gazeta - Otwock, Urząd Miasta
gazeta - Otwock, Urząd Miasta
gazeta - Otwock, Urząd Miasta
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
stiumy i by³o wspaniale, bo nagrod¹<br />
by³y t³umy ludzi na widowni i brawa.<br />
W 1946 r. w <strong>Otwock</strong>u zamieszkuje<br />
Maria Malicka – kole¿anka z dawnych<br />
lat mojej Mamy. Wyra¿a ona<br />
zgodê na wyre¿yserowanie jednej<br />
sztuki – zostaje wystawiony „Most”<br />
Szaniawskiego. W gronie wystêpuj¹cych<br />
pojawia siê Ryszard Pietruski<br />
– jeszcze jako amator. W sztuce tej<br />
jedyn¹ rolê kobiec¹ gra Mama. Potem<br />
Malicka przygotowuje do egzaminów<br />
na zawodowe aktorstwo Pietruskiego<br />
i Irenê Inatowicz.<br />
Budynek teatralny jest w op³akanym<br />
stanie – ale dochody z przedstawieñ<br />
s¹ zbyt ma³e, by coœ z tym zrobiæ.<br />
Jednak dla tych zapaleñców teatralnych<br />
nie ma rzeczy niemo¿liwych.<br />
Ze sk³adek spo³ecznych i w<br />
czynie spo³ecznym przeprowadzony<br />
zostaje kapitalny remont budynku.<br />
Stanis³aw Russek zostaje za ten remont<br />
aresztowany, bo jako dyrektor<br />
Miejskiego Przedsiêbiorstwa Robót<br />
Remontowych wykonuje prace, za które<br />
nie zawsze zap³acono. Jednak udaje siê.<br />
Russek zostaje zwolniony, bo znalaz³ siê<br />
sponsor, który pokry³ koszty, czyli PSS.<br />
W 1952 r. wyremontowany budynek<br />
zostaje oddany do u¿ytku i przyjmuje<br />
nazwê Teatru im. Stefana Jaracza –<br />
aktora, który zmar³ w <strong>Otwock</strong>u, ale przed<br />
œmierci¹ wielokrotnie udziela³ rad aktorom<br />
amatorom.<br />
PSS staje siê bardzo pozytywnym<br />
sponsorem. Teatr siê rozwija. Re¿yseri¹<br />
zaczynaj¹ siê zajmowaæ zawodowcy. S¹<br />
to miêdzy innymi Jadwiga Jaraczowa,<br />
Loda Niemirzanka, Ada Madaliñska, Bronis³aw<br />
Orlicz. Czêstym doradc¹ jest Aleksander<br />
Bardini.<br />
Aktorzy amatorzy, na co dzieñ pracuj¹cy<br />
w swoich rodzimych firmach, wieczory<br />
poœwiêcaj¹ na przygotowanie kolejnych<br />
przedstawieñ. Trzeba tutaj zwróciæ<br />
szczególn¹ uwagê, ¿e w ruchu amatorskim<br />
wystawienie przygotowanej sztuki<br />
wiêcej ni¿ dwadzieœcia razy jest ewenementem.<br />
Z regu³y jest kilka lub kilkanaœcie<br />
przedstawieñ.<br />
Wœród dokonañ otwockiego teatru s¹<br />
pere³ki sztuki teatralnej, które pozostawi-<br />
³y do dziœ trwa³y œlad w historii. Bêd¹cy w<br />
2005 r. na spotkaniu w Muzeum Ziemi<br />
<strong>Otwock</strong>iej Ignacy Gogolewski stwierdzi³,<br />
¿e wystawiona w latach czterdziestych<br />
„Zemsta” Aleksandra Fredry przez<br />
otwocki teatr by³a jednym z najlepszych<br />
przedstawieñ tej sztuki, jakie on widzia³.<br />
Re¿yserowa³ i gra³ Czeœnika Stanis³aw<br />
Russek, Rejenta gra³ Szczepan Sokrupka,<br />
znany malarz, Papkina – Aleksander<br />
Klein, Podstolinê - Irena Prejslerowa, Klarê<br />
- moja Matka.<br />
W okresie swojego zwi¹zku z otwockim<br />
teatrem Matka wystêpowa³a w prawie<br />
trzydziestu sztukach. W jej repertuarze<br />
by³y: „Skiz” i „Moralnoœæ pani Dulskiej”<br />
– Zapolskiej, „Œluby panieñskie” i<br />
„M¹¿ i ¿ona” Fredry, „Grzesznicy bez<br />
winy” Ostrowskiego, „Trzydzieœci srebrników”<br />
Fasta. „Igraszki trafu i mi³oœci”<br />
Marivaux, „Maria Stuart” S³owackiego.<br />
Ta ostatnia sztuka by³a ukoronowaniem<br />
poczynañ aktorskich mojej Matki.<br />
W latach 1956-1962, nie rezygnuj¹c z<br />
dzia³alnoœci aktorskiej, Matka zostaje kierownikiem<br />
administracyjnym teatru. Lata<br />
piêædziesi¹te to rozkwit teatru. Obok sekcji<br />
dramatycznej powstaje baletowa, wokalna<br />
i orkiestra mandolinistów. W tym okresie<br />
teatr otwocki liczy ponad 70 osób dzia³aj¹cych<br />
amatorsko. Ta wielosekcyjnoϾ pozwala<br />
na wystawienie operetki Abrahama:<br />
„Wiktoria i jej huzar”. Teatr otwocki daje<br />
przedstawienie nie tylko w swojej siedzibie.<br />
Wystêpuje w s¹siednich miejscowoœciach,<br />
w otwockich sanatoriach, a nawet<br />
na scenie Teatru Narodowego w Warszawie,<br />
w czêœci artystycznej Krajowego Zjazdu<br />
Spó³dzielni Spo¿ywców. Niestety ju¿ pod<br />
koniec lat piêædziesi¹tych nad otwockim<br />
teatrem gromadz¹ siê czarne chmury. Zmienia<br />
siê dyrekcja sponsora - PSS i ju¿ nie s¹<br />
oni zainteresowani finansowaniem naszej<br />
dzia³alnoœci.<br />
Matka moja walczy, aby teatr nie zosta³<br />
ca³kowicie zamkniêty. Udaje siê to, ale tylko<br />
czêœciowo – przyjmuj¹cy nadzór nad<br />
teatrem samorz¹d miejski i powiatowy ma<br />
niewielkie mo¿liwoœci finansowe i w rezultacie<br />
pozostaje tylko sekcja dramatyczna,<br />
a inne zostaj¹ rozwi¹zane.<br />
W roku 1962 Matka zostaje odznaczona<br />
Srebrnym Krzy¿em Zas³ugi za dzia³alnoœæ<br />
kulturaln¹ i w tym samym roku przestaje<br />
kierowaæ teatrem. Jeszcze przez prawie<br />
dwa lata udziela siê jako aktorka, ale w<br />
1964 roku przenosi siê z mieszkaniem do<br />
Warszawy. W tej sytuacji musi po¿egnaæ<br />
siê z czynnym uczestnictwem w pracy teatru,<br />
jednak wiêŸ z teatrem i kolegami pozostaje.<br />
Teraz w 2006 roku mamy 80-lecie istnienia<br />
teatru. Niestety ci pierwsi entuzjaœci<br />
ju¿ nie ¿yj¹, budynek jest w ruinie. Pozostaje<br />
tylko na posterunku tablica z napisem<br />
„Teatr im. St. Jaracza w <strong>Otwock</strong>u”. Istnieje<br />
jeszcze niewielka grupka nas, entuzjastów,<br />
którzy w latach œwietnoœci otwockiego teatru<br />
mieliœmy po kilkanaœcie lub po dwadzieœcia<br />
parê lat. Teraz mamy ju¿ prawie wszyscy<br />
siedemdziesi¹t lub wiêcej lat, ale tamte<br />
m³ode lata ¿yj¹ w naszych wspomnieniach.<br />
24 maja mija dziesiêæ lat od œmierci<br />
mojej Matki, która wróci³a do ukochanego<br />
<strong>Otwock</strong>a i teatru. Jest pochowana w grobie<br />
rodzinnym na otwockim cmentarzu.<br />
Jerzy I³owiecki<br />
GAZETA<br />
35
Change language