. wprowadziły 

ograniczenie wykonywania przez akcjonariuszy innych niż Skarb Państwa prawa głosu do 

maksimum 10% głosów w JSW S.A. 

Bogdanka S.A. – zmiany w strukturze właścicielskiej: 

� 25 czerwca 2009 r. miał miejsce debiut Spółki na GPW – oferta zakończyła się 

sukcesem. W efekcie udział SP w strukturze własnościowej zmniejszył się do 65,5%. 

� W wyniku debiutu Spółka pozyskała 528 mln zł, 

� Całą tę sumę przeznaczono na inwestycje – rozbudowa kopalni na polu 

Stafanów – co pozwoliło na podwojenie wydobycia (w 2010 r. Spółka 

wydobyła 5,7 mln ton węgla). 

� W celu poprawienia płynności akcji Spółki na GPW, w grudniu 2009 r. Skarb Państwa 

zbył ok. 5% pakiet akcji Spółki (1.689.939 należących do Skarbu Państwa akcji 

Spółki). W efekcie: 

� Udział Skarbu Państwa w kapitale zakładowym Spółki zmniejszył się do około 

51% (pomijając tzw. akcje pracownicze), 

� Sprzedaż akcji przez Skarb Państwa stworzyła uprawnionym pracownikom 

możliwość objęcia tzw. akcji pracowniczych, 

� Zakładano także zwiększenie zainteresowania potencjalnych inwestorów 

Spółką, a tym samym wzrost kursu akcji na rynku regulowanym. 

� Zbycie akcji poprzedzono dwiema rundami dialogu ze stroną społeczną. 

� Było to zgodne z zapisami pkt. 5.2 Strategii Działalności Górnictwa Węgla 

Kamiennego w Polsce w latach 2007‐2015, 

� Uwzględniono wariant postulowany przez Zarząd Spółki i przedstawicieli 

strony społecznej MSP, i skierowano ofertę do inwestorów finansowych 

jakimi są OFE (odrzucono opcję zakupu akcji Spółki przez inwestora 

branżowego). To poparła strona społeczna. 

� 9 marca 2010 r. ‐ mając na uwadze sprzyjające warunki rynkowe zadecydowano o 

sprzedaży 46,7% akcji Bogdanki za ponad 1,1 mld zł. 

� Akcje zaoferowane przez Skarb Państwa zostały nabyte przez wszystkie 

polskie Otwarte Fundusze Emerytalne; w sumie było ich 14, 

� Po tej transakcji Bogdanka stała się Spółką ze śladowym akcjonariatem SP, na 

poziomie 4,3%. 

� 9 marca 2010 r. rozpoczął się proces udostępniania akcji pracowniczych, który 

potrwa do 9 marca 2012 r. 

� Pula akcji przeznaczona dla pracowników wynosi 3.243.000 szt. 

Debiut 

Bogdanki 

Inwestycje 

Sprzedaż 5% 

Akcje 

pracownicze 

Sprzedaż 

46,7% 

Udostę‐ 

pnianie 

akcji 

pracowni‐ 

czych 

99



Jastrzębska Spółka Węglowa S.A.: 

� Aby dodatkowo wzmocnić atrakcyjność Spółki zdecydowano o wniesieniu na 

podwyższenie kapitału zakładowego JSW 85% akcji Kombinatu Koksochemicznego 

„Zabrze” S.A. 

� IPO – 6 lipca 2011 r. 

� Wartość oferty publicznej wyniosła 5,37 mld zł. 

� Skarb Państwa zaoferował 39.496.196 akcji JSW. 

� Cena Sprzedaży w ofercie publicznej wyniosła 136 zł za 1 akcję dla inwestorów 

indywidualnych oraz instytucjonalnych. 

� Zapisy od: 

� Inwestorów indywidualnych przyjmowano w okresie pomiędzy 14 czerwca 

2011 r. a 27 czerwca 2011 r., 

� Osób uprawnionych przyjmowano pomiędzy 14 czerwca 2011 r. a 24 

czerwca 2011 r., 

� Inwestorów instytucjonalnych przyjmowano pomiędzy 29 czerwca 2011 r. 

a 1 lipca 2011 r. 

� Struktura zapisów na akcje przedstawiała się następująco: 

� Inwestorzy indywidualni złożyli zapisy na 10.118.563 akcji, 

� Osoby uprawione złożyły zapisy na 499.904 akcji, 

� Inwestorzy instytucjonalni złożyli zapisy na 28.878.905 akcji. 

� Łącznie w ramach sprzedaży akcje JSW przydzielono 168.873 inwestorom w tym: 

� 161.676 inwestorom indywidualnym, 

� 6.959 osobom uprawnionym, 

� 238 inwestorom instytucjonalnym. 

� Ponad 168 tys. inwestorów indywidualnych złożyło zapisy na łączną liczbę około 

10,6 mln akcji, czyli na prawie 27% całej oferty. 

� Zgodnie z uprawnieniami opisanymi w prospekcie emisyjnym, Minister Skarbu 

Państwa podjął decyzję o zwiększeniu puli akcji dla krajowych inwestorów 

indywidualnych z 25% do blisko 27%, co umożliwiło pełną realizację złożonych przez 

nich zleceń. 

� Ponadto, w wyniku prowadzonych ustaleń ze stroną społeczną uzgodniono 

10 – letnie gwarancje zatrudnienia dla pracowników JSW oraz zdecydowano 

o przyznaniu wszystkim pracownikom, zarówno uprawnionym jak i 

nieuprawnionym, nieodpłatnych akcji JSW, 

� W grupie dla inwestorów indywidualnych znalazło się 6.959 pracowników 

JSW S.A., którzy w puli dla osób uprawionych nabyli 499.904 akcji., 

� Łącznie z akcjami udostępnianymi w związku z procesem IPO, udział 

pracowników JSW S.A. w akcjonariacie spółki wyniósł ponad 17%. 

� W budowaniu księgi popytu wzięły udział najważniejsze polskie instytucje finansowe 

(otwarte fundusze emerytalne i fundusze inwestycyjne), jak i wiodący inwestorzy 

instytucjonalni z największych centrów finansowych na trzech kontynentach (w tym 

zagraniczne fundusze emerytalne, fundusze typu „sovereign wealth funds” oraz 

„mutual funds”). 

� Polskim inwestorom instytucjonalnym wstępnie przydzielono około 43% 

oferowanych akcji, a zagranicznym inwestorom instytucjonalnym około 30%. 

� Proces upublicznienia JSW prowadzony był zgodnie z postanowieniami Strategii 

działalności górnictwa węgla kamiennego w Polsce w latach 2007‐2015, której 

IPO JSW 

Zapisy 

na akcje 

Struktura 

zapisów 

na akcje 

Przydział 

akcji 

27% dla 

inwestorów 

krajowych 

100



głównymi celami było m.in. określenie kierunków działalności górnictwa, które 

powinny stanowić podstawę budowy strategii przez spółki węglowe – producentów 

węgla kamiennego, a także przeprowadzenie prywatyzacji JSW poprzez Giełdę 

Papierów Wartościowych. 

� W celu zachowania władztwa korporacyjnego w Spółce przez Skarb Państwa, 

dokonano zmian Statutu Spółki, które m.in. wprowadziły ograniczenie 

wykonywania przez akcjonariuszy innych niż Skarb Państwa prawa głosu do 

maksimum 10% głosów w JSW S.A. oraz przyznają Skarbowi Państwa szczególne 

uprawnienia w zakresie powoływania i odwoływania członków Rady Nadzorczej 

Spółki. 

� Zgodnie z najlepszymi praktykami rynkowymi zdecydowano o zastosowaniu 

mechanizmu stabilizacji kursu akcji, który obowiązywał przez 30 dni od pierwszego 

dnia notowań i obejmował maksymalnie 10% zaoferowanych akcji. 

� W wyniku podjętych działań stabilizacyjnych Skarb Państwa skupił 3.946.919 akcji 

JSW. 

Zmiany 

w Statucie 

JSW 

Stabilizacja 

kursu 

101



102

Rozdział 

Konsolidacja 

w sektorze 

chemicznym

Temat: Konsolidacja w sektorze chemicznym 

Kwestie: Prywatyzacja prowadzona przez Naftę Polską. Konsolidacja wokół ZAT I ZA Puławy oraz jej 

efekty. Restrukturyzacja Ciech S.A. – ugoda z bankami, nowe emisje 

Spis treści: 


• I Grupa Chemiczna 105 

• II Grupa Chemiczna 105 

• Likwidacja Nafty Polskiej 106 

• Grupa Kapitałowa Azoty Tarnów 106 

• Zakłady Azotowe Puławy S.A. 107 

• Restrukturyzacja Ciech S.A. 108 

� Podwyższenie kapitału zakładowego Ciech S.A. – emisja akcji serii E 109 

104

Temat: Zakończenie sporów 



W skrócie: 

Według Koncepcji prywatyzacji sektora Wielkiej Syntezy Chemicznej zaprezentowanej 10 września 

2008 r. Nafta Polska S.A. na zlecenie Ministra Skarbu Państwa dokonała analizy różnych wariantów 

konsolidacji i prywatyzacji spółek sektora WSCh. Punktem wyjścia dla realizacji koncepcji był 

debiut giełdowy Azotów Tarnów S.A. przeprowadzony w czerwcu 2008 r. (który pozwolił uzyskać 

spółce 295 mln zł). Koncepcja założyła powstanie dwóch grup chemicznych: 

� „I Grupa Chemiczna” obejmująca: Ciech S.A. + Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A. + Azoty 

Tarnów S.A. 

� „II Grupa Chemiczna” obejmująca: Zakłady Azotowe Puławy S.A. + Zakłady Chemiczne 

Police S.A. 

Prywatyzacji spółek z I i II Grupy Chemicznej w tej formule nie została zakończona ze względu na 

niesatysfakcjonujące dla MSP warunki proponowane przez oferentów, ewentualnie ich brak lub 

potrzebę uporządkowania wewnętrznych spraw Spółek. 

Kolejnym krokiem była akceptacja Ministra Skarbu Państwa dla oddolnej inicjatywy konsolidacji 

Spółek wokół Zakładów Azotowych w Tarnowie‐Mościcach S.A. i Zakładów Azotowych Puławy S.A. 

W jej wyniku powstały dwie silne Grupy Kapitałowe na rynku chemicznym: 

� Grupa Kapitałowa Azoty Tarnów – posiadająca akcje ZAK S.A. oraz Zakładów Chemicznych 

Police S.A. 

� Zakłady Azotowe Puławy S.A. – posiadające udziały Gdańskich Zakładów Nawozów 

Fosforowych „Fosfory” Sp. z o.o. oraz Azoty‐Adipol S.A. 

Ciech S.A. sfinalizował największy w swoje historii proces restrukturyzacji, dzięki któremu pozyskał 

z wpływów i oszczędności 545,9 mln zł, co stanowi prawie 83% kwoty zaplanowanej do osiągnięcia 

przed końcem 2014 r. Ciech S.A. dokonał również spłaty 400 mln zł zadłużenia, i tym samym 

wypełnił istotne zobowiązania wynikające z umowy zawartej z bankami finansującymi. 

I Grupa Chemiczna: 

Proces prywatyzacji Spółek wchodzących w skład tzw. I Grupy Chemicznej prowadziła Nafta 

Polska S.A. W grudniu 2009 r. do Nafty Polskiej wpłynęły oferty na zakup akcji wszystkich 

trzech Spółek. Po dokonaniu ich oceny 3 lutego 2010 r. podjęta została decyzja o 

dopuszczeniu do wyłącznych negocjacji w procesie prywatyzacji ZAK S.A. i Zakładów 

Azotowych w Tarnowie‐Mościcach S.A. spółki PCC SE. Wyłączność ta została udzielona do 22 

marca 2010 r., następnie przedłużona do 12 kwietnia 2010 r. 

Jednak po dokonaniu analizy ofert Nafta Polska podjęła 13 maja 2010 r. decyzję o 

zakończeniu negocjacji bez rozstrzygnięcia. Uznano, że przedstawione przez potencjalnego 

inwestora propozycje nie są satysfakcjonujące dla sprzedających oraz odbiegają od 

oczekiwań zarówno w zakresie warunków cenowych, struktury transakcji, jak i kwot 

przeznaczonych na podwyższenie kapitału. Także pozostałe oferty złożone w ramach procesu 

w grudniu 2009 r. nie dawały podstaw do kontynuowania negocjacji i otrzymania 

satysfakcjonujących warunków sprzedaży. Decyzja o wznowieniu procesu prywatyzacji miała 

zostać podjęta w II połowie 2010 r. 

II Grupa Chemiczna: 

Po złożeniu ofert na zakup I Grupy Chemicznej MSP opracowało procedury sprzedaży spółek 

Negocjacje z 

PCC SE 

Zakończenie 

prywatyzacji 

bez 

rozstrzygnięcia 

105




z II Grupy, czyli Polic i Puław. Pod koniec lipca 2010 r. Ministerstwo Skarbu Państwa 

otrzymało cztery oferty na kupno (50,67%) Zakładów Azotowych Puławy i dwie oferty na 

kupno (59,41%) Zakładów Chemicznych Police. Termin składania ofert wiążących upływał 30 

listopada 2010 r. Oferty wiążące na nabycie akcji Zakładów Chemicznych Police oraz 

Zakładów Azotowych Puławy były uzupełniane i doprecyzowywane do 11 stycznia 2011 r. 

14 stycznia 2011 r. Ministerstwo Skarbu Państwa zakończyło proces sprzedaży akcji 

Zakładów Chemicznych Police oraz Zakładów Azotowych Puławy bez rozstrzygnięcia, z 

powodu niesatysfakcjonujących cenowo ofert, które nie odzwierciedlały aktualnej wartości 

rynkowej akcji. 

Likwidacja Nafty Polskiej S.A. 

Proces likwidacji Nafty Polskiej S.A., rozpoczęty 1 stycznia 2010 r. uchwałą Walnego 

Zgromadzenia, został zakończony w zakładanym terminie. Nafta Polska została zlikwidowana 

1 kwietnia 2011 r. 

Założycielem Nafty Polskiej S.A. oraz właścicielem 100% akcji był Skarb Państwa. 

Podstawowym zadaniem Spółki była realizacja rządowych programów restrukturyzacji i 

prywatyzacji sektora Wielkiej Syntezy Chemicznej. 

Postawienie Spółki w stan likwidacji miało bezpośredni związek ze zrealizowaniem przez 

Naftę Polską S.A. strategicznych celów, jak przeniesienie na Skarb Państwa posiadanych 

przez siebie akcji PKN Orlen S.A. i Grupy Lotos S.A. (22 lipca 2009 r.) oraz udziałów Operatora 

Logistycznego Paliw Płynnych Sp. z o.o. (30 grudnia 2008 r.). 

W wyniku likwidacji Skarbowi Państwa zostały przekazane wszystkie należące do Spółki 

akcje, tj.: 

� 19.200.000 akcji Spółki Zakłady Azotowe w Tarnowie‐Mościcach S.A. z siedzibą w 

Tarnowie. 

� 21.610.285 akcji Spółki ZAK S.A. z siedziba w Kędzierzynie‐Koźlu. 

Grupa Kapitałowa Azoty Tarnów: 

W listopadzie 2010 r. nastąpiło objęcie przez ZAT S.A. akcji w podwyższonym kapitale 

zakładowym ZAK S.A., co spowodowało przejęcie kontroli nad Spółką (52,62% udział ZAT S.A. 

w kapitale ZAK S.A.). 

13 października 2011 r. podpisana została umowa sprzedaży należących do Skarbu Państwa 

akcji ZAK S.A., stanowiących 40,86% jej kapitału zakładowego, na rzecz akcjonariusza 

większościowego Spółki ‐ Zakładów Azotowych w Tarnowie‐Mościcach S.A. 

Realizacja transakcji umożliwia ZAT S.A. sprawowanie pełnej kontroli korporacyjnej oraz 

podejmowanie kluczowych decyzji korporacyjnych w ZAK S.A. Sprzedaż tych akcji zakończyła 

proces wychodzenia Skarbu Państwa z akcjonariatu ZAK S.A. 

W sierpniu 2011 r. ZAT S.A., w wyniku ogłoszonego w czerwcu 2011 r. wezwania, nabył od 

Skarbu Państwa 52,33% akcji Zakładów Chemicznych Police S.A. Środki na zakup pochodziły z 

nowej emisji akcji ZAT S.A. W jej wyniku Spółka pozyskała kapitał w wysokości ponad 602 

mln zł. Skarb Państwa zbył przysługujące mu prawa poboru za 61,6 mln zł. 

Efekty konsolidacji dla Zakładów Chemicznych Police: 

4 oferty na ZA 

Puławy i 2 na 

ZCh Police 

Zakończenie 

prywatyzacji 

bez 

rozstrzygnięcia 

1 kwietnia 

2011 – Nafta 

Polska 

zlikwidowana 

Akcje ZAT i 

ZAK 

przechodzą 

do Skarbu 


ZAT kupuje 

53% ZAK 

ZAT kupuje 

pozostałe 

41% ZAK 

ZAT kupuje 

52% ZCh 

Police 

106




� Dokonanie spłaty zobowiązania w kwocie 82,6 mln zł powstałego na przełomie 2009 

r. i 2010 r. wobec PGNiG S.A. z tytułu dostaw paliwa gazowego. 

� Poprawa efektywności i warunków zaopatrzenia w surowce, w tym najistotniejszego ‐ 

gazu ziemnego. 

� Wykorzystanie szeregu synergii, jak np. już podjęte działania w kwestii produkcji 

amoniaku. 

� Zwiększenie skali działalności oraz portfolio oferowanych produktów. 

� Złagodzenie potencjalnie negatywnych skutków w trakcie ewentualnej 

dekoniunktury. 

� Wzmocnienie bezpieczeństwa biznesowego Spółki. 

Najważniejszym efektem konsolidacji ZAT S.A., ZAK S.A. i ZCh Police S.A. jest powstanie 

największej firmy chemicznej w Polsce, o rocznych przychodach na poziomie 6,5 mld zł o 

zdolnościach inwestycyjnych na poziomie 2 mld zł, która ponad dwukrotnie zwiększyła 

wartości kapitałów ‐ z 800 mln zł do 1,8 mld zł. 

� Wspólna grupa kapitałowa umacnia swoją pozycję dzięki efektowi synergii. Przejawia 

się to głównie w tym, że realizuje wspólne projekty inwestycyjne i modernizacyjne, 

zwiększa skalę działalności, ma możliwość negocjowania korzystnych porozumień 

cenowych, prowadzi zintegrowaną działalność operacyjną w zakresie marketingu i 

dystrybucji, optymalizuje wydatki na badania i rozwój, wyeliminowała konkurencję 

cenową oraz posiada korzystniejszą pozycję wobec międzynarodowych konkurentów. 

� Podjęte działania przyczyniły się także do poprawy płynności finansowej Spółki ZAK 

S.A. oraz umożliwiły pozyskanie środków pieniężnych na sfinansowanie kluczowych 

projektów inwestycyjnych „Nowy Kwas Azotowy TK V” i „ Stacja Uzdatniania Wody”. 

� Akwizycje dokonane zostały przy akceptacji nie tylko Skarbu Państwa, ale także 

pozostałych akcjonariuszy. Wpływy do budżetu Skarbu Państwa z tytułu emisji i 

sprzedaży akcji ZAT S.A. oraz przeprowadzonych akwizycji wyniosły ponad 710 mln zł. 

Zakłady Azotowe Puławy S.A.: 

W marcu 2011 r. Zakłady Azotowe Puławy S.A. zakupiły od Ciech S.A. 89,46% udziałów w 

spółce Gdańskie Zakłady Nawozów Fosforowych Fosfory Sp. z o.o., co wpłynęło na znaczne 

zwiększenie asortymentu produkcji. 

W październiku 2011 r. został sfinalizowany proces nabycia przez Zakłady Azotowe Puławy 

S.A. od Skarbu Państwa 85% akcji w Spółce Azoty‐Adipol S.A. 

Efekty prowadzonych działań to: 

� Wzrost przychodów Grupy Kapitałowej Puławy S.A. o 188,2 mln zł oraz wzrost wyniku 

na poziomie EBITDA o 16,2 mln zł, po przejęciu Grupy Kapitałowej GZNF Fosfory S.A. 

� Zwiększenie obecnej skali działania Zakładów Azotowych Puławy S.A. 

� Wzmocnienie pozycji konkurencyjnej Spółki w sektorze nawozowym w Polsce. 

� Stworzenie unikalnego na rynku polskim producenta nawozów, ze zintegrowaną 

działalnością produkcyjną i dystrybucyjną. 

� Rozszerzenie działań biznesowych o usługi przeładunkowe, co umożliwia Spółce 

dalszą dywersyfikację źródeł przychodów. 

� Bezpośredni dostęp do strategicznego odbiorcy, tj. producenta rolnego, poprzez sieć 

dystrybucji GZNF Fosfory Sp. z o.o. 

Najważniejsze 

efekty 

konsolidacji 

Puławy 

kupują 

gdańskie 

„Fosfory” 

Puławy 

kupują Azoty‐ 

Adipol 

107




Restrukturyzacja Ciech S.A.: 

W 2006 r. Spółka przeprowadziła kilka akwizycji (Zakładów Chemicznych Zachem i Zakładów 

Chemicznych Organika‐Sarzyna oraz rumuńskiej Spółki US Govora), w związku z czym jej 

zadłużenie oraz związane z nim koszty finansowe uległy znaczącemu wzrostowi. Pogarszająca 

się koniunktura, związana z narastającym kryzysem w światowej gospodarce, a także 

problemy z restrukturyzacją nabytych zakładów produkcyjnych przyczyniły się do istotnego 

spadku marż operacyjnych i w rezultacie zejścia Spółki poniżej progu rentowności netto. 

26 kwietnia 2010 r. Ciech podpisał porozumienie z konsorcjum 7 banków w sprawie 

konsolidacji i refinansowania zadłużenia w wysokości 1,3 mld zł. Jednym z najważniejszych 

warunków zawieszających porozumienia było dokonanie redukcji zadłużenia przez Spółkę o 

400 mln zł do końca I kwartału 2011 r. 

Podwyższenie kapitału zakładowego Ciech S.A. – emisja akcji serii D 

W październiku 2010 r. NWZ Ciech S.A. podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału 

zakładowego Spółki w drodze emisji nowych akcji w formie subskrypcji zamkniętej 

przeprowadzanej w drodze oferty publicznej. W styczniu 2011 r. pomiędzy Ciech S.A. a 

Skarbem Państwa zawarta została umowa, w której SP zobowiązał się do doprowadzenia do 

wykonania wszystkich otrzymanych praw poboru oraz doprowadzenia do objęcia i opłacenia 

w całości wszystkich akcji nowej emisji (Skarb Państwa dokonał zapisu na akcje w kwocie 

161,9 mln zł). Akcje zostały opłacone ze środków Funduszu Restrukturyzacji Przedsiębiorców. 

30 marca 2011 r. akcje serii D Ciech S.A. zostały dopuszczone do obrotu giełdowego. Dzięki 

zakończonej sukcesem ofercie publicznej, Ciech pozyskał ponad 440 mln zł na inwestycje i 

rozwój. 

W lutym 2011 r. Ciech podpisał z bankami umowę kredytową dotyczącą refinansowania 

zadłużenia. Banki udostępniły Spółce kredyty na refinansowanie i finansowanie bieżącej 

działalności w łącznej wysokości ok. 795 mln zł. Kredyt został udzielony na preferencyjnych 

warunkach, umożliwiających obniżenie kosztów finansowych w przyszłości nawet o 

kilkadziesiąt mln zł w skali roku. 

W marcu 2011 r. Ciech S.A. zakończył spłatę 400 mln zł zadłużenia, i tym samym wypełnił 

istotne zobowiązania wynikające z umowy kredytowej zawartej w kwietniu 2010 r. z bankami 

finansującymi oraz umowy kredytowej zawartej w lutym 2011 r. Dzięki wcześniejszej spłacie 

zadłużenia Spółka zaoszczędziła ok. 1 mln zł. Nowa umowa kredytowa oraz redukcja 

zadłużenia wpłyną istotnie na obniżenie kosztów finansowania Grupy. 

Poza tym, Spółka realizuje także procesy dezinwestycji ‐ w ramach Planu Restrukturyzacji na 

lata 2010–2015. Dotychczas dokonano m.in. dezinwestycji z aktywów niezwiązanych z 

podstawową działalnością, tj: 

� 16 grudnia 2010 r. Spółka podpisała z Zakładami Azotowymi Puławy S.A. warunkową 

umowę sprzedaży 89,46% udziałów Gdańskich Zakładach Fosforowych Fosfory 

Sp. z o.o. (27 kwietnia 2011 r. nastąpiło spełnienie warunków zawieszających). Cena 

transakcji wyniosła 229 mln. zł. 

� 15 lipca 2011 r. Ciech S.A. oraz Invest Pharma Sp. z o.o., podpisały warunkową 

umowę sprzedaży 100% udziałów Polfy Sp. z o.o. Cena sprzedaży udziałów Spółki 

Duże 

akwizycje i 

kryzys 

światowej 

gospodarki 

Porozumienie 

z konsorcjum 

banków 

Podwyższenie 

kapitału – 

Skarb 


obejmuje 

akcje 

Refinansowanie 

zadłużenia 

Zakończenie 

spłaty 

zadłużenia 

108




została ustalona na poziomie 8,1 mln zł. 

Podwyższenie kapitału zakładowego Ciech S.A. – emisja akcji serii E 

W czerwcu 2011 r. ZWZ Ciech S.A. podjęło uchwałę w sprawie podwyższenia kapitału 

zakładowego Spółki w drodze emisji akcji zwykłych na okaziciela serii E z wyłączeniem prawa 

poboru dotychczasowych akcjonariuszy w drodze subskrypcji prywatnej skierowanej do 


W lipcu 2011 r. Skarb Państwa i Ciech S.A. zawarły umowę, na podstawie której Skarb 

Państwa objął akcje w podwyższonym kapitale zakładowym Ciech S.A. w zamian za aport w 

postaci wszystkich należących do Skarbu Państwa akcji: ZCh Alwernia S.A. (25,01%), ZCh 

„ZACHEM” S.A. (5,15%), ZCh „Organika‐Sarzyna” S.A. (5,06%). Objęcie przez Skarb Państwa 

akcji nowej emisji spowodowało zwiększenie udziału SP w kapitale zakładowym Ciech S.A. z 

36,68 % do 38,72 %. Transakcja ta pozwoliła na uporządkowanie aktywów Grupy Kapitałowej 

Ciech. 31 sierpnia 2011 r. akcje serii E spółki Ciech S.A. zostały dopuszczone do obrotu 

giełdowego. 

Do końca lipca 2011 r. w ramach restrukturyzacji, Ciech pozyskał z wpływów i oszczędności 

545,9 mln zł, co stanowi prawie 83% kwoty zaplanowanej do osiągnięcia przed końcem 

2014 r. Przeprowadzone procesy restrukturyzacyjne wpłynęły na stabilizację sytuacji 

finansowej Spółki. Zysk netto grupy Ciech w pierwszym półroczu 2011 r. wyniósł niemal 5 

mln zł, wobec 37 mln zł straty netto rok wcześniej. 

Kolejne 

podwyższenia 

kapitału – 

aport w 

zamian za 

akcje 

109




110

Rozdział 

Postępowanie 

kompensacyjne 

w stoczniach 

w Gdyni i Szczecinie

Temat: Postępowanie kompensacyjne w stoczniach w Gdyni i Szczecinie 

Kwestie: Działania podejmowane w celu ratowania przyszłości stoczni. Aktywizacja terenów 

postoczniowych. Inwestorzy działający na terenach postoczniowych. 

Spis treści: 


• Stocznia w Gdyni – aktywność gospodarcza nabywców obszarów postoczniowych 

w procesie kompensacji 

113 

• Stocznia w Szczecinie 116 

• Kalendarium 116 

112




W skrócie: 

W ramach pomocy publicznej po 1 maja 2004 r. Skarb Państwa przeznaczył 5,46 mld zł dla stoczni w 

Gdańsku i Gdyni oraz 2,99 mld zł dla stoczni w Szczecinie. Stocznie dostawały nie tylko gotówkę. 

Większą jej część stanowiły wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe, poręczenia kredytowe i inne 

subsydia. Wysokość samych poręczeń kredytowych na budowę statków w stoczni w Gdyni i Szczecinie 

szacuje się na ponad 1 mld zł. 

W listopadzie 2008 r. Komisja Europejska uznała za nielegalną pomoc finansową, jakiej polski rząd 

udzielił stoczniom w Gdyni i Szczecinie. KE dała polskiemu rządowi czas do czerwca 2009 r. na 

sprzedaż majątku obu stoczni. Do tego momentu zakłady miały też zwolnić wszystkich pracowników. 

� Aby zapobiec upadłości stoczni, rząd zawarł kompromis z Komisją Europejską i stroną 

społeczną, który pozwalał na sprzedaż już nie całych stoczni, ale ich poszczególnych aktywów. 

Komisja Europejska postawiła warunek, aby poszczególne aktywa były sprzedawane 

oddzielnie, a od inwestorów nie żądano kontynuacji produkcji stoczniowej. 

� Ministerstwo Skarbu Państwa opracowało tzw. specustawę stoczniową. Przewidywała ona 

sprzedaż stoczni Gdynia i Szczecin w otwartej, przejrzystej, bezwarunkowej 

i niedyskryminującej procedurze przetargowej. Ustawa obejmowała programem ochronnym 

stoczniowców zatrudnionych w stoczni Gdynia i Szczecin do 31 października 2008 r. 

Gwarantowała ona wypłatę odszkodowań od 20 tys. zł do 60 tys. zł w zależności od stażu 

pracy. Odszkodowania te były wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Dla 

zwalnianych pracowników przygotowany został Program Zwolnień Monitorowanych 

(szkolenia, pomoc w poszukiwaniu pracy, kursy przekwalifikowujące). 

� Plan ratowania Stoczni Szczecińskiej Nowa i Stoczni Gdynia był efektem wspólnych wysiłków 

strony społecznej i rządowej. Obie strony zgodziły się na rozwiązania, które zostały wdrożone 

i uznały je za najlepsze z możliwych. 

� Był to okres dekoniunktury w branży stoczniowej w całej Europie. W tym samym czasie upadły 

niemieckie stocznie w Wismarze i Rostocku, zwalniając 2700 osób. Firma A.P.MOLLER‐ 

MAERSK rozpoczęła wygaszanie produkcji w swoich stoczniach w Danii i na Litwie, a holding 

stoczniowy THYSSEN KRUP MARINE SYSTEMS ze względu na trudną sytuację finansową 

rozpoczął sprzedaż wszystkich swoich stoczni. Nie bez znaczenia były również wystąpienia ze 

strony polskich przeciwników procesu sprzedaży aktywów stoczni, którzy donosili inwestorom 

o rzekomych wadach prawnych procesu. Zarzuty te zostały jednoznacznie wyjaśnione przez 

MSP (sprawa Stoczni Szczecińskiej Porta Holding S.A.). 

� We wrześniu 2009 r. KE wydała zgodę na przedłużenie procesu kompensacji. 

� Od tego czasu w kolejnych aukcjach i przetargach dzierżawione i sprzedawane były składniki 

majątku stoczni, w tym m.in. „serce stoczni Gdynia” – suchy dok i suwnica, zakupione przez 

spółkę CRIST S.A. Spółka wznawia produkcję stoczniową, zatrudnia pracowników, w tym 

byłych stoczniowców. 

� Obecnie na dawnym terenie Stoczni Gdynia pracuje ponad 3000 osób, z czego znaczącą część 

stanowią byli stoczniowcy. Planowane są kolejne zatrudnienia. 

Stocznia w Gdyni – aktywność gospodarcza nabywców obszarów 

postoczniowych w procesie kompensacji: 

Crist S.A. 

� Spółka realizuje dwa kontrakty o dużej wartości i skali, tj. budowę jednostek 

pływających typu jack‐up dla sektora offshore wind power. Łączna wartość tych 

Zaangażowanie 

Crist w 

projekty 

113




projektów to ok. 300 mln Euro. 

� Dodatkowo Spółka zaangażowana jest w realizację następujących projektów: 

� Budowę pięciu kesonów portowych, o wadze ok. 600 ton każdy. 

� Budowę dwóch promów fiordowych. 

� Budowę dwóch jednostek obsługi, tzw. Platform Supply Vessels, dla sektora 

offshore oil&gas. 

� Budowę czterech kutrów rybackich. 

� Remont czterech mniejszych jednostek pływających. 

� W inwestycję zorientowaną na produkcje elementów fundamentów wież 

wiatrowych stawianych na morzu. Szacowany przerób stali na bazie niniejszej 

inwestycji to 20.000 ton rocznie. Planowane uruchomienie produkcji to rok 

2012. 

� Spółka angażuje aktualnie ok. 1200 osób w realizację prowadzonych przez siebie 

projektów. Jednocześnie ma w planach zwiększenie zatrudnienia do końca 2011 r. o ok. 

200‐300 osób. 

Stocznia Remontowa Nauta S.A. 

� Aktualnie Spółka realizuje w Suchym Doku nr 2, dzierżawionym od Crist S.A., projekt 

remontowy statku M/S ROZTOCZE dla PŻM. 

� SR Nauta S.A. wykorzystuje dla projektów remontowych, nabyty i przebudowany w 

2011 r. na zlecenie Spółki przez Crist S.A., dok pływający. 

� Spółki z grupy kapitałowej Nauta, tj. KONREM‐NAUTA oraz NAUTA‐HUL realizują 

produkcję sekcji stalowych kadłubów oraz konstrukcji stalowych dla odbiorców 

norweskich. 

� Spółka angażuje aktualnie ok. 800 osób. 

Energomontaż Północ S.A. 

� Energomontaż Północ S.A. za pośrednictwem swojej spółki zależnej 

ENERGOMONTAŻ‐PÓŁNOC Gdynia Sp. z o.o. realizuje, na bazie zakupionych przez 

siebie aktywów, proces inwestycyjny o wartości ok. 50 mln zł. Przedmiotem 

inwestycji Spółki jest budowa zakładu prefabrykacji i obróbki konstrukcji 

wielkogabarytowych na rzecz energetyki oraz branży offshore. Zakład, poza liniami 

spawalniczymi, wyposażony będzie dodatkowo w urządzenia obróbcze, tj. 

wielofunkcyjne wytaczarki i frezarki. Inwestycja ta realizowana jest na podstawie 

„zezwolenia strefowego” udzielonego Spółce przez PSSE. 

� Spółka rozwija działalność remontową jednostek pływających. Realizacja tych 

projektów prowadzona jest na bazie Suchego Doku nr 1 wyposażonego w suwnicę o 

udźwigu 500 ton. Aktualnie na doku znajduje się jeden statek, a kolejne spodziewane 

są w cyklach remontowych wg bookingu doku do końca 2011 r. 

� Podwykonawcy angażowani dotychczas do realizacji projektów remontowych przez 

Grupę Remontową S.A. dzierżawiącą dok od Energomontażu, są zatrudniani przez 

Energomonataż bezpośrednio. 

Gafako Sp. z o.o. 

� Spółka, w coraz większym stopniu, aktywizuje zakupiony przez siebie majątek w 

ramach obszarów aktywów Stoczni Gdynia. 

� W trakcie realizacji jest remont nabrzeży będących w posiadaniu Spółki. 

Zatrudnienie 

ok. 1200 osób 

Dzierżawa 

suchego doku 

Proces 

inwestycyjny 

warty 

50 mln zł 

Zaangażowanie 

Gafako 

114




� Firma kontynuuje realizację projektów na rzecz branży offshore oil&gas, a także 

produkcję elementów wyposażenia pogłębiarek oraz innych specjalistycznych 

jednostek pływających. 

� Aktualnie prowadzony jest proces instalacji maszyn obróbczych, w tym 

wielofunkcyjnej wytaczarki służącej do obróbki konstrukcji wielkogabarytowych, w 

halach i obiektach nabytych przez Gafako Sp. z o.o. od Stoczni Gdynia S.A. 

� Jednym z kluczowych klientów Spółki jest National Oilwell Varco – potentat w branży 

oil&gas. 

� Firma ma szansę udziału w rynku Shallgas. 

� Spółka posiada zagwarantowany order‐book do końca 2011 r. 

� Spółka zatrudnia aktualnie ok. 220 osób. 

Euromal Sp. z o.o. 

� Własnością Spółki są przede wszystkim ciągi konserwacyjno‐malarskie oraz komory 

śrutownico‐malarskie. 

� Spółka specjalizuje się w czyszczeniu oraz malowaniu statków, konstrukcji stalowych, 

elementów wyposażenia i obiektów lądowych. 

� Średnie zatrudnienie to ok. 110 osób. 

Grupa Remontowa S.A. 

� Spółka nie jest nabywcą aktywów Stoczni Gdynia S.A. w procesie kompensacji, 

jednakże do tej pory prowadziła szereg projektów na bazie dzierżawionych od 

nabywców aktywów suchych doków. Ostatnim projektem realizowanym przez 

Spółkę był remont statku zrealizowany przez Spółkę na przełomie września i 

października 2011 r. Grupa Remontowa prowadziła na bazie SDII, będącego 

własnością Crist S.A., remont platformy wiertniczej typu Semi‐Sub, Arctic II. Ponadto 

we współpracy z Energomontażem prowadzi remont pogłębiarek dla Van Oord. 

� Spółki Grupy Remontowa S.A. oraz GSR Oddział Gdynia angażują okresowo na terenie 

Stoczni Gdynia od 500 osób. 

Grupa Vistal S.A. 

� Firma specjalizuje się w produkcji konstrukcji stalowych, m.in. dla podmiotów 

realizujących duże projekty infrastrukturalne, tj. jak budowa autostrady A4 lub Mostu 

Północnego w Warszawie. 

� Aktualnie Grupa Vistal Gdynia S.A. rozpoczyna realizację procesu inwestycyjnego o 

wartości od 100 do 150 mln zł zorientowanego na produkcję elementów typu 

monopole dla branży Offshore Wind Power. 

Pomorska Specjalna Strefa Ekonomiczna Sp. z o.o. 

� Realizacja planów zaprezentowanych przez PSSE skutkować będzie pojawieniem się 

integratora infrastruktury stoczniowej, dzięki któremu możliwy będzie rozwój 

wszystkich funkcjonujących na terenie stoczni firm oraz przyciąganie nowych 

inwestorów. 

Projekty perspektywiczne 

� Jednym z projektów jest budowa jednostek FPSO na bazie SDII Stoczni Gdynia. Są to 

specjalistyczne jednostki do wydobycia spod dna morza, magazynowania wstępnej 

Projekty 

realizowane 

przez GR 

115




rafinacji ropy naftowej i gazu. 

� Wykorzystanie jednostek typu jack‐up będzie niezbędne w procesie rozwoju 

energetyki wiatrowej na Bałtyku i projektów prezentowanych przez firmy 

energetyczne z Polski, Niemiec i Danii. 

� Szacuje się, iż efektem realizacji projektów w zakresie budowy i remontów jednostek 

pływających oraz produkcji konstrukcji stalowych będzie zaangażowanie ok. 3000 

osób, w większości byłych stoczniowców. 

� Z całą pewnością można dziś powiedzieć, iż firmy działające na bazie zakupionych od 

Stoczni Gdynia S.A. aktywów oraz firmy z nimi współpracujące, realizują spójną wizję 

orientacji biznesowej strefy przemysłowej stoczni na rynek offshore i jego sektory: 

wind power oraz oil&gas. 

Stocznia w Szczecinie: 

� W wyniku przeprowadzonych trzech przetargów na sprzedaż składników 

majątkowych Stoczni Szczecińskiej Nowa Sp. z o.o. uzyskano ok. 108 mln zł netto. 

� W ramach I procedury przetargowej udało się uzyskać ok. 11 mln zł netto, 

� W ramach II procedury kwotę ok. 10 mln zł netto, 

� W ramach III procedury kwotę ok. 87 mln zł netto. 

Kwoty te zostały powiększone o zatrzymane wadia, sprzedaż złomu oraz dochody z 

dzierżaw i lokat. Pozwoliło to uzyskać na rzecz wierzycieli możliwą do wypłaty kwotę 

127,5 mln zł. 

� W związku z wykonaniem ostatecznego planu podziału wierzytelności tej stoczni 28 

września 2011 r. Zarządca Kompensacji złożył wniosek do Prezesa ARP S.A. o wydanie 

decyzji o zamknięciu postępowania kompensacyjnego w Stoczni Szczecińskiej Nowa 

Sp. z o.o. 

� 13 października 2011 r. Prezes ARP S.A. wydał decyzję, która uprawomocniła się na 

początku listopada. 

� Towarzystwo Finansowe Silesia Sp. z o.o., które nabyło kluczowe składniki majątku 

stoczni, planuje długofalowe zaangażowanie w projekt. Zarząd Spółki podejmuje 

szereg czynności służących praktycznemu zaktywizowaniu majątku, uporządkowaniu 

spraw prawnych i przygotowaniu koncepcji architektoniczno‐urbanistycznej 

zagospodarowania tych obszarów. TF Silesia wydzierżawiła około 70% powierzchni 

posiadanych nieruchomości – budynków, hal i placów produkcyjnych. 

� Podpisano kilkadziesiąt umów dzierżawy. 

� Prowadzone są rozmowy z kolejnymi podmiotami zainteresowanymi 

wydzierżawieniem nieruchomości. 

Kalendarium: 

6 listopada 2008 r. – Komisja Europejska ogłasza „negatywną decyzję” ws. zwrotu pomocy 

publicznej udzielonej stoczniom w Gdyni i Szczecinie. 

27 listopada 2008 r. ‐ Rozmowy strony rządowej z przedstawicielami związków zawodowych 

Stoczni Gdynia i Stoczni Szczecińskiej Nowa zakończyły się podpisaniem protokołu ustaleń 

ws. specustawy stoczniowej. 

19 grudnia 2008 r. – Sejm przyjął specustawę stoczniową. 

6 stycznia 2009 r. – Wchodzi w życie specustawa stoczniowa. 

6 marca 2009 r. ‐ Do Agencji Rozwoju Przemysłu wpłynęły plany sprzedaży majątku stoczni 

Szczecin i Gdynia. Przekazał je do zatwierdzenia Zarządca Kompensacji (firma Bud‐Bank 

Decyzja o 

zamknięciu 

postępowania 

kompensa‐ 

cyjnego w 

SSN 

Decyzja 

negatywna 

Specustawa 

stoczniowa 

116




Leasing z Warszawy), odpowiedzialny za wycenę, podział oraz sprzedaż majątku obu 

zakładów. 

16 i 17 marca 2009 r. – Został ogłoszony otwarty, publiczny, nieograniczony przetarg na 

sprzedaż majątków Stoczni Szczecińskiej i Gdyńskiej. Proces sprzedaży majątku zakładów miał 

się zakończyć 31 maja 2009 r. Szczegóły związane ze sprzedażą majątku oraz zwolnieniami 

zostały zawarte w specustawie stoczniowej Ustawa ta nie gwarantuje produkcji statków w 

sprzedanych stoczniach. 

13,14,15,16 maja 2009 r. ‐ Rozstrzygnięcie przetargów. 

18 maja 2009 r. ‐ Wizyta w Doha (Katar) Ministra Skarbu Państwa Aleksandra Grada i Prezesa 

ARP S.A. Wojciecha Dąbrowskiego. Rozmowy dotyczyły m.in. udziału prywatnego inwestora z 

regionu Zatoki Perskiej w przetargu na aktywa stoczniowe w Szczecinie i w Gdyni. Inwestor 

potwierdził zainteresowanie nabyciem tej części aktywów stoczniowych, które są konieczne 

do kontynuowania budowy statków w obu lokalizacjach. 

28 maja 2009 r. – Podpisanie umów sprzedaży. Inwestor działał za pośrednictwem Stichting 

Particulier Fonds Greenrights w imieniu spółki United International Trust N.V. 

5 czerwca 2009 r. – Upadają niemieckie stocznie w Wismarze i Rostocku. 

10 czerwca 2009 r. ‐ Wystawienie przez Qatar Islamic Bank gwarancji bankowych dla SPF 

Greenrights. 

9 i 10 lipca 2009 r. ‐ Wizyta komisarz UE Neelie Kroes w polskich stoczniach. 

22 lipca 2009 r. – Spotkanie z SPF Greenrights, które zwróciło się z prośbą o ustalenie 

ostatecznego terminu płatności za aktywa stoczniowe na 17 sierpnia. Wniosek inwestora 

uzasadniony był wykonaniem dodatkowego audytu prawnego, który został przekazany do 

banków zaangażowanych w inwestycje. 

29 lipca 2009 r. ‐ Minister Skarbu przekazał, na temat sytuacji prawnej aktywów stoczni w 

Szczecinie, SPFG dodatkowe informacje oparte na materiałach Z‐cy Prokuratora 

Generalnego. Z informacji tych wynikało, że zarzuty Stowarzyszenia Obrony Stoczni i 

Przemysłu Okrętowego nie znajdują potwierdzenia w prawomocnie zakończonych przez 

organy wymiaru sprawiedliwości postępowaniach karnych i procesie upadłości Stoczni 

Szczecińskiej Porta Holding S.A. Materiały te potwierdziły wcześniejsze informacje 

przekazane inwestorowi. 

14 sierpnia 2009 r. – Wizyta w MSP przedstawicieli SPF Greenrights oraz QIA. 

18 sierpnia 2009 r. – Zarządca Kompensacji, firma Bud‐Bank Leasing Sp. z o.o., przesłał 

informację do Ministra Skarbu, że do godziny 24.00 17 sierpnia 2009 r. nie wpłynęły 

pieniądze od SPFG 

18 sierpnia 2009 r. – Ambasada Kataru oficjalnie przekazała Ministerstwu Skarbu Państwa 

pismo rządowego funduszu QIA o tym, że fundusz ten prowadzi procedurę ewentualnego 

przejęcia projektu zakupu aktywów Stoczni Gdynia i Szczecin. Niezależnie od tego, Minister 

zalecił Agencji Rozwoju Przemysłu S.A., przygotowanie wniosku do KE w sprawie zgody na 

przeprowadzenie ponownego procesu sprzedaży składników majątku stoczniowego zgodnie 

ze specustawą stoczniową. 

27 sierpnia 2009 r. – Spotkanie ministra A. Grada z przedstawicielami Qatar Investment 

Authority ‐ omówienie możliwości zaangażowania QIA w projekt zbywania majątku 

stoczniowego. QIA zobowiązało się do przekazania ostatecznej decyzji do 30 sierpnia. 

31 sierpnia 2009 r. – Pisemne poinformowanie przez Qatar Investment Authority o 

gotowości przejęcia transakcji SPF Greenrights. Ostatecznie z powodu braku wpłaty przez 

zwycięzcę przetargu, procedura została zakończona i poinformowano inwestora o przepadku 

wadium. Minister Skarbu Państwa wystąpił do Komisji Europejskiej z wnioskiem o zgodę na 

Przetarg na 

majątek 

stoczni 

Podpisanie 

umów z SPFG 

SPFG prosi o 

dodatkowy 

czas 

Dodatkowa 

informacja o 

SPFG 

Nie wpłynęły 

pieniądze 

117




uruchomienie drugiego przetargu. 

7 września 2009 r. ‐ Wizyta w MSP przedstawicieli QIA. Spotkanie zostało poświęcone 

analizie formalno‐prawnej sytuacji wynikającej z decyzji Ministra Skarbu Państwa z 31 

sierpnia 2009 r. o zamknięciu postępowania przetargowego. Zostały przedstawione analizy 

prawne dotyczące możliwości realizacji transakcji. 

8 września 2009 r. ‐ Zgoda KE na ponowne przeprowadzenie sprzedaży aktywów 

postoczniowych. 

30 września 2009 r. – Ogłoszenie o przetargu na składniki majątku stoczni w Gdyni i 

Szczecinie. 

19 października 2009 r. ‐ Wizyta podsekretarza stanu w MSP Adama Leszkiewicza na 

Wybrzeżu. Cel ‐ zachęcenie inwestorów do wzięcia udziału w przetargach. Włączenie w ten 

proces samorządów pozwoliło na stworzenie jak najlepszych warunków współpracy 

pomiędzy potencjalnymi inwestorami a sprzedającym. Ten sam cel przyświecał Agencji 

Rozwoju Przemysłu we współpracy z placówkami dyplomatycznymi, PAIiIZ‐em oraz 

przedstawicielami MSZ i Ministerstwa Gospodarki. 

26, 27 listopada 2009 r. – 16, 18 grudnia 2009 r. ‐ W wyniku przeprowadzonych przetargów i 

aukcji nabywców znalazło 25 z 37 pakietów składników majątkowych Stoczni Gdynia S.A. oraz 

9 z 19 pakietów składników majątkowych Stoczni Szczecińskiej Nowa Sp. z o.o. Nowi 

inwestorzy podpisali ostateczne umowy na zakupione części majątku, które sukcesywnie były 

im przekazywane. 

25 lutego 2010 r. – Między Bud‐Bank Leasing Sp. z o.o. a Gdańską Stocznią „Remontową” im. 

Józefa Piłsudskiego S.A. po zakończeniu procesu kompensacyjnego została podpisana umowa 

na czas nieoznaczony na dzierżawę największego elementu postoczniowego, czyli suchego 

doku SD II wraz z terenem przydokowym. 

28 kwietnia 2010 r. – Zgoda KE na przedłużenie procesu sprzedaży majątku Stoczni w Gdyni i 

Szczecinie do 31 grudnia 2010 r. oraz zamknięcie postępowania kompensacyjnego do 31 

marca 2011 r. 

29 kwietnia 2010 r. ‐ Zarządca Kompensacji wydzierżawił kolejną część majątku Stoczni 

Gdynia S.A. – Ośrodek Wypoczynkowy “Wieżyca”. 

20 maja 2010 r. ‐ Ogłoszenie przetargu na zakup pozostałego majątku Stoczni Szczecińska 

Nowa Sp. z o.o. 

31 maja 2010 r. – Ogłoszenie przetargu na zakup pozostałego majątku Stoczni Gdynia S.A. 

15 września 2010 r. – w wyniku przetargów i aukcji w Gdyni nabywców znajduje 6 kolejnych 

składników majątku, na kwotę 213,9 mln zł, w tym „serce stoczni” – suchy dok i suwnica, 

zakupione przez spółkę Crist. 

21 października 2010 r. ‐ Ogłoszenie aukcji na zakup pozostałego majątku Stoczni Szczecińska 

Nowa Sp. z o.o. 

23 listopada 2010 r. ‐ W wyniku przetargów i aukcji w Szczecinie nabywców znajduje 9 

kolejnych składników majątku, wartych 82,4 mln zł. Proces sprzedaży składników 

majątkowych obu stoczni został zakończony. KE została poinformowana, iż nie będą 

podejmowane kolejne próby sprzedaży pozostałego majątku. 

Po tej dacie kontynuowany był proces wydawania składników majątkowych nabywcom. 

Zarządca Kompensacji wykonywał również działania niezbędne do zakończenia procesu 

kompensacji, tj. złożenia ostatecznych planów podziału sum uzyskanych w ramach 

postępowania, jednak z uwagi na toczące się spory sądowe dotyczące zgłoszonych 

wierzytelności, do czasu ich rozstrzygnięcia nie było możliwości zakończenia postępowań 

kompensacyjnych. 

KE zgadza sie 

na kolejny 

przetarg 

Pierwsze 

aktywa 

znajdują 

nabywców 

Stocznia 

“Remontowa” 

dzierżawi 

suchy dok 

KE zgadza sie 

na 

wydłużenie 

kompensacji 

CRIST kupuje 

„serce 

stoczni” 

Gdynia – i 

zaczyna 

produkcję 

118




6 września 2011 r. ‐ Sąd Rejonowy Szczecin‐Centrum w Szczecinie wydał postanowienie o 

zatwierdzeniu ostatecznego planu podziału. Wierzyciele stoczni zostali zaspokojeni zgodnie z 

przedmiotowym planem. 

27 września 2011 r. ‐ Zarządca Kompensacji złożył wniosek do Prezesa ARP S.A. o wydanie 

decyzji o zakończeniu postępowania w Stoczni Szczecińskiej Nowa Sp. z o.o. 

13 października 2011 r. ‐ Prezes ARP S.A. wydał decyzję o zakończeniu postępowania w 

stosunku do Stoczni Szczecińskiej Nowa Sp. z o.o. Uprawomocnienie decyzji będzie 

równoznaczne z wszczęciem postępowania upadłościowego w Stoczni. 

24 października 2011 r. ‐ Zostało zamieszone w MSiG ogłoszenie o wydaniu decyzji przez 

Prezesa ARP S.A. Decyzja uprawomocni się po 14 dniach od ogłoszenia. 

W Stoczni Gdynia S.A. nadal toczą się postępowania sądowe. Zarządca Kompensacji złożył 

ostateczne plany podziału sum uzyskanych w wyniku postępowania. Decyzją Sądu Plan został 

skierowany do publikacji. Decyzja Prezesa ARP o zamknięciu postępowania spodziewana jest 

do końca 2011 r. 

Wierzyciele 

stoczni 

zaspokojeni 

Prezes ARP 

wydaje 

decyzję o 

zakończeniu 

kompensacji 

119




120

Rozdział 

Nadzór właścicielski ‐ 

standardy

Temat: Nadzór właścicielski – standardy 

Kwestie: Nowe podejście do nadzoru i prywatyzacji. Kreowanie standardów nadzoru 

Spis treści: 


• Konkursy do rad nadzorczych 123 

• Wzmocnienie nadzoru w mediach publicznych 123 

• Projekt tzw. ustawy o nadzorze 123 

• “Board Academy” – Akademia Najwyższych Standardów 125 

• Przejrzysta prywatyzacja 125 

122



W skrócie: 

W nadzorze MSP znajduje się blisko 800 spółek. Ze względu na wielkość nadzorowanego przez resort 

majątku podjęto próby zmiany standarów myślenia o nadzorze. Działania te miały przybliżyć Skarb 

Państwa do standarów w jakich działają firmy prywatne. 

Konkursy do rad nadzorczych: 

6 grudnia 2007 r. weszło w życie Zarządzenie Nr 45 Ministra Skarbu Państwa w sprawie zasad 

i trybu doboru kandydatów do składu rad nadzorczych spółek handlowych z udziałem Skarbu 

Państwa oraz rad nadzorczych innych podmiotów prawnych nadzorowanych przez Ministra 

Skarbu Państwa. Tym samym, po raz pierwszy w historii, wprowadziliśmy otwarte konkursy 

do rad nadzorczych, na jasnych i przejrzystych zasadach. 

Od początku obowiązywania Zarządzenia Nr 45 ogłosiliśmy 500 takich konkursów. 

Wzmocnienie nadzoru w mediach publicznych 

Po wejściu w życie nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 43, poz. 

226) Ministerstwo Skarbu Państwa w pierwszej połowie 2011 roku doprowadziło, po wielu 

latach usilnych starań i konsultacji z Krajową Radą Radiofonii i Telewizji, do przyjęcia we 

wszystkich spółkach publicznej radiofonii i telewizji (Telewizja Polska S.A., Polskie Radio S.A., 

17 rozgłośni regionalnych Polskiego Radia S.A.) ujednoliconego wzorca statutu ww. Spółek, 

zawierającego regulacje wzmacniające nadzór właścicielski Skarbu Państwa w tym sektorze. 

Tym samym, Rady Nadzorcze oraz Walne Zgromadzenia ww. Spółek zyskały szersze 

kompetencje w zakresie nadzoru nad wydatkowaniem środków nadawców publicznych. 

Projekt tzw. ustawy o nadzorze: 

W projekcie tzw. ustawy o nadzorze poczynione zostały pewne założenia, ważne z punktu 

widzenia nowoczesnego podejścia do nadzoru. 

W projekcie ustawy o nadzorze założono, że: 

� Kontrola Skarbu Państwa zostanie utrzymana nad 20 do 25 spółkami, działającymi w 

strategicznych sektorach gospodarki. 

� Rada Ministrów w drodze rozporządzenia stworzy listę spółek o strategicznym 

znaczeniu, na której znalazłyby się firmy we władztwie korporacyjnym SP, 

� Spółki o szczególnym znaczeniu dla interesów gospodarczych Skarbu Państwa 

oraz posiadające szczególny wpływ na stabilność i bezpieczeństwo 

infrastruktury niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania gospodarki 

krajowej, w tym jej poszczególnych sektorów, 

� Spółki prowadzące działalność, której przedmiotem jest np. przesył, 

przeładunek, transport czy magazynowanie gazu i ropy, wytwarzanie energii 

elektrycznej, działalność finansowa lub ubezpieczeniowa, produkcja sprzętu 

wojskowego, 

� Te które mają w swoich zasobach infrastrukturę krytyczną: kolejową, lotniczą, 

telekomunikacyjną, przesyłu gazu czy energii elektrycznej. 

� Powołany zostanie Komitet Nominacyjny (KN) – ciało apolityczne, rekomendujące 

członków do rad nadzorczych kluczowych spółek i opiniujące wnioski o ich odwołaniu. 

Zgodnie z zapisami w projekcie: 

� Premier będzie powoływał i odwoływał członków KN, 

20‐25 spółek 

strategicz‐ 

nych 

Komitet 

Nominacyjny 

123



� Katalog podmiotów, które będą mogły zgłaszać kandydatów do KN jest 

otwarty; w projekcie przykładowo znaleźli się minister skarbu, gospodarki, 

finansów, transportu, szef KNF, 

� W skład KN będzie wchodziło 10 osób, 

� Apolityczność KN, który będzie tworzyła tzw. Rada Mędrców, czyli ludzi, którzy 

mają zaufanie środowisk biznesowych, wiedzę i doświadczenie, 

� KN nie będzie wybierał, tylko rekomendował i nie będzie to miało charakteru 

wiążącego, 

� Minister Skarbu nie będzie miał bezwzględnego obowiązku powołania 

konkretnej osoby zarekomendowanej przez KN. Z drugiej strony osoba bez 

rekomendacji nie może być powołana, 

� Ostateczna ocena spełnienia wszystkich warunków należy do MSP, który 

może konkretnego kandydata rekomendowanego przez KN zarówno powołać, 

jak i pominąć przy obsadzie tego stanowiska, powołując w takim przypadku 

inną osobę rekomendowaną przez Komitet Nominacyjny, 

� Sposób porozumiewania się między Komitetem a Ministrem Skarbu Państwa 

określi rozporządzenie, 

� Nie ma przeszkód, aby MSP wskazało konkretnych kandydatów, którym 

udzielona będzie lub nie rekomendacja. Może też zostawić inicjatywę 

Komitetowi, 

� W przypadku końca kadencji rady, rozporządzenie najprawdopodobniej 

wprowadzi regułę, że informacje o zamiarze powołania członka będą 

przekazywane nie później niż na 3 miesiące przed końcem kadencji. 

� Pod nadzór Ministra Skarbu Państwa przeszłoby również m.in. górnictwo, Poczta 

Polska, PKP. 

� Głównym bodźcem dla takich zmian jest racjonalne podejście do systemu 

konstytucyjnego, bo konstytucyjnym zadaniem ministra skarbu jest dbanie o 

interes Skarbu Państwa, 

� Skupienie nadzoru w jednym ręku wreszcie wypełniłoby tę przesłankę. 

� W radach nadzorczych nie będą zasiadali przedstawiciele pracowników: 

� Przedstawiciele załogi mają możliwość zasiadania w radzie nadzorczej zgodnie 

z przepisami ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji z 1996 r., 

� 20 lat temu uczestnictwo pracowników w RN miało stanowić forum 

niezależnego dialogu społecznego z ówczesną władzą, 

� Między 1989 – 2010 wypracowane zostały mechanizmy pozwalające na 

skuteczną kontrolę poczynań organów władzy i administracji państwa, w tym 

także w ramach Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno‐Gospodarczych i 

Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego, 

� Aktualnie takie uczestnictwo nie jest konieczne, ponieważ efektywnej 

ochronie praw pracowniczych służy odpowiednio rozbudowana dziedzina 

prawa pracy regulująca kompleksowo stosunki pracy, działalność związków 

zawodowych i zabezpieczenia społeczne, 

� Przedstawiciele załogi pełniący funkcję członka rady nadzorczej działają w 

warunkach konfliktu interesów ze spółką, jako pracodawcą., 

� Zostali wybrani przez pracowników i reprezentują ich interesy, a jako 

członkowie organu nadzorczego powinni reprezentować przede wszystkim 

interesy spółki, 

� RN nie jest właściwym forum do ochrony i gwarantowania praw pracowników. 

Komitet 

rekomenduje, 

nie wybiera 

Ostateczne 

decyzje 

podejmuje 

Minister 


Pod nadzór 

MSP 

przeszłyby 

Rady 

nadzorcze 

bez 

pracowników 

Spółki 

124



“Board Academy” – Akademia Najwyższych Standardów: 

„Board Academy” to cykl spotkań z przedstawicielami zarządów i rad nadzorczych 

największych spółek Skarbu Państwa, organizowanych od 2010 roku. Warsztaty są wspólną 

inicjatywą Ministerstwa Skarbu Państwa, Rady Gospodarczej, KGHM S.A., PKN Orlen S.A., 

PKO BP S.A., PZU S.A. oraz McKinsey & Company Polska, a dotyczą kluczowych wyzwań, które 

stoją przed państwowymi spółkami, pełniącymi role liderów gospodarczych. Ich zadaniem 

jest dostarczenie wiedzy na temat najlepszych praktyk, które pomogą członkom rad 

nadzorczych i zarządów połączyć dążenie do budowania wartości firmy z realizacją celów 

strategicznych. 

Takie warsztaty to również okazja do wymiany wiedzy i doświadczeń pomiędzy samymi 

zarządzającymi państwowymi spółkami. 

Przejrzysta prywatyzacja: 

Kolejnym krokiem ku większej przejrzystości w działalności resortu skarbu, tym razem w 

zakresie realizowanych procesów prywatyzacyjnych, jest Rozporządzenie Ministra Skarbu 

Państwa z 2 marca 2009 r. w sprawie wzoru karty prywatyzacji. Dokument ten wprowadza 

zasadę jawności procesów prywatyzacyjnych od momentu ich wszczęcia do ich zakończenia. 

Sposób upublicznienia jawnych informacji w tym zakresie określa wzór karty prywatyzacyjnej, 

zamieszczanej na stronie www MSP. Zgodnie z tym wzorem ujawnione powinny być 

informacje w zakresie: 

� Nabywcy przedsiębiorstwa albo akcji lub udziałów. 

� Uzyskana cena za pakiet akcji lub udziałów. 

� Kwotowo określona wartość zobowiązań inwestycyjnych gwarantowanych przez 

inwestora. 

� Informacja o zawarciu pakietu socjalnego dla pracowników prywatyzowanego 

podmiotu. 

� Informacja o inwestorze. 

� Informacja o prywatyzowanej spółce. 

� Informacja o realizacji zobowiązań prywatyzacyjnych. 

Warsztaty dla 

menedżerów 

spółek Skarbu 


Karty 


przejrzysta 

prywatyzacja 

Karta powinna 

zawierać 

125



126

Rozdział 

Grupa Bumar – 

narodowy koncern 

zbrojeniowy 

1

Temat: Grupa Bumar – narodowy koncern zbrojeniowy 

Kwestie: Struktura Grupy Bumar. Konsolidacja. Wsparcie ze strony Skarbu Państwa i Agencji Rozwoju 

Przemysłu. Wsparcie 15 projektów dla bezpieczeństwa państwa 

Spis treści: 


• Grupa Bumar 129 

• Konsolidacja Grupy Bumar 130 

• Wsparcie finansowe dla prac badawczo‐rozwojowych 131 

128




W skrócie: 

Rządowa „Strategia konsolidacji i wspierania rozwoju polskiego przemysłu obronnego” wyznaczyła 

ścieżkę konsolidacyjną uznając Bumar Sp. z o.o. – której pakiet 82,62% udziałów posiada Skarb 

Państwa – za wiodącą firmę dla utworzenia narodowego koncernu zbrojeniowego nazwanego 

Grupą Bumar. Grupa to obecnie 24 spółki polskiego przemysłu obronnego. W latach 2008‐2009 

przeprowadzono gruntowną restrukturyzację spółki Bumar Sp. z o.o. W 2009 roku w ramach 

konsolidacji Skarb Państwa wniósł na podwyższenie kapitału zakładowego 85% akcji 8 spółek, a w 

2011 r. kolejnych 8 pakietów mniejszościowych. Agencja Rozwoju Przemysłu wniosła po jednej 

spółce w 2009 i 2011 r. We wrześniu 2011 r. pomiędzy Ministrem Skarbu Państwa a Bumar Sp. z 

o.o. zawarta została umowa w sprawie wsparcia niebędącego pomocą publiczną na kwotą 378.467 

tys. zł, w okresie do 15 września 2013 r. 

Umowa ma na celu umożliwienie realizacji przez Grupę Bumar istotnych dla bezpieczeństwa 

państwa 15 projektów badawczo–rozwojowych w zakresie uzbrojenia i sprzętu wojskowego. 

Grupa Bumar: 

„Strategia konsolidacji i wspierania rozwoju polskiego przemysłu obronnego” w 

przedstawionym poniżej zakresie jest realizowana przez Ministra Skarbu Państwa we 

współpracy z Ministrem Obrony Narodowej oraz udziałem Bumar Sp. z o.o. 

Zgodnie z postanowieniami Strategii Zarząd Bumar Sp. z o.o. opracował i wprowadził 

w 2011 r. nową trzystopniową strukturę organizacyjną Grupy opartą na dywizjach 

produktowych: 

1. Bumar Sp. z o.o. 

� Do głównych zadań Bumar Sp. z o.o. należy formułowanie strategii koncernu, 

sprawowanie nadzoru właścicielskiego, zarządzanie finansami oraz organizowanie 

finansowania dla realizacji zadań całego koncernu, prowadzenie działalności 

marketingowej, w tym promocyjnej oraz zadania public relations i komunikacji 

wewnętrznej, koordynacja i wspieranie handlu oraz prowadzenie eksportowej 

działalności handlowej, a także handlu cywilnego. 

� Bumar Sp. z o.o. odpowiada za wdrażanie nowoczesnego zarządzania, prowadzenie 

polityki kadrowej, zarządzania majątkiem, przeprowadzanie restrukturyzacji i 

przekształceń, system scentralizowanych zakupów oraz inne wspólne systemy 

wprowadzane w Grupie Bumar. Docelowo Bumar Sp. z o.o. zostanie przekształcona w 

spółkę akcyjną. 

2. Dywizje 

W roku 2011 r., w związku z restrukturyzacją, wydzielono w strukturze Grupy 4 Dywizje – 

konsorcja grupujące firmy Grupy o tym samym podstawowym profilu produktowym lub 

tworzące tzw. platformy systemowe: 

� Dywizja Bumar Amunicja: 

� ZM MESKO S.A. w Skarżysku Kamiennej, 

� WSK PZL – Warszawa II S.A., 

� FPS Sp. z o.o. w Bolechowie, 

� ZM Dezamet S.A. w Nowej Dębie, 

3‐stopniowa 

struktura 

Główne 

zadania 

Bumar 

Sp. z o.o. 

Podział na 4 

dywizje 

Bumar 

Amunicja 

129




� ZM Kraśnik Sp. z o.o., 

� ZPS Sp. z o.o. w Pionkach, 

� ZPS Gamrat Sp. z o.o. w Jaśle, 

� ZCh Nitro‐Chem S.A. w Bydgoszczy, 

� BZE Belma w Bydgoszczy, 

� Dywizja Bumar Żołnierz: 

� Przemysłowe Centrum Optyki S.A. w Warszawie, 

� PSO Maskpol S.A. w Konieczkach, 

� FB Łucznik w Radomiu, 

� ZM Tarnów S.A., 

� OBR SM Sp. z o.o. w Tarnowie, 

� Dywizja Bumar Elektronika: 

� CNPEP Radwar S.A. w Warszawie, 

� Przemysłowy Instytut Telekomunikacji w Warszawie, 

� PPPE Dolam S.A. we Wrocławiu, 

� Dywizja Bumar Ląd ( w organizacji): 

� ZM Bumar Łabędy S.A. w Gliwicach, 

� OBR UM Sp. z o.o. w Gliwicach, 

� ZM PZL Wola Sp. z o.o. w Siedlcach, 

� FUMiS Sp. z o.o. w Wadowicach. 

Dywizje mają co do zasady charakter produktowy, jedynie Dywizja Żołnierz jest podmiotem o 

charakterze systemowym. Wszystkie Dywizje działają w formie spółek prawa handlowego 

(spółek akcyjnych) i stanowią podstawowe jednostki biznesowe Grupy Bumar. Do ich zadań 

należy prowadzenie działalności handlowej na terenie kraju, w zakresie handlu zagranicznego 

będą zobowiązane korzystać z usług Centrali. 

3. Przedsiębiorstwa 

Niezależnie od Dywizji w skład Grupy Bumar wchodzą dwie firmy obrotu specjalnego: 

� CHZ Cenzin Sp. z o.o. w Warszawie, 

� Cenrex Sp. z o.o. w Warszawie. 

Obecnie w Grupie Bumar prowadzone są intensywne działania restrukturyzacyjne i 

konsolidacyjne, które zmienią strukturę Grupy skupiając się na dywizjach, jako 

podstawowych jednostkach biznesowych. 

Potencjał Grupy Bumar stanowią przede wszystkim majątek produkcyjny i finansowy 

poszczególnych spółek. Ich wartość skonsolidowana kształtuje się na poziomie blisko 2 mld zł. 

Relatywnie dużą wartość, stanowi know‐how – jest ono ulokowane w poszczególnych 

spółkach produkcyjnych Grupy Bumar. 

Bumar Sp. z o.o. posiada majątek, głównie w postaci akcji i udziałów w swoich spółkach, jak 

również dysponuje znaczącym majątkiem trwałym, w tym gruntami, budynkami i budowlami. 

Kapitał własny Grupy (najniższa możliwa wartość Grupy Bumar) jest bliski 1,5 mld zł. 

Konsolidacja Grupy Bumar: 

Rządowa „Strategia konsolidacji i wspierania rozwoju polskiego przemysłu obronnego” 

Bumar 

Żołnierz 

Bumar 

Elektronika 

Bumar Ląd 

Firmy obrotu 

specjalnego 

2 mld zł – 

wartość 

skonsolidowa 

na Grupy 

Bumar 

130




wyznaczyła ścieżkę konsolidacyjną uznając Bumar Sp. z o.o. za wiodącą firmę dla utworzenia 

narodowego koncernu zbrojeniowego nazwanego Grupą Bumar. 

W latach 2008‐2009 przeprowadzono gruntowną restrukturyzację spółki Bumar Sp. z o. o. 

W 2009 r. w ramach konsolidacji Skarb Państwa wniósł na podwyższenie kapitału 

zakładowego 85% akcji następujących spółek: 

� Zakłady Tworzyw Sztucznych „GAMRAT” S.A. 

� Fabryka Łożysk Tocznych – KRAŚNIK S.A. 

� Bydgoskie Zakłady Elektromechaniczne “BELMA” S.A. 

� Przemysłowy Instytut Telekomunikacji S.A. 

� Fabryka Urządzeń Mechanicznych i Sprężyn FUMIS‐bumar Sp. z o.o. 

� Ośrodek Badawczo‐Rozwojowy Urządzeń Mechanicznych „OBRUM” Sp. z o.o. 

� Ośrodek Badawczo‐Rozwojowy Sprzętu Mechanicznego Sp. z o.o. 

� Przedsiębiorstwo Produkcyjne Podzespołów Elektronicznych „DOLAM” S.A. 

Dodatkowo w 2009 r. Agencja Rozwoju Przemysłu S.A. w ramach realizacji Strategii wniosła 

na podwyższenie kapitału zakładowego Bumar Sp. z o.o. wszystkie posiadane udziały 

Przedsiębiorstwa Handlu Zagranicznego “Cenzin” Sp. z o.o., zaś w 2011 r. wszystkie 

posiadane akcje Zakładów Mechanicznych MESKO S.A. 

W 2011 r. Skarb Państwa dokonał podwyższenia kapitału zakładowego Bumar Sp. z o.o. 

wnosząc posiadane pakiety akcji 8 spółek Polskiego Przemysłu Obronnego: 

� Przemysłowe Centrum Optyki S.A. ‐ 5,96%. 

� Zakłady Mechaniczne Tarnów S.A. ‐ 4,72%. 

� Przedsiębiorstwo Sprzętu Ochronnego MASKPOL S.A. ‐ 5,27%. 

� Centrum Naukowo‐Produkcyjne Elektroniki Profesjonalnej RADWAR S.A. ‐ 5,56%. 

� Zakłady Metalowe MESKO S.A. – 10,45%. 

� Zakłady Chemiczne NITRO‐CHEM S.A. – 13,48%. 

� Zakłady Mechaniczne BUMAR‐Łabędy S.A. – 5,86%. 

� WSK PZL Warszawa II S.A. z siedzibą w Warszawie – 14,91 %. 

Wsparcie finansowe dla prac badawczo‐rozwojowych: 

We wrześniu 2011 r. pomiędzy Ministrem Skarbu Państwa a Bumar Sp. z o.o. zawarta została 

umowa w sprawie wsparcia niebędącego pomocą publiczną, udzielonego na 

przeprowadzenie prac badawczo‐rozwojowych i wdrożeniowych, mających na celu poprawę 

ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej. 

Umowa zakłada dokapitalizowanie Spółki docelowo kwotą 378.467 tys. zł, od dnia jej 

zawarcia do 15 września 2013 r. 

Umowa została zawarta w celu umożliwienia realizacji przez Grupę Bumar istotnych dla 

bezpieczeństwa państwa 15 następujących projektów badawczo‐rozwojowych w zakresie 

uzbrojenia i sprzętu wojskowego: 

1. Zdalnie Sterowany System Wieżowy (wieża bezzałogowa). 

2. Bateria przeciwlotnicza z armatami kal. 35 mm. 

3. System zarządzania pola walki dla Wojsk Lądowych BMS ‐ studium wykonalności z 

demonstratorem technologii. 

4. Prototyp radaru wielofunkcyjnego w paśmie C dla przeciwlotniczych zestawów 

2009 r. ‐ 

Skarb 


wnosi 

8 spółek 

ARP wnosi 2 

spółki 

Skarb 


wnosi 8 

pakietów 

mniejszościo‐ 

wych 

Wsparcie 

niebędące 

pomocą 

publiczną 

15 projektów 

dla bezpie‐ 

czeństwa 

państwa 

131




rakietowych klasy SHORAD/SR SAMS. 

5. Wdrożenie do produkcji Przeciwlotniczego Systemu Rakietowo–Artyleryjskiego 

krótkiego zasięgu osłony bazy lotniczej „PILICA”. 

6. 120 mm nabój moździerzowy z pociskiem odłamkowo–burzącym. 

7. 120 mm nabój moździerzowy z pociskiem oświetlającym, 

8. Opracowanie i wdrożenie systemu amunicji precyzyjnego rażenia do 120 mm 

moździerza, kryptonim RAK AMUNICJA. 

9. Opracowanie i wdrożenie systemu amunicji precyzyjnego rażenia dla samobieżnych 

haubic 155 mm (KRAB, KRYL). 

10. Wielolufowy karabin maszynowy. 

11. Wdrożenie do produkcji 40 mm granatnika rewolwerowego. 

12. Modułowy System Broni Strzeleckiej. 

13. Wdrożenie nowoczesnej broni strzeleckiej – projekt pistolet. 

14. Kompleksowy symulator SK‐1 Pluton. 

15. Bojowy Wóz Piechoty na bazie Wielozadaniowej Platformy Bojowej. 

Dofinansowanie zostanie przeznaczone na badania, opracowanie technologii i wprowadzenie 

do produkcji nowych, konkurencyjnych wyrobów z zakresu uzbrojenia i sprzętu wojskowego. 

Dzięki wsparciu Grupa Bumar będzie dysponować nowoczesnym sprzętem i wzmocni swoją 

pozycję rynkową w kraju, jako największy dostawca wyrobów na potrzeby obronności i 

bezpieczeństwa państwa. 

132

Rozdział 

Realizacja koncepcji 

prywatyzacji sektora 

rolno‐spożywczego

Temat: Realizacja koncepcji prywatyzacji sektora rolno ‐ spożywczego 

Kwestie: Koncepcja prywatyzacji spółek rolno‐spożywczych. Prywatyzacja spółek unasieniania 

zwierząt (tzw. shiuz‐ów). Prywatyzacja hurtowych rynków rolnych i udział ARiMR w procesie. 

Prywatyzacja Krajowej Spółki Cukrowej S.A. Harmonogram prac 

Spis treści: 


• Prywatyzacja spółek inseminacyjnych 136 

• Prywatyzacja hurtowych rynków rolnych 138 

• Krajowa Spółka Cukrowa S.A. 141 

� Prywatyzacja KSC – informacje o procesie prywatyzacji 141 

� Prywatyzacja KSC – harmonogram oferty 142 

� Prywatyzacja KSC – informacje o pożyczkach i transzach 142 

134





W skrócie: 

� 17 grudnia 2009 r. Ministerstwo Skarbu Państwa zatwierdziło „Koncepcję prywatyzacji 

spółek rolno‐spożywczych”, wypracowaną w MSP w porozumieniu z instytucjami 

rolniczymi, producentami i hodowcami bydła oraz organizacjami reprezentującymi samych 

rolników. 29 lipca 2010 r. zostały zatwierdzone uzupełnienia i doprecyzowania „Koncepcji 

...”. 

� Zapisy „Koncepcji…” odnoszą się do 4 spółek inseminacyjnych (Małopolskiego Centrum 

Biotechniki Sp. z o.o. w Krasnem, Mazowieckiego Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt Sp. z 

o.o. w Łowiczu, Stacji Hodowli i Unasieniania Zwierząt Sp. z o.o. w Bydgoszczy, 

Wielkopolskiego Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt w Tulcach) oraz 8 hurtowych 

rynków rolnych (Beskidzki Hurt Towarowy S.A. z siedzibą w Bielsku‐Białej, Warszawski 

Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy S.A. w Broniszach, Rolno‐Przemysłowy Rynek Hurtowy 

Giełda Hurtowa S.A. z siedzibą w Legnicy, Dolnośląskie Centrum Hurtu Rolno‐Spożywczego 

S.A. z siedzibą we Wrocławiu, Lubelski Rynek Hurtowy S.A. z siedzibą w Elizówce, Rolno‐ 

Spożywczy Rynek Hurtowy S.A. z siedzibą w Radomiu, Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy 

Giełda Elbląska S.A. z siedzibą Elblągu, Zielonogórski Rynek Rolno‐Towarowy S.A. z siedzibą 

w Zielonej Górze). 

� Na zasadach preferencyjnych będzie prywatyzowana Krajowa Spółka Cukrowa S.A. Zbycie 

akcji nastąpi w trybie publicznym, lecz oferta adresowana będzie wyłącznie do osób 

uprawnionych, czyli plantatorów buraków cukrowych, związanych umowami kontraktacji 

buraków cukrowych ze Spółką i jej pracowników. 

� Przy tworzeniu „Koncepcji” czerpano ze sprawdzonych wzorców z krajów Europy 

Zachodniej, w których odbyła się prywatyzacja spółek rolno‐spożywczych, a która była 

skierowana do producentów rolnych. 

� Intencją twórców „Koncepcji prywatyzacji spółek rolno‐spożywczych” było oddanie 

producentom rolnym odpowiedzialności za przyszłość spółek inseminacyjnych. To oni sami 

podejmują decyzję o udziale w prywatyzacji. Umożliwienie producentom rolnym i ich 

związkom udziału w prywatyzacji wpływa na utrwalanie dobrych tendencji i zapewnia 

właściwy rozwój polskiego rolnictwa. 

� Do preferencyjnego nabycia udziałów spółek inseminacyjnych uprawnionych było łącznie 

ponad 409 tys. osób. Uprawnionymi są producenci rolni – gospodarstwa osób fizycznych i 

prawnych, w tym: rolnicze spółdzielnie produkcyjne i przedsiębiorstwa rolne, 

współpracujące w ostatnich dwóch latach z daną spółką, pracownicy spółek oraz 

inseminatorzy. 

� Zbywanie udziałów nabytych na zasadach preferencyjnych przez producentów rolnych i 

pracowników jest dopuszczalne od dnia ich nabycia jedynie w obrębie dotychczasowych 

wspólników oraz na rzecz związków producentów rolnych w celu koncentracji uprawnień 

właścicielskich, natomiast bez ograniczeń na zasadach ogólnych ‐ po upływie 10 lat od ich 

nabycia. 

� MSP w koncepcji prywatyzacyjnej przyjęło 10‐letni zakaz zbywania udziałów na rzecz 

podmiotów nieuprawnionych, celem zabezpieczenia Spółek przed przejęciem przez 

podmioty nieuprawnione. 

135





Prywatyzacja spółek inseminacyjnych (tzw. shiuz‐ów): 

Zapisy „Koncepcji…” odnoszą się do 4 spółek inseminacyjnych: 

� Małopolskiego Centrum Biotechniki Sp. z o.o. w Krasnem. 

� Mazowieckiego Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt Sp. z o.o. w Łowiczu. 

� Stacji Hodowli i Unasieniania Zwierząt Sp. z o.o. w Bydgoszczy. 

� Wielkopolskiego Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt w Tulcach. 

Na świecie hodowla prowadzona jest w firmach prywatnych o dużej koncentracji i zwykle o 

charakterze międzynarodowym. Hodowla państwowa, jak dzieje się to w Polsce, to 

rozwiązanie coraz rzadziej spotykane. Pojedyncze firmy państwowe w innych krajach 

powoływane są na potrzeby utrzymania banku genów, ras regionalnych, podtrzymania 

tradycyjnych praktyk rolniczych (np. konie lipicjańskie w Austrii) i zwykle nie mają charakteru 

spółek prawa handlowego. To czy Polska Szkoła Hodowli przetrwa zależy od samych 

producentów rolnych, którzy biorą udział w prywatyzacji spółek inseminacyjnych. 

Uprawnionymi do odpłatnego nabycia udziałów jest ponad 409 tys. osób. Pierwszeństwo do 

udziału w prywatyzacji mają producenci rolni – gospodarstwa osób fizycznych i prawnych, w 

tym: rolnicze spółdzielnie produkcyjne i przedsiębiorstwa rolne, współpracujące w ostatnich 

dwóch latach z daną spółką inseminacyjną, a także – pracownicy prywatyzowanych spółek i 

inseminatorzy. 

Zgodnie z "Koncepcją" osoby uprawnione praktycznie od razu będą miały prawo do zbywania 

zakupionych przez siebie udziałów innym uprawnionym lub związkom producentów rolnych, 

w tym: 

� W obrębie dotychczasowych wspólników/akcjonariuszy oraz na rzecz związków 

producentów rolnych, w tym: grup producenckich, zrzeszeń producentów rolnych, 

spółdzielni producentów rolnych, związków zrzeszeń i spółdzielni, w celu koncentracji 

uprawnień właścicielskich ‐ od dnia ich nabycia. 

� Bez ograniczeń na zasadach ogólnych ‐ po upływie 10 lat od ich nabycia. 

Łączna liczba uprawnionych to ponad 409 tys. osób. 

Procesy prywatyzacji spółek inseminacyjnych znajdują się na etapie finalizacji. W przypadku 

wszystkich spółek do Rady Ministrów zostały złożone wnioski w sprawie wyrażenia zgody na 

inny niż publiczny tryb zbycia udziałów Skarbu Państwa. Wnioski na posiedzeniu Komitetu 

Rady Ministrów z 5 września 2011 r. zostały przyjęte i zarekomendowane Radzie Ministrów, 

która je przyjęła na posiedzeniu 19 września 2011 r. W październiku rozpoczął się proces 

podpisywania umów sprzedaży udziałów z uprawnionymi, którzy wpłacą środki finansowe 

odpowiadające wnioskowanej ilości udziałów. Zakładane zamknięcie procedury prywatyzacji 

spółek inseminacyjnych to grudzień 2011 r. 

Poniżej struktura kapitału zakładowego Spółek, która powstanie przy założeniu, iż wszyscy 

uprawnieni, którzy złożyli deklaracje zakupu udziałów przystąpią do zawarcia i zawrą 

stosowne umowy sprzedaży przydzielonych im udziałów, a wszyscy uprawnieni do 

nieodpłatnego nabycia, obejmą nieodpłatnie przysługujące im udziały. 

Hodowla 

państwowa to 

rozwiązanie 

coraz rzadsze 

w Europie. 

Uprawnieni 

do 

odpłatnego 

nabycia 

Prawo 

zbywania 

akcji innym 

uprawnionym 

136





Małopolskie Centrum Biotechniki Sp. z o.o. z siedzibą w Krasnem (100% SP) 

� Liczba udziałów SP do zbycia: do 309.770 udziałów stanowiących do 71,54% kapitału 

zakładowego. 

� Cena 1 udziału: 78,50 zł. 

� Liczba uprawnionych: 88.458. 

� Proces prywatyzacji: Pierwszy etap prywatyzacji (zapisy na objęcie udziału przez 

uprawnionych) rozpoczęty został 9 września 2010 r. W I turze hodowcy i pracownicy 

objęli wszystkie udziały przeznaczone do zbycia. 

� Struktura podziału udziałów: 

Udziały 

nieodpłatne 

(liczba) 

Udziały 

nieodpłatne 

% 

Udziały 

odpłatne 

(liczba) 

Udziały 

odpłatne 

% 

% w kapitale 

zakładowym 

Producenci rolni 61.610 14,23 208.691 48,19 6,42 

Pracownicy 61.610 14,23 99.404 22,96 37,19 

Inseminatorzy x x 1.675 0,39 0,39 

RAZEM 123.220 28,46 309.770 71,54 100 

Mazowieckie Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt Sp. z o.o. z siedzibą w Łowiczu (100% 

SP) 


zakładowego. 



� Proces prywatyzacji: Pierwszy etap prywatyzacji (zapisy na objęcie udziału przez 

uprawnionych) rozpoczęty został 9 września 2010 r. W I turze hodowcy i pracownicy nie 

objęli wszystkich udziałów przeznaczonych do zbycia, konieczne więc było 

przeprowadzenie kolejnej tury (6 czerwca ‐ 14 lipca 2011 r.), w której udział wzięły 

związki producentów i hodowców. Dokonano zapisów na 100% zbywanych udziałów 


Struktura podziału udziałów: 

Udziały 

nieodpłatne 

(liczba) 

Udziały 

nieodpłatne 

% 

Udziały 

odpłatne 

(liczba) 

Udziały 

odpłatne 

% 

% w kapitale 

zakładowym 


Pracownicy 45.530 12,47 30.040 8,23 20,70 

Inseminatorzy 

Związki 

x x 13.754 3,77 3,77 

producentów 

rolnych 

x x 22.832 6,25 6,25 

RAZEM 91.060 24,94 274.010 75,06 100,00 

Stacja Hodowli i Unasieniania Zwierząt Sp. z o.o. z siedzibą w Bydgoszczy (100% SP) 


zakładowego. 



Shiuz w 

Krasnem 

Shiuz w 

Łowiczu 

Dokonano 

zapisów na 

100 % 

zbywanych 

udziałów 



Shiuz w 

Bydgoszczy 

137





� Proces prywatyzacji: Pierwszy etap prywatyzacji – zapisy na objęcie udziału przez 

uprawnionych ‐ rozpoczęty został 9 września 2010 r. W przypadku tej spółki chętnych 

było więcej niż udziałów do sprzedaży, w związku z powyższym została zastosowana 

redukcja. 


Udziały 

nieodpłatne 

Udziały Udziały Udziały % w kapitale 

nieodpłatne odpłatne odpłatne zakładowym 

(liczba) % (liczba) % 

Producenci rolni i 

inseminatorzy 

47.800 13,20 151.332 41,80 55 

Pracownicy 47.800 13,20 115.138 31,80 45 

RAZEM 95.600 26,40 266.470 73,60 100 

Wielkopolskie Centrum Hodowli i Rozrodu Zwierząt w Poznaniu z siedzibą 

w Tulcach Sp. z o.o. (100% SP) 


zakładowego 

� Cena 1 udziału: 73,00 zł 

� Liczba uprawnionych: 57.095 

� Proces prywatyzacji: Pierwszy etap prywatyzacji – zapisy na objęcie udziału przez 

uprawnionych ‐ rozpoczęty został 9 września 2010 r. W I turze hodowcy i pracownicy nie 

objęli wszystkich udziałów przeznaczonych do zbycia konieczne więc było 

przeprowadzenie kolejnej tury (6 czerwca ‐ 14 lipca 2011 r.), w której udział wzięły 

związki producentów i hodowców. Dokonano zapisów na 100% zbywanych udziałów 



Udziały 

nieodpłatne 

Udziały Udziały Udziały % w kapitale 

nieodpłatne odpłatne odpłatne zakładowym 

(liczba) % liczba) % 


Pracownicy i 

inseminatorzy 

Związki 

66.880 14,04 147.477 30,96 45,00 

producentów 

rolnych 

x x 94 056 19,75 19,75 

RAZEM 133.760 28,08 342.590 71,92 100,0 

Prywatyzacja hurtowych rynków rolnych: 

Podobnie do prywatyzacji spółek inseminacyjnych, przebiegać będzie prywatyzacja 

hurtowych rynków rolnych. W tym procesie uprawnionymi są osoby na stałe współpracujące 

ze Spółkami oraz ich pracownicy. W tych prywatyzacjach również obowiązuje 10‐letni zakaz 

zbywania akcji/udziałów na zasadach ogólnych. 

We wszystkich półkach tej grupy, objętych Koncepcją, uruchomione zostały procesy 

prywatyzacyjne. Najbardziej zaawansowane są w 4 spółkach, tj. Warszawski Rolno‐Spożywczy 

Shiuz w 

Tulcach 

Dokonano 

zapisów na 

100% 

zbywanych 

udziałów 



138





Rynek Hurtowy S.A. w Broniszach, Rolno‐Przemysłowy Rynek Hurtowy Giełda Hurtowa S.A. z 

siedzibą w Legnicy, Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy „Giełda Elbląska” S.A. z siedzibą w 

Elblągu i Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy S.A. z siedzibą w Radomiu. 

Warszawski Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy S.A. w Broniszach 

� Udział SP – 59,30%. 

� Udział ARiMR – 12,51%. 

Do złożonego w KNF prospektu emisyjnego Spółki w styczniu 2011 r. zostały zgłoszone uwagi. 

Po uzupełnieniu informacji zawartych w prospekcie został on ponownie złożony w KNF. W 

maju 2011 r. złożony został wniosek do Komisji o zawieszenie postępowania. Następnie po 

aktualizacji wyceny i prospektu emisyjnego 2 września 2011 r. zaktualizowany prospekt 

emisyjny Spółki został złożony w Komisji. 

Konieczność sporządzenia prospektu wynika z faktu, że oferta sprzedaży akcji Spółki zostanie 

skierowana do grupy powyżej 100 osób, jak również ze względu na stosunkowo dużą wartość 

oferty. Zgodnie z zapisami ustawy z 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach 

wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o 

spółkach publicznych wymagane jest sporządzenie prospektu emisyjnego Spółki (analogicznie 

jak dla oferty publicznej). 

7 września 2011 r. KNF podjął decyzję o ponownym wszczęciu postępowania. 17 

października 2011 r. prospekt emisyjny po aktualizacji został ponownie złożony do KNF. 

Po decyzji KNF rozpoczęty zostanie właściwy proces prywatyzacji uwzględniający zapisane 

w statucie Spółki prawo pierwszeństwa. Zapisy na akcje przyjmowane będą maksymalnie w 

trzech etapach, przy czym realizacja każdego kolejnego etapu będzie uzależniona od 

występowania akcji nieobjętych zapisami w ramach realizacji poprzedniego etapu oferty. 

Rozpoczęcie oferty tożsame będzie z podaniem do wiadomości treści prospektu emisyjnego. 

Po ustaleniu listy inwestorów Skarb Państwa dokona przydziału akcji sprzedawanych w 

ramach oferty i wystąpi o zgodę na zbycie do Rady Ministrów. Akcje nie objęte przez 

akcjonariuszy w ramach realizacji prawa pierwszeństwa zostaną zaoferowane pracownikom i 

producentom rolnym współpracującym ze Spółką. 

Rolno‐Przemysłowy Rynek Hurtowy Giełda Hurtowa S.A. z siedzibą w Legnicy 

� Udział SP – 53,48%. 

� Udział ARiMR – 39,21. 

Zbycie akcji uprawnionym akcjonariuszom nastąpi w oparciu o postanowienia statutu Spółki. 

16 września 2011 r. opublikowano ogłoszenie o zamiarze nieodpłatnego zbycia akcji 

należących do Skarbu Państwa. 26 października 2011 r. upłynął termin zgłaszania dla 

uprawnionych. 

Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy Giełda Elbląska S.A. z siedzibą w Elblągu 

� Udział SP ‐ 15,00%. 


Rynek w 

Broniszach 

Prospekt 

emisyjny 

Dlaczego 

wymagany 

jest prospekt? 

Planowany 

przydział akcji 

Rynek w 

Legnicy 

Rynek w 

Elblągu 

139






22 sierpnia 2011 r. 18 października 2011 r. MSP zaoferował akcje Spółki uprawnionym 

akcjonariuszom, w ramach prawa pierwszeństwa. 18 listopada 2011 upływa termin 

odpowiedzi na ofertę. 

Rolno‐Spożywczy Rynek Hurtowy S.A. z siedzibą w Radomiu 

� Udział SP – 30,27%. 



9 września 2011 r. Zarząd Spółki sporządził i przedstawił listę uprawnionych pracowników 

i producentów rolnych do odpłatnego nabycia akcji. 

Publikacja ogłoszenia miała miejsce 30 września 2011 r. 

Dolnośląskie Centrum Hurtu Rolno‐Spożywczego S.A. z siedzibą we Wrocławiu 

� Udział SP – 35,69%. 


Podpisana została umowa z doradcą prywatyzacyjnym na przygotowanie prospektu 

emisyjnego i sporządzenie wyceny. 

Lubelski Rynek Hurtowy S.A. w Elizówce k/Lublina 

� Udział SP – 42,21%. 


Doradca prywatyzacyjny sporządził wycenę Spółki. Obecnie trwają przygotowania do 

ogłoszenia przetargu na wybór doradcy wykonującego prospekt emisyjny. Przygotowanie 

prospektu w I kwartale 2012 r. 

Beskidzki Hurt Towarowy S.A. z siedzibą w Bielsko‐Białej 

� Udział SP 62,30%. 

Zlecona została aktualizacja wyceny Spółki. Planowane zaoferowanie akcji uprawnionym 

akcjonariuszom do końca 2011 r. 

Zielonogórski Rynek Rolno‐Towarowy S.A. w Zielonej Górze 

� udział SP – 26,96% 

� udział ARiMR – 38,52% 

Sporządzona została wycena Spółki. Aktualny etap prywatyzacji to wszczęcie procedury 

publikacji ogłoszenia o wystąpieniu z ofertą zbycia akcji na rzecz osób uprawnionych zgodnie 

z Koncepcją oraz przygotowanie procedury zbycia akcji SP na rzecz osób uprawnionych. 

Planowane jest zaoferowanie akcji osobom uprawnionym do końca listopada 2011 r. 

Rynek w 

Radomiu 

Rynek we 

Wrocławiu 

Rynek w 

Elizówce 

Rynek w 

Bielsko‐Białej 

Rynek w 

Zielonej 

Górze 

140





Krajowa Spółka Cukrowa S.A. 

KSC S.A. jest największym producentem i sprzedawcą cukru w Polsce (niemal 40%. udział w 

rynku). 

Funkcjonuje jako jednolity ogólnopolski koncern, w którego skład wchodzi 7 cukrowni 

zlokalizowanych w 5 województwach. Cukrownie te przerabiają rocznie ok. 4 mln ton 

buraków, dostarczanych przez ok. 17 tys. plantatorów, gospodarujących na 78 tys. 

hektarów. 

Głównym produktem wytwarzanym przez Spółkę jest cukier biały, sprzedawany głównie 

dwóm grupom odbiorców. Pierwszą są polscy i zagraniczni odbiorcy przemysłowi, z którymi 

KSC S.A. stabilnie współpracuje od wielu lat. Do drugiej grupy należą klienci detaliczni – 

Spółka jest właścicielem jednej z najlepiej rozpoznawalnych marek cukru na rynku 

detalicznym „Polski Cukier”. 

W ramach grupy kapitałowej KSC S.A. produkuje i sprzedaje również m.in. melas, cukierki, 

wysłodki buraczane oraz energię elektryczną i cieplną. 

Strategia Spółki zakłada utrzymanie pozycji lidera w kraju i wzmocnienie pozycji rynkowej w 

regionie Europy Centralnej. Realizując ten cel KSC S.A. przejęła na początku 2011 r. 

cukrownię w Mołdawii. 

W ostatnim roku obrotowym (2009/2010) przychody wyniosły ponad 1,5 mld zł, zysk 

operacyjny ok. 255 mln zł, a zysk netto 188 mln zł, co pozwoliło na wypłacenie 

akcjonariuszom dywidendy w wysokości 89 mln zł. 

Po I półroczu 2010/2011 przychody Spółki równe były ok. 963,4 mln zł, zysk operacyjny 187,6 

mln zł, a zysk netto 141,2 mln zł. 

Prywatyzacja KSC – informacje o procesie prywatyzacji 

Zgodnie z zapowiedzią z 2010 r. MSP wszczęło proces prywatyzacji Krajowej Spółki Cukrowej. 

Jest to optymalny moment dla Spółki (korzystna koniunktura w sektorze oraz dobra sytuacja 

finansowa), by przekazać ją w ręce uprawnionych pracowników i plantatorów. 

Prywatyzacja KSC S.A. prowadzona jest na podstawie ustawy z 26 sierpnia 1994 r. o 

przekształceniach własnościowych w przemyśle cukrowniczym oraz wydanego do niej 

rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie programu prywatyzacji Krajowej Spółki Cukrowej 

oraz trybu zbywania akcji tej spółki plantatorom buraków cukrowych oraz pracownikom. 

Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 30 listopada 2004 r. w sprawie programu 

prywatyzacji KSC S.A. oraz trybu zbywania akcji Spółki plantatorom buraków cukrowych oraz 

pracownikom (Dz. U. Nr 264, poz. 2628 ze zm.) akcje Spółki (nie podlegające nieodpłatnemu 

udostępnieniu) mogą zostać zaoferowane przez Ministra Skarbu Państwa plantatorom 

buraków cukrowych związanym umowami kontraktacji z Krajową Spółką Cukrową S.A. oraz 

pracownikom Spółki do odpłatnego nabycia na zasadach określonych w powołanym 

rozporządzeniu. 

Koncern KSC 

Rozpozna‐ 

walna marka 

„Polski 

Cukier” 

Produkcja 

Dane 

finansowe 

Podstawa 

prawna 

prywatyzacji 

KSC 

Dla kogo 

akcje KSC 

141





Oferta dotyczyć ma wyłącznie akcji posiadanych przez Skarb Państwa, w ramach ofert nie 

nastąpi emisja nowych akcji. Przychody Skarbu Państwa z tytułu sprzedaży akcji staną się 

dochodami budżetu państwa. 

Obecnie uprawnionych do uczestnictwa w procesie prywatyzacji KSC na zasadach 

określonych rozporządzeniem jest około 18 tys. osób. Skarb Państwa oferuje osobom 

uprawnionym, czyli pracownikom i plantatorom 777.781.217 akcji, stanowiących blisko 79% 

kapitału zakładowego KSC. 

Prace nad prospektem emisyjnym Krajowej Spółki Cukrowej S.A. prowadziło Konsorcjum 

Doradców, którego liderem jest BZ WBK. Funkcję Oferującego pełni Dom Maklerski PKO 

Banku Polskiego 

Prywatyzacja KSC – harmonogram oferty 

20 września 2011 r. Udostępnienie prospektu emisyjnego do publicznej 

wiadomości. 

do 4 października 2011 r. Udostępnienie listy osób uprawnionych – dostępna przez 

kolejne 14 dni w Oddziałach Spółki i w Biurze w Warszawie 

Każda uprawniona osoba powinna sprawdzić w tym 

okresie swoje dane i pilnie zgłosić na miejscu ewentualne 

reklamacje (jeśli ktoś został pominięty lub nie zgadzają się 

dane osobowe). Na liście mogą znaleźć się wyłącznie 

obecni pracownicy Spółki oraz plantatorzy posiadający 

ważne umowy kontraktacyjne. 

od 5 października 2011 r. Przyjmowanie wniosków o udzielenie pożyczki na zakup 

do 4 listopada 2011 r. akcji w ramach transzy preferencyjnej. 

od 20 grudnia 2011 do 20 Przyjmowanie zapisów na akcje w POK‐ach DM PKO BP 

marca 2012 

oraz wybranych Oddziałach Banku. 

do 3 kwietnia 2012 r. Przydział sprzedawanych akcji. 

od 20 czerwca 2012 r. do 

20 września 2012 r. 

Zawieranie umów zbycia sprzedawanych akcji. 

Prywatyzacja KSC – informacje o pożyczkach i transzach 

Oferta publiczna została podzielona na dwie transze: preferencyjną, w której znajduje się 

313.045.608 akcji oraz standardową z 464.735.609 akcjami. 

Zapłata za akcje sprzedawane w transzy preferencyjnej dokonywana będzie ratalnie. 

Natomiast zapłata za akcje sprzedawane w transzy standardowej może być dokonywana 

jednorazowo w pełnej kwocie lub ratach. Tylko w transzy preferencyjnej będzie możliwa 

pożyczka, której udzieli sama Spółka. Pożyczka ma pozwolić na sfinansowanie pierwszej raty, 

czyli 20% ceny za pakiet akcji. Spłata pożyczki powinna nastąpić nie później niż rok od 

Nie nastąpi 

emisja 

nowych akcji 

Liczba 

uprawnionych 

Doradcy 

prywatyzacyjni 

Udostępnienie 

listy 

uprawnionych 

Przyjmowanie 

wniosków 

Przyjmowanie 

zapisów 

Przydział 

Zawieraniu 

umów 

Pożyczka w 

transzy 

preferencyjnej 

142





zapłacenia ostatniej raty za akcje. Zapłata za akcje może być dokonywana w ratach przez 7 

lat. 

� W transzy preferencyjnej jedna uprawniona osoba będzie mogła złożyć zapis 

podstawowy (od 1.000 do 17.565 akcji) oraz zapis dodatkowy (od 1 do 52.695). 

Różnica między tymi zapisami będzie dotyczyła zasad przydziału akcji. W ramach 

zapisów podstawowych nie będzie redukcji (każdy będzie mógł objąć tyle akcji, na ile 

się zapisał). W ramach zapisów dodatkowych, jeśli popyt na akcje przewyższy podaż – 

zapisy zostaną proporcjonalnie zredukowane. 

� W transzy standardowej jedna osoba może złożyć zapis na minimum 1 a 

maksymalnie na 38.818.800 akcji. Przydział akcji wynikający z zapisów w transzy 

standardowej może również podlegać proporcjonalnej redukcji. 

Zgodnie z zasadami opisanymi w prospekcie, w ramach złożonych zapisów, jedna osoba 

uprawniona może kupić maksymalnie 5% akcji, sprzedawanych w ofercie publicznej. 

Dla zrealizowania koncepcji wsparcia przez KSC procesu prywatyzacji Spółka utworzyła 

kapitał rezerwowy w wysokości równowartości 20% łącznej ceny sprzedaży 313.045.608 akcji 

KSC, których nabycie będzie objęte finansowaniem przez Spółkę. Z tego kapitału będą 

udzielane pożyczki na zakup akcji. Wnioski o udzielenie pożyczki, każdy uprawniony, mógł 

składać od 5 października do 4 listopada 2011 r. Mechanizm oprocentowania pożyczki 

będzie analogiczny do długoterminowych pożyczek bankowych oraz będzie opierał się na 

rynkowych stopach procentowych (WIBOR 3‐miesięczny), powiększony o marżę w wysokości 

1 p.p. 

Transza 

preferencyjna 

Transza 

standardowa 

Pożyczka na 

zakup akcji 

143





144

Rozdział 

Uzdrowiska – 

prywatyzacja i 

inwestycje

Temat: Uzdrowiska – prywatyzacja i inwestycje 

Kwestie: Prywatyzacja spółek uzdrowiskowych. Korzyści z prywatyzacji. Uzdrowiska wyłączone 

Spis treści: 


• Uzdrowiska wyłączone 148 

• Uzdrowiska sprywatyzowane 148 

� Uzdrowisko Ustka Sp. z o.o. 148 

� Uzdrowisko Kraków Swoszowice Sp. z o.o. 148 

� Solanki Uzdrowisko Inowrocław Sp. z o.o. 149 

� Przedsiębiorstwo Uzdrowiskowe Ustroń S.A. 149 

� Uzdrowisko Wieniec Sp. z o.o. 149 

� Uzdrowisko Cieplice Sp. z o. o. 150 

� Zespół Uzdrowisk Kłodzkich S.A. 150 

� Uzdrowisko Połczyn S.A. 150 

� Uzdrowisko Przerzeczyn Sp. z o.o. 151 

� Uzdrowisko Świeradów ‐ Czerniawa Sp. z o.o. 151 

• Ogólne korzyści z prywatyzacji spółek uzdrowiskowych 151 

146



W skrócie: 

W momencie tworzenia Planu prywatyzacji na lata 2008‐2011 lista spółek uzdrowiskowych wyłączonych 

z prywatyzacji obejmowała 14 podmiotów: 

1. Uzdrowisko Busko – Zdrój S.A. z siedzibą w Busku – Zdroju. 

2. Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Ciechocinek S.A. z siedzibą w Ciechocinku. 

3. SOLANKI Uzdrowisko Inowrocław Sp. z o.o. z siedzibą w Inowrocławiu. 

4. Uzdrowisko Kołobrzeg S.A. z siedzibą w Kołobrzegu. 

5. Uzdrowisko Krynica – Żegiestów S.A. z siedzibą w Krynicy – Zdroju. 

6. Uzdrowisko Lądek – Długopole S.A. z siedzibą w Lądku Zdroju. 

7. Uzdrowisko Rymanów S.A. z siedzibą w Rymanowie Zdroju. 

8. Uzdrowisko Świnoujście S.A. z siedzibą w Świnoujściu. 

9. Przedsiębiorstwo Uzdrowiskowe USTROŃ S.A. z siedzibą w Ustroniu. 

10. Zespół Uzdrowisk Kłodzkich S.A. z siedzibą w Polanicy – Zdroju. 

11. Uzdrowisko Szczawno‐Jedlina S.A. z siedzibą w Szczawnie – Zdroju. 

12. Uzdrowisko Konstancin‐Zdrój Sp. z o.o. z siedzibą w Konstancinie – Jeziorna. 

13. Uzdrowisko Cieplice Sp. z o.o. z siedzibą w Jeleniej Górze. 

14. Uzdrowisko Świeradów‐ Czerniawa Spółka Sp. z o.o. z siedzibą w Świeradowie – Zdroju. 

Minister Skarbu Państwa, w porozumieniu z Ministrem Zdrowia, określił, w drodze rozporządzenia, 

wykaz zakładów lecznictwa uzdrowiskowego prowadzonych w formie jednoosobowych spółek Skarbu 

Państwa, utworzonych w wyniku komercjalizacji uzdrowiskowych przedsiębiorstw państwowych, które 

nie będą podlegać prywatyzacji. Rozporządzeniem Ministra Skarbu Państwa z dnia 8 października 2008 r. 

w sprawie wykazu zakładów lecznictwa uzdrowiskowego prowadzonych w formie jednoosobowych 

spółek Skarbu Państwa, które nie będą podlegać prywatyzacji (Dz.U. z 2008 r., Nr 192, poz.1186), liczba 

spółek uzdrowiskowych wyłączonych z prywatyzacji została ograniczona z czternastu do siedmiu, tj.: 

1. Uzdrowisko Busko‐Zdrój S.A. w Busku Zdroju. 

2. Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Ciechocinek S.A. w Ciechocinku. 

3. Uzdrowisko Kołobrzeg S.A. w Kołobrzegu. 

4. Uzdrowisko Lądek‐Długopole S.A. w Lądku Zdroju. 

5. Uzdrowisko Rymanów S.A. w Rymanowie Zdroju. 

6. Uzdrowisko Krynica‐Żegiestów S.A. w Krynicy Zdroju. 

7. Uzdrowisko Świnoujście S.A. w Świnoujściu. 

Zmniejszenie liczby spółek uzdrowiskowych wyłączonych z prywatyzacji jest zgodne z polityką Rządu w 

zakresie przyspieszenia prywatyzacji spółek Skarbu Państwa, a jednocześnie nie ogranicza możliwości 

zapewnienia leczenia uzdrowiskowego ze środków publicznych. Jest także szansą na dostarczenie 

spółkom niezbędnego kapitału na inwestycje i podniesienie standardu oferowanych usług. Natomiast 

pozostawienie 7 spółek uzdrowiskowych, jako wyłączonych z prywatyzacji, zaspokaja potrzebę 

zagwarantowania leczenia uzdrowiskowego we wszystkich profilach leczniczych. Ponadto, proces 

prywatyzacji uzdrowiskowych spółek Skarbu Państwa zmierza do poprawy efektywności ich 

funkcjonowania i dalszego rozwoju poprzez pozyskanie inwestora strategicznego. 

147



Uzdrowiska wyłączone: 

� Z prywatyzacji wyłączonych jest 7 uzdrowisk: 

1. Uzdrowisko Busko‐Zdrój S.A. w Busku Zdroju, 

2. Przedsiębiorstwo Uzdrowisko Ciechocinek S.A. w Ciechocinku, 

3. Uzdrowisko Kołobrzeg S.A. w Kołobrzegu, 

4. Uzdrowisko Lądek‐Długopole S.A. w Lądku Zdroju, 

5. Uzdrowisko Rymanów S.A. w Rymanowie Zdroju, 

6. Uzdrowisko Krynica‐Żegiestów S.A. w Krynicy Zdroju, 

7. Uzdrowisko Świnoujście S.A. w Świnoujściu. 

� Kryteria wyłączenia niektórych uzdrowisk z prywatyzacji zostały określone w art. 64 

Ustawy o lecznictwie uzdrowiskowym. Są to m.in.: 

� Posiadanie bazy leczniczo‐noclegowej, infrastruktury, kwalifikacji personelu i 

możliwość zapewnienia rozwój kierunku rehabilitacyjnego, 

� Posiadanie różnorodnych urządzeń lecznictwa uzdrowiskowego, istotnych z 

punktu widzenia rozwoju i funkcjonowania miejscowości, w których się 

znajdują. 

� Ewentualna prywatyzacja tych 7 uzdrowisk wymagałaby zmian legislacyjnych. Na 

razie nie są prowadzone prace w tym zakresie. Większość z tych uzdrowisk 

funkcjonuje dzięki kontraktom z Narodowym Funduszem Zdrowia. Niewątpliwie tym 

firmom brakuje środków na nakłady inwestycyjne i poprawę bazy. Fakt, że te 

uzdrowiska są wyłączone z prywatyzacji, nie ma żadnego przełożenia na ich 

szczególne relacje na przykład z NFZ. 

� Rozpoczęty proces prywatyzacji uzdrowiskowych spółek Skarbu Państwa zmierza do 

poprawy efektywności ich funkcjonowania i dalszego rozwoju poprzez pozyskanie 

inwestora strategicznego. 

Uzdrowiska sprywatyzowane: 

Uzdrowisko Ustka Sp. z o.o. z siedzibą w Ustce 

� 7 stycznia 2010 r. podpisano umowę sprzedaży 12.525 udziałów Spółki: Uzdrowisko 

Ustka Sp. z o.o. z siedzibą w Ustce, stanowiących 92,77% kapitału zakładowego, na 

rzecz HOTEL LUBICZ Sp. z o.o. z siedzibą w Ustce. 

� Pozostałe 7,23% udziałów należących do Skarbu Państwa jest nieodpłatnie zbywanych 

w procesie udostępniania uprawnionym pracownikom Spółki. 

� Zgodnie z zapisami umowy nwestor do 31 grudnia 2014 r. dokona podwyższenia 

kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie wkładu pieniężnego w wysokości 

13.000.000, zł. Środki zostaną przeznaczone na nabycie przez Spółkę środków 

trwałych w tym, w miarę potrzeb na rzecz ochrony środowiska. 

� Inwestor zobowiązał się, że przez okres 5 lat utrzyma stan zatrudnienia 

pracowników zatrudnionych w Spółce na czas nieokreślony na poziomie liczby etatów 

z dnia zawarcia umowy, zgodnie z postanowieniami podpisanego pakietu socjalnego. 

� Łączna kwota transakcji to 14.028.000 zł (tj. 1.120,00 zł za jeden udział). 

Uzdrowisko Kraków Swoszowice Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie 

� 27 stycznia 2010 r. podpisano umowę sprzedaży 43.910 udziałów Spółki: Uzdrowisko 

Kraków Swoszowice Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, stanowiących 92,42% kapitału 

zakładowego spółki, na rzecz STP Investment S.A. z siedzibą w Bochni. 



Lista 

wyłączonych 

uzdrowisk 

Powody 

wyłączenia 

Zobowiązania 

inwestycyjne 

148



� Zgodnie z zapisami umowy Inwestor do 31 grudnia 2012 r. dokona podwyższenia 


2.000.000 zł. Środki zostaną przeznaczone na nabycie przez Spółkę lub ulepszenie 

istniejących środków trwałych w tym, w miarę bieżących potrzeb na rzecz ochrony 

środowiska. 

� Inwestor zobowiązał się, że przez okres 3 lat utrzyma stan zatrudnienia pracowników 

zatrudnionych w Spółce na czas nieokreślony na poziomie liczby etatów z dnia 

zawarcia umowy zgodnie z postanowieniami podpisanego pakietu socjalnego. 

� Łączna kwota transakcji to 18.090.920 zł (tj. 412 zł za jeden udział). 

Solanki Uzdrowisko Inowrocław Sp. z o.o. z siedzibą w Inowrocławiu 

� 31 sierpnia 2010 r. została zawarta umowa zbycia 30.276 udziałów zakładowego 

spółki: Solanki Uzdrowisko Inowrocław Sp. z o.o. z siedzibą w Inowrocławiu, 

stanowiących 92,42% kapitału na rzecz firmy Tadeusz Chęsy – Zakład Poligraficzno 

Wydawniczy „POZKAL” z siedzibą w Inowrocławiu. 



� Zgodnie z zapisami umowy, inwestor do 1 września 2011 r. dokonał podwyższenia 


2.000.000 zł. Środki te zostaną przeznaczone na nabycie przez Spółkę środków 

trwałych związanych z przedmiotem działalności Spółki w okresie do 31 grudnia 

2013 r. 

� Inwestor zobowiązał się, że w okresie od dnia zawarcia umowy do 31 grudnia 2013 r. 

utrzyma stan zatrudnienia pracowników objętych postanowieniami pakietu 

socjalnego na poziomie liczby etatów z dnia zawarcia umowy. 

� Łączna kwota transakcji to 20.527.128 zł (tj. 678,00 zł za udział). 

Przedsiębiorstwo Uzdrowiskowe Ustroń S.A. z siedzibą w Ustroniu 

� 31 sierpnia 2010 r. została zawarta umowa zbycia 2.569.000 akcji Spółki 

Przedsiębiorstwo Uzdrowiskowe Ustroń S.A. z siedzibą w Ustroniu, stanowiących 

90,77% kapitału zakładowego na rzecz American Heart of Poland Sp. z o.o. z siedzibą w 

Ustroniu. Pozostałe 9,23% akcji należących do Skarbu Państwa jest nieodpłatnie 

zbywanych w procesie udostępniania uprawnionym pracownikom Spółki. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor w okresie dwóch lat od dnia zawarcia umowy 

dokona podwyższenia kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie wkładu 

pieniężnego w wysokości 2.000.000 zł. Środki w okresie dwóch lat od dnia zawarcia 

umowy zostaną przeznaczone na nabycie przez Spółkę środków trwałych związanych z 

przedmiotem działalności Spółki. 

� Inwestor zobowiązał się, że w okresie 36 miesięcy od dnia zawarcia umowy utrzyma 

stan zatrudnienia pracowników objętych postanowieniami pakietu socjalnego na 

poziomie liczby etatów z dnia zawarcia umowy. 

� Łączna kwota transakcji to 90.505.870 zł (tj. 35,23 zł za jedną akcję). 

Uzdrowisko Wieniec Sp. z o.o. z siedzibą w Wieńcu Zdroju 

� 30 listopada 2010 r. podpisano umowę sprzedaży 21.728 udziałów spółki Uzdrowisko 

Wieniec Sp. z o.o. z siedzibą w Wieńcu Zdroju, stanowiących 93% kapitału zakładowego 

na rzecz Krzysztofa Grządziela zamieszkałego we Włocławku. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor zobowiązał się do podwyższenia kapitału 

Pakiet 

inwestycyjny 

Pakiety 

inwestycyjne 

Pakiety 

inwestycyjne 

Pakiety 

inwestycyjne 

149



zakładowego Spółki poprzez wniesienie wkładu pieniężnego w kwocie 20.200.000 zł i 

przeznaczenia środków z podwyższenia na realizację inwestycji w majątek trwały 

uzdrowiska. 

� Inwestor zobowiązał się do utrzymania stanu zatrudnienia pracowników zatrudnionych 

w uzdrowisku do 31 marca 2014 r. na poziomie liczby etatów z dnia zawarcia umowy 

zgodnie z zapisami pakietu socjalnego. 

� Łączna kwota transakcji to 12.167.680, zł (tj. 560 zł za jeden udział). 

Uzdrowisko Cieplice Sp. z o. o. z siedzibą w Jeleniej Górze 

� 22 grudnia 2010 r. podpisano umowę sprzedaży 114.290 udziałów spółki Uzdrowisko 

Cieplice Sp. z o.o. z siedzibą w Jeleniej Górze stanowiących 89,71% kapitału 

zakładowego w spółce na rzecz KGHM I Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów 

Niepublicznych reprezentowanego przez KGHM Towarzystwo Funduszy 

Inwestycyjnych S.A. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor zobowiązał się, że w okresie do 31 grudnia 

2011 r. podwyższy kapitał zakładowy Spółki o kwotę 1.500.000 zł oraz do dokonania 

przez Spółkę inwestycji w wysokości 6.000.000 zł w terminie do 31 grudnia 2013 r. 

� Inwestor zobowiązał się do utrzymania stanu zatrudnienia pracowników zatrudnionych 

w uzdrowisku w okresie 3 lat od dnia podpisania umowy, zgodnie z zapisami pakietu 

socjalnego. 

� Łączna wartość transakcji 29.315.385 zł (tj. 256,60 zł za jeden udział). 

Zespół Uzdrowisk Kłodzkich S.A. z siedzibą w Polanicy Zdroju 

� 20 października 2010 r. podpisano umowę sprzedaży 3.450.500 akcji spółki Zespół 

Uzdrowisk Kłodzkich S.A. z siedzibą w Polanicy Zdroju, stanowiących 90,09% kapitału 

zakładowego na rzecz KGHM I Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Aktywów 

Niepublicznych z siedzibą we Wrocławiu reprezentowanego przez KGHM 

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. z siedzibą we Wrocławiu. 


w procesie udostępniania uprawnionym pracownikom Spółki, zgodnie z przepisami 

ustawy. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor zobowiązał się do nakładów inwestycyjnych w 

wysokości 25 mln zł. 

� Inwestor zobowiązał się w stosunku do pracowników Spółki, zgodnie z 

postanowieniami podpisanego pakietu socjalnego, do utrzymania w okresie 3 lat 

stanu zatrudnienia 667 pracowników zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o 

pracę. 

� Łączna kwota transakcji to 138.227.030 zł (tj. 40,06 zł za jedną akcję). 

Uzdrowisko Połczyn S.A. z siedzibą w Połczynie Zdroju 

� 22 listopada 2010 r. podpisano umowę sprzedaży 1.600.621 akcji spółki: Uzdrowisko 

Połczyn S.A. z siedzibą w Połczynie Zdroju, należących do Skarbu Państwa, 

stanowiących 89,91% kapitału zakładowego spółki, na rzecz KGHM I Fundusz 

Inwestycyjny Zamknięty Aktywów Niepublicznych z siedzibą we Wrocławiu 

reprezentowanego przez KGHM Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. z siedzibą 

we Wrocławiu. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor zobowiązał się do końca 2011 r. dokonać 

podwyższenia kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie wkładu pieniężnego 

Pakiety 

inwestycyjne 

Pakiety 

inwestycyjne 

Pakiety 

inwestycyjne 

150



w wysokości nie niższej niż 1.000.000 zł i wykonać inwestycje przez Spółkę w środki 

trwałe za łączną kwotę 5.000.000 zł. 

� Inwestor zobowiązał się, zgodnie z postanowieniami podpisanego pakietu socjalnego, 

w stosunku do pracowników Spółki do gwarancji zatrudnienia w okresie minimum 3 

lat. 

� Łączna kwota 26.426.252,71 zł (tj. 16,51 zł za jedną akcję). 

Uzdrowisko Przerzeczyn Sp. z o.o. z siedzibą w Przerzeczynie Zdroju 

� 30 czerwca 2011 r. podpisano umowę sprzedaży 88.980 udziałów spółki: Uzdrowisko 

Przerzeczyn Sp. z o.o. z siedzibą w Przerzeczynie Zdroju, należących do Skarbu 

Państwa, stanowiących 85,72% kapitału zakładowego, na rzecz PCZ S.A. z siedzibą we 

Wrocławiu Pozostałe 14,28% udziałów należących do Skarbu Państwa będzie 

nieodpłatnie zbywanych w procesie udostępniania uprawnionym pracownikom 

Spółki. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor w okresie 12 miesięcy od dnia podpisania umowy 

dokona podwyższenia kapitału zakładowego Spółki poprzez wniesienie wkładu 

pieniężnego w wysokości 310.000 zł. Środki zostaną przeznaczone na dokonanie 

inwestycji przez Spółkę. 

� Inwestor podpisał z przedstawicielami pracowników Uzdrowiska „Porozumienie w 

sprawie gwarancji dla pracowników Spółki”, w którym gwarantuje pracownikom 

zatrudnienie przez okres 18 miesięcy od podpisania umowy sprzedaży udziałów 

Spółki. 

� Łączna kwota transakcji 3.301.158 zł (tj. za cenę 37,10 zł za jeden udział). 

Uzdrowisko Świeradów‐Czerniawa Sp. z o.o. z siedzibą w Świeradowie Zdroju 

� 20 września 2011 r. podpisano umowę sprzedaży 13.459 udziałów spółki: Uzdrowisko 

Świeradów‐Czerniawa Sp. z o.o. z siedzibą w Świeradowie Zdroju, stanowiących 

87,74 % kapitału zakładowego, na rzecz KGHM I Fundusz Inwestycyjny Zamknięty 

Aktywów Niepublicznych z siedzibą we Wrocławiu reprezentowany przez KGHM 

Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych S.A. z siedzibą we Wrocławiu. 

� Pozostałe 12,26% udziałów należących do Skarbu Państwa jest nieodpłatnie 

zbywanych w procesie udostępniania uprawnionym pracownikom Spółki. 

� Zgodnie z zapisami umowy inwestor zobowiązuje się do wykonania inwestycji przez 

Spółkę do 20 września 2013 r. w środki trwałe za łączną kwotę 1.600.000 zł. 

� Inwestor zobowiązuje się, że Spółka w okresie 2,5 roku od dnia zawarcia umowy, 

utrzyma stan zatrudnienia pracowników zatrudnionych w Spółce na czas 

nieokreślony na poziomie liczby etatów z dnia zawarcia umowy zgodnie z 

postanowieniami podpisanego pakietu socjalnego. 

� Łączna kwota transakcji 21.000.077,70 zł (tj. za cenę 1.560,30 zł za jeden udział). 

Do końca roku planowane jest zakończenie procesów prywatyzacji w uzdrowiskach: 

Iwonicz, Kamień Pomorski Konstancin i Wysowa. 

Ogólne korzyści z prywatyzacji spółek uzdrowiskowych: 

� Uzdrowiska posiadają wypracowaną przez lata markę, bogactwa naturalne oraz są 

korzystnie usytuowane. 

� Drzemie w nich potencjał rozwojowy, który jest niezwykle atrakcyjny nie tylko dla 

Pakiety 

inwestycyjne 

Pakiety 

inwestycyjne 

151



inwestorów branżowych, ale także inwestorów finansowych, którzy myślą o 

długofalowym lokowaniu środków. 

� Spółki uzdrowiskowe działają w warunkach ostrej konkurencji, przy dużym niedoborze 

środków na rozwój, co przemawia za koniecznością ich prywatyzacji. 

� Prywatyzacja daje tym spółkom możliwość pozyskania kapitału, który mogą przeznaczyć 

na rozwój, modernizację, prowadzenie nowych inwestycji i dopasowanie oferty do 

potrzeb rynku. 

� Pozyskanie inwestorów dla dokapitalizowania spółek uzdrowiskowych jest drogą do 

powstrzymania szybkiego ekonomicznego zużycia ich potencjału leczniczego 

i hotelowego. 

� Wzrost efektywności sprywatyzowanych spółek. Prywatyzacja prowadzi do 

racjonalizacji kosztów pracy oraz kosztów działalności. 

� MSP zawsze negocjuje jak najkorzystniejsze warunki cenowe oraz pakiety inwestycyjne. 

� Prywatyzacja uzdrowisk pomaga zmienić nastawienie pracowników. W wyniku 

podpisanych pakietów socjalnych pracownicy mają zagwarantowane zatrudnienie na 

warunkach określonych w pakiecie (np. nowy właściciel Uzdrowiska Ustka Sp. z o.o. 

zobowiązał się, że przez okres 5 lat utrzyma stan zatrudnienia pracowników). 

� Ponadto pracownicy, dzięki procesowi udostępniania akcji pracowniczych, stają się 

współwłaścicielami spółek, a to wpływa na zwiększenie ich zainteresowania rozwojem 

uzdrowisk. 

� Sprzedaż uzdrowisk nie oznacza zmniejszenia lub odebrania Polakom możliwości 

nieodpłatnego leczenia w sanatoriach. Narodowy Fundusz Zdrowia, który ma 

obowiązek kontraktowania świadczeń, kieruje się jakością usług i jego ceną, nie zaś 

strukturą własnościową. Tym samym, sprywatyzowanie uzdrowisk nie wpłynie na 

ograniczenie dostępu do lecznictwa uzdrowiskowego, wręcz przeciwnie, podniesie 

jedynie jakość i zakres świadczonych usług. 

� Sprzedane uzdrowiska nie tylko utrzymują profil swojej działalności, ale także podnoszą 

jakość i zakres świadczonych usług. Uzdrowisko Nałęczów sprzedane w 2001 r. w ciągu 

zaledwie kilku lat zostało całkowicie wyremontowane, znacznie poszerzono listę 

zabiegów, wybudowano nowoczesny budynek rekreacyjny i podniesiono komfort usług. 

Zyskała także gmina, dla której uzdrowisko jest wielkim atutem i służy działaniom 

promocyjnym. 

� Polskie uzdrowiska dzięki prywatyzacji stają się bardziej konkurencyjne i lepiej 

promowane. Wyższy standard i lepszy serwis pomagają przyciągnąć nie tylko klientów 

w ramach umów z NFZ, ale także tych komercyjnych z kraju i zagranicy. 

152

Rozdział 

Sektor 

farmaceutyczny – 

prywatyzacja i 

inwestycje

Temat: Sektor farmaceutyczny – prywatyzacja i inwestycje 

Kwestie: Prywatyzacja prowadzona przez MSP oraz Polski Holding Farmaceutyczny. Opis procesów 

Spis treści: 


• Spółki sprywatyzowane 155 

• Pozostałe spółki farmaceutyczne 157 

154



W skrócie: 

Polska jest 6. największym rynkiem farmaceutycznym w Europie pod względem wartości sprzedanych 

leków, który w roku 2010 osiągnął wartość 20,1 mld zł. Wpływ branży farmaceutycznej na polską 

gospodarkę systematycznie rósł w ciągu ostatnich pięciu lat. W 2010 r. sektor ten w sposób 

bezpośredni i pośredni odpowiadał za prawie 1% PKB, czyli 11,1 mld zł, w tym blisko 2/3 tego efektu 

wytworzyły innowacyjne firmy farmaceutyczne. W Polsce funkcjonuje blisko 450 firm 

farmaceutycznych, z czego 62 to przedsiębiorstwa innowacyjne. 

W nadzorze Ministra Skarbu Państwa znajduje się 9 spółek sektora farmaceutycznego w tym: 

� Trzy jednoosobowe spółki Skarbu Państwa: 

1. Polski Holding Farmaceutyczny S.A. (będący większościowym akcjonariuszem w spółkach 

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. oraz Warszawskie Zakłady 

Farmaceutyczne Polfa S.A.). 

2. Centrala Farmaceutyczna CEFARM S.A. 

3. Wytwórnia Surowic i Szczepionek BIOMED Sp. z o.o. 

� Dwie spółki z częściowym udziałem Skarbu Państwa (ponad 10% w kapitale zakładowym): 

1. Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. (16,70%). 

2. CEFARM ‐ Rzeszów S.A. (49%). 

� Cztery spółki z częściowym udziałem Skarbu Państwa (poniżej 10% w kapitale zakładowym): 

1. Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. (5,14%). 

2. Cefarm Białystok S.A. (1,2% ‐ akcje pracownicze). 

3. Cefarm‐Wrocław Centrum Zaopatrzenia Farmaceutycznego S.A. (0,65% ‐ akcje 

pracownicze). 

4. Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Farmaceutycznego CEFARM‐KRAKÓW S.A. (0,45% ‐ akcje 

pracownicze). 

Spółki sprywatyzowane: 

Cefarm Białystok S.A. 

23 lipca 2009 r. podpisana została umowa zbycia 85% akcji na rzecz Farmacol S.A. za kwotę 

71.527.500 zł. Skarb Państwa uzgodnił podstawowe gwarancje dotyczące spraw 

pracowniczych, tj.: uzyskał od inwestora gwarancję zatrudnienia na poziomie 490 etatów 

przez okres 2 lat, uzyskał gwarancję poziomu wynagrodzeń i świadczeń socjalnych przez 

okres 12 miesięcy, uzyskał gwarancję realizacji programów szkoleniowych dla wszystkich 

pracowników Spółki. Te gwarancje zostały wpisane bezpośrednio do Umowy 

prywatyzacyjnej. 

Pabianickie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. 

Prywatyzację Spółki prowadził Polski Holding Farmaceutyczny S.A. Ministerstwo Skarbu 

Państwa jest właścicielem 100% akcji PHF S.A. oraz było właścicielem 5,04% akcji Polfy 

Pabianice S.A., do sprzedaży których udzieliło pełnomocnictwa Holdingowi, który posiadał 

80% akcji Polfy Pabianice S.A. 

26 marca 2010 r. dokonano zamknięcia transakcji. Łączna cena zakupu akcji wyniosła 

300.016.820,25 zł, w tym za akcje Polskiego Holdingu Farmaceutycznego S.A. – 

282.240.000,05 zł za akcje Skarbu Państwa 17.776.820,20 zł. 14 grudnia 2010 r. po uzyskaniu 

zgody Rady Ministrów nastąpiło umorzenie akcji własnych Polskiego Holdingu 

Farmaceutycznego S.A. za wynagrodzeniem dla Akcjonariusza (Skarbu Państwa) na kwotę 

248.795.512,10 zł. 

Sprzedaż za 

71,5 mln zł 

Zobowiązania 

inwestora 

Prywatyzację 

prowadził PHF 

Łączna kwota 

transakcji: 

300 mln zł 

155



Zgodnie z Umową sprzedaży akcji Polfy Pabianice S.A., Polski Holding Farmaceutyczny S.A. 

ma możliwość zażądania od inwestora, nie częściej niż trzy razy w danym roku obrotowym, 

udzielenia informacji w zakresie stanu realizacji zobowiązań wynikających z umowy. Inwestor 

zobowiązał się również do przygotowania przez biegłego rewidenta i przekazania do PHF S.A. 

sprawozdania za cały okres realizacji gwarantowanych inwestycji nie później niż do 30 

czerwca następnego roku po upływie ostatniego roku realizacji inwestycji. Zgodnie z 

informacją otrzymaną od ZF Adamed Pharma S.A. w lipcu 2011 r. inwestor realizuje swoje 

działania zgodnie z postanowieniami umowy sprzedaży akcji. 

Centrala Farmaceutyczna CEFARM S.A. z siedzibą w Warszawie 

13 października 2011 r. Minister Skarbu Państwa podpisał z PCZ S.A. z siedzibą we 

Wrocławiu, umowę sprzedaży pakietu 85% akcji. Wartość transakcji wynosi 80.053.000 zł. 

Umowa ma charakter warunkowy. Przeniesienie własności akcji nastąpi po uzyskaniu przez 

PCZ S.A. ostatecznej decyzji Prezesa UOKiK wyrażającej zgodę na dokonanie koncentracji. 

Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Farmaceutycznego CEFARM‐Łódź Sp. z o.o. 

22 kwietnia 2008 r. Minister Skarbu Państwa podpisał z Polską Grupą Farmaceutyczną S.A. 

umowę sprzedaży pakietu 13,14% udziałów Skarbu Państwa w Przedsiębiorstwie 

Zaopatrzenia Farmaceutycznego Cefarm‐Łódź Sp. z o.o. za kwotę 4.258.500 zł. 29 grudnia 

2010 r. została podpisana umowa sprzedaży pozostałych 881 udziałów Skarbu Państwa na 

rzecz tego samego inwestora, stanowiących 0,27% za 88.100 zł. 

Przedsiębiorstwo Zaopatrzenia Farmaceutycznego CEFARM‐KRAKÓW S.A. 

27 czerwca 2008 r. Minister Skarbu Państwa podpisał z Polską Grupą Farmaceutyczną S.A. 

umowę sprzedaży pakietu 43,33% akcji Skarbu Państwa za kwotę 36.444.720. 29 września 

2009 r. zakończył się proces udostępniania akcji uprawnionym pracownikom Spółki. Obecnie 

Skarb Państwa posiada 0,45% akcji Cefarmu‐Kraków, odnośnie których toczą się 

postępowania spadkowe. 

Grodziskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa Sp. z o. o. 

16 lipca 2008 r. Minister Skarbu Państwa podpisał z GEDEON RICHTER Ltd. z siedzibą w 

Budapeszcie, umowę sprzedaży pakietu 29,63% udziałów Skarbu Państwa za cenę 

87.310.212 zł. 

Cefarm‐Wrocław Centrum Zaopatrzenia Farmaceutycznego S.A. 

18 grudnia 2008 r. Minister Skarbu Państwa podpisał ze Spółką Farmacol S.A. z siedzibą w 

Katowicach, umowę sprzedaży pakietu 36,31% akcji Skarbu Państwa za cenę 29.733.000 zł. 

Pozostałe akcje Spółki należące do Skarbu Państwa udostępniane są uprawnionym 

pracownikom Spółki (pozostało 0,65%). 

CEFARM Zielona Góra S.A. 

22 grudnia 2008 r. została podpisana umowa sprzedaży 172 akcji stanowiących 0,08% 

kapitału zakładowego Spółki na rzecz ACP PHARMA S.A. z siedzibą w Warszawie, za kwotę 

24.080 zł. 

Obowiązki 

informacyjne 

inwestora 


transakcji: 

80 mln zł 


transakcji: 

4,3 mln zł 


transakcji: 

34 mln zł 


transakcji: 

87 mln zł 


transakcji: 

29 mln zł 


transakcji: 

24 tys. zł 

156



GlaxoSmithKline Pharmaceuticals S.A. 

15 kwietnia 2009 r. została podpisana umowa sprzedaży 404.298 akcji stanowiących 2,73% 

kapitału zakładowego poprzez ich sprzedaż na rzecz Glaxo Group Limited. Wartość 

sprzedanego pakietu wyniosła 45.888.930,27 zł. 

Warszawskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. 

Prywatyzację Spółki prowadzi Polski Holding Farmaceutyczny S.A. Ministerstwo Skarbu 

Państwa jest właścicielem 100% akcji w Polskim Holdingu Farmaceutycznym S.A. oraz 

właścicielem 5,14% akcji Polfy Warszawa S.A., Polski Holding Farmaceutyczny S.A. jest 

właścicielem 80% akcji Polfy Warszawa S.A., a Skarb Państwa udzielił PHF pełnomocnictwa 

do sprzedaży swoich akcji Polfy Warszawa S.A. 12 października 2011 r. ZF Polpharma S.A. i 

PHF podpisały umowę zobowiązującą do zakupu akcji Polfy Warszawa S.A. Zamknięcie 

transakcji przewidziane jest po uzyskaniu zgody Urzędu Ochrony Konkurencji i 

Konsumentów. 

Pozostałe spółki farmaceutyczne: 

Polski Holding Farmaceutyczny S.A. 

Decyzją Kolegium Ministerstwa Skarbu Państwa z 18 stycznia 2008 r. Polski Holding 

Farmaceutyczny S.A. został zobowiązany do przeprowadzenia odrębnych procesów 

prywatyzacji poszczególnych spółek zależnych. Obecnie PHF prowadzi proces prywatyzacji 

Warszawskich Zakładów Farmaceutycznych Polfa S.A. Po zakończeniu prywatyzacji w IV kw. 

2011 r. planowane jest postawienie Polskiego Holdingu Farmaceutycznego S.A. w stan 

likwidacji. 

Wytwórnia Surowic i Szczepionek BIOMED Sp. z o.o. 

Pierwsza próba prywatyzacji Spółki była przeprowadzona w trybie przetargu publicznego i 

została zamknięta bez rozstrzygnięcia 13 października 2009 r. (brak ofert). Następnie 

próbowano przeprowadzić restrukturyzację Spółki. Kolejna próba prywatyzacji nastąpiła w 

2011 r. Po dokonaniu oceny ofert wiążących 18 października 2011 r. Minister Skarbu 

Państwa podjął decyzję o odstąpieniu od negocjacji i zamknięciu dotychczasowej procedury 

bez rozstrzygnięcia. Tego samego dnia nadzór nad Spółką został przekazany do 

Departamentu Restrukturyzacji w MSP, w celu podjęcia działań restrukturyzacyjnych i 

przygotowania do kolejnej próby prywatyzacji. 

CEFARM‐RZESZÓW S.A. 

Zgodnie z §9 ust. 4 Statutu Cefarmu‐Rzeszów S.A. w przypadku sprzedaży akcji przez Skarb 

Państwa pozostałym akcjonariuszom przysługuje prawo pierwszeństwa nabycia wszystkich 

oferowanych do sprzedaży akcji za cenę uzgodnioną pomiędzy stronami w negocjacjach. 

MSP w 2009 r. prowadziło negocjacje z akcjonariuszem (ACP Pharma S.A.) w sprawie zbycia 

pakietu akcji Skarbu Państwa. W rezultacie ACP Pharma S.A. nie skorzystała z 

zagwarantowanego w Statucie Spółki prawa pierwokupu. Podobnie nie wyraziła 

zainteresowania przy kolejnej zmianie trybu. 31 października 2011 r. opublikowane zostało 

zaproszenie do przetargu na nabycie wszystkich 49% akcji należących do Skarbu Państwa. 

Tarchomińskie Zakłady Farmaceutyczne Polfa S.A. 

Prywatyzację Spółki prowadzi Polski Holding Farmaceutyczny S.A. Ministerstwo Skarbu 

Państwa jest właścicielem 100% akcji w Polskim Holdingu Farmaceutycznym S.A. oraz 

właścicielem 16,70% akcji Polfy Tarchomin S.A., natomiast Polski Holding Farmaceutyczny 

157



S.A. jest właścicielem 69% akcji Polfy Tarchomin S.A. 

W związku z niezłożeniem przez potencjalnych inwestorów żadnej oferty w drugim podejściu 

do prywatyzacji Spółki, Zarząd Polskiego Holdingu Farmaceutycznego S.A. podjął decyzję o 

zakończeniu procesu bez rozstrzygnięcia. 

Doradcom prywatyzacyjnym zostało zlecone opracowanie nowego alternatywnego wariantu 

przeprowadzenia transakcji. Przygotowywana strategia sprzedaży zakłada wydzielenie 

działalności stricte operacyjnej (biznesowej), od majątku o charakterze nieoperacyjnym. 

Istotą takiego podejścia byłoby umożliwienie inwestorowi branżowemu przejęcie biznesu 

związanego z działalnością farmaceutyczną z wyłączeniem nieruchomości będących obecnie 

w posiadaniu Polfy Tarchomin S.A. Zgodnie z tą koncepcją niezbędna będzie restrukturyzacja, 

polegająca na podziale Spółki na dwa lub więcej odrębnych podmiotów. Po sprzedaży 

wydzielonej części biznesowej pozostałby majątek w postaci nieruchomości gruntowych, 

który mógłby zostać wniesiony do podmiotu zajmującego się stricte zagospodarowywaniem 

nieruchomości inwestycyjnych. Szczegóły projektu będą mogły zostać przedstawione po 

dokładnym opracowaniu przez doradców poszczególnych założeń prac oraz harmonogramu. 

158

Rozdział 

Komunalizacja – 

współpraca z 

samorządami

Temat: Komunalizacja – współpraca z samorządami 

Kwestie: Komunalizacja alternatywą dla prywatyzacji 

Spis treści: 


• Co to jest komunalizacja 161 

• Wsparcie procesów komunalizacyjnych 161 

• Liczba 162 

160



W skrócie: 

� W kwietniu 2008 r. wszedł w życie „Plan Prywatyzacji na lata 2008‐2011”, w którym dla 

wybranych spółek, alternatywą dla prywatyzacji była komunalizacja. 

� Jednak by mogła być rozważana konieczne było/jest złożenie przez samorząd terytorialny 

pełnego wniosku popartego stosowną uchwałą. 

Co to jest komunalizacja: 

Komunalizacja to nieodpłatne przekazanie akcji bądź udziałów spółki na rzecz 

zainteresowanego przejęciem samorządu terytorialnego. To zainteresowanie równoznaczne 

jest ze złożeniem w MSP pełnego wniosku komunalizacyjnego, w którym wójt, prezydent, 

starosta ewentualnie marszałek wyrazi chęć nieodpłatnego przejęcia konkretnej firmy, bądź 

grupy firm działających na jego terenie. Poza tym konieczne jest poparcie tego wniosku przez 

zainteresowanego stosowną uchwałą organu kolegialnego (np. Rady Gminy, Powiatu, 

Sejmiku Wojewódzkiego). Luźne zainteresowanie, bez uchwały i wniosku (np. w postaci listu 

intencyjnego) nie stanowi podstaw do uruchomienia procesu rozpatrywania wniosku o 

komunalizację. 

Proces komunalizacji odbywa się głównie zgodnie z przesłankami zawartymi w ustawie o 

komercjalizacji i prywatyzacji z 1996 r., a w szczególności w oparciu o artykuł 4b ust. 1. Daje 

on Ministrowi Skarbu Państwa możliwość nieodpłatnego zbycia na rzecz województwa i 

gminy, jako jednostek samorządu terytorialnego, udziałów/akcji w Spółce Skarbu Państwa, o 

ile zostały spełnione łącznie następujące warunki: 

� Przedmiot działalności Spółki jest związany z realizacją zadań własnych tej jednostki 

samorządu terytorialnego lub związku jednostek samorządu terytorialnego. 

� Spółka wykonuje działalność gospodarczą na obszarze składającej wniosek jednostki 

samorządu terytorialnego lub związku jednostek samorządu terytorialnego. 

� Spółka nie jest wpisana na listę spółek o szczególnym znaczeniu dla gospodarki 

państwa lub inne listy spółek o znaczeniu państwowym, tworzone na podstawie 

przepisów odrębnych. 

Wsparcie procesów komunalizacyjnych: 

� 30 września 2009 r. podsekretarz stanu w MSP – Mikołaj Budzanowski – wystąpił do 

marszałków 11 województw (dolnośląskiego, kujawsko‐pomorskiego, lubelskiego, 

łódzkiego, opolskiego, podlaskiego, śląskiego, świętokrzyskiego, warmińsko‐ 

mazurskiego, wielkopolskiego, zachodniopomorskiego) z pytaniem o zainteresowanie 

nieodpłatnym nabyciem akcji/udziałów PKS‐ów, które znajdują się na ich terenie 

(chodziło o PKS‐y ze 100% udziałem Skarbu Państwa). W piśmie tym minister 

podkreślał, że trwają prace przygotowujące spółki z branży transportowej do 

prywatyzacji. Jednocześnie przypomniał marszałkom, że zgodnie z Planem 

Prywatyzacji na lata 2008‐2011, alternatywnym rozwiązaniem wobec prywatyzacji 

spółek jest ich komunalizacja, czyli nieodpłatne zbycie pakietu akcji/udziałów na rzecz 

jednostki samorządu terytorialnego lub związku jednostek samorządu terytorialnego. 

� W odpowiedzi na to pismo 3 marszałków z woj. śląskiego, świętokrzyskiego, 

podlaskiego odpowiedziało „TAK”. 

� Takie samo pytanie zostało skierowane do prezydentów, wójtów, starostów 

(dotyczyło to PKS‐ów ze 100% udziałem SP, względem których nie został uruchomiony 

proces prywatyzacji. 

Definicja 

Wniosek + 

uchwała = 

podstawy do 

rozpatrywania 

komunalizacji 

Warunki 

komunalizacji 

Pismo do 

marszałków 

Pismo do 

prezydentów, 

wójtów, 

starostów 

161



� Od początku realizacji Planu Prywatyzacji MSP służyło samorządom pomocą m.in. w 

zakresie interpretacji przepisów ustawy o komunalizacji i prywatyzacji (w oparciu o jej 

artykuły analizowane są wnioski samorządów o nieodpłatne przekazywanie 

akcji/udziałów) czy elementów z jakich powinien składać się wniosek 

komunalizacyjny. 

Liczba: 

Według stanu na 16 listopada 2011 r. dokonano 77 komunalizacji dla 71 spółek. 

162

Rozdział 

Legislacja

Temat: Legislacja 

Kwestie: Najważniejsze założenia aktów prawnych 

Spis treści: 


• Projekty, które weszły w życie 165 

� Ustawa o postępowaniu kompensacyjnym 165 

� Specustawa gazowa 165 

� Zmiana ustawy o komercjalizacji oraz o zasadach nabywania akcji 

w procesie konsolidacji spółek sektora elektroenergetycznego 

166 

� Zmiana ustawy o komercjalizacji oraz ustawy – Przepisy wprowadzające 

ustawę o finansach publicznych 

166 

� Zmiana ustawy o komercjalizacji oraz niektórych innych ustaw 166 

� Specustawa jądrowa 

� Ustawa o szczególnych uprawieniach ministra właściwego ds. Skarbu 


167 

• Projekty, które nie weszły w życie 167 

� Zmiana tzw. „ustawy kominowej” 167 

� Ustawa o nadzorze 168 

167 

164



W skrócie: 

Opracowane przez MSP projekty legislacyjne dotyczą zarówno ustaw specjalnych (jak np. specustawa 

gazoportowa, specustawa atomowa, czy ustawa kompensacyjna (bez której szybkiego uchwalenia nie 

było możliwości rozpoczęcia wdrażania ani Programu Zwolnień Monitorowanych, ani sprzedaży majątku 

w czasie pozwalającym na jak najszybsze ożywienie terenów postoczniowych), jak również zmian 

wprowadzających narzędzia przyspieszające prywatyzację oraz aktywizację nadzoru właścicielskiego. 

Projekty, które weszły w życie: 

Ustawa o postępowaniu kompensacyjnym w podmiotach o szczególnym znaczeniu dla 

polskiego przemysłu stoczniowego 

� Ustawa stanowiła realizację postanowień zawartych w decyzjach Komisji Europejskiej 

ws. pomocy państwa udzielonej Stoczni Szczecińskiej oraz Stoczni Gdynia. 

� Zgodnie z decyzjami KE pomoc finansowa przyznana stoczniom była niezgodna ze 

wspólnym rynkiem. W związku z tym Komisja zobowiązała Polskę do odzyskania od 

beneficjenta przyznanej wcześniej pomocy publicznej wraz z odsetkami. 

� Ustawa określiła zasady, warunki oraz tryb procesu kompensacji, który rozumiany 

jest jako sprzedaż składników majątku Stoczni Gdynia S.A. oraz Stoczni Szczecińskiej 

Nowa Sp. z o.o. Ustawa określiła również zasady zaspokojenia roszczeń wierzycieli 

stoczni i ochrony praw pracowników tych stoczni. 

� Postępowaniem kompensacyjnym zostały objęte zobowiązania cywilnoprawne, 

publicznoprawne, majątek stoczni, jak również ochrona praw pracowników stoczni. 

� Jednocześnie ustawa zastrzegła, że działania w zakresie procesu kompensacji 

powinny być prowadzone w taki sposób, aby ochrona praw pracowniczych była 

zapewniona, a roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone co najmniej w takim 

stopniu, w jakim byłoby to możliwe w przypadku ogłoszenia upadłości stoczni. Jeśli 

zaś racjonalne względy na to pozwolą – sprzedane składniki majątkowe stoczni 

powinny nadal służyć prowadzeniu działalności gospodarczej. 

� Ustawa obejmowała programem ochronnym stoczniowców zatrudnionych w Stoczni 

Gdynia i Szczecin do 31 października 2008 r. Gwarantowała ona wypłatę 

odszkodowań od 20 tys. zł do 60 tys. zł w zależności od stażu pracy. Odszkodowania 

te były wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych. Dla zwalnianych 

pracowników przygotowany został Program Zwolnień Monitorowanych (szkolenia, 

pomoc w poszukiwaniu pracy, kursy przekwalifikowujące). 

Ustawa o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu 

ziemnego w Świnoujściu 

� Weszła w życie 9 czerwca 2009 r. 

� Ekspresowo przygotowana (3 miesiące) i uchwalona jednogłośnie przez Sejm w 

kwietniu 2009 r. 

� Przyspieszyła i uprościła proces uzyskiwania koniecznych decyzji administracyjnych ‐ 

decyzji lokalizacyjnych i pozwoleń na budowę. 

� Umożliwiła skuteczne pozyskiwanie dostępu do gruntów niezbędnych pod 

inwestycje, z zachowaniem gwarancji interesów ich właścicieli. 

� Ustawa pozwoliła na sprawne i bezpieczne przeprowadzenie przetargów. 

� Efekt: do połowy 2010 r. wyłoniono wszystkich wykonawców i uzyskano wszystkie 

wymagane pozwolenia (dla 3 inwestycji bezpośrednio związanych z budową 

gazoportu: terminalu, nabrzeża statkowego, falochronu osłonowego). 

165



� Dzięki szybkiemu opracowaniu projektu i uchwaleniu na tej podstawie ustawy 

aktualnie trwają już prace nad budową Terminalu LNG. 

Ustawa z 19 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz ustawy 

o zasadach nabywania od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacji spółek sektora 

elektroenergetycznego (zmiany w ustawie o komercjalizacji i prywatyzacji) 

� Celem nowelizacji ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji było: 

� Uregulowanie procedury nieodpłatnego zbywania akcji spadkobiercom osób 

uprawnionych, 

� Rozwiązanie kwestii zaliczania okresów zatrudnienia (w rozumieniu art. 551 

k.c.) w przedsiębiorstwach będących poprzednikami komercjalizowanego 

przedsiębiorstwa państwowego, 

� Budowanie społecznej akceptacji dla procesów prywatyzacji ‐ wprowadzenie 

jawności procesu prywatyzacji ‐ po raz pierwszy, w karcie prywatyzacji 

zamieszczanej na stronach internetowych MSP znalazły się szczegóły 

procesów oraz skany umów prywatyzacyjnych, 

� Rozszerzenie procesu prywatyzacji o tryb aukcji ogłoszonej publicznie. 

� Dostosowanie przepisów ustawy z 7 września 2007 r. o zasadach nabywania 

od Skarbu Państwa akcji w procesie konsolidacji spółek sektora 

elektroenergetycznego do sytuacji faktycznej spółek podlegających 

konsolidacji. 

Ustawa z 29 kwietnia 2010 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz 

ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (zmiany w ustawie o 

komercjalizacji i prywatyzacji) 

� W latach 2010 i 2011 zmniejszony został odpis na Fundusz Reprywatyzacji do 

wysokości 1,5% środków uzyskanych ze sprzedaży akcji należących do Skarbu 

Państwa w każdej ze spółek powstałych w wyniku komercjalizacji (art. 4 ust. 1). Miało 

to związek z przyśpieszeniem procesów prywatyzacji i zwiększonymi przychodami z 

tego tytułu. 

� Wprowadzono przepis (art. 4 ust. 2), zgodnie z którym, do 31 stycznia każdego roku, 

z Funduszu Reprywatyzacji na przychody budżetu państwa będzie przekazywana, 

obligatoryjnie w latach 2011 i 2012, nadwyżka stanowiąca różnicę pomiędzy 

przychodami tego Funduszu, uzyskanymi w poprzednim roku budżetowym, a sumą 

wydatków poniesionych w poprzednim roku budżetowym oraz wydatków 

planowanych do poniesienia w danym roku budżetowym na cele wymienione w art. 

56 ust. 1 pkt 1 ustawy. Natomiast poczynając od 2013 r., wprowadzono możliwość 

fakultatywnego odprowadzania nadwyżki Funduszu Reprywatyzacji (art. 4 ust. 3). 

Ustawa z 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji oraz 

niektórych innych ustaw 

� Prace koncentrowały się na zracjonalizowaniu i odbiurokratyzowaniu procesu 

prywatyzacji, tak aby Minister Skarbu Państwa zyskał bardziej elastyczne i efektywne 

narzędzie prowadzenia polityki przekształceń własnościowych: 

� Rozszerzenie katalogu trybów zbywania akcji należących do Skarbu Państwa, 

w tym zwiększenie możliwości wykorzystania aukcji ogłoszonej publicznie, 

� Wprowadzenie rozwiązań umożliwiających dopasowanie zakresu analiz 

przedprywatyzacyjnych do poszczególnych spółek; co przekłada się na 

166



ograniczenie kosztów prywatyzacji. 

Ustawa o przygotowaniu i realizacji inwestycji w zakresie obiektów energetyki jądrowej 

oraz inwestycji towarzyszących 

� Ustawa weszła w życie 1 lipca 2011 r. 

� Głównym celem ustawy jest stworzenie klarownych i stabilnych ram prawnych 

obejmujących całokształt procesu inwestycyjnego w zakresie przedsięwzięć 

związanych z budową w Polsce obiektów energetyki jądrowej, tak aby możliwe było 

prowadzenie efektywnej działalności w tym zakresie. 

� Uregulowanie procesu inwestycyjnego w odrębnym akcie prawnym pozwala na 

redukcję istotnych ryzyk inwestycyjnych, a tym samym zwiększy możliwość 

przygotowania takich inwestycji oraz ich przeprowadzenia w sposób sprawny 

i efektywny. 

� Takie rozwiązanie sprawdziło się już w innych gałęziach gospodarki, kiedy to 

zamieszczenie w osobnym akcie prawnym regulacji poświęconych wyłącznie 

przygotowaniu oraz realizacji inwestycji wpłynęło pozytywnie na przyspieszenie 

procesów inwestycyjnych. 

Ustawa z 18 marca 2010 r. o szczególnych uprawnieniach ministra właściwego do spraw 

Skarbu Państwa oraz ich wykonywaniu w niektórych spółkach kapitałowych lub grupach 

kapitałowych prowadzących działalność w sektorach energii elektrycznej, ropy naftowej 

oraz paliw gazowych 

� Projektowana regulacja, wprowadziłaby szczególne uprawnienia Ministra Skarbu 

Państwa w spółkach kapitałowych i zastąpiłaby ustawę z 3 czerwca 2005 r. 

o szczególnych uprawnieniach Skarbu Państwa oraz ich wykonywaniu w spółkach 

kapitałowych o istotnym znaczeniu dla publicznego porządku lub bezpieczeństwa. 

� Ta regulacja miała na celu uproszczenie istniejących przepisów prawa. 

Projekty przygotowane, które nie weszły w życie: 

Prace nad projektem ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji mające na celu wyłączenie 

stosowania ustawy z 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi 

podmiotami prawnymi, tzw. ustawa „kominowa” 

� Ustawa odnosiła się do spółek z większościowym udziałem Skarbu Państwa 

i jednostek samorządu terytorialnego oraz do „urynkowienia” wynagrodzeń 

członków zarządów spółek kontrolowanych przez Skarb Państwa. 

� Uchwalona przez Sejm RP ustawa trafiła do podpisu Prezydenta RP. 

� Prezydent nie podpisał ustawy, a skierował ją do ponownego rozpatrzenia przez 

Sejm RP, który nie uchwalił jej ponownie wymaganą większością 3/5 głosów. 

� Ustawa nie weszła w życie. 

� Jednakże Sejm RP podjął prace, mające na celu przygotowanie ustawy 

wprowadzającej część rozwiązań zawetowanej ustawy o komercjalizacji 

i prywatyzacji. 

167



Prace nad projektem ustawy o zasadach wykonywania niektórych uprawnień Skarbu 

Państwa – uporządkowanie i kompleksowe uregulowanie sfery wykonywania uprawnień 

właścicielskich przysługujących Skarbowi Państwa (tzw. Ustawa o Nadzorze 

Właścicielskim) 

W projekcie „ustawy o nadzorze” założono m.in.: 

� Jednolite i efektywne mechanizmy wykonywania przez Skarb Państwa uprawnień 

korporacyjnych w spółkach z udziałem Skarbu Państwa. 

� Wdrożenie skutecznych rozwiązań porządkujących zasady gospodarowania innym, 

niż akcje lub udziały w spółkach, majątkiem należącym do Skarbu Państwa. 

� Kontrola Skarbu Państwa zostanie utrzymana nad stosunkowo niewielką grupą 

podmiotów, od 20 do 25, działających w strategicznych sektorach gospodarki. 

� Rada Ministrów w drodze rozporządzenia stworzy listę spółek o 

strategicznym znaczeniu, na której znalazłyby się firmy we władztwie 

korporacyjnym SP, 

� Spółki o szczególnym znaczeniu dla interesów gospodarczych Skarbu Państwa 

oraz posiadające szczególny wpływ na stabilność i bezpieczeństwo 

infrastruktury niezbędnej do prawidłowego funkcjonowania gospodarki 

krajowej, w tym jej poszczególnych sektorów, 

� Spółki prowadzące działalność, której przedmiotem jest np. przesył, 

przeładunek, transport czy magazynowanie gazu i ropy, wytwarzanie energii 

elektrycznej, działalność finansowa lub ubezpieczeniowa, produkcja sprzętu 

wojskowego, 

� Te, które mają w swoich zasobach infrastrukturę krytyczną: kolejową, 

lotniczą, telekomunikacyjną, przesyłu gazu czy energii elektrycznej. 

� Powołany zostanie Komitet Nominacyjny (KN) – ciało apolityczne, rekomendujące 

członków do rad nadzorczych kluczowych spółek i opiniujące wnioski o ich 

odwołaniu. Zgodnie z zapisami w projekcie: 

� Premier będzie powoływał i odwoływał członków KN, 

� Katalog podmiotów, które będą mogły zgłaszać kandydatów do KN jest 

otwarty; w projekcie przykładowo znaleźli się minister skarbu, gospodarki, 

finansów, transportu, szef KNF. 

� W skład KN będzie wchodziło 10 osób, 

� Apolityczność KN, który będzie tworzyła tzw. Rada Mędrców, czyli ludzi, 

którzy mają zaufanie środowisk biznesowych, wiedzę i doświadczenie, 

� KN nie będzie wybierał tylko rekomendował i nie będzie to miało charakteru 

wiążącego, 

� Minister Skarbu nie będzie miał bezwzględnego obowiązku powołania 

konkretnej osoby zarekomendowanej przez KN, 

� Z drugiej strony osoba bez rekomendacji nie może zostać powołana w skład 

rady nadzorczej, 

� Ostateczna ocena spełnienia wszystkich warunków należy do MSP, który 

może konkretnego kandydata rekomendowanego przez KN zarówno 

powołać, jak i pominąć przy obsadzie stanowiska, powołując w takim 

przypadku inną osobę rekomendowaną przez Komitet Nominacyjny, 

� Nie ma przeszkód, aby MSP wskazało konkretnych kandydatów, którym 

udzielona będzie lub nie rekomendacja. Może też zostawić inicjatywę 

Komitetowi, 

� Sposób porozumiewania się między Komitetem a Ministrem Skarbu Państwa 

168



określi rozporządzenie, 

� W przypadku końca kadencji rady, rozporządzenie najprawdopodobniej 

wprowadzi regułę, że informacje o zamiarze powołania członka będą 

przekazywane nie później niż na 3 miesiące przed końcem kadencji. 

� Pod nadzór Ministra Skarbu Państwa przeszłyby również m.in. spółki górnicze oraz 

infrastrukturalne takie jak Poczta Polska czy PKP. 

� Głównym bodźcem dla takich zmian jest racjonalne podejście do systemu 

konstytucyjnego, ponieważ konstytucyjnym zadaniem ministra skarbu jest 

dbanie o interes Skarbu Państwa, 

� Skupienie nadzoru w jednym ręku wypełniłoby tę przesłankę. 

� Projekt ustawy przewiduje, że w radach nadzorczych spółek Skarbu Państwa nie 

będzie przedstawicieli pracowników. 

� Przedstawiciele załogi mają możliwość zasiadania w radzie nadzorczej zgodnie 

z przepisami ustawy o komercjalizacji i prywatyzacji z 1996 r., 

� 20 lat temu uczestnictwo pracowników w radzie nadzorczej miało stanowić 

forum niezależnego dialogu społecznego z ówczesną władzą, 

� Między 1989–2010 r. wypracowane zostały mechanizmy pozwalające na 

skuteczną kontrolę poczynań organów władzy i administracji państwa, w tym 

także w ramach Trójstronnej Komisji do spraw Społeczno‐Gospodarczych i 

Wojewódzkich Komisji Dialogu Społecznego, 

� Aktualnie takie uczestnictwo nie jest konieczne, ponieważ efektywnej 

ochronie praw pracowniczych służy odpowiednio rozbudowana dziedzina 

prawa pracy regulująca kompleksowo stosunki pracy, działalność związków 

zawodowych i zabezpieczenia społeczne, 

� Przedstawiciele załogi pełniący funkcję członka rady nadzorczej działają w 

warunkach konfliktu interesów ze spółką, jako pracodawcą, 

� Zostali wybrani przez pracowników i reprezentują ich interesy, a jako 

członkowie organu nadzorczego powinni reprezentować przede wszystkim 

interesy spółki, 

� Rada nadzorcza nie jest właściwym forum do ochrony i gwarantowania praw 

pracowników. 

169



170

Rozdział 

Właściwe 

gospodarowanie 

majątkiem Skarbu 

Państwa

Temat: Właściwe gospodarowanie majątkiem Skarbu Państwa 

Kwestie: Statystyki i podsumowanie gospodarowania mieniem Skarbu Państwa. Grupa PHN S.A – 

skład, opis, perspektywy 

Spis treści: 


• Gospodarowanie majątkiem Skarbu Państwa 173 

• Grupa PHN S.A. 174 

� Trzy etapy realizacji Projektu Grupa PHN S.A. 174 

172




W skrócie: 

Od 2009 r. Minister Skarbu Państwa gospodaruje zasobem nieruchomości Skarbu Państwa 

przeznaczonym na potrzeby ponad 100 instytucji administracji państwowej i rządowej. 

Skarb Państwa jest największym właścicielem komercyjnych spółek z sektora nieruchomości. Wzorem 

sektora energetycznego MSP zrealizował proces konsolidacji części spółek, a następnie planuje 

wprowadzenie holdingu na Giełdę Papierów Wartościowych. Grupa PHN S.A. będzie jedną z 

największych komercyjnych spółek zarządzających nieruchomościami w regionie Europy Środkowo‐ 

Wschodniej. 

Gospodarowanie mieniem Skarbu Państwa: 

Od listopada 2007 r. do połowy listopada 2011 r. Minister Skarbu Państwa rozpatrzył: 

� 2079 wniosków w zakresie rozporządzania składnikami aktywów trwałych o wartości 

rynkowej przekraczającej równowartość kwoty 50.000 Euro, zgodnie z ustawą z 8 

sierpnia 1996 r. o zasadach wykonywania uprawnień przysługujących Skarbowi 

Państwa. 

� 409 wniosków w sprawie rozporządzania nieruchomościami gruntowymi położonymi 

w granicach portów i przystani morskich zgodnie z ustawą z 20 grudnia 1996 r. o 

portach i przystaniach morskich. 

� 415 sprawy w związku z faktem, że jest również organem odwoławczym i nadzorczym 

od decyzji komunalizacyjnych wydawanych przez wojewodów. Ponadto posiada 

uprawnienia do przekazywania mienia Skarbu Państwa na rzecz samorządów 

terytorialnych, np. tereny lotnisk. 

Zgodnie z postanowieniami ustawy z 15 października 2008 r. o zmianie ustawy o gospodarce 

nieruchomościami Minister Skarbu Państwa z dniem 1 stycznia 2009 r. przejął sprawy 

gospodarowania zasobem nieruchomości Skarbu Państwa przeznaczonym na potrzeby 

ponad 100 instytucji administracji państwowej i rządowej. 

� W tym zakresie przejęto z MSWiA dokumentację 481 nieruchomości. 

� Od starostów dokumentację 242 nieruchomości. 

� Założono ewidencję tego zasobu. 

� Od stycznia 2009 r. do połowy października 2011 r. wydano 169 decyzji o 

ustanowieniu lub wygaszeniu trwałego zarządu nad nieruchomościami po 

rozpatrzeniu wniosków przez wspomniane instytucje państwowe. 

� Został opracowany trzyletni Plan wykorzystania nieruchomości od 1 lipca 2010 r. do 

30 czerwca 2013 r. 

� Opracowano i wdrożono procedurę sprzedaży nieruchomości, w oparciu o które 

funkcjonują rządowe ośrodki wypoczynkowe. 

� Sprzedany: Karpacz (styczeń 2011 r.), 

� Przekazane na rzecz samorządu: Meduza w Kołobrzegu (maj 2009 r.), 

Rybaczówka w Turawie (marzec 2011 r.), Kormoran w Łańsku (maj 2011 r.), 

� Planowane przekazanie na rzecz samorządu: Wilga (listopad 2011 r.), 

� W trakcie wyceny: ośrodek Dziwnów. 

� Podjęto również działania zmierzające do obniżenia kosztów najmu poprzez 

wynajęcie brakującej powierzchni biurowej w ramach wspólnej dla kilku urzędów 

procedury przetargowej. Zinwentaryzowano potrzeby urzędów i trwa 

przygotowywanie procedury przetargowej. 

Statystyki 

rozpatrzonych 

wniosków 

MSP 

przejmuje 

gospodarowa 

nie 

nieruchomo‐ 

ściami Skarbu 


3‐letni Plan 

wykorzystania 

nieruchomośc 

i 

Ośrodki 

rządowe 

173

Temat: 

Kwestie: 

GGrupa 

PHHN 

S.A.: 

Właściwwe 

gospodarowanie 

mająątkiem 



Statystyyki 

i podsumoowanie 

gospodarowania 

mieniem Skarbu 

Państwwa. 

Grupa PH HN S.A – 

skład, oppis, 

perspekttywy 

DDo 

Grupy PPHN 

S.A. wwniesiono 

sppółki 

INTRAACO 

S.A., BUDEXPO B SSp. 

z o.o. i Polski Holding 

NNieruchomoości 

S.A. ( tworzą go skonsolidowane 

spó ółki Dipserrvice 

w WWarszawie 

S.A., 

TTowarzystwo 

Obrotu NNieruchomoościami 

„Agrro” 

S.A., Arg go Sp. z o.oo., 

Składnicaa 

Księgarska a Sp. 

z o.o., Kaskaada 

Sp. z o. .o. oraz COBO 

Sp. z o. o.). Dodatk kowo Ministter 

Skarbu Państwa po odjął 

ddecyzję 

o wwniesieniu 

akcji i udziałów 

koleejnych 

spółek: 

Dalmoor 

S.A. oraaz 

Wrocław wskie 

CCentrum 

Praasowe 

Sp. z o.o., któryych 

podstawwowym 

prz zedmiotem działalnoścci 

jest wyna ajem 

ppowierzchnii 

biurowychh. 

Rejestracja 

podwyżższenia 

kap pitału zakłaadowego 

Grupy 

PHN S.A. 

pplanowana 

jjest 

na koniec 

2011 r. 

GGłównym 

akkcjonariuszeem 

Spółki jeest 

Skarb Paaństwa. 

� Warttość 

rynkowwa 

wszystkicch 

nieruchoomości 

Grup py PHN S.A. . szacowanaa 

jest na pra awie 

2,6 mmld 

zł. 

� W skkład 

majątkku 

wchodzi ok. 180 nnieruchomości, 

w tym niezabudoowane 

dział łki o 

powiierzchni 

ponnad 

1.300 hha. 

� Doceelowo 

podsstawowym 

obszarem ddziałalności 

Spółki będdzie 

zarządzzanie 

własn nymi 

nieruuchomościaami 

w segmentach 

biurrowym, 

han ndlowym i loogistycznymm. 

� W okresie pprzejściowym 

Spółka będzie dodatkowo 

realizowwała 

projekty 

deweeloperskie 

wraz z partnerami 

biznesowy ymi, wyspeecjalizowanyymi 

w danym 

sektoorze 

nieruchhomości 

koomercyjnychh. 

TTrzy 

etapy rrealizacji 

Projektu 

Gruppa 

PHN S.AA. 

11. 

Konsoliddacja 

� Analiza 

portfelaa 

nieruchoomości 

będących 

pod nadzoremm 

spółek Skkarbu 

Pańs stwa 

� 

i dobbór 

spółek do projektu 

– przy uwwzględnieniu 

potrzebyy 

uzyskaniaa 

wystarcza ająco 

wysookiej 

kapitalizacji 

i rozważeniu 

effektywności 

i prywatyzaacji 

poszczeególnych 

spółek 

w innnych 

trybacch. 

Przepprowadzenie 

konsoliddacji 

formaalno‐prawnej: 

połączeenie 

spółekk 

i wniesienie 

udziaałów 

i akcji spółek do GGrupy 

PHN SS.A. 

Skład 

S.A. 

Skład 

S.A. 

GPHN 

PHN 

2,6 mlld 

zł – 

wartość 

rynkowwa 

nieruccho‐ 

mości 

Trzy ettapy 

projekktu 

GPHN S.A. 

1774




2. Integracja 

� Wykorzystanie synergii operacyjnych między spółkami Grupy. 

� Optymalizacja struktury organizacyjnej skonsolidowanych spółek, w celu zapewnienia 

efektywnego i zgodnego z najlepszymi praktykami systemu zarządzania Grupą. 

� Opracowanie strategii rozwoju Grupy i poszczególnych sektorów nieruchomości 

komercyjnych. 

3. Prywatyzacja poprzez giełdę 

� Decyzja korzystna dla akcjonariuszy, klientów i pracowników. 

� Korzyści dla giełdy i polskiego rynku kapitałowego: kolejna spółka publiczna na 

warszawskiej giełdzie, w atrakcyjnym dla inwestorów krajowych i zagranicznych 

segmencie gospodarki. 

� Dalsze umacnianie wizerunku Warszawy, jako centrum finansowego Europy 

Środkowo‐Wschodniej. 

Synergia 

operacyjna 

175




176

Rozdział 

Przyspieszenie 

realizacji wypłat 

rekompensat 

zabużańskich

Temat: Przyspieszenie realizacji wypłat rekompensat zabużańskich 

Kwestie: Podstawa prawna, statystyki 

Spis treści: 


• Zasady na jakich wypłacane są rekompensaty zabużańskie 179 

� Uprawnieni 180 

� Kompetencje wojewodów w zakresie wypłaty rekompensat za mienie 

zabużańskie 

180 

� Działania Ministerstwa Skarbu Państwa 180 

� Realizacja wniosków 180 

178

Temat: Przyspieszenie realizacja wypłat rekompensat zabużańskich 


W skrócie: 

Do końca września 2011 r. wypłacono 40 562 rekompensaty na kwotę 1,8 mld zł. W październiku 

2008 r. w MSP uruchomiony został jednolity ogólnokrajowy System Informatyczny Rejestrów (SIR) 

łączący zadania wojewodów, Ministra Skarbu Państwa i Banku Gospodarstwa Krajowego, wynikające 

z ustawy zabużańskiej. W ciągu kilku miesięcy umożliwił on likwidację kolejki osób oczekujących na 

wypłatę rekompensat. Czas oczekiwania na realizację wniosku skrócił się z 12 miesięcy do półtora 

miesiąca. 

Zasady na jakich wypłacane są rekompensaty zabużańskie: 

� Wypłaty rekompensat za mienia zabużańskie są dokonywane w oparciu o ustawę 

z 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia 

nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. 

� Ustawa z 2005 r. określa zasady realizacji prawa do rekompensaty z tytułu 

pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w 

wyniku wypędzenia z byłego terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego 

opuszczenia w związku z wojną rozpoczętą w 1939 r., a dokonanego na podstawie: 

� Układu z 9 września 1944 r. pomiędzy Polskim Komitetem Wyzwolenia 

Narodowego a Rządem Białoruskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego 

ewakuacji obywateli polskich z terytorium BSRR i ludności białoruskiej z 

terytorium Polski, 


Narodowego a Rządem Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego 

ewakuacji obywateli polskich z terytorium USRR i ludności ukraińskiej z 



Narodowego a Rządem Litewskiej Socjalistycznej Republiki Rad dotyczącego 

ewakuacji obywateli polskich z terytorium Litewskiej SRR i ludności litewskiej z 


� Umowy z 6 lipca 1945 r. między Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej 

Rzeczypospolitej Polskiej i Rządem Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich 

o prawie zmiany obywatelstwa radzieckiego osób narodowości polskiej i 

żydowskiej, mieszkających w ZSRR i o ich ewakuacji do Polski i o prawie zmiany 

obywatelstwa polskiego osób narodowości rosyjskiej, ukraińskiej, białoruskiej, 

rusińskiej i litewskiej, mieszkających na terytorium Polski i o ich ewakuacji do 

ZSRR, 

� Prawo do rekompensaty przysługuje również osobom, które pozostawiły 

nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej w związku z 

umową pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik 

Radzieckich o zamianie odcinków terytoriów państwowych z 15 lutego 

1951 r., 

� Wymienione powyżej układy i umowy stanowiły formę zobowiązania się państwa 

polskiego do udzielania pomocy przesiedleńczej, wskazując jednocześnie, że 

szczegółowe zasady i tryb udzielania tej pomocy będą określone w ustawach 

obowiązujących w Polsce. 

� Ustawa z 2005 r. to pierwszy akt prawny dotyczący mienia zabużańskiego, 

umożliwiający osobom uprawnionym realizację rekompensaty w formie świadczenia 

pieniężnego. 

� Wspomniana ustawa określa wysokość zaliczenia wartości nieruchomości 

Akty prawne, 

na podst. 

których 

nastąpiło 

opuszczenie 

nieruchomości 

179



pozostawionych oraz świadczenia pieniężnego na 20% wartości pozostawionych 

nieruchomości. 

Uprawnieni 

� Osobami uprawnionymi do otrzymania rekompensaty są: 

� Właściciele nieruchomości, którzy 1 września 1939 r. byli obywatelami 

polskimi i zamieszkiwali na terenach wschodnich RP, a następnie opuścili to 

terytorium i posiadają obywatelstwo polskie, 

� Ich spadkobiercy posiadający obywatelstwo polskie (spadkobiercami 

uprawnionymi mogą być jedynie osoby fizyczne, spadkobiercy ustawowi lub 

testamentowi). 

Kompetencje wojewodów w zakresie wypłaty rekompensat za mienie zabużańskie 

� Zgodnie z ustawą z 2005 r. potwierdzanie prawa do rekompensaty z tytułu 

pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami RP leży w kompetencjach 

wojewodów. 

� Do zadań wojewodów należy również prowadzenie, w formie elektronicznej, 

rejestrów wojewódzkich zawierających dane dotyczące decyzji lub zaświadczeń 

potwierdzających prawo do rekompensaty osób, którym te prawa przysługują oraz 

stanu i formy realizacji tych praw. 

Działania Ministerstwa Skarbu Państwa 

� Minister Skarbu Państwa, na podstawie danych przekazywanych z rejestrów 

wojewódzkich, prowadzi rejestr centralny oraz jest dysponentem Funduszu 

Rekompensacyjnego, z którego finansowane są wypłaty świadczeń. 

� Działa także jako organ odwoławczy od decyzji i postanowień wydanych w sprawach 

potwierdzenia prawa do rekompensaty przez właściwych wojewodów. 

Realizacja wniosków 

� Wnioski w sprawie potwierdzenia prawa do rekompensaty składane były do 

właściwych wojewodów do 31 grudnia 2008 r. 

� W ciągu 58 miesięcy MSP przekazało do BGK 58 list, na których znajdowały się osoby 

uprawnione do wypłaty rekompensaty. 

� W latach 2008‐2011 MSP, w imieniu Ministra Skarbu Państwa, działającego jako 

organ odwoławczy od rozstrzygnięć administracyjnych wydawanych przez urzędy 

wojewódzkie w sprawach zabużańskich, przygotowało ogółem ponad 2.130 decyzji 

administracyjnych i około 1.640 postanowień. 

� W ponad 80% przypadków odwołań kierowanych do sądu, WSA przychylał 

się do decyzji wydanej przez Ministra SP. 

� W sumie, w oparciu o te listy, do końca września 2011 r. wypłacono 40.562 

rekompensaty na kwotę 1,8 mld zł. 

20% wartości 

pozostawionych 

nieruchomości 

Kim są 

uprawnieni 

Kompetencje 

wojewodów 

Rejestr 

centralny 

prowadzony 

przez MSP 

Do 31 grudnia 

2008 r. 

składane były 

wnioski 

Do końca 

września 

2011 r. 

wypłacono 

1,8 mld zł 

180

Temat: 

Kwestie: 

Przyspieeszenie 

realizacji 

wypłat rekompensat 

zabużańskich 

Podstawwa 

prawna, statystyki 

� W roku 

2007 oczekiwałoo 

na wypłaatę 

rekomp pensat ok. 8,5 tys. osób, a cz zas 

oczekiwania 

wwynosił 

ponad 

1 rokk. 

Uruchom mienie Sysstemu 

Infoormatyczne 

ego 

Rejestrów 

(SIR) ) w 2008 r. zzlikwidowałło 

ten probl lem. 

� W paaździerniku 

2008 r. w MMSP 

uruchoomiony 

zost tał jednolityy 

ogólnokraajowy 

Syste em 

Inforrmatyczny 

Rejestróww 

(SIR) łącczący 

zadan nia wojewodów, 

Minnistra 

Skar rbu 

Pańsstwa 

i Bankku 

Gospodaarstwa 

Krajowego, 

wy ynikające z ustawy zabbużańskiej. 

W 

ciąguu 

kilku miessięcy 

umożlliwił 

on likwwidację 

kol lejki osób ooczekującycch 

na wypła atę 

rekoompensat. 

� Wypłaty 

rekommpensat 

dokonywanee 

są obec cnie w cyyklach 

miesięcznych 

po 

przessłaniu 

danyych 

do rejestru 

centrralnego 

(tj. . szybciej nniż 

3 miesiięczny 

term min 

określony 

w usttawie). 

XI 2007 ‐ X 2011 

X 2005 ‐ X 2007 

Kwota wypłacoonych 

rekompenssat 

0 

1,8 mmld 

zł 

X 2005 ‐ X 20007 

XI 200 07 ‐ IX 2011 

Czas oczeekiwania 

naa 

realizację wniosku 

(w miessiącach) 

1,5 

2 4 6 

X 20005 

‐ X 2007 

8 10 

XI 2007 ‐ X 2011 

65,7 

mln 

złł 

12 

12 

Systemm 

Informmatyczny 

Rejesttrów 

Skróceenie 

czasu 

oczekiiwania 

na 

realizaację 

wniosku 

181



182

Rozdział 

Totalizator Sportowy 

– wybór operatora 

i rozwój wyścigów 

konnych

Temat: Totalizator Sportowy 

Kwestie: Specjalne obowiązki TS wobec MSP w czasie przetargu. Efekty nowej umowy. Strategia dla 

Służewca 

Spis treści: 

W skrócie 185 

Wybór operatora gier liczbowych i systemów towarzyszących 185 

Realizacja strategii rozwoju wyścigów konnych na Służewcu 186 

184



Służewca 

W skrócie: 

MSP objęło szczególnym nadzorem przebieg przetargu na wybór operatora gier liczbowych i 

systemów towarzyszących. Obecna umowa obowiązuje do końca listopada 2011 r. Przetarg 

przeprowadzono z wyprzedzeniem, a umowę z operatorem zawarto na korzystniejszych 

warunkach, co pozwoli na oszczędności w wysokości średnio ponad 113 mln zł brutto rocznie. 

Umowa obowiązywać będzie przez 7 lat. 

Totalizator Sportowy zawarł z Polskim Klubem Wyścigów Konnych 30‐letnią umowę dzierżawy 

terenu Wyścigów Konnych na Służewcu, przyjmując tym samym na siebie obowiązek organizatora 

wyścigów konnych. W sezonie 2011 planuje zorganizowanie 536 gonitw w 66 dniach wyścigowych. 

Wybór operatora gier liczbowych i systemów towarzyszących: 

Aby wzmocnić przejrzystość realizacji kluczowego dla Spółki zadania, MSP objęło 

szczególnym nadzorem przebieg przetargu. Totalizator Sportowy został zobowiązany do: 

� Uzyskania akceptacji regulaminu przebiegu przetargu przez Zgromadzenie 

Wspólników. 

� Stałego informowania o postępie prowadzonych prac. 

� Zyskiwania każdorazowej akceptacji Skarbu Państwa przy podejmowaniu kluczowych 

decyzji w procesie. 

12 lipca 2010 r. Totalizator Sportowy Sp. z o.o. podpisał umowę z Konsorcjum firm: Data 

Trans Sp. z o.o. oraz Gtech Corporation, której przedmiotem jest zapewnienie obsługi 

działalności Spółki związanej ze sprzedażą produktów poprzez przeprowadzenie wdrożenia 

systemu on‐line, zapewnienie dostępu do systemu i świadczenie usługi systemowej. 

W latach 2005‐2007 Spółka prowadziła działalność we współpracy (w zakresie wdrożenia i 

obsługi systemu loteryjnego on‐line) ze spółką Grytek Sp. z o.o. (obecnie Gtech Polska Sp. z 

o.o.). Umowa ta została zawarta 30 maja 2001 r. i obowiązuje do 30 listopada 2011 r. 

Zastępująca ją umowa z 12 lipca 2010 r. została zawarta na dużo korzystniejszych dla 

Totalizatora Sportowego Sp. z o.o. warunkach, których efektem będzie: 

� Zmniejszenie kosztów ponoszonych przez Spółkę. 

� Ograniczenie wyłączności obecnego operatora na świadczone usługi i dostawy 

sprzętu. 

� Oparcie zabezpieczenia wykonania umowy na gruncie prawa polskiego. 

Nowa umowa wprowadziła korzystniejsze zapisy dla Spółki w zakresie możliwości jej 

wypowiedzenia oraz stosowne sankcje z tytułu nienależytego wykonania umowy. Podpisanie 

umowy gwarantuje Totalizatorowi Sportowemu Sp. z o.o. prowadzenie działalności bez 

zakłóceń po wygaśnięciu obecnej umowy on‐line. Dodatkowo Spółka zyska dostęp do 

nieosiągalnych do tej pory technologii i możliwości. 

Warunki nowej umowy pozwalają Totalizatorowi Sportowemu Sp. z o.o. zaoszczędzić średnio 

ponad 113 mln zł brutto rocznie. W okresie 2011 – 2018 przewidywane łączne oszczędności 

wyniosą niemal 800 mln zł. Nowa umowa jest bardziej elastyczna od obecnej i daje Spółce 

możliwości wprowadzenia nowoczesnych produktów. 

Specjalne 

obowiązki 

Totalizatora w 

czasie 

przetargu 

Podpisanie 

umowy z 

Konsorcjum 

Efekty 

zawartej 

umowy 

113 mln zł 

oszczędności 

rocznie 

185



Służewca 

Realizacja strategii rozwoju wyścigów konnych na Służewcu: 

14 maja 2008 r. Totalizator Sportowy Sp. z o.o. zawarł z Polskim Klubem Wyścigów Konnych 

(dalej: PKWK) 30‐letnią umowę dzierżawy terenu Wyścigów Konnych na Służewcu, 

przyjmując tym samym na siebie obowiązek organizatora wyścigów konnych. 

Realizując umowę Totalizator Sportowy opracował dla Torów Wyścigów Konnych na 

Służewcu (dalej: TWKS) dwa dokumenty: 

� Strategię Rozwoju Wyścigów Konnych na lata 2009‐2013, która jest aktualizowana. 

� Szczegółową Koncepcję Zagospodarowania TWKS, której celem jest przywrócenie 

TWKS dawnej świetności poprzez rewitalizację wyścigów konnych i utworzenie 

reprezentacyjnego kompleksu sportowo‐rekreacyjno‐rozrywkowego. 

Umowa zobowiązuje Totalizator Sportowy m.in. do organizowania wyścigów konnych i 

umożliwia podejmowanie działań zmierzających do zagospodarowania terenu, o ile działania 

te nie będą ingerowały w organizację ww. wyścigów i uzyskają stosowne zezwolenia, w tym 

konserwatora zabytków. W ramach realizacji umowy Totalizator Sportowy przejął od PKWK 

zasoby Torów Wyścigów Konnych na Służewcu w złym stanie technicznym. Obiekty 

znajdujące się na terenie TWKS były od wielu lat nieremontowane, nienadające się do 

użytku, ich stan groził katastrofą budowlaną. Totalizator Sportowy zobowiązał się m.in. do 

podjęcia działań mających na celu przywrócenie dawnej świetności TWKS. 

TS podejmuje działania popularyzujące wyścigi konne, w tym celu m.in. utworzył strukturę 

marketingową i sprzedażową do obsługi wyścigów konnych, podjął współpracę z krajowymi i 

zagranicznymi hipodromami, zapewnił obsługę telewizyjną wyścigów konnych. Dla obsługi 

sprzedaży zakładów wzajemnych stworzono sieć punktów sprzedaży, która docelowo po 

zmianach prawnych, obsługiwana jest przez spółkę zależną „Traf‐Zakłady Wzajemne” Sp. z 

o.o. W dalszej perspektywie celem „Traf‐Zakłady Wzajemne” Sp. z o.o. jest poszerzenie 

działalności o tworzenie pul międzynarodowych oraz sprzedaż zakładów na gonitwy z innych 

państw. 

Realizując zapisy umowy Totalizator Sportowy zwiększa systematycznie liczbę dni 

wyścigowych. 

Nazwa 

Liczba 

Sezon 2008 Sezon 2009 Sezon 2010 

Sezon 2011 – 

I półrocze 

wykonanie 

Sezon 2011 – 

plan roczny 

zorganizowanych 

gonitw 

Liczba 

396 501 506 154 536 

zorganizowanych 

dni wyścigowych 

46 62 65 20 66 

W ramach rewitalizacji Służewca Totalizator Sportowy przeprowadza remonty, 

modernizacje, prowadzi przebudowy obiektów na terenie TWKS. Elementem utrudniającym 

realizację Koncepcji Zagospodarowania Terenu TWKS jest jednak brak miejscowego planu 

zagospodarowania przestrzennego terenu dla rejonu ulicy Kłobuckiej. Zgodnie z Koncepcją 

Zagospodarowania Terenu TWKS Totalizator Sportowy planuje etapowe realizowanie 

inwestycji, z których dochody mają docelowo podnieść rentowność całego projektu.. 

Umowa z 

Polskim 

Klubem 

Wyścigów 

Konnych 

Strategie dla 

wyścigów 

Stan Torów 

Wyścigów 

Konnych na 

Służewcu 

Statystyka dni 

wyścigowych 

Rewitalizacja 

Służewca 

186

Rozdział 

Agencja Rozwoju 

Przemysłu – poprawa 

konkurencyjności 

przedsiębiorstw

Temat: Agencja Rozwoju Przemysłu‐ poprawa konkurencyjności przedsiębiorstw 

Kwestie: Największe projekty inwestycyjne i restrukturyzacyjne. Działalność finansowa – pożyczki. 

Specjalne Strefy Ekonomiczne – nakłady inwestycyjne i nowe miejsca pracy. Model dalszej 

działalności. 

Spis treści: 


• Najważniejsze projekty 2008 ‐ 2011 189 

� PZL Świdnik S.A. 189 

� Projekt PZL‐Hydral S.A. 189 

� Projekt Radmor S.A 190 

� Projekt M/S „Port Gdynia” 190 

� Projekty: Fabryka Pojazdów Szynowych i LOT Aircraft Maitenance Services 190 

� Projekt restrukturyzacja stoczni PPO i sprzedaż nieruchomości 191 

� Projekt Huta Stalowa Wola 191 

• Działalność finansowa ARP 192 

• ARP – Specjalne Strefy Ekonomiczne 192 

• Przyszłość ARP 192 

188

Temat: 

Kwestie: 

Nadzór właścicielski 

– standardyy 

Nowe poodejście 

do nnadzoru 

i pryywatyzacji. 

Kreowanie K sttandardów 

nadzoru 

W skróciee: 

W latach 20010‐2011 

MMSP 

wniosłło 

do Agenncji 

Rozwoju 

Przemysłłu 

S.A. 26 spółek. Kapitał 

zzakładowy 

ARP S.A. został podwyższony 

o 1.556.12 28.000 zł. Obecnie pplanowane 

jest 

wwniesienie 

FFabryki 

Łożyysk 

Tocznycch 

w Kraśnikku. 

CCo 

roku ddo 

Funduszzu 

Restrukkturyzacji 

Przedsiębio orców traffia 

część przychodów w z 

pprywatyzacji. 

Od 2008 r. trafiło tam 

3,45 mldd 

zł. 

Śrrodki 

z przyychodów 

z pprywatyzacjji 

przekazanne 

na 

Fundusz Restrukturryzacji 

Przeddsiebiorcóww 

358 mln 

2 0003 

mln 

355 mln 

NNajważniejsze 

prrojekty 

2008‐2011 

734 mln 

20008 

r. 

20009 

r. 

20110 

r. 

10. .2011 r. 

PProjekt 

PZL Świdnik S.AA. 

W latach 900. 

PZL Świddnik 

S.A. poodejmował 

się kooperacji 

z dużymmi 

firmami zagraniczn nymi 

mm.in. 

przy pprodukcji 

AATR‐72. 

W styczniu 20010 

r. ARP S.A. i AguustaWestlannd 

NV zaw warły 

uumowę 

sprzzedaży 

87,662% 

akcji WWytwórni 

SSprzętu 

Kom munikacyjneego 

„PZL‐Śwwidnik” 

S.A A. za 

ccenę 

340 mlln 

zł. 

� AgusstaWestlandd 

NV to anggielsko‐włosska 

firma śm migłowcowaa, 

jeden z największych 

h na 

świecie 

produceentów 

śmiggłowców 

o rocznych przychodac p h przekraczzających 

2 mld 

USD i zatrudniajjąca 

ok. 10 tys. pracowwników. 

Firm ma produkuuje 

szeroką gamę wyso okiej 

jakośści 

wiropłattów 

na rynkki 

cywilne i wwojskowe. 

PProjekt 

PZL‐ ‐Hydral S.A. 

� 20088, 

2009 r.: reestrukturyzacja 

operaccyjna, 

finans sowa. 

� Sierppień 

2010 r. .: pozytywna 

decyzja KE. 

� Sierppień 

2010 r. .: ARP kupujje 

należnośści 

PZLHydra al od PZL WWrocław. 

� Wrzeesień 

2010 r.: konwersja 

pożyczekk 

i kupno ud działów PZL Wrocław. 

� Sprzeedaż 

czysteego 

PZL Wrrocław 

i likwwidacja 

PZL LHydral. Wierzyciele 

uuzyskują 

po onad 

100 mmln 

zł, umaarzają 

okołoo 

200 mln. 

PPodpisana 

330 

grudnia 2010 r. ummowa 

sprzedaży 

PZL Wrocław W Sp. . z o.o. za ccenę 

65 ml ln zł 

sstanowiła 

zzwieńczeniee 

negocjaccji 

rozpoczzętych 

w roku 20009 

i kluczzowy 

mom ment 

Agustaa 

Westlaand 

kupujee 

PZL 

Świdnik 

Sprzeddaż 

PZL 

Wrocław 

189





restrukturyzacji Grupy Kapitałowej Kombinatu „PZL‐Hydral” S.A. 

� Nabywca ‐ Hamilton Sundstrand Corporation specjalizuje się w produkcji lotniczej 

oraz na potrzeby astronautyki. Posiada zakłady w 20 krajach. Roczne przychody firmy 

w roku 2009 przekroczyły 5,6 mld USD. HSC jest częścią notowanej na nowojorskiej 

giełdzie grupy United Technologies Corporation – światowego lidera w branży 

lotniczej i budowlanej, który z sukcesem realizuje swoje projekty w Polsce (obecnie 

zatrudnia 7000 osób). Jest m.in. właścicielem Polskich Zakładów Lotniczych Sp. z o.o. 

w Mielcu, WSK „PZL Rzeszów” S.A. oraz Pratt&Withney w Kaliszu. 

Projekt Radmor S.A. 

W grudniu 2010 r. ARP S.A., WB Electronics S.A. oraz Radmor S.A. zawarły Umowę 

Inwestycyjną, w ramach której WB Electronics S.A. objął za gotówkę (51 mln zł) akcje w 

podwyższonym kapitale zakładowym Radmor S.A. uzyskując w nim 46,16% udział. ARP S.A. 

dysponuje takim samym pakietem akcji w kapitale zakładowym Spółki. 

Połączenie kapitałowe Radmor S.A. – renomowanego producenta radiostacji taktycznych 

pola walki oraz WB Electronics S.A. – integratora i dostawcy rozwiązań teleinformatycznych 

oraz systemów dowodzenia i łączności na rzecz polskich i zagranicznych sił zbrojnych 

spowoduje zwiększenie konkurencyjności polskiego przemysłu zbrojeniowego, dzięki 

uzyskaniu możliwości oferowania kompletnych systemów uzbrojenia wraz z pakietem 

wsparcia logistycznego. 

Projekt M/S „Port Gdynia” 

Etapy Projektu: 

� ARP S.A. przejmuje za wierzytelności od SSN Sp. z o.o. kadłub statku przedstawiający 

wyłącznie wartość złomową około 5 mln zł. 

� ARP S.A. zabezpieczyła pożyczkę udzieloną przez KEM Sp. z o.o. dla SSN Sp. z o.o. w 

kwocie 76,5 mln zł. 

� Powołanie spółki Aranda w celu dokończenia budowy i pozyskanie finansowania 

przedsięwzięcia na rynku. 

� Podpisanie umowy dokończenia budowy jednostki ze Szczecińską Stocznią 

Remontową Gryfia. 

� 21 maja 2011 r. oddano do użytku nowoczesny kontenerowiec „Port Gdynia” o 

wartości ponad 150 mln zł, zbudowany dla armatora Pol‐Euro Linie Żeglugowe S.A. 

� Długość całkowita: 220 m, 

� Szerokość: 32,24 m, 

� Zanurzenie: 12,15 m, 

� Tonaż rejestrowy: GT‐ ok.35 880, NT ‐ ok. 14.440. 

� Pol‐Euro otrzymało od ARP S.A. pożyczkę w łącznej kwocie 8,1 mln zł na zakup 

projektu technicznego i części materiałów w procesie kompensacji. 

Projekty: Fabryka Pojazdów Szynowych i LOT Aircraft Maitenance Services 

Agencja, wspierając restrukturyzację Grupy Kapitałowej LOT realizuje proces zakupu 100% 

udziałów w spółce LOT Aircraft Maintenance Service. W 2010 r. ARP S.A. za 58 mln zł nabyła 

od H. Cegielski S.A. Fabrykę Pojazdów Szynowych, w której po przeprowadzeniu procesów 

Nabywca ‐ 

Hamilton 

Sundstrand 

Corporation 

WB 

Electronics 

S.A. obejmuje 

46% akcji 

Radmor S.A. 

Kontenerowiec 

„Port Gdynia” 

190





głębokiej restrukturyzacji zamierza wypromować i kontynuować produkcję nowoczesnych 

wagonów osobowych. 

� Obydwa przedsiębiorstwa znajdują się w trudnej sytuacji i wymagają 

przeprowadzenia procesów głębokiej restrukturyzacji oraz przyjęcia 

niekonwencjonalnego modelu działania. 

� Poprzez zastosowanie nowatorskiego sposobu oferowania wagonów osobowych na 

rynku przewoźników krajowych, ARP S.A. zamierza odbudować pozycję 

konkurencyjną FPS. 

� Prowadzone są również prace, w celu opracowania nowego modelu biznesowego dla 

LOT AMS. 

Projekt restrukturyzacja stoczni PPO i sprzedaż nieruchomości 

Z portfela ARP S.A. wyselekcjonowano spółki, których sytuacja ekonomiczno‐finansowa oraz 

charakter prowadzonej działalności wskazywały na konieczność przeprowadzenia działań 

restrukturyzacyjnych w celu osiągnięcia lepszych rezultatów. 

Do zarządzania wydzielonymi spółkami powołano MS TFI S.A. Umożliwia to tworzenie na 

bazie spółek grup kapitałowych, które po wdrożeniu projektów rozwojowych i 

inwestycyjnych, będą atrakcyjne dla przyszłych inwestorów. To zaowocuje ich sprzedażą w 

perspektywie 3‐4 lat. 

Spółki o łącznej wartości 700 mln zł podzielono na dwie grupy: 

� Spółki, których majątek to głównie grunty i nieruchomości: 

� Adextra Piaseczno, 

� Bumar Waryński Grupa Holdingowa, 

� Centrum Bankowo‐Finansowe Nowy Świat, 

� FS Holding Lublin, 

� Unimor Gdańsk. 

� Stocznie remontowe: 

� Morska Stocznia Remontowa, 

� Szczecińska Stocznia Remontowa Gryfia, 

� Stocznia Remontowa Nauta. 

Zakres tego obejmuje: wypracowanie koncepcji produkcji offshore ze szczególnym 

uwzględnieniem energetyki wiatrowej, wybudowanie zakładu kompozytów, powołanie 

spółek celowych z udziałem podmiotów zewnętrznych spoza grupy kapitałowej ARP S.A. 

Projekt Huta Stalowa Wola 

Prezes Rady Ministrów powołał w 2009 r. „Zespół do spraw działań mających na celu 

wsparcie Huty Stalowa Wola S.A.” Celem było udzielenie wsparcia HSW S.A. do czasu 

skutecznej prywatyzacji, utworzenie rezerw państwowych maszyn budowlanych, 

dokapitalizowanie HSW ZZN Sp. z o.o., udzielenie HSW S.A. poręczeń i pożyczki (46 mln zł w 

ramach Programu 5 mld). 

W styczniu 2011 r., została zawarta z chińskim producentem koparek Guangxi LiuGong 

Machinery, przedwstępna umowa sprzedaży udziałów HSW S.A. – Oddział I (biznes maszyn 

Powołanie 

MS TFI S.A. 

Umowa 

przedwstępna 

z Guangxi 

191





budowlanych; tzw. część cywilna Spółki). Wniesienie wojskowej części HSW S.A. do Grupy 

Bumar planowane jest w 2012 r. 

Działalność finansowa ARP: 

[mln zł] 

42,700 

43,300 

51,894 

89,000 

ARP – Specjalne Strefy Ekonomiczne: 

35000 

30000 

25000 

20000 

15000 

10000 

5000 

0 

500 

400 

300 

200 

100 

0 

[mln\miejs 

POŻYCZKI UDZIELANE ZE ŚRODKÓW WŁASNYCH ORAZ FUNDUSZU 

RESTRUKTURYZACJI PRZEDSIĘBIORCÓW 

20,000 

18,500 

183,538 

126,555 

250,300 

345,734 

Przyszłość ARP: 

� Inwestycje finansowe: Poprawa jakości kapitałów oraz zwiększenie możliwości 

udzielania pożyczek, poręczeń, kredytów na finansowanie proinnowacyjnych 

wdrożeń i inwestycji oraz przeprowadzania restrukturyzacji rozwojowej. 

16,400 

58,047 

50,986 

102,000 

2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 

(plan) 

Fundusz Restrukturyzacji Przedsiębiorców Środki własne 

Nakłady inwestycyjne (mln zł) i nowe miejsca pracy w SSE 

zarządzanych przez ARP S.A. 

Nakłady inwestycyjne (narastająco) 

Nowe miejsca pracy utworzone przez inwestorów w 

strefach 

19866 

27919 2890928400 

32789 

87 914 1 1851 6042 1922 4772 8043 310 4 7576 9337 5799 12510 25810 778 

861310315118581412516129 

6939 

4971 

2920 

1624 

LiuGong 

Machinery 

W 2011 

prawie 

450 mln zł 

192





� Wspieranie inwestycji innowacyjnych o zwiększonym ryzyku: Wsparcie kapitałowe 

nowych projektów innowacyjnych charakteryzujących się wysokim poziomem ryzyka 

w stosunku do projektów tradycyjnych w trzech płaszczyznach: rynkowej, technicznej 

i zarządzania, poprzez zbilansowanie ryzyk na poziomie organizacji w ramach 

funkcjonującego w ARP S.A. Zintegrowanego Systemu Zarządzania Ryzykiem. 

� Inicjatywy klastrowe: Wspieranie specjalizacji branżowych w zarządzanych 

Specjalnych Strefach Ekonomicznych poprzez inwestycje infrastrukturalne, jako 

zalążków klastrów sektorowych oraz podejmowanie działań na rzecz wzrostu klastra 

„Dolina Lotnicza” w województwie podkarpackim. 

� Regiony strukturalnie niedoinwestowane: Wspieranie rozwoju oraz podejmowanie 

inicjatyw proinwestycyjnych (w tym dotyczących rozszerzania SSE), w obszarach: 

� Wysokiego bezrobocia (w tym województwo pomorskie i zachodniopomorskie), 

� Dekapitalizacji majątku trwałego. 

193





194

Rozdział 

Zmiany w 

Ministerstwie Skarbu 

Państwa – struktura

Temat: Zmiany w Ministerstwie Skarbu Państwa – struktura 

Kwestie: Przyczyny zmiany struktury. Przykłady oszczędności i optymalizacji kosztów 

Spis treści: 

• Dostosowanie struktury do nowych zadań 197 

• Struktura „Pasa Transmisyjnego” 198 

• Optymalizacja kosztów i zatrudnienia 198 

196

Temat: 

Kwestie: 

Zmiany w Ministersstwie 

Skarbuu 

Państwa – struktura s 

Przyczynny 

zmiany strruktury. 

Przyykłady 

oszczę ędności i opttymalizacji 

koosztów 

DDopasowwanie 

strruktury 

ddo 

nowycch 

zadań ń: 

W związku z przyjętą przez Radęę 

Ministróww 

i realizow waną przez Ministra Skkarbu 

Pańs stwa 

aaktualizacją 

Planu Pryywatyzacji 

na lata 22009‐2011, 

dokonano analizy ddotychczaso 

owej 

sstruktury 

oorganizacyjnej 

Ministerstwa 

SSkarbu 


pod 

kątem usprawnie enia 

pprowadzonyych 

i przygootowywanycch 

procesóww 

prywatyza acyjnych. 

AAnaliza 

wskkazała 

na potrzebę sskoncentrowwania 

proc cesów prywwatyzacyjnyych 

w jedn nym 

ddepartamenncie, 

co ułattwi 

zarówno 

przepływw 

informacji i w tym zakkresie, 

jak i wykorzysta anie 

wwcześniejszyych 

dośwwiadczeń 

prywatyzaccyjnych 

w przygotoowywanychh 

projekta ach. 

Jednocześnie 

za niezbęędne 

uznanoo 

położeniee 

nacisku na poszukiwanie 

i ściślejsszą 

współpr racę 

z potencjalnnymi 

inwesttorami. 

W eefekcie 

powwstał 

jeden Departameent 

Prywatyyzacji 

zajmujący 

ssię 

całością zagadnień prywatyzacyjnych, 

odddzielnie 

od d nadzoru właścicielskkiego. 

Pona adto 

uutworzony 

zzostał 

Depaartament 

Reelacji 

Inwesstorskich, 

kt tórego zadaaniem 

jest iinformowan 

nie i 

ppozyskiwaniie 

potencjallnych 

inwesstorów. 

ZZałożeniem 

nowego statutu 

Minnisterstwa 

jjest 

równie eż dalsze ppodnoszeniee 

efektywności 

pprowadzoneego 

przez MMinistra 

Skaarbu 

Państwwa 

nadzoru właścicielskiego, 

przy uwzględnie eniu 

ddodatkowo 

specyfiki rrynków 

kappitałowych 

oraz podm miotów o szzczególnym 

znaczeniu dla 

ppaństwa. 

W związku z tym, zreezygnowanoo 

z tworze enia kilku DDepartamentów 

Nadz zoru 

WWłaścicielskkiego 

i Prywwatyzacji, 

nna 

rzecz jeddnego 

Depa artamentu Nadzoru WWłaścicielski 

iego 

ooraz 

Departaamentu 

Spóółek 

Kluczowwych 

i Depaartamentu 

Rynków Kappitałowych. 

. 

Skonceentrowa 

nie proocesów 

prywaatyzacyjn 

ych w jednym 

Deparrta‐ 

mencie 

Utworrzenie 

jedneggo 

Deparrtamentu 

Nadzooru 

197

Temat: 

Kwestie: 

Zmiany w Ministersstwie 

Skarbuu 

Państwa – struktura s 

Przyczynny 

zmiany strruktury. 

Przyykłady 

oszczę ędności i opttymalizacji 

koosztów 

SStrukturaa 

„Pasa TTransmissyjnego” 

”: 

ZZmiana 

struuktury 

miałaa 

również nna 

celu stwworzenie 

tzw w. „ośrodkóów 

koordynnacji 

poziom mej” 

ddla 

zadań reealizowanycch 

przez killka 

departaamentów. 

Wzorem W strruktur 

korpooracyjnych 

trzy 

nnowe 

deparrtamenty 

mmają 

za zadanie 

przygootować 

spó ółki do prywwatyzacji 

orraz 

zrealizo ować 

pprocesy 

z ssukcesem. 

Na wzór „ „pasa transmisyjnego 

o” Departamment 

Restrrukturyzacji 

i po 

zzakończeniuu 

procesóww 

naprawczyych 

w spółkach 

przekazuje 

je doo 

Departammentu 

Nadz zoru, 

kktóry 

czuwaa 

nad ich bbieżącą 

dziiałalnością. 

Następnie te spółki poddawanee 

są procesom 

pposzukiwania 

inwestora 

przez Deppartament 

PPrywatyzacj 

ji. 

Deppartament 

NNadzoru 

Deppartament 

Restrukturyzacji 

OOptymali 

lizacja koosztów 

i zzatrudniienia: 

Deparrtament 

Prywaatyzacji 

MMSP 

stale dostosowujje 

strukturę 

zatrudnieenia 

do ak ktualnych ppotrzeb 

ressortu. 

Dział łania 

mmające 

na ccelu 

redukccję 

zatrudnienia 

wynikkają 

zarówn no z przysppieszenia 

prrywatyzacji, 

, jak 

również 

z ppotrzeby 

wpprowadzania 

oszczędności 

w funkcjonowaniiu 

urzędu. W wyniku tych 

ddziałań, 

fakttyczne 

zatrrudnienie 

na 

koniec wwrześnia 

201 11 r. zmnieejszyło 

się o 17,5% (137,5 

eetatów) 

w sttosunku 

do końca rokuu 

2009. Pommimo 

intens sywniejszych 

działań reesortu 

niż miało m 

to 

miejsce w latach 20005‐2007, 

MMSP 

zeszło ddo 

poziomu u zatrudnienia 

poniżej tego z 200 07 r., 

zzmniejszającc 

liczbę etattów 

o bliskoo 

10% (53,5 etatów). 

OOprócz 

redukcji 

zattrudnienia 

resort sskarbu 

po odjął działłania 

mające 

na celu 

wwygospodarrowanie 

osszczędnościi 

w funkcjjonowaniu 

samego mministerstwa. 

W 2010 

r. 

rozpoczął 

naajem 

samocchodów, 

czego 

efektemm 

jest znac czne ogranicczenie 

koszztów, 

np. ta akich 

jaak 

ubezpiecczenia, 

przeeglądy 

czy rraty 

w poróównaniu 

z kosztem k ichh 

zakupu i uutylizacji. 

By ył to 

ppierwszy 

w historii addministracji 

centralnej przetarg na n najem ssamochodóów. 

Przykład dem 

ddalszej 

optyymalizacji 

kkosztów 

MSSP 

była zmmiana 

opera atora telefoonów 

i instalacja 

cen ntrali 

ccyfrowej, 

coo 

przełożyłło 

się na ograniczeniie 

kosztów w połączeń. Wdrożonoo 

także usługę 

Wzór – 

struktury 

korporacyjnej 

Zmnieejszenie 

etatyzzacji 

Oszczęędności 

198

Temat: Zmiany w Ministerstwie Skarbu Państwa – struktura 

Kwestie: Przyczyny zmiany struktury. Przykłady oszczędności i optymalizacji kosztów 

centralnego systemu drukowania, co przyczyniło się do znaczącego obniżenia kosztów 

związanych z wydrukiem. 

Nakłady finansowe na bieżące wydatki ministerstwa, niebędące kosztami płac, w latach 

2008‐2010 wynosiły 23,8 mln zł i zmniejszyły się o 17% w porównaniu z latami 2005‐2007, 

kiedy to wynosiły 28,7 mln zł. Oszczędności z tego tytułu to prawie 5 mln zł. 

Jednocześnie w latach 2008‐2011 r. zrealizowano wiele inwestycji technicznych i 

infrastrukturalnych związanych z poprawą bezpieczeństwa i komfortu pracy oraz 

funkcjonalności nieruchomości ministerstwa, m.in. w pełni przystosowano budynek MSP dla 

potrzeb osób niepełnosprawnych. 

Wydatki 

bieżące MSP 

199

Raport z pracy Ministerstwa Skarbu Państwa 2007‐2011

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?