gazeta - Otwock, Urząd Miasta

W NUMERZE: 

3 Maja – A. Sêdek ..................................................................... 4 

Sezon na Leszcze – A. Kubajek ................................................. 5 

Prezydent bez absolutorium – E. Banaszkiewicz ....................... 6 

Wyjaœnienia na temat bud¿etu 2005 - A. Szaci³³o ................... 6 

Pytano o PIT-y - A. Kubajek ...................................................... 9 

Reymontowska Majówka – E. Banaszkiewicz .......................... 10 

Miêdzy torami a ulic¹ – S. Zaj¹c .............................................. 11 

Bezkonkurencyjne Karpaty – A. Kubajek ............................. 12 

Geneza ¿ycia i œmierci – A. Kubajek ..................................... 13 

Ex libris wybrany – A. Kubajek ............................................... 13 

HCV mo¿na pokonaæ – A. Kubajek ........................................ 14 

„Wolnoœæ oddechu. Zapobiegaj astmie” – K. WoŸnica ............ 15 

Czas rozstania i matur – A. Kubajek ..................................... 16 

O £omiankowskim Klubie Literackim... – A. Sêdek ................ 17 

Jak radny z radnym i katolik z ateist¹ 

– G. Wo³odŸko ....................................................................... 18 

Pi³ka no¿na na stole i Kuba Wojewódzki 

– R. Gulczyñski ...................................................................... 20 

Co z tym Otwockiem? – J. I³owiecki ..........................................21 

Œwiêto Sosny – W. Sobociñski ................................................ 22 

Patron kolejnej sosny – W. Sobociñski ................................... 23 

„¯ydzi otwoccy” – E. Banaszkiewicz ........................................ 24 

Bo¿nice drewniane – A. Sêdek .............................................. 25 

Kolorowa Wielkanoc – K. Gralik ............................................ 26 

Œpiew ponad granicami miast – A. Zakrzewska ..................... 28 

Gramy dla „Empatii” – E. Banaszkiewicz .............................. 30 

Lektury Janusza Kacperka ...................................................... 31 

Niezbyt weso³a rozmowa o zieleni w mieœcie 

– W. Sobociñski ....................................................................... 32 

Ludzie Teatru – Bogus³awa I³owiecka – J. I³owiecki ................. 34 

Pensjonat „Zachêta” – Hanna Krall – B. Matysiak ................... 36 

Stanis³aw Russek w 80-lecie Teatru im. St. Jaracza 

– B. Dudkiewicz .................................................................... 38 

„M¹drej g³owie doœæ dwie s³owie” – I. Fija³kowska .................. 39 

Dorka, córka Rabina z Otwocka – P. Cmiel ............................ 41 

„Otwock to cz¹stka mego serca” – J. Barañska ..................... 42 

Sport – F. Stokowski ............................................................... 44 

B³êkitnozielony URAN – R. £uszczykiewicz ............................ 46 

W ho³dzie Papie¿owi Tysi¹clecia – Janowi Paw³owi II 

– M. Biesiada, A. Barysz ........................................................ 47 

Nowy sk³ad Bluesa – E. Banaszkiewicz .................................. 48 

Œwiat fantazji Wandy Chotomskiej – A. Kubajek .................... 48 

Rowerowy zawrót g³owy – A. Kubajek .................................. 50 

Galeria Otwocka. Piotr Owczarczyk – J. G. Muczke ............... 52 

Wydawca: 

Urz¹d Miasta Otwocka 

Redakcja: 

05-400 Otwock, ul. Armii Krajowej 5, bud. C, I p., pok. 10-12, 

tel. 779-24-21; 779-20-01do 06 w. 132, 155 i 188; 

fax.:779-42-25; 

e-mail: gazetaotwocka@otwock.pl 

Druk: 

GREG Drukarnia, 05-400 Otwock-Œwierk, teren IEA, 

bud. 39, tel/fax 022 718 06 45 

Redaktor Naczelna: 

Ewa Banaszkiewicz 

Redaguje zespó³ w sk³adzie: 

Krzysztof Gralik, Artur Kubajek, Anna Sêdek 

Sta³a wspó³praca: 

Barbara Dudkiewicz, Barbara Matysiak, Franciszek 

Stokowski, Stanis³aw Zaj¹c, Grzegorz Muczke 

Materia³ów nie zamówionych redakcja nie zwraca, zastrzega 

sobie prawo do skrótów, adiustacji i zmian tytu³ów. 

Redakcja nie odpowiada za treœæ materia³ów literackich, 

listów i og³oszeñ. Listy czytelników drukowane s¹ w wersji 

oryginalnej. Nie drukujemy listów anonimowych. 

„Gazeta Otwocka” w internecie: http://www.otwock.pl/ 

Nie wypalajmy traw! 

Ka¿dego roku wraz z nadejœciem wiosny w³aœciciele gruntów rolnych i dzia³ek 

wypalaj¹ suche trawy. W konsekwencji niemal codziennie otwoccy stra¿acy wyje¿d¿aj¹ 

do akcji gaœniczych. Wraz z traw¹ czêsto pal¹ siê lasy i zabudowania. 

Pomimo licznych apeli leœników, stra¿y po- 

¿arnej i policji w³aœciciele gruntów z 

ogromn¹ szkod¹ dla przyrody i w³asnych interesów 

rozniecaj¹ ogieñ na polach i ³¹kach. 

Aldona Perliñska z Dyrekcji Generalnej Lasów 

Pañstwowych informuje, ¿e szkody, jakie 

z tego wynikaj¹, to po¿ary lasów, zabudowañ, 

zag³ada wielu po¿ytecznych zwierz¹t, 

a nawet œmieræ samych podpalaczy. 

Pomimo ¿e wypalanie ³¹k i nieu¿ytków jest 

nielegalne i prawnie zabronione, a tak¿e wi¹- 

¿e siê z sankcjami karnymi, nie odstrasza to 

sprawców wypalania traw. 

Nale¿y równie¿ pamiêtaæ, ¿e wypalanie traw 

obni¿a ¿yznoœæ gleby oraz powoduje œmieræ 

organizmów ¿yj¹cych w glebie. Niszczone 

s¹ nie tylko suche trawy i chwasty, ale równie¿ 

grzyby, porosty i glony, które przyczyniaj¹ 

siê do podnoszenia ¿yznoœci gleby. Wy- 

W poprzednim numerze prezentowaliœmy kalendarium Otwocka opracowane przez Stanis³awa Zaj¹ca. Z przyczyn technicznych jeden 

fragment nie ukaza³ siê na stronie. Serdecznie przepraszamy Autora i Czytelników. Poni¿ej drukujemy „brakuj¹ce ogniwo”. Na ¿yczenie 

Pañstwa mo¿emy powtórzyæ druk kalendarium w ca³oœci w jednym z nastêpnych numerów „Gazety”. 

1914 

uruchomienie kolejki w¹skotorowej Wawer - Karczew; 

uruchomienie obserwatorium magnetycznego; 

za³o¿enie Kasy Po¿yczkowo-Oszczêdnoœciowej pod nazw¹ 

„Nasza Kasa”; 

utworzenie Komitetu Obywatelskiego (po rozpoczêciu I 

wojny œwiatowej) 

1915 

pocz¹tek okupacji niemieckiej; 

pobyt Józefa Pi³sudskiego, narady Komendanta ze 

wspó³pracownikami; 

uzyskanie przez Otwock statusu Stacji Klimatycznej, wybór 

Rady Uzdrowiskowej; 

funkcjonowanie S¹du Obywatelskiego i S¹du Pokoju 

(istniej¹cego do 1928 r.); 

utworzenie czytelni w domu parafialnym 

1916 

wydzielenie Otwocka z powiatu nowomiñskiego i w³¹czenie 

do powiatu warszawskiego; 

Witold Kasperowicz pierwszym burmistrzem Otwocka; 

uzyskanie przez Otwock praw miejskich, wydzielenie obszaru 

palanie traw wywo³uje niekorzystne skutki 

ekologiczne, m.in. wyja³awia glebê, przyspiesza 

erozjê gruntów, niszczy zadrzewienia 

œródpolne oraz skupiska roœlinnoœci, a 

tak¿e powoduje powstawanie dymów zawieraj¹cych 

tlenki siarki, wêgla, azotu oraz 

zwi¹zki rakotwórcze. Gêsty dym utrudnia 

równie¿ poruszanie siê po drogach kierowcom, 

ogranicza w znacznym stopniu widocznoœæ, 

przez co powoduje wiele groŸnych wypadków 

na drogach. Ponadto dym utrudnia 

wiosenne loty pszczó³. W po¿arach gin¹ ptaki, 

p³azy, ma³e ssaki oraz po¿yteczne owady 

(np. mrówki, trzmiele, biedronki, biegacze); 

p³on¹ ich gniazda. Proceder wypalania traw 

poci¹ga za sob¹ równie¿ bardzo du¿e koszty. 

Przyjazd stra¿y po¿arnej na miejsce zdarzenia 

kosztuje kilkaset z³otych. 

Artur Kubajek 

miasta (ok. 7 km kwadr.) z gmin: Glinianka, Karczew, 

Wi¹zowna; powstanie samodzielnej gminy ¿ydowskiej 

1917 

wybory do w³adz miejskich; 

utworzenie Komisji Klimatycznej; 

powstanie ¿ydowskiego Stowarzyszenia Kultury; 

ods³oniêcie pomnika Tadeusza Koœciuszki 

1918 

przyjêcia Otwocka do Zwi¹zku Miast Królestwa Polskiego; 

po³¹czenie istniej¹cych dwóch szkó³ w Publiczn¹ Szko³ê 

Powszechn¹; 

pocz¹tki Szko³y Powszechnej w Willach Œwiderskich 

1919 

wybór nowej Rady Miejskiej; 

otworzenie przez Macierz Szkoln¹ Gimnazjum 

Koedukacyjnego (przy ul. Warszawskiej); 

utworzenie Szko³y Powszechnej dla dzieci ¿ydowskich (przy ul. 

Karczewskiej); 

powo³anie Zwi¹zku Rzemieœlników i Robotników 

Niefachowych – Chrzeœcijan; 

powo³anie Zwi¹zku Rzemieœlników ¯ydów w Otwocku.

4 

fot. A. Sêdek 

3 Maja 

Obchody 215. rocznicy uchwalenia 

Konstytucji rozpoczê³y siê uroczyst¹ Msz¹ 

Œwiêt¹ w koœciele pw. œw. Wincentego a` 

Paulo, celebrowan¹ przez proboszcza Bogus³awa 

Kowalskiego. We mszy uczestniczy³y 

w³adze miasta i powiatu, przedstawiciele 

otwockich instytucji ze sztandarami, 

jak równie¿ kombatanci i mieszkañcy naszego 

miasta. Po mszy w kaplicy Matki 

Boskiej Swojczowskiej odby³a siê intronizacja 

Króla Bractwa Kurkowego „Lechity”, 

którym zosta³ po raz trzeci Micha³ Jerzy 

Fedorowicz (na fot. obok stoi w œrodku). 

Hymnu wys³uchali przedstawiciele w³adz Miasta i Powiatu 

GAZETA 

Kwiaty z³o¿yli równie¿ goœcie z Lennestadt 

Uroczystoœci w koœciele zakoñczy³ 

program artystyczny w wykonaniu 

chórów: „Lira”, „Concordia”, 

„Cantores Reginae Poloniae” oraz 

aktorów Teatru Miejskiego. W samo 

po³udnie w blasku s³oñca odby³a siê 

uroczystoœæ patriotyczna przy obelisku 

Marsza³ka Józefa Pi³sudskiego. 

Po wyst¹pieniach przewodnicz¹cego 

Rady Powiatu – Krzysztofa Szczegielniaka 

i Prezydenta Otwocka Andrzeja 

Szaci³³y, którzy mówili o celu 

istnienia Konstytucji 3 Maja, delegacje 

z³o¿y³y wi¹zanki kwiatów. 

Anna Sêdek

Sezon na „Leszcze” 

Po oficjalnej czêœci otwocczanie mogli 

bawiæ siê podczas „Otwockiej Majówki”, 

która tradycyjnie odby³a siê w Parku Miejskim. 

Ju¿ od godz. 14 okolice „Ga³czyñskiego” 

chêtnie by³y odwiedzane nie tylko 

przez mieszkañców Otwocka, ale równie¿ 

i s¹siednich gmin. 

Impreza rozpoczê³a siê od parady motocyklistów 

z klubu WOT Motorcycles, który 

w tym roku aktywnie zaanga¿owa³ siê w 

organizacjê majowego pikniku. Motocykliœci 

pokonuj¹c kilkaset metrów ul. Filipowicza 

zaparkowali w parku miejskim. Przez 

kilka godzin uczestnicy imprezy mogli podziwiaæ 

lœni¹ce maszyny. Motocyklowej 

paradzie towarzyszy³ pokaz ratownictwa 

medycznego, podczas którego swoje umiejêtnoœci 

zaprezentowali sanitariusze z Harcerskiej 

Grupy Ratownictwa. 

Nie mog³o oczywiœcie zabrakn¹æ dobrej 

muzyki. Przez kilka godzin na scenie dominowa³y 

zespo³y taneczne i wokaliœci z otwoc- 

kich klubów „Per³a”, „Grota”, Smok”. Publicznoœæ 

mog³a siê bawiæ równie¿ przy wystêpach 

zespo³ów rozrywkowych „Beast” i 

„Kwartet”. Nad ca³oœci¹ czuwa³ nie zast¹piony 

konferansjer Marek Po³ynko. 

Jednak prawdziwa muzyczna uczta zaczê³a 

siê wieczorem. Najpierw na scenie 

królowa³a formacja „Jacques du Luusse”. 

Potem miejsca ust¹pi³a gwieŸdzie wieczoru, 

zespo³owi „Leszcze”. Maciej Miecznikowski 

ze swoj¹ grup¹ nie zawiód³. „Leszcze” 

w Otwocku zagra³y dobry koncert, choæ 

nie uda³o im siê porwaæ do zabawy wiêkszej 

czêœci publicznoœci. 

Jak co roku organizatorzy zadbali równie¿ 

o dobre samopoczucie najm³odszych 

uczestników pikniku. Karuzele, zje¿d¿alnie, 

stoiska handlowe i liczne konkursy by³y oblegane 

przez ma³ych otwocczan. Starsi 

mieszkañcy naszego miasta mogli zaspokoiæ 

pragnienie i g³ód w wielu dzia³aj¹cych na 

terenie parku stoiskach gastronomicznych. 

Krótko mówi¹c: zabawa udana, pogoda 

dopisa³a. Do zobaczenia za rok! 

Artur Kubajek 

Organizatorzy:Otwockie Centrum Kultury, Oœrodek 

Profilaktyki Rodzinnej Urzêdu Miasta Otwocka, 

WOT Motorcyles, Harcerska Grupa Ratownictwa 

Sponsorzy: Urz¹d Miasta Otwocka, 

PZU ¯ycie SA, Ekopak-Jatne 

GAZETA 

fot. A. Kubajek 

fot. K. Gralik 

5

6 

Co s³ychaæ na sesji? 

Prezydent bez absolutorium 

45. sesja Rady Miasta Otwocka, zwo³ana 

na 27 kwietnia br., w porz¹dku obrad mia- 

³a przede wszystkim rozpatrzenie sprawozdania 

z wykonania bud¿etu miasta Otwocka 

za rok 2005 i podjêcie uchwa³y w sprawie 

absolutorium dla Prezydenta Miasta. Pocz¹tkowo 

nikt z radnych nie kwapi³ siê do dyskusji 

na ten temat, a¿ przewodnicz¹ca Rady 

Alicja Azulewicz-Rek wyznaczy³a do zabrania 

g³osu przewodnicz¹cego Komisji Rewizyjnej 

Kazimierza Laskusa. Radny stwierdzi³, 

¿e wszystkie wnioski Komisji s¹ zapisane 

w opinii przedstawionej Radzie i nie 

ma sensu siê powtarzaæ [12 kwietnia br. Komisji 

Rewizyjna jednog³oœnie negatywnie 

zaopiniowa³a wykonanie bud¿etu Miasta za 

rok 2005 i z³o¿y³a wniosek „o nieudzielenie 

absolutorium dla Prezydenta Miasta”]. 

Od zabrania g³osu nie uchyla³ siê natomiast 

prezydent Andrzej Szaci³³o, który w 

sposób wyczerpuj¹cy stara³ siê odnieœæ do 

wszystkich zarzutów zawartych w opinii 

Komisji. [Szersz¹ wypowiedŸ prezydenta 

na ten temat drukujemy ni¿ej] Mówca przypomnia³, 

¿e Regionalna Izba Obrachunkowa 

pozytywnie zaopiniowa³a wykonanie bud¿etu. 

Zdaniem prezydenta wspó³praca obu 

organów w³adzy – Prezydenta i Rady Miasta 

- by³a p³ynna. – Myœmy precyzyjnie odpowiadali 

na pytania Rady – powiedzia³ A. 

Szaci³³o, odpieraj¹c siê do zarzutu nieudzielania 

radzie informacji. Punkt po punkcie, 

wspieraj¹c siê odrêcznie wykonanymi planszami, 

A. Szaci³³o omawia³ kolejne tematy, 

ale jego argumenty nie przekonywa³y radnych. 

Jacek Hajdacki zwróci³ uwagê, ¿e opinia 

RIO odnosi siê do zgodnoœci wykonania 

bud¿etu z przepisami prawa, a ocena gospodarnoœci 

zaœ nale¿y do Rady Miasta. Najwiêcej 

w¹tpliwoœci i niepokoju radni wyra- 

¿ali w zwi¹zku z inwestycj¹ wodno-kanalizacyjn¹ 

w Otwocku, na któr¹ Miasto uzyska³o 

dofinansowanie z Funduszu Spójno- 

GAZETA 

œci. Wojciech Dziewanowski stwierdzi³, ¿e 

jest wielkim zwolennikiem budowy sieci, 

ale chce wiedzieæ, co siê stanie, jeœli nie 

uda siê jej zakoñczyæ w ci¹gu 2,5 roku, jaki 

pozosta³ zgodnie z harmonogramem. Zdaniem 

Dariusza Ko³odziejczyka realizacja 

inwestycji nie ma szans z uwagi na wydawanie 

decyzji wyw³aszczeniowych. Radny 

przyzna³, ¿e jeden rok zosta³ zaprzepaszczony 

przez polski rz¹d, ale Miasto spóŸnia 

siê z przetargami. Tu zaprotestowa³ prezydent 

Szaci³³o. Organizacja przetargów to 

zadanie In¿yniera Projektu, którego wybrano 

w okreœlonym terminie. Pewnych procedur 

nie da siê przyspieszyæ. Na absorpcjê 

funduszy unijnych czeka 22 beneficjentów 

i odpowiada za to sztab ministrów i s³u¿b 

pañstwowych. Nasz projekt jest objêty planem 

ogólnokrajowym – mówi³ A. Szaci³³o. 

Powa¿nym obci¹¿eniem dla miejskiego 

bud¿etu jest oœwiata, gdy¿ subwencja 

rz¹dowa na ten cel jest niewystarczaj¹ca. 

Awans zawodowy nauczycieli skutkuje 

zwiêkszeniem wydatków z kasy miejskiej. 

Ogó³em wydatki na oœwiatê w 2005 roku 

Wyjaœnienia na temat bud¿etu 2005 

Zapowiadano od d³u¿szego czasu, ¿e nie 

otrzymam od Rady Miasta absolutorium. Po 

raz kolejny parê osób nie przysz³o na sesjê 

absolutoryjn¹, po raz kolejny ktoœ wstrzyma³ 

siê od g³osu i te fakty mo¿e ju¿ nie dziwi¹. 

Zaskakuje jednak to, ¿e w bud¿ecie za 2005, 

dokumencie finansowym nastawionym na 

wynios³y ponad 33 miliony z³, a subwencja 

oœwiatowa zaledwie nieca³e 13 milionów. 

Zdaniem J. Hajdackiego koszty prowadzenia 

szkó³ nie musz¹ byæ tak du¿e, jeœli klasy 

by³yby bardziej liczne. Ponadto przyjmowanie 

do otwockich szkó³ dzieci spoza miasta 

i tworzenie dodatkowych oddzia³ów równie¿ 

poci¹ga za sob¹ kolejne wydatki. 

Dariusz Ko³odziejczyk przyzna³, ¿e 

by³by za udzieleniem absolutorium prezydentowi, 

gdyby nie zbyt du¿a kwota umorzeñ 

sp³at d³ugów wobec Miasta. Wœród 69 

podmiotów, którym umorzono sp³atê d³ugu, 

jest czêœæ biednych, ale jest te¿ wiele firm, 

które dobrze prosperuj¹. Radny uwa¿a, ¿e 

prezydent nie „przy³o¿y³ siê” do negocjacji, 

by uzyskaæ coœ (np. nieruchomoœci) w 

zamian za umorzenia. A. Szaci³³o wyjaœnia³, 

i¿ w wielu przypadkach nie s¹ to klasyczne 

umorzenia, a roz³o¿enie sp³at na raty. 

Doda³ równie¿, ¿e spad³y zaleg³oœci z tytu- 

³u karty podatkowej. Tendencja spadkowa 

dotyczy te¿ uiszczeñ podatku od nieruchomoœci. 

Rosn¹ wp³ywy z tytu³u u¿ytkowania 

wieczystego. 

Po zakoñczeniu dyskusji radni przyst¹pili 

do g³osowania. 11 g³osami „za”, 

przy 5 „wstrzymuj¹cych siê” zdecydowano 

o nieudzieleniu absolutorium prezydentowi 

Miasta. 


Opinia Komisji Rewizyjnej Rady Miasta Otwocka w sprawie wykonania bud¿etu 

Miasta Otwocka za 2005 r. 

W dniu 12 kwietnia 2006 r. Komisja Rewizyjna Rady Miasta Otwocka, zwana w dalszej treœci Komisj¹, 

jednog³oœnie negatywnie opiniuje wykonanie bud¿etu Miasta Otwocka za 2005 r. i wnioskuje do Rady 

Miasta Otwocka o nie udzielenie absolutorium dla Prezydenta Miasta Otwocka. 

1. Negatywna ocena wykonania planu wydatków na inwestycjê wodno – kanalizacyjn¹, realizowan¹ z 

udzia³em œrodków z Funduszu Spójnoœci. 

2. Krytyczna ocena dotyczy sprawowanego nadzoru nad realizowan¹ inwestycj¹ – Termoizolacja 

Gimnazjum Nr 3. 

3. Zastrze¿enia Komisji Rewizyjnej dotycz¹ równie¿ inwestycji budowy przedszkola przy ul. Jod³owej. 

4. Negatywna ocena dotyczy równie¿ niskiej skutecznoœci w dochodzeniu zaleg³oœci bud¿etowych oraz 

niepodejmowania wystarczaj¹cych dzia³añ w celu ich wyegzekwowania. 

5. Zastrze¿enia Komisji dotycz¹ niewykonanie wydatków w stosunku do planu po zmianach na kwotê 

6 mln z³, tj. 8% wydatków ogó³em. 

inwestycje nie dostrze¿ono niczego pozytywnego. 

Dlaczego? 

Mam nieodparte wra¿enie, ¿e zwykle 

tak jest, kiedy najpierw zapada wyrok, a potem 

usilnie dorabia siê do niego dokumenty. 

W ten sposób dezawuuje siê nie tylko mnie, 

ale równie¿ wielu moich wspó³pracowników, 

nasz¹ ciê¿k¹ pracê. Wierzê jednak g³êboko, 

¿e ogromny wysi³ek, przebijanie siê przez stosy 

dokumentów, czêsto do póŸnych godzin 

zostanie dostrze¿ony przez ludzi patrz¹cych 

na nasz¹ rzeczywistoœæ obiektywnie. Chcia³bym 

ustosunkowaæ siê do zarzutów Komisji 

Rewizyjnej, która w swoim protokole wnioskuje 

za nieudzielaniem absolutorium dla prezydenta 

Miasta i jednomyœlnie negatywnie 

ocenia wykonanie bud¿etu za rok 2005 przy 

braku podpisów niektórych jej cz³onków.

Zarzuty: 

1.Negatywna ocena wykonania planu wydatków 

na inwestycjê wodno – kanalizacyjn¹, 

realizowan¹ z udzia³em œrodków z Funduszu 

Spójnoœci. 

Podstawow¹ zasad¹ absorpcji unijnych 

œrodków powinno byæ d¹¿enie do zrozumienia 

chocia¿ ogólnych mechanizmów funkcjonowania 

funduszy, o których decyduje Komisja 

Europejska. Podejmuj¹c bardzo du¿¹ 

inwestycjê jak na warunki otwockie, znaleŸliœmy 

siê w szerokim planie gospodarczym, 

o którym decyduj¹ nie tylko w³adze miasta, 

ale równie¿ urzêdnicy szczebla centralnego, 

a nawet europejskiego – Komisji Europejskiej, 

Ministerstwa Œrodowiska, Ministerstwa 

Gospodarki, Ministerstwa Finansów, 

Narodowego Funduszu Ochrony Œrodowiska 

i Gospodarki Wodnej. Na chwilê obecn¹ 

i przez ca³y rok 2005 nie wydaliœmy zbyt 

wielu œrodków na projekt modernizacji i budowy 

systemu wodno – kanalizacyjnego, 

który ca³y czas ma realn¹ szansê wzmocnienia 

infrastruktury miejskiej. Przy czym podobnie 

ma siê sprawa w innych miastach, 

które po analizie szeregu dokumentów planistycznych 

uzyska³y zgodê od Komisji Europejskiej 

na inwestycjê z Funduszu Spójnoœci. 

Przypominam, ¿e na kilkadziesi¹t staraj¹cych 

siê, cel – pozytywn¹ ocenê Komisji 

– uzyska³y 22 miasta. Wszyscy w ró¿nych 

rejonach kraju pokonujemy bardzo z³o- 

¿one procedury. Dodam, ¿e czekaliœmy tak- 

¿e na wa¿n¹ uchwa³ê sejmu, która zapad³a 

w lipcu 2005 roku, a dotyczy³a ochrony œrodowiska. 

Nie jest prawd¹, ¿e miasto Otwock wyda³o 

na Fundusz Spójnoœci w omawianym 

roku zaledwie 6.3 tys. z³. Przeznaczyliœmy 

faktycznie 238.464 z³ na zadania zwi¹zane 

tylko i wy³¹cznie z Funduszem Spójnoœci. 

Nie s¹ to du¿e œrodki, ale diametralnie inne 

ni¿ te, które podaje Komisja. Nie odnotowuje 

tego faktu, zarzucaj¹c mi „nierzetelne planowanie”, 

„opiesza³oœæ dzia³añ w 2005 roku” 

i przywo³uje jako przyk³ad negatywnych kroków 

organu wykonawczego w realizacji inwestycji, 

finansowanej z ciê¿ko zdobytego 

Funduszu Spójnoœci, postêpowanie na wybór 

In¿yniera Projektu, wskazuj¹c, ¿e og³oszenie 

przetargu nast¹pi³o „dopiero po 15 

czerwca 2005”. Tymczasem specyfikacja 

przetargowa na In¿yniera Projektu by³a 

przedmiotem oceny przez Narodowy Fundusz 

Ochrony Œrodowiska i Gospodarki 

Wodnej, a nastêpnie Ministerstwo Œrodowiska 

(w dniu 14 kwietnia 2005 z³o¿ono specyfikacjê 

w NFOŒiGW). 

- 23 maja 2005 wp³ynê³o pismo Ministerstwa 

Œrodowiska pozytywnie opiniuj¹ce spe- 

cyfikacjê przetargow¹. 

- 6 czerwca 2005 r. (a nie 15 czerwca) wys³ano 

og³oszenie o zamówieniu do Dziennika Wspólnoty 

Europejskiej (ukaza³o siê 9 czerwca) oraz 

do Biuletynu Zamówieñ Publicznych (og³oszenie 

ukaza³o siê 15 czerwca). 

- 20 lipca 2005 r. dokonano otwarcia ofert. 

- 19 sierpnia 2005 wp³yn¹³ protest, który zosta³ 

rozpatrzony z dat¹ 22 sierpnia, zatem po 

7 dniach, czyli od 31 sierpnia przywrócono 

termin zwi¹zania z ofert¹. 

- 1 wrzeœnia zatwierdzono wybór oferenta 

na druku ZP – 18. 

- 26 wrzeœnia 2005 nast¹pi³o podpisanie kontraktu. 

Oferent podpisa³ kontrakt w koñcowym 

okresie zwi¹zania z ofert¹; przepisy 

Ustawy Prawo Zamówieñ Publicznych okreœlaj¹ 

terminy (30 dni!), w jakich obowi¹zkowo 

oferent musi podpisaæ umowy. 

„Zasadnoœæ ponoszenia tak wysokich nak³adów 

na kontrakt In¿yniera Projektu oraz 

podstawa ustalenia wartoœci przedmiotu zamówienia”. 

Pe³nienie funkcji In¿yniera Projektu znajduje 

siê w strukturze organizacyjnej do obs³ugi 

projektu (struktura ta zosta³a zatwierdzona 

przez przedstawicieli NFOŒiGW podczas 

kontroli przedrealizacyjnej, a koszty In¿yniera 

Projektu s¹ kosztami kwalifikowanymi). 

Wycena wartoœci przedmiotu zamówienia 

okreœlona zosta³a w studium wykonalnoœci 

do wniosku o dofinansowanie, natomiast 

wyboru In¿yniera Projektu dokonano w drodze 

przetargu. Œciœle zastosowaliœmy siê do 

wszelkich wyk³adni zalecanych przez konsultantów 

z Narodowego Funduszu Ochrony 

Œrodowiska i Gospodarki Wodnej i zaplanowaliœmy 

nak³ady na kontrakt oraz dokonaliœmy 

wyboru In¿yniera Projektu zgodnie 

z prawem. 

Kwota przeznaczona na In¿yniera Projektu 

oraz treœæ kontraktu by³y równie¿ przedmiotem 

oceny przez NFOŒiGW oraz Ministerstwa 

Œrodowiska. Zadam retoryczne 

pytanie. Czy tak powa¿ne instytucje ¿ycia 

gospodarczego dopuœci³yby nasz¹ umowê 

do realizacji, gdyby coœ by³o w niej Ÿle? 

Z pewnoœci¹ warto odnotowaæ, ¿e kontrakt 

z In¿ynierem Projektu zawarliœmy jako 

pierwsi ze wszystkich beneficjentów Funduszu 

Spójnoœci w kraju, a temat realizacji inwestycji 

by³ wyjaœniany na wielu komisjach 

Rady Miasta. 

2. Wydatki na oœwiatê – dzia³ 801 i 854 (Zarzut: 

wzrostowa tendencja wydatków na 

oœwiatê) 

Jak pogodziæ skutki awansu zawodowego 

nauczycieli, którzy w naturalny sposób 

wykorzystuj¹ dan¹ im szansê rozwoju za- 

wodowego, ale i równie¿ awansu finansowego? 

Powinniœmy pamiêtaæ, ¿e ka¿de 

sk¹din¹d chwalebne pokonanie progu nauczycielskiej 

kariery wi¹¿e siê ze wzrostem 

wskaŸników w sferze p³ac! Nie stawiam nikomu 

zarzutu, a proszê jedynie o obiektywne 

spojrzenie na trudnoœæ pogodzenia stale 

rosn¹cej tendencji wynagrodzeñ i wydatków 

zwi¹zanych z infrastruktur¹ oœwiatow¹. Popatrzmy 

poza tym, jak wygl¹daj¹ nasze placówki 

oœwiatowe, czy nie powinniœmy d¹- 

¿yæ do unowoczeœnienia otwockich szkó³ i 

przedszkoli? Czy spe³niaj¹ one normy bezpieczeñstwa, 

ile kosztuje chocia¿by ich 

ogrzewanie? 

Inwestycje i remonty w szko³ach i przedszkolach 

s¹ niezbêdne, dlatego dziwi mnie 

fakt, ¿e front prac zaplanowany na rok 2005 

budzi niepokój Komisji. 

Poni¿ej przedstawiam zestawienie wydatków 

na oœwiatê w latach 2002 – 2005 dzia³ 

(801 i 854) i prosi³bym o zwrócenie uwagi na 

zni¿kê wydatków chocia¿by w sferze p³ac o 

prawie 3% w roku 2005 w stosunku do roku 

2004. Ten wynik jest spowodowany szeregiem 

dzia³añ, trudnych decyzji, a przecie¿ 

awans zawodowy wymaga planowania coraz 

to nowych œrodków. Obrazuje to drugie 

poni¿sze zestawienie uwzglêdniaj¹ce ostatnie 

trzy lata. 

Rok Ogó³em Inwestycyjne Wynagrodzenia 

wydatki: 

w tym: 

+ pochodne 

2005 33.338 776 3.241 324 22.777 722 

2004 30.763 025 569 565 23.453 080 

2003 27.838 539 0 21.994 380 

2002 26.539 814 112 571 20.588 052 

Koszt awans zawodowego: 2004 – 394.315, 

2005 – 448.214, 2006 – 593.806 z³. 

Wzrost wydatków w roku 2005 w porównaniu 

do roku 2004 wynosi 2.575.751 z³otych 

(a nie 3.877.989, jak wykaza³a Komisja 

Rewizyjna w opinii ujmuj¹c w roku 2005 

wydatki z dzia³u 801 i 854 zaœ w roku 2004 

wy³¹cznie z dzia³u 801 i podaje kwoty wydatków 

na zakupy inwestycyjne zupe³nie 

inne ni¿ faktycznie zosta³y wydane, pomijaj¹c 

g³ównie kwotê wydatków na budowê 

przedszkola) i wynika wy³¹cznie ze wzrostu 

wydatków inwestycyjnych, miêdzy innymi 

na termomodernizacjê dwóch szkó³ 

oraz na budowê przedszkola. 

Nieprawd¹ jest, ¿e nadmiernie wzros³y 

wydatki na utrzymanie przedszkoli. Wzrost 

kosztów w tej dziedzinie spowodowany jest 

tylko i wy³¹cznie budow¹ nowoczesnego 

przedszkola przy ul. Jod³owej, którego koszt 

sprowadza siê do sumy blisko 2.800.000 z³. 

Nowa placówka oœwiatowa zast¹pi stare 

Przedszkole nr 3, które trzeba by³o rozebraæ, 

GAZETA 

7

8 

oraz Przedszkole nr 1, które funkcjonuje w 

przystosowanych do celów oœwiatowych 

dawnych mieszkaniach w starym drewnianym 

domu. 

3. Krytyczna ocena nadzoru nad inwestycj¹ 

– Termoizolacja Gimnazjum nr 3 

Inwestycja w Gimnazjum nr 3 zosta³a 

ukoñczona z opóŸnieniem. Ocieplono ca³y 

budynek nie³atwy do prac termomodernizacyjnych, 

wymieniono system ogrzewania 

oraz dokoñczono wymianê okien. Zbudowano 

nowe ogniomury, odnowiono kominy, instalacjê 

odgromow¹, zaizolowano dach. Z 

naszego krajobrazu znik³a kolejna ha³da koksu 

zalegaj¹ca od lat przed szkolnym budynkiem. 

Mam nadziejê, ¿e okolica szko³y odetchnie 

œwie¿ym powietrzem, a nie dwutlenkiem 

wêgla. Faktem jest, ¿e od pocz¹tku 

inwestycji przy ulicy Koœciuszki dochodzi³o 

miêdzy wykonawc¹ a inwestorem do nieporozumieñ, 

czêsto bardzo powa¿nych. Termomodernizacja 

nadzorowana by³a przez 

zespó³ inspektorów nadzoru, pracowników 

Wydzia³u Planowania i Inwestycji, wiceprezydenta 

Mariusza Strawiñskiego. Ca³a ekipa 

nadzoruj¹ca bywa³a na budowie niekiedy 

po kilka razy dziennie. W niektórych spotkaniach 

uczestniczy³em osobiœcie. Budowy 

dogl¹da³ te¿ wiceprezydent Robert Mroczek. 

Nie sposób by³o przewidzieæ nieporozumienia 

w samym zespole wykonawczym, maj¹ce 

z pewnoœci¹ wp³yw na tempo prac. Inwestycja 

mia³a byæ oddana 15 paŸdziernika 

2005 roku. Zakoñczono j¹ w marcu 2006 

roku. W konsekwencji opóŸnieñ wykonawca 

poniós³ przewidziane umow¹ kary w 

wysokoœci maksymalnej, tj. 20% wartoœci 

umowy. W trakcie realizacji inwestycji sugerowano 

przerwanie prac i przyst¹pienie 

za zgod¹ Prezesa Urzêdu Zamówieñ Publicznych 

do poszukiwañ nowego wykonawcy. 

Rozwa¿a³em tak¹ sytuacjê, przy czym, 

moim zdaniem, rozstanie z wykonawc¹ 

mog³o spowodowaæ równie nieprzewidziane 

k³opoty i przede wszystkim jeszcze powa¿niejsze 

opóŸnienia. 

4. Budowa przedszkola przy ul. Jod³owej. 

Zarzucono mi w protokole Komisji Rewizyjnej, 

¿e nie zabezpieczono nale¿ytego 

wykonania umowy dotycz¹cej budowy 

przedszkola przy ulicy Jod³owej. 

Otó¿ pragnê poinformowaæ, ¿e zabezpieczenie 

nale¿ytego wykonania umowy 

wa¿ne jest do dnia 30 czerwca 2006 roku i 

by³a zmieniana wy³¹cznie jego forma. Zgodnie 

z prawem o wyborze formy zabezpieczenia 

mo¿e decydowaæ wykonawca. 

Art. 148 Dziennika Ustaw z roku 2004 

GAZETA 

Nr 19, poz. 177, ust. 1 jednoznacznie stanowi: 

„Zabezpieczenie mo¿e byæ wnoszone 

wed³ug wyboru wykonawcy w jednej lub w 

kilku nastêpuj¹cych formach: 

1) pieni¹dzu; 

2) porêczeniach bankowych; 

3) gwarancjach ubezpieczeniowych; 

W wypadku zabezpieczenia umowy budowy 

przedszkola przy ulicy Jod³owej wszystko 

odby³o siê zgodnie z prawem. 

Wykonawca z³o¿y³ zabezpieczenie w 

gotówce, a potem zamieni³ je na gwarancje 

ubezpieczeniowe zgodnie z Art. 149 wy¿ej 

cytowanej ustawy, który brzmi: „W trakcie 

realizacji umowy wykonawca mo¿e dokonaæ 

zmiany formy zabezpieczenia na jedn¹ 

lub kilka form, o których mowa w Art. 148 

ust. 1”. Zmiana formy zabezpieczenia w wypadku 

przedszkola przy ulicy Jod³owej by³a 

dokonywana z zachowaniem ci¹g³oœci i bez 

zmniejszenia jego wysokoœci. 

Komisja wskaza³a w swojej opinii, ¿e nie 

zosta³ podany inspektor nadzoru w umowie. 

Zapis w umowie brzmi: „inspektorem 

nadzoru inwestorskiego bêdzie osoba upowa¿niona 

przez Prezydenta Miasta, posiadaj¹ca 

odpowiednie uprawnienia”. 

Krytyczne uwagi dotycz¹ce wykonania 

kanalizacji w nowym przedszkolu. 

Komisja rewizyjna przy ka¿dej radzie 

miasta zgodnie z ustaw¹ bada miniony rok 

bud¿etowy. Komisja Rewizyjna przy Radzie 

Miasta Otwocka porusza kwestiê kanalizacji 

w inwestycji wieloletniej. Przy³¹cza w 

budowanym przedszkolu maj¹ byæ wykonywane 

w roku 2006, a wiêc poza czasowym 

obszarem badania Komisji. Niemniej 

jej cz³onkowie zapowiadaj¹ budowanie jakiegoœ 

szamba, które w ogóle nie jest przewidziane 

w projekcie, a protokó³ okraszaj¹ 

odrobin¹ stopniowanego napiêcia, a nawet 

grozy. Bêdzie szambo, biada nam biada... 

W bud¿ecie miasta Otwocka nie przewidziano 

œrodków na wykonanie szamba 

tym bardziej, ¿e o ¿adnym szambie nie by³o 

nigdy mowy przy budowie placówki oœwiatowej 

na Kresach. Nie wiem, sk¹d ten pomys³. 

Mo¿e ktoœ by chcia³, aby pojawi³o siê 

przy nowym budynku szambo, ale go nie 

bêdzie, tym bardziej ¿e dokumentacja techniczna 

oraz umowa z wykonawc¹ okreœla 

przy³¹cza do kanalizacji miejskiej. 

5. Zarzut niewykonania wydatków w stosunku 

do planu po zmianach na kwotê 6 mln z³, 

tj. 8% wydatków ogó³em. 

Na kwotê niewykonanych wydatków 

sk³adaj¹ siê: 

2.894.203 – kwota zobowi¹zañ zaci¹gniêtych 

w roku 2005 z terminem p³atnoœci w roku 2006 

2.670.419 – zabezpieczone w bud¿ecie i nie 

wykorzystane œrodki w³asne na finansowanie 

Funduszu Spójnoœci (œrodków tych nie 

mo¿na by³o przeznaczyæ na inne cele, poniewa¿ 

Miasto nie by³oby w stanie ich ponownie 

zgromadziæ) 

1.051.680 – niewykorzystane kredyty na budowê 

przedszkola 396448, budynek socjalny 

380.000, termomodernizacjê Gimnazjum 

Nr 3 267.033 (przesuniête na rok 2006 terminy 

wyp³aty transz oraz mniejsze wykorzystanie 

kredytu z powodu potr¹cenia kar 

umownych za Gimnazjum nr 3) oraz 8.200 

– ni¿sze wykorzystanie kredytu na zakup 

samochodu po¿arniczego. 

6. Zarzut niskiego udzia³u wykonanych wydatków 

na inwestycje, które wynios³y 6,1 mln 

z³, tj. 9,2% wydatków ogó³em (w 2004 r. wynios³y 

14,7 mln z³) oraz wysoki udzia³ pozosta³ych 

wydatków g³ównie na oœwiatê, 

œwiadcz¹ o konsumpcyjnym charakterze zrealizowanego 

bud¿etu 2005 r.) 

Wy¿sze wydatki inwestycyjne w roku 

2004 spowodowane by³y realizacj¹ budowy 

Stacji Uzdatniania Wody. Ponadto bud¿ety o 

charakterze konsumpcyjnym realizowane 

by³y w Otwocku od wielu lat i obecnie g³ównie 

z tego powodu inwestycje Gmina mo¿e 

finansowaæ z obcych Ÿróde³ z niewielkim 

udzia³em œrodków w³asnych. Czy mo¿na 

ponosiæ nastêpne wydatki maj¹tkowe zaci¹gaj¹c 

kolejne kredyty, je¿eli mamy w trakcie 

realizacji inwestycjê wspó³finansowan¹ 

z udzia³em œrodków z Funduszu Spójnoœci? 

7. Zarzut niewykorzystania œrodków na utrzymanie 

dróg gminnych jako dobitny przyk³ad 

braku dba³oœci o infrastrukturê miejsk¹. 

Autorzy, czy te¿ autor powy¿szego 

stwierdzenia rozmija siê z prawd¹. Analiza 

wydatków wskazuje na wzrost w stosunku 

do planu pierwotnego wydatków na drogi. 

Dzia³ 600 – TRASPORT i £¥CZNOŒÆ 

Plan pierwotny 1.411.628 

Plan po zmianach 1.354.4444 

Wykonanie 1.148.690 (84,81%) 

W dziale 600 zawarte s¹ miêdzy innymi œrodki 

na zakupy inwestycyjne zwi¹zane z nabywaniem 

gruntów przeznaczonych pod 

drogi gminne, na co Komisja Rewizyjna nie 

by³a uprzejma zwróciæ uwagi. Po odjêciu od 

planu i wykonania powy¿szych œrodków realizacja 

planu przedstawia siê nastêpuj¹co: 

Plan pierwotny 1.011.628 

Plan po zmianach 1.054.444 

Wykonanie 1.049.248 (99,5%) 

W trakcie realizacji wydatków w tym dziale 

dokonano przesuniêcia wydatków do dzia³u 900 

§ 4300 w kwocie 16 400 z³ na akcjê „Zima”.

Z powy¿szej analizy wynika, ¿e w dziale 

600 dokonano zwiêkszenia planu wydatków 

w stosunku do planu pierwotnego w 

³¹cznej kwocie 59 216 z³otych, tj. o 5,8% 

(1.354 444 - 1.011 628 +16400). 

8. Niska skutecznoœæ, zdaniem Komisji, w dochodzeniu 

organu wykonawczego zaleg³oœci 

bud¿etowych oraz niepodejmowanie wystarczaj¹cych 

dzia³añ w celu ich wyegzekwowania. 

Przyjrzyjmy siê, jak kszta³tuj¹ siê nale¿noœci 

wobec Urzêdu Miejskiego, Otwockiego 

Zak³adu Wodoci¹gów i Kanalizacji, Zak³adu 

Gospodarki Mieszkaniowej. 

Stan zaleg³oœci 2005 2004 2003 

Urz¹d Miejski 3.660 345 5.374 195 5.249 102 

OZWiK 645 015 770 257 992.986 

ZGM 3.846 128 3.413 615 2.970 396 

Razem: 8.151 488 9.558.067 9.212.484 

W powy¿szym zestawieniu widaæ 

pewn¹ tendencjê. W stosunku do poprzedniego 

roku suma nale¿noœci zmala³a. Dodam, 

¿e nale¿noœci wobec OZWiK–u za 

rok 2005 to nale¿noœci ze strony jednego 

ze szpitali otwockich. Zarzucono mi tak- 

¿e, ¿e z tytu³u podatków nie wp³ynê³a do 

bud¿etu miasta Otwocka kwota 1.835.039 

z³, co w porównaniu do 2004 (51.314 z³) stanowi 

3,5-krotny wzrost. Jak do tego dosz³o? 

Otó¿ od roku 2001 i 2002 ci¹gnie siê 

sprawa zad³u¿enia Centrum Leczniczo – 

Rehabilitacyjnego Chorób P³uc i GruŸlicy 

wobec Urzêdu Miasta. Nale¿noœæ tê stanowi 

podatek od gruntu. Suma za oba podane 

lata sprowadza siê do 1.500 000 z³. 

Moi oponenci twierdz¹, ¿e powy¿sz¹ 

sumê mo¿na by³o wywalczyæ w Urzêdzie 

Marsza³kowskim. Ilekroæ spotyka³em siê 

z marsza³kiem Adamem Struzikiem, poruszaliœmy 

sprawê terenów po dawnych 

sanatoriach i Pan marsza³ek jednoznacznie 

stawia³ sprawê, mówi¹c ¿e nie ma 

mowy o tym, aby tereny te przekazaæ 

miastu, jako ¿e stanowi¹ one wymierny 

maj¹tek samorz¹du, którym kieruje. Przypomnê, 

¿e sprawa pielêgniarek zamieszkuj¹cych 

w trudnych warunkach na Borowej 

mimo zaanga¿owania wielu osób ci¹gnie 

siê od roku 2002. Nie przypisujê nikomu 

z³ej woli, ale jest ta sprawa wyraŸnym 

œwiadectwem braku œrodków. Pragnê 

te¿ podkreœliæ trudn¹ sytuacjê Centrum, 

które póki co jest zak³adem zatrudniaj¹cym 

kilkaset osób. Pan dyrektor Antoni 

B³achnio, zabiegaj¹c o umorzenie 

nale¿noœci podatkowej, jednoznacznie 

wskazywa³, jak bardzo to umorzenie mo¿e 

mieæ wp³yw na egzystencjê szpitala, którym 

kieruje. Umarzaj¹c te nale¿noœci za 

odleg³e lata, post¹pi³em zgodnie z ustaw¹ 

i nie przekroczy³em swoich kompetencji 

i uprawnieñ. 

Komisja Rewizyjna jako przyk³ad niegospodarnoœci 

przywo³uje niedochodzenie 

nale¿noœci od Gminy Karczew. Negocjacje 

i kwestie sporne miêdzy obu 

gminami dotycz¹ kilku tematów. Maj¹ one 

wieloletni¹ historiê. Otwock dochodzi 

roszczeñ ze strony Karczewa z tytu³u 

modernizacji oczyszczalni œcieków, do 

której nasz s¹siad jest pod³¹czony. Karczew 

zabiega od Otwocka o zwrot wp³aconych 

kwot na budowê sk³adowiska odpadów. 

Do tych dwóch nabrzmia³ych 

spraw dochodzi jeszcze problem regulacji 

gruntów, na których po³o¿ony jest 

OZWIK (le¿y on dok³adnie na granicy obu 

gmin, nieznacznie zahaczaj¹c o teren 

Karczewa!), a tak¿e istotny problem pozyskiwania 

ciep³a z Otwockiego Zak³adu 

Energetyki Cieplnej i Karczewskiego 

Przedsiêbiorstwa Energetyki Cieplnej. Pozornie 

te tematy nie maj¹ ze sob¹ nic 

wspólnego, ale w istocie wiele osób, które 

usi³uj¹ je rozwik³aæ, traktuje je ³¹cznie. 

Sprawa z pozoru jednoznaczna do okreœlenia 

– spór dotycz¹cy zwrotu pieniêdzy 

skierowanych przez Karczew na budowê 

sk³adowiska odpadów - ci¹gnie siê od 

1997, a wiêc ju¿ blisko 9 lat. Rozstrzyga 

j¹ w tej chwili s¹d kolejnej instancji. Sprawa 

nale¿noœci za modernizacjê oczyszczalni 

œcieków ze strony Karczewa jest 

daleko bardziej z³o¿ona. Przez lata szereg 

osób na ró¿nych stanowiskach przebija³o 

siê przez g¹szcz dokumentów i do 

niczego nie dosz³o. Problemy poruszone 

powy¿ej na bie¿¹co s¹ omawiane z przedstawicielami 

miasta Karczewa. Zdecydowaliœmy 

siê na definitywne rozstrzygniêcie 

wszelkich sporów poprzez postêpowanie 

arbitra¿owe. Przygotowujemy procedurê 

i warunki postêpowania. 

Mam nadziejê, ¿e dziêki niemu, o ile 

nikt nie bêdzie przeszkadza³, uda siê zakoñczyæ 

wieloletnie nieporozumienia. 

Na koniec pozwolê sobie na ma³¹ refleksjê. 

Komisja Rewizyjna bada³a realizacjê 

bud¿etu na 2005 rok. Nie zosta³em 

zaproszony ani na jedno posiedzenie Komisji, 

nie poproszono mnie o stanowisko, 

wyjaœnienia, które móg³bym z³o¿yæ osobiœcie. 

Proszono jedynie o odpowiedŸ na 

piœmie, wyznaczaj¹c bardzo krótkie terminy. 

W czasie sesji absolutoryjnej pan 

przewodnicz¹cy Komisji zada³ mi pytanie 

i w trakcie mojej odpowiedzi wyszed³ 

z sali. Pewnie przez roztargnienie... 

Andrzej Szaci³³o 

Pytano 

Pytano 

o o PIT PIT-y PIT -y 

W soboty 22 i 29 kwietnia we wszystkich 

urzêdach skarbowych w ca³ej Polsce odby³y 

siê „Dni otwarte”. Miêdzy 9.00 a 13.00 

mo¿na by³o odwiedzaæ urz¹d i uzyskaæ odpowiedŸ 

na pytania dotycz¹ce podatków. 

Ministerstwo Finansów, podobnie jak w 

roku ubieg³ym, zainicjowa³o ogólnopolsk¹ 

akcjê „Dzieñ otwarty” w urzêdach skarbowych. 

12 marca 2005 r., gdy podobn¹ akcjê 

organizowano po raz pierwszy, zainteresowanie 

podatników by³o bardzo du¿e. St¹d 

pomys³, aby „Dzieñ otwarty” organizowaæ 

cyklicznie. Z informacji MF wynika, ¿e w 

zesz³ym roku podatnicy najbardziej chwalili 

mo¿liwoœæ z³o¿enia PIT w urzêdzie w³aœnie 

podczas „Dnia otwartego”. 

Chocia¿ sobota to raczej nie dzieñ odwiedzin 

urzêdów, praktycznie ju¿ kilka minut 

po godzinie 9.00 w sali obs³ugi otwockiego 

US zaczêli siê pojawiaæ pierwsi podatnicy. 

Jak by³o do przewidzenia, wiêkszoœæ 

pytañ dotyczy³a kwestii zwi¹zanych 

z rozliczeniami podatku PIT. 

Sporo pytañ dotyczy³o równie¿ rozliczeñ 

z tytu³u dochodów od kapita³ów pieniê¿nych. 

W tym bowiem roku po raz pierwszy jest 

obowi¹zek ich rozliczania w zeznaniach 

podatkowych. Du¿o pytañ dotyczy³o dochodów 

uzyskanych poza granicami kraju. Ze 

wzglêdu na specyfikê terenu chodzi³o g³ównie 

o pracê w Holandii i Niemczech. 

Jak ocenia Stanis³awa Mi³kowska, kierownik 

dzia³u podatku dochodowego od 

osób fizycznych, ruch by³ dosyæ du¿y, chocia¿ 

niew¹tpliwie w normalny dzieñ pracy 

petentów jest wiêcej. 

Zainteresowaniem podatników cieszy- 

³a siê wystawa prac plastycznych nades³anych 

przez przedszkolaków i uczniów szkó³ 

podstawowych z terenu powiatu otwockiego 

na konkurs organizowany przez otwocki 

US. Tematami konkursu by³y „Podatki w 

oczach dzieci” i „Jak widzê Urz¹d Skarbowy?”. 

Prace wykonane w ró¿nych technikach 

czêsto w sposób niezwykle interesuj¹cy 

pokazywa³y, w jaki sposób dzieci postrzegaj¹ 

polski system podatkowy. Ka¿da 

osoba odwiedzaj¹ca urz¹d mog³a oddaæ g³os 

na wybran¹ przez siebie pracê. Rozstrzygniêcie 

konkursu 20 maja. 

Artur Kubajek 

GAZETA 

9

10 

fot. E. Banaszkiewicz 

Pod tablic¹ umieszczon¹ na œcianie 

domu przy ul. Reymonta 29 A w Otwocku, 

6 maja z³o¿ono kwiaty w ho³dzie 

wielkiemu pisarzowi, laureatowi nagrody 

Nobla, który mieszka³ w naszym 

mieœcie. Tu, korzystaj¹c z goœciny teœciów, 

stworzy³ czêœæ „Ch³opów”. Kwiaty 

z³o¿y³a delegacja ze Szko³y Podstawowej 

nr 1 w Otwocku im. W³. Reymonta, 

przedstawicielka starostwa 

powiatowego oraz dziennikarze ze Stowarzyszenia 

Dziennikarzy im. Reymonta. 

Uczestnicy spotkania udali siê nastêpnie 

do Bazy Edukacji Ekologicznej 

„Torfy” na II Reymontowsk¹ Majówkê. 

Rolê gospodarza Majówki pe³ni³ szef 

bazy Jan Tabencki. Witaj¹c wszystkich serdecznie 

szczególne podziêkowanie za przybycie 

z³o¿y³ wybitnemu aktorowi Ignacemu 

Gogolewskiemu, który w Otwocku spêdzi³ 

dzieciñstwo i m³odoœæ. W filmowej adaptacji 

„Ch³opów” Ignacy Gogolewski stworzy³ 

niezapomnian¹, brawurow¹ kreacjê 

Antka. – Jestem bardzo wzruszony. Przychodz¹c 

tu kiedyœ na wagary nie mia³em 

tak wielu wiadomoœci na temat tego miejsca 

– przyzna³ póŸniej artysta. 

Zanim przyszed³ czas na wyst¹pienia 

pracownicy bazy – stra¿nicy przyrody, zaprosili 

wszystkich na przechadzkê „£abêdzim 

szlakiem”, z bazy nad jeziorko „Torfy”. 

Edukacyjny charakter wyprawy pod- 

GAZETA 

II Reymontowska Majówka 

kreœla³y tablice umieszczone na szlaku oraz 

ciekawe pogadanki przewodników. 

Ju¿ po powrocie w imieniu dr. W. Trybowskiego 

fragment z jego ksi¹¿ki poœwiêcony 

dziejom leœniczówki „Torfy”, a zw³aszcza 

powo³ania w 

niej pierwszego 

na ziemiach 

polskich sta³ego, 

ludowego 

sanatorium 

przeciwgruŸliczego,odczyta³ 

Jan Tabencki. 

Sam 

obiekt pe³ni dziœ funkcjê edukacyjn¹, prezentuj¹c 

bogaty zbiór eksponatów, m.in. wypchanych 

zwierz¹t, typowych dla tych okolic. 

Majówka sta³a siê dobr¹ okazj¹ do wrêczenia 

legitymacji nowym cz³onkom Stowarzyszenia 

dziennikarzy im. Reymonta. 

By³a te¿ chwil¹ wspomnieñ i pogwarek przy 

muzyce zespo³u ludowego „Polesoki” z Celestynowa. 

Pa³aszuj¹c dania z grilla goœcie 

delektowali siê wspania³¹ pogod¹, œwie¿ym 

powietrzem i urod¹ okolicznych lasów, które 

przypomina³y o swej obecnoœci trelami 

ptaków i zapachami zwiastuj¹cymi lato. 


Poszukujemy mieszkañ, domów, dzia³ek 

AGENCJA NIERUCHOMOŒCI VALCOM 

tel. 779-44-72 

Dekoracje okienne - przedstawiciel 

belgijskiej firmy. Okna PCV i AL 

tel. 779 44 72; 0-608 627 352

W Otwocku s¹ dwa. Mijamy je czêsto, 

nie dostrzegaj¹c w nich niczego szczególnego? 

Spowszednia³y nam, sta³y siê zbyt 

oczywiste. Jeden wschodni, drugi zachodni. 

Wyznaczaj¹ wiêc strony œwiata, a tak- 

¿e... symbolizuj¹ up³yw czasu w jego cyklicznym 

wymiarze. Stanowi¹ charakterystyczne 

elementy w zdecydowanie p³askim 

krajobrazie naszego miasta. Pozwalaj¹ bowiem 

wyraŸnie dostrzec ró¿ne wymiary 

jego przestrzeni. Nie tylko - ³askawie nam 

dominuj¹cy - wymiar poziomy (horyzontalny, 

jak pisuj¹ m¹drzy autorzy), ale równie¿ 

pionowy (czyli wertykalny). Staj¹ siê wizytówkami 

miasta dla tych, którzy wysi¹d¹ na 

stacji Otwock i bêd¹ szli w stronê ulicy Orlej. 

Mog¹ zaœ okazaæ siê pu³apk¹ dla zbyt 

wysokich samochodów ciê¿arowych, jeœli 

ich kierowcy nie dostrzeg¹ liczby „3,3 m” 

umieszczonej na znaku zakazu. Wiadomo, 

piszê o naszych wiaduktach. Moje powierzchowne 

obserwacje mogê wzbogaciæ 

dziêki rzeczowym informacjom p. in¿. Eugeniusza, 

który podczas studiów na Politechnice 

Warszawskiej pozna³ zasady budowania 

i u¿ytkowania infrastruktury komunikacyjnej. 

Otwockie wiadukty s¹ konstrukcjami 

mostowymi, jednak zasadniczo ró¿ni¹ siê 

miêdzy sob¹ ze wzglêdu na u¿yte materia- 

³y oraz sposób odprowadzania wody. Ten 

zachodni jest znacznie ciekawszy i dostojniejszy. 

Wykonany zosta³ ze stalowych elementów 

po³¹czonych ze sob¹ nitami. Takie 

rozwi¹zanie typowe by³a dla konstrukcji 

mostowych wznoszonych u schy³ku XIX 

wieku, a wiêc w okresie budowania Kolei 

Nadwiœlañskiej. Czy mo¿e byæ wiêc trakto- 

Okolicznoœci 

Miêdzy torami a ulic¹ 

wany jako zabytek techniki? Warto sprawdziæ 

tê ewentualnoœæ. Stylowa jest równie¿ 

balustrada - zabezpieczaj¹ca chodniki robocze 

- wykonana z solidnych profili i posiadaj¹ca 

odpowiednie przerwy, które pozwalaj¹ 

unikn¹æ odkszta³ceñ podczas pracy 

ca³ej konstrukcji. Wiadukt tworz¹ cztery 

niezale¿ne przês³a, siêgaj¹ce z jednej strony 

filaru œcianowego, a drugiej zaœ przyczó³ków. 

£o¿yska przêse³ spoczywaj¹ na 

kamiennych ciosach, czyli na obrobionych 

blokach skalnych. Dla laika wiadukt jest 

budowl¹, na której umieszczone s¹ tory. 

Jednak in¿ynierskie spojrzenie pozwala 

odczytaæ z³o¿onoœæ ca³ej konstrukcji. Wyró¿ni 

elementy, których nazwy wprawdzie 

nie s¹ ca³kowicie obce, ale brzmi¹ doœæ tajemniczo. 

Ciê¿ar torów – i przeje¿d¿aj¹cego 

po nich poci¹gu - przenoszony jest wiêc 

kolejno na mostownice, pod³u¿nice, poprzecznice, 

a w koñcu na dŸwigary. Przez 

ten z³o¿ony uk³ad swobodnie sp³ywa deszczowa 

woda. Mog¹ spadaæ te¿ inne substancje. 

Dlatego - kiedy przeje¿d¿a poci¹g, 

wtedy osoby id¹ce do³em zwykle siê zatrzymuj¹. 

Natomiast wiadukt wschodni tworz¹ 

cztery ¿elbetowe p³yty. Konstrukcja ta jest 

ciê¿sza, prymitywniejsza i tylko pozornie 

bezpieczniejsza dla przechodz¹cych pod 

ni¹ ludzi. Zgodnie z obowi¹zuj¹cymi przepisami 

w³aœciciele konstrukcji mostowych 

powinni co roku dokonywaæ ogólnego ich 

przegl¹du, a co piêæ lat - przegl¹du generalnego 

z u¿yciem odpowiedniej aparatury. 

Przegl¹d ten wymaga zbadania pow³ok antykorozyjnych 

i po³¹czeñ, a tak¿e poziomu 

karbonatyzacji betonu. Ten m¹dry termin 

oznacza reakcjê sk³adników betonu z dwutlenkiem 

wêgla zawartym w powietrzu. 

Pocz¹tkowe stadium karbonatyzacji jest 

przyjazne dla konstrukcji, póŸniej jednak 

powoduje niszczenie betonu, który stopniowo 

przestaje byæ warstw¹ ochronn¹ dla zbrojenia. 

Okazuje siê, ¿e beton podatny jest te¿ 

na korozjê mrozow¹. Jak zaœ wyjaœniæ ¿ó³tawe 

zacieki? Czy œwiadcz¹ one o korozji 

siarczanowej betonu? Czy raczej s¹ przejawami 

korozji przymocowanych od zewn¹trz 

stalowych p³askowników, które maj¹ 

wzmocniæ ca³¹ konstrukcjê? Ciê¿ki wiêc 

bywa ¿ywot betonu, a zagro¿eñ dla ludzi z 

tego powodu nie mo¿na lekcewa¿yæ. Je¿eli 

przechodz¹c pod wschodnim wiaduktem 

spojrzymy do góry, to zobaczymy wyraŸne 

œladu ubytku betonu i niektóre jego dalsze 

fragmenty gotowe spaœæ w dogodnej chwili. 

PrzechodŸmy uwa¿nie, nie tylko wtedy, 

kiedy przeje¿d¿a poci¹g, a jego odg³os szeroko 

roznosi siê wzd³u¿ znanych nam ulic, 

hipnotyzuj¹c otwocki krajobraz. 

Stanis³aw Zaj¹c 

Dziêkujê p. in¿. Eugeniuszowi za zwrócenie 

uwagi na problem oraz za wyjaœnienie konstrukcyjnych 

tajemnic naszych wiaduktów. 

Wiadukt zachodni fot. E. Banaszkiewicz 

GAZETA GAZETA 

11

12 

SPORT II Miêdzynarodowy Turniej Pi³ki No¿nej „Ma³e Euro” 

Bezkonkurencyjne Karpaty 

Podobnie jak przed rokiem mistrzowski tytu³ sta³ siê zdobycz¹ m³odych pi³karzy 

Karpat Lwów, którzy w tegorocznej edycji „Ma³ego Euro” wygrali siedem 

meczy z dziewiêciu rozegranych. Po raz pierwszy w turnieju zagrali pi³karze 

OKS-u. Niestety bez sukcesu. 

Po pierwszej udanej dla organizatorów, 

pi³karzy i kibiców zesz³orocznej imprezie 

apetyt na tegoroczne „Ma³e Euro” by³ jeszcze 

wiêkszy. W tym roku nie tylko do rywalizacji 

stanê³a wiêksza liczba dru¿yn (15 dru- 

¿yn - ch³opcy z rocznika ‘90 i m³odsi), ale 

równie¿ do organizacji turnieju w³¹czy³ siê 

kolejny klub pi³karski – OKS Start Otwock. 

Pi³karska impreza ruszy³a od uroczystego 

otwarcia turnieju, które odby³o siê w 

niedzielê, 30 kwietnia na boisku Boru Regut. 

Pomimo deszczowej aury licznie zebrani 

kibice mogli obejrzeæ pasjonuj¹cy 

mecz pi³karski. Naprzeciw siebie wyst¹pi- 

³y pi³karki na co dzieñ trenuj¹ce w klubie 

Bór Regut. 

W sobotê, od wczesnych godzin rannych, 

zespo³y rozpoczê³y rywalizacjê grupow¹. 

Mecze rozgrywano na trzech boiskach 

w Regucie, Karczewie i Otwocku. 

Ju¿ po pierwszych meczach potwierdzi³y 

siê przedturniejowe typowania, ¿e faworytem 

do zwyciêstwa bêdzie dru¿yna Karpat 

Lwów. Ukraiñscy pi³karze bez wiêkszego 

wysi³ku wyszli ze swojej grupy. W grupie 

fina³owej rozgromili Kolportera Kielce (5:1), 

wygrali z Dynamem Miñsk (2:1) i Dynamem 

Brzeœæ (3:0) i zremisowali w derbach 

Lwowa z lokalnym przeciwnikiem - Ru- 

GAZETA 

chem (0:0). W rozegranym w Karczewie 

meczu fina³owym po raz drugi pi³karze 

Karpat wysoko pokonali dru¿ynê Dynama 

Brzeœæ (4:0), broni¹c tym samym zesz³orocznego 

tytu³u mistrzowskiego. W meczu 

o 3 miejsce Ruch Lwów wygra³ z Dynamem 

Miñsk (3:0). 

Poni¿ej oczekiwañ kibiców zagrali pi³karze 

OKS-u. Otwocka m³odzie¿ rywalizowa³a 

w grupie A. Pi³karze OKS-u turniej 

rozpoczêli od wysokiej wygranej z drug¹ 

dru¿yn¹ Mazura Karczew (5:1). W nastêpnych 

meczach otwocczanie ulegli pi³karzom 

Traktora Miñsk (0:1), zremisowali z Pogoni¹ 

Siedlce (1:1) i przegrali z Dynamem 

Brzeœæ (1:6). Osi¹gniête wyniki nie pozwoli³y 

OKS-owi znaleŸæ siê w grupie fina³owej. 

Pi³karzy z Otwocka mogliœmy ogl¹daæ 

w rywalizacji o miejsca 5-10. Jednak i w tej 

grupie otwoccy zawodnicy nie zachwycili i 

z dwoma przegranymi i dwoma remisami 

ostatecznie w turnieju zajêli 10 miejsce. 

W turnieju nie zachwyci³y równie¿ pozosta³e 

polskie dru¿yny. Najwy¿ej, bo na 5 

miejscu, znaleŸli siê pi³karze Kolportera 

Kielce. Zesz³orocznego czwartego miejsca 

nie powtórzyli pi³karze Boru Regut koñcz¹c 

zmagania na odleg³ym, 13 miejscu. 

Artur Kubajek 

Wyniki 

Grupa A (Otwock) 

Start Otwock – Mazur II Karczew 5:1, 

Traktor Miñsk – Dynamo Brzeœæ 1:3, 

Pogoñ Siedlce – Mazur II Karczew 16:0, 

Start – Traktor 0:1, 

Dynamo B. – Pogoñ S. 0:0, 

Mazur II – Traktor 0:6, 

Start – Pogoñ S. 1:1; Dynamo B. – Mazur II 16:0, 

Traktor – Pogoñ 1:1;Start – Dynamo B. 1:6 

Grupa B (Karczew) 

Mazur Karczew – Mazowia Rawa Mazowiecka 2:0, 

SMS Brzeœæ – Karpaty Lwów 0:0, 

Kolporter Kielce – Mazovia 2:0, 

Mazur Karczew – SMS Brzeœæ 2:1, 

Karpaty – Kolporter 4:0, 

Mazowia - SMS Brzeœæ 0:4, 

Mazur – Kolporter 2:4; Karpaty – Mazovia 12:0, 

SMS Brzeœæ – Kolporter 1:2, 

Mazur – Karpaty 0:4 

Grupa C (Regut) 

Bór Regut – Advit Wi¹zowna 2:0, 

Kamienice Podolski – Dynamo Miñsk 0:3, 

Bór – Ruch Lwów 0:3, 

Advit – Kamieniec 0:1, 

Dynamo M – Ruch Lwów 0:0, 

Kamieniec – Bór 1:0; Advit – Dynamo M 0:8, 

Ruch – Kamieniec 7:0; Dynamo M – Bór 7:0, 

Ruch – Advit 6:1 

Grupa pocieszenia II 

Advit – Bór 0:3; Mazovia – SMS Brzeœæ 0:0, 

Mazovia – Advit 2:2; Bór - Mazovia 2:0, 

SMS Brzeœæ – Mazur II 0:5, 

Bór – SMS Brzeœæ 0:3; Mazur II – Advit 0:2, 

SMS Brzeœæ – Advit 3:0; Bór – Mazur II 1:0, 

Mazovia – Mazur II 3:0 

Grupa pocieszenia I 

Start – Mazur 0:1; Traktor – Kamieniec 1:1, 

Pogoñ – Mazur 7:1; Start – Traktor 0:0, 

Kamieniec – Pogoñ 0:2; Mazur – Traktor 0:3, 

Start – Pogoñ 0:2; Kamieniec – Mazur 3:1, 

Traktor – Pogoñ 4:2; Start – Kamieniec 1:1, 

Grupa fina³owa 

Dynamo B – Dynamo M 0:3, 

Ruch – Karpaty 0:0; Kolporter – Dynamo M 1:0, 

Dynamo B – Ruch 1:0; Karpaty – Kolporter 5:1, 

Dynamo M – Ruch 0:0; Dynamo B – Kolporter 1:0, 

Karpaty – Dynamo M 2:1; Ruch – Kolporter 6:1, 

Dynamo B – Karpaty 0:3 

Mecz o 3 miejsce 

Ruch Lwów – Dynamo Miñsk 3:0 

Fina³ 

Karpaty Lwów – Dynamo Brzeœæ 4:0 

Klasyfikacja koñcowa turnieju: 

1.Karpaty Lwów 

2. Dynamo Brzeœæ 

3. Ruch Lwów 

4. Dynamo Miñsk 

5. Kolporter Korona Kielce 

6. Pogoñ Siedlce 

7. Traktor Miñsk 

8. Impuls Kamieniec Podolski 

9. LKS Mazur Karczew 

10. OKS Start Otwock 

11. SMS Brzeœæ 

12. Bór Regut 

13. Mazovia Rawa M. 

14. Advit Wi¹zowna 

15. LKS Mazur II Karczew

Najnowszy spektakl wystawiony 

przez aktorów Teatru im. S. Jaracza z 

pewnoœci¹ mo¿e zaskoczyæ sta³ych 

jego bywalców. Spektakl „Na krawêdzi” 

to ponura opowieœæ o zawirowaniach 

¿yciowych dwójki m³odych ludzi. 

Po cyklu spektakli o wyraŸnie komediowym 

zabarwieniu, tym razem re- 

¿yser Krzysztof Czekajewski podj¹³ siê 

adaptacji sztuki Igora Bauersimy „Norway 

Today”. Premiera spektaklu odby- 

³a siê w józefowskim Miejskim Domu 

Kultury. 

Bohaterami historii jest Julia (Gabriela 

Kacperska) i Miko³aj (Leszek Cieloch). 

M³odzi ludzie przypadkowo spotykaj¹ 

siê kawiarni. Zawi¹zuje siê miêdzy 

nimi rozmowa. Julia zdradza Miko³ajowi, 

¿e chce pope³niæ samobójstwo. 

Twierdzi, ¿e w swoim ¿yciu ju¿ 

wszystko prze¿y³a. – Chcê to skoñczyæ 

raz na zawsze. Skoñczyæ tak do koñca – 

wykrzykuje do swojego rówieœnika. Miko³aj 

z kolei chce prze¿yæ w swoim ¿yciu 

coœ nowego, szczególnego. Krótko 

mówi¹c potrzebuje w swoim ¿yciu jakiegoœ 

odlotu. Postanawiaj¹ razem po- 

TEATR Premiera 

Geneza ¿ycia i œmierci 

Fina³ konkursu 

Spoœród nades³anych prac jury w 

sk³adzie: Leszek Korczak, Danuta Kubañska 

i Alicja Sutarzewicz wy³oni³o 

zwyciêski projekt autorstwa Marcina 

Koniecznego z Otwocka. Nagrodzona 

praca zdobi m.in. ok³adkê folderu poœwiêconego 

bogatej historii biblioteki, 

który wydano z okazji jubileuszu. Wyró¿nienie 

przyznano Monice Andrzejewskiej. 

Uroczyste wrêczenie nagród 

ksi¹¿kowych i dyplomów odby³o siê 21 

kwietnia w budynku MBP w Otwocku. 

Artur Kubajek 

pe³niæ samobójstwo. Julia, która dok³adnie 

zaplanowa³a swoje samobójstwo, 

zabiera Miko³aja do Norwegii, aby tam, 

staj¹c na krawêdzi wysokiego wybrze- 

¿a, skoczyæ wspólnie w morsk¹ otch³añ 

Ex libris wybrany 

60. rocznica dzia³alnoœci Miejskiej Publicznej Biblioteki w Otwocku sta³a siê 

doskona³¹ okazj¹ do zorganizowania konkursu plastycznego na „ex libris” biblioteki. 

lodowatego fiordu. Na œnie¿nym pustkowiu 

m³oda para poœwiêca ca³y dzieñ 

na rozwa¿anie swojego ¿ycia. Pomimo 

desperacji, zastawania siê nad tym, co 

chce za chwilê zrobiæ. Kamer¹ nagrywaj¹ 

równie¿ ostatnie s³owa, które tu¿ 

przed œmierci¹ chc¹ przekazaæ swoim 

najbli¿szym. Z ró¿nym skutkiem i wyraŸnymi 

trudnoœciami próbuj¹ spisaæ 

swój elektroniczny testament. Na koniec 

jednak zasypiaj¹ w namiocie przeœwiadczeni, 

¿e odbior¹ sobie ¿ycie. Z 

tak¹ myœl¹ wstaj¹ rano i trzymaj¹c siê 

za rêce staj¹ „na krawêdzi”... Czy 

skocz¹? Nie chcê zdradzaæ. Musicie 

sami to zobaczyæ. Przedstawienie ponownie 

ma byæ grane od po³owy maja. 

Dodam tylko, ¿e po obejrzeniu spektaklu 

nie by³em jedyn¹ osob¹, która zadawa³a 

sobie pytania: co sk³ania ludzi do 

pope³niania samobójstwa i dlaczego tak 

wiele m³odych osób decyduje siê na zakoñczenie 

swojego ¿ycia w ten sposób? 

Je¿eli bêdziecie mieli okazjê zobaczyæ 

ten spektakl - nie zastanawiajcie siê d³ugo. 

Naprawdê warto. Gor¹co polecam. 

Artur Kubajek 

Czym dla ksi¹¿ki 

jest ekslibris? 

Ex libris - ³aciñski zwrot oznaczaj¹cy 

„z ksiêgozbioru” lub „z ksi¹¿ek” jest 

znakiem bibliotecznym z podaniem nazwiska 

w³aœciciela ksiêgozbioru lub instytucji, 

do której ksi¹¿ka nale¿y. Znaki 

biblioteczne s¹ przewa¿nie zaopatrzone 

rysunkiem, przedstawiaj¹cym b¹dŸ 

to herb w³aœciciela, b¹dŸ jego portret, 

widok biblioteki, herb rodzinny lub te¿ 

fantastyczne kompozycje, nie ³¹cz¹ce siê 

niekiedy wcale z tematem lub z celem, 

któremu ekslibrisy maj¹ s³u¿yæ. 

Pocz¹tki ekslibrisu siêgaj¹ XVI, kiedy 

zacz¹³ siê on rozpowszechniaæ w Niemczech, 

Francji i Anglii. Pierwsze znane 

polskie ekslibrisy pochodz¹ sprzed 480 

lat, czyli mniej wiêcej z lat 1516-1517 

i nale¿a³y do arcybiskupa polskiego Macieja 

Drzewickiego z Drzewicy w Ziemi 

Radomskiej, kanclerza wielkiego koronnego 

i prymasa Polski. 

GAZETA 

13

14 

MEDYCYNA Ogólnopolska kampania przeciw HCV 

HCV mo¿na pokonaæ 

Pod takim has³em odbywa siê kampania edukacyjna skierowana do spo³eczeñstwa, 

ze szczególnym uwzglêdnieniem osób z grup ryzyka i personelu medycznego. 

W ramach kampanii odbywaj¹ siê szkolenia wœród s³u¿b medycznych poœwiêcone 

wirusowemu zapaleniu w¹troby typu C. Szkolenie dla otwockich pracowników 

odby³o siê w ostatnich dniach kwietnia, w Szpitalu Klinicznym im. 

Adama Grucy w Otwocku. 

Z powodu nieleczonego zaka¿enia wirusem 

HCV w Polsce alarmuj¹co wzrasta 

liczba zachorowañ na marskoœæ i raka w¹troby. 

Zbyt póŸne zdiagnozowanie powoduje, 

¿e jedynym ratunkiem dla chorego jest 

transplantacja w¹troby. 

Wed³ug prowadzonych od 1997 roku 

rejestracji zachorowañ rocznie odnotuje siê 

od 800 do 3 tys. zaka¿eñ wirusowym zapaleniem 

w¹troby typu C z objawami klinicznymi 

infekcji. Wed³ug danych z 5 województw 

rejestrowane zachorowania stanowi¹ 

od 30 do 40 proc. nowo wykrytych przypadków 

zaka¿enia HCV. Niepokoj¹ce s¹ 

równie¿ informacje, ¿e ponad 95 proc. Polaków 

zaka¿onych HCV nie jest œwiadomych 

swojej choroby. Zaka¿enie HCV jest 

najczêœciej bezobjawowe, a wykrywane 

przypadkowo, m.in. po³owa z nich identyfikowana 

jest przez stacje krwiodawstwa. 

•ród³o zaka¿enia stanowi¹ wy³¹cznie ludzie 

chorzy i nosiciele. Potencjalnie zakaŸny 

jest ka¿dy materia³ zawieraj¹cy krew. 

Co gorsze – w 80 proc. przypadków do zaka¿enia 

dochodzi w warunkach szpitalnych, 

m.in. poprzez drobne zabiegi medyczne 

(usuwanie znamion, zastrzyk, pobieranie 

krwi, zabiegi stomatologiczne). Z powodu 

utrudnionego dostêpu do leczenia przeciwwirusowego 

pogarsza siê stan zdrowia chorych. 

Szans¹ na czêœciowe rozwi¹zanie tego 

Szpital im. Adama Grucy w Otwocku – szkolenie z udzia³em pracowników s³u¿b medycznych 

dzia³aj¹cych na terenie powiatu otwockiego 

GAZETA 

problemu maj¹ byæ szkolenia prowadzone 

wœród pracowników medycznych. 

Inicjatorem i wspó³realizatorem programu 

„HCV mo¿na pokonaæ” jest Polska Grupa 

Ekspertów HCV oraz Pañstwowa Inspekcja 

Sanitarna. Program jest realizowany od 

paŸdziernika 2005 roku na terenie 5 województw: 

kujawsko-pomorskiego, ma³opolskiego, 

mazowieckiego, opolskiego i wielkopolskiego. 

Celem programu jest podniesienie 

wiedzy na temat epidemiologii oraz 

mo¿liwoœci profilaktycznych i terapeutycznych 

zaka¿eñ HCV. Skierowane jest do kierownictwa 

i personelu zak³adów opieki 

medycznej oraz lekarzy prowadz¹cych indywidualn¹ 

praktykê o charakterze zabiegowym. 

Szkolenia prowadzone s¹ przez 

koordynatorów wojewódzkich programu 

oraz specjalistów chorób zakaŸnych. Organizatorzy 

stawiaj¹ sobie za cel zahamowanie 

rozprzestrzeniania siê wirusa dziêki 

wczesnej diagnostyce HCV. 

Otwockie szkolenie skierowane do 

s³u¿b medycznych by³o przede wszystkim 

przypomnieniem podstawowych zasad pracy, 

dziêki którym nie tylko pacjent, ale równie¿ 

personel mo¿e czuæ siê bezpiecznie. 

Przy przeprowadzaniu jakichkolwiek badañ 

i zabiegów wymaga siê od pracowników 

s³u¿by zdrowia u¿ywania sprzêtu jednorazowego 

lub wysterylizowanego. Uczestnicy 

szkolenia informowani 

byli równie¿ o rodzajach 

dezynfekcji aparatów 

i narzêdzi medycznych, 

które mog¹ mieæ 

stycznoœæ z zaka¿on¹ 

krwi¹ i ¿ó³ci¹. - W oddzia³ach 

dializ, gdzie 

liczba zaka¿onych pacjentów 

wynosi do 30 

proc., a personelu medycznego 

w granicach 

nawet 10 proc., nale¿y 

zwróciæ szczególn¹ 

uwagê na to, by na da- 

nym oddziale znajdowa³o 

osobne stanowisko 

do dializowania osób 

zaka¿onych HCV. Wszyscy dializowani 

powinni wykonaæ badania w kierunku wykrycia 

u siebie przeciwcia³, poniewa¿ s¹ w 

grupie podwy¿szonego ryzyka zaka¿enia 

wirusem hepatitis C. Nie mo¿na siê zaraziæ 

HCV dotykaj¹c krwi chorego, gdy na naszym 

ciele nie ma zranieñ, pêkniêæ naskórka, 

itp. Ratownicy pogotowia, pracownicy 

s³u¿by zdrowia, powinni ka¿dorazowo 

zmieniaæ takie rêkawiczki, przechodz¹c do 

kolejnego pacjenta. Nie wolno tego lekcewa¿yæ 

ani robiæ wyj¹tków, poniewa¿ mo¿e 

to doprowadziæ do nowych zaka¿eñ wœród 

innych, zdrowych pacjentów – t³umaczono 

podczas szkolenia. 

Artur Kubajek 

HCV – cicha epidemia 

model wirusa 

Czêsto bezobjawowy przebieg choroby i latami 

postêpuj¹ce wyniszczanie organizmu powoduje, ¿e HCV 

okreœlane jest mianem „cichej epidemii”. Œredni czas 

trwania zaka¿enia HCV od momentu wnikniêcia wirusa 

do ustroju do powa¿nych problemów zdrowotnych jest 

zazwyczaj d³u¿szy ni¿ w przypadku HIV i trwa 5 do 35 

lat. Choroba czêsto koñczy siê marskoœci¹ i rakiem 

w¹troby, poprzedzonymi powa¿nymi komplikacjami 

uniemo¿liwiaj¹cymi normalne funkcjonowanie 

(wodobrzusze, ¿ylaki i krwawienia prze³yku, ¿ó³taczka, 

problemy z krzepliwoœci¹ krwi, zaburzenia psychiczne 

do œpi¹czki w¹trobowej w³¹cznie). Chorzy zazwyczaj 

do¿ywaj¹ wieku lat 45-60. Zapaleniu w¹troby 

wywo³anym przez HCV czêsto towarzysz¹ choroby 

autoimmunologiczne, w tym autoimmunologiczne 

zapalenie w¹troby (AIH), które znacznie pogarszaj¹ 

rokowanie i czas prze¿ycia. Chorzy na HCV przyjmuj¹cy 

terapiê farmakologiczn¹ czêsto cierpi¹ na apatiê i 

depresjê. 

Szacuje siê, ¿e w Polsce jest oko³o 730 000 zaka¿onych 

wirusem HCV. Leczenie jednego chorego to kwota 18-37 

tysiêcy z³otych za terapiê. Test pozwalaj¹cy wykryæ 

zaka¿enie mo¿na wykonaæ za ok. 30 z³ w ka¿dym 

wojewódzkim mieœcie w Polsce. Badanie w kierunku HCV 

mo¿e zleciæ lekarz pierwszego kontaktu i jest ono 

refundowane. 

Wielkie nadzieje w walce z „cich¹” epidemi¹ zapalenia 

w¹troby typu C pok³adane s¹ w stworzeniu skutecznej 

szczepionki. Szczepionka przeciwko wirusowi znajduje 

siê jednak dopiero w II fazie badañ klinicznych.

Dane statystyczne wskazuj¹, ¿e w 

przeciêtnej klasie mo¿e byæ kilkoro 

dzieci cierpi¹cych na alergiê. Ocenia 

siê, ¿e alergie dotycz¹ a¿ ok. 20 proc. 

dzieci w wieku szkolnym. W³aœnie z 

myœl¹ o dzieciach powsta³ program 

edukacyjny „Wolnoœæ Oddechu. Zapobiegaj 

astmie”. 

Alergie uk³adu oddechowego wystêpuj¹ 

najczêœciej w postaci nie¿ytu nosa lub astmy 

oskrzelowej. Astma oskrzelowa jest 

jedn¹ z najczêstszych przewlek³ych chorób 

uk³adu oddechowego. W Polsce choruje 

na ni¹ co dziesi¹te dziecko i co dwudziesty 

doros³y. Olbrzymie znaczenie ma wiêc 

umiejêtnoœæ rozpoznawania jej wczesnych 

objawów. Typowe objawy astmy to okresowo 

wystêpuj¹ce napady dusznoœci, ustêpuj¹ce 

samoistnie lub pod wp³ywem leków. 

Pamiêtaæ jednak nale¿y, ¿e jedynym objawem 

astmy mo¿e byæ suchy mêcz¹cy kaszel, 

czêsto utrudniaj¹cy sen. Niepokoiæ 

mo¿e kaszel pojawiaj¹cy siê po wysi³ku fizycznym, 

œmiechu, po kontakcie z mocno 

pachn¹cymi substancjami (lakiery, farby, 

perfumy), kaszel po silnych emocjach, po 

zetkniêciu siê z zanieczyszczonym powietrzem 

(np. dymem tytoniowym). Równie¿ 

przeci¹gaj¹cy siê kaszel po infekcjach, czêste 

zapalenia oskrzeli, zw³aszcza przebiegaj¹ce 

bez gor¹czki, powinny sk³oniæ rodziców 

do skorzystania z porady lekarza 

specjalisty. Niezbêdne w takiej sytuacji 

wydaje siê byæ wykonanie badañ diagnostycznych 

(m.in. testów skórnych, spirometrii). 

Choæ lekarz nie zawsze jest w stanie 

okreœliæ przyczyny zachorowania, mo¿e 

zaproponowaæ odpowiedni¹ opiekê i skuteczne 

leczenie. 

Z myœl¹ o dzieciach zagro¿onych chorob¹ 

powsta³ program edukacyjny „Wolnoœæ 

Oddechu. Zapobiegaj Astmie”. Na terenie 

powiatu otwockiego do programu przyst¹pi³o 

10 szkó³ podstawowych. To dopiero pocz¹tek. 

W przysz³ym roku inspekcja sanitarna 

chce w³¹czyæ do dzia³añ nastêpne 

placówki. 15 marca 2006 r. na terenie Powiatowej 

Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej 

w Otwocku odby³o siê szkolenie dla pielêgniarek 

i nauczycieli - szkolnych koordynatorów 

programu. Wyk³ad na temat astmy 

wyg³osi³a dr. Romana Borkowska z Poradni 

Specjalistycznej „ALERGO – MED” w 

Otwocku. Program wspiera firma „Astra- 

Zeneca Pharma Poland” zapewniaj¹c cie- 

kawe i wyczerpuj¹ce 

zaplecze dydaktyczne. 

W trakcie szkolenia koordynatorzy 

zdobyli 

wiedzê na temat choroby, 

otrzymali porady 

metodyczne dotycz¹ce 

realizacji programu, 

wskazówki, jak przeprowadzaæ 

spotkania z 

rodzicami, aby nie dezorganizowaæ 

pracy 

szko³y. Zadaniem koordynatorów 

jest dotarcie 

do rodziców, przekazanie 

im wiedzy o tym, czym jest alergia i 

astma i jak ogromne znaczenie ma wczesna 

profilaktyka tego schorzenia. - Wa¿ne jest, 

aby rodzice wiedzieli, jak rozpoznaæ objawy 

astmy i gdzie zwróciæ siê o pomoc. Wczesne 

rozpoznanie astmy i prawid³owa opieka 

pozwoli dziecku uczyæ siê i prowadziæ aktywne 

¿ycie – mówi dr R. Borkowska. 

Katarzyna WoŸnica 

Powiatowa Stacja 

Sanitarno-Epidemiologiczna w Otwocku 

dr Romana Borkowska 

Poradnia specjalistyczna 

„ALERGO-MED” w Otwocku 

ZDROWIE Astma oskrzelowa 

„Wolnoœæ Oddechu. Zapobiegaj Astmie” 

Stanis³aw Kalinowski urodzi³ siê w 1873 

r. w £ebedynie na Ukrainie. Wczeœnie osierocony, 

dziêki udzielaniu korepetycji ukoñczy³ 

w Kijowie gimnazjum, a nastêpnie 

wydzia³ matematyczno-przyrodniczy na 

tamtejszym uniwersytecie. W 1899 r. przyjecha³ 

do Warszawy, gdzie zaj¹³ siê nauczaniem 

m³odzie¿y w prywatnych polskich 

szko³ach. W 1902 r. uda³ siê do Monachium, 

odbywaj¹c dalsze studia pod kierunkiem 

prof. W. Roentgena. Jednak w 1904 r. zrezygnowa³ 

ze stanowiska asystenta i powróci³ 

do Warszawy. Jako jeden z organizatorów 

Polskiego Zwi¹zku Nauczycieli zosta³ 

jego prezesem. By³ równie¿ inicjatorem 

wydawania miesiêcznika pedagogicznego 

„Nowe Tory”. 

Gdzie mo¿na uzyskaæ pomoc: 

Zespó³ Publicznych Zak³adów Opieki Zdrowotnej 

w Otwocku ul. Batorego 44 

tel. 0 22 779 26 01 

(umowa z NFZ na porady alergologiczne 

dla dzieci) 

ALERGO-MED Poradnia Specjalistyczna 

w Otwocku, ul. Narutowicza 80 

tel. 0 22 779 20 19 

(umowa z NFZ na porady alergologiczne 

dla dzieci i doros³ych) 

Wiêcej informacji na temat programu mo¿na 

uzyskaæ na stronie: 

www.wolnoœæoddechu.pl 

60. rocznica œmierci prof. Stanis³awa Kalinowskiego 

Krótkie wspomnienie 

W 1910 r., zainteresowany tworzeniem 

przez Instytut Carnegiego w Waszyngtonie 

mapy magnetycznej œwiata, St. Kalinowski 

rozpocz¹³ badania nad magnetyzmem. 

Dziêki jego usilnym staraniom powsta³o w 

1915 r. w Œwidrze (dzielnicy Otwocka) Obserwatorium 

Magnetyczne, które istnieje do 

dziœ. To w nim powsta³a magnetyczna mapa 

Polski. St. Kalinowski by³ ponadto kierownikiem 

Katedry Fizyki na Politechnice Warszawskiej. 

Równoczeœnie zajmowa³ siê 

dzia³alnoœci¹ spo³eczn¹, zwi¹zkow¹, polityczn¹ 

i oœwiatow¹. By³ autorem znanego 

podrêcznika do nauki fizyki. 

Profesor Stanis³aw Kalinowski zmar³ 

27 marca 1946 r. Zosta³ pochowany na 

cmentarzu w Otwocku. 

Danuta G³êbocka 

GAZETA 

15

16 

fot. A.K. 

Czas rozstania i matur 

W pi¹tek, 28 kwietnia po raz 

ostatni dla tegorocznych maturzystów 

zabrzmia³ szkolny dzwonek. 

By³y œwiadectwa, nagrody, podziêkowania 

i... ¿yczenia zdania matury. 

Podczas uroczystego zakoñczenia 

roku szkolnego w otwockim Liceum Ogólnokszta³c¹cym 

im. K.I. Ga³czyñskiego 

odchodz¹cy ze szko³y tegoroczni maturzyœci 

przekazali sztandar szko³y swoim 

m³odszym kolegom i kole¿ankom. W 

imieniu Rady Pedagogicznej za opiekê 

nad sztandarem i godne reprezentowanie 

szko³y ustêpuj¹cej dru¿ynie sztandarowej 

podziêkowania z³o¿y³a polonistka, Katarzyna 

Ka³uszko. Przekazuj¹c sztandar ich 

nastêpcom powiedzia³a: - W imieniu Rady 

Pedagogicznej przekazujê wam, przedstawicielom 

dru¿yny sztandarowej, ten oto 

sztandar jako symbol Ojczyzny, symbol 

g³êbokiej wiêzi ³¹cz¹cej nas z naszym miastem, 

pracy i nauki, wiêzi ³¹cz¹cej 

uczniów, absolwentów, nauczycieli oraz 

rodziców. Symbol wieloletniej tradycji naszej 

szko³y. Nigdy nie splamcie jego godnoœci! 

Powierzam go waszej opiece w 

roku szkolnym 2006/2007. 

Po przekazaniu sztandaru g³os zabra³ 

przedstawiciel klas III, który w kilku s³owach 

odniós³ siê do wspólnych chwil prze- 

¿ytych w tej szkole oraz w imieniu absolwentów 

podziêkowa³ gronu pedagogicznemu 

za wk³ad pracy w³o¿ony w ich na- 

GAZETA 

ukê. 235 tegorocznych absolwentów „Ga³czyñskiego” 

¿egna³o siê ze swoj¹ szko³¹, 

nauczycielami, m³odszymi kolegami i kole¿ankami 

piosenk¹ „Up³ywa szybko 

¿ycie”. 

Po wyprowadzeniu sztandaru przyst¹piono 

do wrêczenia œwiadectw, nagród i 

dyplomów. W tym roku szkolnym najwy¿sz¹ 

œredni¹ mog¹ siê pochwaliæ uczniowie: 

Marta Rybka, Irmina Szyszko, Kamil 

Drzewaszewski, Anna Zapaœnik, Micha³ 

Fenger, Monika Ignatowska, Anna 

Pietryka i Agnieszka Zarówna. Uroczystoœæ 

zakoñczy³ program artystyczny 

przygotowany przez klasê Ie pod kierunkiem 

Jadwigi Go³aszewskiej. Scenariusz 

imprezy przygotowa³ samorz¹d szkolny 

pod opiek¹ Agnieszki Solnickiej. 

Godn¹ naœladowania incjatyw¹ wykazali 

siê uczniowie i wychowawca klasy III 

g. Wspólnie ustalono, ¿e pieni¹dze które tradycyjne 

zbierane s¹ na kwiaty dla nauczycieli 

absolwenci tej klasy przekazali na konto 

Fundacji Ewy B³aszczyk „Akogo?”. 

Wprawdzie zakoñczenie roku szkolnego 

maturzyœci maj¹ ju¿ za sob¹, nie 

oznacza to jednak, ¿e zaczê³y siê dla nich 

wakacje. W dniach 4 i 5 maja zdawali 

pisemn¹ maturê z jêzyka polskiego i jêzyka 

obcego. W nastêpnych dniach swoj¹ 

wiedzê sprawdzali podczas egzaminów 

z wybranego przedmiotu. Tegoroczne 

matury potrwaj¹ do koñca maja. 

Artur Kubajek 

Gospodarka komunalna 

Wiosenne 

remonty 

Przez ca³y kwiecieñ s³u¿by drogowe 

zmaga³y siê z usuwaniem skutków zimy. 

Na miejskich drogach ³atano dziury w 

nawierzchniach asfaltowych oraz równano 

drogi gruntowe. W ramach planowanych 

prac wyrównane bêd¹ niemal 

wszystkie drogi gruntowe (130 km). Naprawiana 

bêdzie równie¿ nawierzchnia 

ulic asfaltowych (80 km). – Potrzeby s¹ 

du¿e. Wiêkszoœæ ulic wymaga komplekso- 

wego remontu. Niestety posiadane przez 

nas œrodki nie pozwalaj¹ na po³o¿enie nowych 

nak³adek asfaltowych. Dlatego remonty 

jezdni to doraŸne ³atanie powsta³y 

zim¹ wyrw – wyjaœnia A. Ha³aczkiwicz. 

Na ten cel zabezpieczono w bud¿ecie 

miejskim blisko 300 tys. z³. Prace bêd¹ 

kontynuowane równie¿ w miesi¹cu maju. 

AK 

W dniu 29 marca 2006 roku zmar³ 

prze¿ywszy 53 lata 

Œ.P. 

W³odzimierz KURKIEWICZ 

O czym zawiadamiaj¹ pogr¹¿eni w 

¿a³obie 

Rodzeñstwo oraz pozosta³a rodzina 

fot. A.K.

O £omiankowskim Klubie Literackim i nie tylko… 

22 kwietnia br. w Klubie „Smok”, ul. 

Warszawska 11/13, odby³o siê spotkanie 

z grup¹ twórców z £omiankowskiego 

Klubu Literackiego, poœwiêcone prezentacji 

almanachu „Po drodze”. Przybyli 

do nas - Mi³osz Kamil Manasterski 

(inicjator dzia³alnoœci £KL-u, wspó³twórca 

almanachu, autor tomiku poetyckiego„Sztukaczytania”), 

Ewa 

Beata Moœcicka(poetka 

i autorka 

krótkich form 

prozatorskich, 

ma na 

koncie tomik 

poezji „Dzisiaj 

jestem”) 

Alicja Tendaj 

(nastolatka 

pisz¹ca wiersze), Daniel Tendaj (informatyk 

i poeta) i Jacek Rostocki (autor 

interesuj¹cych opowiadañ i poeta). 

Pojawili siê w Otwocku na zaproszenie 

pani Marii Koœciuszko, która wspó³pracuje 

z grup¹ ³omiankowskich poetów 

od ponad roku. Uczestniczy w warsztatach 

literackich, bierze udzia³ w Turnieju 

Jednego Wiersza, publikuje teksty na 

portalu internetowym. Szukaj¹c kontaktów 

z innymi pisz¹cymi zosta³a te¿ 

cz³onkiem Stowarzyszenia Twórców i 

Animatorów Kultury w Otwocku. Goœci 

wieczoru autorskiego oraz zgromadzonych 

licznie na widowni mi³oœników poezji 

powita³ Dyrektor Otwockiego Centrum 

Kultury, Jacek Czarnowski. Wœród 

widzów by³a równie¿ grupa poetów, 

cz³onków Stowarzyszenia Twórców i 

Animatorów Kultury w 

Otwocku wraz z prezesem 

Paw³em Kamiñskim. „Pejza- 

¿e Otwockie” Wandy Murat, 

obok wystawy rzeŸby z pracowni 

plastycznej Klubu 

„Smok”, tworzy³y klimat 

sprzyjaj¹cy artystycznym 

wzruszeniom. 

Spotkanie z twórcami z 

£omianek by³o bardzo interesuj¹ce. 

Uczestnicy mieli okazjê 

nie tylko poznania „¿ywych” 

poetów, autorów almanachu 

„Po drodze”, oraz ich 

literackiej twórczoœci, ale 

tak¿e byli œwiadkami swego rodzaju konfrontacji 

ró¿nych stylów poezji. W drugiej 

czêœci spotkania czytali swoje wiersze 

tak¿e twórcy otwoccy: Barbara Matysiak 

i Halina Stelmach oraz Edward 

Wymys³owski, Piotr Drzewiecki i Bart³omiej 

Sztobryn, laureaci ubieg³orocznego 

konkursu poetyckiego, organizowanego 

przez Bibliotekê Miejsk¹. Byæ mo¿e 

niektóre z tych osób, podobnie 

jak pani Maria, podejm¹ 

wspó³pracê z £omiankowskim 

Klubem Literackim? A 

mo¿e zainicjuj¹ powstanie 

podobnego klubu literackiego 

w Otwocku? 

W trakcie spotkania prowadz¹ca 

zainicjowa³a napisanie 

na gor¹co fraszki „Na 

Goœci”, a 

jury z³o¿one 

z goœci 

wybra³o 

najlepsze 

teksty. Autorzy otrzymali 

nagrody ksi¹¿kowe. 

W przerwach 

miêdzy czytaniem poezji 

przez twórców 

mo¿na by³o nabyæ almanach 

z autografami 

jego autorów. 

£omiankowski 

Klub Literacki skupia 

poetów i prozaików, 

ludzi w ró¿nym wieku. 

Wspó³pracuje ze znanymi poetami i 

krytykami literackimi starszego i m³odszego 

pokolenia. Od zarania patronuj¹ 

mu: wybitny poeta Tadeusz Kazimierz 

£¹czkowski oraz krytyk Zbigniew Irzyk. 

Klub ma swoje spotkania, warsztaty literackie 

(tak¿e wyjazdowe), organizuje 

wieczory autorskie, wydaje antologie 

poezji i prozy, a tak¿e indywidualne 

tomiki wierszy, redaguje w³asny portal 

literacki - www.literatura.waw.pl Klub 

powsta³ i dzia³a przy Domu Kultury w 

£omiankach od 2003 roku. Inicjatorem 

tej formy krzewienia kultury wysokiej 

by³ m³ody poeta, Mi³osz Kamil Manasterski. 

Dzia³alnoœæ £omiankowskiego Klubu 

Literackiego mo¿e byæ wzorem, jak 

wiele mo¿na osi¹gn¹æ. Jeœli siê chce. 

Ale tak¿e – jeœli ma siê wsparcie w³adz 

samorz¹dowych. Poniewa¿ na zaproszenie 

do wspó³pracy wybitnych autorów, 

znanych krytyków literackich, na 

organizacjê turniejów poetyckich, na 

warsztaty i wyjazdy plenerowe niezbêdne 

s¹ jednak œrodki materialne. 

oprac. Anna Sêdek 

GAZETA 


17

18 

G³os radnego 

Jak radny z radnym i katolik z ateist¹ 

Poniewa¿ nie jestem pupilem Redakcji 

„Linii Otwockiej”, takim jak radny Dariusz 

Ko³odziejczyk i odmówiono mi zamieszczenia 

polemicznego artyku³u maj¹cego byæ odpowiedzi¹ 

na pe³ny tendencyjnych przek³amañ, 

oskar¿eñ i nienawiœci artyku³ jego autorstwa 

„Dzia³ka to tylko pretekst” („Linia 

Otwocka” z dnia 7 kwietnia br.), pozosta³a mi 

mo¿liwoœæ obrony na ³amach naszej gazety 

samorz¹dowej, poniewa¿ sprawa przynajmniej 

pozornie dotyczy mojej prawie 12-letniej 

dzia³alnoœci w Otwockim samorz¹dzie 

miejskim. 

Darowa³bym sobie polemizowanie z 

moim m³odszym koleg¹ radnym – gdyby nie 

wyj¹tkowo napastliwy, bezczelny i pe³en nienawiœci 

charakter jego dziennikarskich wypocin 

i wczeœniejszy stosunek do ró¿nych 

moich wypowiedzi i stanowisk na forum obrad 

sesji i komisji Rady Miasta. W ci¹gu 12 lat 

pracy jako radnego, mimo politycznych i merytorycznych 

ró¿nic pomiêdzy radnymi, nie 

spotka³em siê dot¹d z takim brakiem obiektywizmu, 

taktu, kultury i tolerancji na inne pogl¹dy 

jak w przypadku zachowañ radnego 

Ko³odziejczyka. Innej miary patologicznym 

przypadkiem granicz¹cym z paranoj¹ by³ zarzut 

radnego z czasów koñcówki PRL, a nastêpnie, 

na krótko Prezydenta Otwocka A. 

Bodalskiego, który w wywiadzie z redaktorem 

„Linii Otwockiej” oskar¿a³ mnie i moich 

kolegów z SLD o próbê blokowania budowy 

obiektu sakralnego na tzw. dzia³ce biskupiej 

przy ul. Andriollego/Filipowicza, by uniemo¿liwiæ 

odkrycie w trakcie wykopów i budowy 

istniej¹cego rzekomo „pe³nego trupów” – ofiar 

zbrodni komunistycznych w tunelu istniej¹cym 

w jego wyobraŸni pomiêdzy podziemiami 

L.O. im. Ga³czyñskiego a terenem MDK i 

wspomnianej dzia³ki przejêtej w 2000 r. przez 

Warszawsko-Prask¹ Kuriê Biskupi¹. Nieco 

póŸniej – gdy próbuj¹c wyjaœniæ przyczyny i 

sprawców zahamowania inwestycji miejskiej 

„budowa krytego basenu” i zaawansowanej 

budowy budynku M³odzie¿owego Domu Kultury 

(rok 1989/90) zapyta³em b. Prezydenta 

A. Bodalskiego, co na ten temat mo¿e powiedzieæ 

– zamiast logicznej odpowiedzi us³ysza³em 

kolejne brednie, ¿e ukrywam fakt istnienia 

na terenie Stadionu OKS masowych 

grobów ofiar zbrodni komunistycznych z lat 

powojennych i ¿e on doprowadzi w zwi¹zku 

z tym do mojego wyprowadzenia siê z Otwocka. 

Poniewa¿ by³a to rozmowa przy œwiadkach, 

na terenie jego warsztatu – zamierza- 

³em z³o¿yæ w tej sprawie doniesienie do Pro- 

GAZETA 

kuratury. Osoby bli¿ej znaj¹ce mojego rozmówcê 

przekona³y mnie, ¿e z ró¿nych wzglêdów 

nie móg³by on byæ poci¹gniêty do odpowiedzialnoœci. 

Swoj¹ drog¹ powszechnie s¹ 

znane fobie Pana A. Bodalskiego na temat nie 

odkrytych grobów, ofiar zbrodni. By³y to jednak 

zupe³nie inne przyk³ady i innej klasy mój 

oponent. 

Reakcj¹ jednego z czytelników otwockich 

na dawny mój artyku³ z 2001 r. (T.O.) 

dotycz¹cy okolicznoœci utraty przez gminê 

Otwock mo¿liwoœci przejêcia od Skarbu 

Pañstwa 1 ha dzia³ki przy ul. Andriollego/ 

Filipowicza i przejêcia jej przez Kuriê Biskupi¹ 

by³ wniosek, ¿e jeœli mi siê nie podobaj¹ 

tego typu dzia³ania, to powinienem siê 

wyprowadziæ z Otwocka. Ciekawe, dlaczego 

poruszenie przez kogoœ kontrowersyjnych 

dzia³añ w³adz miasta na styku z interesami 

„koœcio³a” budzi takie emocje i agresywne 

reakcje. I co tu siê dziwiæ agresji i braku tolerancji 

religijnej u wielu wyznawców islamu. 

Wbrew temu, co sugeruje radny D. Ko- 

³odziejczyk w swym artykule „Dzia³ka to tylko 

pretekst”, moja interpelacja do Prezydenta 

Szaci³³y w sprawie ewentualnej bezprzetargowej 

sprzeda¿y Zgromadzeniu Sióstr Benedyktynek 

dzia³ki przy ul. Reymonta 66 by³a 

tylko inspiracj¹ dla zwrócenia uwagi Prezydentowi 

i innym radnym, ¿e ca³y samorz¹d 

miejski ma obowi¹zek dbaæ o rozwój gospodarczy 

i dochody gminy, miêdzy innymi poprzez 

kszta³towanie w³aœciwej polityki w zakresie 

planów przestrzennego zagospodarowania, 

sprzyjaj¹cym lokalizacji i realizacji 

inwestycji gwarantuj¹cych zwiêkszone dochody 

bud¿etu miasta i nowe miejsca pracy, 

oraz w³aœciw¹ gospodarkê w zakresie sprzeda¿y 

mienia komunalnego (cele i ceny). Od 

wielu lat jako radny aktywnie przeciwstawiam 

siê b³êdnym decyzjom i dzia³aniom 

kolejnych samorz¹dów w powy¿szych sprawach. 

Dotyczy to m.in. nagminnego przekszta³cania 

terenów z przewidzianych im 

funkcji leczniczo-uzdrowiskowych i turystyczno-wypoczynkowych 

(g³ównie rejony 

nadœwidrzañskie i Œródborów, Soplicowo) na 

funkcje mieszkaniowe (w tym budowa blokowisk 

nad rzek¹ Œwider). Przekreœla to bezpowrotnie 

utrzymanie w Otwocku prorozwojowych, 

historycznie ukszta³towanych funkcji 

leczniczych i turystyczno-wypoczynkowych 

nie proponuj¹c w zamian rozwoju innych 

korzystnych dla miasta funkcji gospodarczych. 

Takich warunków nie spe³nia dla 

interesu miasta dalszy rozwój, poszerzania i 

tak obszernych nieruchomoœci koœcielnych i 

zakonnych ponad ewidentne potrzeby zapewnienia 

us³ug duszpasterskich mieszkañcom 

Otwocka, gdy¿ s¹ zwolnione z podatków. 

Takie s¹ fakty, które winien braæ pod 

uwagê samorz¹d miejski czy powiatowy, gdy 

wykazuje wyj¹tkow¹ spolegliwoœæ wobec 

potrzeb koœcio³a, a nie stwarza ¿adnych preferencji 

wobec sektora gospodarczego i rozwojowych 

inwestycji. Mimo du¿ej powierzchni 

naszego miasta mamy bardzo ma³¹ rezerwê 

gruntów pod inwestycje gospodarcze i powinniœmy 

dbaæ o korzystne ich zagospodarowanie 

– unikaj¹c jednoczeœnie bezmyœlnej wycinki 

kolejnych zalesionych dzia³ek, gdy¿ lasy s¹ 

bogactwem i specyfik¹ naszego miasta. 

S¹ w Otwocku osoby lub grupy nacisku, 

które próbuj¹ ró¿nymi metodami wp³ywaæ na 

radnych i urzêdników, by pozytywnie siê ustosunkowywali 

do ich potrzeb, czêsto sprzecznych 

z interesami miasta, w zakresie lokalizacji 

i projektów inwestycji bêd¹cych w 

sprzecznoœci z obowi¹zuj¹cymi planami zagospodarowania. 

Sam narazi³em siê paru osobom 

zajmuj¹c na komisjach czy sesjach negatywne 

stanowisko wobec ich propozycji i 

zamierzeñ. Czy mój stosunek i metody pojmowania 

interesu miasta jako radnego s¹ 

s³uszne, pozostawiam ocenie wyborców, którzy 

mi „wystawi¹ rachunek”, gdybym kandydowa³ 

w najbli¿szych wyborach. 

Radny D. Ko³odziejczyk w swym artykule 

zarzuca mi, ¿e intencj¹ mojej interpelacji 

i krytyki dzia³añ w sprawie dzia³ek przy 

ul. Andriollego i B. Czecha jest walka z „koœcio³em”. 

Jest to kompletn¹ bzdur¹ podobnie 

jak sugestia, ¿e mój sprzeciw wobec zamiaru 

bezprzetargowej sprzeda¿y zakonnicom 

dzia³ki przy ul. Reymonta ma na celu 

uniemo¿liwienie „budowy placu zabaw z 

prawdziwego zdarzenia” dla dzieci z przedszkola 

prowadzonego przez Siostry Benedyktynki. 

Tymczasem ani w formalnym 

wniosku, ani piœmie do Prezydenta Generalnej 

Prze³o¿onej nie mówi siê ani s³owem o 

potrzebie czy zamiarze budowy placu zabaw, 

lecz o potrzebie budowy kaplicy i rozbudowie 

przedszkola. A jak ma wygl¹daæ 

rozbudowa przedszkola, skoro obecne jest 

zlokalizowane po stronie przeciwnej obecnego 

obiektu Zgromadzenia w stosunku do 

dzia³ki, o któr¹ ubiegaj¹ siê Siostry. Za korzystanie 

z tego ma³ego przedszkola pobierane 

s¹ doœæ wysokie op³aty, a jednoczeœnie 

gmina dofinansuje je ze swego bud¿etu kwot¹ 

ponad 160 tys. rocznie. Rada Miasta nie zna 

ani warunków, ani potrzeb tego przedszkola, 

gdy¿ mimo dwukrotnej próby uzyskania zgody 

Prze³o¿onej na rutynow¹ wizytacjê tego 

przedszkola przez Komisjê Oœwiaty i Wychowania 

takiej zgody nie uzyskano --->

Rajd rowerowy z Lennestadt do Otwocka 24 –29 maja 2006 r. 

W ramach organizowanej od 14 lat 

wspó³pracy partnerskiej miast bliŸniaczych 

oraz dla uczczenia jubileuszu 90-lecia 

Otwocka, grupa mieszkañców Lennestadt 

na czele z Burmistrzem Alfonsem Heimesem 

zorganizowa³a wycieczkê rowerow¹, 

której trasa prowadzi przez Berlin, Poznañ, 

Warszawê do Otwocka. W organizowanym 

przejeŸdzie aktywnie bêd¹ uczestniczyæ 32 

osoby. Grupa wystartuje 24 maja br. z Lennestadt 

o godzinie 9.00. 

25 maja oko³o godz. 10.00 planowane 

jest tzw. ma³e otwarcie w Reichstagu (Parlamencie 

Republiki Federalnej Niemiec) z 

„Otwock ju¿ majestatu puszczy nie odzyska, ale 

staæ siê musi sieci¹ lasów, ogrodów i zieleñców. Czuj¹c 

to swoje naturalne powo³anie Otwock siê powoli i 

stopniowo rozmi³owywa w kwiatach lub mo¿e siê tylko 

do nich przyzwyczaja. 

Jego mieszkañcy, obywatele – posiadacze zaczynaj¹ 

rozumieæ, ¿e dom dla w³asnego u¿ytku, czy 

osiedla dla kuracjuszów bez otoczenia kwiatów, bez 

ogródka lub zieleñca jest biednym nonsensem, ¿e 

wyciêcie kilkudziesiêciu lub kilkuset sosen musi byæ 

powetowane, ¿e oddychaæ samym tynkiem, ceg³¹ 

Znakomita promocja miasta i gratka dla filatelistów Uczyñ dobro! 

Z inicjatywy Naczelnika Wydzia³u Kultury, Sportu i Turystyki Urzêdu Miasta Otwocka 

Leszka Korczaka w porozumieniu z Poczt¹ Polsk¹ stosowany bêdzie w Urzêdzie 

Pocztowym Otwock 1 od dnia 15.05 do 31.12.2006 datownik okolicznoœciowy. 

- bez wyjaœnienia przyczyn odmowy. Mo¿e 

po takiej wizytacji ³atwiej by³oby pozytywnie 

za³atwiæ wniosek zakonnic. 

Wbrew temu, co pisze radny Ko³odziejczyk, 

nie tylko ja, ale te¿ wielu innych radnych 

ma liczne w¹tpliwoœci i zastrze¿enia w 

stosunku do wniosku Zgromadzenia Sióstr 

Benedyktynek Misjonarek w sprawie nabycia 

tej dzia³ki. Œwiadczy o tym negatywna 

opinia Komisji Gospodarki Miejskiej. Jednoczeœnie 

Komisja Ochrony Œrodowiska i Zagospodarowania 

Przestrzennego opiniuj¹c 

nowe Studium Uwarunkowañ i Kierunków Zagospodarowania 

Przestrzennego oraz Plan 

Miejscowy przyjê³a dla tej dzia³ki wy³¹cznie 

cele mieszkaniowe. 19.04.br. Komisja Bud¿etu 

i Inwestycji odrzuci³a wniosek radnego D. Ko- 

³odziejczyka o wydzielenie z tej dzia³ki o pow. 

ok. 4400 m 2 teren ok. 1000 m 2 na cele oœwiatowe 

pod potrzeby inwestycyjne Zgromadzenia 

(przedszkole), mimo ¿e wniosek uzasad- 

Otwock w roku Jubileuszu 

udzia³em przedstawicieli w³adz Niemiec i 

polskiej ambasady. Do Polski grupa rowerzystów 

przybêdzie 25 maja i zostanie przywitana 

przez kilkuosobow¹ delegacjê naszego 

miasta. Piêciu rowerzystów z Polski 

bêdzie towarzyszyæ goœciom od granicy pañstwa 

a¿ do Otwocka. W dniu 26 maja oko³o 

godz. 17.00 w Borzêcinie Du¿ym nast¹pi 

spotkanie z kilkunastoosobow¹ grup¹ cyklistów 

z Otwocka na czele z Prezydentem A. 

Szaci³³o. Ca³a ekipa bêdzie pod¹¿a³a w kierunku 

Otwocka, zatrzymuj¹c siê na kilkanaœcie 

minut przed Sejmem Rzeczypospolitej 

Polskiej. Delegaci z Lennestadt przeka¿¹ list 

lub belk¹, a w najlepszym razie jakiemœ tam samorodnem 

zielskiem jest niem¹drze.” 

Tak pisa³ o swoim mieœcie w latach trzydziestych 

ubieg³ego stulecia w ksi¹¿ce pt. „Sosny otwockie obraz 

miasta uzdrowiska” Cezary Jellenta – otwocczanin, 

popularyzator polskiej kultury i jej ambasador w 

wielu krajach europejskich, dostrzegaj¹cy potrzebê 

zaanga¿owania mieszkañców w rozwój Otwocka, szczególnie 

poprzez dba³oœæ o otoczenie swych domów i 

obiektów u¿ytecznoœci publicznej. A jak jest dzisiaj? 

Czy w wystarczaj¹cym stopniu dbamy o czystoœæ, ³ad 

nia g³ównie potrzebê budowy kaplicy. Jednoczeœnie 

Komisja przeg³osowa³a mój wniosek, 

by rozpatrzenie wniosku Zgromadzenia przesun¹æ 

na okres, gdy bêdzie ju¿ uchwalone 

nowe Studium Uwarunkowañ i Plan Miejscowy, 

które to dokumenty okreœl¹ funkcjê dla tej 

dzia³ki. Ciekawe, na jakiej podstawie dziennikarka 

„Linii Otwockiej” napisa³a ostatnio, ¿e 

wiêkszoœæ radnych popiera wniosek Zgromadzenia 

o bezprzetargow¹ sprzeda¿ tej dzia³ki 

na cele sakralno-oœwiatowe? Niezale¿nie od 

ostatecznych decyzji Rady i Prezydenta pozytywnym, 

nie zawsze wczeœniej stosowanym 

zjawiskiem przez radnych, jest g³êboka analiza 

sytuacji i unikanie pochopnych decyzji lub 

opinii. Lepiej póŸniej ni¿ wcale! Najwy¿sza 

pora, by wszelkie opinie i decyzje rodzi³y siê w 

atmosferze spokoju i w merytorycznych, a nie 

tendencyjnych, emocjonalnych sporach. 

Gerard Wo³odŸko 

Radny SLD 

od Bundestagu przedstawicielom Sejmu RP 

i udadz¹ siê dalej w podró¿ do Otwocka. 

Oko³o godz. 19.00 ca³y peleton przyjedzie 

na Skwer Lennestadt, aby uwieczniæ tê wyj¹tkow¹ 

chwilê pami¹tkowym zdjêciem. 

Kolarze zakoñcz¹ wspóln¹ partnersk¹ polsko-niemieck¹ 

jazdê w Oœrodku Kszta³cenia 

Kadr Celnych i Skarbowych w Œwidrze, 

mieszcz¹cym siê przy ul. Kolorowej. W sobotê 

27 maja niemieccy przyjaciele bêd¹ 

goœciæ w Ratuszu na zaroszenie Prezydenta 

Otwocka, a po spotkaniu wyjad¹ do Warszawy, 

gdzie zwiedz¹ Starówkê i Zamek Królewski. 

Po¿egnanie z Otwockiem nast¹pi 28 

maja w godzinach porannych. 

Wydzia³ Kultury, Sportu i Turystyki 

i porz¹dek, wykazujemy troskê o otaczaj¹c¹ nas zieleñ, 

czy nie jesteœmy niejednokrotnie obojêtni na to, 

co siê dzieje w naszym najbli¿szym otoczeniu? 

Pamiêtajmy, ¿e Otwock powsta³ i rozwija siê dziêki 

inicjatywom i pracy wielu pokoleñ jego mieszkañców. 

Tak jak przed laty, tak i teraz pragnieniem otwocczan 

jest, aby miasto, w którym ¿yj¹, stawa³o siê z 

ka¿dym dniem piêkniejsze, by wszyscy czuli siê w 

nim bezpieczni i byli z niego dumni, bo przecie¿ 

„Otwock to miasto z dobrym klimatem”. 

Leszek Korczak 

Naczelnik Wydzia³u Kultury, Sportu i 

Turystyki Urzêdu Miasta Otwocka 

Centrum Interwencji Kryzysowej Dom Otwartych Serc 

w Otwocku ul. Tadeusza 12 kieruje Apel – Proœbê do 

ludzi o Wielkich i Wra¿liwych Sercach. 

W zwi¹zku z organizowanym dnia 11.06.2006 r. Charytatywnym 

Piknikiem Rodzinnym, uprzejmie prosimy 

o pomoc i wspó³pracê w jego realizacji. Powo- 

³uj¹c siê na s³owa patrona Caritasu Œw. Alberta: „S¹ 

potrzeby, których ogó³ nie ma prawa odmówiæ jednostkom, 

a takimi potrzebami s¹ – chleb i dach 

nad g³ow¹”, zwracamy siê do wszystkich wra¿liwych 

i czuj¹cych w swych sercach potrzebê czynienia dobra 

o jakikolwiek gest dobrej woli w postaci przekazania 

darów, które bêd¹ mog³y braæ udzia³ w aukcji, 

loterii, artyku³ów spo¿ywczych, z których mo¿na 

bêdzie wykonaæ ciasta. Kie³basê i kaszankê na 

grilla, kawê, herbatê i cukier. Mile widziane s¹ równie¿ 

dary pieniê¿ne oraz wszelkiego rodzaju indywidualne 

inicjatywy. 

Z góry dziêkujemy wszystkim, którzy przy³¹cz¹ siê 

do zorganizowania naszego pikniku. Bóg zap³aæ. 

Kierownik Domu Otwartych Serc 

Siostra mgr Helena Kasperuk 

Konto: Bank BPH S.A. O/Warszawa 20 1060 0076 

00004010 10014005 dopisek: piknik w Otwocku 

GAZETA 

19

20 

Pi³ka no¿na na stole i Kuba Wojewódzki 

Moja Natalia nie pojmuje, jak mo¿na 

ogl¹daæ i fascynowaæ siê 22 facetami, którzy 

uganiaj¹ siê za okr¹g³ym przedmiotem. 

Dodatkowego smaczku (sic!) dodaje fakt, 

¿e robi¹ to - po obu stronach murawy - mê¿czyŸni. 

Nie to, ¿e ma coœ przeciw gejom. 

Rzeczywiœcie coœ jest na rzeczy, ¿e pi³kê 

no¿n¹ kochamy, mimo ¿e nie ma tam krótkich 

spódniczek. Na nasze usprawiedliwienie 

mo¿emy naszym ¿onom pokazaæ 3-godzinny 

spektakl futbolu amerykañskiego. Na 

pewno pozwol¹ nam ogl¹daæ czerwony 

maraton. Interesujê siê sportem od dziecka, 

albo wczeœniej (nie pamiêtam, bo by³em 

wtedy prawdopodobnie niewielki), ale waga 

opakowañ sportowców oraz iloraz czasu 

przerw do czasu gry przewy¿sza mój zdecydowanie. 

Przeto nie bêdê siê dalej rozpisywa³ 

o mocarzach pi³ki w kszta³cie jajka. 

Co innego rugby, ale o tym mo¿e przy innej 

sposobnoœci. 

Los (FIFA) chcia³, ¿e Mistrzostwa Œwiata 

w Pi³ce No¿nej odbêd¹ siê u naszego s¹siada 

– przeciwnika. Z Niemcami bêdziemy 

graæ w jednej grupie. Bêdzie dodatkow¹ 

atrakcj¹ fakt, ¿e w tym meczu wyst¹pi prawdopodobnie 

3 Niemców polskiego pochodzenia 

i 2, 3 Polaków graj¹cych w niemieckiej 

lidze. Na domiar tego ów mecz odbêdzie 

siê na piêknym stadionie w Dortmundzie, 

gdzie ulubieñcem kibiców jest polski 

pi³karz Smolarek. Nie s¹dzê, ¿eby niemieccy 

kibice mieli stosunek ambiwalentny, bo 

bêd¹ na pewno kibicowaæ Deutschlandom. 

Ale tam nas na pewno bêdzie mnóstwo (niestety 

nie wylosowa³em biletu). Mam nadziejê, 

¿e trener Janas (nie jest moim ulubieñcem) 

nie pope³ni b³êdu poprzedników i skupi 

siê li tylko na pi³ce no¿nej. Trener Gmoch, 

który ze swoj¹ dru¿yn¹ móg³ graæ w finale, 

skupi³ siê (jako pragmatyk) na podziale potencjalnych 

pieniêdzy; w Korei (4 lata temu) 

pi³karze zajêci byli reklam¹ zupek i kto ile 

za to weŸmie kasy. Tak czy siak, emocji nie 

zabraknie, a je¿eli Polacy odpadn¹ wczeœniej, 

to apteki mniej zarobi¹ na lekarstwach 

uspokajaj¹cych (czego nikomu nie ¿yczê; 

no! mo¿e ¿onom). Ja osobiœcie jestem optymist¹ 

i s¹dzê, ¿e Polacy wyjd¹ z grupy i to 

bêdzie na tyle. 

A teraz mam dla Czytelników „Gazety 

Otwockiej” same dobre wiadomoœci. 

- Podczas pi³karskich emocji niekoniecznie 

musi têtniæ nasze mieszkanie tembrem 

kopanej pi³ki. Zapraszam do swojej 

sali weselno-koncertowej na transmisje me- 

GAZETA 

czów pokazywane na tele-bimie w wymiarach 

2m/3m, taki sam jaki by³ na meczu 

Polska – Anglia. Zabrak³o miejsc. Chocia¿ 

widzia³em najwiêkszy tele-bim na œwiecie 

na koncercie Rolling Stonesów (ale to by³o 

na du¿ym stadionie), to na sali robi piorunuj¹ce 

wra¿enie. Momentami pi³karze s¹ wiêksi 

ni¿ w rzeczywistoœci, ¿e nie wspomnê o 

pi³ce i trawie. Karnety, bilety, rezerwacje 

stolików robiæ mo¿na ju¿ teraz na podane 

ni¿ej namiary. Jakoœæ dŸwiêku i obrazu 

gwarantowana. Barek równie¿. 

BENEDYKTYÑSKA ZUPA PIWNA 

Sk³adniki: 

1 œredni pstr¹g 

1 garœæ g³adkiej pietruszki 

1 ma³a cebula 

30g mas³a 

250 ml jasnego piwa 

375ml odt³uszczonego roso³u z drobiu 

125ml s³odkiej œmietany 

3 ³y¿ki kwaœnej œmietany 

8 kromek bia³ego chleba 

30g mas³a 

2 ³y¿ki œwie¿o utartego parmezanu 

cukier, sól 

Przygotowanie: 

Pstr¹ga poci¹æ na filety, usun¹æ oœci pincet¹, miêso poci¹æ w 

kostkê. W œredniej wielkoœci garnku stopiæ mas³o, dodaæ 

posiekan¹ cebulê, jak równie¿ resztki ryby wraz z ³bem i 

oœciami, poddusiæ, podlaæ piwem i roso³em z drobiu. Przez 5 

minut wolno gotowaæ. 

Przekrojone na pó³ kromki bia³ego chleba opiec na br¹zowo 

w reszcie mas³a, posypaæ parmezanem. 

Przelaæ zupê przez drobne sitko do garnka. Na œrednim ogniu 

dodaæ pokrojon¹ w kostkê rybê, przyprawiæ drobno posiekan¹ 

pietruszk¹, s³odka i kwaœn¹ œmietan¹ oraz sol¹ i cukrem. 

Podawaæ na podgrzanych talerzach dekoruj¹c dwiema 

opieczonymi po³ówkami kromek bia³ego chleba. 

- Nastêpna dobra wiadomoœæ tyczy siê 

osób, które niechêtnie patrz¹ na ekran z biegaj¹cymi 

pi³karzami. Proponujê exodus 

mieszkañców domu maj¹cych inny pogl¹d 

do lokali transmituj¹cych ów dramat. 

- Dla jednych i drugich proponujê przepisy 

kulinarne, które s¹ kompatybilne z tegoroczn¹ 

pi³k¹ no¿n¹. To¿ przecie odbêd¹ 

siê one w Niemczech. Piwo la³o siê wiêc 

bêdzie wszêdzie. 

- Nie sam¹ pi³ka œwiat ¿yje (?). Dlatego 

poza ofertami ró¿nych lokali, sal koncertowych 

(te¿ cechu rzemios³a pró¿nego)???????????? 

12 maja odbêdzie siê koncert znanej 

kapeli „ORAN¯ADA”, która w po³owie 

maja poka¿e siê w programie Kuby Wojewódzkiego 

(Polsat) obok pp. M. Domagalik 

i T. Lisa (znanych dziennikarzy telewizyj- 

nych). Zapraszam na koncert (godz. 19.30) 

i na ich wystêp telewizyjny (14 lub 21 maja). 

19 maja Przemek Knopik koñczy swoj¹ 

trasê koncertow¹ po Polsce, któr¹ wykona³ 

z Mot Gumem, Madonn¹, Hancockiem i innymi; 

zagra w³aœnie w moim Klubie - Restauracji. 

Nie wiem, ilu jest zwolenników lotów 

powietrznych w Otwocku, ale tych w³aœciwych 

i nieprzekonanych zapraszam, bo 

to bêdzie mocny odlot jazz-fusionowy. Jak to 

Knopik. Kto s³ysza³, ale te¿ i widzia³, to wie. 

Pozostali z Czytelników „G.O.” po prostu 

musz¹ byæ. Oczywiœcie jak na ka¿dej imprezie, 

które organizujê od kilkunastu lat. 

- 5 i 26 maja oraz 2 czerwca (i tak w 

ka¿dy piêtek) zapraszam na dancingi, które 

zanik³y w naszym mieœcie. Proponujê muzykê 

na ¿ywo w wykonaniu Andrzeja, gastronomiê 

i salê do tañców. Znakomita okazja 

do tañca, pos³uchania, popatrzenia, poplotkowania… 

Te¿ trzeba byæ. 

- Stale dzia³aj¹ca Galeria „Rych” prezentuj¹ca 

akwarele i olejem malowane prace 

Pana K. Dudkiewicza, które dziêki uprzejmoœci 

¯ony artysty mogê pokazaæ swoim 

Goœciom w mojej restauracji. Jest mo¿liwoœæ 

zakupu. Trzeba zobaczyæ (i kupiæ). 

- Od czerwca powiêksz¹ siê kubki, talerze, 

szklanki, pó³miski (i nie wiem, co jeszcze) 

rêcznie malowane rêk¹ (pêdzlem) Izy 

Lasockiej. Bêd¹ oczywiœcie skojarzenia 

pi³karskie. Ka¿dy bêdzie móg³ zamówiæ 

sobie dowolny temat. Np. talerz z rysunkiem… 

no mo¿e inny przyk³ad: w³asne imiê, 

herb rodowy, ulubiony kwiatek, golonkê, 

krewetkê itp., itd. 

Jak uwa¿ny Czytelnik G.O. zauwa¿y³ 

„Oj, bêdzie siê dzia³o”. Pod podanym ni¿ej 

adresem mog¹ Pañstwo przekazaæ swoje 

pomys³y, uwagi i sugestie. Mój lokal jest 

otwarty na ka¿d¹ propozycjê (poza dyskotekami). 

Mog¹ byæ spotkania polityczne, literackie, 

zabawy klezmerskie, promocje, 

itp., itd. >>> 

Restauracja „Rych” 

Otwock ul. Warszawska 30 (dawne Kino Promyk) 

Wesela Dancingi i inne 

710-08-04, 602-322-034, rychgulczas@op.pl

List do redakcji 

Co z tym Otwockiem? 

Z rozmys³em sparafrazowa³em tytu³ audycji 

Tomasza Lisa z telewizji Polsat. W 

dniu wczorajszym z cz³onkami Towarzystwa 

Przyjació³ Otwocka spotka³ siê obecny 

Prezydent Miasta Andrzej Szaci³³o. 

By³em mieszkañcem Otwocka przez 21 

lat, od 1943 do 1964 r., a od ubieg³ego roku 

zosta³em cz³onkiem Towarzystwa chc¹c na 

bie¿¹co uczestniczyæ w ¿yciu miasta 

Otwocka. Na wczorajszym spotkaniu s³ucha³em, 

co mówi¹ ludzie i przedstawiciele 

w³adzy ¿yj¹cy obecnie w Otwocku. Burmistrz 

(Prezydent Miasta – przyp. red.) rozpocz¹³ 

swoje wyst¹pienie od zaproponowania 

zebranym wyboru hase³ obrazuj¹cych 

obecny Otwock. Do najwa¿niejszych moim 

zdaniem zaliczyæ nale¿y: Otwock – uzdrowisko, 

sypialnia Warszawy i miasto niewykorzystanych 

mo¿liwoœci. By³o te¿ sporo 

niestety hase³ negatywnych, ale i prawdziwych. 

Spotkanie trwa³o ponad 3 godziny, co 

œwiadczy o tym, ¿e los Otwocka jest nieobojêtny 

jego mieszkañcom i to bardzo dobry 

znak. 

Perspektywy rozwoju miasta jego w³adze 

opieraj¹ w bardzo znacznym stopniu o 

fundusze unijne i realne szanse na ich otrzymanie 

i wykorzystanie. Najwa¿niejsze inwestycje 

z tych funduszy to radykalna poprawa 

gospodarski wodno-œciekowej i modernizacja 

oczyszczalni œcieków. W tym 

miejscu trzeba powiedzieæ ¿e nieca³e 40% 

miasta jest obecnie objête prawid³ow¹ gospodark¹ 

wodno-œciekow¹. Ten fakt w zasadniczy 

sposób wp³ywa na to, ¿e Otwock 

nie jest uzdrowiskiem i byæ nim nie mo¿e. 

W swojej karierze zawodowej pracowa³em 

w by³ym Centralnym Zarz¹dzie Uzdrowisk 

i w samych uzdrowiskach. Uwa¿am, ¿e 

w³adze miasta bardzo perspektywicznie 

PS Mo¿e odbyæ nawet kongres SLD. 

Z ¿yczeniami nareszcie wiosennymi mi- 

³ej Pszczó³ki (ale nie tej co ¿¹dli) MAJA 

PIWO Z JOGURTEM 

Sk³adniki: 

1/2 l jasnego piwa 

600g jogurtu 

2 ³y¿ki miodu 

1 cytryna 

Przygotowanie: 

Wcisn¹æ cytrynê. Sok z cytryny, piwo, jogurt i miód w³o¿yæ 

do miksera i zmiksowaæ. 

podesz³y do zagadnienia, bowiem zrobienie 

porz¹dku w dziedzinie statusu wodoci¹gów 

i kanalizacji daje realne szanse na odzyskanie 

statusu uzdrowiska w niedalekiej 

przysz³oœci. Zarzuty postawione przez niektórych 

dyskutantów, ¿e do koñca 2008 r. 

nie uda siê wykorzystaæ uzyskanych œrodków 

oraz ¿e fakt opracowywania dokumentacji 

technicznej przez realizatorów jest z³y, 

okreœlam jako nie trafiony. Obecnie realizacja 

robót przebiega znacznie szybciej, a 

zasada powierzania dokumentacji i wykonawstwa 

tym samym jednostkom jest stosowana 

w wiêkszoœci krajów zachodnich i 

zdaje egzamin. 

Wa¿nym elementem, który musi mieæ 

wp³yw na odzyskanie statusu uzdrowiska, 

jest jak najszybsze dogadanie siê o wspó³pracy 

z kot³owni¹ w Karczewie – dodatkowo 

przemawia za tym wzrost cen gazu. 

Wielu dyskutantów podnosi³o problem czystoœci 

miasta i zagadnieñ, które ujawni³a 

tegoroczna d³uga zima. Pada³y propozycje 

rygorystycznych poczynañ miasta wobec 

w³aœcicieli nieruchomoœci, którzy nie wywi¹zuj¹ 

siê z obowi¹zków, jakie wydaj¹ siê 

oczywiste. Trzeba niestety pamiêtaæ, ¿e 

w³adze administracyjne maj¹ niewielkie 

œrodki prawne, aby zmusiæ do dzia³añ w³aœcicieli 

nieruchomoœci – mo¿e to prawo 

zmieni siê. 

Dyskutanci podnosili równie¿ problem 

ochrony œrodowiska, nie zawsze w pe³ni 

rozumiej¹c to has³o. Ochrona œrodowiska 

to nie tylko np. zakaz wycinki drzew czy 

sprz¹tanie. To równie¿ prawid³owe wykorzystanie 

uzyskanych œrodków z wycinki 

drzew z posesji przy ul. Matejki 5 na modernizacjê 

kot³owni szpitalnej, któr¹ z tych 

œrodków dokonano. 

Obecne w³adze dzia³a³y w bardzo trudnym 

okresie – dopiero po wst¹pieniu do UE 

mo¿na by³o zabiegaæ o œrodki finansowe – 

wymogi opracowañ kilkusetstronicowych, 

proces uzgodnieñ i opiniotwórczy jest bardzo 

d³ugi i uci¹¿liwy, bowiem czêsto wymogi 

bywaj¹ zmieniane i opracowania trzeba 

czêsto rozpoczynaæ na nowo. Jednak 

miastu siê uda³o! 

Us³yszeliœmy niestety z ust burmistrza 

sprawê smutn¹ – proœba o uzyskanie dotacji 

na odbudowê czy te¿ wybudowanie nowej 

sali teatralnej nie mo¿e byæ zrealizowana 

z funduszy UE, a i nasze Ministerstwo 

Kultury nie ma to œrodków. Teatr im. 

St. Jaracza z 80-letni¹ tradycj¹ musi wiêc 

czekaæ na ukazanie siê ustaw o spó³kach 

prywatno-skarbowych i mo¿e potem znajdzie 

siê taki inwestor. 

Na pytanie z sali, czy obecny burmistrz 

bêdzie startowa³ ponownie w wyborach na 

zajmowane obecnie stanowisko, us³yszeliœmy, 

¿e tak, ale nie liczy na reelekcjê. Trzeba 

tutaj powiedzieæ, ¿e pozytywne efekty d³ugoletniej 

obsady stanowiska przez tê sam¹ 

osobê daj¹ bardzo pozytywne rezultaty – 

mogê podaæ przyk³ad miejscowoœci Niepo- 

³omice, gdzie ten sam cz³owiek bêdzie wybrany 

ponownie na 4 kadencjê. Warto to miasto 

obejrzeæ. 

Pan Andrzej Szaci³³o stwierdzi³ jednak, 

¿e liczy na to, i¿ ewentualne nowe w³adze 

wykorzystaj¹ poczynione przez jego ekipê 

kroki i wykorzystaj¹ ju¿ gwarantowane œrodki 

finansowe. Ponadto bardzo wa¿ne jest, aby 

przedstawiciele nowych w³adz zjednoczy³y 

siê ponad podzia³ami politycznymi dla dobra 

miasta Otwocka. 

Takich spotkañ, jakie mia³o miejsce 

wczoraj, powinno byæ wiêcej, a mieszkañcy 

miasta powinni czêœciej i uwa¿niej czytaæ 

artyku³y w prasie miejscowej, np. “Gazecie 

Otwockiej”, która w sposób realistyczny i 

bezstronnie przedstawia problemy miasta. 

Jerzy I³owiecki 

„Dzieje ksi¹¿ki” 

08.03.2006 r. bibliotekarki szko³y Zespo- 

³u Szkó³ Ekonomiczno-Gastronomicznych 

w Otwocku zorganizowa³y spotkanie 

- warsztaty pt.,, Dzieje ksi¹¿ki”. Impreza 

by³a adresowana do nauczycieli bibliotekarzy 

z powiatu otwockiego. Spotkanie 

mia³o miejsce w nowych pomieszczeniach 

biblioteki. W ten sposób chcia- 

³yœmy pokazaæ nasz¹ now¹ bibliotekê i 

szko³ê. Warsztaty poprowadzi³ bibliotekarz 

Biblioteki Pedagogicznej mgr Robert 

Beller. Podczas spotkania uczy³yœmy siê 

techniki wykonywania imitacji pergaminu 

oraz wróci³yœmy do pocz¹tków piœmiennictwa 

maluj¹c w³asne inicja³y za 

pomoc¹ gêsich piór i bambusowych patyczków. 

Wiedzê i doœwiadczenie uzyskane 

dziêki udzia³owi w tych warsztatach 

bêdziemy wykorzystywa³y w pracy 

w bibliotece szkolnej oraz na zajêciach z 

edukacji czytelniczej i medialnej. 

Uczestniczki 

GAZETA 

21

22 

Œwiêto Sosny 

Powoli Œwiêto Sosny, bêd¹ce pocz¹tkowo 

inicjatyw¹ prywatnej osoby, a nastêpnie 

PKE „Otwockie Sosny”, wchodzi do 

otwockiej tradycji. Jego podstawowe cele 

s¹ dwa: uwra¿liwiaæ mieszkañców miasta 

na problem zanikania drzew w Otwocku 

oraz czynnie przeciwdzia³aæ temu zanikowi 

poprzez sadzenie sosen. Po raz pierwszy 

obchodzone by³o w ubieg³ym roku, dziêki 

wsparciu Urzêdu Miasta. Tegoroczne, 

równie¿ wspierane przez UM, mia³o ju¿ 

znacznie szerszy charakter. Po pierwsze do 

grona wspó³organizatorów do³¹czy³o Nad- 

Minister Œrodowiska uhonorowany tytu³em Przyjaciela parku krajobrazowego 

leœnictwo Celestynów, które prócz ok. 400 

sadzonek drzew w³¹czy³o siê w organizacjê 

warsztatów dla gimnazjalistów oraz akcjê 

sadzenia sosen w mieœcie, nad którym 

sprawowa³o merytoryczn¹ pieczê. Wsparcia 

udzieli³ równie¿ Zarz¹d Parków Krajobrazowych: 

Mazowieckiego, Chojnowskiego 

i Brudzeñskiego. 

W³aœciwie dat¹ okreœlaj¹c¹ dzieñ Œwiêta 

Sosny jest 23 kwietnia, jednak tak naprawdê 

jest to tylko termin umowny, gdy¿ 

akcja sadzenia trwa³a przez ca³y kwiecieñ i 

pocz¹tek maja, a jeszcze w marcu og³oszony 

zosta³ konkurs fotograficzny dla dzieci 

i m³odzie¿y. W tym czasie na terenie otwockich 

przedszkoli, szkó³, szpitali, osiedli i na 

skwerach miejskich posadzono ponad 320 

sosen. Tam, gdzie s¹ one szczególnie nara- 

¿one na zniszczenie, zosta³y ogrodzone 

siatk¹. W ramach akcji edukacyjnej dzieci 

GAZETA 

sadz¹ce sosenki 

otrzymywa³y specjalny 

notatnik, w 

którym bêd¹ notowa³y 

wydarzenia z 

¿ycia posadzonego 

drzewa. Gimnazjaliœci 

mieli 

mo¿liwoœæ skorzystania 

z warsztatówedukacyjnychprzeprowadzonych 

na terenie 

Nadleœnictwa 

Celestynów. 

Leœnicy i cz³onkowie 

PKE 

„Otwockie Sosny”poprowadzili 

cykl zajêæ 

prezentuj¹cych 

¿ycie drzew, 

ich znaczenie 

w lesie oraz 

¿yciu, obyczajach 

i kulturze 

ludzi. Dzieñ 

spêdzony w lesie 

m³odzie¿ z 

czterech 

otwockich i 

jednego józefowskiego 

gimnazjów zwieñczy³a pokazem plakatów 

dotycz¹cych tematu 

zajêæ, sadzeniem 

lasu w okolicach rez. 

„Bocianowskie Bagno” 

oraz posi³kiem 

przy ognisku. 

Poniewa¿ Œwiêto 

Sosny staje siê naszym 

lokalnym sposobem 

na obchody 

Dnia Ziemi, warto 

wspomnieæ o imprezie, 

która odby³a siê 

27 kwietnia, w siedzibie 

Zarz¹du ParkówKrajobrazowych. 

Na zaproszenie 

Dyrekcji zebrali 

siê tam przedstawi- Zespó³ „Abafrika” 

Prezydent Otwocka i pomys³odawczyni Œwieta Sosny sadz¹ drzewwko na skwerze 7 pu³ku 

ciele samorz¹dów lokalnych, urzêdów i instytucji 

wojewódzkich oraz nadleœnictwa i 

organizacji pozarz¹dowych. Goœciem specjalnym 

by³ prof. Jan Szyszko, Minister Œrodowiska 

w rz¹dzie Kazimierza Marcinkiewicza. 

W czasie spotkania Aleksandra 

At³owska, Dyrektor Zarz¹du Parków, przyzna³a 

tytu³y „Przyjaciela Parku Krajobrazowego”. 

Prócz Ministra i przedstawicieli 

województwa otrzymali je przedstawiciele 

lokalnych w³adz, w tym Prezydent Otwocka. 

Ponadto wyró¿nieniem tym uhonorowano 

jeszcze m.in. PKE Ko³o „Otwockie Sosny” 

i redakcjê „Linii Otwockiej”. Wœród 

imprez towarzysz¹cych temu spotkaniu na 

szczególne wyró¿nienie zas³uguje wytêp 

zespo³u Abafrika, graj¹cego muzykê etniczn¹, 

oraz otwarcie wystawy i pokaz zdjêæ 

Roberta Dró¿d¿a. Ponadto mo¿na by³o zapoznaæ 

siê z technik¹ lepienia glinianych 

garnków, poznaæ szczegó³y zwi¹zane z

Dyrektor Zarz¹du Parków ods³ania tabliczkê poœwiêcon¹ 

Czes³awowi £aszkowi 

powstaj¹cym w Nadleœnictwie Celestynów 

Centrum Edukacji Leœnej „CEL” oraz z 

dzia³alnoœci¹ Towarzystwa Przyjació³ Ko³bieli. 

Kolejny dzieñ oficjalnych obchodów 

Œwiêta Sosny przypada³ w pi¹tek 28 kwietnia. 

O godz. 11.00 w Alei Sosen przy Urzêdzie 

Miasta Otwocka, ods³oniêta zosta³a tabliczka 

upamiêtniaj¹ca Czes³awa £aszka 

(sylwetkê tego przyrodnika przybli¿amy 

obok). Po s³owie wstêpnym Prezydenta 

Andrzeja Szaci³³y ods³oniêcia dokona³a 

Aleksandra At³owska, która kieruje m.in. 

pracami Mazowieckiego Parku Krajobrazowego 

im. Czes³awa £aszka. Po uroczystoœci 

zebrani przeszli na Skwer VII Pu³ku 

£¹cznoœci i posadzili 7 sosen. Tam te¿ Sylwia 

Koz³owska, pomys³odawczyni i g³ówna 

organizatorka przedsiêwziêcia, jakim jest 

Œwiêto Sosny, dokona³a wstêpnego podsumowania 

tegorocznej akcji. Wstêpnego, bo 

sadzenie drzew odbywa³o siê tak¿e w 

pierwszych dniach maja. Poza tym wyniki 

konkursu fotograficznego zostan¹ og³oszone 

16 maja, w trakcie obchodów ogólnopolskiego 

Œwiêta Niezapominajki, które odbêd¹ 

siê w Gimnazjum nr 2. Na jesieñ planowane 

jest te¿ wydanie ulotki informuj¹cej 

o tym jak chroniæ drzewa na placach 

budów, by po ich zakoñczeniu drzewa mog³y 

dalej s³u¿yæ mieszkañcom miasta. Warto 

dodaæ, ¿e prócz wsparcia osobowego i 

rzeczowego, których udzieli³o Nadleœnictwo 

Celestynów i Zarz¹d Parków Krajobrazowych, 

finansowe potrzeby Œwiêta Sosny 

pokryte zosta³y z Miejskiego Funduszu 

Ochrony Œrodowiska i Gospodarki Wodnej. 

Wojciech Sobociñski 

Patron kolejnej sosny 

Czes³aw £aszek urodzi³ siê 11 lipca 1930 

r. w Miñsku Mazowieckim. Wojnê spêdzi³ 

na wsi. Mimo m³odego wieku uczestniczy³ 

w dzia³aniach Armii Krajowej. Studia ukoñczy³ 

na Uniwersytecie Warszawskim pod kierunkiem 

s³ynnego botanika i „ochroniarza”, 

profesora Hryniewieckiego. Studiowa³ na 

Wydziale Filozofii i Nauk o Ziemi. Obroni³ 

pracê magistersk¹ na temat mchów i porostów 

uzyskuj¹c tytu³ biologa. 

W swej pracy, najpierw w Instytucie Geologicznym, 

póŸniej w Centralnym Biurze Studiów 

i Projektów Wodnych Melioracji, czêsto 

natyka³ siê na problemy zwi¹zane z dewastacj¹ 

œrodowiska. Wszêdzie, gdzie tylko 

móg³, podejmowa³ dzia³ania zapobiegaj¹ce 

degradacji œrodowiska przyrodniczego. 

Od roku 1966 zaanga¿owa³ siê w pracê 

dla przyrody. Dzia³a³ aktywnie jako spo³eczny 

stra¿nik ochrony przyrody. Jego postawa 

sprawi³a, ¿e doœæ szybko z szeregowego 

stra¿nika „awansowa³” na kierownika grupy 

SOP, zaœ w 1978 zosta³ Naczelnym Inspektorem 

SOP. Od roku 1969 by³ cz³onkiem Ligi 

Ochrony Przyrody. Ju¿ wtedy czêsto publikowa³ 

artyku³y w prasie przyrodniczej. 

Od 1972 do 1996 roku pe³ni³ funkcjê Wojewódzkiego 

Konserwatora Przyrody i to w³aœnie 

ta dzia³alnoœæ da³a mu najwiêksze mo¿liwoœci 

dzia³ania na rzecz zachowania przyrody. 

A osi¹gniêcia mia³ w tej dziedzinie niebywa³e. 

Dziêki jego staraniu utworzono 62 

rezerwaty przyrody, z czego 57 na terenie 

obecnego województwa mazowieckiego, za 

pomniki przyrody uznano oko³o 2000 drzew 

i g³azów, z czego 527 znajduje siê w dawnym 

województwie warszawskim. Dziêki 

niemu powsta³ Mazowiecki Park Krajobrazowy, 

choæ decyzjê o jego utworzeni odwlekano 

przez wiele lat. Niestety nie doczeka³ 

dnia, w którym w uznaniu jego zas³ug Parkowi 

nadano imiê Czes³awa £aszka. By³o to 

zim¹ 2001, zaœ wiosn¹ tego¿ roku przed Baz¹ 

Edukacji Ekologicznej „Torfy” ods³oniêto 

pami¹tkowy kamieñ poœwiêcony temu znakomitemu 

przyrodnikowi. Natomiast w 

pi¹tkowe przedpo³udnie, 28 kwietnia 2006 

r., w Alei Sosen znajduj¹cej siê przy Urzêdzie 

Miasta, jednej z wiekowych sosen 

nadano jego imiê. 

Czes³aw £aszek by³ znanym i cenionym 

obroñc¹ przyrody, mia³ wielu przyjació³ 

zarówno wœród urzêdników, ludzi 

nauki, jak i zwyk³ych mi³oœników natury. 

Ale mia³ te¿ wrogów, bo niestrudzenie tropi³ 

wszelkie przyk³ady ³amania prawa 

ochrony przyrody, szczególnie przez urzêdników. 

Osoby, które go zna³y, mówi¹, ¿e mia³ 

szczêœliw¹ rêkê, bo wiêkszoœæ trafiaj¹cych 

do niego spraw za³atwia³ z korzyœci¹ dla przyrody. 

Jedn¹ z wielu spraw, które go nurtowa³y, 

by³o ci¹g³e staranie o niedopuszczenie nieprawid³owych 

lokalizacji zabudowañ i innych 

dzia³añ szkodliwych dla przyrody (dotyczy- 

³o to g³ównie lasów, dolin, rzek, torfowisk), a 

zw³aszcza nielegalnej budowy domków letniskowych 

na dzikich i chronionych terenach. 

Wœród wielu pilnych spraw znajdowa³ te¿ 

czas na pracê dydaktyczn¹. 

Jego zas³ugi w ochronie przyrody, szczególnie 

województwa sto³ecznego i miasta Warszawy, 

s¹ niepodwa¿alne. To dziêki jego 

determinacji zachowano wiele obszarów zieleni 

i zadrzewieñ Warszawy. Szczególne 

zas³ugi po³o¿y³ w krzewieniu idei ochrony 

przyrody, zw³aszcza we wspó³pracy z m³odzie¿¹ 

szkoln¹. G³êbokie zwi¹zanie siê z 

przyrod¹ Mazowsza i zaanga¿owanie w jej 

ochronê mo¿na t³umaczyæ tym, ¿e w m³odoœci 

pokonywa³ piechot¹ œcie¿ki mazowieckich 

borów, piaszczyste dró¿ki podwarszawskich 

wiosek oraz urokliwe brzegi Œwidra, 

nad którym póŸniej kupi³ sobie dom i spêdza³ 

ka¿d¹ woln¹ chwilê. Czes³aw £aszek nie 

tylko zna³ wartoœæ przyrodnicz¹ tych miejsc, 

ale umia³ przekonaæ o niej innych. Jego osoba 

zwi¹zana jest praktycznie z ka¿dym rezerwatem 

w powiecie otwockim; w du¿ej 

mierze to dziêki jego staraniom powsta³ 

Mazowiecki Park Krajobrazowy, któremu w 

2001 r. nadano imiê w³aœnie Czes³awa £aszka. 

Jest on „ojcem” dwóch otwockich rezerwatów 

(„Œwider” i „Pogorzelski Mszar”) i 

niemal wszystkich okolicznych pomników 

przyrody. Za te zas³ugi organizatorzy Dnia 

Ziemi i Œwiêta Sosny postanowili uhonorowaæ 

nie¿yj¹cego od dziesiêciu lat Czes³awa 

£aszka, nazywaj¹c jego imieniem kolejne 

drzewo w Alei Sosen przy Urzêdzie Miasta 

Otwocka. W. S. 

Czes³aw £aszek w œrodku, z prawej Janusz Koz³owski 

GAZETA 

23

24 


Wystawa w Muzeum Ziemi Otwockiej 

„¯ydzi otwoccy” 

Wiosn¹ tego roku powsta³a w Muzeum Ziemi Otwockiej przejmuj¹ca, niezwykle 

ciekawa wystawa poœwiêcona ¯ydom otwockim. Ju¿ sam wernisa¿, zorganizowany 

23 kwietnia, mia³ wyj¹tkowy charakter. 

Witaj¹c licznie przyby³ych goœci Jacek 

Czarnowski, dyrektor Otwockiego Centrum 

Kultury, zwróci³ uwagê, i¿ jest to ju¿ druga 

wystawa z cyklu ekspozycji zaplanowanych 

z okazji jubileuszu 90-lecia miasta Otwoc- 

ka. Kustosz Muzeum i 

wspó³twórca wystawy 

Sebastian Rakowski serdecznie 

podziêkowa³ 

wszystkim, którzy przyczynili 

siê do jej powstania. 

Na liœcie wymienionych 

przezeñ nazwisk 

znalaz³ siê m.in. nieobecny 

podczas wernisa¿u 

Maciej Œwierczyñski, 

który przekaza³ organizatorom 

wiele prywatnych 

fotografii oraz s³u¿y³ licznymi 

konsultacjami. Jak 

podkreœli³ Kustosz, wystawa 

„jest prób¹ przedstawienia 

pewnej wizji rzeczywistoœci, 

widzianej 

oczami ludzi m³odych”, 

bo zarówno mówca, jak i 

jego wspó³pracownik - Maciej G¹ga³a poza 

profesjonalizmem historyków, s¹ obdarzeni 

wra¿liwoœci¹ „kieruj¹c¹ siê prawd¹”. 

Oryginalnym wstêpem spotkania by³y wypowiedzi 

goœci zwi¹zanych dzia³alnoœci¹ 

zawodow¹ b¹dŸ spo³eczn¹ z problematyk¹ 

¿ydowsk¹. Interesuj¹cy miniwyk³ad dotycz¹cy 

istnienia gmin ¿ydowskich w Polsce 

przed II wojn¹ œwiatow¹ wyg³osi³a dr Jolanta 

¯yndul. Na terenie kraju mniejszych 

lub bardzo licznych gmin, jak np. w Krakowie, 

by³o w naszym kraju oko³o 800. Otwocka 

gmina nale¿a³a do m³odych, z racji „m³odoœci” 

samego miasta. Jej czas istnienia 

zamyka siê w ok. 50 latach. Liczebnoœæ 

gminy te¿ nie by³a ogromna – liczy³a ok. 10 

tys. osób. Do Otwocka przyci¹ga³a ¯ydów 

Z. Nosowski i A. Sidor 

przede wszystkim gruŸlica i mo¿liwoœæ walki 

z t¹ œmierteln¹ wówczas chorob¹. Z Warszawy 

nie by³o daleko, a kolej stanowi³a dodatkowe 

u³atwienie dostêpu do otwockiego 

uzdrowiska. Jak stwierdzi³a prelegentka, po 

wojnie do naszego miasta powróci³o ok. 400 

¯ydów, ale po pewnym czasie wyjechali. 

Tak zdaniem mówczyni zakoñczy³ siê 

„¿ydowski” okres w dziejach Otwocka, z 

czym w póŸniejszej wypowiedzi polemizowa³ 

jednak Zbigniew Nosowski – przewodnicz¹cy 

Spo³ecznego Komitetu Pamiêci 

¯ydów Otwockich i Karczewskich i wydawca 

„Wiêzi”. 

O postêpach tocz¹cego siê œledztwa w 

sprawie zabójstw ludnoœci ¿ydowskiej, prowadzonego 

przez IPN poinformowa³ prokurator 

Adam Sidor. Zwróci³ siê przy tym z 

apelem o pomoc w ustaleniu nazwisk ofiar 

ludobójstwa, „by nie by³y anonimowe” – jak 

powiedzia³. Kontaktowaæ siê z nim mo¿na 

za poœrednictwem kierownictwa Muzeum i 

naszej redakcji. 

Etapy wspó³egzystencji kultury polskiej 

i ¿ydowskiej w Otwocku scharakteryzowa³ 

Zbigniew Nosowski. Przypomnia³ rodzinê 

dra Waydenfelda, który w 1938 r. przekaza³ 

miastu dzia³kê, by móg³ na niej powstaæ 

pomnik upamiêtniaj¹cy pobyt Marsza³ka 

Pi³sudskiego w Otwocku. Mówi³ o ojcu Ireny 

Sendlerowej, dr. Krzy¿anowskim, który

leczy³ za darmo biedotê ¿ydowsk¹, nie 

przyjmowan¹ przez lekarzy ¿ydowskich. 

Powstanie i zag³ada getta to drugi etap, w 

który zdarza³y siê uczynki haniebne ze strony 

polskiej, ale te¿ ratowanie wspó³braci 

J. ¯yndul 

nawet za cenê w³asnego ¿ycia. Dowodem 

tego bohaterstwa jest zamieszczona na 

wystawie lista otwocczan nagrodzonych 

medalem „Sprawiedliwy wœród narodów 

œwiata”. Ostatnie lata to okres przypominania, 

porz¹dkowania cmentarza ¿ydowskiego 

w Anielinie, organizowania marszów 

upamiêtniaj¹cych istnienie ¯ydów w 

Otwocku i potêpiaj¹cych ich zag³adê. Ten 

okres trwa... 

Wystawa zorganizowana z wielk¹ pieczo³owitoœci¹ 

przedstawia wiele fotografii, 

pami¹tek, dokumentów obrazuj¹cych ¿ycie 

¯ydów w Otwocku. Przejmuj¹ce s¹ kopie 

obwieszczeñ w³adz okupacyjnych, zdjêcie 

st³oczonych ¯ydów na rampie – tu¿ przed 

wywiezieniem do Treblinki, kolczaste druty 

okalaj¹ce niegdyœ getto. I ma³y b¹czek, 

który s³u¿y³ niegdyœ do zabawy literowej, a 

teraz jest œwiadectwem, jak wspania³a kultura, 

k³ad¹ca wielki nacisk na rozwój cz³owieka, 

zosta³a skazana na œmieræ. 


Bó¿nice drewniane 

8 kwietnia pani Ewa Dziêgielewska z wystaw¹ 

swoich prac przyjecha³a do Muzeum 

Ziemi Otwockiej. Tematyk¹ jej akwarel 

by³y bó¿nice drewniane – obiekty kultu religijnego 

¯ydów. Cykl powsta³ na zamówienie 

spo³eczne. Malarka próbowa³a powo³aæ 

do ¿ycia bó¿nice, które niewielu jeszcze 

pamiêta, jakby na przekór mottu wystawy: 

„Sic transit gloria mundi” – tak przemija 

chwa³a. Niespodziank¹ by³a praca 

przedstawiaj¹ca nieistniej¹c¹ ju¿ otwock¹ 

bo¿nicê na rogu ul. Reymonta i ¯eromskiego. 

Pani Ewa namalowa³a j¹ z fotografii, 

opisu i projektu fundamentów. Oprócz tej 

najbli¿szej – bo otwockiej, by³o kilkanaœcie 

prac ukazuj¹cych synagogi w Lipsku, Warce, 

Pilicy, G¹binie - ze szczegó³owymi opi- 


Ewa Dziêgielewska o sobie: 

sami. Ich kszta³t nawi¹zywa³ do budownictwa 

sakralnego i œwieckiego. 

Ekspozycje mo¿na podziwiaæ do 15 czerwca, 

od wtorku do niedzieli, w godzinach od 

9.00 do 17.00 w Muzeum przy ul. Narutowicza 

2. 

Anna Sêdek 

J. Krzy¿anowski, E. Dziêgielewska, S. Przybylska 

Urodzi³am siê w Lwowie. Sporo przed wojn¹ (II œwiatow¹). Studia na Wydziale Architektury ukoñczy³am w Warszawie. Malowa³am 

zawsze, a po kilkuletniej pracy w biurach projektowych, kiedy posz³am na rentê inwalidzk¹ – malowa³am wy³¹cznie. No, prawie. 

Jeszcze siê ci¹gle rozwijam. 

Wystawy indywidualne mia³am a¿ cztery: w Klubie EMPiK w 1988 r., w Klubie Garnizonowym w 1990 r., w Centrum Kultury 

¯ydowskiej na Kazimierzu w Krakowie w 1996 r., (to w³aœnie ta), oraz w SARP-ie w 2000 r., (by³o kolorowo!). Do tych wystaw 

zostawa³am przewa¿nie przymuszona. Bo to wysi³ek niema³y, a efekt ¿aden. 

Do wystaw zbiorowych przymuszanie by³o mniejsze, ale odstrêcza³a narzucana tematyka. Odbywa³y siê przewa¿nie w klubach. 

Na ul. Elektoralnej w 1978 r., na Ho¿ej w 1991 r. (pod protektoratem Tow. PrzyjaŸni Polsko- Austriackiej), w Kopenhadze w 1997 

r. (te¿ w ramach przyjaŸni), na Zamku Królewskim w 2001 r. (z aukcj¹ na zbo¿ny cel. Mój obrazek uzyska³ najwy¿sz¹ cenê. Podobno 

dlatego, ¿e by³ w z³otych ramkach). Poza tym wystawiam corocznie w SARP-ie, (tam mnie mo¿na ogl¹daæ, jak ktoœ chce), aby 

zademonstrowaæ, ¿e jeszcze ¿yjê i ¿e siê ci¹gle rozwijam. 

GAZETA 

25

fot. K. Gralik 

26 

GAZETA 

Kolorowa 

W niektórych regionach Polski zwyczaj konstruowania 

wysokich palm to wielowiekowy zwyczaj. 

Najbardziej znane miejsce, to £yse na Kurpiach, 

gdzie palmy si¹gaj¹ wysokoœæ ponad dwudziestu 

metrów. W koœciele œw. Wincentego ` a Paulo po raz 

drugi odby³ sie konkurs palm wielkanocnych. Zwyciêzc¹ 

okaza³a siê rodzina Opaliñskich, która zademonstrowa³a 

kilkumetrow¹ palmê. 

Nastênie dyrektor OCK Jacek Czarnowski odczyta³ 

wyniki XV Konkursu Wielkanocnego, w którym 

wziê³o udzia³ 18 placówek szkolnych i szkolnowychowawczych. 

Wszystkie prace mo¿na by³o podziwiaæ 

w galerii parafialnej.

Wielkanoc 

Wyniki Konkursu 

W kategorii dzieci przedszkolnych: 

I miejsce i nagroda w wysokoœci 250 z³ 

Przedszkole Nr 20 

II miejsce i nagrodê w wysokoœci 150 z³ 

Klub „Per³a” OSM 

III miejsce i nagrodê w wysokoœci 100 z³ 

Przedszkole Nr 1 grupa „Krasnale” i „Tubisie” 

Wyró¿nienie przyznane przez Dyrektora OCK 

w wysokoœci 50 z³ – Przedszkole Nr 10 

W kategorii dzieci ze szkó³ podstawowych: 

I miejsce i nagrodê w wysokoœci 250 z³ 

Szko³a Podstawowa Nr 1 

II miejsce i nagrodê 150 z³ 

M³odzie¿owy Dom Kultury 

III miejsce i nagrodê 100 z³ 

Szko³a Podstawowa Nr 8 

W kategorii m³odzie¿y gimnazjalnej i szkó³ œrednich: 

I miejsce i nagrodê w wysokoœci 250 z³ 

Ognisko Wychowawcze Œwider 

II miejsce i nagrodê 150 z³ 

Dom Dziecka nr 14 

III miejsce i nagrodê 100 z³ 

Spo³eczne Gimnazjum Nr 1 

GAZETA 

27

28 

Wzajemna przyjaŸñ i liczne kontakty 

chórów z Otwocka i Lennestadt pielêgnowane 

s¹ przez obie strony ze szczególn¹ 

pieczo³owitoœci¹. Od pocz¹tku partnerstwa 

œcis³¹ wspó³pracê z m³odzie¿owym chórem 

niemieckim „Weso³e Wróbelki” utrzymuje 

dzieciêcy chór „Otwockie Skowronki” pracuj¹cy 

pod dyrekcj¹ Zbigniewa JóŸwickiego. 

W obu miastach od 14 lat organizowane 

s¹ ró¿norodne spotkania i koncerty. 

W dniach od 30 marca do 4 kwietnia br. 

otwockie chóry „Concordia” pod dyrekcj¹ 

Jerzego £ysiaka oraz „Via Musica” pod 

dyrekcj¹ S³awomira £obaczewskiego goœci³y 

w zaprzyjaŸnionym Lennestadt. 

Szeœædziesiêcioosobowa delegacja z 

Otwocka zosta³a z radoœci¹ powitana w 

Ratuszu przez burmistrza Lennestadt Alfonsa 

Heimsa. Pobyt w Niemczech naszych 

rodzimych grup chóralnych by³ zwi¹zany z 

uroczystoœciami obchodów 125-lecia istnienia 

chóru MGV Lennestad –Saalhausen. 

Otwockie chóry „Via Musica” i „Concor- 

Œpiew ponad granicami pañstw 

dia” oraz osoby towarzysz¹ce odwiedzi³y 

Lennestadt na zaproszenie zarz¹du MGV 

„Eintracht 1881”. Delegacjê ze strony polskiej 

reprezentowali: Wiceprezydent Mia- 

Otwarcie wystawy o Otwocku w Lennestadt 

GAZETA 

Chór „Concordia” 

sta Robert Mroczek, Dyrektor Otwockiego 

Centrum Kultury Jacek Czarnowski oraz 

Kierownik Muzeum Ziemi Otwockiej Sebastian 

Rakowski. 

Z dum¹ i radoœci¹ œwiêtowa³ niemiecki 

chór swój imponuj¹cy jubileusz. Przyjazd 

polskiej grupy zosta³ przyjêty z wielk¹ serdecznoœci¹ 

i zadowoleniem. Podczas partnerskiej 

wizyty nast¹pi³o otwarcie wystawy 

prac przedstawiaj¹cych Otwock i okolice. 

Mieszkañcy Lennestadt bêd¹ mogli ogl¹daæ 

ekspozycje w ratuszu jeszcze przez 

miesi¹c, póŸniej prace trafi¹ do miejscowego 

muzeum. 

W wolnym czasie otwocczanie zwiedzali 

piramidy oraz by³¹ kopalniê o³owiu i 

siarki. Podczas uroczystej mszy œw. chóry 

zaœpiewa³y pieœni wielkopostne: „Stabat 

Mater” – kompozytor Zoltan Kodaly, „Misserere” 

Antonio Lotti oraz „Panis Angelicus” 

Cesar Franck. Uroczysty jubileuszowy 

koncert odby³ siê w Domu Dzielnicowym. 

W ponad trzygodzinnym wystêpie 

udzia³ wziê³o 14 chórów w tym „Concordia” 

i „Via Musica”. Od miasta Otwocka 

jubilatom zosta³y przekazane wyrazy uznania 

oraz puchar okolicznoœciowy. Przedstawiciele 

Otwockiego Centrum Kultury wrêczyli 

Burmistrzowi Lennestadt stroik wiel-

kanocny wykonany przez dzieci z pracowni wikliny i rzeŸby 

OCK klubów Ml¹dz i Smok. 

W koncercie jubileuszowym chór „Concordia” zaprezentowa³ 

pieœni: „Kujawiaka” H. Wieniawskiego, „Pod kopeñk¹ siana” 

pieœñ ludowa z Podlasia, „Mazura” Piotra Maszyñskiego 

oraz w jêzyku niemieckim „Frühlingsgrüss” F. Schumanna. „Via 

Musica” pod dyrekcj¹ S. £obaczewskiego zaœpiewa³a Psalm 

XCVII „Dominus regnavit, exultet terra” M. Gomó³ki i „Libera 

me Domine” G. Faure. Z relacji uczestników wyjazdu do Lennestadt 

wynika, ¿e by³ to pe³en ciep³a pobyt, który d³ugo pozosta- 

Puchar od miasta Otwock dla jubilata MGV Lennestadt -Saalhausen 

Oddech wiosny 

Ten dzieñ by³ inny od wszystkich, 

chocia¿by dlatego, ¿e w³aœnie miejsce codziennej 

rutyny zajê³a przyrodnicza aura, 

sprzyjaj¹ca zacieœnieniu wiêzów miêdzy 

cz³owiekiem i natur¹. By³o to oczywiœcie 

doroczne Œwiêto Przyrodnika. 

Ju¿ na starcie atmosfera na sali by³a 

bardzo gor¹ca, a to za spraw¹ okrzyków i 

piosenek 123 DH Wêdrowne Ptaki, bêd¹cych 

prób¹ przywo³ania wiosny, a przy okazji 

integracji obecnych na sali dzieciaków. 

Wtem niespodziewanie na scenie pojawili 

siê zawsze wierni przyjaciele cz³owieka w 

asyœcie swoich dumnych w³aœcicieli. Wstêpem 

do prezentacji scenicznej domowych 

zwierz¹tek by³o przed³o¿enie wczeœniej pisemnej 

pracy na temat ulubionego zwierz¹tka. 

Tak wiêc w drugim etapie konkursu pojawi³y 

siê koty, psy, chomiki, œwinki morskie, 

tchórzofretka, wê¿e i legwan zielony. 

Rozleg³y siê gromkie brawa – uradowane 

buzie prezenterów przybli¿a³y najciekawsze 

momenty z domowej kroniki wypadków 

rodzinnych. 

Nastêpn¹ atrakcj¹ by³y multimedialne 

prezentacje dwóch panów: Daniela Filipowicza 

i Krzysztofa Piaseckiego, 

cz³onków Polskiego Towarzystwa Mi- 

³oœników Astronomii, którzy zaprosili 

obecnych na wêdrówkê po wszechœwiecie. 

Uczniowie byli przebrani 

stosownie do omawianego tematu - 

za planety uk³adu s³onecznego. Planetarne 

kreacje korelowa³y z treœciami 

mitologicznymi. 

Jednak gwoŸdziem programu by³ 

wystêp nauczycieli, którzy jak co roku 

mile zaskoczyli widowniê SP 12. Na 

scenie pojawi³y siê smurfy, jakby wyjête 

z telewizyjnego ekranu i zaprezentowa³y 

swój program taneczny poprzedzony 

wielogodzinnymi próbami. 

Oczywiœcie nie oby³o siê bez 

gromkich owacji i bisów. 

W tym dniu nast¹pi³o równie¿ rozstrzygniêcie 

konkursu na imiê dla legwana 

zielonego - mieszkañca pracowni przyrodniczej. 

Konkurs wygra³a Roksana Leksza 

proponuj¹c imiê „Groszek”. 

W tym dniu zwyciêzcami byli tak na- 

Od lewej: J. Pietrzak, S. Rakowski, R. Mroczek, A. Heimes, J. Czarnowski 

nie w pamiêci obu stron. Jak wspomina prezes chóru „Concordia” 

Krzysztof Giza oraz dyrygent Jerzy £ysiak – 

mieszkañcy zaprzyjaŸnionego miasta wykazali siê 

ogromn¹ troskliwoœci¹ w stosunku do polskiej grupy. 

„Œpiew po³¹czy³ serca i dusze miast mieszkañców Otwocka 

i Lennestadt.” 

Anna Zakrzewska 

Wydzia³ Kultury, Sportu i Turystyki 

Œwiêto Przyrodnika w SP nr 12 

prawdê wszyscy uczniowie i nauczyciele , 

gdy¿ potrafili siê œwietnie bawiæ i pokazaæ 

swoje umiejêtnoœci. Ju¿ za rok kolejne wiosenno-przyrodnicze 

zawirowanie! 

M.B. 

GAZETA 

29

30 

Charytatywny Koncert Wiosenny 

Gramy dla „Empatii” 

8 kwietnia w auli Liceum im. Ga³czyñskiego 

odby³ siê Charytatywny Koncert 

Wiosenny zorganizowany przez Otwockie 

Towarzystwo Opieki Paliatywnej, opiekuj¹ce 

siê Hospicjum Domowym „Empatia” 

i Hospicjum Œw. Patryka w Otwocku. 

Uroczystoœæ obj¹³ patronatem Prezydent 

Miasta Otwocka Andrzej Szaci³³o. 

Ogromny udzia³ w przygotowaniu i przeprowadzeniu 

koncertu mia³a m³odzie¿, która 

stanowi liczn¹ grupê wolontariuszy wspieraj¹cych 

dzia³alnoœæ hospicjów. To w³aœnie 

m³odzie¿ przybli¿y³a goœciom idê funkcjonowania 

hospicjum. Wolontariuszki gor¹co 

zachêca³y goœci zarówno do czynnego 

udzia³u w pracy placówek, jak i wsparcia 

finansowego. Zapewni³y, ¿e pieni¹dze pozyskane 

od sponsorów oraz zebrane podczas 

sobotniego spotkania zostan¹ przeznaczone 

na zakup sprzêtu dla Hospicjum Domowego 

„Empatia”. Pomys³ ten gor¹co za- 

GAZETA 

aprobowa³, deklaruj¹c chêæ dalszej wspó³pracy, 

Zbigniew Wodecki – gwiazda Koncertu. 

Zanim „zacz¹³ od Bacha” na scenie 

zaprezentowa³a siê „Grupa Okazjonalna 

Zalesia”, która zagra³a wiele znanych przebojów 

utrzymanych w stylu reggae, choæ 

nie tylko. Bardzo sympatyczny zespó³ z³o- 

¿ony z piêciu m³odych muzyków ma boga- 

ty repertuar, który warto przybli¿yæ szerszemu 

gronu odbiorców w Otwocku. 

Po „m³odzie¿owej pi¹tce” aul¹ zaw³adn¹³ 

wokalista, skrzypek i trêbacz w jednym 

czyli Zbigniew Wodecki. Pe³en dowcipu 

i wdziêku artysta po mistrzowsku wykona³ 

znane od lat przeboje nie rezygnuj¹c 

z brawurowego wykonania „Czardasza” 

Montiego, którego zagra³ - jak sam stwierdzi³ 

- w zastêpstwie Vanessy May. Inna 

Maja, choæ pszczó³ka, przynios³a wykonawcy 

ogromn¹ popularnoœæ, która odnawia siê 

z kolejnymi pokoleniami wielbicieli „Do- 

Grupa Okazjonalna „Zalesia” 3xR Sound System 

branocek”. Filmowy przebój o „ma³ej rezolutnej” 

zaœpiewa³ wiêc na zakoñczenie 

wystêpu, a otwocka publicznoœæ nagrodzi³a 

piosenkarza owacjami na stoj¹co. 

Bardzo ³adny, choæ krótki wystêp mia³y 

dwie uzdolnione wokalnie uczennice „Ga³czyna”, 

które wykona³y m.in. hymn hospicjów. 

Z szerszym programem przyby³a 

m³odzie¿owa grupa „3XR Sound System”. 

Dynamiczny zespó³ zaprezentowa³ w³asne 

utwory utrzymane w stylu reggae, z domieszk¹ 

rapu i hip-hopu. Optymistyczne, 

pe³ne radoœci przes³anie tekstów piosenek, 

mimo s³onecznego popo³udnia, nie porwa³o 

s³uchaczy do ¿ywio³owych pl¹sów, o co 

m³odzi wykonawcy mieli do nich trochê 

¿alu. Pociech¹ dlañ niech bêdzie fakt, ¿e 

stali siê emisariuszami nowoczesnego stylu 

muzycznego w szeregach odbiorców starszego 

pokolenia. 

Na zakoñczenie przedstawicielka „Empatii” 

Ma³gorzata Kobia³ka wyrazi³a 

ogromn¹ wdziêcznoœæ dyrektorowi LO im. 

Ga³czyñskiego Wojciechowi Dziewanowskiemu 

za udostêpnienie szko³y na koncert, 

sponsorom - za pomoc materialn¹, a m³odzie¿y 

– za sprawne przeprowadzenie imprezy 

i dotychczasowe zaanga¿owanie w 

pracê wolontariatu. 

Niech ¿onkile wrêczone wszystkim s³uchaczom, 

choæ dziœ ju¿ przekwit³e, pozostan¹ 

w naszej pamiêci. 


fot. K. Gralik

LPOLECAMY 

Janusza Kacperka 

EKTURY 

„Nie zgubcie pamiêci, bo cz³owiek bez pamiêci jest osob¹ pozbawion¹ przysz³oœci” 

Jan Pawe³ II 

Wielkimi krokami zbli¿a siê 62. rocznica inwazji Aliantów w Normandii na pla¿ach „UTAH”, „OMAHA”, „JUNO” i „SWORD”. Przypomnê datê: 6 czerwca 1944 roku. Korzystaj¹c, 

¿e jestem przy g³osie (dziêki red. „Gazety Otwockiej”) wspomnê z ³ezk¹ w oku o moich niezrealizowanych marzeniach w 60. rocznicê inwazji Aliantów w Normandii. Napisa³em 

wtedy w „Tygodniku Regionalnym”: „Marzê zapaliæ w przysz³ym roku (2004) piêæ zniczy na pla¿ach „UTAH”, „OMAHA”, „JUNO” i „SWORD”. Pozosta³y tylko marzenia. Dziœ, 

w 62. rocznicê zapalê symboliczny znicz na pobliskim cmentarzu. Nawi¹zuj¹c do tematu, chcê Czytelnikowi «Gazety Otwockiej” zaproponowaæ ciekaw¹ ksi¹¿kê Carella. 

Seria: Wielkie Bitwy – Wielcy Dowódcy 

Alianci L¹duj¹! Normandia 1944 

Autor: Paul Carell, Prze³o¿y³: Kaziemierz Szarski 

DOM WYDAWNICZY BELLONA 

Przebieg walk w Normandii od rozpoczêcia inwazji aliantów do odrzucenia wojsk 

Niemieckich za Sekwanê. Autor uwypukla b³êdy operacyjne dowództwa si³ III Rzeszy, 

szczegó³owo opisuje walki na pla¿ach Utah, Omaha i Juno, bitwê o Caen i 

oblê¿enie Chergbourga oraz dzia³ania w zachodniej czêœci pó³wyspu Cotentin. Przebieg 

kampanii pokazuje, jak alianci, mimo materia³owej i technicznej przewagi, 

musieli krok po kroku, metr po metrze, w piekle spadaj¹cych bomb i pocisków 

ciê¿kiej artylerii okrêtowej, wywalczyæ sobie wyjœcie z przyczó³ków l¹dowania. 

Narracja doprowadzona do kapitulacji niemieckiego garnizonu Pary¿a. Ksi¹¿ka jest najlepszym opisem inwazji 

w Normandii pióra niemieckiego autora, jaki ukaza³ siê w jêzyku polskim. Pozwolê sobie przypomnieæ Czytelnikowi 

„Gazety Otwockiej”, ¿e w serii: „Wielkie Bitwy – Wielcy Dowódcy” ukaza³y siê dotychczas ksi¹¿ki 

znakomitego Paula Carella: Operacja „Barbarossa” i Spalona Ziemia. Polecam. Doskona³a lektura. 

Seria Powieœæ Historyczna 

Poœlubiona Borgii 

Autor: Jeanne Kalogridis 

Przek³ad: Jan Hensel 

WYDAWNICTWO AMBER 

M³odziutka córka króla 

Neapolu przybywa do 

Rzymu jako ¿ona jednego 

z Borgiów, rodu 

okrytego z³¹ s³aw¹. W 

pe³nym bogactw i przepychu 

mieœcie, wœród 

spisków, zepsucia i rozwi¹z³oœci 

poznaje piêkn¹ 

i podstêpn¹ bratow¹, 

Lukrecjê. Kr¹¿¹ plotki, ¿e Lukrecja truje rywalki, które 

zdoby³y serce jej przystojnego brata, Cezara. Uwik³ana 

w pajêcz¹ sieæ intryg i zwodniczych wiêzów 

rodzinnych Borgiów Sancha odnajduje w sobie spryt i 

odwagê, by podj¹æ niebezpieczn¹ grê o przetrwanie. 

Pasjonuj¹ca, uwodzicielska powieœæ, która przenosi 

nas w czasy Lukrecji Borgii, najbardziej zbrodniczej 

kobiety Renesansu. Pod koniec ¿ycia sta³a siê bardzo 

religijna i zaczê³a nosiæ w³osiennicê pod przepysznymi 

sukniami. W 1519 r. przyst¹pi³a do tercjarzy œwiêtego 

Franciszka z Asy¿u. Zmar³a w 1519 r. w po³ogu, 

po urodzeniu córki, która nie prze¿y³a okresu niemowlêctwa. 

Szar¿a Lekkiej Brygady 

Najs³ynniejszy atak kawalerii w historii wojskowoœci 

Autor: Terry Brighton 

Przek³ad: Jacek Z³otnicki 

WYDAWNICTWO AMBER 

Dwudziestego pi¹tego paŸdziernika 1854 r. pod Ba³ak³aw¹ 

brygada lekkiej jazdy brytyjskiej dywizji kawalerii 

przeprowadzi³a najwspanialsz¹ i najbardziej 

krwaw¹ szar¿ê w historii wojen. Siedmiuset jeŸdŸców 

uzbrojonych w szable i lance rzuci³o siê na lufy rosyjskich 

armat. Œmia³y atak Lekkiej Brygady zakoñczy³ 

siê masakr¹: rosyjskie kule i granaty zdziesi¹tkowa- 

³y brytyjskich ¿o³nierzy. Ciœnie siê na usta pytanie: 

dlaczego wydano taki rozkaz? RzeŸ by³a przera¿aj¹ca, 

lecz ¿ywi wci¹¿ popêdzali swoje konie. Patrz¹cym 

z góry na gin¹ce w dymie rosyjskich armat resztki 

Lekkiej Brygady wydawa³o 

siê, ¿e ci wspaniali 

jeŸdŸcy szar¿owali na 

wrota piekie³. Autor 

ksi¹¿ki, opieraj¹c siê na 

relacjach bezpoœrednich 

uczestników wydarzeñ, 

po raz pierwszy 

rozprawia siê mitami, 

jakimi obros³o to wydarzenie. 

Bardzo ciekawa 

lektura. 

Kozaczyzna 

Autor: Romuald Romañski 


Monografia popularnonaukowa 

poœwiêcona KozaczyŸnie 

zaporowskiej, 

jej pocz¹tkom, rozkwitowi, 

funkcjonowaniu na 

po³udniowo-wschodnich 

kresach Rzeczypospolitej, 

wyprawom na Krym, 

udzia³owi w wojnach z 

Turcj¹ i powstaniach wymierzonych 

przeciwko polskiej w³adzy. Narracja doprowadzona 

jest do roku 1648, czyli wybuchu powstania 

Chmielnickiego. Autor podj¹³ próbê przybli- 

¿enia polskiemu Czytelnikowi zawik³anej historii Ukrainy 

i zrozumienia Ÿróde³ waœni polsko-ukraiñskich. 

Szemrany Œwi¹tek Starego Lwowa 

Autorzy: Andrij Ko¿yckyj, Stepan Bilostockyj 

Przek³ad: Agata Buczko 


Ksi¹¿ka przedstawiaj¹ca 

piêæ 

stuleci z ¿ycia 

przestêpczego 

pó³œwiatka Lwowa. 

Pe³na anegdot 

narracja i pikantny 

jêzyk w 

po³¹czeniu z rzetelnym 

oparciem 

na Ÿród³ach historycznychpowoduj¹, 

¿e ksi¹¿kê 

³yka siê jednym 

haustem. Autor znakomicie zobrazowa³ ¿yj¹cych w 

tym mieœcie od XIV do XIX w. ¿ebraków, szulerów, 

z³odziei, prostytutki oraz os³awionych batiarów. Proponowane 

Czytelnikowi studium tematu jest prób¹ 

naœwietlenia najbardziej charakterystycznych spraw 

i kryminalnych postaci dawnego Lwowa. 

Zapraszam do lokalnych ksiêgarni! 

GAZETA 

31

32 

Rozmowa leœnika z ekologiem 

GAZETA 

Niezbyt weso³a rozmowa 

o zieleni w mieœcie 

Ekolog: W. Sobociñski 

Leœnik: S. Fiedukowicz 

Wojciech Sobociñski: Przed kilkoma konuj¹cym polecenia g³owy. Choæ trze- do zieleni w mieœcie. Mo¿e Radni? 

dniami sadziliœmy sosny na ulicach ba przyznaæ, ¿e mo¿e niektóre decy- W.S.: Z pewnoœci¹, choæ tu te¿ nie 

Otwocka, a Œwiêto Sosny, którym stazje zbyt ³atwo im przychodz¹. Ale byæ mam jednoznacznej odpowiedzi, bo 

ramy siê przekonywaæ ludzi do sza- mo¿e jest te¿ druga mo¿liwoœæ, g³o- dok³adniej œledzê ich dzia³alnoœæ od 

cunku dla drzew w naszym mieœcie, wa niezbyt gorliwie, a mo¿e ma³o roz- stosunkowo nied³ugiego czasu. Nie 

staje siê coraz bardziej znane i popus¹dnie kieruje tym ramieniem. mam jednak z³udzeñ, ¿e to radni, a 

larne. Nie zmienia to faktu, ¿e w Otwoc- S.F.: Czyli Prezydent? 

nie urzêdnicy, bezpoœrednio odpowiaku 

wci¹¿ drzew ubywa. Niezmienne W.S.: Prezydenta traktujê jako czêœæ daj¹ za przeznaczenie wartoœciowych 

jest równie¿ nasze, myœlê tu o ekolo- ramienia. 

terenów pod zabudowê zamiast rekregach, 

zdziwienie, ¿e wœród otwocczan S.F: A co Pan myœli o wydawanych przez acjê i wypoczynek. 

czêsto dostrzegalne jest doœæ nonsza- Prezydenta Otwocka i Burmistrza Józefo- S.F.: Nie rozumiem, w czym tkwi Pañski 

lanckie podejœcie do zieleni. 

wa decyzjach zezwalaj¹cych na wycinkê dylemat? 

S³awomir Fiedukowicz: Mówi¹c otwoc- drzew? Przypomnê, ¿e na wycinkê drzew W.S.: W tym, czy ¿al mieæ do obecnej 

czan, kogo ma Pan na myœli? 

na gruntach leœnych nie stanowi¹cych w³a- rady, czy poprzedniej. Zreszt¹ to ma 

W.S.: Ma Pan racjê, nie powinienem snoœci Skarbu Pañstwa w imieniu Starosty drugorzêdne znaczenie, bo dla mnie 

uogólniaæ. Trudno jednak wskazaæ jed- takie decyzje wydaje Nadleœniczy, zaœ gdy znów spraw¹ pierwszej wagi jest to, ¿e 

noznacznie na kogoœ konkretnego, bo trzeba wyci¹æ drzewo na gruntach niele- pewne rejony miasta s¹ ju¿ stracone. 

brakiem szacunku wykazuje siê wiele œnych, takich jak na przyk³ad dzia³ki budow- S.F.: Stracone w jakim sensie? 

osób. 

lane, zgodê w formie decyzji administra- W.S.: Nie bêd¹ s³u¿yæ spo³eczeñstwu 

S.F.: Poszukajmy ich. Mo¿e ma pan na cyjnej wydaje Prezydent, Burmistrz, Wójt. lecz w¹skiej jego grupie. Ma³o tego, 

myœli firmy buduj¹ce osiedla? 

W.S: S¹ wydawane zbyt czêsto? to co ³askawie pozosta³o dla reszty, 

W.S.: O tak. Im dziwiê siê bardzo, bo S.F.: Tego nie mogê stwierdziæ, ale czy nie te¿ nie bêdzie ju¿ spe³niaæ swojej roli. 

korzystaj¹c z tego, ¿e Otwock przy- wydaje siê Panu, ¿e w decyzjach tych bra- S.F.: Mo¿e poda Pan jakiœ przyk³ad? 

ci¹ga swa zieleni¹, du¿¹ liczb¹ lasów, kuje uzale¿nienia zgody od dokonania po W.S.: Bardzo proszê. W Œwidrach Wiel- 

sami wp³ywaj¹ na tê zieleñ bardzo nie- wycince nowych nasadzeñ. Przecie¿ Prekich olbrzymie po³acie terenów lekorzystnie, 

uszczuplaj¹c zielon¹ tkanzydent czy Burmistrz mo¿e w decyzji napiœnych i niegdyœ rekreacyjnych zostaj¹ 

kê miasta w sposób znacz¹cy. Nawet saæ: „wyra¿am zgodê na usuniêcie usycha- zabudowane wielorodzinnymi osiedla- 

ostatnio mój znajomy, niezwykle m¹j¹cego drzewa, ale zobowi¹zujê do wysami mieszkaniowymi. A przecie¿ s¹ to, 

dry i zas³u¿ony dla Otwocka cz³owiek, dzenia w jego miejsce nowego drzewa”. W przepraszam, by³y to tereny idealne do 

zastanawia³ siê g³oœno, na co bêd¹ takim zapisie mo¿na okreœliæ gatunek drze- rozwoju tych funkcji miasta, z których 

siê powo³ywaæ te firmy, gdy zabuduj¹ wa i miejsce, gdzie powinno zostaæ posa- niegdyœ ono s³ynê³o. I nie chodzi mi 

ju¿ wszystkie lasy i ca³y brzeg Œwidra. dzone. Ba… prawo dopuszcza równie¿ wcale o funkcje uzdrowiskowe, bo o 

S.F.: I do jakiego wniosku doszed³? mo¿liwoœæ zapisu: za ka¿de wyciête drze- nich praktycznie nikt w decydentów nie 

W.S.: Pozwoli Pan, ¿e nie odpowiem. wo zobowi¹zujê do posadzenia... 10 nowych chce ju¿ s³yszeæ i wspominaæ. Jednak 

Nie chcia³bym naruszyæ zasad kultu- drzew. W przypadku, gdy na danej nieru- o rekreacji i wypoczynku mówi¹ wszyralnej 

rozmowy. Powiem jedynie tyle, chomoœci brak jest mo¿liwoœci dokonania scy. Ma³o tego, zapisuj¹ je w oficjal- 

¿e wnioski te nale¿a³o przyjmowaæ nowych nasadzeñ, bo w miejscu wycinanych dokumentach, strategiach itd. A 

raczej jako humorystyczn¹ grê s³ów nych drzew bêdzie budowany dom, to mo¿- mimo wszystko, krok po kroku, wyzby- 

ni¿ na powa¿nie. Jednak niezale¿nie na zobowi¹zaæ do nasadzenia drzew na waj¹ siê terenów, na których mo¿na 

od tego, co mówi³ znajomy, powa¿ne gruncie publicznym. Oczywiœcie prawnicy by realizowaæ te zapisy. Wed³ug mnie 

wnioski weso³e ju¿ nie s¹. I tak miê- pewnie podejm¹ w tym miejscu dyskusjê, takie dzia³anie pozbawione jest sendzy 

Bogiem a prawd¹, nie jest istot- czy to jest zgodne z prawem, ale na pewno su. Tym bardziej, ¿e powstaj¹ce osiene, 

czym bêd¹ przyci¹gaæ klientów jest to zgodne z interesem spo³ecznym, w dla odcinaj¹ swymi ogrodzeniami do- 

póŸniej. Wa¿niejsze jest to, ¿e na ra- tym równie¿ interesem inwestora chc¹cestêp do Œwidra. Poza tym jaka to przytunek 

dla otwockich lasów i dla brzego mieszkaæ wœród drzew. 

jemnoœæ odpoczywaæ niemal pod cugów 

Œwidra bêdzie ju¿ za póŸno. W.S.: Czyli mo¿na w ten sposób ogradzymi oknami? Gdzie miejsce na 

S.F.: Dobrze, szukajmy dalej. Mo¿e choniczyæ negatywne skutki wycinki jak¹œ infrastrukturê zwi¹zan¹ z rekredzi³o 

Panu o urzêdników? 

drzew. 

acj¹ i wypoczynkiem? 

W.S.: Co do tego nie jestem przeko- S.F.: Wróæmy do naszych poszukiwaæ osób S.F.: Myœlê, ¿e g³ównym problemem jest 

nany, bo s¹ oni raczej ramieniem wy- czy urzêdów nonszalancko podchodz¹cych ³atwoœæ, z jak¹ mo¿na korygowaæ zapisy w

„Studium uwarunkowañ i kierunków rozwoju 

zagospodarowania przestrzennego”. 

Gdy buduje Pan dom i zapisze w projekcie, 

¿e tu jest ³azienka, tu sypialnia, a tu kuchnia, 

to przeróbka tego w trakcie budowy, 

gdy w fundamentach mamy rozprowadzone 

instalacje, jest prawie niemo¿liwe. Trudno 

sobie wyobraziæ, aby nad ³ó¿kiem w „nowej” 

sypialni kapa³ kran. Podczas gdy w 

zagospodarowaniu przestrzennym obserwujemy 

pe³n¹ swobodê i niefrasobliwoœæ postêpowania. 

Wyjœciem by³aby albo zmiana 

przepisów dotycz¹cych planowania przestrzennego 

mocno ograniczaj¹ca mo¿liwoœci 

korekty uchwalonego „Studium” albo… 

mniejsza koniunkturalnoœæ decyzji podejmowanych 

przez Radnych. 

W.S.: Trzeba tu koniecznie dodaæ, ¿e 

nied³ugo czeka Radnych wielki sprawdzian. 

S.F.: Wybory. Ale mo¿e nie wchodŸmy w 

politykê. 

W.S.: Nie o wybory mi chodzi, a o strategiê 

zagospodarowania gminy, nad 

któr¹ w³aœnie nasi radni siê pochylaj¹. 

Teoretycznie mo¿na w niej wiele poprawiæ, 

a niektóre niekorzystne tendencje 

mo¿e nie odwróciæ, ale przynajmniej 

przyhamowaæ. Np. sprawa 

Soplicowa. 

S.F.: Tam te¿ maj¹ byæ bloki? 

W.S.: Na szczêœcie nie, ale niemal 

ca³y ten teren ma zostaæ przeznaczony 

pod zabudowê jednorodzinn¹ na 

du¿ych dzia³kach. Problem w tym, 

czym jest pojêcie du¿ej dzia³ki. Dla 

decydentów to 5 tys. m 2 . Dla mnie 

du¿e dzia³ki zaczynaj¹ siê od hektara 

i dla Soplicowa, jeœli w ogóle dopuszczaæ 

zabudowê, to w³aœnie na przynajmniej 

tak du¿ych powierzchniach. 

S.F.: Pan zapomina, ¿e ktoœ to musi kupiæ. 

A kogo staæ na tak du¿¹ dzia³kê? 

W.S.: Staæ na ni¹ bogatych ludzi. Mo¿e 

wiêkszym po¿ytkiem dla miasta by³oby 

osiedlenie siê w nim kilku naprawdê 

bogatych osób, ni¿ œci¹ganie kolejnych 

przedstawicieli klasy œredniej. 

Zreszt¹ nie zamierzam tego roztrz¹saæ. 

W ka¿dym razie z mojego punktu 

widzenia by³oby to korzystniejsze 

dla przyrody tego miasta i dla jego 

ogólnego wizerunku. A ju¿ z ca³¹ pewnoœci¹ 

nie powinno siê pozwoliæ na 

zabudowê ca³ego Soplicowa, bo takie 

rozwi¹zanie proponuje siê dzisiaj. Pozostawienie 

bez zabudowy niewielkiego 

fragmentu Anielina to zbyt ma³o. I 

dlatego powiedzia³em, ¿e otwockich 

radnych czeka sprawdzian. Bardzo cie- 

kawi mnie, co zrobi¹ w tej sprawie. 

S.F.: No có¿ mo¿e warto podpowiedzieæ 

kilka rozwi¹zañ, na przyk³ad koniecznoœæ 

pozostawienia w Otwocku leœnych przestrzeni 

publicznych. Charakter tego miasta 

narzuca pewne rozwi¹zania niestosowane 

w innych miastach. Miêdzy innymi to, aby 

wprowadzana zabudowa by³a luŸna i pozostawiaj¹ca 

przestrzenie leœne pomiêdzy 

zabudowaniami. Problem jest jednak z dostêpnoœci¹ 

tej przestrzeni. Jeœli s¹ to dzia³ki 

prywatne, to bêd¹ przez swoich w³aœcicieli 

ogrodzone. W tej chwili przestrzeniami publicznymi 

s¹ lasy Skarbu Pañstwa administrowane 

przez Nadleœnictwo Celestynów. 

Jednak powoli leœnicy s¹ wypierani zarówno 

z Otwocka, jak i z Józefowa. 

W.S.: Trudno siê tym procesom dziwiæ, 

jeœli metr kwadratowy ziemi w 

Józefowie kosztuje 350 z³. 

S.F.: A jednak nie mo¿na tu moim zdaniem 

pogoniæ za pieni¹dzem. To nie s¹ zwyk³e 

miasta. To s¹ leœne miasta. Ich si³a jest w 

tych sosnach. Jeœli W³odarze o tym zapomn¹, 

stracimy bezpowrotnie coœ, co zosta³o 

nam dane. 

W.S.: O lasach mówi siê, ¿e nie zosta³y 

nam dane. Mówi siê, ¿e tak naprawdê 

to po¿yczyliœmy je od naszych 

wnuków. Myœlê, ¿e w przypadku tych 

dwóch miast mo¿na u¿yæ podobnego 

stwierdzenia. 

S.F.: I w ten sposób doszliœmy w naszych 

poszukiwaniach do mieszkañców miasta. 

Czy oni Pana zdaniem s¹ g³ównymi winowajcami, 

jeœli chodzi o niszczenie zieleni? 

W.S.: Gdy ugryz³em siê w jêzyk i przyzna³em 

Panu racjê, ¿e nie warto uogólniaæ, 

pomyœla³em sobie w³aœnie o 

mieszkañcach Otwocka. Wielu z tych, 

którzy przeprowadzili siê tu niedawno, 

zrobi³o to w³aœnie dlatego, ¿e dali siê 

przyci¹gn¹æ has³om o zielonym mieœcie. 

I oni potrafi¹ tê zieleñ uszanowaæ, 

a bardzo czêsto dzwoni¹ do mnie 

zbulwersowani tym, co siê dzieje. Nie 

chcê jednak dzieliæ mieszkañców na 

nowych – dobrych i starych – z³ych. 

Przecie¿ tak nie jest. Wielu z tych, 

którzy ¿yj¹ tu od lat równie¿ dba o tê 

zieleñ i nie wyobra¿a sobie miasta bez 

niej. Jest jednak grupa osób, podejrzewam, 

¿e nap³ywowych, choæ nieco 

ju¿ zasiedzia³ych, którzy tego szacunku 

nie maj¹. 

S.F.: Nie obawia siê Pan, ¿e takie podzia³y 

s¹ niebezpieczne, mog¹ kogoœ skrzywdziæ? 

W.S.: Obawiam, ale jak¹œ diagnozê 

trzeba postawiæ. Najlepiej zrobi³yby to 

badania socjologiczne, ale na nie ni- 

kogo nie staæ. Mam œwiadomoœæ, ¿e 

zastosowany przeze mnie podzia³ jest 

krzywdz¹cy dla wielu osób, ale wynika 

on z moich obserwacji i niestety 

pewnej generalizacji. 

S.F.: Nie bêdê siê do tego odnosi³, jednak z 

moich obserwacji wynika rzecz nastêpuj¹ca. 

Ludzie, bardzo chêtnie zgadzaj¹ siê na 

to, by dbaæ lub nawet chroniæ drzewa w 

mieœcie. Jest jednak jeden warunek. Mianowicie 

taki, ¿e niech bêd¹ one chronione u 

s¹siada, a nie u mnie. 

W.S.: Ma Pan s³usznoœæ. 

S.F.: Znam wiele historii, w których s¹siad 

donosi na s¹siada na policjê, do stra¿y miejskiej 

czy do nas leœników, ¿e „ten, co mieszka 

za p³otem: wyci¹³ drzewo bez niczyjej 

zgody”. Ale jak on pope³ni podobn¹ rzecz, 

to znajdzie sto powodów, by uzasadniæ wycinkê. 

A to, ¿e ig³y ju¿ siê sypa³y, a to, ¿e 

robaki ¿ar³y, ¿e wiatr uszkodzi³, ¿e ga³¹zka na 

samochód spad³a, ¿e dzieciom zagra¿a itd. 

W.S.: Wspominany znajomy mówi w 

takich chwilach: „cz³owieku, wiedzia- 

³eœ, do jakiego miasta siê wprowadzasz, 

¿e to jest miasto w lesie, ¿e 

s¹ tu drzewa, mnóstwo drzew. Jak ci 

siê to nie podoba, to zje¿d¿aj do Pruszkowa 

lub ¯yrardowa, tam drzewa nie 

bêd¹ ci przeszkadzaæ, bo ich nie ma”. 

S.F.: To doœæ radykalna postawa, choæ zapewne 

czêœciowo nie pozbawiona racji. Ja 

chcê powiedzieæ jedno. W momencie, gdy 

padnie ostatnie drzewo w tym mieœcie, ludzie 

zaczn¹ st¹d uciekaæ. Bêd¹ siê wyprowadzaæ, 

bo przyje¿d¿aj¹c tu, nie w takich 

warunkach spodziewali siê ¿yæ. Oni chcieli 

mieszkaæ poœród drzew. I dodam jeszcze, 

¿e do tego momentu przybli¿a nas nie tylko 

ci¹g³y napór inwestorów wycinaj¹cych sosny. 

Mo¿e do tego przyczyniæ siê biologia. 

Wiele drzew w Otwocku to osobniki stare. 

One kiedyœ padn¹ pod brzemieniem czasu, 

ale niestety nie widaæ pod nimi ich nastêpców, 

brak jest m³odego pokolenia drzew. Nie 

robi siê praktycznie nic, by temu zapobiec. 

W.S.: M.in. z tego faktu zrodzi³a siê 

idea „Œwiêta Sosny”. 

S.F.: Ale to nie wszystko. Cech¹ charakterystyczn¹ 

Otwocka, ale i Józefowa, jest to, 

¿e infrastruktura miejska wymieszana jest 

z lasem. Du¿a czêœæ leœnych dzia³ek znajduje 

siê w zarz¹dzie Lasów Pañstwowych. 

Niestety trwa narastaj¹cy napór, by te grunty 

leœnikom odbieraæ. To czysty interes dla 

tych, którzy je przejm¹. Bo o ile za m 2 lasu 

p³aci siê 5-6 z³, to po zamianie tego na tereny 

budowlane cena gruntu podskakuje natychmiast 

do 300-350 z³ za m 2 . Takiemu 

dzia³aniu musimy siê przeciwstawiaæ. Ko- 

>>> 

GAZETA 

33

34 

Ludzie Teatru – Bogus³awa I³owiecka 

W numerze 4/153 z kwietnia 2005 r. 

zosta³ wydrukowany mój list zatytu³owany: 

„Ludzie teatru – Dziadek i Babcia”. 

Teraz w roku 2006, kiedy mija 

80 lat od powstania w Otwocku amatorskiej 

sceny teatralnej, pragnê napisaæ 

parê s³ów o osobie zwi¹zanej z 

t¹ scen¹ przez prawie dwadzieœcia 

lat, tj. o mojej Matce – Bogus³awie 

I³owieckiej. 

nieczne jest te¿ wprowadzanie nowych nasadzeñ 

i Œwiêto Sosny doskonale wpisuje 

siê w te potrzeby. Tym bardziej, ¿e obecnie 

przestrzeñ miejska Otwocka praktycznie 

pozbawiona jest drzewostanów 20-, 30-letnich. 

Ten stan mo¿e doprowadziæ do sytuacji, 

gdy za 50 lat w doœæ szeroko pojêtym 

centrum miasta nie bêdzie drzew. 

W.S.: Pewnie jest spore grono osób, 

którym by³oby to na rêkê. 

S.F.: Byæ mo¿e. Zwrócê uwagê na to, ¿e 

zielone miasta, jakimi s¹: Otwock, Józefów, 

czy nawet Warszawa, s¹ ewenementem. 

Szkoda by³oby przez w³asne zaniedbanie 

zmarnowaæ atut, który dany jest nam praktycznie 

za darmo. Bo nie jest sztuk¹ zrobienie 

miasta takiego jak New York, gdzie 

drzew nie ma, a jedyny park w mieœcie jest 

pokazywany w ka¿dym filmie i ksi¹¿ki o 

nim pisz¹. 

W.S.: Chyba a¿ tak Ÿle w Otwocku nie 

jest. 

S.F.: Dziœ nie, ale za lat dziesiêæ, dwadzieœcia, 

najpóŸniej piêædziesi¹t nasze dzisiej- 

GAZETA 

Kiedy w 1933 roku moja Matka wysz³a 

za m¹¿, do jej domu jednoczeœnie 

wkroczy³ teatr w dos³ownym tego s³owa 

znaczeniu. Ojczym mojego Ojca Antoni 

Bednarczyk to aktor, re¿yser, nauczyciel 

akademicki i za³o¿yciel Domu Artystów 

Weteranów w Skolimowie. Matka mojego 

Ojca te¿ by³a aktork¹ i wystêpowa³a w 

Teatrze Starym w Krakowie pod nazwiskiem 

Bronicz-I³owiecka. 

Bednarczyk od razu zaszczepi³ w mojej 

Matce zainteresowanie teatrem, odkrywaj¹c 

w niej zdolnoœci w tym kierunku. 

Postanowi³ przygotowaæ j¹ do zdania 

egzaminów eksternistycznych, ale sprzeciwi³ 

siê temu najpierw jej m¹¿, a mój 

ojciec, a potem specjalne obowi¹zki po 

moim zjawieniu siê na œwiecie od³o¿y³y 

te zamiary na potem. Potem jednak wybuch³a 

wojna, nastêpnie zmar³ w 1941 r. 

Bednarczyk, a w 1944 mój Ojciec. 

W tym krótkim okresie od zam¹¿pójœcia 

do mojego urodzenia, tj. do 1936 r. 

Matka moja gra³a ju¿ jako amatorka w 

ró¿nych sztukach. By³o to mo¿liwe, bowiem 

aktorzy zawodowi w sezonach ogórkowych 

bêd¹c w miejscowoœciach letniskowych 

dawali przedstawienia dla w³asnej 

i letników rozrywki. W gronie moich 

rodziców dziêki Bednarczykowi pojawili 

sze rozwa¿ania mog¹ byæ ju¿ „spe³nionym 

proroctwem”. Nam, leœnikom myœlenie o 

lesie w takiej w³aœnie kilkudziesiêcioletniej 

perspektywie nie jest obce, wrêcz przeciwnie, 

to normalnoœæ. Jednak innym ludziom 

trudno to zrozumieæ. A patrz¹c na wspó³czesny 

Otwock ju¿ dziœ trudno wskazaæ 

miejsca w centrum miasta, w których drzewa 

maj¹ szansê na wieloletnie trwanie. 

Warto o tym pamiêtaæ i przeciwdzia³aæ temu 

ju¿ dziœ, by nie dopuœciæ do sytuacji, gdy za 

jakiœ czas drzewa bêd¹ sadzone w maleñkich 

kwadratach poœród betonowych chodników 

i placów. 

W.S.: Tym bardziej, jeœli myœlimy o 

obecnoœci w mieœcie sosen, a nie 

dowolnych drzew. 

S.F.: Tak. Sosna dla prawid³owego rozwoju 

potrzebuje najpierw s¹siedztwa innych 

drzew, w leœnictwie nazywamy to zwarciem, 

a póŸniej sporej przestrzeni dla rozbudowania 

korony. Tego nie da siê zrealizowaæ 

w kwadracie 0,5x 0,5 m. Potrzebna 

jest przestrzeñ. 

siê aktorzy zawodowi „z najwy¿szej pó³ki”: 

Solscy, Bracka, Zelwerowicz itp. W 

takim to towarzystwie Matka moja mia³a 

zaszczyt stawiaæ pierwsze kroki jako 

amatorka. 

W 1960 roku zostaje wydana ksi¹¿ka pt. 

„Opowieœci entuzjastów – wspomnienia ludzi 

zwi¹zanych z ruchem teatralnym amatorskim”. 

Jedn¹ z autorek wspomnieñ jest 

moja Matka, która swoje wspomnienia zaczyna 

s³owami: „Rok 1945, koniec lata. Przechodz¹c 

ulicami Otwocka spostrzegam œwie- 

¿o rozlepione afisze – Ko³o Dramatyczne 

„Znicz” wystawia komediê „Mucha Hiszpañska”. 

Potem osobiœcie kontaktuj¹ siê z 

moj¹ Matk¹ Aleksander Klein i Jerzy Macherski 

(obaj ju¿ nie ¿yj¹). Od samego pocz¹tku 

Matka staje siê czynnym uczestnikiem 

teatru i gra we wszystkich wystawianych 

wówczas sztukach. 

W tym pocz¹tkowym okresie dzia³alnoœci 

teatru re¿yserem, aktorem, scenografem 

i dekoratorem jest Stanis³aw Russek 

– jeden z za³o¿ycieli Otwockiego Teatru. 

Teraz o takich ludziach mówi siê 

„cz³owiek - orkiestra”. Wówczas to by³ 

dla wielu normalny tryb ¿ycia – wszyscy 

robili wszystko, wszyscy robili to, co by³o 

potrzebne i na czym siê znali. Mê¿czyŸni 

wykonywali dekoracje, kobiety szy³y ko- 

W.S.: Ktoœ mo¿e powiedzieæ, ¿e miastu 

do rozwoju te¿ potrzebna jest przestrzeñ, 

tyle ¿e bez drzew. 

S.F.: Tylko ten ktoœ zapomina, czym tak naprawdê 

jest Otwock, jaki jest charakter tego 

miasta. A poza tym nie oszukujmy siê, jest tu 

bardzo du¿o terenów bezleœnych, trzeba tylko 

zechcieæ je dostrzegaæ i zwróciæ kierunek 

rozwoju miasta w³aœnie w ich stronê. 

W.S.: Choæ mamy maj, w przyrodzie 

radoœæ, pe³nia godów i kwitnienia, to 

nasza rozmowa mia³a ma³o weso³y 

charakter. 

S.F.: Có¿ zdarza siê, ale faktycznie po dzisiejszym 

narzekaniu mo¿e pomyœlimy o 

bardziej radosnym temacie naszej kolejnej 

rozmowy? 

W.S.: Chêtnie, mo¿e poszukamy tego 

tematu w œrodku lasu, z dala od cywilizacji, 

tam naj³atwiej zapomnieæ o problemach 

dnia codziennego i poddaæ siê 

temu, czym raczy nas dzika przyroda. 

S.F.: W takim razie do zobaczenia w lesie. 

W.S.: Do zobaczenia.

stiumy i by³o wspaniale, bo nagrod¹ 

by³y t³umy ludzi na widowni i brawa. 

W 1946 r. w Otwocku zamieszkuje 

Maria Malicka – kole¿anka z dawnych 

lat mojej Mamy. Wyra¿a ona 

zgodê na wyre¿yserowanie jednej 

sztuki – zostaje wystawiony „Most” 

Szaniawskiego. W gronie wystêpuj¹cych 

pojawia siê Ryszard Pietruski 

– jeszcze jako amator. W sztuce tej 

jedyn¹ rolê kobiec¹ gra Mama. Potem 

Malicka przygotowuje do egzaminów 

na zawodowe aktorstwo Pietruskiego 

i Irenê Inatowicz. 

Budynek teatralny jest w op³akanym 

stanie – ale dochody z przedstawieñ 

s¹ zbyt ma³e, by coœ z tym zrobiæ. 

Jednak dla tych zapaleñców teatralnych 

nie ma rzeczy niemo¿liwych. 

Ze sk³adek spo³ecznych i w 

czynie spo³ecznym przeprowadzony 

zostaje kapitalny remont budynku. 

Stanis³aw Russek zostaje za ten remont 

aresztowany, bo jako dyrektor 

Miejskiego Przedsiêbiorstwa Robót 

Remontowych wykonuje prace, za które 

nie zawsze zap³acono. Jednak udaje siê. 

Russek zostaje zwolniony, bo znalaz³ siê 

sponsor, który pokry³ koszty, czyli PSS. 

W 1952 r. wyremontowany budynek 

zostaje oddany do u¿ytku i przyjmuje 

nazwê Teatru im. Stefana Jaracza – 

aktora, który zmar³ w Otwocku, ale przed 

œmierci¹ wielokrotnie udziela³ rad aktorom 

amatorom. 

PSS staje siê bardzo pozytywnym 

sponsorem. Teatr siê rozwija. Re¿yseri¹ 

zaczynaj¹ siê zajmowaæ zawodowcy. S¹ 

to miêdzy innymi Jadwiga Jaraczowa, 

Loda Niemirzanka, Ada Madaliñska, Bronis³aw 

Orlicz. Czêstym doradc¹ jest Aleksander 

Bardini. 

Aktorzy amatorzy, na co dzieñ pracuj¹cy 

w swoich rodzimych firmach, wieczory 

poœwiêcaj¹ na przygotowanie kolejnych 

przedstawieñ. Trzeba tutaj zwróciæ 

szczególn¹ uwagê, ¿e w ruchu amatorskim 

wystawienie przygotowanej sztuki 

wiêcej ni¿ dwadzieœcia razy jest ewenementem. 

Z regu³y jest kilka lub kilkanaœcie 

przedstawieñ. 

Wœród dokonañ otwockiego teatru s¹ 

pere³ki sztuki teatralnej, które pozostawi- 

³y do dziœ trwa³y œlad w historii. Bêd¹cy w 

2005 r. na spotkaniu w Muzeum Ziemi 

Otwockiej Ignacy Gogolewski stwierdzi³, 

¿e wystawiona w latach czterdziestych 

„Zemsta” Aleksandra Fredry przez 

otwocki teatr by³a jednym z najlepszych 

przedstawieñ tej sztuki, jakie on widzia³. 

Re¿yserowa³ i gra³ Czeœnika Stanis³aw 

Russek, Rejenta gra³ Szczepan Sokrupka, 

znany malarz, Papkina – Aleksander 

Klein, Podstolinê - Irena Prejslerowa, Klarê 

- moja Matka. 

W okresie swojego zwi¹zku z otwockim 

teatrem Matka wystêpowa³a w prawie 

trzydziestu sztukach. W jej repertuarze 

by³y: „Skiz” i „Moralnoœæ pani Dulskiej” 

– Zapolskiej, „Œluby panieñskie” i 

„M¹¿ i ¿ona” Fredry, „Grzesznicy bez 

winy” Ostrowskiego, „Trzydzieœci srebrników” 

Fasta. „Igraszki trafu i mi³oœci” 

Marivaux, „Maria Stuart” S³owackiego. 

Ta ostatnia sztuka by³a ukoronowaniem 

poczynañ aktorskich mojej Matki. 

W latach 1956-1962, nie rezygnuj¹c z 

dzia³alnoœci aktorskiej, Matka zostaje kierownikiem 

administracyjnym teatru. Lata 

piêædziesi¹te to rozkwit teatru. Obok sekcji 

dramatycznej powstaje baletowa, wokalna 

i orkiestra mandolinistów. W tym okresie 

teatr otwocki liczy ponad 70 osób dzia³aj¹cych 

amatorsko. Ta wielosekcyjnoœæ pozwala 

na wystawienie operetki Abrahama: 

„Wiktoria i jej huzar”. Teatr otwocki daje 

przedstawienie nie tylko w swojej siedzibie. 

Wystêpuje w s¹siednich miejscowoœciach, 

w otwockich sanatoriach, a nawet 

na scenie Teatru Narodowego w Warszawie, 

w czêœci artystycznej Krajowego Zjazdu 

Spó³dzielni Spo¿ywców. Niestety ju¿ pod 

koniec lat piêædziesi¹tych nad otwockim 

teatrem gromadz¹ siê czarne chmury. Zmienia 

siê dyrekcja sponsora - PSS i ju¿ nie s¹ 

oni zainteresowani finansowaniem naszej 

dzia³alnoœci. 

Matka moja walczy, aby teatr nie zosta³ 

ca³kowicie zamkniêty. Udaje siê to, ale tylko 

czêœciowo – przyjmuj¹cy nadzór nad 

teatrem samorz¹d miejski i powiatowy ma 

niewielkie mo¿liwoœci finansowe i w rezultacie 

pozostaje tylko sekcja dramatyczna, 

a inne zostaj¹ rozwi¹zane. 

W roku 1962 Matka zostaje odznaczona 

Srebrnym Krzy¿em Zas³ugi za dzia³alnoœæ 

kulturaln¹ i w tym samym roku przestaje 

kierowaæ teatrem. Jeszcze przez prawie 

dwa lata udziela siê jako aktorka, ale w 

1964 roku przenosi siê z mieszkaniem do 

Warszawy. W tej sytuacji musi po¿egnaæ 

siê z czynnym uczestnictwem w pracy teatru, 

jednak wiêŸ z teatrem i kolegami pozostaje. 

Teraz w 2006 roku mamy 80-lecie istnienia 

teatru. Niestety ci pierwsi entuzjaœci 

ju¿ nie ¿yj¹, budynek jest w ruinie. Pozostaje 

tylko na posterunku tablica z napisem 

„Teatr im. St. Jaracza w Otwocku”. Istnieje 

jeszcze niewielka grupka nas, entuzjastów, 

którzy w latach œwietnoœci otwockiego teatru 

mieliœmy po kilkanaœcie lub po dwadzieœcia 

parê lat. Teraz mamy ju¿ prawie wszyscy 

siedemdziesi¹t lub wiêcej lat, ale tamte 

m³ode lata ¿yj¹ w naszych wspomnieniach. 

24 maja mija dziesiêæ lat od œmierci 

mojej Matki, która wróci³a do ukochanego 

Otwocka i teatru. Jest pochowana w grobie 

rodzinnym na otwockim cmentarzu. 

Jerzy I³owiecki 

GAZETA 

35

36 

Otwockimi œladami ludzi i domów 

Pensjonat „Zachêta” – Hanna Krall 

Historia ko³em siê toczy, a losy ludzi 

i budynków otwockich budz¹ wci¹¿ zainteresowanie. 

Dawni mieszkañcy rozsiani 

po ca³ym œwiecie wracaj¹ wspomnieniami 

i czêsto nawi¹zuj¹c kontakt 

z naszym miastem ods³aniaj¹ nieznane 

fakty, uzupe³niaj¹c bogate w zdarzenia 

dzieje Otwocka. Pisz¹c kilka lat temu 

ksi¹¿kê „Spacerkiem po otwockich ulicach” 

nie przypuszcza³am, ¿e bêdê dostawaæ 

listy i telefony z Europy czy 

USA, a treœæ ksi¹¿ki zainteresuje dawnych 

otwocczan. Obrazy zapamiêtane z 

dzieciñstwa i m³odoœci s¹ zawsze silne i 

nigdy nie ulegaj¹ „przedawnieniu”. W 

lipcu 2005 r. dosta³am list z Izraela od 

wnuka Ma³ki Flint, która do wrzeœnia 

1939 r. prowadzi³a pensjonat „Zachêta” 

przy ul. Prusa 11 w Otwocku (obecnie 

ul. Pi³sudskiego). Wzmiankê o pensjonacie 

z mojej ksi¹¿ki wnuk Flintów znalaz³ 

w internecie. Ma³ka Flint mia³a troje dzieci 

– dwie córki oraz jednego syna, który 

w latach 20. wyjecha³ do Palestyny. Jedna 

z córek –Regina – to mama nadawcy 

listu do mnie. Druga córka - Estera zosta³a 

zamordowana przez Niemców w 

czasie okupacji, natomiast jej brat – Heniek 

Flint zamieszka³ w Tel Avivie. W 

1946 r. urodzi³ mu siê syn Jakub, który 

jest drugim wnukiem Ma³ki Flint. 

Cofnijmy siê do zesz³ego stulecia i 

lat 20., kiedy miasto Otwock rozkwita³o, 

a zamo¿ni obywatele polscy i ¿ydowscy 

kupowali du¿e parcele leœne, traktuj¹c 

to zapewne jako dobr¹ lokatê kapita³u. 

Tak¹ parcelê, jeszcze bez zabudowañ, 

przy dawnej ul. Królewskiej (dziœ Pi³sud- 

GAZETA 

skiego) kupi³o ma³¿eñstwo Ostrowskich. 

Posiad³oœæ od nazwiska w³aœcicieli zwana 

„Ostrówek” w szybkim tempie zostaje 

sprzedana nowym nabywcom. W 1919 

r. teren nale¿y do organizacji spo³ecznej 

i jest w³asnoœci¹ Komitetu polsko-amerykañskiego 

(ul. Dworska 9). Powstaje 

sanatorium dzieciêco-m³odzie¿owe, 

dzia³aj¹ce ju¿ w 1925 r. i wymienione w 

„Przewodniku Otwockim” z tego okresu. 

Czêœæ parceli ulega podzia³owi i w³aœcicielk¹ 

staje siê M. Flint, otwieraj¹c 

pensjonat „Zachêta” w nowo zbudowanym 

piêtrowym, drewnianym budynku 

(póŸniej otynkowanym). 

Pensjonat nale¿y do ul. 

Dworskiej – czyli Prusa 

11. Wokó³ roztacza³ siê 

piêkny, zadbany ogród, a 

przed wejœciem znajdowa³ 

siê klomb kwiatowy 

obsadzony w³asnorêcznie 

przez Reginê Flint ró¿nokolorowymi 

bratkami. 

Pani Regina ukoñczy³a 

otwockie gimnazjum, 

mieszcz¹ce siê przy ul. 

Warszawskiej (dziœ osiedle 

„Byt”). Syn pani Reginy 

zwraca siê do Czytelników, 

którzy mog¹ pamiêtaæ 

jego mamê lub posiadaj¹ zdjêcia 

z tej szko³y, gdzie na grupowej fotografii 

byæ mo¿e jest te¿ m³oda Flintówna, prosz¹c 

o kontakt. 

Dos³ownie w ostatniej chwili, czyli 

we wrzeœniu 1939 r., czêœæ rodziny wyjecha³a 

na wschód i to uratowa³o ich od 

Kapliczka przy ul. Pi³sudskiego 

obozu i zag³ady. Jednak po³owa rodziny 

zosta³a i zginê³a zamkniêta w getcie i 

wywieziona do obozów na terenie Polski. 

Zachowa³o siê zdjêcie z getta otwockiego 

zrobione w 1940 r. Po lewej – Ma³ka 

Flint (babcia), 

po prawej jej siostra, 

a w œrodku 

m¹¿ siostry – Szymon. 

To bardzo 

cenne rodzinne 

zdjêcie rodziny 

Flintów. Na ich 

twarzach pogodnych 

i uœmiechniêtych 

widaæ jeszcze 

wiarê i ufnoœæ, ¿e 

wszystko dobrze 

siê skoñczy. W 

1987 r. rodzina Flin- 

Pensjonat „Zachêta” 

tów odwiedzi³a 

Otwock. Przegl¹- 

dali ksiêgi wieczyste i pod nazw¹ „Kolonia 

Marysin” widnia³ zapis, ¿e teren nale¿y 

do Ma³ki Flint. Wnuk by³ wzburzony 

i zdenerwowany, kiedy dowiedzia³ siê, ¿e 

dom zosta³ rozebrany. Czy to mo¿liwe, 

¿e prawnie nie ustalono ponad wszelk¹ 

w¹tpliwoœæ, do kogo w³aœciwie nale¿y 

czêœæ dzia³ki, czy do potomków Flintów, 

czy do Sejmiku Mazowieckiego? Wszystkie 

budynki na tym terenie zosta³y zrównane 

z ziemi¹ oprócz murowanego domu 

(bardzo ju¿ zdewastowanego), dawnej 

lecznicy doktorostwa Weintalów, o nazwie 

„Miros³aw”. Lecznica ta figuruje w „Informatorze 

Otwock-Uzdrowisko” wydanym 

w 1934 r. pod adresem ul. Prusa 12 

(dziœ Pi³sudskiego). 

Po 1950 r. obiekty znajduj¹ce siê na 

tym du¿ym zalesionym terenie, o nazwie 

„Ostrówek”, „Zachêta”, „Miros³aw”, 

wesz³y w sk³ad sanatorium przeciwgruŸliczego 

im. Mariana Buczka, które przetrwa³o 

do 2001 r. Aby by³o jeszcze ciekawiej, 

zagrodzono i uciêto czêœæ ulicy 

Prusa, w³¹czaj¹c j¹ do ul. Pi³sudskiego. 

Intryguje mnie, czy miasto wyrazi³o na 

to zgodê i czy w ogóle ktokolwiek o to 

pyta³? Dziœ tamto prawo, a mo¿e „bezprawie” 

nie jest, s¹dzê, wi¹¿¹ce. Dzia³ka 

ma znów innych w³aœcicieli, a miasto 

straci³o czêœæ ulicy Prusa siêgaj¹cej pierwotnie 

do ul. Krasiñskiego. Ktoœ kupi ten 

teren i dlaczego ma dostaæ „w prezen-

cie” od miasta spory kawa³ek ziemi i ulicê 

Prusa, która to winna wróciæ do czasów 

z 1939 r. 

To jeszcze nie jest ca³a historia pensjonatu 

„Zachêta”, znajduj¹cego siê na 

tym piêknym i zadrzewionym obszarze 

miasta. Pod koniec wojny w budynku 

W³aœcicielka „Zachêty” z wnukiem 

„Zachêty” utworzono Szpital dla rannych 

¿o³nierzy, nastêpnie dobudowano 

skrzyd³o. Przy budowie pracowali jeñcy 

niemieccy. Po zlikwidowaniu szpitala 

powsta³ tu Dom Dziecka im. Dawida 

Guzika, przeznaczony dla sierot ¿ydowskich. 

Dom dziecka istnia³ do lat piêædziesi¹tych, 

a póŸniej zosta³ przekszta³cony 

na m³odzie¿owe sanatorium przeciwgruŸlicze. 

Od 1956 r. leczono tu doros³ych. 

Jedn¹ z wychowanek sierociñca 

by³a Hanna Krall. Znana od wielu lat 

i ceniona dziennikarka „Polityki” i „¯ycia 

Warszawy” (w latach 1960-70), autorka 

ksi¹¿ek, nominowana do nagrody 

„Nike”. Jej proza: „Zd¹¿yæ przed panem 

Bogiem” czy „Tam ju¿ nie ma ¿adnej 

rzeki” mia³a wysokie nak³ady i notowania 

wœród czytelników i krytyków. 

W Niemczech ta druga pozycja sta³a siê 

bestsellerem. Ksi¹¿ki mówi¹ o tragicznych 

losach zwyk³ych ludzi uwik³anych 

w dzieje II wojny œwiatowej. Sama autorka 

twierdzi w wywiadach, ¿e pisze 

wy³¹cznie prawdziwe historie. Ta fa- 

scynacja prawd¹, bez os³onek i upiêkszeñ, 

jest pora¿aj¹ca i g³êboka a¿ do 

bólu. 

Hanna Krall wspomina na kartkach 

swej ksi¹¿ki pobyt w domu dziecka. Mog³a 

mieæ wtedy 6-8 lat, a pamiêæ w tym 

wieku jest doskona³a. Z³e i smutne wspomnienia 

sierocego losu, ukryte w zakamarkach 

serca, czeka³y na odpowiednie 

chwile, by wybuchn¹æ „erupcj¹ wulkanu”, 

by te przemyœlenia i ¿ale dziecka 

wykrzyczeæ ca³emu œwiatu. I tak powstaj¹ 

jej kolejne ksi¹¿ki, a wspó³czesna 

proza oparta na faktach nie ma sobie 

równych w polskiej literaturze. Co powiemy 

Hannie Krall, wnukom Ma³ki Flint 

i wielu innym, jeœli zechc¹ odwiedziæ 

miasto swego dzieciñstwa i spytaj¹, 

dlaczego zburzono te drewniane i murowane 

domy?Jak opowiadaæ historiê 

miasta, jeœli zostan¹ zniszczone miejsca 

i dawne œlady, jeœli nie bêdzie ju¿ 

tych drzew, tego lasu... Jeœli historia zostanie 

zapisana tylko na papierze i na 

starych fotografiach. Bezsilnoœæ, a 

mo¿e niefrasobliwoœæ w ratowaniu zabytków 

regionu jest niemoc¹ naszej 

w¹tpliwej nowoczesnoœci, jest chorob¹ 

Ÿle pojêtej cywilizacji. 

„Czas przesz³y równie od nas jak 

przysz³y daleki Ten tylko pojmie przesz³e, 

kto zgad³ przysz³e wieki”. A. Mickiewicz 

To miejsce têtni¹ce ¿yciem przez ponad 

pó³ wieku pamiêta jeszcze pokolenie 

lat powojennych. Ale ju¿ za lat kilka 

wszystko pokryje kurz zapomnienia. Tak 

umyka i kurczy siê historia miasta. 

Wœród licznych jeszcze sosen i gruzów 

Rodzina Flintów w getcie otwockim 

przysypanych z³ocistym piaskiem wci¹¿ 

stoi zdewastowana ma³a kapliczka drewniana 

- niestety nie uratowana od zniszczenia. 

Nikt nie poczuwa siê do odpowiedzialnoœci 

za los tej ponad 80-letniej 

kapliczki. Okoliczne dzieci upodoba³y sobie 

to miejsce do zabaw i spotkañ. Czy 

za lat 20 bêd¹ umia³y opowiedzieæ, co 

by³o na tym terenie? 

Ludzie przychodz¹... odchodz¹... 

zabieraj¹c ze sob¹ historiê miasta. 

Prawda i pamiêæ zostaj¹ czêsto zatarte. 

Nie zawsze s¹ przekazywane w ca- 

³oœci w odpowiedni sposób z pokolenia 

na pokolenie. 

Barbara Matysiak 

GAZETA 

Pensjonat 

fot. B. Matysiak 

37

38 

Stanis³aw Russek jako Radost 

W opracowaniu tego materia³u towarzyszy³o 

mi nieustanne onieœmielenie. Nie 

jest ³atwo zmierzyæ siê z legend¹, z cz³owiekiem-legend¹ 

ju¿ za jego ¿ycia, a tym 

bardziej po jego œmierci. Pracê nad tematem 

umo¿liwi³a mi pani Jolanta Russek, 

najm³odsza córka pana Stanis³awa 

i jedyna w rodzinie kontynuatorka 

tradycji aktorsko-teatralnych, posiadaj¹ca 

te¿ niezbêdne w takim przypadku 

archiwum rodzinne. Dziêki jej ¿yczliwoœci 

i pomocy mogê napisaæ o Stanis³awie 

Russku, aktorze, scenografie, charakteryzatorze, 

re¿yserze i dyrektorze naszego 

teatru im. Stefana Jaracza. 

Pan Stanis³aw urodzi³ siê w 1907 roku w 

Warszawie. Od opatrznoœci otrzyma³ wielki 

talent i ogromn¹ mi³oœæ do teatru. Mi³oœci tej 

pozosta³ wierny do koñca swoich dni. Maj¹c 

zaledwie 17 lat zagra³ pierwsz¹ rolê w szkolnym 

teatrze w Kolnie. Rol¹ Papkina w „Zemœcie” 

A. Fredry rozpocz¹³ swoj¹ podró¿ 

przez bogate ¿ycie teatralne i rol¹ Papkina 

zakoñczy³ – pó³ wieku pracy na scenie Amatorskiego 

Teatru w Otwocku. 

- Rola Papkina w „Zemœcie” i Rotmistrza 

w „Damach i Huzarach” to ostatnie 

role mojego ojca – mówi Jolanta Russek. 

Zaczê³o siê wszystko w 1926 r. Amatorsk¹ 

scenê w Otwocku utworzyli uczniowie 

gimnazjum pod kierunkiem historyka, 

artysty malarza, profesora i wychowawcy 

Edmunda Ajgnera. Zespó³ liczy³ trzydziestu 

uczniów. W tym pierwszym zespole by³ 

Stanis³aw Russek. Trzydzieœci lat temu 

udzielaj¹c wywiadu dziennikarzowi na 50lecie 

otwockiego teatru S. Russek powiedzia³: 

„Wszyscy byliœmy m³odzi i nawet brak 

w³asnej sceny nie by³ nam przeszkod¹. 

GAZETA 

Stanis³aw Russek 

w 80-lecie Teatru im. St. Jaracza 

Wystêpowaliœmy w sali gimnastycznej. Przychodzili 

nas ogl¹daæ koledzy i rodzice, z 

czasem tak¿e inni mieszkañcy Otwocka. 

Wkrótce ju¿ jako Otwockie Towarzystwo 

Teatralne przenieœliœmy siê do siedziby Towarzystwa 

Œpiewaczego „Spójnia”. Czasem 

wystêpowaliœmy w remizie stra¿ackiej. Usuwaliœmy 

wozy stra¿ackie na dziedziniec, 

zawieszaliœmy p³achtê, która spe³nia³a rolê 

kurtyny, ustawialiœmy drewniane ³awki, na 

których wypisywaliœmy kred¹ numery 

miejsc. Jak w prawdziwym teatrze...”. 

W latach 1927-30 otwocka scena mia³a 

wiele sukcesów, ale wyj¹tkowo udany by³ 

rok 1931. Teatr otrzyma³ scenê w nowo 

otwartym kasynie. Choæ zespó³ ju¿ wczeœniej 

zwróci³ na siebie uwagê zawodowych 

re¿yserów, to w nowej oprawie, na nowej 

scenie, walory otwockiego zespo³u sta³y siê 

jeszcze bardziej zauwa¿alne. 

W szczegó³owych wspomnieniach na 

³amach gazety „Otwock ’93” – a tak¿e na 

stronach „Rocznika Otwockiego 1996” aktorka 

otwockiego teatru pani Teresa Dudzicka-Donczewa 

napisa³a: „Dusz¹ tego teatru, 

jak siêgam pamiêci¹ do 1952 r., by³ oczywiœcie 

Stanis³aw Russek, otwocczanin, in¿y- 

W roli Papkina Stanis³aw Russek, jako Podstolina Krystyna Or³oœ 

nier budowlany, dyrektor Przedsiêbiorstwa 

Budowlanego w Otwocku – s³ynnego MPRB, 

a potem pracownik Wydzia³u Architektury, 

w nadzorze Powiatowej Rady Narodowej. 

Rano Stanis³aw Russek by³ in¿ynierem, a po 

po³udniu re¿yserem, scenografem i aktorem 

w jednej osobie”. 

Stanis³aw Russek otwocki teatr amatorski 

tworzy³ od zarania. By³ jego organizatorem 

razem z Józefem Kalitk¹, Tadeuszem 

Gajenckim, Krystyn¹ Chrzanowsk¹, Aleksandrem 

Ch³ondem i Halin¹ Duraczówn¹. 

W 1936 r. zostaje mu powierzona funkcja 

re¿ysera Otwockiego Teatru Amatorskiego. 

„Kontynuuje tê pracê po Stanis³awie Kowalskiej 

– Czarnowskiej, i Stanis³awie Bronchwiczu-Lewiñskim. 

Poœwiêci³ siê bezgranicznie 

temu teatrowi, do ostatnich chwil ¿ycia. Odda³ 

mu piêædziesi¹t lat najlepszych w ¿yciu mê¿czyzny. 

Póki ¿y³, nie oby³o siê nic w teatrze 

bez S. Russka” – napisa³a T. Dudzicka-Donczewa, 

a kto mo¿e lepiej to wiedzieæ ni¿ 

aktorka, która spêdzi³a na otwockiej scenie 

40 lat ¿ycia i pracy. 

Wybuch wojny w 1939 r. przerwa³ pasmo 

sukcesów i osi¹gniêæ teatru. Liczne, 

licz¹ce siê premiery, ambitny repertuar, na

Pu³kownik Zolawniarski - St. Russek, 

Hrabina - Bogus³awa I³owiecka 

scenie po kilkadziesi¹t osób, wspania³e recenzje, 

które powtarzane s¹ z ust do ust i 

docieraj¹ do gremiów teatralnych stolicy. 

Wszystko zniszczy³a wojna. Re¿yser 

otwockiego teatru zostaje powo³any do wojska. 

Jest potrzebny OjczyŸnie w nowej roli 

swojego ¿ycia, mianowicie p. porucznika, 

z cenzusem ukoñczonej podchor¹¿ówki w 

Szkole Podchor¹¿ych Rezerwy Piechoty nr 

7 w Œremie. 

Bierze udzia³ w kampanii wrzeœniowej. 

Staje do obrony twierdzy Modlin i po upadku 

jej, zostaje wziêty do niewoli. Kiedy wraca 

z niewoli, oddaje siê pracy w Armii Krajowej. 

Zostaje dowódc¹ kompanii szkoleniowej 

w IV rejonie Karolewo-Fromczyn, 

wchodz¹cym w sk³ad VII Obwodu „Obro- 

¿y”. 

Po zakoñczeniu dzia³añ wojennych spotyka 

pana Stanis³awa ten sam los, co wielu 

AK-owców. Zostaje aresztowany przez 

NKWD, osadzony w areszcie – w siedzibie 

ówczesnej NKWD w Otwocku przy ulicy 

Reymonta róg Krasiñskiego. 

Rozpoczyna siê nowy etap w ¿yciu Polaków, 

w ¿yciu Polski. Nowy etap w ¿yciu 

Otwockiego Teatru Amatorskiego i w ¿yciu 

pana Stanis³awa Russka. Napiszê o tym w 

nastêpnym odcinku, za miesi¹c. 

Barbara Dudkiewicz 

•ród³a: 

Archiwum rodzinne p. J. Russek; 60 i 50 lat 

amatorskiego Teatru im. S. Jaracza – prof. Z. 

Minakowski; Rocznik Otwocki 1996 – OTNK. 

„M¹drej g³owie doœæ dwie s³owie” 

- to staropolskie przys³owie w ¿artobliwym 

ujêciu „dwie s³owie” zawiera w sobie 

bardzo wiele treœci. Pasuje do ró¿nych sytuacji 

w wielu zakresach. 

M¹droœæ to dar, który w naszym gatunku 

jest zakodowany z pokolenia na pokolenie. 

Chroniony przez otoczenie ³atwo ulega 

wzmocnieniom. M¹drego doœæ pobudziæ 

kilkoma s³owami, faktami, aby siêgn¹³ do 

tego daru i w procesie skojarzeñ, analiz doszed³ 

do prawid³owych wniosków. Dobrze 

urodzonego, a wiêc obdarzonego prawid³owo 

zbudowanym mózgiem, mo¿na wzbogaciæ 

lub jego zdolnoœci zmarnowaæ. Jak 

wykazuj¹ wci¹¿ prowadzone badania, cz³owiek 

od urodzenia powinien byæ traktowany 

jak O S O B A. Mówienie normalnym 

jêzykiem w czasie wykonywania zabiegów 

pielêgnacyjnych przy osesku, niemowlaku, 

smyku i rozmawianie na wszystkie tematy 

z dzieæmi, m³odzie¿¹ w ka¿dym wieku w 

czasie wykonywania wielu czynnoœci domowych 

to ewidentna korzyœæ. Nastêpuje 

pobudzenie rozwoju mo¿liwoœci intelektualnych, 

nawi¹zanie bliskich kontaktów, poznanie 

charakteru, zami³owañ, przekazywanie 

wielu dobrych zwyczajów. Wymaga 

to tylko trochê wysi³ku i wielu w³asnych 

przemyœleñ. Powstaj¹ce wspólne zaufanie 

to ³atwiejsza przysz³oœæ. Natomiast ka¿de 

poni¿anie kogoœ m³odszego z³ym s³owem 

(np. „g³upi jesteœ i taki zostaniesz”, „nic z 

ciebie nie wyroœnie”) zabija jak¹œ cz¹steczkê 

zdolnoœci, chêci pokazania siê z dobrej 

strony. Uszanowanie osobowoœci i jednoczeœnie 

stawianie wzrastaj¹cych wymagañ, 

zgodnych z wiekiem, jest najlepsz¹ drog¹ 

do budowania odpowiedzialnoœci za siebie 

i innych. Tak bardzo nam brak tych m¹drych 

g³ów, które nie daj¹ sob¹ rz¹dziæ byle 

has³om, sloganom, nie pozwalaj¹ siê prowadziæ 

na b³êdne drogi. Bo z czasem 

wszystko jest w rêku jednostki. Codzienne 

decyzje w ma³ych i wielkich sprawach 

mog¹ poprowadziæ do dobrych lub z³ych 

spo³ecznie czynów. 

Szkoda, ¿e przy tak ogromnych wrodzonych 

zdolnoœciach, z jakimi rodz¹ siê 

polskie dzieci, tak ma³o poœwiêcamy im 

czasu. Wspólna ocena faktów, zachowañ, 

decyzji, dyskusje - kszta³tuj¹ myœlenie. 

Wspólne dzia³anie miêdzypokoleniowe 

mo¿e zaszczepiæ wartoœci ogólnoludzkie. 

Utrwalenie pewnych zasad mo¿e byæ 

obron¹ przeciw wp³ywom ludzi obcych. 

Osamotnione w rodzinie m³ode osoby ³atwo 

ulegaj¹ zewnêtrznym wp³ywom. Mog¹ uzale¿niæ 

siê od narkotyków, alkoholu lub daæ 

siê wci¹gn¹æ w dzia³anie agresywne. W s³abo 

myœl¹cych g³ówkach rodz¹ siê pomys³y 

g³upie, brzydkie. Oto dzieci chodz¹ce do 

szkó³ w Otwocku i nie tylko pozwalaj¹ sobie 

œmiaæ siê z osób, którym jest trudno, bo 

s¹ chore, kulej¹ lub odmienny maj¹ wygl¹d. 

Nie tylko bawi to uczniaków, ale pobudza 

do obraŸliwych gestów. Zaskoczy³o mnie, 

¿e Dyrektorka jednej ze szkó³ na skargê 

m³odego przeœladowanego mê¿czyzny zaproponowa³a, 

¿eby „delikwenta” przyprowadzi³, 

to go ukarze! Wprost nie do uwierzenia. 

Poszkodowany ma jeszcze zastêpowaæ 

nadzór pedagogiczny? Mo¿e warto 

w szko³ach zwróciæ uwagê na proces wychowawczy 

jak reaguje siê na takie wyskoki 

uczniów. Wa¿ne jest nie tylko powstrzymanie 

od stosowania u¿ywek, które niszcz¹ 

osobowoœæ, rodzinê i obni¿aj¹ zdrowotnoœæ 

potomstwa oraz ograniczenie czasu ogl¹dania 

programów prezentuj¹cych coraz bardziej 

wyszukane sposoby zabijania. Jeszcze 

pilniejsze jest kszta³cenie wra¿liwoœci 

na ka¿d¹ niepe³nosprawnoœæ, ka¿de ludzkie 

nieszczêœcie. Tyle jest koniecznych do 

wykonania zadañ dla wszystkich, komu 

le¿y na sercu dobra przysz³oœæ nowych pokoleñ. 

No i naturalnie sta³e zapobieganie degradacji 

œrodowiska. Niech ¿yj¹ w harmonii 

z ratowan¹ umiejêtnie przyrod¹! 

Jak na razie jedno zdanie w dzienniku 

radiowym lub w prasie mo¿e staæ siê pobudk¹ 

do nieuzasadnionych czynów: otrucia 

stada go³êbi, poniewa¿ m o g ³ y zaraziæ 

siê „ptasi¹ gryp¹”, gdzieœ w Polsce zniszczenia 

gniazda bocianów. Jak widaæ g³owy 

zwyczajnych zjadaczy chleba nie daj¹ sobie 

rady z myœleniem i na wszelki wypadek 

kompromituj¹ nasze spo³eczeñstwo bezmyœlnie 

niszcz¹c przyrodê. Wyjaœniono, ¿e 

go³êbie s¹ odporne na tê chorobê, a ludzie 

pomagaj¹ im prze¿yæ ka¿d¹ zimê, gorzej z 

innymi ptakami. Wycieñczone d³ugim powrotnym, 

pe³nym niebezpieczeñstw lotem 

maj¹ p a œ æ u kresu drogi? „Poœpiech jest 

dobry tylko przy ³apaniu pche³” mówi inne 

polskie przys³owie, nigdy przy decyzji o ¿ y 

c i u i œ m i e r c i! Nawet, gdy dotyczy to 

zwierz¹t. One te¿ chc¹ ¿yæ w swoim ojczystym 

terenie. Na marginesie - czy pamiêtamy 

jeszcze dokuczliwoœæ istnienia pche³? 

U domowych zwierz¹t wytêpione corocz- 

GAZETA 

39

40 

nymi zabiegami, w sterylnych, szczelnych 

mieszkaniach nie maj¹ niszy ekologicznej. 

I tak jest dobrze. 

Wracaj¹c do zagro¿eñ „ptasi¹ gryp¹” 

poœpiech to z³y doradca, a przynajmniej 

odrobina rozs¹dku jest potrzebna w ka¿dej 

sytuacji i w ka¿dym prawie dniu bytowania. 

W³aœnie nadesz³y ciep³e i zimne 

powiewy wiatru - „kwiecieñ plecieñ, bo 

przeplata, trochê zimy trochê lata”. Ci¹gle 

przychodz¹ mi na myœl trafne nasze 

przys³owia... Niestety prawd¹ jest, ¿e powiewy 

te nie porusz¹ wielu ga³êzi, które 

jeszcze do marca ozdabia³y nasze osiedla. 

Pospiesznie wyciête na wyraŸne ¿ ¹ 

d a n i e mieszkañców wierzcho³ki i konary 

drzew œwiadcz¹ o zacofaniu i egoizmie 

ludzi. Zmniejszono iloœæ i d³ugoœæ 

ga³êzi, a wiêc bêdzie mniej globalnie liœci! 

Gdzie uciek³o myœlenie o przysz³ym 

mieszkaniu w oszpeconych osiedlach? 

Poœpiech w ¿¹daniach o zwiêkszenie nas³onecznienia 

kosztem zieleni miejskiej 

to egoistyczne wymagania, by dla swojej 

wygody (?) pogorszyæ warunki ¿ycia 

wszystkim! Jeœli œwiadomie wykupi³o siê 

mieszkanie na parterze, trzeba by³o myœleæ, 

¿e s³oñca bêdzie mniej. Zas³aniaj¹ 

drzewa i domy obok istniej¹ce. Drzewa 

liœciaste zas³aniaj¹ s³oñce tylko przez 6 

miesiêcy i czêsto w lecie s¹ wybawieniem 

od upa³u. Jak od lat wiadomo, nadmiar 

bezpoœredniego s³oñca jest dla ludzi 

szkodliwy, zw³aszcza dla dzieci. Biedne 

s¹ na ca³kiem odkrytych placach zabaw. 

Mam pytanie do tych, którzy lubi¹ ogl¹daæ 

przez 6 miesiêcy w roku kikuty drzew 

GAZETA 

okaleczonych i uciekaj¹ od ptaków. Czy z 

w³asnej woli chc¹ zmieniæ naturê na tworzywo 

sztuczne w oknach? ¯yw¹ tkankê 

poruszan¹ si³ami przyrody na os³ony z materia³ów, 

które ogrzane przez s³oñce roztaczaj¹ 

chemiczne wyziewy? Kto ka¿e w 

przyrodzie widzieæ, jeœli nie wroga, to tworzywo, 

na które mo¿na wydaæ wyrok œmierci? 

To, czego szuka siê w czasie urlopów, a 

wiêc zielonej gêstwiny blisko siebie, odrzuca 

siê, niszczy tu, gdzie jest wszystkim najbardziej 

potrzebna. Po raz pi¹ty podkreœlam, 

¿e wilgoæ w mieszkaniach powstaje z powodu 

braku prawid³owego wietrzenia pomieszczeñ 

lub z awaryjnego zawilgocenia 

œcian. Drzewa rosn¹ce blisko domów zabieraj¹ 

z powietrza wszelk¹ wilgoæ przez 

liœcie, poniewa¿ woda jest im potrzebna do 

¿ycia. W wielu krajach i miastach o wiêkszych 

opadach rocznych domy czêsto pokryte 

s¹ pn¹czami (Anglia, Kraków np.). W 

mieszkaniu mo¿e byæ zimno, ale sucho, gdy 

odpowiednio wietrzymy. W bardzo nas³onecznionych 

pomieszczeniach, przy braku 

przep³ywu powietrza, tworzy siê „ ³aŸnia” - 

duszna wilgoæ. 

Ju¿ tyle razy pisa³am o zale¿noœci zdrowia 

ludzi od odpowiednio du¿ej iloœci zieleni. 

Kupujemy i sadzimy sadzonki, a gdy rozrosn¹ 

siê w drzewa i daj¹ du¿¹ produkcjê 

czystego tlenu, rok po roku zmniejszamy 

ich masê, p³ac¹c jeszcze za wycinanie. Jedyny 

k³opot, ¿e trzeba w mieœcie grabiæ liœcie, 

ale nie po to, by je wyrzuciæ, zniszczyæ. 

Jesieni¹ zgrabione liœcie powinny natychmiast 

zostaæ skompostowane. Jak wiadomo 

wielu osobom, na warstwê liœci sypie 

Na „Wyspy szczêœliwe” 

„Wyspy szczêœliwe” to tytu³ wiersza 

K.I.Ga³czyñskiego i nazwa krakowskiej fundacji 

pomagaj¹cej dzieciom z chorob¹ nowotworow¹. 

Córka patrona otwockiego LO 

im. K.I.Ga³czyñskiego Kira Ga³czyñska, po 

jednym ze spotkañ z uczniami „Ga³czyna”, 

z³o¿y³a na rêce dyrekcji szko³y tomik wierszy 

Ojca, z dedykacj¹ dla osoby, która w 

najistotniejszy sposób zasili konto fundacji. 

Wp³at nale¿a³o dokonywaæ przez ca³y marzec, 

o czym informowaliœmy wspólnie z 

redakcj¹ „Linii Otwockiej”. Najwy¿sz¹ 

sum¹ okaza³a siê kwota tysi¹ca z³otych ofiarowana 

przez pani¹ Lidiê Gierwia³³o – 

mieszkankê Józefowa, autorkê ksi¹¿ek dla 

dzieci, poetkê i animatorkê kultury. Pisarka 

zosta³a zaproszona przez uczniowsk¹ spo- 

³ecznoœæ „Ga³czyna” nie tylko w celu wrê- 

E. Ga³¹zka i L. Gierwia³³o 

siê cienk¹ warstwê ziemi jak smaczn¹ masê 

w torcie (5, 6 warstw) i przykrywa ziemi¹. 

Do wiosny tworzy siê ziemia kompostowa 

przydatna na zasilenie trawników, warzywników. 

Stosy kompostowe, pielêgnowane, 

daj¹ ziemiê o du¿ej wartoœci nawozowej 

(100 kg = 50 kg nawozu mineralnego). 

B³êdem, od kilku lat powtarzanym, jest 

doszczêtne wygrabianie drobnych, ju¿ zbutwia³ych 

liœci z trawników. Zostaje ja³owa, 

piaszczysta ziemia! Wiosn¹ trzeba sprz¹tn¹æ 

œmiecie po niechlujnych ludziach, którzy 

swoje Miasto traktuj¹ jak œmietnik! 

Trawniki powinny byæ nawo¿one nawozami 

mineralnymi lub kompostami i podlewane 

wg potrzeby. Zgrabiæ i usun¹æ trzeba 

delikatnie te liœcie, które zalegaj¹ grub¹ 

warstw¹ jako pozosta³oœæ po niedokoñczonej 

pracy jesieni¹. W naturalnych parkach i 

lasach tylko dziêki liœciom powstaje próchnica 

- jedyne nawo¿enie. 

Przykro, gdy normalne naukowe i w 

praktyce sprawdzone argumenty nie trafiaj¹ 

do osób, które maj¹ wp³yw na nasze otoczenie 

i widoczna degradacja zieleni miejskiej 

ich nie obchodzi. Szkoda zmarnowanego 

czasu, pracy, pieniêdzy i zdrowia 

mieszkañców. 

7 kwietnia o godz. 11.28 pos³ysza³am 

przez Polskie Radio wezwanie: „Czytanie 

jest czynnoœci¹ konieczn¹”. Nasze Radio 

robi, co potrafi, zachêcaj¹c do czytania 

ma³ym dzieciom - „mo¿e pokochaj¹ ksi¹¿ki.” 

Jestem przekonana, ¿e s¹ one niezast¹pionym 

Ÿród³em wiadomoœci. Mo¿na 

ksi¹¿ki mieæ i zawsze po nie siêgn¹æ. 

Irena Fija³kowska 

czenia jej przez wicedyrektor szko³y, Ewê 

Ga³¹zkê, wspomnianego tomiku, ale równie¿ 

poprowadzenia lekcji o poezji. Rok 2006 

jest og³oszony przez Senat RP Rokiem Jêzyka 

Polskiego i licealiœci zaprosili na lekcjê 

poetkê, która o specyficznym (artystycznym) 

kontakcie z jêzykiem mo¿e powiedzieæ 

najwiêcej. Lidia Gierwia³³o wspó³pracuje 

bowiem m.in. ze znanym kompozytorem 

Markiem Sartem, a piosenki z jej tekstami 

œpiewali m.in. Irena Santor czy Felicjan 

Andrzejczak. Pisarka opowiada³a o 

tym, jak e-maile pomagaj¹ w pisaniu wierszy, 

jak ciep³a ironia do samego siebie mo¿e 

zamieniæ siê we fraszkê oraz o tym, jak 

poezja pomaga przetrwaæ trudne chwile. 

Czy po takiej lekcji mo¿e siê zwiêkszyæ liczba 

fanów poezji wœród m³odzie¿y? Rozmowy 

z poetk¹ prowadzone przez uczniów ju¿ 

na przerwie sugeruj¹ pozytywn¹ odpowiedŸ 

na to pytanie. 

PC

Dorka, córka rabina z Otwocka (cz. 2) 

Któregoœ sierpniowego dnia moja siostra 

Rachela posz³a do pana Karola, sier- 

¿anta granatowej policji, a w³aœciwie do 

jego ¿ony, coœ sprzedaæ. Powiedzia³, ¿e 

jutro do Otwocka przyjad¹ Niemcy, aby 

przesiedliæ tutejszych ¯ydów. Rachela nie 

rozumia³a tych s³ów, ale po powrocie do 

domu wszystko powtórzy³a ojcu. On nie 

mia³ ¿adnych w¹tpliwoœci, co one znacz¹ 

i powiedzia³: „Dzieci, Niemcy chc¹ nas 

zabiæ, musicie siê ratowaæ”. Rachela zaczê³a 

p³akaæ, mówi¹c, ¿e nie chcemy siê 

ratowaæ bez rodziców. Ojciec na to, i¿ ¿y³ 

dla swoich dzieci wed³ug przykazañ Testamentu, 

a teraz musimy siê ratowaæ, aby 

póŸniej robiæ w ¿yciu to samo. Nie p³aka³, 

ale o ile pamiêtam by³ zrezygnowany. 

Mama te¿ nie p³aka³a, zajê³a siê robieniem 

paczek dla tych, którzy mieli nas ukrywaæ. 

Rachela zosta³a wys³ana do pana Karola, 

ja - do Tadeusza Ludwiczaka, dwie inne 

siostry - do naszego budynku przy ul. Reymonta, 

aby ukryli je lokatorzy. 

Nazajutrz z samego rana pan Ludwiczak 

stwierdzi³, ¿e jednak w getcie nic siê 

nie dzieje, obudzi³ mnie i kaza³ iœæ do domu. 

Szybko siê ubra³am i przesz³am drewniany 

niski p³ot do getta drugiego (œrodkowego). 

Id¹c do domu, œpiewa³am sobie radoœnie, 

bo jednak nic z³ego siê nie wydarzy³o. Jak 

dosz³am do g³ównej ulicy getta, zobaczy- 

³am wje¿d¿aj¹cych i œpiewaj¹cych Niemców! 

Przypomnia³am sobie s³owa ojca, zdjê- 

³am drewniane buty i pobieg³am do domu. 

Ledwo zdenerwowana przekroczy³am jego 

próg, rodzice nakazali iœæ mi tam, dok¹d 

skierowali Rachelê. Mama wybieg³a za mn¹ 

zobaczyæ, czy dam radê przejœæ przez p³ot 

oddzielaj¹cy getto od reszty miasta. Mia- 

³am du¿e k³opoty z jego pokonaniem, bo 

chwia³ siê pode mn¹! Obejrza³am siê, ale 

Matki ju¿ za mn¹ nie by³o. Podszed³ do mnie 

Niemiec i myœl¹c, ¿e jestem polsk¹ dziewczynk¹ 

uciekaj¹c¹ z getta (mia³am niebieski 

oczy i blond warkocze) podniós³ mnie i 

postawi³ na aryjskiej stronie. Pobieg³am do 

domu pana Karola i zapyta³am siê, czy jest 

Rachela. Powiedzia³ mi, ¿e jest, schowana 

w sypialni pod ³ó¿kiem. Ucieszy³am siê, gdy 

kaza³ mi po³o¿yæ siê obok niej. Przez ca³y 

czas p³aka³yœmy i trzês³yœmy siê ze strachu. 

W takich warunkach le¿a³yœmy do 

zmroku, kiedy przysz³a do nas zdenerwowana 

¿ona pana Karola mówi¹c, ¿e Niemcy 

mog¹ tu przyjœæ z psami i wszystkich 

nas zabij¹. Kaza³a nam iœæ, ale dok¹d iœæ w 

nocy? Da³a nam radê, abyœmy posz³y do 

wychodka, od takich miejsc Niemcy trzymaj¹ 

siê z daleka. Przesiedzia³yœmy w nim 

ca³¹ noc, boj¹c siê p³akaæ. Rano przyszed³ 

pan Karol i powiedzia³, abyœmy uda³y siê 

do getta w Pursaw [? – PC]. Kiedy dowie 

siê o likwidacji getta, ostrze¿e nas. Poje- 

Dorka - zdjêcie z 1942 r. 

cha³yœmy do tego getta poci¹giem. Po kilkunastu 

dniach do p³otu getta podszed³ w 

policyjnym mundurze pan Karol i powiedzia³, 

¿e chce siê widzieæ z siostrami Kirszenbaum. 

To by³o ma³e getto i wszyscy siê 

znali. Zawo³ano nas, Rachela przeskoczy- 

³a jak¹œ ma³¹ rzeczkê, kilka minut rozmawia³a 

z naszym znajomym, a kiedy powróci³a, 

powiedzia³a ¿e jutro naziœci zlikwiduj¹ 

getto, mamy uciekaæ na wieœ. Ruszy³yœmy 

bezzw³ocznie. W pierwszym domu, do którego 

zapuka³yœmy, wskazano nam stodo³ê. 

By³yœmy tak przestraszone, ¿e przez dwa 

dni nie jad³yœmy i nie pi³yœmy. Po dwóch 

dniach przyszed³ ch³opak i kaza³ nam opuœciæ 

to miejsce, wiedzia³, kim jesteœmy i co 

grozi za ukrywanie ¯ydówek. Rachela zdecydowa³a 

siê na powrót do Otwocka, licz¹c, 

¿e jej kole¿anki nas przetrzymaj¹. W poci¹gu 

nie mog³am opanowaæ strachu i bardzo 

siê trzês³am. Jedna z pasa¿erek powiedzia³a 

do siostry: „Po co trzymasz tê ¯ydówkê, 

chyba dostajesz za to du¿o pieniêdzy?”. 

Przestraszone wysiad³yœmy na najbli¿szej 

stacji i Rachela powiedzia³a, ¿e musimy siê 

rozstaæ, bo obydwie zginiemy. Rozp³aka- 

³am siê, pytaj¹c dok¹d sama mam iœæ? Zdecydowa³yœmy 

siê jednak iœæ razem do obozu 

w Karczewie, nie pilnowanego szczególnie 

przez Niemców. Tam Rachela zostawi³a 

mnie pod opiek¹ szwagra, Marka 

Asz i jego ¿ony, mojej siostry, Tamary. Da³a 

adres, pod którym mogê jej szukaæ w razie 

wielkiego niebezpieczeñstwa i posz³a. W 

karczewskim obozie mia³am ca³kowity zakaz 

wychodzenia na dwór, le¿a³am ca³ymi 

dniami plackiem pod brudnym kocem, nie 

mog³am wystawiæ rêki ani nogi, k¹sana 

przez pch³y. Raz przechodzi³ ko³o mnie Niemiec 

z psem, ale na szczêœcie nie wykryli 

mnie. Po pewnym czasie komendant obozu 

zmusi³ mnie do jego opuszczenia. Posz³am 

do jakiejœ pani na wsi, kaza³a mi iœæ do stodo³y, 

ale w nocy by³a w okolicy jakaœ strzelanina 

i pani kaza³a mi iœæ w zbo¿e. Jak 

schodzi³am ze strychu, spad³am, uszkodzi- 

³am sobie nos, a¿ dziw, ¿e nic sobie nie z³ama³am. 

Zimno ju¿ by³o le¿eæ w zbo¿u. W 

po³udnie przyszed³ jakiœ leœnik z psem, który 

zacz¹³ szczekaæ. Zaalarmowany mê¿czyzna 

odkry³ mnie szybko mówi¹c, ¿e jestem 

¯ydówka. Zaprzeczy³am, ale nie 

chcia³ mi uwierzyæ. Domaga³ siê pieniêdzy, 

inaczej mnie zaprowadzi do Niemców. Trzyma³ 

mnie mocno, nie mog³am uciec, a pies 

wci¹¿ ujada³. By³am pewna, ¿e zginê, bo pieniêdzy 

nie mia³am. Ci¹gn¹³ mnie poln¹ 

œcie¿k¹ i natknêliœmy siê na pani¹, która kaza³a 

mi iœæ w zbo¿e. W³aœnie nios³a mi jedzenie. 

Zobaczy³a nas i krzyknê³a gro¿¹c 

palcem leœnikowi: „Widzê ciê co niedzielê 

w koœciele, jaki z ciebie katolik? Zostaw to 

dziecko!”. Puœci³ mnie, a moja wybawicielka 

poradzi³a mi, abym opuœci³a okolicê. Posz³am 

do lasu i p³aka³am, nie mia³am przecie¿ 

dok¹d pójœæ. Chodzi³am po lesie pó³ dnia 

i ca³¹ noc. Widocznie czuwa³y nade mn¹ 

anio³y, bo nad ranem wysz³am z lasu i zobaczy³am, 

¿e jestem w... Otwocku, pozna³am 

ulicê ¯eromskiego. Przypomnia³am sobie, ¿e 

mieszka na niej pani Paw³owa, biedna wdowa 

z dwojgiem dzieci, która czêsto pomaga- 

³a mojej mamie w praniu bielizny. Kiedy mi 

otworzy³a, b³aga³am j¹, aby mnie ocali³a. 

Powiedzia³a groŸnie do dzieci: „Zabijê was, 

jeœli powiecie komuœ, ¿e Dorka tu jest”. By- 

³am u niej kilkanaœcie dni. Jak ktoœ puka³, to 

ja od razu chowa³am siê pod ³ó¿ko, ale bieda 

by³a taka, ¿e musia³am odejœæ. (cdn.) 

oprac. Piotr Cmiel 

GAZETA 

41

fot. Jolanta Barañska 

42 

Wspomnienia Ireny Sendlerowej 

Otwock zajmuje szczególne miejsce we 

wspomnieniach Pani Ireny. Czêsto wraca 

do niego myœlami, ma go w swoim sercu. 

W rozmowie ze mn¹ powie: “Otwock jest 

cz¹stk¹ mego serca. Tu spêdzi³am najlepszy 

okres w moim ¿yciu – moje szczêœliwe, 

beztroskie dzieciñstwo. Do Otwocka 

wyjecha³am wraz z matk¹ na jej ostatnie 

wakacje. Tu mia³am dwa mieszkania konspiracyjne 

w czasie wojny, kontakty z kierownikiem 

szko³y panem Scheibletem... 

Chocia¿ urodzi³am siê w Warszawie i w 

niej mieszkam od bardzo wielu lat, to z tych 

powodów Otwock wspominam czêœciej 

myœlami... Do dziœ pamiêtam wiele rzeczy 

ze swojego dzieciñstwa. Przyjecha³am do 

Otwocka maj¹c dwa lata, pamiêæ moja siêga, 

jak mia³am lat trzy...”. 

Do Otwocka Pani Irena przyjecha³a w 

roku 1912 wraz z rodzicami, którzy za namow¹ 

warszawskich lekarzy szukali ratunku 

dla swej jedynej, ciê¿ko chorej na koklusz, 

dwuletniej córeczki. Ojciec Pani Ireny 

– dr Stanis³aw Krzy¿anowski pracowa³ 

wówczas jako lekarz w szpitalu Œw. Ducha 

w Warszawie, by³ asystentem profesora 

Alfreda Soko³owskiego – ojca ftyzjatrii polskiej, 

propagatora sanatoryjnego leczenia 

gruŸlicy. ZaprzyjaŸniony z rodzin¹ laryngolog 

dr Feliks Erbrich zaleci³ choremu 

dziecku natychmiastow¹ zmianê klimatu i 

wyjazd do nowo odkrytej miejscowoœci o 

wspania³ym, uzdrowiskowym klimacie. W 

ci¹gu dwóch dni rodzice wraz z ma³¹ Irenk¹ 

znaleŸli siê w Otwocku. Zamieszkali w 

domu dr W³adys³awa Wroñskiego, który 

GAZETA 

„Otwock to cz¹stka mego serca” 

kilka miesiêcy wczeœniej zmar³ i wszystkie 

pokoje by³y wolne. W Otwocku Irenka szybko 

wróci³a do zdrowia. Radoœæ rodziców 

by³a wiêc ogromna. Pojawi³o siê jednak 

nowe zmartwienie – ciê¿ka sytuacja materialna 

rodziny. By³y to czasy, gdy nie dzia- 

³a³y jeszcze ¿adne ubezpieczalnie ani kasy 

chorych. Lekarze utrzymywali siê z tak 

zwanej wolnej praktyki. W Otwocku by³o 

ju¿ czterech lekarzy. Ojciec Pani Ireny – 

jako nowy i nikomu jeszcze nieznany lekarz 

mia³ pocz¹tkowo niewielu pacjentów i 

ma³o wizyt w domach. Leczy³ ludzi z okolicznych 

wsi, biedotê ¿ydowsk¹. Czêsto jedynymi 

jego pacjentami byli ludzie, których 

nie staæ by³o na op³acenie lekarza i którym 

trzeba by³o zostawiæ pieni¹dze na wykupienie 

niezbêdnych leków. Po latach Pani 

Irena tak wspomina tamten okres: “W zimie 

pierwszego roku Mama musia³a sprzedaæ 

zimowe okrycie, aby by³o co jeœæ. Tata 

nie móg³ tego zrobiæ, bo jeŸdzi³ bryczkami 

do chorych i musia³ byæ ciep³o ubrany. 

Mama za¿ywaæ mog³a œwie¿ego powietrza 

tylko wieczorami, kiedy Tatuœ wraca³ od 

chorych. K³ad³a wówczas Jego ko¿uch na 

siebie i spacerowa³a wokó³ domu”. 

W tej trudnej sytuacji z ogromn¹ pomoc¹ 

rodzinie przyszli siostra Ojca i jej m¹¿ – 

Maria i Jan Karbowscy, którzy wrócili z 

Rosji z du¿ym maj¹tkiem, którego Jan Karbowski, 

zdolny in¿ynier komunikacji, dorobi³ 

siê na budowie kolei. Kupili w Otwocku 

du¿y obiekt przy ul. Szopena, róg Otwockiej 

– dawne sanatorium F. Wiœniewskiego, 

po³o¿one w rozleg³ym parku – lesie nieda- 

Irena Sendlerowa i Norman CONARD - nauczyciel z USA fot. Jolanta Barañska 

leko zak³adu leczniczego dr Geislera i przekazali 

Ojcu Pani Ireny w u¿ytkowanie, w 

dzier¿awê. Budynek ten zbudowany z myœl¹ 

o sanatorium w 1905 r. dysponowa³ 20 pokojami 

dla chorych, wielk¹ sal¹ do zabaw, 

bibliotek¹, ³azienk¹, sal¹ jadaln¹ i gabinetem 

przyjêæ. Do nowoœci nale¿a³y dzwonki 

elektryczne w pokojach chorych, materace 

siatkowe, oszklone le¿alnie i górne okna 

otwierane za pomoc¹ dŸwigni. Budynek 

kuchenny po³¹czony z zak³adem d³ugim 

pasa¿em znajdowa³ siê w oddzielnej czêœci. 

W osobnym budynku znajdowa³y siê 

pokoje izolacyjne. 

Ojciec Pani Ireny z w³aœciw¹ mu pasj¹ 

i energi¹ zorganizowa³ wzorowe Sanatorium 

Dawne sanatorium dr. S. Krzy¿anowskiego przy ul. Koœciuszki (fot. wspó³czesne)

dla chorych na p³uca. Prowadzi³ je wed³ug 

nowoczesnych zasad, wykorzystuj¹c nie 

tylko sw¹ stale uaktualnian¹ wiedzê medyczn¹, 

ale i wielkie zami³owanie do zawodu. 

Wprowadzi³ nowatorskie metody leczenia 

polegaj¹ce nie tylko na zabiegach 

specjalistycznych, chirurgicznych, ale na 

wykorzystaniu unikalnych w skali kraju 

walorów klimatycznych Otwocka – werandowanie 

chorych przez ca³y rok, nawet 

przy ujemnych temperaturach. Dziêki niemu 

Otwock zyska³ przed I wojn¹ œwiatow¹ 

trzecie sanatorium dla chorych na p³uca prowadzone 

przez lekarza, obok sanatoriów dr 

Geislera i dr W³adys³awa Przygody. Pozosta³e 

zak³ady lecznicze na terenie Otwocka 

mia³y charakter pensjonatów i by³y w³asnoœci¹ 

kupców, kucharzy lub kelnerów. 

Po uruchomieniu sanatorium ca³a 

rodzina dr Krzy¿anowskiego przenios³a siê 

na ul. Szopena i zamieszka³a w pomieszczeniach 

przeznaczonych dla kierownika 

zak³adu leczniczego, znajduj¹cych siê w 

oddalonym od sal chorych skrzydle budynku. 

W pamiêci Pani Ireny zachowa³ siê rozk³ad 

tej czêœci budynku, jego parteru wraz z 

salonem, werand¹, ³¹cznikiem prowadz¹cym 

do gabinetu lekarskiego Ojca i d³ugiego 

korytarza do sto³ówki i czêœci kuchennej 

oraz rozk³ad piêtra, gdzie znajdowa³y siê: 

ma³a kuchnia, gabinet, weranda, pokoje 

mieszkalne rodziców i felczera Tomczyñskiego, 

który wspó³pracowa³ z dr Krzy¿anowskim 

przy zorganizowaniu i prowadzeniu 

sanatorium. 

Odnalaz³am przed trzema laty to dawne 

sanatorium przy dzisiejszej ul. Koœciuszki. 

Po bramie wejœciowej z pó³kolistym 

zwieñczeniem i napisem “Sanatorium dr S. 

Krzy¿anowskiego” nie ma ani œladu. Od 

rogu ul. Koœciuszki i Szopena pozosta³a jedynie 

œcie¿ka wœród drzew i krzewów prowadz¹ca 

do domu zamieszka³ego przez lokatorów. 

Kiedyœ by³a to aleja wzd³u¿ szpaleru 

równo przyciêtego ¿ywop³otu, prowadz¹ca 

od bramy do g³ównego wejœcia do 

sanatorium. Przy bramie po lewej stronie 

by³a stró¿ówka, której te¿ ju¿ nie ma. W 

g³êbi podwórka zachowa³a siê wspominana 

przez Pani¹ Irenê lodownia. Po prawej 

stronie alei znajdowa³ siê parterowy budynek, 

w którym by³a izolatka; zniszczony – 

stoi do dziœ. Przed g³ównym wejœciem do 

budynku Sanatorium by³ placyk, na którym 

Irenka wraz z dzieæmi gra³a w modn¹ wówczas 

grê – diabolo. Dziœ teren ten wygl¹da 

inaczej. Odgrodzony od otwockiego TKKF, 

kiedyœ stanowi³ jeden wielki leœny park nale¿¹cy 

do Sanatorium... 

Fachowoœæ Ojca Pani Ireny, jego sumiennoœæ 

i pracowitoœæ sprawi³y, ¿e dr Krzy- 

¿anowski szybko wszed³ w œrodowisko 

miejscowych lekarzy 

i lokalnej spo³ecznoœci. By³ 

ogromnie ceniony jako lekarz i 

szanowany jako cz³owiek, którego 

wielk¹ pasj¹ od lat m³odzieñczych 

– obok pracy zawodowej 

– by³a praca spo³eczna. 

Jego zaanga¿owanie w 

sprawy ludzi i problemy szybko 

rozwijaj¹cej siê miejscowoœci 

uzdrowiskowej, jak¹ stawa³ 

siê Otwock, docenione zosta³o 

przez miejscowych dzia³aczy 

spo³ecznych i zainteresowanych 

rozwojem Otwocka ludzi, 

którzy powierzyli mu funkcje 

prezesa Ko³a Macierzy Polskiej w Otwocku 

i wiceprzewodnicz¹cego Miejscowej 

Rady Opiekuñczej oraz wybrali do Zarz¹du 

Towarzystwa Przyjació³ Otwocka, w którym 

pe³ni³ funkcjê wiceprezesa. 

Inicjatywie i staraniom tej grupy otwockich 

spo³eczników zawdziêcza Otwock 

przyznanie przez okupacyjne w³adze niemieckie 

w r. 1915 praw stacji klimatycznej, 

a w rok póŸniej – praw miejskich. Tym ludziom 

zawdziêcza te¿ Otwock zorganizowanie 

szkolnictwa podstawowego i gimnazjum 

higienicznego dla m³odzie¿y zagro- 

¿onej gruŸlic¹, za³o¿enie stacji telefonicznej 

i oœwietlenie g³ównych ulic. 

Postawa Ojca, jego zaanga¿owaniu w 

pracê zawodow¹ i spo³eczn¹, gotowoœæ 

obojga rodziców do niesienia pomocy innym, 

niezale¿nie od ich pochodzenia i statusu 

spo³ecznego – to wzorce wyniesione 

przez Pani¹ Irenê z czasów dzieciñstwa, z 

domu rodzinnego, o którym tak pisze we 

“Fragmentach mego ¿ycia”: “Mój dom rodzinny 

by³ zawsze otwarty dla wszystkich 

potrzebuj¹cych. Oboje rodzice w dzieñ, a 

nawet w nocy, mieli drzwi otwarte dla ka¿dego, 

czy to by³ biedny, chory czy nieszczêœliwy. 

Nikt nigdy nie odchodzi³ bez pomocy. 

Ros³am w mi³oœci i tolerancji do ka¿dego 

cz³owieka... W pamiêci mej zosta³a nasza 

rodzina jako bardzo siê kochaj¹ca. Ja 

by³am bardzo rozpieszczonym dzieckiem. 

Dwie moje ciotki, nauczycielki, odwiedzaj¹c 

nas i widz¹c to rozpieszczone ponad 

wszelk¹ normê dziecko, mówi³y: Co ty robisz 

Stasiu, co z tego dziecka wyroœnie? A 

wówczas Tato odpowiada³: Nigdy nie wiadomo, 

jak potoczy siê ¿ycie naszej córeczki. 

Mo¿e byæ i tak, ¿e te nasze pieszczoty 

bêd¹ najmilszymi dla niej wspomnieniami... 

Czêsto w obliczu trudnego ca³ego mego 

¿ycia – ¿ywo stawa³y mi w pamiêci Jego 

prorocze s³owa”. 

I. Sendlerowa wraz z Iren¹ Wojdowsk¹ 

Wybuch I wojny œwiatowej spowodowa³ 

katastrofalne warunki bytowania ludzi. 

Niemcy wprowadzili na wszystko kartki. 

Brak by³o ¿ywnoœci, podstawowych œrodków 

czystoœci. Szerzy³a siê bieda, g³ód. W 

wyniku tego wybuch³a epidemia tyfusu, która 

nie ominê³a Otwocka. 

“Tatuœ dwoi³ siê i troi³, aby ratowaæ ludzi. 

¯aden z czterech lekarzy praktykuj¹cych 

na terenie Otwocka nie jeŸdzi³ do chorych 

na tyfus. Bali siê zara¿enia. JeŸdzi³ jedynie 

mój Tata, który nikomu nie odmawia³ 

pomocy. Zarazi³ siê i po kilku dniach ciê¿kiej 

choroby z gor¹czk¹ 41 st. C - zmar³ 10 

lutego 1917 r. Mia³ zaledwie 40 lat... O rozpaczy 

Mamy i mojej – nie piszê! Nie ma 

bowiem s³ów, które mog³yby opisaæ to, co 

siê w naszych sercach dzia³o...” 

Sanatorium zosta³o zamkniête. Trzeba 

by³o przeprowadziæ gruntown¹ dezynfekcjê. 

Po doprowadzeniu go do w³aœciwego stanu 

higienicznego ponownie zosta³o otwarte. 

Mama Pani Ireny zajê³a siê administracj¹, 

leczeniem chorych – otwoccy lekarze: dr 

Czaplicki i dr Cybulski oraz nieoceniony felczer 

Tomczyñski, który opiekowa³ siê Ojcem 

Pani Ireny w czasie choroby i by³ z nim 

do koñca. 

Z tamtego okresu Pani Irena do dziœ 

¿ywo ma w pamiêci piêkny czyn Gminy 

¯ydowskiej w Otwocku, gdy po œmierci Ojca 

dwóch przedstawicieli ich kaha³u przysz³o 

do Mamy z oœwiadczeniem, ¿e decyzj¹ 

Gminy za bezinteresowny wk³ad Pana doktora 

w leczenie ludnoœci ¿ydowskiej – córce 

Pana doktora przyznane zosta³o stypendium 

na naukê a¿ do jej pe³noletnoœci. Mama 

bardzo wzruszona, gor¹co podziêkowa³a 

mówi¹c, ¿e nie skorzysta z ich pomocy. Jest 

przecie¿ m³oda (mia³a 27 lat) i mo¿e pracowaæ. 

Da sobie wiêc radê... 

Jolanta Barañska 

(cdn.) 

GAZETA 

fot. Jolanta Barañska 

43

44 

Wyd³u¿ona seria sparingów 

D³ugotrwa³e warunki zimowe sprawi- 

³y, ¿e boiska nie nadawa³y siê do gier 

mistrzowskich. W zwi¹zku z tym zamiast 

pierwszych meczy o punkty z 

warszawskim Drukarzem i radomsk¹ 

Broni¹ otwoccy pi³karze rozegrali dwa 

kolejne sparingi. 

OKS - Gwardia Warszawa 3 : 3 ( 2 : 1 ) 

Mecz rozegrano na boisku w Józefowie, 

które relatywnie najbardziej sprzyja³o 

pi³karzom sw¹ nawierzchni¹. Otwocczanie 

wybiegli na boisko w sk³adzie: D. Piekarski 

– P. Limanowski, M. Koñko, M. Skrzyñski 

– P. Szulawski, M. Balter – D. Górka, P. Niemiro, 

J. Kêsek – S. Wiêckus i M. Zapaœnik. 

W przerwie na boisko weszli D. Trylski, P. 

Guba i T. Komorzycki, zaœ w koñcówce 

spotkania równie¿ J. Goleniewski, P. Kozera, 

K. Kêdzior i P. Sikorski. Trener warszawian 

B. Hajdas przeciwstawi³ otwockim 

pi³karzom m³ody zespó³, z którego jedynie 

P. Jaczewski i S. Rymbiewski pamiêtaj¹ 

niez³e czasy gry w III lidze a debiuty 

III-ligowe zaliczyli równie¿ A. Potera³a 

i M. Tereba. 

Pocz¹tek meczu nale¿a³ do OKS-u, 

czego efektem by³y dwie bramki otwocczan 

w 5 min. ( P. Niemiro ) i w 19 min. ( S. 

Wiêckus ). PóŸniej gra siê wyrówna³a a w 

45 min. najbardziej doœwiadczony P. Jaczewski 

zdoby³ dla Gwardii bramkê kontaktow¹ 

z rzutu karnego. Pocz¹tek drugiej 

po³owy nale¿a³ znów do otwocczan i w 65 

GAZETA 

min. zdobyli oni trzeci¹ bramkê po strzale 

P. Guby (podawa³ T. Komorzycki). Niezbyt 

szczêœliwa by³a dla otwocczan koñcówka 

spotkania. W 84 min. P. Jaczewski zdoby³ 

drug¹ bramkê dla Gwardii, zaœ na dwie 

minuty przed koñcem M. Giziñski wyrówna³ 

stan meczu na 3 : 3. W sumie mo¿na 

stwierdziæ, ¿e po niez³ej grze remis szczêœliwy 

dla gwardzistów, zw³aszcza ¿e 

otwocczanie zdobyli jeszcze dwie dalsze 

bramki nie uznane z powodu nieznacznych 

pozycji spalonych. 

Marcovia - OKS 1 : 6 ( 1 : 2 ) 

Sk³ad podstawowej jedenastki wyraŸnie 

siê wykrystalizowa³, chocia¿ w wyjœciowym 

zestawieniu nast¹pi³y trzy zmiany w 

stosunku do poprzedniego meczu. Od pocz¹tku 

zagrali bowiem D. Trylski, T. Komorzycki 

i £. Wilko³ek. Tylko pocz¹tkowy 

kwadrans spotkania by³ wyrównany, chocia¿ 

ju¿ wtedy J. Kêsek, P. Niemiro i £. 

Wilko³ek mieli bramkowe okazje, których 

nie wykorzystali. PóŸniej wy¿szoœæ otwockiego 

zespo³u nie podlega³a dyskusji. 

Prowadzenie dla otwocczan zdoby³ J. 

Kêsek w 26 min. Cztery minuty póŸniej 

gospodarze wyrównali po dobitce, kiedy 

to oœlepiony s³oñcem otwocki bramkarz 

odbi³ niefortunnie pi³kê. Ponowne prowadzenie 

otwocczanie objêli w 40 min. po 

samobójczym strzale obroñcy gospodarzy, 

gdy ostro doœrodkowywa³ z rzutu wolnego 

P. Niemiro. 

Po przerwie wynik na 3 : 1 podwy¿szy³ 

Mistrzostwa celników 

Po raz drugi Oœrodek Doskonalenia Zawodowego 

Kadr Celnych i Skarbowych 

w Otwocku goœci³ zawodników startuj¹cych 

w Miêdzynarodowych Mistrzostwa 

Polski Funkcjonariuszy Celnych w tenisie 

sto³owym. 

Do tegorocznej edycji mistrzostw swoje 

dru¿yny wystawi³o 13 Izb Celnych. Poza 

polskim celnikami w zawodach rywalizowa³o 

5 zespo³ów zagranicznych. Do 

Otwocka na mistrzostwa przyjechali Wêgrzy, 

S³owacy, Litwini, Czesi i Anglicy. 

Uroczystego otwarcia imprezy dokona³ 

Pawe³ Banaœ, podsekretarz w Ministerstwie 

Finansów RP. Towarzyszyli mu: Mi- 

ros³aw Pszonka, starosta otwocki i Andrzej 

Szaci³³o, prezydent Otwocka. Zawody rozegrano 

w czterech kategoriach. Trzy z 

nich zdominowali Wêgrzy. Jedynie w singlu 

pañ na najwy¿szym podium stanê³a 

Polka, Danuta Gardoñ z Krakowskiej Izby 

Celnej. Mecze sêdziowali arbitrzy z Mazowieckiego 

Zwi¹zku Tenisa Sto³owego: 

Józef Dêbski, Ryszard Krêgielewski, Marek 

Snopiñski i Waldemar Morawski. 

Zagraniczni goœcie w chwilach wolnych 

od sportowej rywalizacji mieli okazjê 

zwiedziæ Warszawê. Na terenie oœrodka 

odby³y siê równie¿ imprezy integracyjne. 

Rewan¿ ju¿ za rok. 

Artur Kubajek 

w 48 min. J. Kêsek. W 55 min. kolejn¹ bramkê 

zdoby³ £. Wilko³ek po doœrodkowaniu 

D. Górki. Natomiast dwa ostatnie gole w 

68 min. i w 88 min. zdoby³ najm³odszy w 

otwockim zespole junior M. Zapaœnik. 

Fr. Stokowski 

Juniorzy 

wygrali z Legi¹ 

Z trudnoœciami podobnymi do seniorów wystartowa³a 

równie¿ pi³karska m³odzie¿ OKSu, 

reprezentowana przez cztery zespo³y. 

Wszystkie dru¿yny m³odzie¿owe gra³y 

ze zmiennym szczêœciem. Niew¹tpliwie najwiêkszym 

sukcesem by³o zwyciêstwo najstarszej 

dru¿yny juniorów w wyjazdowym meczu 

z warszawskim zespo³em CWKS Legia. 

Juniorzy (1987) 

MKS M³awa - OKS 4:1 (0:1). Bramka - M. 

Hrycajewski; 

OKS - Agrykola Warszawa 0:4 (0:0). 

CWKS Legia Warszawa - OKS 0:1 (0:1). 

Bramka - M. Hrycajewski. 

Trampkarze starsi ( 1990 ) 

Korona Góra Kalwaria - OKS 2:1 (0:1). 

Bramka - T. Malesa; 

OKS - CWKS Legia II Warszawa 6:2 (4:2). 

Bramki - P. Twardziak i P. Sad³o 

po 2 oraz B. Obrêbski i M. Rutkowski; 

Drukarz Warszawa - OKS 2:3 (0:3). Bramki 

- R. Skoneczny 2 i B. Obrêbski. 

Trampkarze m³odsi (1992) 

Znicz Pruszków - OKS 0:0. 

OKS - M³odzik Radom 2:4 (0:1). Bramki - 

J. Birecki i £. Bocian; 

Szyd³owianka - OKS 2:0 (1:0). 

¯aki (1994) 

Victoria G³osków - OKS 0:2 (0:2). Bramki - 

M. Kresa i R. D³ugosz; 

OKS - Praga Warszawa 0:2 (0:2). 

Czarni Wêgrów - OKS 1:0 (0:0). 

Zapraszamy m³odych sympatyków z 

Otwocka i z okolic do ogl¹dania meczy 

wszystkich wymienionych zespo³ów, a najzdolniejszych 

na treningi. Zg³oszenia przyjmuj¹ 

trenerzy: J. Olszewski, Z. Raczkowski, 

K. Szczegot i T. Cymerman. 

Przypominamy, ¿e tworzony jest równie¿ 

najm³odszy zespó³ z³o¿ony z ch³opców z 

roczników 1996 i 1997, który wyst¹pi w rozgrywkach 

orlików po najbli¿szych wakacjach. 

Zg³oszenia do tej dru¿yny przyjmuje 

trener J. Macniew.

Po nieudanym starcie... zmiana trenera 

Dopiero w sobotê, 8 kwietnia, kiedy to 

planowano rozegraæ ju¿ czwart¹ kolejkê 

meczy, uda³o siê wystartowaæ zespo- 

³owi otwockich seniorów pi³karskich w 

wiosennej rundzie rozgrywek. Niestety 

pierwszy mecz zakoñczy³ siê pora¿k¹, a 

drugi tylko remisem. Otwocczanie stracili 

pozycjê lidera i - jak czêsto bywa w 

takich przypadkach - podjêta zosta³a 

decyzja o zmianie trenera. Opiekê nad 

zespo³em przej¹³ Cezary Moleda, który 

kiedyœ trenowa³ s¹siadów z Karczewa, 

a ostatnio przygotowywa³ do rozgrywek 

wiosennych I-ligowy zespó³ warszawskiej 

Polonii. Jest to doœwiadczony trener, 

posiadaj¹cy licencjê do prowadzenia 

zespo³ów I i II ligi. 

Olimpia Warszawa - OKS 2:1 (1:0) 

W tym pierwszym wiosennym meczu 

mistrzowskim otwocczanie zagrali w sk³adzie: 

D. Piekarski - P. Limanowski (po kontuzji 

od 27 min. P. Guba), M. Koñko, M. 

Skrzyñski - M. Balter, P. Szulawski (od 63 

min. £. Wilko³ek) - T. Komorzycki, P. Niemiro, 

J. Kêsek - S. Wiêckus (od 84 min. G. 

Sitek) i M. Zapaœnik. 

Gospodarze zaskoczyli otwocczan od 

pocz¹tku bezpardonowym atakiem, uzyskuj¹c 

przewagê w polu i stwarzaj¹c trzy groŸne 

sytuacje bramkowe. Potem w du¿ych opa- 

³ach by³ otwocki bramkarz w 27 i 28 min. W 

koñcu po jednym z ataków w 34 min. w zamieszaniu 

podbramkowym z bliskiej odleg³oœci 

gospodarze objêli w pe³ni zas³u¿one 

prowadzenie. Otwocczanie zagrali w pierw- 

szej po³owie bardzo s³abo i dali siê zepchn¹æ 

do g³êbokiej defensywy, nie potrafi¹c nawet 

wyprowadziæ groŸniejszej kontry. Druga po- 

³owa by³a lepsza w wykonaniu OKS-u. Zespó³ 

otwocki podj¹³ próbê nawi¹zania walki. 

Wobec jednak bardzo dobrej gry gospodarzy 

niewiele móg³ wskóraæ. O losach spotkania 

przes¹dzi³ kontrowersyjny rzut karny podyktowany 

dla gospodarzy po faulu M. Koñki. 

W efekcie w 63 min. Olimpia podwy¿szy³a 

wynik na 2 : 0. W koñcówce otwocczanie 

zdecydowanie zaatakowali i w 86 min., po 

strzale M. Zapaœnika, zmniejszyli rozmiary 

pora¿ki. Jeszcze w doliczonym czasie dobry 

strza³, tylko minimalnie niecelny, odda³ 

G. Sitek po podaniu £. Wilko³ka, który móg³ 

doprowadziæ do remisu. Gwoli prawdy trzeba 

jednak dodaæ, ¿e gospodarze równie¿ 

groŸnie kontrowali w koñcówce i dwukrotnie 

tylko udane interwencje D. Piekarskiego 

uchroni³y otwocki zespó³ przed strat¹ dalszych 

bramek. 

OKS - Tur Jaktorów 2:2 (2:1) 

Sk³ad wyjœciowy by³ analogiczny do 

poprzedniego. Jedynie kontuzjowanego 

P. Limanowskiego zast¹pi³ £. Wysocki. Na 

zmiany weszli kolejno: G. Sitek (w 59 min. 

za S. Wiêckusa), £. Wilko³ek (w 78 min. 

za T. Komorzyckiego ) i P. Guba (w 81 min. 

za £. Wysockiego). 

Mecz rozpocz¹³ siê bardzo optymistycznie. 

Ju¿ na samym pocz¹tku egzekwuj¹c 

rzut wolny P. Niemiro uderzy³ bardzo precyzyjnie 

w wewnêtrzn¹ stronê lewego s³upka 

bramki (z oko³o 17 m z k¹ta) i otwoccza- 

Darczyñcy 

OKS-u 

Przed meczem z Turem 

Jaktorów pose³ Dariusz Olszewski 

przekaza³ na rêce dyrektora 

Józefa Macniewa 20 

pi³ek dla m³odych pi³karzy 

OKS-u (fot. z prawej). A spo- 

³ecznoœæ sportowa otwockiego 

klubu uhonorowa³a okaza- 

³ym pucharem g³ównego sponsora 

naszej dru¿yny pi³karskiej 

Eugeniusza Zieliñskiego w³aœciciela 

firmy PBI Gwarant. 

nie objêli prowadzenie. Niestety w 22 min. 

goœcie wyrównali po rzucie ro¿nym strzelaj¹c 

bramkê g³ow¹. W 11 minut póŸniej 

piêknym strza³em pod poprzeczk¹ z oko³o 

18 m ripostowa³ £. Wysocki i otwocczanie 

ponownie objêli prowadzenie. Wtedy nic nie 

wskazywa³o na niepowodzenie. Zespó³ 

OKS-u gra³ nieŸle i stwarza³ dalsze sytuacje 

bramkowe (w 36 min. M. Skrzyñski, w 

38 min. P. Niemiro, w 43 min. M. Koñko i w 

44 min. T. Komorzycki ). Niestety brak skutecznoœci 

sprawi³, ¿e wynik do przerwy nie 

uleg³ zmianie. Niestety po przerwie by³o 

du¿o gorzej. Gra siê wyrówna³a, a nieudolnoœæ 

otwockiej defensywy sprawi³a, ¿e goœcie 

zaczêli stwarzaæ sytuacje bramkowe 

(w 47, 51 i 61 min.). Seria ta zakoñczy³a siê 

niepotrzebnym faulem M. Koñki na linii 

pola karnego. Dobrze jednak¿e zachowa³ 

siê otwocki bramkarz, broni¹c podyktowany 

przez sêdziego w 67 min. rzut karny. 

Niestety szczêœcie nie trwa³o d³ugo. Na 

œrodku otwockiej obrony co chwila powstawa³a 

luka, bowiem stoper M. Koñko – tylko 

z sobie wiadomych powodów - schodzi³ na... 

lew¹ stronê boiska?! Goœcie wykorzystali 

to skwapliwie strzelaj¹c z najbli¿szej odleg³oœci 

wyrównuj¹c¹ bramkê w 69 min. 

Niestety, mimo ¿e do koñca zosta³o ponad 

20 minut, otwocczanom w tym dniu 

nic nie wychodzi³o. Co prawda w 75 min. J. 

Kêsek strzeli³ bramkê, ale z pozycji wyraŸnie 

spalonej. W ten sposób mecz niedawnego 

lidera z ostatni¹ dru¿yn¹ w tabeli, zamiast 

pewnym zwyciêstwem, zakoñczy³ siê 

strat¹ dwóch bezcennych punktów. 

F.S. 

GAZETA 

45

fot. internet 

46 

UK£AD S£ONECZNY cd. 

Kiedy w pogodn¹, rozgwie¿d¿on¹ noc 

skierujemy oczy w niebo, uka¿¹ siê nam 

tysi¹ce gwiazd, poœród których znajduje siê 

niezwykle ciekawy obiekt koloru niebieskozielonego. 

To Uran – nastêpna po Saturnie 

w kolejnoœci planeta Uk³adu S³onecznego. 

Od wieków badacze znali tylko szeœæ planet 

i uwa¿ano powszechnie, ¿e Saturn jest 

ostatni¹ planet¹ Uk³adu S³onecznego. Dalej 

wed³ug dawnych pogl¹dów rozci¹ga³a 

siê ju¿ sfera gwiazd sta³ych. Uran, którego 

nie znano jeszcze kilkaset lat temu, stanowi 

jaskrawy dowód na to, jak odkrycie planety 

mo¿e w istotny sposób zmieniæ pogl¹dy na 

budowê Wszechœwiata. 

Jaka wiêc jest planeta Uran i w czym 

przypomina takie planety, jak np. Saturn lub 

Jowisz, a czym siê od nich ró¿ni? Jakie s¹ 

najnowsze wiadomoœci o tej planecie w 

kontekœcie ostatnich badañ za pomoc¹ sond 

kosmicznych? I rzecz nie mniej istotna: kto 

odkry³ Urana oraz jak to donios³e odkrycie 

wp³ynê³o na dalszy rozwój astronomii? Jakie 

mo¿liwoœci ma astronom amator, je¿eli 

chodzi o obserwacje planety? Tymi tematami 

zajmiemy siê w naszych rozwa¿aniach. 

Uran – siódma planeta od S³oñca. Nale- 

¿y do planet olbrzymów i pod wzglêdem 

rozmiarów ustêpuje jedynie Jowiszowi i Saturnowi. 

Uran jest ju¿ na granicy widocznoœci 

go³ym okiem – jego jasnoœæ wynosi oko- 

³o 6 m i na niebie wygl¹da jak jedna z wielu 

gwiazd. Jest rzecz¹ wielce prawdopodobn¹, 

¿e wielu astronomów widzia³o planetê przez 

teleskop, niemniej jednak nikt specjalnie nie 

zwróci³ na to uwagi i zaznaczano j¹ na 

mapach nieba jako jeszcze jedn¹ gwiazdê. 

I oto w 1781 r. dochodzi do niezwyk³ego 

wydarzenia. Gdy genialny obserwator i konstruktor 

teleskopów w jednej osobie, Wil- 

Planeta Uran 

GAZETA 

B³êkitnozielony URAN 

liam Herschel, 13 marca 1781 r. skierowa³ 

w³asnorêcznie skonstruowany teleskop w 

okolice gwiazdozbioru BliŸni¹t, jego oczom 

ukaza³ siê widok wrêcz niezwyk³y. Oto domniemana 

gwiazda zwiêkszy³a swoje rozmiary 

k¹towe. Czy¿by to by³a kometa? Ale 

gdyby by³a to kometa, widoczny by³by ogon 

lub g³owa. Wnet sta³o siê jasne, ¿e nowo 

odkryty obiekt jest planet¹. By³o to wydarzenie 

niezwykle donios³e i wa¿ne przynajmniej 

z kilku powodów. Po pierwsze – granice 

Uk³adu S³onecznego przesunê³y siê 

poza granicê Saturna, którego uwa¿ano do 

tej pory za ostatni¹ planetê, a po drugie - to 

epokowe odkrycie udowodni³o, ¿e przy zastosowaniu 

coraz nowoczeœniejszych metod 

badawczych Wszechœwiat uchyli niejedn¹ 

jeszcze tajemnicê. Odkryt¹ przez siebie 

planetê Herschel nazwa³ Gwiazd¹ Jerzego. 

Obecnie stosowana nazwa planety – 

Uran przyjê³a siê dopiero kilkadziesi¹t lat 

po jej odkryciu. 

Swoim odkryciem Herschel trwale zapisa³ 

siê w historii astronomii. Urodzi³ siê w 

Niemczech w 1738 r. By³ muzykiem z zawodu. 

Kiedy jako m³odzieniec wyjecha³ do 

Anglii, zupe³nie przypadkiem wpad³a mu w 

rêce ksi¹¿ka o astronomii. To zdarzenie diametralnie 

odmieni³o jego los i od tej chwili 

bez reszty poœwieci³ siê tej nauce. Przez 

ca³e swe przebogate ¿ycie budowa³ teleskopy 

o coraz wiêkszej œrednicy lustra, 

walnie przyczyniaj¹c siê do rozwoju nowo- 

¿ytnej astronomii. Warto dodaæ, ¿e oprócz 

odkrycia Urana Herschel i jego siostra Karolina 

dokonali bardzo wielu innych niezwyk³ych 

odkryæ, o czym zreszt¹ na pewno sobie 

jeszcze powiemy. Wiele cennych danych 

dostarczy³a sonda Voyager 2 przelatuj¹ca 

w 1986 r. obok planety. Na zdjêciach 

brak jest godnych uwagi szczegó- 

³ów, jak np. s³ynna Czerwona Plama 

na Jowiszu. Tylko gdzieniegdzie 

na tle niebieskozielonych chmur 

sk³adaj¹cych siê z metanu widaæ 

jakby nieco rozrzucone bia³awe ob- 

³oczki. Na powierzchni planety 

wiej¹ silne wiatry, na skutek czego 

uk³ad chmur jest podobny do tych 

na Jowiszu, ale s¹ one zdecydowanie 

mniej wyraŸne ni¿ ma to miejsce 

w przypadku Jowisza. 

Uran – ten gazowy olbrzym pod 

wzglêdem liczby satelitów, budowy 

i sk³adu atmosfery przypomina Jowisza i 

Saturna. Posiada wewnêtrzne Ÿród³o energii, 

ale gêsta atmosfera planety nie pozwala, 

aby ciep³o ulatywa³o w przestrzeñ kosmiczn¹. 

Œrednica planety wynosi nieco 

ponad 51 000 kilometrów, zaœ œrednia odleg³oœæ 

od S³oñca wynosi blisko 2 900 mln 

kilometrów. Z tej odleg³oœci S³oñce jest naprawdê 

niewielkie. J¹dro planety zbudowane 

jest ze ska³ krzemianowych i jest otoczone 

warstw¹ amoniaku. Jak twierdz¹ naukowcy, 

jego œrednica wynosi oko³o 16 000 

kilometrów, a wiêc jest to wiêcej ni¿ wynosi 

œrednica Ziemi. Atmosfera Urana sk³ada 

siê z helu, wodoru, amoniaku. Œrednia temperatura 

na powierzchni planety wynosi 

minus 200 o Celsjusza. Uran szybko obraca 

siê wokó³ w³asnej osi, czego efektem jest 

du¿e sp³aszczenie planety na biegunach. I 

rzecz niezmiernie ciekawa: planeta obraca 

siê wokó³ S³oñca „tocz¹c” siê na boku, co 

jest swego rodzaju ewenementem w Uk³adzie 

S³onecznym.. Na wskutek tego jeden 

biegun przez d³ugie 42 lata wystawiony jest 

na pal¹ce S³oñce, a drugi przez 42 lata pogr¹¿ony 

jest w egipskich ciemnoœciach. 

Dlatego te¿ pory roku na planecie trwaj¹ 

ca³e lata. Na Uranie istniej¹ strefy klimatyczne, 

a wiêc strefa podzwrotnikowa, dwie 

ma³e strefy polarne i strefy umiarkowane. 

Taki niezwyk³y wrêcz uk³ad stref klimatycznych 

nie wystêpuje na ¿adnej planecie. 

Czasem S³oñce stoi w zenicie, czasem w 

ogóle nie zachodzi, ale zdarza siê, ¿e nie 

wschodzi i nadchodzi d³uga noc polarna. 

astronom amator Ryszard £uszczykiewicz 

e- mail: rluszczykiewicz wp.pl 

Astro – nowinki 

1) 12 kwietnia sonda Wenus Express sfotografowa³a 

po³udniowy biegun Wenus z odleg³oœci ponad 200 000 

km. Zdjêcia przes³ane na Ziemiê s¹ wspania³ej jakoœci. 

Doskonale widoczne s¹ spiralne struktury na powierzchni 

planety. ( •ród³o: ESA Spaceflightnow. com) 

2) Sonda Mars Express wykona³a wiele zdjêæ Czerwonej 

Planety. Widoczne s¹ wydmy ci¹gn¹ce siê przez wiele 

kilometrów, co œwiadczy o wystêpowaniu silnych wiatrów. 

Na jednym ze zdjêæ widoczny jest rozleg³y teren jako ¿ywo 

przypominaj¹cy uœmiechniêt¹ twarz. 

( •ród³o: Mars Daily) 

3) 12 kwietnia minê³a 45. rocznica lotu pierwszego 

cz³owieka w Kosmos. Jurij Gagarin w statku Wostok - 1 

w ci¹gu 108 minut jeden raz okr¹¿y³ Ziemiê. Jego imieniem 

nazwano krater na niewidocznej z Ziemi stronie Ksiê¿yca. 

Zjawiska na niebie 

Wci¹¿ widoczna jest planeta Saturn. 30 maja o godzinie 

21:39 czasu letniego nast¹pi pozorne z³¹czenie Marsa 

oraz Ksiê¿yca, natomiast dzieñ póŸniej o godzinie 21:40 

Saturn znajdzie siê blisko Ksiê¿yca. Jak wynika z 

najnowszych doniesieñ odkryto now¹ w gwiazdozbiorze 

£abêdzia oraz obiekt w gwiazdozbiorze Wê¿ownika.

W ho³dzie Papie¿owi Tysi¹clecia - Janowi Paw³owi II 

Zastyg³ czas… 

Na szkolnych korytarzach zapanowa³a 

nadzwyczajna cisza… 

Próbowaliœmy po³¹czyæ dwa wymiary: 

,,Niebo i Ziemiê” w literacko-muzycznych 

kszta³tach. 

I chyba siê uda³o… 

Cofajmy siê jednak do pocz¹tków tego 

przedsiêwziêcia… 

Wraz z wrzeœniem zrodzi³a siê myœl 

przygotowania programu poœwiêconego 

osobie Jana Paw³a II z okazji I rocznicy 

Jego œmierci. Ca³oœæ przedsiêwziêcia realizowana 

by³a dwutorowo; w prace zaanga¿owa³a 

siê m³odzie¿ uczêszczaj¹ca na 

zajêcia kó³ka teatralnego w Gimnazjum nr 

3 oraz M³odzie¿owego Domu Kultury. Startem 

na artystycznej drodze by³o zrozumienie 

przez m³odzie¿ sensu przedsiêwziêcia i 

jego celu, œwiadomoœæ koniecznoœci stworzenia 

atmosfery powagi i dostojnoœci na 

etapie koñcowym – czyli wystêpie. 

Kolejnym krokiem by³o gromadzenie 

materia³ów bibliograficznych – ksi¹¿ek, filmów, 

nagrañ oraz poszukiwanie fragmentów 

muzycznych, œcie¿ek filmowych tworz¹cych 

oprawê muzyczn¹. Ka¿dy przynosi³ 

to, co posiada³ w domowych zbiorach, a 

tak¿e zasobach krewnych i przyjació³. Ró¿norodnoœæ 

spojrzenia na biografiê Wielkiego 

Rodaka (anegdoty, wspomnienia przyjació³, 

zapiski dziennikarskie, filmy, wiersze, 

muzyczne utwory okolicznoœciowe, ¿ywe 

œwiadectwa ludzi) pomaga³a w konstrukcji 

spójnego, wzbogaconego selekcj¹, przemyœlanego 

scenariusza. 

Uczniowie mieli mo¿liwoœæ wspó³tworzenia 

scenariusza – konstrukcji scenek teatralnych, 

dzielenia siê spostrze¿eniami; byli 

surowymi krytykami w³asnego dzie³a. I w 

taki sposób powstawa³ scenariusz monta¿u 

„Miedzy Niebem a Ziemi¹”, uzupe³niony 

przez nas narratorskimi komentarzami. 

I nasta³ czas intensywnej pracy (próby… 

próby na zajêciach… próby na przerwach… 

próby na ulicznych skwerach, w nag³ych przypadkach 

telefoniczne interwencje). M³odzie¿ 

próbowa³a sprostaæ wyzwaniu. Przyswaja³a 

tekst, podejmowa³a trud interpretacji tekstu, 

godzinami æwiczy³a dykcjê, martwi³a siê 

ka¿d¹ wpadk¹ intonacyjn¹, dumnie stawia³a 

pierwsze i kolejne kroki sceniczne. Wnosi³a 

cenne spostrze¿enia w odniesieniu do ca³oœci 

programu. 

Pani Iwona Zdoliñska, opiekunka Pracowni 

Multimedialnej by³a ³¹cznikiem pomiêdzy 

poszczególnymi ogniwami programu, czuwa- 

³a, abyœmy czegoœ po drodze nie zagubili. 

Niezwykle trudnym zadaniem okaza³ 

siê dobór repertuaru muzycznego. Od melodii 

ogólnie dostêpnych i znanych pod¹¿yliœmy 

w kierunku subtelnoœci przekazu 

dŸwiêków muzyki klasycznej, œciœle powi¹zanych 

z atmosfer¹ obchodów rocznicy 

œmierci Papie¿a Jana Paw³a II. Ostateczny 

wp³yw na kszta³t oprawy muzycznej wywar³y 

sugestie fachowców od dŸwiêku: p. 

Czes³awa Woszczyka, dyrektora MDK-u, 

dyrygenta otwockiego Chóru „Lira”, oraz 

p. Ryszarda Wrzeœniewskiego, nauczyciela 

muzyki w GM nr 3. Nad emisj¹ muzyki 

w trakcie edycji programu czuwa³a p. Ewa 

Kierska. I tak na sali pop³ynê³y dŸwiêki 

muzyki m.in. J. S. Bacha, W. A. Mozarta, 

fragment nagrania „Habemus Papam”, chora³y 

gregoriañskie i inne… 

Nastêpny etap naszych dzia³añ wyznaczy³a 

praca nad scenografi¹. Jej pomys³odawczyni¹ 

i realizatork¹ by³a p. Krystyna 

Szczêsna, nauczycielka plastyki GM nr 3. 

To w³aœnie pani Krystynie zawdziêczamy 

motto programu – s³owa Jana Paw³a II. 

„Musicie od siebie wymagaæ, nawet gdyby 

inni od was nie wymagali”. S³owa te okaza- 

³y siê trafnym przes³aniem dla naszej m³odzie¿y… 

W scenerii programu pojawi³ siê 

równie¿ krzy¿ papieski, symbol ³¹cznoœci 

Jana Paw³a II z m³odzie¿¹. Genezê tego 

krzy¿a przybli¿y³ obecnym ksi¹dz Mariusz 

Lech, nauczyciel religii w GM nr 3. Natomiast 

p. Mariola Bartoszewicz, dyrektorka 

GM nr 3, powita³a goœci i zaprosi³a do wspólnej 

chwili artystycznej zadumy. Wspomnienie 

godziny œmierci papie¿a zosta³o zaakcentowane 

symbolicznym zapaleniem 

œwiec, z których utworzono kompozycjê 

krzy¿a. Nad przebiegiem tego wydarzenia 

czuwa³a p. Mariola Wojewoda, katechetka 

naszego gimnazjum. 

Goœciem specjalnym programu by³ ks. 

Bogus³aw Kowalski, proboszcz parafii 

œw. Wincentego `a 

Paulo w Otwocku, który 

podzieli³ siê osobistym œwiadectwem na temat 

poœredniego i bezpoœredniego spotkania 

z Ojcem Œwiêtym. Zaszczycili nas swoj¹ 

obecnoœci¹ przedstawiciele otwockiej oœwiaty, 

w³adz, duchowieñstwa, a tak¿e rodzice, 

dziadkowie, przyjaciele artystów. Na widowni 

zasiedli przedstawiciele poszczególnych 

klas gimnazjalnych. W rolê Karola Wojty³y 

wcieli³y siê dwie osoby: Daniel Puchalski - 

ma³y Karolek oraz Adam £ezka - dojrza³y 

Gimnazjalna ,,Chwila zadumy…” 

Karol - student, kap³an. Swoim wystêpem 

(interpretacj¹, zaanga¿owaniem, prze¿yciem, 

dykcj¹ i wdziêkiem) zapracowali na 

gromkie brawa ze strony kolegów-aktorów, 

a tak¿e wymagaj¹cej widowni. 

Pragniemy nadmieniæ, ¿e w programie 

trwaj¹cym ok. 70 minut wziê³o udzia³ ponad 

60 osób, uczniów klas 1b, 1d, 2a, 2b, 2e, 

2f, 3a, 3b, 3c, 3d, 3e. Nad sprawnym przebiegiem 

uroczystoœci czuwa³a p. Bo¿ena 

G³aszczka, nauczycielka jêzyka polskiego 

w GM nr 3. Pomoc¹ s³u¿y³y równie¿ p. Lidia 

Kulesza, nauczycielka matematyki, oraz 

p. Maria Osuch, nauczycielka chemii w 

naszej szkole. Okiem kamery œledzi³a i zapisa³a 

wystêp p. Beata Bany, natomiast na 

fotografiê przenios³a tê podnios³¹ uroczystoœæ 

p. Bo¿ena K¹ciak, która wraz z kole- 

¿ank¹ p. Ew¹ Trojan zamieœci³a informacjê 

o programie na stronach internetowych 

Gimnazjum nr 3 oraz MDK. 

Mamy œwiadomoœæ, ¿e program pomóg³ 

w godnym prze¿yciu pierwszej rocznicy 

odejœcia Jana Paw³a II z ¿ycia do ¯ycia. 

Pomimo ¿e up³yn¹³ rok od godziny 21 37 , nie 

zabrak³o œwiadectw pokolenia JP2 – wychowanków 

naszego gimnazjum. Uczniowie 

do³¹czyli równie¿ modlitwê w intencji polskiej 

m³odzie¿y wyra¿onej s³owami poezji 

ks. Mieczys³awa Maliñskiego. Uroczystoœæ 

zamknê³o wspólne odœpiewanie ulubionej 

pieœni papie¿a - „Barki”. 

Chcielibyœmy, aby tego typu uroczystoœæ 

wpisa³a siê na trwa³e w obchody kolejnych 

rocznic œmierci Jana Paw³a II w obrêbie 

otwockiej oœwiaty. W zwi¹zku z tym ju¿ 

teraz zapraszamy za rok na drugie okolicznoœciowe 

wydanie programu „Miêdzy Niebem 

a Ziemi¹”. 

Uwa¿amy to przedsiêwziêcie za coœ 

bardzo niezwyk³ego, bo w tak licznym gronie 

(uczniów, nauczycieli, goœci) uda³o nam 

siê w artystyczny sposób pochyliæ nad 

„Najbli¿szym dla najdalszych”. Nasza 

m³odzie¿ ¿yje t¹ chwil¹, nadal tworzy, chce 

na scenicznych deskach opowiadaæ o tym, 

co ma nieprzemijaj¹cy charakter. Wa¿ne 

s¹ momenty, gdy m³ody cz³owiek – gimnazjalista 

siêga po to, co piêkne i dobre 

we wspó³czesnym œwiecie zdewaluowanych 

wartoœci. I w³aœnie takimi sytuacjami 

trzeba zaprzeczaæ wizerunkowi polskiej 

m³odzie¿y we wspó³czesnym œwiecie. 

Opiekunki ko³a teatralnego 

Mariola Biesiada i Anna Barysz 

GAZETA 

47

48 

NOWY SK£AD BLUESA 

GAZETA 

„Bluesquad” to formacja dobrze znana 

naszym Czytelnikom z relacji prasowych, a 

niektórym równie¿ z wystêpów organizowanych 

w otwockich klubach i restauracjach. 

Zespó³ prze¿y³ niedawno wielk¹ metamorfozê 

i z nowym obliczem zaprezentowa³ siê 

21 kwietnia podczas koncertu w restauracji 

„Rych” Ryszarda Gulczyñskiego. 

Na pozytywn¹ odmianê ogromny wp³yw 

ma niew¹tpliwie obecnoœæ Przemka Kociszewskiego, 

który rozbi³ nieco ju¿ sformalizowany 

styl dawnego „Bluesquadu”. Jego 

klawisze oraz mocny g³os wnios³y odmienny 

styl interpretacji utworów – pe³en energii 

Œwiat fantazji Wandy Chotomskiej 

Taki tytu³ towarzyszy³ konkursowi poœwiêconemu twórczoœci Wandy Chotomskiej, 

znanej i cenionej autorki ksi¹¿ek, wierszy i opowiadañ dla 

dzieci i m³odzie¿y. 

W konkursie plastyczno-recytatorskim 

udzia³ wziê³y 22 placówki oœwiatowe z terenu 

powiatu otwockiego. W czêœci recytatorskiej 

konkursu do rywalizacji stanê³o ponad 

60 przedstawicieli szkó³ podstawowych. 

Podczas przes³uchañ jury musia³o nie tylko 

oceniaæ deklamacjê m³odych artystów, ale 

równie¿ ich aktorskie umiejêtnoœci. 

Jak wysoki by³ poziom konkursu - przekona³a 

siê o tym liczna widownia zgromadzona 

podczas uroczystego fina³u, który 

odby³ siê 25 kwietnia w Szkole Podstawowej 

nr 1 w Otwocku. Laureaci zaprezentowali 

wiersze w obecnoœci ich autorki Wandy 

Chotomskiej, która wystêpy m³odych artystów 

nagradza³a nie tylko gromkimi bra- 


wami, ale równie¿ nagrodami i 

dyplomami. 

Na konkurs plastyczny nades³ano 

ponad 150 prac, których 

bohaterami by³y g³ówne postacie 

opisywane przez Wandê 

Chotomsk¹. Ka¿da z nich na 

swój sposób oddaje bajeczny i 

kolorowy œwiat twórczoœci autorki 

widziany oczami dzieci. 

Poza ich oryginalnoœci¹ uwagê 

przykuwaæ mo¿e tak¿e ró¿norodnoœæ 

technik plastycznych, 

w jakich je wykonano. Prace 

mo¿na by³o ogl¹daæ na towarzysz¹cej 

fina³owi wystawie. 

i namiêtnoœci. Za nowym sk³adem idzie 

nowy repertuar, orientuj¹cy siê bardziej w 

stronê rocka i ukochanych przez wokalistê 

Rolling Stonesów. 

Widaæ, ¿e ta odmiana potrzebna by³a 

innym muzykom zespo³u, którzy w nowym 

brzmieniu i w nowych utworach odnajduj¹ 

nowe pok³ady radoœci. A Ci, którzy wpadn¹ 

na najbli¿sze koncerty „Bluesquadu”, dowiedz¹ 

siê na przyk³ad, jak ma na imiê kobieta 

niewierna i dlaczego weteran jazzu, 

wspania³y muzyk Andrzej Bigolas odk³ada 

saksofon... 


Honorowy patronat nad konkursem objêli: 

Miros³aw Pszonka, Starosta Powiatu 

Otwockiego i Andrzej Szaci³³o, Prezydent 

Miasta Otwocka. 

Artur Kubajek 

Wanda Chotomska wrêcza nagrody laureatom konkursu plastycznego 

fot. P. Salwa 

fot. A. Kubajek

II Harcerski Turniej Halowej Pi³ki No¿nej 

22 kwietnia w hali sportowej ICSiR odby³ 

siê II Harcerski Turniej Halowej Pi³ki No¿nej 

o Puchar Komendanta Hufca Otwock. 

Zorganizowane przez instruktorów Hufca 

Otwock zawody zgromadzi³y w dniu 

zawodów dziesiêæ zespo³ów pi³karskich 

w trzech kategoriach wiekowych 

Na boisku stanê³y reprezentacje ze œrodowiska 

otwockiego, goœciliœmy te¿ dwa zespo³y 

przyjezdne: 21 DH z Sulejówka oraz 

Pilawsk¹ Dru¿ynê Harcersk¹. Nie bêdê 

ukrywa³, ¿e w swojej kategorii wiekowej to 

w³aœnie pi³karze z Sulejówka zdominowali 

rozgrywkê pokonuj¹c otwockie zespo³y odpowiednio 

9:0 (ze 123 DH z Otwocka), 10:0 

(z 69 DH ze Œwidra) i 5:0 (z 5 DH z Michalina). 

Pi³karze z Sulejówka godnie reprezentowali 

swoj¹ miejscowoœæ i w tym roku 

kolejny puchar Komendanta Hufca Otwock 

trafi³ do ich miejscowoœci. 

W sumie rozegrano 13 spotkañ dwudziestominutowych. 

Dru¿yny mêskie w kategorii 

10-13 lat i 14-17 lat gra³y po 3 mecze. Po 

raz pierwszy wystartowa³y te¿ dwa zespo³y 

dziewczêce z 3 DH i 69 DH. Po bardzo 

wyrównanej walce wygra³y 1:0 zawodniczki 

ze Œwidra. 

Organizatorów niezmiernie cieszy to, jakim 

zainteresowaniem cieszy³ siê turniej w 

naszym œrodowisku harcerskim. Trybuny sali 

Wyniki konkursu recytatorskiego 

klasy 1 

1. Emilia Lasecka SP nr 2 Karczew 

Diana Kobza SP Glinianka 

2. Barbara Mi¹czyñska SP nr 12 Otwock 

3. Tomasz Œmierzyñski SP nr 6 Otwock 

klasy 2 

1. Marta Majek SP nr 12 Otwock 

2. Aleksandra Pijanbowska SP nr 6 Otwock 

3. Weronika Szczepaniak SP nr 1 Otwock 

klasy 3 

1. Klaudia NiedŸwiedzka SP K¹ty 

2. Weronika Kocewiak SP nr 5 Otwock 

Jonasz Siwek SP nr 12 Otwock 

3. Aleksander Esner SP nr 8 Otwock 

Wyniki konkursu plastycznego 

klasy 1 

1. Jakub Kaczelnik SP Celestynów 

2. Zuzanna Bia³obrzeska SP nr 1 Otwock 

3. Joanna Ros³oniec SP nr 12 Otwock 

by³y w wiêkszoœci zajête 

przez ogl¹daj¹cych zmagania 

sportowe, a liczba 

dru¿yn zg³oszonych z 

naszej okolicy, jak równie¿ 

zainteresowanie z 

zewn¹trz motywuje nas 

do w³o¿enia jeszcze 

wiêkszego wysi³ku w organizacjê 

nastêpnych 

edycji turnieju. 

Na zakoñczenie turnieju 

rozegrany zosta³ 

mecz pokazowy miêdzy 

trochê starszymi zawodnikami 

z komendy hufca 

a dru¿ynowymi. Niestety, 

tym razem m³odoœæ 

nie posz³a w parze 

z umiejêtnoœciami i szczêœciem, i niestety, 

dru¿ynowi ulegli swoim prze³o¿onym a¿ 9 

do 2. Nale¿y nadmieniæ, i¿ nad przebiegiem 

spotkañ mia³ pieczê sêdzia Bart³omiej Pyrzanowski. 

Najlepsze zespo³y otrzyma³y z r¹k komendanta 

hufca, hm. Tomka Grodzkiego, 

puchary, natomiast nagrody rzeczowe w 

postaci pi³ek do gry w pi³kê no¿n¹ ufundowanych 

przez komendê hufca i okolicznoœciowe 

dyplomy trafi³y do wszystkich ze- 

klasy 2 

1. Aleksandra Rachalewska SP Wi¹zowna 

2. Weronika Mucha SP nr 8 Otwock 

Natalia Korpanty SP nr 12 Otwock 

Martyna Mróz SP nr 12 Otwock 

Izabela Dynek SP nr 5 Otwock 

3. Iga Kabat SP nr 5 Otwock 

Natalia Koc SP nr 5 Otwock 

klasy 3 

1. Klaudia Ml¹cka SP Ko³biel 

Natalia Szymanik SP Wi¹zowna 

2. Magdalena Klimek SP nr 1 Zakrêt 

Weronika Pisula SP nr 9 Otwock 

3. Patrycja Daniluk SP Zakrêt 

Wyró¿nienia 

klasy 1 

Bartosz Koœcianek SP Rudzienko 

Karolina Mielcarz SP Wi¹zowna 

Katarzyna Turek SP nr 8 Otwock 

Anita Ba³dyga SP nr 8 Otwock 

Szymon Grzegrzó³ka SP K¹ty 

Wiktoria Warcholiñska SP nr 1 Józefów 

Karolina Chojnacka SP nr 5 Otwock 

spo³ów bior¹cych udzia³ w turnieju. 

Organizatorzy sk³adaj¹ serdeczne podziêkowania 

dyrekcji Integracyjnego Centrum 

Sportu i Rekreacji za udostêpnienie hali 

sportowej na sobotni turniej pi³ki no¿nej. 

Chcielibyœmy te¿ bardzo serdecznie podziêkowaæ 

Komendzie Hufca Otwock za 

ufundowanie pucharów i nagród rzeczowych, 

oraz naszemu sêdziemu za poœwiêcony 

nam czas i umiejêtnoœci. 

Harcerska S³u¿ba Informacyjna 

klasy 2 

Agnieszka £okietek SP nr 8 Otwock 

Marta Majek SP nr 12 Otwock 

Damian Sikorski SP nr 1 Zakrêt 

£ukasz Ciszkowski SP Rudzienko 

Wiktoria Czy¿ewska SP nr 9 Otwock 

klasy 3 

Ma³gorzata Raczyñska SP nr 1 Józefów 

Alicja Kamyk SP nr 6 Otwock 

Weronika Zakrzewska SP nr 2 Karczew 

Emil Jêdrasik SP Otwock Wielki 

Konrad Skoczek SP Otwock Wielki 

Gra¿yna Sokó³ SP Augustówka 

Wanda Chotomska 

Urodzi³a siê 26 paŸdziernika 1929 r. w Warszawie. Autorka 

ksi¹¿ek dla dzieci i m³odzie¿y. Absolwentka Wydzia³u Spo³eczno- 

Politycznego i Wydzia³u Dziennikarstwa Akademii Nauk 

Politycznych w Warszawie. W 1949 roku zadebiutowa³a na 

³amach „Œwiata M³odych”. W 1958 opublikowa³a pierwszy tomik 

poezji „Tere fere”. Jest autork¹ wierszy, opowiadañ, scenariuszy bajek filmowych 

dla dzieci. Wspólnie z Mironem Bia³oszewskim pisa³a wiersze do gazety 

„Œwierszczyk” podpisywane pseudonimem „Wanda Miron”. Stworzy³a popularny 

cykl programów telewizyjnych dla dzieci „Jacek i Agatka” (1962-1973). Otrzyma³a 

wiele nagród, zosta³a odznaczona Orderem Uœmiechu (1969). 

GAZETA 

49

50 

SPORT Kolarstwo górskie 

Zawody w Otwocku udanie zainaugurowa³y 

zmagania w najwiêkszej 

maratonowej imprezie 

w kraju - Intel Powerade 

Bikemaraton. Dopisa³a nie 

tylko pogoda, ale równie¿ frekwencja. 

Na starcie stanê³o 

ponad tysi¹c kolarzy. 

W zawodach wystartowa³a ca³a czo³ówka 

polskich maratonów oraz liczne grono 

amatorów. Trasa wyœcigu wiod³a malowniczymi 

szlakami oraz leœnymi drogami Mazowieckiego 

Parku Krajobrazowego. Maratoñczycy 

mieli do pokonania rundy d³ugoœci 

33 km ka¿da. Na dystansie „Mega” 

przeje¿d¿ali j¹ dwukrotnie, na dystansie 

„Giga” trzykrotnie. Rozegrano równie¿ za- 

GAZETA 

ROWEROWY 

zawrót zawrót g³owy 

g³owy 

wody na specjalnie przygotowanym dystansie 

Mini (15km), gdzie swoich si³ mogli spróbowaæ 

najm³odsi zawodnicy. 

W ocenie zawodników trasa by³a urozmaicona. 

Znalaz³o siê na niej kilka krótkich, 

ale stromych podjazdów, fragmenty prowadzone 

w¹skimi, krêtymi œcie¿kami, polnymi 

drogami, a tak¿e odcinki wymagaj¹ce 

wiêkszych umiejêtnoœci technicznych: 

piaszczyste oraz us³ane korzeniami. By³ 

równie¿ przejazd przez strumieñ oraz przejœcie 

w¹sk¹ k³adk¹. 

Rywalizacjê na dystansie „Mega” wyraŸnie 

zdominowali zawodnicy dru¿yny 

Sunn Born Racing Team, którzy zajêli 

dwie pierwsze lokaty (Roman Pietruszka i 

Jakub Krzy¿ak), a kolejni reprezentanci 

tego klubu równie¿ zajêli miejsca w czo- 

³ówce. Na dystansie „Giga” najsilniejsza 

by³a ekipa Grupa Accent – Montan Stal, 

której kolarze zajêli miejsca drugie i trze- 

cie (Wojciech Rakowski i Pawe³ Wiendlocha). 

Klas¹ dla siebie by³ Andrzej Kajzer, 

który prowadz¹c od startu do mety w znakomitym 

stylu wygra³ na najbardziej presti¿owym 

dystansie „Giga”. 

Wœród pañ na dystansie dwóch okr¹- 

¿eñ zwyciê¿y³a znana ze startów w 

cross-country Karolina Kozela (Kross 

Racing Team), zaœ na trzech okr¹¿eniach 

Justyna Fr¹czek (KTM Bikershop) przed 

dwiema zawodniczkami Sunn Born Racing 

Team: Agnieszk¹ Krok i Adrian¹ 

Urbanowicz. 

Na wzór najwiêkszych wyœcigów szosowych 

zmagania zawodników filmowane 

by³y z helikoptera. Kibice, którzy zdecydowali 

siê pozostaæ na stadionie OKS-u, mogli 

zapoznaæ siê z najnowszymi technologiami 

komputerowymi zaprezentowanymi przez 

g³ównego sponsora maratonu - firmê „Intel”. 

Artur Kubajek

WYNIKI 

dystans „Mega” (68 km), kobiety open 

1.Kozela Karolina Kraków Kross Racing Team 02:48:26 

2.Cieœlar Ilona Wis³a Grupa Accent – Montan Stal 02:55:07 

3.Wasiuk Marzena E³k Wajsport-Team 03:00:23 

dystans „Mega” (68 km), mê¿czyŸni open 

1.Pietruszka Roman Mielec Sunn Born Racing Team 02:21:27 

2.Krzy¿ak Jakub Gdynia Sunn Born Racing Team 02:21:29 

3.Drabik Krzysztof Rumia bikeWorld.pl Vitesse Team 02:22:37 

dystans „Giga” (100 km), kobiety open 

1.Fr¹czek Justyna Kraków KTM BikerShop 04:08:02 

2.Krok Agnieszka Kraków Sunn Born Racing Team 04:26:58 

3.Urbanowicz Adriana Poznañ Sunn Born Racing Team 04:28:05 

dystans „Giga” (100 km) mê¿czyŸni open 

1.Kajzer Andrzej Bytów DHL Author 03:22:14 

2.Rakowski Wojciech Poznañ Grupa Accent – Montan Stal 03:27:57 

3.Wiendlocha Pawe³ Gliwice Grupa Accent – Montan Stal 03:27:59

gazeta - Otwock, Urząd Miasta

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?